Relaties
alle pijlers
Realitycheck nodig: Financiën..
zondag 28 juli 2019 om 18:56
Hallo allemaal,
Toch lastig om een topic te openen voor iets waar ik me behoorlijk voor schaam, vandaar dat ik het hier vraag, en het er niet met vriendinnen over heb.
Ik woon een half jaar samen met mijn vriend, we kennen elkaar nou 3 jaar. Ik ben bij hem ingetrokken. Mijn vriend heeft 2 inmiddels volwassen dochters, met 1 heeft hij minder contact. Ik heb geen kinderen.
We hebben een samenlevingscontract met testament op laten maken. Nou is het zo dat mijn vriend erg vermogend is. Hij heeft met zijn 2 broers de bedrijven van zijn vader overgenomen. Groot eigen vermogen en zeer groot vermogen in familie.
Huis betreft een luxe villa, super natuurlijk dat we hier samen van kunnen genieten. Ik betaal minimaal mee, gwl en mijn verzekering. Ongeveer 1/8 Van mijn salaris. Zodat ik zelf ook fijn kan sparen. Voorstel van mijn vriend. We betalen beide boodschappen etc. Dit gaat gewoon heel soepel. Hij trakteert mij vaker op luxere etentjes, ik hem op wat simpelers. Goede balans. We hebben het super samen, zijn gek op elkaar en mijn vriend behandeld me echt als een prinses, op een positieve manier
En nou komt het, ik wéét hoe goed ik het heb, en toch wringt er ergens iets. Echt een hersenspinsel. Hij heeft in zijn testament opgenomen dat zijn kinderen zijn enige erfgenamen zijn. Hij is mijn enige erfgenaam. Als hem iets overkomt mag ik 2 jaar hier blijven wonen, gaat de hele inboedel naar mij en erf ik een behoorlijk bedrag. (Legaat). Hij wil dat ik een leuk huis kan kopen en zo hypotheekvrij kan wonen. Dit bedrag is ruim 8 keer mijn vermogen. Top geregeld van hem!!
En toch blijft door mijn hoofd malen, mijn familie erft niks van mij.. Mijn nichtjes zouden het ook goed kunnen gebruiken. Maar mijn vriend was er wel stellig in dat hij mijn erfgenaam wilde worden. Anders vond hij, terecht, de verhoudingen echt te scheef.
En, dit zit me nog het meest dwars, ergens voel ik me een soort van achtergesteld. Dat ik hier dan weg zou moeten. Plaats moet maken voor zijn meiden... Weg uit het huis wat nou wel mijn thuis is.
Ik voel me ergens zo stom dat die gedachten er zijn. Vraag me af wat anderen van de situatie denken. Of ze zich in mijn gevoel zouden kunnen vinden?
In real life durf ik het niemand te vragen, dan zou ik me schamen. En misschien heb ik gewoon even een keiharde realitycheck nodig...
Toch lastig om een topic te openen voor iets waar ik me behoorlijk voor schaam, vandaar dat ik het hier vraag, en het er niet met vriendinnen over heb.
Ik woon een half jaar samen met mijn vriend, we kennen elkaar nou 3 jaar. Ik ben bij hem ingetrokken. Mijn vriend heeft 2 inmiddels volwassen dochters, met 1 heeft hij minder contact. Ik heb geen kinderen.
We hebben een samenlevingscontract met testament op laten maken. Nou is het zo dat mijn vriend erg vermogend is. Hij heeft met zijn 2 broers de bedrijven van zijn vader overgenomen. Groot eigen vermogen en zeer groot vermogen in familie.
Huis betreft een luxe villa, super natuurlijk dat we hier samen van kunnen genieten. Ik betaal minimaal mee, gwl en mijn verzekering. Ongeveer 1/8 Van mijn salaris. Zodat ik zelf ook fijn kan sparen. Voorstel van mijn vriend. We betalen beide boodschappen etc. Dit gaat gewoon heel soepel. Hij trakteert mij vaker op luxere etentjes, ik hem op wat simpelers. Goede balans. We hebben het super samen, zijn gek op elkaar en mijn vriend behandeld me echt als een prinses, op een positieve manier
En nou komt het, ik wéét hoe goed ik het heb, en toch wringt er ergens iets. Echt een hersenspinsel. Hij heeft in zijn testament opgenomen dat zijn kinderen zijn enige erfgenamen zijn. Hij is mijn enige erfgenaam. Als hem iets overkomt mag ik 2 jaar hier blijven wonen, gaat de hele inboedel naar mij en erf ik een behoorlijk bedrag. (Legaat). Hij wil dat ik een leuk huis kan kopen en zo hypotheekvrij kan wonen. Dit bedrag is ruim 8 keer mijn vermogen. Top geregeld van hem!!
En toch blijft door mijn hoofd malen, mijn familie erft niks van mij.. Mijn nichtjes zouden het ook goed kunnen gebruiken. Maar mijn vriend was er wel stellig in dat hij mijn erfgenaam wilde worden. Anders vond hij, terecht, de verhoudingen echt te scheef.
En, dit zit me nog het meest dwars, ergens voel ik me een soort van achtergesteld. Dat ik hier dan weg zou moeten. Plaats moet maken voor zijn meiden... Weg uit het huis wat nou wel mijn thuis is.
Ik voel me ergens zo stom dat die gedachten er zijn. Vraag me af wat anderen van de situatie denken. Of ze zich in mijn gevoel zouden kunnen vinden?
In real life durf ik het niemand te vragen, dan zou ik me schamen. En misschien heb ik gewoon even een keiharde realitycheck nodig...
maandag 29 juli 2019 om 14:48
polydox schreef: ↑29-07-2019 13:54Als er echt sprake is van een puissant vermogen, dan is het advies van de notaris sowieso om dit periodiek te herzien.
TO betaalt 1/8 van haar salaris mee, dat betekent dat ze 7/8 in haar zak houdt. Dat is wel wat anders dan een normale situatie van samenwonen in andermans huis en meebetalen. Daarnaast vangt ze 8 x haar vermogen als legaat, aangezien ze zelf zegt dat ze een aanzienlijk vermogen had, moet dit best in de papieren lopen. Toch best riant na een half jaar samenwonen.
Zoiets had ik ook al bedacht; stel netto maandsalaris van 2000,- per maand (want rekent makkelijk) dan 250,- meebetalen aan huis,lasten etc. en dan heeft TO dus nog 1750,- zakgeld per maand over. Dáár kan zij de nichtjes desgewenst royaal van trakteren.
Stel van zichzelf al 25.000,- spaargeld, dan zou het betekenen een legaat van 200.000,-.
Na 6 maanden samenwonen zeker geen slechte deal.
Die villa is wellicht van oudsher familiebezit, van generatie op generatie. TO mag daar wonen, zelfs tot en met twee jaar na overlijden en ook daarna mag zij de volledige inboedel meenemen.
Het is binnen de familie van vriend besproken, waarbij het advies wel zoiets zal zijn geweest als 'regel het goed, maakt een meer dan riante regeling, maar daar moet het dan ook bij blijven...'. Volkomen logisch.
Maar (de familie van) TO wil de zaak nu oprekken. Niks emancipatie of zelfstandig willen zijn en zelf je brood verdienen zoals je dat in de 45 (of zo) jaren daarvoor ook altijd deed en dan gewoon naar je inkomen leven (want: nichtjes moeten nu al kunnen "profiteren" van het feit dat partner/voormalige vrouw/familie van partner kapitaal hebben opgebouwd. TO wil hen laten meeprofiteren van het feit dat 'we' het goed hebben en die 1750,- per maand als voorbeeld is te krap).
Over de (financiële) situatie/regeling in het geval de relatie uit zou gaan, wordt niets geschreven. Over het eventuele verlies van de partner zegt TO wel ergens dat zij hoopt samen oud te worden. Waarom dan zo'n enorme fascinatie inzake de erfenis?
maandag 29 juli 2019 om 14:52
Marana schreef: ↑29-07-2019 14:32Ze had al spaargeld van zichzelf, dus ze kan altijd iets anders huren.
Wil jij direct de helft van het huis op jouw naam binnen een paar maanden na het samenwonen? Ik wil dat liever nooit meer. Dat gezamenlijke huis was een blok aan ons been bij de scheiding ten tijde van de huizencrisis. Als je moet verkopen zit je allebei met dat probleem. Dan liever gewoon huis en hypotheek op 1 naam, en de ander een spaarpotje opbouwend met het geld wat niet aan wonen hoeft te worden besteed.
Waar lees je dat ik direct de helft van het huis op mijn naam zou willen?
Ik wil alleen zekerheid dat ik er qua woonsituatie niet enorm op achteruit ga ten opzichte van wat ik had als de relatie klapt
Ik ben nu ook geen mede eigenaar van het huis waar ik in woon, ( ik erf het wel als mijn man overlijdt).
We hebben wel duidelijke afspraken over het bedrag dat ik meekrijg als we uit elkaar gaan, en dat is nu ruim voldoende om iets nieuws te kopen.
Mede eigenaar worden van een huis dat ik alleen niet kan betalen zou ik niet willen, maar wel de ruimte om flink te sparen, zonder de opmerking dat ik mijn spaargeld aan mijn partner te danken heb.
Ik vind het namelijk niet meer dan logisch om niet mee te betalen aan ( de aflossing) van zijn huis, en de overige lasten naar rato te verdelen. Dat TO dan meer spaart is een logisch gevolg. Hij bouwt vermogen op in stenen en zij op een bankrekening.
Want man ontneemt TO door deze constructie ook de mogelijkheid om zelf vermogen in de vorm van een koophuis op te bouwen.
Als zij geen recht heeft op zijn vermogen dat in het huis zit, waarom heeft hij dan wel recht op haar vermogen dat niet in stenen zit?
maandag 29 juli 2019 om 14:59
maandag 29 juli 2019 om 15:00
maandag 29 juli 2019 om 15:02
TO kan beter dat geld opzij zetten voor zichzelf als de relatie over 'n paar jaar uit gaat. Waarom zouden nichtjes mee moeten profiteren? Die hebben zelf ouders om van te erven.Gebruna schreef: ↑29-07-2019 14:48Zoiets had ik ook al bedacht; stel netto maandsalaris van 2000,- per maand (want rekent makkelijk) dan 250,- meebetalen aan huis,lasten etc. en dan heeft TO dus nog 1750,- zakgeld per maand over. Dáár kan zij de nichtjes desgewenst royaal van trakteren.
Stel van zichzelf al 25.000,- spaargeld, dan zou het betekenen een legaat van 200.000,-.
Na 6 maanden samenwonen zeker geen slechte deal.
Die villa is wellicht van oudsher familiebezit, van generatie op generatie. TO mag daar wonen, zelfs tot en met twee jaar na overlijden en ook daarna mag zij de volledige inboedel meenemen.
Het is binnen de familie van vriend besproken, waarbij het advies wel zoiets zal zijn geweest als 'regel het goed, maakt een meer dan riante regeling, maar daar moet het dan ook bij blijven...'. Volkomen logisch.
Maar (de familie van) TO wil de zaak nu oprekken. Niks emancipatie of zelfstandig willen zijn en zelf je brood verdienen zoals je dat in de 45 (of zo) jaren daarvoor ook altijd deed en dan gewoon naar je inkomen leven (want: nichtjes moeten nu al kunnen "profiteren" van het feit dat partner/voormalige vrouw/familie van partner kapitaal hebben opgebouwd. TO wil hen laten meeprofiteren van het feit dat 'we' het goed hebben en die 1750,- per maand als voorbeeld is te krap).
Over de (financiële) situatie/regeling in het geval de relatie uit zou gaan, wordt niets geschreven. Over het eventuele verlies van de partner zegt TO wel ergens dat zij hoopt samen oud te worden. Waarom dan zo'n enorme fascinatie inzake de erfenis?
maandag 29 juli 2019 om 15:54
Precies. En (vier?) grootouders en straks misschien ook nog schoonouders.redbulletje schreef: ↑29-07-2019 15:02TO kan beter dat geld opzij zetten voor zichzelf als de relatie over 'n paar jaar uit gaat. Waarom zouden nichtjes mee moeten profiteren? Die hebben zelf ouders om van te erven.
Ik ben alleenstaand en heb ook nichtjes, maar die hoeven niet noodzakelijkerwijs mee te 'profiteren' van mijn spaargeld.
En als ik een vermogende vriend zou hebben, hoeven ze zeker niet nu al mee te profiteren van zijn (familie) vermogen.
maandag 29 juli 2019 om 16:05
Je ouders kunnen beter hard werken om zelf een leuk leven te hebben.Belg1979 schreef: ↑29-07-2019 14:02Hoi,
ik volg dit ook even, aangezien ik ook in zo'n situatuie zit, maar dan de andere kant.
Mijn ouders hebben altijd keihard gewerkt om hun kinderen wat na te laten, en mijn vriendin heeft zich daar ook al paar keer in lastig gemaakt. Op bepaald moment werd ze kwaad omdat het niet eerlijk was dat mijn ouders wel iets opgebouwd hebben en die van haar niet.
Die van haar hebben het opgedaan en opgezopen, cru maar het is zo, en een gat in de hand hebben zit een beetje in de familie.
Bij ons is het ook zo dat ik zoveel mogelijk betaal, maar daar voelt ze zich dan weer lastig over.
Wij hebben kind samen, en zij heeft nog een zoon, en samen huis gekocht dat mogelijk is door eigen inbreng van mij. Mocht er nu iets gebeuren met mij, zou dat naar ons kindje gaan en zij krijgt vruchtgebruik en ze maakt zich zelf lastig in, dat indien ik zou komen te sterven haar eigen dochter later een erfenis zou krijgen, en zij niks.
Ik heb het zelf ook heel lastig met die hele situatie.
maandag 29 juli 2019 om 17:11
Is dat zo? Ik weet dat mijn zus en zwager het met recht van vervreemding en intering hebben, juist ook omdat ze geen van beiden zin hebben om verantwoording af te leggen aan de kinderen.
maandag 29 juli 2019 om 17:16
IK geef jou zo ontzettend enorm gelijk!Belg1979 schreef: ↑29-07-2019 14:02Hoi,
ik volg dit ook even, aangezien ik ook in zo'n situatuie zit, maar dan de andere kant.
Mijn ouders hebben altijd keihard gewerkt om hun kinderen wat na te laten, en mijn vriendin heeft zich daar ook al paar keer in lastig gemaakt. Op bepaald moment werd ze kwaad omdat het niet eerlijk was dat mijn ouders wel iets opgebouwd hebben en die van haar niet.
Die van haar hebben het opgedaan en opgezopen, cru maar het is zo, en een gat in de hand hebben zit een beetje in de familie.
Bij ons is het ook zo dat ik zoveel mogelijk betaal, maar daar voelt ze zich dan weer lastig over.
Wij hebben kind samen, en zij heeft nog een zoon, en samen huis gekocht dat mogelijk is door eigen inbreng van mij. Mocht er nu iets gebeuren met mij, zou dat naar ons kindje gaan en zij krijgt vruchtgebruik en ze maakt zich zelf lastig in, dat indien ik zou komen te sterven haar eigen dochter later een erfenis zou krijgen, en zij niks.
Ik heb het zelf ook heel lastig met die hele situatie.
Waarom zou jij verplicht zijn om al jouw (familie)bezit na te laten aan haar en daarmee uiteindelijk mede aan een kind dat niet eens het jouwe is? Omdat haar ouders alles opgezopen hebben? Ik geef je groot gelijk dat jij alles aan jouw (jullie) eigen kind nalaat.
Wat erg dat zij er stampij over maakt dat haar dochter erft en zij niet, laat haar blij zijn dat dochterlief in ieder geval door één kant van de familie verzorgd achtergelaten wordt. Als zij er moeite mee had dat haar zoon niet erft en dochter wel dan had ik dat van haar kant nog kunnen begrijpen, maar vanuit jouw kant groot gelijk dat je niet je eigen kind benadeelt ten gunste van je stiefzoon. Die heeft immers een vader van wie hij erft, en als die vader de lotto wint profiteert jouw dochter daar ook niet van mee.
dinsdag 30 juli 2019 om 11:48
Heb je dit wel eens uitgerekend?Badoo79 schreef: ↑29-07-2019 12:12“…Wat je als laatst schrijft, een legaat in percentage, en zo ook een deel naar mijn familie vind ik een hele goede. Maar misschien voel ik me toch ook fijn om ze zo wat vaker wat te tracteren, leuke dingen te doen etc. Dan profiteren ze mét mij van het feit dat we het goed hebben! …”
Voorbeeldbedragen: stel dat vriend een vermogen bezit van 4.000.000,-.
Dan is een legaat ter grootte van 200.000,- een percentage van 5 %.
Als jij 25.000,- spaargeld had, dan is 5 % daarvan een bedrag van 1.250,-
daar hoeven zij dan niet eens erfbelasting over te betalen, want dat bedrag valt volledig binnen de vrijstelling van ruim 2.000,-
Ieder van de twee (?) nichtjes zou dan 'nu' 625,- per persoon van jou erven.
Wanneer je diezelfde regeling hanteert voor het geld dat jij in de toekomst van je eigen salaris kunt sparen (stel gemiddeld 500,- per maand), dan bezit jij over 20 (!!!) jaar zelf 120.000,- spaargeld.
Vijf procent daarvan is 6.000,-. per persoon/nichtje 3.000,-
Minus vrijstelling en erfbelasting over het restant, komt dat neer op plm. 2750,- per nichtje..... pas nadat er 20 jaren zijn verstreken en mits jij al die jaren zelf gemiddeld 500,- per maand zou hebben gespaard.
Het gaat dan dus over “nu” ruim 600,- per nichtje,
en (als/dan/mits) over 20 jaar zo'n 2.750,- euro per nichtje.
Vriend zal daar echt wel mee akkoord gaan, maar of de nichtjes dan tevreden zijn?
Waarschijnlijk zullen zij toch echt moeten wachten totdat eerst vriend en daarna hun tante is overleden.
dinsdag 30 juli 2019 om 12:00
Ik heb meer vermogen dan mijn vriend, en ik zal van mijn ouders ook meer erven dan hij van zijn ouders. We zijn beiden kinderloos. We zijn in gesprek met de notaris over testamenten. Stel dat ik eerder overlijd, dan zou mijn vriend mijn geld erven of op z'n minst vruchtgebruik hebben. Gaat hij 10 jaar later dood, dan erft zijn nieuwe partner, of als hij partnerloos is zijn familie, zijn en dus indirect mijn geld. Ik vroeg de notaris daarom ook hoe ik er voor kon zorgen dat het geld van mijn familie (met name de erfenis van mijn ouders) binnen mijn familie zou kunnen blijven. De notaris was heel duidelijk: ik kon het veel beter bij leven schenken dan een tweetrapsconstructie in het testament op te nemen. Vruchtgebruik voor de langstlevende wordt ingewikkeld als die langstlevende een nieuwe partner krijgt (en evt zelfs diens kinderen adopteert of zo). En mocht ik overlijden, dan gun ik mijn vriend wel een nieuwe partner. Ik ga dus schenken aan mijn neven en nichten als mijn ouders eerder sterven dan ik en ik hun erfenis krijg.
Ik snap zowel TO als TO's vriend, en ik raad TO daarom aan om haar familie al van haar geld mee te laten genieten als ze nog leeft.
Ik snap zowel TO als TO's vriend, en ik raad TO daarom aan om haar familie al van haar geld mee te laten genieten als ze nog leeft.
dinsdag 30 juli 2019 om 12:04
Nou volgens de TO betaald hij heel veel en ja geeft hij dus blijkbaar meer uit dan als TO niet bij hem zou wonen. Zij hoeft volgens eigen zeggen niet bij te dragen aan maandelijkse lasten, die wel hoger zijn omdat zij daar woont. Dus zij kan veel meer sparen dan als ze op haarzelf had gewoond. Dan zou ik het niet fair vinden als zij dat wat ze meer overhoud door mij aan haar familie doet. Of het moet in overleg gaan.
dinsdag 30 juli 2019 om 12:06
tryagain schreef: ↑30-07-2019 12:04Nou volgens de TO betaald hij heel veel en ja geeft hij dus blijkbaar meer uit dan als TO niet bij hem zou wonen. Zij hoeft volgens eigen zeggen niet bij te dragen aan maandelijkse lasten, die wel hoger zijn omdat zij daar woont. Dus zij kan veel meer sparen dan als ze op haarzelf had gewoond. Dan zou ik het niet fair vinden als zij dat wat ze meer overhoud door mij aan haar familie doet. Of het moet in overleg gaan.
Hij vindt het dus wel fair dat zij minder bijdraagt. En dus vindt hij het ok dat ze zelf beslist waar ze haar geld aan uitgeeft, toch? Hij gunt haar juist haar eigen geld, waar ze zelf over kan beslissen. Dat is de hele gedachte achter het niet zoveel hoeven bijdragen.
dinsdag 30 juli 2019 om 16:41
Dat kan toch nu al prima?
TO kan al het spaargeld (in het rekenvoorbeeld is dat 25.000) zelf opmaken of uitdelen.
En daarnaast kan zij per maand 7/8e deel van haar salaris volledig naar eigen inzicht besteden aan zichzelf of aan haar nichtjes.
Dus die 25.000,- kan zij in een jaar of 6 'kwijt' zijn aan haar nichtjes: 2.173,- vrijstelling per nichtje per jaar.
2.173 x 6 = 13.038,- maal 2 nichtjes = 26.076,-.
Voilá.
En daarnaast heeft TO haar eigen salaris, dus zij kan elke maand van haar eigen geld de nichtjes mee laten profiteren van het feit dat 'we' het goed hebben en 7/8e deel van haar salaris samen met de nichtjes opmaken aan uitjes e.d.
dinsdag 30 juli 2019 om 19:19
Maar dan is er voor de nichtjes, (evenals in het verleden toen TO haar vriend nog niet kende/met hem samenwoonde), toch nog steeds alleen maar het spaargeld van TO als erfenis?
Dat is hetzelfde bedrag als wat zij zouden erven als tante vrijgezel was gebleven….
Vriend zal over dat bedrag zijn schouders ophalen, maar TO heeft dan haar eigen nagedachtenis wel om zeep geholpen – ten faveure van haar nichtjes...
Als ik zelf in de positie van TO verkeerde, zou ik er heel anders in staan.
Die nichtjes hebben gewoon pech dat hun tante nu wél een partner heeft en TO (dus logisch) haar zaken/financiën nu met haar partner regelt. Net zoals alle andere ooms en tantes (al dan niet met kinderen) dat doen. En net zoals bij alle andere ooms en tantes, zullen de nichtjes nu géén erfgenaam van deze tante zijn. Zij zouden blij kunnen zijn voor hun tante dat zij het geluk heeft gevonden, en dat TO zelfs heel riant terecht is gekomen.
TO heeft er verder (financieel) geen baat bij om zich in allerlei bochten te wringen voor die nichtjes, anders dan de populaire potentiële suikertante uithangen.
Voor TO zelf zijn er toch geen (echte) argumenten om méér te willen dan er nu geregeld is?
Ik lees erg ‘verzonnen’ emotionele argumenten:
Nu zou het huis waar TO sinds 6 maanden woont, ineens niet als 'thuis' kunnen voelen zolang zij de villa niet erft, ondanks het feit dat zij als/dan 2 jaar de tijd (plus veel geld) zou krijgen om iets anders te zoeken.
Terwijl TO, als zij voorheen altijd in een huurhuis heeft gewoond (of in een koophuis waar nog hypotheek op zat), dat gevoel van een ‘thuis’ dan dus nog nooit eerder in haar leven gehad kan hebben? Er is immers geen enkele verhuurder of bank die je zonder meer belooft dat je ooit eigenaar zal worden van het huis waarin je woont, of die zegt dat je twee jaar gratis in je huis mag blijven wonen als je partner overlijdt. En je daarna een fors bedrag geeft om elders te kunnen gaan wonen. Toch zijn er forummers die erin mee gaan en zeggen dat TO zich nu moet voelen alsof zij in een kraakpand vertoeft waar zij elk moment uit gezet kan worden (hetgeen overigens dus feitelijk onjuist is, maar toch wordt het voorgesteld alsof TO maar heel karig afgescheept/benadeeld wordt)....
Kijk, als TO zelf een man of kinderen had gekregen, dan waren de nichtjes gewoon helemaal nooit in beeld geweest als erfgenaam van TO.
In dat geval had TO natuurlijk nooit een topic geopend over het feit dat zij het zo verschrikkelijk vindt dat haar nichtjes ("want die zijn toch haar familie") niets van haar zouden erven. Iedereen zou het dan volkomen logisch vinden dat de erfenis van TO naar haar eigen man of kinderen zou gaan.
Als vrijgezel zou ik snel klaar zijn met nichtjes die aandringen op een erfenis (van mijn vriend) “want het toch mijn familie”.
Wat is andersom de bijdrage van de familie/nichtjes aan het leven van TO, daarin voelt toch ook helemaal niemand zich ergens toe verplicht?
Dat is hetzelfde bedrag als wat zij zouden erven als tante vrijgezel was gebleven….
Vriend zal over dat bedrag zijn schouders ophalen, maar TO heeft dan haar eigen nagedachtenis wel om zeep geholpen – ten faveure van haar nichtjes...
Als ik zelf in de positie van TO verkeerde, zou ik er heel anders in staan.
Die nichtjes hebben gewoon pech dat hun tante nu wél een partner heeft en TO (dus logisch) haar zaken/financiën nu met haar partner regelt. Net zoals alle andere ooms en tantes (al dan niet met kinderen) dat doen. En net zoals bij alle andere ooms en tantes, zullen de nichtjes nu géén erfgenaam van deze tante zijn. Zij zouden blij kunnen zijn voor hun tante dat zij het geluk heeft gevonden, en dat TO zelfs heel riant terecht is gekomen.
TO heeft er verder (financieel) geen baat bij om zich in allerlei bochten te wringen voor die nichtjes, anders dan de populaire potentiële suikertante uithangen.
Voor TO zelf zijn er toch geen (echte) argumenten om méér te willen dan er nu geregeld is?
Ik lees erg ‘verzonnen’ emotionele argumenten:
Nu zou het huis waar TO sinds 6 maanden woont, ineens niet als 'thuis' kunnen voelen zolang zij de villa niet erft, ondanks het feit dat zij als/dan 2 jaar de tijd (plus veel geld) zou krijgen om iets anders te zoeken.
Terwijl TO, als zij voorheen altijd in een huurhuis heeft gewoond (of in een koophuis waar nog hypotheek op zat), dat gevoel van een ‘thuis’ dan dus nog nooit eerder in haar leven gehad kan hebben? Er is immers geen enkele verhuurder of bank die je zonder meer belooft dat je ooit eigenaar zal worden van het huis waarin je woont, of die zegt dat je twee jaar gratis in je huis mag blijven wonen als je partner overlijdt. En je daarna een fors bedrag geeft om elders te kunnen gaan wonen. Toch zijn er forummers die erin mee gaan en zeggen dat TO zich nu moet voelen alsof zij in een kraakpand vertoeft waar zij elk moment uit gezet kan worden (hetgeen overigens dus feitelijk onjuist is, maar toch wordt het voorgesteld alsof TO maar heel karig afgescheept/benadeeld wordt)....
Kijk, als TO zelf een man of kinderen had gekregen, dan waren de nichtjes gewoon helemaal nooit in beeld geweest als erfgenaam van TO.
In dat geval had TO natuurlijk nooit een topic geopend over het feit dat zij het zo verschrikkelijk vindt dat haar nichtjes ("want die zijn toch haar familie") niets van haar zouden erven. Iedereen zou het dan volkomen logisch vinden dat de erfenis van TO naar haar eigen man of kinderen zou gaan.
Als vrijgezel zou ik snel klaar zijn met nichtjes die aandringen op een erfenis (van mijn vriend) “want het toch mijn familie”.
Wat is andersom de bijdrage van de familie/nichtjes aan het leven van TO, daarin voelt toch ook helemaal niemand zich ergens toe verplicht?
dinsdag 30 juli 2019 om 19:29
Niet alles gelezen maar ik denk dat ik TO wel snap. Het voelt ongelijk want het ís ongelijk. Maar financieel kan deze relatie nooit gelijkwaardig zijn want ze zijn met totaal verschillende vermogens de relatie ingestapt.
TO, als ik jou was zou ik me niet zo druk maken dat hij alles erft als jij eerst komt te overlijden. Als jij je nichtjes wat achter wilt laten is het belastingtechnisch veel voordeliger om ze al te schenken bij leven.
Maar wat ik zou doen, en ja misschien ben ik berekenend daar in, is zoveel mogelijk geld op je eigen spaarrekening zetten. De relatie mag dan compleet goed voelen momenteel, je weet nooit wat de toekomst brengt en of de relatie blijvend is. Zorg dan dat je je eigen zaakjes goed voor elkaar hebt.
TO, als ik jou was zou ik me niet zo druk maken dat hij alles erft als jij eerst komt te overlijden. Als jij je nichtjes wat achter wilt laten is het belastingtechnisch veel voordeliger om ze al te schenken bij leven.
Maar wat ik zou doen, en ja misschien ben ik berekenend daar in, is zoveel mogelijk geld op je eigen spaarrekening zetten. De relatie mag dan compleet goed voelen momenteel, je weet nooit wat de toekomst brengt en of de relatie blijvend is. Zorg dan dat je je eigen zaakjes goed voor elkaar hebt.
dinsdag 30 juli 2019 om 19:35
Gebruna schreef: ↑30-07-2019 19:19Maar dan is er voor de nichtjes, (evenals in het verleden toen TO haar vriend nog niet kende/met hem samenwoonde), toch nog steeds alleen maar het spaargeld van TO als erfenis?
Dat is hetzelfde bedrag als wat zij zouden erven als tante vrijgezel was gebleven….
Vriend zal over dat bedrag zijn schouders ophalen, maar TO heeft dan haar eigen nagedachtenis wel om zeep geholpen – ten faveure van haar nichtjes...
Als ik zelf in de positie van TO verkeerde, zou ik er heel anders in staan.
Die nichtjes hebben gewoon pech dat hun tante nu wél een partner heeft en TO (dus logisch) haar zaken/financiën nu met haar partner regelt. Net zoals alle andere ooms en tantes (al dan niet met kinderen) dat doen. En net zoals bij alle andere ooms en tantes, zullen de nichtjes nu géén erfgenaam van deze tante zijn. Zij zouden blij kunnen zijn voor hun tante dat zij het geluk heeft gevonden, en dat TO zelfs heel riant terecht is gekomen.
TO heeft er verder (financieel) geen baat bij om zich in allerlei bochten te wringen voor die nichtjes, anders dan de populaire potentiële suikertante uithangen.
Voor TO zelf zijn er toch geen (echte) argumenten om méér te willen dan er nu geregeld is?
Ik lees erg ‘verzonnen’ emotionele argumenten:
Nu zou het huis waar TO sinds 6 maanden woont, ineens niet als 'thuis' kunnen voelen zolang zij de villa niet erft, ondanks het feit dat zij als/dan 2 jaar de tijd (plus veel geld) zou krijgen om iets anders te zoeken.
Terwijl TO, als zij voorheen altijd in een huurhuis heeft gewoond (of in een koophuis waar nog hypotheek op zat), dat gevoel van een ‘thuis’ dan dus nog nooit eerder in haar leven gehad kan hebben? Er is immers geen enkele verhuurder of bank die je zonder meer belooft dat je ooit eigenaar zal worden van het huis waarin je woont, of die zegt dat je twee jaar gratis in je huis mag blijven wonen als je partner overlijdt. En je daarna een fors bedrag geeft om elders te kunnen gaan wonen. Toch zijn er forummers die erin mee gaan en zeggen dat TO zich nu moet voelen alsof zij in een kraakpand vertoeft waar zij elk moment uit gezet kan worden (hetgeen overigens dus feitelijk onjuist is, maar toch wordt het voorgesteld alsof TO maar heel karig afgescheept/benadeeld wordt)....
Kijk, als TO zelf een man of kinderen had gekregen, dan waren de nichtjes gewoon helemaal nooit in beeld geweest als erfgenaam van TO.
In dat geval had TO natuurlijk nooit een topic geopend over het feit dat zij het zo verschrikkelijk vindt dat haar nichtjes ("want die zijn toch haar familie") niets van haar zouden erven. Iedereen zou het dan volkomen logisch vinden dat de erfenis van TO naar haar eigen man of kinderen zou gaan.
Als vrijgezel zou ik snel klaar zijn met nichtjes die aandringen op een erfenis (van mijn vriend) “want het toch mijn familie”.
Wat is andersom de bijdrage van de familie/nichtjes aan het leven van TO, daarin voelt toch ook helemaal niemand zich ergens toe verplicht?
dinsdag 30 juli 2019 om 19:51
Tjeezusssssredbulletje schreef: ↑28-07-2019 20:19Oh en wellicht zijn jullie al weer lang en breed uit elkaar voordat één van jullie overlijdt. Dan kun je fluiten naar zijn riante erfenis.
dinsdag 30 juli 2019 om 20:07
Als TO ook een kind had gehad, net als vriend, was haar erfenis naar haar kind gegaan, zoals zijn erfenis Naar zijn kinderen gaat.
TO heeft t topic niet voor niets onder relaties gepost en niet onder “ geld en recht” , het gaat niet over geld maar over een gevoel van TO dat er iets scheef is.
Want nu alleen hij kinderen heeft, gaat zijn erfenis naar zijn kinderen, minus een klein deel voor haar.
Maar als compensatie voor alles wat hij nu betaalt voor haar, eist hij wel haar erfenis op. Kennelijk ergens toch een “ voor wat hoort wat” constructie , die ik niet on mijn relatie zou willen hebben. Ik wil mijn partner niet na mijn dood moeten “ terugbetalen “met mijn erfenis.
Maar misschien is dit net zoiets als een zilveren medaille winnen. Als je er over nadenkt, afstand neemt en rationeel bent, heb je een fantastisch resultaat, maar je eerste emotie is er toch een van verlies.
TO heeft t topic niet voor niets onder relaties gepost en niet onder “ geld en recht” , het gaat niet over geld maar over een gevoel van TO dat er iets scheef is.
Want nu alleen hij kinderen heeft, gaat zijn erfenis naar zijn kinderen, minus een klein deel voor haar.
Maar als compensatie voor alles wat hij nu betaalt voor haar, eist hij wel haar erfenis op. Kennelijk ergens toch een “ voor wat hoort wat” constructie , die ik niet on mijn relatie zou willen hebben. Ik wil mijn partner niet na mijn dood moeten “ terugbetalen “met mijn erfenis.
Maar misschien is dit net zoiets als een zilveren medaille winnen. Als je er over nadenkt, afstand neemt en rationeel bent, heb je een fantastisch resultaat, maar je eerste emotie is er toch een van verlies.
anoniem_64cd0dc304e83 wijzigde dit bericht op 30-07-2019 20:18
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
27.08% gewijzigd
dinsdag 30 juli 2019 om 20:14
Zo te horen zijn veel mensen bij een financieel adviseur te rade gegaan: die hebben namelijk altijd een grote fascinatie met 'belastingtechnisch gunstig' en adviseren dat 'schenken bij leven' dan ook veelvuldig.
Maar goed, stel dat je altijd als alleenstaande altijd fulltime hebt gewerkt (want wie zorgt er anders voor inkomen) en je volgt het advies van de overheid op om te sparen: voor een buffer, voor je pensioen, voor latere zorgkosten, etc.
Dan mag het wel zo zijn dat als je alle nichtjes en neefjes elk jaar ruim 2000,- schenkt, dat je hen dan zo leuk matst omdat zij (!!!) daar dan nu minder belasting over hoeven te betalen dan wanneer zij geld uit jouw erfenis ontvangen, maar hoe moet ik dat dan voor mij zien als die alleenstaande later hulp of zorg nodig heeft?
Ga je dan dat geld terugvragen aan de nichtjes en neefjes?
Als alleenstaande zonder kinderen zie ik dat toch anders. Ik heb (overigens niet erg of zo) nooit de lusten van kinderen gehad. Maar ik héb nu eenmaal zelf geen nageslacht, dus ik zie ook helemaal niet in dat/waarom ik het nageslacht van anderen financieel zou moeten ondersteunen. De plicht om kinderen perse geld na te laten, zie ik trouwens ook niet voor ouders: je geeft je kind een goede en stabiele toekomst door een goede opvoeding, opleiding e.d. en als het goed is gaan zij zichzelf dan prima redden in het leven.
Mooi als er na overlijden geld overblijft; dat gaat dan naar een ander (familie of anderen - en uiteraard, helaas ook, de belasting).
Maar dat (alleen vanwege belastingtechnisch voordeel voor de ontvanger) schenken terwijl je nog niet weet of je het zelf nodig hebt, snap ik nooit zo.
Maar goed, kennelijk zijn er ook veel mensen die nu al zeker weten dat zij tonnen euro's zullen gaan overhouden?
Of zijn al die verhalen over "jaarlijks schenken met de warme hand aan nichtjes en neefjes" vooral veel bombarie en gaat dat over relatief hele kleine bedragen?
Want als je 10 nichtjes/neefjes ieder jaarlijks die 2.173,- euro schenkt, ben je over 10 jaar toch 217.300,- armer. Wie heeft/doet dat?
En hoe ga je dan je eigen eventuele extra zorgkosten en hulp later betalen?
Maar goed, stel dat je altijd als alleenstaande altijd fulltime hebt gewerkt (want wie zorgt er anders voor inkomen) en je volgt het advies van de overheid op om te sparen: voor een buffer, voor je pensioen, voor latere zorgkosten, etc.
Dan mag het wel zo zijn dat als je alle nichtjes en neefjes elk jaar ruim 2000,- schenkt, dat je hen dan zo leuk matst omdat zij (!!!) daar dan nu minder belasting over hoeven te betalen dan wanneer zij geld uit jouw erfenis ontvangen, maar hoe moet ik dat dan voor mij zien als die alleenstaande later hulp of zorg nodig heeft?
Ga je dan dat geld terugvragen aan de nichtjes en neefjes?
Als alleenstaande zonder kinderen zie ik dat toch anders. Ik heb (overigens niet erg of zo) nooit de lusten van kinderen gehad. Maar ik héb nu eenmaal zelf geen nageslacht, dus ik zie ook helemaal niet in dat/waarom ik het nageslacht van anderen financieel zou moeten ondersteunen. De plicht om kinderen perse geld na te laten, zie ik trouwens ook niet voor ouders: je geeft je kind een goede en stabiele toekomst door een goede opvoeding, opleiding e.d. en als het goed is gaan zij zichzelf dan prima redden in het leven.
Mooi als er na overlijden geld overblijft; dat gaat dan naar een ander (familie of anderen - en uiteraard, helaas ook, de belasting).
Maar dat (alleen vanwege belastingtechnisch voordeel voor de ontvanger) schenken terwijl je nog niet weet of je het zelf nodig hebt, snap ik nooit zo.
Maar goed, kennelijk zijn er ook veel mensen die nu al zeker weten dat zij tonnen euro's zullen gaan overhouden?
Of zijn al die verhalen over "jaarlijks schenken met de warme hand aan nichtjes en neefjes" vooral veel bombarie en gaat dat over relatief hele kleine bedragen?
Want als je 10 nichtjes/neefjes ieder jaarlijks die 2.173,- euro schenkt, ben je over 10 jaar toch 217.300,- armer. Wie heeft/doet dat?
En hoe ga je dan je eigen eventuele extra zorgkosten en hulp later betalen?
dinsdag 30 juli 2019 om 20:19
Daarom is het gewoon het handigst en verstandigst voor jezelf te zorgen en het geld op de spaarrekening te zetten of te beleggen of whatever. Omdat het nu kan.Gebruna schreef: ↑30-07-2019 20:14....
Maar goed, kennelijk zijn er ook veel mensen die nu al zeker weten dat zij tonnen euro's zullen gaan overhouden?
Of zijn al die verhalen over "jaarlijks schenken met de warme hand aan nichtjes en neefjes" vooral veel bombarie en gaat dat over relatief hele kleine bedragen?
Want als je 10 nichtjes/neefjes ieder jaarlijks die 2.173,- euro schenkt, ben je over 10 jaar toch 217.300,- armer. Wie heeft/doet dat?
En hoe ga je dan je eigen eventuele extra zorgkosten en hulp later betalen?
