Zwanger
alle pijlers
Bijna 43 en zwanger
vrijdag 1 november 2019 om 10:16
Speciaal hiervoor een account aangemaakt.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
Ik ben per ongeluk zwanger geraakt van mijn partner. Wilde van mijn 34e tot mijn 40e heel graag een kind, maar mijn vriend heeft er al twee en wilde absoluut niet meer. Sinds ik 40 ben is mijn kinderwens ook weggeëbd. Nooit gedacht dat dat mogelijk was, maar het gebeurde gewoon. Ik heb een fijn leven, ben er gelukkig mee en heb het zo ingedeeld dat ik me er prettig bij voel. We hebben allebei een eigen bedrijf en ik heb een jong paard waar ik dagelijks heen ga, ik sport daarnaast 4x per week. Nu dus uitgevonden dat ik per ongeluk zwanger ben (6-7 weken).
Mijn vriend laat de beslissing het te houden of niet bij mij. Ik vind mezelf eigenlijk wat oud voor een kind, had ook vrede met mijn leven hoe het was en momenteel kan ik -ondanks de hormonen- mijn kinderwens niet terughalen zoals hij er jaren geleden wel was. Ik zou niet voor een zwangerschap hebben gekozen als dit niet gebeurd was en ben bang voor de veranderingen die een kind met zich meebrengt, bang om mijn relatie onder druk te zetten en het leven waarmee ik gelukkig ben. Aan de andere kant heb ik er grote moeite mee om een bestaande zwangerschap af te breken. Zeker omdat ik 6 jaar lang een kinderwens had. Destijds zag ik nergens tegenop, zag ik nul beren op de weg. Nu des te meer.
Ik hoop dat jullie reacties helpen meer duidelijkheid te krijgen in de situatie. Ik heb ook al contact met het FIOM en mijn huisarts gezocht. Mocht ik de zwangerschap afbreken, dan wil ik niet te lang wachten, maar ik wil ook niets overhaasten.
vrijdag 1 november 2019 om 19:30
Iemand zei dat je waarschijnlijk sowieso wel spijt krijgt. Welke je beslissing je ook neemt. Ik zou liever spijt krijgen van een kind dat er niet kwam dan een kind dat er wel is. Wat doe je het kind dan tekort zeg. Dat is niet eerlijk. Een kind vraagt niet om geboren te worden.
I told you walking was idiotic.
vrijdag 1 november 2019 om 19:34
Echt helemaal mee eens ReginaMills.
Elk kind verdient het om met heel veel liefde op de aarde te worden gezet. Dat beide ouders daar heel veel liefde aandacht en tijd in gaan stoppen. Niemand zal ontkennen dat oudres ook een eigen leven hebben etc. Dat spreekt heus wel voor zich. Maar het gevoel dat er alvast poetshulpen en babysitters maar ter ondersteuning geregeld moeten worden om toch de vrijheid te waarborgen dan denk ik echt halleluja.
Elk kind verdient het om met heel veel liefde op de aarde te worden gezet. Dat beide ouders daar heel veel liefde aandacht en tijd in gaan stoppen. Niemand zal ontkennen dat oudres ook een eigen leven hebben etc. Dat spreekt heus wel voor zich. Maar het gevoel dat er alvast poetshulpen en babysitters maar ter ondersteuning geregeld moeten worden om toch de vrijheid te waarborgen dan denk ik echt halleluja.
vrijdag 1 november 2019 om 19:55
Dat vind jij.redbulletje schreef: ↑01-11-2019 14:52Niet houden, want 43 is ontzettend oud en de kans op beperkingen neemt toe.
Bovendien gooit het je leven in de war.
Van je partner trouwens ook weer 'n domme zet om na gezin compleet zich niet te hebben laten helpen. Wat is dat toch altijd met die mannen?
Het IS niet persé te oud, anders werden vrouwen niet meer zwanger op die leeftijd.
vrijdag 1 november 2019 om 20:00
Maar zijn er veel vrouwen die nog bewust op die leeftijd zwanger raken? Nee. En dat is natuurlijk niet voor niks....
Ongeplande zwangerschappen zijn er op alle leeftijden...
Ik ben het wel met redbulletje eens. Niet eens zozeer de zwangerschap maar wel alles wat erna komt. Daar moeten TO en partner echt volledig voor gaan echt meer da 1000 procent zeg maar. Allebei staan te stuiteren van blijdschap en enthousiasme...anders is het gewoon niet iets wat me goed lijkt...met een man die vrijheid wil...een vrouw die zelfs uit haar tenen nog niet een hoera voelt....
Ongeplande zwangerschappen zijn er op alle leeftijden...
Ik ben het wel met redbulletje eens. Niet eens zozeer de zwangerschap maar wel alles wat erna komt. Daar moeten TO en partner echt volledig voor gaan echt meer da 1000 procent zeg maar. Allebei staan te stuiteren van blijdschap en enthousiasme...anders is het gewoon niet iets wat me goed lijkt...met een man die vrijheid wil...een vrouw die zelfs uit haar tenen nog niet een hoera voelt....
vrijdag 1 november 2019 om 20:09
Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 20:00Maar zijn er veel vrouwen die nog bewust op die leeftijd zwanger raken? Nee. En dat is natuurlijk niet voor niks....
Nee, dat is omdat mensen tegenwoordig 2 of max 3 kinderen willen en die heb je tegen die tijd meestal al. Dus de wens is bij de meeste stellen naar tevredenheid vervult voor hun 43e. Maar als je de wens wel hebt (zeg niet dat TO die heeft he), en je lijf wordt en blijft gewoon zwanger, wat zou er dan op tegen zijn? Medisch niet zoveel hoor.
vrijdag 1 november 2019 om 20:17
MissMaran schreef: ↑01-11-2019 17:33Pfff ik zou er niet aan moeten denken, alles weer opnieuw, het is een hele andere fase, ook de andere moeders zijn veel jonger, sta je met je 48 jaar tussen de jonge moeders op het schoolplein, jullie hebben een leuk vol leven, liefde voor je kind is ook het niet doen als je gevoel naar nee neigt.
Voor TO is het niet ‘opnieuw’ hè...
Ik sta met 43 ook mijn kind af te leveren bij de kinderopvang, er is hier geen moeder onder de 35 gelukkig (genoeg van 39-40 met een pasgeboren baby hier) dus dat leeftijdsverschil is best te overzien. Nog afgezien van dat ik op de creche of het schoolplein niet op zoek ben naar goedkeuring of nieuwe vriendschappen? Vind het echt een non-argument.
vrijdag 1 november 2019 om 20:17
En als je altijd wel wilde, maar het lukte niet en iemand krijgt dan toch nog 1 op deze leeftijd
ja dan snap ik wel dat je ervoor gaat.
Ideaal, misschien niet, maar te oud tsja je leven loopt ook niet altijd zoals je het had willen plannen. Soms kun je dingen gewoon niet plannen. Dan is het best rot om te lezen dat mensen je afschrijven als veel te oud en al dood als je kind 20 wordt. Ook niet echt realistisch imo.
ja dan snap ik wel dat je ervoor gaat.
Ideaal, misschien niet, maar te oud tsja je leven loopt ook niet altijd zoals je het had willen plannen. Soms kun je dingen gewoon niet plannen. Dan is het best rot om te lezen dat mensen je afschrijven als veel te oud en al dood als je kind 20 wordt. Ook niet echt realistisch imo.
vrijdag 1 november 2019 om 20:19
Ja duh, om de reden die ik net post dus, niet omdat het om een of andere reden heel erg is zoals jij doet overkomen.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 20:11Maar je hoort het weinig. Er zijn weinig vrouwen die bewust op hun 43e nog zwanger raken....
vrijdag 1 november 2019 om 20:20
Ik ben het hier volledig mee eens.Fitcross schreef: ↑01-11-2019 20:17Voor TO is het niet ‘opnieuw’ hè...
Ik sta met 43 ook mijn kind af te leveren bij de kinderopvang, er is hier geen moeder onder de 35 gelukkig (genoeg van 39-40 met een pasgeboren baby hier) dus dat leeftijdsverschil is best te overzien. Nog afgezien van dat ik op de creche of het schoolplein niet op zoek ben naar goedkeuring of nieuwe vriendschappen? Vind het echt een non-argument.
Ben zelf 39 en zwanger van de 3e. Lukte njet eerder, tsja, dan is het niet anders. Voel me echt niet oud en ook niet als ik straks op school sta of bij de bso. Genoeg van mijn leeftijd of een paar jaar jonger.
vrijdag 1 november 2019 om 20:22
Dat klopt.Rivermoana schreef: ↑01-11-2019 20:20Ja maar dat is dus juist het punt. TO heeft niet het hoeragevoel dat ze ervoor wil gaan. Als dat zo zou zijn zou het heel anders zijn. Haar partner heeft dat sowieso al niet en TO zelf ook niet.
vrijdag 1 november 2019 om 20:28
Nee hoor, dat vindt iedereen. Want het is ook oud. Vraag het aan een gynaecoloog en die zal je zeggen dat je op je dertigste al oud bent. En dat klopt biologisch gezien ook. Dat betekent niet dat je het niet meer kunt of niet meer moet doen dat zwanger raken, maar het is niet een kwestie van ‘dat vind jij’.justagirly schreef: ↑01-11-2019 19:55Dat vind jij.
Het IS niet persé te oud, anders werden vrouwen niet meer zwanger op die leeftijd.
vrijdag 1 november 2019 om 20:31
vrijdag 1 november 2019 om 20:38
Op je 30e al oud vind ik echt van de pot gerukt. Dat zal geen gynaecoloog zeggen, geloof ik niet. Mijnes zei het bijv al niet, en toen was ik al 34.Hatchi schreef: ↑01-11-2019 20:28Nee hoor, dat vindt iedereen. Want het is ook oud. Vraag het aan een gynaecoloog en die zal je zeggen dat je op je dertigste al oud bent. En dat klopt biologisch gezien ook. Dat betekent niet dat je het niet meer kunt of niet meer moet doen dat zwanger raken, maar het is niet een kwestie van ‘dat vind jij’.
En dat vindt iedereen? Is gewoon echt niet waar. Jij ja en misschien velen met jou. Maar dat is nog steeds niet iedereen!
Anyway, mensen denken hier verschillend over. 43 vind ik aan de oudere kant ja, tuurlijk, en zelf had ik ook liever wat eerder de 3e gekregen. Maar Ja nogmaals ik vind mezelf niet té oud, maar was niet doorgegaan na mijn 40e, voor mij ligt daar wel de grens.
vrijdag 1 november 2019 om 20:47
Ben het met jou eensjustagirly schreef: ↑01-11-2019 20:38Op je 30e al oud vind ik echt van de pot gerukt. Dat zal geen gynaecoloog zeggen, geloof ik niet. Mijnes zei het bijv al niet, en toen was ik al 34.
En dat vindt iedereen? Is gewoon echt niet waar. Jij ja en misschien velen met jou. Maar dat is nog steeds niet iedereen!
Anyway, mensen denken hier verschillend over. 43 vind ik aan de oudere kant ja, tuurlijk, en zelf had ik ook liever wat eerder de 3e gekregen. Maar Ja nogmaals ik vind mezelf niet té oud, maar was niet doorgegaan na mijn 40e, voor mij ligt daar wel de grens.
vrijdag 1 november 2019 om 20:52
TO,
Ik denk dat je er niet veel aan hebt, om te lezen, of een ander het wel of niet zou houden.
Volg je gevoel, en met veel geluk, is er ruimte om je gevoel te volgen, wat je ook kiest.
Er is geen goede of foute keuze in dit geval, het gaat om jouw leven, en eventueel het kind, en je partner.
Er komt wel of niet, een persoon bij, en dat mag jij zelf bepalen.
iedere keuze die je maakt heeft consequenties, en aan beide keuzes zitten voor en nadelen.
Zelf heb ik nooit een kinderwens gehad, maar dat wil niet zeggen, dat als ik per ongeluk zwanger zou worden, ik het weg zou willen halen, ik neem die beslissing dan op dat moment, en ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik zou kiezen.
Er is dan plotseling een nieuwe optie ontstaan, en eentje die je hele leven gaat veranderen.
Dat het een kind aan liefde zou ontbreken, als daar niet bewust voor gekozen is, vind ik persoonlijk onzin, dat hoeft helemaal niet altijd zo te zijn,
Dan is er vaak nog veel meer aan de hand, dan alleen ongepland, dan is het waarschijnlijk super ongewenst geweest, (en ik geloof heus dat dat in sommige gevallen zo is, en dat je dan beter voor geen kind kunt kiezen) maar dat lees ik hier helemaal niet.
Ik was absoluut niet verwacht, het kwam eigenlijk ook helemaal niet goed uit, en toch werd er van me gehouden, en ik ben liefdevol opgegroeid, ik had me geen betere ouders kunnen wensen, ik heb nooit het gevoel gehad ongewenst te zijn.
TO, veel sterkte bij het maken van je keuze, het zal niet makkelijk zijn.
Ik denk dat je er niet veel aan hebt, om te lezen, of een ander het wel of niet zou houden.
Volg je gevoel, en met veel geluk, is er ruimte om je gevoel te volgen, wat je ook kiest.
Er is geen goede of foute keuze in dit geval, het gaat om jouw leven, en eventueel het kind, en je partner.
Er komt wel of niet, een persoon bij, en dat mag jij zelf bepalen.
iedere keuze die je maakt heeft consequenties, en aan beide keuzes zitten voor en nadelen.
Zelf heb ik nooit een kinderwens gehad, maar dat wil niet zeggen, dat als ik per ongeluk zwanger zou worden, ik het weg zou willen halen, ik neem die beslissing dan op dat moment, en ik zou eerlijk gezegd niet weten wat ik zou kiezen.
Er is dan plotseling een nieuwe optie ontstaan, en eentje die je hele leven gaat veranderen.
Dat het een kind aan liefde zou ontbreken, als daar niet bewust voor gekozen is, vind ik persoonlijk onzin, dat hoeft helemaal niet altijd zo te zijn,
Dan is er vaak nog veel meer aan de hand, dan alleen ongepland, dan is het waarschijnlijk super ongewenst geweest, (en ik geloof heus dat dat in sommige gevallen zo is, en dat je dan beter voor geen kind kunt kiezen) maar dat lees ik hier helemaal niet.
Ik was absoluut niet verwacht, het kwam eigenlijk ook helemaal niet goed uit, en toch werd er van me gehouden, en ik ben liefdevol opgegroeid, ik had me geen betere ouders kunnen wensen, ik heb nooit het gevoel gehad ongewenst te zijn.
TO, veel sterkte bij het maken van je keuze, het zal niet makkelijk zijn.
vrijdag 1 november 2019 om 20:58
Phoe TO wat een lastig dilemma.
Ik zou het ook niet meteen weten.
Stel nou dat het een miskraam wordt, zou je dan eerder opgelucht zijn? Of eerder verdrietig?
Beetje gekke vraag, maar misschien helpt het je gevoelens op een rijtje te zetten.
Veel wijsheid toegewenst. En goede moed, wat je ook kiest.
Ik zou het ook niet meteen weten.
Stel nou dat het een miskraam wordt, zou je dan eerder opgelucht zijn? Of eerder verdrietig?
Beetje gekke vraag, maar misschien helpt het je gevoelens op een rijtje te zetten.
Veel wijsheid toegewenst. En goede moed, wat je ook kiest.
