Zwanger
alle pijlers
Hoe wist jij dat je (geen) kinderen wilde?
dinsdag 5 november 2019 om 20:17
Hier nog eentje. Zoals Midas Dekkers ooit zei: Waarom willen toch zo veel vrouwen met pijn en smart het blok aan hun eigen been baren?redbulletje schreef: ↑04-11-2019 13:37Nooit twijfels gehad, al jong een hekel aan gedrag/gedrein van kleine kinderen en totaal geen affiniteit met de belevingswereld van jonge kinderen. Ook ben ik te graag op mezelf om jarenlang met een kind in één huis te moeten leven.
Geen idee. Ik heb nooit de illusie gehad dat een kind me gelukkig zou maken. Sterker nog, in het gezin waar ik uit kom, kreeg ik al vroeg het idee dat een gezin je ongelukkig maakte en dat ik later beter kon voorkomen om erin terecht te komen. Op school kreeg ik de bevestiging van wat ik al wist: Kinderen zijn pestende etterbakken waarvoor je altijd op je hoede moet zijn. Er was meer niet leuk dan wel leuk aan.
dinsdag 5 november 2019 om 20:26
Maar ook redelijk ongeschonden is relatief. Als je leest hoe veel vrouwen er kampen met verzakkingen, incontinentieproblemen en andere ellende dan schrik ik soms wel. En de één zal dat onder relatief ongeschonden scharen, maar voor de ander kan het wel echt een ding zijn.COtweepuntnul schreef: ↑05-11-2019 18:24Ja, inderdaad. Maar genoeg mensen die van hun 25e tot 35e bezig zijn met zwanger raken, of waar t überhaupt niet lukt.
Maar ik bedoelde meer als reactie op dat het zo'n grote gok is medisch. De meeste vrouwen raken zwanger en de meeste zullen er wel redelijk ongeschonden uitkomen (al weet ik daar de statistieken niet van). Maar zekerheid heb je niet.
dinsdag 5 november 2019 om 20:31
Zeker. Maar ik heb bijvoorbeeld nergens echt last meer van. Dus alles kan.BescheidenBilspleet schreef: ↑05-11-2019 20:26Maar ook redelijk ongeschonden is relatief. Als je leest hoe veel vrouwen er kampen met verzakkingen, incontinentieproblemen en andere ellende dan schrik ik soms wel. En de één zal dat onder relatief ongeschonden scharen, maar voor de ander kan het wel echt een ding zijn.
Probleem is vooral dat je het niet weet. Dus het kan zijn: nergens last van of: compleet lichamelijk drama (of nog erger, moeder of kind overlijdt; ik was altijd blij als de bevalling achter de rug was en kind er was en ik ook nog
dat was zo'n opluchting).
dinsdag 5 november 2019 om 20:52
Wow! En hoezo ben je er toch voor gegaan?
Dank allen voor jullie antwoorden! Ik start graag een nieuw topic met uitleg en een andere vraag!
dinsdag 5 november 2019 om 20:56
Ik raak al bijna in paniek van het idee dat ik 24/7 rekening moet houden met iemand anders. Die iemand anders is in dit geval dus een kind. Ik wil mijn eigen ding doen, mijn eigen leven leiden. Nou heb ik ook een nogal moeilijke jeugd gehad en daar recent pas behandeling voor gehad, wat maakt dat ik nu het gevoel heb te kunnen leven ipv overleven. En dan heb ik geen zin om dat nu alweer op te geven voor een ander.
Dan nog de tijd, geld en troep die je ervan hebt. Dus nee, gaat m niet worden.
Dan nog de tijd, geld en troep die je ervan hebt. Dus nee, gaat m niet worden.
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 5 november 2019 om 20:57
Educated guess. Ik was ook niet echt tegen kinderen, en ik dacht dat het op zich wel een leuk nieuw avontuur in m'n leven zou zijn, en mijn vriend had wel een duidelijke kinderwens, dus ik dacht dat het waarschijnlijk wel goed zou komen. We hadden wel de afspraak dat hij de meeste zorg in de babytijd zou doen, want ik vind (andere) babies gewoon een beetje eng, maar zodra ze er eenmaal waren was het goed.
Ik kan me dan weer niet zo goed verplaatsen in mensen die het gewoon 'wisten'. Soms al vanaf hele jonge leeftijd. Ik weet grootse dingen nooit zeker.
dinsdag 5 november 2019 om 21:16
Ja dat snap ik, als je het zeker niet wilt, is het ook erg simpellilguinea schreef: ↑05-11-2019 14:02Nou ja, bij mij is het niet willen dus eigenlijk hetzelfde als het wel willen. Zaken als tijd, energie, vrijheid zijn voor mij meer argumenten als mensen door blijven vragen waarom ik ze niet wil. Heel gek: "Nee ik wil geen kinderen", wordt niet altijd als volledig antwoord gezien.
Dat mensen daar redenen bij vragen is logisch, de meeste mensen krijgen wel kinderen. Trouwens, ik kreeg ook veel vragen of het gepland was en waarom ik nu al voor kinderen wilde gaan etc, ik was 27. Zo heeft iedereen altijd wel gedoe over levenskeuzes.
dinsdag 5 november 2019 om 21:18
totallyfree schreef: ↑05-11-2019 20:56Ik raak al bijna in paniek van het idee dat ik 24/7 rekening moet houden met iemand anders. Die iemand anders is in dit geval dus een kind. Ik wil mijn eigen ding doen, mijn eigen leven leiden. Nou heb ik ook een nogal moeilijke jeugd gehad en daar recent pas behandeling voor gehad, wat maakt dat ik nu het gevoel heb te kunnen leven ipv overleven. En dan heb ik geen zin om dat nu alweer op te geven voor een ander.
Dan nog de tijd, geld en troep die je ervan hebt. Dus nee, gaat m niet worden.
Echt. Ik had dit zelf geschreven kunnen hebben.
dinsdag 5 november 2019 om 21:39
same here! ik kan me niet voorstellen dat ik nu met een kleine op mijn arm zou zien lopen!totallyfree schreef: ↑05-11-2019 20:56Ik raak al bijna in paniek van het idee dat ik 24/7 rekening moet houden met iemand anders. Die iemand anders is in dit geval dus een kind. Ik wil mijn eigen ding doen, mijn eigen leven leiden. Nou heb ik ook een nogal moeilijke jeugd gehad en daar recent pas behandeling voor gehad, wat maakt dat ik nu het gevoel heb te kunnen leven ipv overleven. En dan heb ik geen zin om dat nu alweer op te geven voor een ander.
Dan nog de tijd, geld en troep die je ervan hebt. Dus nee, gaat m niet worden.
dinsdag 5 november 2019 om 21:41
Tik em aan ouwe, high five
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 5 november 2019 om 21:48
Hahaha 
En begrijp me niet verkeerd he, ik vind kids heel leuk, ben bij een bevalling aanwezig gweest en dat vond ik heel bijzonder. Knuffelen met babies vind ik ook echt niet vervelend, oppassen ook niet. Ook wil mijn man graag kinderen, maar accepteert het dat ik dat niet wil. En dat vind ik ergens wel verdrietig, want het liefst geef ik hem alles waar hij gelukkig van wordt, maar ik ga mezelf daarom echt niet wegcijferen.
Oh en wat men er van vindt daar heb ik helemaal een broertje dood aan. Gelukkig heb ik er merendeel leuke en verrassende gesprekken over, en kom ik zelden iemand tegen die zijn mening probeert door te drukken. Meestal zijn dat moeders overigens, die altijd een beetje naar melk ruiken en 3 jaar geleden voor het laatst bij de kapper zijn geweest.
En begrijp me niet verkeerd he, ik vind kids heel leuk, ben bij een bevalling aanwezig gweest en dat vond ik heel bijzonder. Knuffelen met babies vind ik ook echt niet vervelend, oppassen ook niet. Ook wil mijn man graag kinderen, maar accepteert het dat ik dat niet wil. En dat vind ik ergens wel verdrietig, want het liefst geef ik hem alles waar hij gelukkig van wordt, maar ik ga mezelf daarom echt niet wegcijferen.
Oh en wat men er van vindt daar heb ik helemaal een broertje dood aan. Gelukkig heb ik er merendeel leuke en verrassende gesprekken over, en kom ik zelden iemand tegen die zijn mening probeert door te drukken. Meestal zijn dat moeders overigens, die altijd een beetje naar melk ruiken en 3 jaar geleden voor het laatst bij de kapper zijn geweest.
anoniem_185484 wijzigde dit bericht op 05-11-2019 21:49
28.94% gewijzigd
'Happiness is only real when shared'.
dinsdag 5 november 2019 om 21:49
Niet alle reacties gelezen, maar wil wel mijn ervaring delen. Ik had ook nooit een kinderwens. Geen hekel aan kinderen, maar gewoon geen behoefte aan kinderen van mezelf en de daarbij behorende verantwoordelijkheid. Bij vriend begon het een aantal jaren geleden toch te kriebelen. Daar konden we altijd prima over praten en na 3 jaar toch de sprong gewaagd. Vooral met het idee om meer invulling te geven aan ons leven. Klinkt misschien wat hol, maar we twijfelden of werken en reizen voldoende invulling zou geven op de lange termijn. Het duurde een klein jaar voordat het lukte. Toen blij dat het gelukt was om zwanger te raken en echt een perfecte zwangerschap gehad, maar wat zag ik op tegen de kraamtijd (bevalling dan weer niet). Tijdens de kraamtijd me ook meermaals afgevraagd waar we in godsnaam aan begonnen waren. Als mensen zeiden 'geniet er maar van', vroeg ik me echt af waar dan van?! Korte nachten en een krijsende baby die niet te troosten leek. Ik miste mijn 'oude' leven en de daarbij behorende vrijheid enorm. Nu nog geen jaar verder en wat ben ik gek op die kleine spruit. Natuurlijk zijn er nog steeds pittige momenten, maar ik geniet me kapot. De kleine is mijn alles, zou me geen leven meer zonder willen voorstellen. Vader staat momenteel toch echt op plaats 2 van mijn favoriete personen. 
Ik had oprecht niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Zien hoe die kleine zich ontwikkelt, de interactie, de spiegel naar jezelf. Wij zeggen regelmatig dat we enorm boffen met zo'n leuk kind, maar ik denk dat iedereen zijn eigen kind geweldig vind. Ik weet niet of je er wat aan hebt, veel mensen zeggen altijd 'bij twijfel, niet doen', zeker met iets wat zo'n impact heeft als kinderen. Desalniettemin is het soms toch de moeite waard om in het diepe te springen. Zeker als gevoel de enige twijfel is (verder een stabiele relatie, financieel op orde, etc.). Ik wens je veel wijsheid met je besluit!
Ik had oprecht niet gedacht dat ik het zo leuk zou vinden. Zien hoe die kleine zich ontwikkelt, de interactie, de spiegel naar jezelf. Wij zeggen regelmatig dat we enorm boffen met zo'n leuk kind, maar ik denk dat iedereen zijn eigen kind geweldig vind. Ik weet niet of je er wat aan hebt, veel mensen zeggen altijd 'bij twijfel, niet doen', zeker met iets wat zo'n impact heeft als kinderen. Desalniettemin is het soms toch de moeite waard om in het diepe te springen. Zeker als gevoel de enige twijfel is (verder een stabiele relatie, financieel op orde, etc.). Ik wens je veel wijsheid met je besluit!
Keep on dreaming!
dinsdag 5 november 2019 om 22:16
Ik heb nog geen kinderen en heb lang getwijfeld of ik ze wil. Maar precies dit is voor mij de doorslaggevende reden om er nu voor te gaan.
Groetjes!
dinsdag 5 november 2019 om 22:34
Het is mij nooit gevraagd.COtweepuntnul schreef: ↑05-11-2019 17:46Ik weet niet of ik het snap - nou ja ik snap het in de zin van, ik weet dat ik ze wil, dus er zullen ook wel mensen zijn die dat gevoel andersom hebben.
Maar dat gevraag aan mensen "waarom dan niet?!?!" begrijp ik niet.
dinsdag 5 november 2019 om 23:03
Dankjewel! Heel fijn dit! Ja dat is het 'm ik wacht op dat "oergevoel" Ik weet dat het verder kan en IK het kan.sammo schreef: ↑05-11-2019 21:49Niet alle reacties gelezen, maar wil wel mijn ervaring delen. Ik had ook nooit een kinderwens. Geen hekel aan kinderen, maar gewoon geen behoefte aan kinderen van mezelf en de daarbij behorende verantwoordelijkheid. Bij vriend begon het een aantal jaren geleden toch te kriebelen. Daar konden we altijd prima over praten en na 3 jaar toch de sprong gewaagd. Vooral met het idee om meer invulling te geven aan ons leven. Klinkt misschien wat hol, maar we twijfelden of werken en reizen voldoende invulling zou geven op de lange termijn. Het duurde een klein jaar voordat het lukte. Toen blij dat het gelukt was om zwanger te raken en echt een perfecte zwangerschap gehad, maar wat zag ik op tegen de kraamtijd (bevalling dan weer niet). Tijdens de kraamtijd me ook meermaals afgevraagd waar we in godsnaam aan begonnen waren. Als mensen zeiden 'geniet er maar van', vroeg ik me echt af waar dan van?! Korte nachten en een krijsende baby die niet te troosten leek. Ik miste mijn 'oude' leven en de daarbij behorende vrijheid enorm. Nu nog geen jaar verder en wat ben ik gek op die kleine spruit. Natuurlijk zijn er nog steeds pittige momenten, maar ik geniet me kapot. De kleine is mijn alles, zou me geen leven meer zonder willen voorstellen. Vader staat momenteel toch echt op plaats 2 van mijn favoriete personen.
En wat je zegt voor mij geldt nu zeker "bij twijfel niet doen".
woensdag 6 november 2019 om 09:01
Ik laat voor mezelf ook sterk meewegen dat als ik mezelf al met een kindje zie, dat dat dan de hort op is, met kind in draagzak of rugdrager, lekker actief bezig zijn, festivalletjes, wandelingen.. En dan realiseer ik me dat je kind ook een huilbaby, heel gevoelig voor prikkels, of gehandicapt zou kunnen zijn. En omdat ik heel zeker weet dat ik dat niet wil, weet ik dan ook weer dat ik dus geen kinderen wil op dit moment. Want het alleen willen als het voldoet aan je ideaalplaatje lijkt me niet wenselijk.
Ik ben wel een overdenker trouwens, zoals wellicht blijkt uit de tekst hierboven
Ik ben wel een overdenker trouwens, zoals wellicht blijkt uit de tekst hierboven
woensdag 6 november 2019 om 11:09
Dit soort dingen vind ik altijd wel bijzonder. Om zwanger te willen raken en te bevallen moet er toch wel iets van een wens aanwezig zijn, anders begrijp ik niet hoe iemand zoiets aandurft.
woensdag 6 november 2019 om 21:30
Ik denk dat ik ook wel (een) kind(eren) wilde (eerst ook niet, toen wel "later" alleen toen was het opeens "later" ), maar zwanger zijn en een baby stond in ieder geval niet op mijn lijstje. Ik dacht meer aan pleegzorg. Vriend wilde echter heel graag een zelfgemaakte baby, en als het andersom had gekund had hij het mooi mogen doen, maar ja, such is life. Ik heb het zwanger zijn (zeker bij de eerste) ook gewoon als een niet leuke corvee taak ervaren, maar ach, 9 maand is ook wel te overzien dacht ik (en bleek ook het geval). Bevallen zag ik niet zo tegenop eigenlijk. Dat is ook meestal met een dag wel weer bekeken.RégineFilange schreef: ↑06-11-2019 11:09Dit soort dingen vind ik altijd wel bijzonder. Om zwanger te willen raken en te bevallen moet er toch wel iets van een wens aanwezig zijn, anders begrijp ik niet hoe iemand zoiets aandurft.
Voor mij is het juist "bij twijfel doen"
donderdag 7 november 2019 om 11:11
Dat werkte voor mij dus ook. Als er geen echte bezwaren zijn, waarom dan niet de gok nemen? Iedereen zegt altijd dat het het mooiste is wat er is, dus wellicht hebben ze toch ergens een punt.elein schreef: ↑06-11-2019 21:30Ik denk dat ik ook wel (een) kind(eren) wilde (eerst ook niet, toen wel "later" alleen toen was het opeens "later" ), maar zwanger zijn en een baby stond in ieder geval niet op mijn lijstje. Ik dacht meer aan pleegzorg. Vriend wilde echter heel graag een zelfgemaakte baby, en als het andersom had gekund had hij het mooi mogen doen, maar ja, such is life. Ik heb het zwanger zijn (zeker bij de eerste) ook gewoon als een niet leuke corvee taak ervaren, maar ach, 9 maand is ook wel te overzien dacht ik (en bleek ook het geval). Bevallen zag ik niet zo tegenop eigenlijk. Dat is ook meestal met een dag wel weer bekeken.
Voor mij is het juist "bij twijfel doen"
Natuurlijk is het soms ook ruk. Een huilbaby, als ze ziek zijn, tanden krijgen of gewoon een slechte nacht hebben, maar daarnaast is het vooral ook heel erg leuk! En waarom dan precies, dat is een gevoel. Ik vind zelf wel dat ik als mens gegroeid ben (en nog steeds doe) door het krijgen van een kind. En dat maakt mij een beter en evenwichtiger mens. 
Keep on dreaming!
