Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 8)

@kasteelbewoner: Hoe gaat het met je?

@travelexplorer: Wauw, 4 cryo’s! Dat is een mooie score! En bijzonder om te lezen hoe de gezondheidszorg in de VS is.. We boffen toch wel hier in NL.

@daisyliz: Fijn dat je eerder mag komen!

@neoflux: Zit nu aan de Triptofem en heb daar altijd veel last van. Nu ook weer het lange schema, dus een lange aanloop. Hoe is het met je volle buik? Al uitzicht op de punctie?

Hoi lieve meiden
Alweer hele tijd geleden dat ik had geschreven; ik kon het even niet opbrengen om te reageren, maar heb continu meegelezen.
Ik reageer nu even op kasteel en zal later nog even op de rest reageren!

Kasteel wat super rot dat je negatief testte.. zo zo zo verdrietig dat het traject nu afgelopen is, hoopte het zo voor je.. ondanks dat het een mega teleurstelling is klink je wel rustig/relativerend, maar misschien is dat nog een stukje besef wat moet komen of zelfs ongeloof dat het nu afgelopen is. Neem de tijd om alles rustig te laten bezinken, en kijk dan hoe ecd zou voelen. Mocht het helpen, ik was er redelijk 'snel' overheen dat ons -hopelijk- toekomstige kindje geen genetische verwantschap met mij heeft. Wat zegt dat nou eigenlijk? Het interesseert me gewoon niet meer. Ik wil veel te graag een gezinnetje hebben met m'n partner, lijkt me fantastisch. Als ik dat ervoor moet inleveren; maar al te graag.
Ik hoop dat jij en je partner jullie weg gaan vinden, in ecd of iets anders
Heel veel sterkte met dit verwerken

Elisboompje dat is het schema waarbij je met pilletjes (progynova in mijn geval) je baarmoeder slijmvlies opbouwt tot een mooie laag. Je laat in dit schema dus geen eitje rijpen, maar zorgt alleen voor een mooi slijmvlies. In dit schema ga je in twee weken tijd van 1, naar 2 naar 3 pilletjes per dag en op het moment dat de terugplaatsing wordt ingepland, begin je ook met utrogestan. Ik weet niet of je betere kansen hebt in een natuurlijke cyclus, maar voor mij is dat ook echt geen optie. Mijn cyclus zonder hormonen kan varieren van 35 tot 85 dagen. Dan zou ik dus al die tijd ovulatietesten moeten doen of voor controle echo's moeten komen. Daarnaast mag mijn cyclus niet zo lang meer duren van de arts, vanwege mijn veel te snel opbouwende slijmvlies.

Travelexplorer ja die echo is gelukkig wel weer bij mijn eigen arts. Omdat ik zo'n lastig geval ben, heb ik de twijfelachtige eer dat ik altijd bij mijn eigen arts mag/moet en niet bij een verpleegkundige. Anders is iedereen in de war na een bezoekje van mij... Ik snap je gemengde gevoelens m.b.t. je cryo's. Op zich is 4 natuurlijk een mooi aantal, maar aangezien je PGS doet kan er natuurlijk nog weer wat afvallen. Ik hoop op tenminste 2 toppers voor je!

Bolletje ben je al gestart met menopur?

Neoflux: benieuwd wanneer je je punctie hebt.

Elis: Tussen de successrates van een medicated Frozen Embryo Transfer (FET) en een natural FET zit weinig verschil Een natural FET wordt vaker aangeboden indien de vrouw zeer regelmatig ovuleert. Ik heb destijds natural FETs gehad. Voor wat betreft een fresch transfer wordt inderdaad wel eens gezegd dat het beter is om met cryos te werken omdat je lichaam nog bomvol van de hormonen zit. Dat gezegd hebbende bij een FET moet e.e.a. wel goed ontdooien en dat is een extra hobbel (al gaat dit meestal wel goed) en we hebben ook echt wel veel dames hier gehad die wel zwanger werden van een fresh transfer. Benieuwd wat het ziekenhuis je adviseert.

Daisy: Wat een onzekere echo is dat zeg! En wat rot dat je er zo'n naar gevoel aan hebt overgehouden. En heel veel succes aankomende dinsdag. Is je eigen vertrouwde arts dan weer terug? Ik hoop dat laatste moet ik bekennen, want een ''het ziet er rommelig uit, maar ik weet niet wat dat betekent voor de slagingskansen'' klinkt zo onzeker allemaal. En dat in een traject dat al zo onzeker en moeilijk is.

Stipje: Fijn om weer van je te lezen en ik snap ook jouw benadering mbt ECD. Toen het bij ons met onze eigen embryo's destijds niet leek te lukken, hadden wij dezelfde overwegingen. Het was echt een afweging en de weegschaal sloeg voor ons uiteindelijk door naar het ouderschap. Maar dat gezegd hebbende: ik snap ook heel goed dat mensen het te ver vinden gaan en een ieder maakt daarin een afweging. Mijn man voelde zich er heel rot onder en ook wel minder man op de een of andere manier en vond het lastig dat hij mij dat kind waar ik zo naar verlangde niet leek te kunnen geven. Dat laatste is natuurlijk nergens voor nodig, maar ik weet dat hij er nooit veel over zei.

Kasteel: Er wordt nog steeds aan je gedacht. Misschien voor nu nog even te vers, maar ik zag toevallig gisteren de docu Je ei kwijt. Gewoon op YouTube te zien overigens. Daar is ook een dame, Patricia Klaasen heet ze geloof ik, die naar Spanje gaat voor ECD. Misschien iets om tzt te bekijken. En verder nog een omdat ik het ontzettend jammer vind.

Bolletje. De bijwerkingen zijn gewoon rot. Sterkte meis en zorg goed voor jezelf.

Jokke: Benieuwd naar nieuws uit DD morgen. Succes vast!

Sofie: Wanneer heb jij de TP? Ik heb het hier (en elders) ook nog niet gelezen volgens mij.

Miekje: Jij heel veel succes deze week.

Travel: Ik heb altijd dubbele transfers gehad en ik was onder de 35. Ik was 29 toen we de anticonceptie de deur uit deden en 32-34 toen we de behandelingen ondergingen. Je zou het ook kunnen laten afhangen van de kwaliteit / grading van de blasto natuurlijk... Wij hebben bijvoorbeeld nooit 6AA gehad. Het zat allemaal ergens tussen 2CC-3CC-3BB en 4BB in en onze artsen, zowel NHS als privaat, hebben altijd geadviseerd om er 2 terug te plaatsen. Bovendien was er ook het kostenaspect waar jij ook tegenaanloopt. Elke FET werd in rekening gebracht of je nou 1 of 2 liet terugplaatsen maakte niet uit voor de rekening: het was een bedrag van, ik geloof £1250 zonder de add ons.
We hebben overigens geen embryos meer en voor ons is het traject afgesloten na de komst van onze dochter. Nog wel even getwijfeld, maar uiteindelijk heb ik zo veel geluk gehad en wil ik ook niet alles op alles zetten (want als ik ergens voor ga stop ik ook niet zo snel) voor een tweede met opnieuw onzekerheid en bijkomende kosten. En bovendien is mijn man een stuk ouder. Als ik in NL had gezeten had het wellicht anders gelegen mbt de kosten. En het is goed zo - genoeg om dankbaar voor te zijn.
Ik woon in Redbridge, Woodford Green in een gated community. Zit tegen Essex aan, maar nog steeds een buitenwijk van London. Ik zal eens kijken naar het boek - ik blijf dit soort boeken wel lezen. Vond zelf The pursuit of Motherhood (gewoon op de e-reader te verkrijgen) van Jessica Hepburn (inmiddels goede bekende van mij) erg mooi en ontzettend herkenbaar. Het geef ook echt aan hoe de gezondheidszorg op dit gebied ook gewoon booming business is. Ik las trouwens gisteren je topic door dat je in April startte over je man's zaad. Heel rot zo'n diagnose. Het enige prettige vond ik dat ik niet meer verplicht wat moest of mijn ovulatie in de gaten hield, omdat de kans op een natuurlijke zwangerschap echt heel erg klein was in ons geval.
Hoe ervaar je het in de USA? Ik mis mijn familie en vrienden wel overigens, al ben ik ook wel gelukkig. En dan scheelt het voor mij nog dat ik geregeld aanloop heb uit NL, dat zal voor jou wel iets lastiger zijn. Het blijft het Engelse systeem waar ik toch niet helemaal aan kan wennen en niet alleen op het gebied van de gezondheidszorg maar ook onderwijs en sluit niet uit dat we ooit weer naar NL komen. Mijn man is Brits, maar staat er wel voor open.
Trouwens - Ik las natuurlijk helemaal verkeerd - je zit boven Oregon ! Daar ben ik niet geweest, wel een stuk zuidelijker in SF en LA. Sorry - lezen...

Kasteel, dikke dikke knuffel. Zo'n negatieve test is altijd shit maar in jouw geval nu nog veel shitter. Heel veel sterkte

Bolletje, ooh zo herkenbaar hormoonmonster zijn. Mijn lontje is gewoon veel korter met kunstmatige hormonen. Ben je inmiddels gestart met de menupur?

Welkom Eefsel Er zijn meerdere nieuwe meiden nu hier. Jammer, je sluit hier liever niet aan maar ook een fijne plek voor steun en veel kennis! Ik heb hier echt hele fijne contacten, nee dat klinkt wat te afstandelijk, vriendinnen gemaakt

Moos, zuur van de mislukte IUI, blijven jullie voorlopig IUI doen? Ik blijf voor je duimen meid!

Travel, ik verbaas me soms over de kosten in andere landen. Fijn dat bij jullie wel een groot deel vergoed word, maar zuur dat dit niet voor iedereen geldt. Zo oneerlijk systeem. En dan wil ik het nog helemaal niet over de postcodes in de UK hebben.. geen woorden voor! Ik lees op insta wel eens mee met Amerikaanse dames in het traject, ik heb wel het idee dat daar veel 'extra's' gedaan worden. Hier in Nederland zijn we wel erg van de vaste protocollen merk ik. En mooie score cryo's! Super!

Lauwie, fijn weer van je te horen maar snap het ook helemaal dat je af en toe gewoon even een pauze neemt van het forum. Doen waar je je goed bij voelt. Ben je inmiddels ongesteld geworden na de laatste pil? Is het logistiek allemaal te doen rondom de tp? En helemaal eens met de Disney films, soms precies wat je nodig hebt!

Flipje, heb jij nog nieuwe uitslagen van man gehad? En wanneer moet je weer daar heen rijden? Of kan die echo tussendoor wel in eigen zkh?

Miekje, Spannend en fijn dat het zo snel gaat allemaal. Hopelijk weer samen op het bankje zo meteen

Daisy, spannend met de extra echo en planning. Is deze wel weer bij je eigen arts? Hoop dat zij het wel allemaal mooi eruit vind zien dan! Je hebt alweer zo lang gewacht.. Mijn progynova schema is trouwens anders. Tussen de 10-17 dagen 1 tabletje per dag, dan tp inplannen weekje later doorgaan met 1 tablet progynova en utro erbij.

Elis, mijn arts zei dat er geen verschil was in kunstmatig/natuurlijk. Ik doe zelf nu al een hele poos met progynova. Voordeel vind ik dat je een beetje kan timen wanneer de tp handig uit komt (want er is toch geen eisprong waar je rekening mee moet houden). Zo kan ik altijd even kijken wat handig is met werk etc. Nadeel... de hormonen. Dus ben toch aan het denken of ik in januari niet eens natuurlijke cyclus wil proberen met echo's.
Oh nog over de feestdagen. Dat omzeilen zal liggen aan wanneer menstruatie begint (liever niet natuurlijk ) Want denk dat ik ook niet te lang aan de progynova mag.. geen idee.. eens navragen!

Vanmiddag terugplaatsing. We hebben nog 4 cryo's en toch spookt door mijn hoofd "als het maar door gaat". Denk omdat ik al eens eerder van 3 cryo's naar 0 ging. Sta er een beetje onverschillig in merk ik, denk het gevolg van de vmk maar weet dat ik straks in de tweede week toch weer hoop ga krijgen en op alles ga letten.

Daisyliz Dankjewel Voor jou ook spannend dinsdag die echo! Zou het niet wat 'minder-rommelig' worden naarmate het dikker wordt? Stomme uitspraak inderdaad dat ze niet weten wat het voor je kansen betekent. Hopelijk krijg je meer duidelijkheid dinsdag.

Travel Jeetje ik schrok ook wel van die prijzen. Toch een mooie score 4!

Bolletje Ja is inderdaad rot die bijwerkingen. Ik moest de deca spuiten maar dat zal ongeveer hetzelfde zijn. Dan zal je hopelijk wel wat minder last krijgen als de tweede injectie erbij mag.

Sofie Spannend! Veel succes vanmiddag

Hier Ben net voor de 'laatste' echo geweest en vrijdag zal mijn punctie zijn! Er volgt wel nog een overleg met een andere arts of ik onder extra controle kom ivm risico OHSS. Ze telde namelijk 23 eitjes, ze verwachten 10 rijpe vrijdag weg te kunnen nemen. Mijn linkereierstok was ook flink gezakt dus het aanprikken moest gelukkig gaan lukken. Zal ook geen verse tp krijgen maar waarschijnlijk pas 2 cyclussen later, in januari. Ook ivm feestdagensluiting (is het lab 3 weken dicht).
Vanavond moet ik de pregnyl zetten.

Kasteelbewoner, wat ontzettend verdrietig. Heeft je menstruatie wel doorgezet inmiddels? Lijk me een heel moeilijk en zwaar punt om aan te belanden. En spijt moet je denk ik nooit hebben, je weet nu zeker dat je er echt alles aan hebt gedaan. Ik ben benieuwd hoe jullie uiteindelijk straks staan tov ECD. Ik kan me ook heel goed voorstellen dat dit een absolute grens is zoals bij Duufje, maar kan me ook voorstellen wat Stipje zegt dat die genen ook niet alles zeggen. Uiteindelijk als je iets bij je draagt en alles daarna, dat je daar sowieso ook een mooie band mee krijgt. In ieder geval tijd nu om dit alles een plekje te geven en tot rust te komen. Sterkte ermee

Daisy, fijn dat je alsnog bij je eigen arts terecht kan. Kan me voorstellen dat je van de laatste echo weer onzeker wordt. Je wilt optimale omstandigheden voor een poging! Hopelijk word je later door je eigen arts gerustgesteld.

Duuf, wat goed dat je de 2e avond achter de rug hebt. Snap je gereserveerdheid wel hoor. Eerst maar zien, dan geloven, na die eerste ervaring. Geef je ergens in het traject aan welke soort pleegzorg jullie gaan doen? Je hebt toch kinderen die alleen weekenden naar pleegouders gaan en ook weer kinderen die een bepaalde tijd voltijd bij een pleeggezin zijn? Heb je hierin een keuze, of is het gewoon wat elke keer beschikbaar is (klinkt beetje gek, maar hopelijk snap je wat ik bedoel). Iemand die ik via via ken heeft acute pleegzorg gedaan. Pfoe, dat vond ik heel pittig klinken en zoveel bewondering voor mensen die dat doen. Die kindjes zijn net uit huis geplaatst en komen eerst bij zo iemand, voordat ze naar een pleeggezin gaan. Ik begreep dat je vaak niets/weinig weet van zo’n kindje en je het toch wel een beetje zelf moet uitzoeken. Heftig hoor, wat heb je op dit gebied toch veel ellende. Zo mooi dat jullie dit gaan doen. Ik blijf het zeggen: je bent wel de aangewezen persoon hiervoor. Ik vond het toen ook zo mooi hoe snel je schakelde met jullie mooie B toen bleek wat ze precies had en dat ze gewoon welkom was zoals ze was. Zo mooi

Sofie heel veel succes weer deze ronde lieverd

Lilly Je kunt als pleegouder aangeven wat voor soort opvang je wilt bieden. Ook kun je een voorkeur voor leeftijd aangeven en bijvoorbeeld ook of je wel of niet openstaat voor andere culturen of voor een kind met een handicap. Wij staan overal voor open, maar hebben wel voorkeur voor een wat jonger kind (max 6 jaar).
Crisisopvang lijkt mij heel mooi, maar ontzettend zwaar. Bovendien hebben wij niet de mogelijkheid om dat te doen, aangezien een kind dan van het ene op het andere moment bij je geplaatst wordt. Dat gaat niet als je allebei een baan hebt en je je afwezigheid toch moet plannen en overleggen. Wie weet ooit, als we gepensioneerd zijn. Of de lotto winnen
Weekendopvang is ook een mogelijkheid inderdaad. Maar wij hebben interesse in langdurige opvang. Het blijft dan natuurlijk altijd de vraag hoe langdurig langdurig is, maar dat is nu eenmaal zo met pleegzorg. Eerlijk gezegd hopen we heel erg op een kind dat nooit meer weg hoeft. Maar we realiseren ons ook heel goed dat de kans er altijd is dat een kind weer terug gaat naar de biologische ouder(s). We gaan er maar vanuit dat we daar dan tzt goed op voorbereid en in gecoacht worden.

Neo, spannend vrijdag punctie! Fijn dat het aanprikken goed lijkt te gaan komen. Hoop dat je geen overstimulatie hebt (veel drinken, maar dat is hier vast al een paar keer gezegd ) Ik heb ooit wel gehad dat er een cyste in de weg lag en dat ze een keer door een bloedvat hebben geprikt. Meestal weten ze nog wel in bochten te kunnen wringen om eraan te komen. Duim voor een mooie score!

Duuf, fijn dat de bijeenkomsten goed gaan. En met crisisopvang moet inderdaad wel lukken met werk. Lijkt me ook behoorlijk heftig en dan moeten alle dingen erom heen (zoals flexibel zijn met werk) natuurlijk ook kloppen. Succes met de komende avonden. Merk dat ik wat moeite heb met de juiste woorden vinden, want hoewel ik het voor een kind heel jammer zou vinden als het langdurig zou moeten blijven weet ik wel zeker dat jullie een heel fijn plekje kunnen bieden voor zo'n kindje.

Hier, tp is gelukt! Ging wel wat chaotisch. Had een te volle blaas (die extra beker thee was dus een slecht idee ) en het duurde wat langer voor ik aan de beurt was. Ik was de toestemmingsformulieren van man vergeten dus die moest hij nog snel printen, scannen en doormailen. Toen ik daar lag in vol ornaat ging de telefoon. De verpleegkundige liep weg, ik moest zelf het echo apparaat vast houden. Best leuk om een keer jezelf te echo-en maar was wel bizar. Lab deed er ook lang over.. en ik lag daar maar.. en moest zó nodig plassen. Arts benadrukte nogmaals dat hij geen reden zag voor mijn pessimisme, dat onze kansen gewoon goed waren (dit was tp 6). Embryo had een score van 90% na ontdooiing wat prima was zei hij.. maar zegt mij eigenlijk niet zo veel.
Goed al met al zat ik door alles huilend op de fiets terug. Werd opeens overmand door emoties. Wat ik normaal als een mooi moment zag, ervoer ik nu als een 'moetje' en 'routine'. Voelde even helemaal niet fijn

sofie87 schreef: ↑

13-11-2019 17:02

[...]
Goed al met al zat ik door alles huilend op de fiets terug. Werd opeens overmand door emoties. Wat ik normaal als een mooi moment zag, ervoer ik nu als een 'moetje' en 'routine'. Voelde even helemaal niet fijn

Ach lieverd, dat is toch ook best wel heel erg logisch? Met de recentelijke VMK in het geheugen naast de vorige mislukte pogingen is het gewoon lastig om er naar uit te kijken of het als iets prettigs te ervaren. Ik zeg altijd: bij de eerste TP was ik emotioneel en verwachtte ik er veel van. Na TP vier en de nodige teleurstellingen kon ik ook niet meer genieten van het feit dat ik PUPO was. Ik hoop enorm dat je een broertje of zusje voor L. in je zit en dat die zich over een maand of 8,5 meldt. Heel veel succes en sterkte de komende wachtweken.

sofie Ja die tip kreeg ik van Baggal ook al dus ben veel aan het drinken Op de echo zagen ze soms ook een bloedvaatje, dan zetten ze hem even om in funky kleurtjes en zien ze dat het geen eicel is. Hopelijk raken ze hem morgen niet. Hoop ook op een mooie opbrengst alleen toch een beetje vrees ervoor. Als ik zie hoe weinig embryootjes hier vaak bij andere meiden over blijven zal bij die van ons ook nog eens 50% afgestreept worden ivm PGD
En wat jammer dat het niet als een fijn moment voor je voelde de tp Ik kan het me ergens wel voorstellen wanneer je al vaker teleurgesteld bent. Misschien nog extra als je al die kleine dingetjes optelt bij je tp zoals de volle blaas, daar zelf met het echo ding liggen en het lab wat op zich laat wachten. Maar wel hele positieve woorden van de arts toch? Hopelijk kan je de komende tijd wat afleiding vinden, veel succes

Baggal ja ik ook liever gehad dat ze niks had gezegd... Ik ging meteen denken aan verklevingen ofzo, dat is natuurlijk een risico van curetteren, maar ik heb geen idee of je dat op een echo kunt zien? Dinsdag ben ik inderdaad weer bij mijn eigen arts gelukkig. Hoe is het met de verbouwing, is het einde al in zicht?

Sofie oh dat is inderdaad een heel ander schema. Blijft bijzonder dat het zo kan verschillen tussen ziekenhuizen he. En die volle blaas, wat vreselijk he! Ik drink ook altijd teveel en de vorige keer liep mijn terugplaatsing 45 minuten uit. Ik hield het niet meer haha! Wat rot dat je zo emotioneel werd. Ik snap het wel hoor, wat Baggal ook zei: na een paar teleurstellingen sta je er ook gewoon wat nuchterder in. Soms is het ook zo overweldigend allemaal en er gaan natuurlijk zoveel verschillende emoties door je heen... spanning, blijdschap, angst, hoop. Ik heb een keer huilend in het ziekenhuis gezeten voor een IUI behandeling. Het was op tweede paasdag om 7 uur 's ochtends. En in het weekend vinden de IUI behandelingen plaats op de poli spoed verloskunde dus daar zit je dan tussen de zwangere en bevallende vrouwen. En die vrouwen gaan ook nog eens voor (logisch) dus als er een spoedkeizersnede is, en dat was er die dag, dan zit je daar met je potje zaad te wachten tot de gynaecoloog klaar is met opereren. Gevoelsmatig slinken je kansen per minuut. Ik voelde me zó zielig. Overigens werd ik die poging wel zwanger van mijn zoontje dus ik hoop dat jouw rotmoment ook iets heel moois oplevert

Duufje dat is je ook heel erg gegund, een kindje dat voor altijd bij jullie mag blijven

Neoflux heel veel drinken is inderdaad de beste tip! En probeer je niet teveel te vergelijken met anderen lieverd. Het heeft echt geen zin, want het zegt helemaal niks. Toen ik een jaar geleden begon, dacht ik ook: ik wil zoveel mogelijk embryo's. En natuurlijk is het fijn als je een mooi aantal hebt. Maar ik had er 7 (wat natuurlijk een hele mooie score is) en inmiddels heb ik er nog maar 2 over en is het nog niet gelukt, terwijl andere dames met een kleinere opbrengst al zwanger zijn. Kortom: ik snap je heel goed, maar probeer het stap voor stap te bekijken. Meer is niet altijd beter. En eentje kán genoeg zijn

Sorry even snel een update vanaf mijn werk.
Arts heeft net gebeld, niet heel veel nieuws. Weinig eitjes voor mijn leeftijd, maar dat wisten we al. Verder vond hij het vreemd dat 3 x exact hetzelfde protocol is gevolgd en wil daar, als we doorgaan verandering in brengen.
Jokkeman had vannacht een nachtmerrie over dit hele k traject en de lege handen. Nu op het werk met tranen in de ogen, vind het allemaal zo oneerlijk en k.

Ik kom even uit mijn meelees modus.
Jokke het is ook gewoon oneerlijk en k*t, denk ook aan jezelf, laat het werk even voor wat het is, zorg goed voor jezelf. Ik vind het vreselijk voor jullie hoe hard je voor zoiets wat voor anderen maar simpel is moet vechten.
Het feit dat de dokter een andere weg in wilt lijkt mij wel goed toch? In plaats van maar klakkeloos hetzelfde doen het echt op jullie afstemmen. Maar kan mij ook voorstellen als je zegt het is klaar nu, want het vreet zo zwaar aan je das soms onvoorstelbaar. Ik stuur je heel veel liefde en kracht, ik vind je een kanjer hoe je doorgaat, vergeet niet hoe sterk je bent. En je rot voelen mag.

jokke schreef: ↑

14-11-2019 09:25

Sorry even snel een update vanaf mijn werk.
Arts heeft net gebeld, niet heel veel nieuws. Weinig eitjes voor mijn leeftijd, maar dat wisten we al. Verder vond hij het vreemd dat 3 x exact hetzelfde protocol is gevolgd en wil daar, als we doorgaan verandering in brengen.
Jokkeman had vannacht een nachtmerrie over dit hele k traject en de lege handen. Nu op het werk met tranen in de ogen, vind het allemaal zo oneerlijk en k.

Jokke
Ik herken je gevoelens heel erg. Ik zit nu ook op een punt waarbij ik nadenk over wat we gaan doen als onze laatste twee cryo's van deze poging niet pakken. Gaan we naar het buitenland? Maarja, dat vind ik zo'n stap. En ik ben al een paar keer zwanger geweest.

Op zich klinkt het als goed nieuws dat je arts iets anders wil gaan proberen? Maar ergens wel jammer dat je dan nu nog niet weet wat, of had je dat ook niet verwacht? Ik kan me tenminste voorstellen dat je ook weer wat positieve moed krijgt als ze een concreet plan voor jullie hebben. Nu is het allemaal zo vaag en kun je er ook niks mee. Ik merk dat ik altijd heel veel behoefte heb aan een plan. Als dit niet lukt, gaan we dat doen. Wees maar heel lief voor jezelf

Jokke Zó herkenbaar. Het is ook super oneerlijk...

Duufje: Ik snap heel goed dat jullie voor langdurige zorg willen gaan en niet voor crisis opvang. Niet alleen vanwege jullie eigen agenda's, maar ook vanwege het contact dat bij langdurige opvang gewoon wat blijvender is. Ik snap je reserves heel erg trouwens, zeker gelet op jullie ervaring met de andere, rigide organisatie en hoop heel erg dat jullie in staat worden gesteld om t.z.t. een kindje op te nemen in jullie huis en liefdevol te verzorgen. Ik ben er van overtuigd dat jij en Duufman dat heel goed kunnen zoals Lilly ook al schreef.

Neo: Ik snap dat je wat huiverig bent voor de afvalrace, maar er hoeven maar een paar goede embryo's over te blijven. Je hebt nu een heleboel follikels en hoewel er niet altijd in alle follikels een eicel zit, klinkt het aantal gewoon hoog. Dat er daarbij een stuk gaan afvallen is prima, zolang datgene dat overblijft PGD approved is zeg maar en leidt tot een doorgaande zwangerschap. Die nummers zeggen i.m.o. niet alles.

Logisch Daisy: Het rotte van zo'n uitspraak is dat je er gewoon niets mee kan en dat jij je nu zorgen maakt, wellicht ten onrechte, en met allerlei vragen zit. Natuurlijk moet een arts je informeren, maar dit is dusdanig vaag dat ik denk dat ze het beter achterwege had kunnen laten. Gelukkig zie je dinsdag je arts weer. En de overwegingen buitenland zijn lastig en helemaal omdat je ook al eens zwanger bent geweest en je lichaam het dus kan. Heel verdrietig en lastig. Dikke knuffel.

Sofie: Ik sluit mij heel erg aan bij alle andere dames mbt het gevoel bij een terugplaatsing. De eerste keer verwachtte ik er zo veel van en was ik ook emotioneel bij de TP. En dat gevoel werd steeds minder - er ontstond ook een hardheid waarin ik mij niet wilde hechten aan die embryos. En dan iedere keer die angst om weer teleurgesteld te worden...

Redcurls: Wat een lieve woorden voor Jokke - waar ik mij graag bij aansluit trouwens. En wat ontzettend fijn dat je arts een nieuwe weg wil bewandelen nu de andere 3 pogingen niet geleid hebben tot succes. Ik vind het wel prettig wanneer een arts outside the box denkt en kijkt of er andere mogelijkheden voor handen zijn. En dat het emotioneel oneerlijk en rot voelt snap ik zo goed. Kon ik maar iets voor je doen - anders dan de gewone digitale die ik wel 200% meen trouwens.

Lauwie: Hoe is het bij jou? Ben benieuwd hoe je je voelt en of je al enig zicht hebt op de TP.

Overigens sprak ik gisteren B. - we gingen naar het theater en ze verwacht in Juni 2020 te trouwen (datum is nog niet bevestigd). Ze wordt binnen 3 weken 45 en we hebben het niet meer over de kinderwens gehad en ik ga er ook geen energie meer insteken door een ander akkefietje gisteravond. Totaal off topic, maar ik was toch wel enigszins geschokt en zeer teleurgesteld was door de manier waarop de avond eindigde. We waren met z'n drieen uitgegaan en ze bood de andere vriendin aan om haar naar huis te brengen vanaf het station en zei vervolgens tegen mij dat ik een taxi moest nemen, ook al is mijn huis vrijwel op weg naar die vriendin - maximaal een kilometer meer als je de 'buitenroute' neemt . Uiteindelijke een taxi genomen, maar zo'n onvriendelijk gebaar wordt niet op prijs gesteld door mij dus ze zoekt het maar uit met haar eventuele kinderwens en als die roze wolk grijstinten aanneemt is dat mijn probleem niet, althans niet meer...

Wat een lieve woorden, weer tranen in mijn ogen.
Net bericht over een collega gekregen, ze zag het leven niet meer zitten en heeft er een einde aan gemaakt. Ik weet dat zij ook erg in de knoop zat dat het traject bij haar niet geslaagd was. Wat een drama

Ach lieve Jokke... De klappen komen nu bij jou dubbel zo hard. Wat enorm verdrietig van je collega zeg. Wat moet dat moeilijk voor je zijn, ook omdat je de link legt met het feit dat zij ongewild kinderloos is gebleven. Wat een enorme schok moet het zijn dat iemand die jij goed kende geen andere uitweg meer zag of totaal geen geluk meer verwachtte en het leven als uitzichtloos ervaarde

Ik word akelig verdrietig van deze gedachtes alleen al... Heel veel sterkte lieverd.

Baggal schreef: ↑

14-11-2019 12:32

Ach lieve Jokke... De klappen komen nu bij jou dubbel zo hard. Wat enorm verdrietig van je collega zeg. Wat moet dat moeilijk voor je zijn, ook omdat je de link legt met het feit dat zij ongewild kinderloos is gebleven. Wat een enorme schok moet het zijn dat iemand die jij goed kende geen andere uitweg meer zag of totaal geen geluk meer verwachtte en het leven als uitzichtloos ervaarde

Ik word akelig verdrietig van deze gedachtes alleen al... Heel veel sterkte lieverd.

Ik sluit me aan bij deze woorden. Wat ontzettend verdrietig Jokke

Baggal schreef: ↑

14-11-2019 12:08

Overigens sprak ik gisteren B. - we gingen naar het theater en ze verwacht in Juni 2020 te trouwen (datum is nog niet bevestigd). Ze wordt binnen 3 weken 45 en we hebben het niet meer over de kinderwens gehad en ik ga er ook geen energie meer insteken door een ander akkefietje gisteravond. Totaal off topic, maar ik was toch wel enigszins geschokt en zeer teleurgesteld was door de manier waarop de avond eindigde. We waren met z'n drieen uitgegaan en ze bood de andere vriendin aan om haar naar huis te brengen vanaf het station en zei vervolgens tegen mij dat ik een taxi moest nemen, ook al is mijn huis vrijwel op weg naar die vriendin - maximaal een kilometer meer als je de 'buitenroute' neemt . Uiteindelijke een taxi genomen, maar zo'n onvriendelijk gebaar wordt niet op prijs gesteld door mij dus ze zoekt het maar uit met haar eventuele kinderwens en als die roze wolk grijstinten aanneemt is dat mijn probleem niet, althans niet meer...

Nou wat ontzettend raar en onaardig zeg. Wat is dat nou voor kinderachtig gedrag? Jou breng ik weg en jij neemt maar een taxi. Ik snap dat je het haar nu even lekker laat uitzoeken, juist omdat jij zo over haar (kinderwens) inzat. Eigenlijk had je moeten vragen: oh vanwaar dat onderscheid? Maar ik kan me voorstellen dat je ook een beetje overvallen werd door een dusdanig lompe actie.

.

Jokke: ach wat een triest nieuws allemaal! Beide onderwerpen zijn al heftig genoeg op zichzelf en dan ook nog tegelijkertijd... pfff, ik leef met je mee; heel veel sterkte!

Neoflux: heel veel succes met de punctie morgen, ik ga heel hard voor je duimen dat alles goed gaat!

Sofie87: Wat fijn dat je tp goed is gegaan! Ik ben zelf pas recent aan dit hele mm-traject begonnen, dus kan je nog niet uit eigen ervaring steunen, maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat zo’n tp (zeker als het dan ook nog zo chaotisch verloopt) een emotioneel moment kan zijn… ik ga ook heel hard voor jou duimen!

Travelexplorer: 4 is ook al een heel mooi aantal! (maar ik begrijp dat je er stiekem meer had gewild, zou ik ook zo voelen denk ik...) Succes met (weer) wachten de komende dagen, spannende tijd…

DaisyLiz: wanneer moest jij ook alweer voor je echo, begin volgende week toch?

Kasteel: leef ook nog steeds met je mee… gaat het een beetje?

Hier: straks een afspraak bij de arts voor het tekenen van de papieren voor IVF. Voor mij een spannend moment, want helaas heb ik (zoals jullie die neem ik aan wel hebben) geen man die ook staat te springen om hiermee te mogen starten. Hij wil namelijk eigenlijk niet… trek hem nu steeds aan zijn haren mee naar de kliniek en dat doet hij dan braaf, maar er zit veel weerstand op.. hij heeft al kinderen en van hem hoeft nóg een kindje niet meer… hij is akkoord gegaan met het proberen op de natuurlijke manier (omdat hij mijn wens ook begrijpt), maar dit hele medische gedoe gaat hem veel te ver (mede omdat het dus ook niet aan hem ligt). Dat is voor mij wel erg moeilijk, want dit is dus niet iets waar we samen doorheen gaan. Dit is echt iets ‘van mij’… zo voelt het helaas ook. Maar ja, ik begrijp hem ook stiekem wel heel goed, dus gek genoeg neem ik hem zijn emoties ook niet kwalijk… maar het maakt het er niet makkelijker op… maar goed, tekenen dus… dan zijn we weer een stapje verder…

Ik ben nu op cd15… normaliter heb ik mijn eisprong altijd zo rond dag 12, maar nu blijft alles uit (ik test me helemaal suf). Denk dat het komt door 3 dagen dekapeptyl spuiten aan het begin van deze cyclus, dat alles in de war is of verlaat is. Mijn cyclus deze maand is sowieso vreemd; bij de echo op cd 5 zei de gyn ook dat mijn bms er wat onrustig uitzag en dat er nog teveel menstruatiebloed in de bm zat dan dat ze normaliter verwachtte op dag 5… niet heel geruststellend, je wilt natuurlijk altijd horen dat alles goed is. Dat oude bloed is uiteindelijk een paar dagen geleden ‘los’ gekomen.. was dus wel te verwachten (omdat we het op de echo al hadden gezien), maar wel bijzonder ongebruikelijk voor mij, dat heb ik nooit eerder gehad (volgens mij). Allemaal erg vreemd dus… dus maar braaf doorgaan met ovulatie testen nu…

Jokke, even een dikke knuffel. Wat veel om te verwerken allemaal en zo verdrietig. Veel sterkte meid

Roosje: Je verhaal is voor mij, als vrouw van een man die al 3 (volwassen) kinderen had uit een vorig huwelijk heel erg herkenbaar. Wij hadden het voor ons huwelijk over kinderen gehad en toen gaf hij aan dat wel te willen, maar stond ook niet meteen te juichen. Is ook best logisch als je de 50 gepasseerd bent... Hij wilde uiteindelijk wel schoorvoetend, maar toen er ook nog eens ICSI aan te pas moest komen (en duidelijk werd dat de oorzaak van de verminderde vruchtbaarheid bij hem lag) moest hij daar toch wel even over nadenken en hebben we onze eerste NHS poging zelfs uitgesteld. Ik wilde hem ook die ruimte bieden trouwens...
En hoewel hij er echt voor ging heb ik het traject binnen ons huwelijk soms wel als eenzaam ervaren. Hij wist immers al hoe het zou zijn om vader te worden/zijn en leefde niet in de angst die ik had: dat het misschien zelfs wel nooit zou lukken, want hij zou nooit met lege handen staan. En natuurlijk kon ik hem onmogelijk verwijten dat hij reeds kinderen had (dat wist ik immers al), het voelde soms wel oneerlijk, eenzaam en vooral heel erg pijnlijk. En daar kon hij ook niets aan veranderen, want ik zat maar met dat gevoel. Het enige dat ik je kan meegeven: blijf praten met elkaar en verlies elkaar niet uit het oog.

Daisy: vanmorgen met B. wat appjes uitgewisseld. Het zou haar volgens Googlemaps 3 minuten (!) meer gekost hebben als ze de buitenroute genomen zou hebben. Als ze de andere vriendin niet had thuisgebracht had ik er niets van kunnen zeggen, maar nu . Aangegeven het maar even te laten rusten en ik zie t.z.t. wel wat ik ermee doe. Haar verjaardag is over 3 weken - ik kijk wel of ik mij volgende week beter voel