Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 18 december 2019 om 17:35
woensdag 18 december 2019 om 17:38
Erg vervelende situatie idd.hondenmens schreef: ↑18-12-2019 12:29Dat herken ik, Spike76.
Gisteren even een irritatie. Mijn moeder had nog een paar Kerstspullen voor me meegenomen. Ik had al gezegd dat ik genoeg had staan. Elk jaar zeg ik dat, maar toch komt ze dan weer met iets af. Ik vind dat maar irritant. En dan is ze teleurgesteld dat ik niet blij ben. Ook had ze voor mijn visite nog een paar extra lekkernijen meegenomen. Bovendien vind ik die niet eens lekker, maar dat zal ze vergeten zijn. Terwijl ik daar ook al genoeg van had en liet zien wat ik had gekocht. Ik zei dat ik niet én dit én dat ook nog wil. Dan is ze beledigd en zegt dat ze het alleen doet om goed te doen. Maar ik zie dat als bemoeien. Ze zei dat ze hoopte dat ik tegen mijn visite niet zo vervelend ging doen als tegen haar. Het heeft mijn avond niet verpest. Maar toch zit ik er nu steeds aan te denken. En ik vind dat mijn moeder ook overgevoelig kan reageren op zulke dingen.
Herken ik in sommige opzichten ook wel weer.
woensdag 18 december 2019 om 21:20
GreenLadyFern halo, bij mij is de diagnose al van 15 jaar geleden (leeftijd 15). Hoe het verlopen is er waren allerlei gesprekken op school met psycholoog, en IQ test. En toen ook nog in privaat diagnose centrum aantal keer bij mensen moeten spreken en nog testen. En ook is er veel info van mijn ouders en leerkrachten in het dossier gezet dat terug gaat tot ik baby was. Want ik was nogal gesloten en stil vandaar dat ik ook de diagnose moest krijgen, want persoonlijk wist ik toen niet van het bestaan van autisme. En eigenlijk heb ik me er tot ver in de 20 niet echt mee bezig geweest een beetje verdrongen afgesloten geweest. Het is wel zo ik kom uit België, maar al bij al word de dsm boek gebruikt. Dus ik denk dat het wel hard op elkaar lijkt overal, al is het nu nummer 5 bij mij nog een ouder boek denk ik. In elk geval gewoon eerlijk zijn meer hoef je niet te doen denk ik.
donderdag 19 december 2019 om 13:29
Mijn laatste psychologe heeft ook gezegd dat ik hoogsensitief ben. Daar herken ik inderdaad veel in. Maar dan vooral met dingen die direct op mijzelf betrekking hebben. Als iemand boos op me is kan ik daar erg mee zitten. Maar als een bekende sterft of er is een zielige film voel ik daar weinig bij. Is dit herkenbaar?
donderdag 19 december 2019 om 20:25
Ik kijk naar
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoon
En dan zijn er een aantal zaken waar ik mij in herken. Maar er zijn ook veel zaken waar ik mij niet in herken.
Ik herken mij ook erg in de vrouw in dit interview:
https://www.youtube.com/watch?v=Lsb7nTliZGY&t=1545s
https://nl.wikipedia.org/wiki/Hoogsensitief_persoon
En dan zijn er een aantal zaken waar ik mij in herken. Maar er zijn ook veel zaken waar ik mij niet in herken.
Ik herken mij ook erg in de vrouw in dit interview:
https://www.youtube.com/watch?v=Lsb7nTliZGY&t=1545s
World of Warcraft: Legion
donderdag 19 december 2019 om 22:12
Leuke link en heel herkenbaar.hans66 schreef: ↑19-12-2019 20:25...
Ik herken mij ook erg in de vrouw in dit interview:
https://www.youtube.com/watch?v=Lsb7nTliZGY&t=1545s
Vraagje wel bij de laatste berichten. Gebruiken we het bijwoord hoog niet om te duiden dat het probleem vooral bij een ander/ onze omgeving ligt?
donderdag 19 december 2019 om 23:35
Moirmel: Persoonlijk denk ik dat de term “ hoog” als “ te” geïnterpreteerd wordt. Iedereen reageert op situaties, een bepaalde groep mensen reageert bovengemiddeld gevoelig/ heftig dat het een sterkere stressreactie geeft.
Het ware te wensen, dat alle mensen, hun eigen gebreken wat beter bekeken. Dan zouden ze het wel laten om over andere mensen te praten!!
vrijdag 20 december 2019 om 08:34
We gebruiken de term 'hoog' meestal om aan te geven dat dat 'beter', 'meer' is.
Als hooggevoeligheid echt een ding is, dan zijn er dus ook laaggevoelige mensen (even aannemend dat gevoeligheid normaal verdeeld is in de bevolking). Laaggevoelige mensen zullen ook problemen hebben, maar met de term laaggevoelig scoor je niet.
Dát is wat me tegenstaat aan de term hooggevoelig.
Ik gebruik zelf de term overgevoelig, om vooral aan te geven dat 'de fout' bij mij ligt. Ik ben bijvoorbeeld overgevoelig voor geluid, maar ondergevoelig voor pijn.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 20 december 2019 om 08:41
Dat herken ik ook weer.caretta_01 schreef: ↑19-12-2019 23:35Moirmel: Persoonlijk denk ik dat de term “ hoog” als “ te” geïnterpreteerd wordt. Iedereen reageert op situaties, een bepaalde groep mensen reageert bovengemiddeld gevoelig/ heftig dat het een sterkere stressreactie geeft.
Sommige mensen kunnen helaas een dusdanig invloed op mij hebben, dat ik hier erg ontregeld door kan raken.
Dit kan zorgen voor onzekerheid, angst, twijfels en ook irritatie.
vrijdag 20 december 2019 om 11:09
Hier ook, echt ik kan dan zo pissig worden dat andere mensen me zo ontregeld maken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
vrijdag 20 december 2019 om 12:41
Sommige mensen kunnen mij zo raken.
Vaak weet ik niet wat dit is.
Alsof ze weten wat mijn zwakke plekken zijn.
Op de ene of andere manier weten ze mij van binnen te raken.
Ook kan ik me aan mensen irriteren waar ik geen hoogte van krijg.
Niet goed natuurlijk en ik moet proberen om bij mijzelf hierin te blijven.
Dat is echter zo moeilijk.
Omgang met mensen kan complex zijn en ieder individu is uiteraard ook weer anders.
Dat kan het enerzijds leuk maken, maar anderzijds kan ik met sommige mensen nou eenmaal niet goed overweg.
Niet alleen omdat ik er geen goede klik mee heb, maar sowieso omdat mijn gevoel bij hun gewoon niet goed is.
Vind dit ergens wel frustrerend.
Besef echter ook dat ik mij hier niet verantwoordelijk voor hoef te voelen en geen allemansvriend hoef te zijn.
Heb te lang bepaalde mensen teveel tevreden gehouden, behaagd en op eieren gelopen.
Daar ben ik echt wel klaar mee, om heel eerlijk te zijn.
Vaak weet ik niet wat dit is.
Alsof ze weten wat mijn zwakke plekken zijn.
Op de ene of andere manier weten ze mij van binnen te raken.
Ook kan ik me aan mensen irriteren waar ik geen hoogte van krijg.
Niet goed natuurlijk en ik moet proberen om bij mijzelf hierin te blijven.
Dat is echter zo moeilijk.
Omgang met mensen kan complex zijn en ieder individu is uiteraard ook weer anders.
Dat kan het enerzijds leuk maken, maar anderzijds kan ik met sommige mensen nou eenmaal niet goed overweg.
Niet alleen omdat ik er geen goede klik mee heb, maar sowieso omdat mijn gevoel bij hun gewoon niet goed is.
Vind dit ergens wel frustrerend.
Besef echter ook dat ik mij hier niet verantwoordelijk voor hoef te voelen en geen allemansvriend hoef te zijn.
Heb te lang bepaalde mensen teveel tevreden gehouden, behaagd en op eieren gelopen.
Daar ben ik echt wel klaar mee, om heel eerlijk te zijn.
vrijdag 20 december 2019 om 13:22
Wat vinden jullie eigenlijk van ouders die hun kind niet op een stoornis laten onderzoeken, maar het wel vermoeden?
Mijn nicht is 21 en haar ouders hadden al een vermoeden van ASS sinds kind kleuter is. Maar het niet willen laten onderzoeken. "Want dan heeft ze een label. Als je maar net doet alsof er niks is, dan is er ook niks." Maar ze loopt nog steeds tegen dingen aan. Het is overduidelijk dat ze iets heeft. Ik vind het zielig voor haar, dat ze haar zo laten sukkelen.
Mijn nicht is 21 en haar ouders hadden al een vermoeden van ASS sinds kind kleuter is. Maar het niet willen laten onderzoeken. "Want dan heeft ze een label. Als je maar net doet alsof er niks is, dan is er ook niks." Maar ze loopt nog steeds tegen dingen aan. Het is overduidelijk dat ze iets heeft. Ik vind het zielig voor haar, dat ze haar zo laten sukkelen.
vrijdag 20 december 2019 om 13:33
@Solomio:
Dat is idd wat ik bedoelde.
Bij laagbegaafdheid of een dove, moedigen we het net toe als deze inspanningen leveren om aan te sluiten, maar hoog-etc wordt het bijna als excuus gebruikt om afstand te houden.
Als de handicap even lastig is, waarom behandelen we beide dan zo anders?
@Sprike76:
Verantwoordelijk voor hun gevoel, of voor de manier waarop je omgaat met hen? Dat is nogal een verschil.
Dat is idd wat ik bedoelde.
Bij laagbegaafdheid of een dove, moedigen we het net toe als deze inspanningen leveren om aan te sluiten, maar hoog-etc wordt het bijna als excuus gebruikt om afstand te houden.
Als de handicap even lastig is, waarom behandelen we beide dan zo anders?
@Sprike76:
Verantwoordelijk voor hun gevoel, of voor de manier waarop je omgaat met hen? Dat is nogal een verschil.
vrijdag 20 december 2019 om 13:48
hondenmens schreef: ↑20-12-2019 13:22Wat vinden jullie eigenlijk van ouders die hun kind niet op een stoornis laten onderzoeken, maar het wel vermoeden?
Mijn nicht is 21 en haar ouders hadden al een vermoeden van ASS sinds kind kleuter is. Maar het niet willen laten onderzoeken. "Want dan heeft ze een label. Als je maar net doet alsof er niks is, dan is er ook niks." Maar ze loopt nog steeds tegen dingen aan. Het is overduidelijk dat ze iets heeft. Ik vind het zielig voor haar, dat ze haar zo laten sukkelen.
Ik weet niet in hoever dit gaat als zijnde ouder om dit niet te doen. In mijn papieren zat school heel erg achter mijn onderzoek, al denk ik wel dat ouders beslissen. Maar als je echt heel erg afwijkend bent in iets, dan is het volgens mij onmogelijk aan zo een label te ontsnappen.
vrijdag 20 december 2019 om 17:19
Dat vind ik een erg goede vraag.
Ik bedoelde eigenlijk vooral verantwoordelijk voor hun gevoelens.
Maar voor de manier waarop ik omga met hen, voel ik me ergens ook wel weer erg verantwoordelijk.
En dit kan mij ook weer schuldgevoelens bezorgen (bijv bij conflicten, verkeerde communicatie, onjuiste verwachtingspatronen, irritaties etc).
vrijdag 20 december 2019 om 20:29
Ik snap die ouders ergens wel... Wij hadden bij zoon ook al wel een vermoeden, maar wilden eigenlijk pas iets laten onderzoeken wanneer hij tegen dingen aan zou gaan lopen. Of wanneer school erover zou beginnen.hondenmens schreef: ↑20-12-2019 13:22Wat vinden jullie eigenlijk van ouders die hun kind niet op een stoornis laten onderzoeken, maar het wel vermoeden?
Want wat zou de meerwaarde van een diagnose zijn als zoon zelf geen problemen zou ervaren? (Wij waren bang dat het hem misschien juist minderwaardig zou kunnen laten voelen).
Nou ja... uiteindelijk liep het de spuigaten uit en was verder laten onderzoeken wel zo logisch om de juiste hulp te (gaan) krijgen.
Maar ook zonder diagnose kreeg hij in ieder geval op school al ontzettend veel passende hulp waardoor hij nu ontzettend happy is op school.
vrijdag 20 december 2019 om 21:21
Wil zeker geen dramatisch verhaal gaan ophangen, maar ik wil dit echt hier gaan schrijven.
Op de middelbare school ben ik tussen mijn 12e en 19e onophoudelijk veel gepest en uitgemaakt voor dom, debiel, achterlijk, chagrijnig, mislukkeling, mongool, sukkel, mietje etc.
Hier heb ik een forse klap van gekregen en daardoor een erg negatief zelfbeeld ontwikkeld.
Ik heb door de jaren heen een soort gekunstelde en gemaakte houding gekregen, om maar niet buiten de boot te vallen en/of om problemen te krijgen met anderen (die trouwens echter vaak toch wel vroeg of laat ontstonden)..
Hiermee bedoel ik ondermeer dat ik niets anders heb gedaan dan op eieren lopen, anderen steeds maar weer behagen, pleasen oid.
Daardoor is er steeds meer een soort van communicatie en ook beeld ontstaan dat niet overéén komt met mijn ware persoon en de realiteit.
Een soort van verbloemende en maskerende houding, opgebouwd uit angst, onzekerheid, twijfels, onvrede, frustratie etc.
Nooit heb ik geleerd om voor mezelf op te komen en om mijn ware ik te tonen.
Een aantal contacten zijn totaal stuk gelopen door deze verkeerde communicatie en ook onjuiste verwachtingspatronen en irritaties die vroeg of laat tot uitbarstingen kwamen.
Vrijwel nooit durfde ik mijn ware gevoelens te tonen, uit angst voor nog meer problemen en andere ellende (zoals ruzies etc).
Nou ben ik er echter steeds meer achter dat het niet lijkt uit te maken en dat vermijdingsgedrag me alleen maar nog zwakker maakt en tegen me gebruikt kan worden.
Ik besef dat alles anders zal moeten, maar wat vind ik het allemaal complex zeg.
Vooral om de juiste manier te vinden om beter met sociale problemen om te kunnen gaan.
Op de middelbare school ben ik tussen mijn 12e en 19e onophoudelijk veel gepest en uitgemaakt voor dom, debiel, achterlijk, chagrijnig, mislukkeling, mongool, sukkel, mietje etc.
Hier heb ik een forse klap van gekregen en daardoor een erg negatief zelfbeeld ontwikkeld.
Ik heb door de jaren heen een soort gekunstelde en gemaakte houding gekregen, om maar niet buiten de boot te vallen en/of om problemen te krijgen met anderen (die trouwens echter vaak toch wel vroeg of laat ontstonden)..
Hiermee bedoel ik ondermeer dat ik niets anders heb gedaan dan op eieren lopen, anderen steeds maar weer behagen, pleasen oid.
Daardoor is er steeds meer een soort van communicatie en ook beeld ontstaan dat niet overéén komt met mijn ware persoon en de realiteit.
Een soort van verbloemende en maskerende houding, opgebouwd uit angst, onzekerheid, twijfels, onvrede, frustratie etc.
Nooit heb ik geleerd om voor mezelf op te komen en om mijn ware ik te tonen.
Een aantal contacten zijn totaal stuk gelopen door deze verkeerde communicatie en ook onjuiste verwachtingspatronen en irritaties die vroeg of laat tot uitbarstingen kwamen.
Vrijwel nooit durfde ik mijn ware gevoelens te tonen, uit angst voor nog meer problemen en andere ellende (zoals ruzies etc).
Nou ben ik er echter steeds meer achter dat het niet lijkt uit te maken en dat vermijdingsgedrag me alleen maar nog zwakker maakt en tegen me gebruikt kan worden.
Ik besef dat alles anders zal moeten, maar wat vind ik het allemaal complex zeg.
Vooral om de juiste manier te vinden om beter met sociale problemen om te kunnen gaan.
vrijdag 20 december 2019 om 21:35
Overgevoeligheid zou beter zijn.Solomio schreef: ↑20-12-2019 08:34We gebruiken de term 'hoog' meestal om aan te geven dat dat 'beter', 'meer' is.
Als hooggevoeligheid echt een ding is, dan zijn er dus ook laaggevoelige mensen (even aannemend dat gevoeligheid normaal verdeeld is in de bevolking). Laaggevoelige mensen zullen ook problemen hebben, maar met de term laaggevoelig scoor je niet.
Dát is wat me tegenstaat aan de term hooggevoelig.
Ik gebruik zelf de term overgevoelig, om vooral aan te geven dat 'de fout' bij mij ligt. Ik ben bijvoorbeeld overgevoelig voor geluid, maar ondergevoelig voor pijn.
vrijdag 20 december 2019 om 23:12
@Spike: Heel naar wat jou overkomen is. Ik herken er veel in. Van mijn 14e t/m 18e veel gepest geweest. Meestal door meisjes. Ze hadden altijd wel iets om me op te pakken. Mijn huidskleur, andere kledingstijl, onhandigheid, traagheid. Ik vertikte het om mijn kledingstijl aan te passen. Ten 1e voelde ik me happy in die kleding en anders gaf ik ze hun zin in hun ogen. In dat opzicht voelde ik me ook wel sterk, omdat ik niet toegaf. Maar hun opmerkingen kwetsen me wel. Ik lachte dan maar een beetje schaapachtig. Dat ik hun stijl niet nadeed had ook te maken met het feit dat ik al in zoveel opzichten anders was. Wat had het voor nut? Ik zou toch nooit echt een van hen worden. Bij samenwerken bleef ik vaak over, omdat ze me maar een sukkel vonden. Ze deden me ook vaak na in mijn bewegingen en hoe ik keek. Zei ik niks, dan vonden ze dat stom. Zei ik wel wat, dan ook. Kortom, het was nooit goed.
zaterdag 21 december 2019 om 05:26
Pesten ligt aan een probleem bij de pester. Een pester heeft geen empathie. En als dit zich niet ontwikkeld, dan beland hij tenzij hij of zij geniaal is vroeg of laat in de gevangenis. Of de pester bedriegt zijn liefdespartner. Hoe dan ook gaat het mis. Maar de pester neemt gewoon een volgend slachtoffer. En laat een pad van gekwetste mensen achter die wantrouwig worden. Het is dus de schuld van hen dat angst voor anderen bestaat. Gelukkig bestaan er ook mensen die een kogel opvangen voor je. Maar zij zijn veel zeldzamer, en net als goud niet makkelijk vindbaar. Kortom dat wij geen emotie op ons gezicht krijgen. Dat wil niets zeggen, wat voor naam ze ons ook geven. Ik vind jullie niet raar Spike76 en Hondenmens. Dat jullie er zo over analyseren is omdat jullie met die mensen inzitten, deden zij ook maar hetzelfde voor jullie.
zaterdag 21 december 2019 om 05:41
Oh, ik wel hoor. Maar ben wel heel goed in het dragen van een masker (wat dan weer niks met ASS te maken heeft, behalve dat het oa wel een oorzaak was/is).pplakke schreef: ↑21-12-2019 05:26Pesten ligt aan een probleem bij de pester. Een pester heeft geen empathie. En als dit zich niet ontwikkeld, dan beland hij tenzij hij of zij geniaal is vroeg of laat in de gevangenis. Of de pester bedriegt zijn liefdespartner. Hoe dan ook gaat het mis. Maar de pester neemt gewoon een volgend slachtoffer. En laat een pad van gekwetste mensen achter die wantrouwig worden. Het is dus de schuld van hen dat angst voor anderen bestaat. Gelukkig bestaan er ook mensen die een kogel opvangen voor je. Maar zij zijn veel zeldzamer, en net als goud niet makkelijk vindbaar. Kortom dat wij geen emotie op ons gezicht krijgen. Dat wil niets zeggen, wat voor naam ze ons ook geven. Ik vind jullie niet raar Spike76 en Hondenmens. Dat jullie er zo over analyseren is omdat jullie met die mensen inzitten, deden zij ook maar hetzelfde voor jullie.
zaterdag 21 december 2019 om 07:44
Wat ontzettend naar ook voor je.hondenmens schreef: ↑20-12-2019 23:12@Spike: Heel naar wat jou overkomen is. Ik herken er veel in. Van mijn 14e t/m 18e veel gepest geweest. Meestal door meisjes. Ze hadden altijd wel iets om me op te pakken. Mijn huidskleur, andere kledingstijl, onhandigheid, traagheid. Ik vertikte het om mijn kledingstijl aan te passen. Ten 1e voelde ik me happy in die kleding en anders gaf ik ze hun zin in hun ogen. In dat opzicht voelde ik me ook wel sterk, omdat ik niet toegaf. Maar hun opmerkingen kwetsen me wel. Ik lachte dan maar een beetje schaapachtig. Dat ik hun stijl niet nadeed had ook te maken met het feit dat ik al in zoveel opzichten anders was. Wat had het voor nut? Ik zou toch nooit echt een van hen worden. Bij samenwerken bleef ik vaak over, omdat ze me maar een sukkel vonden. Ze deden me ook vaak na in mijn bewegingen en hoe ik keek. Zei ik niks, dan vonden ze dat stom. Zei ik wel wat, dan ook. Kortom, het was nooit goed.
Herken hier ook best veel in.
Mensen kunnen zo gemeen, giftig en hard zijn.
Overal kom je dit helaas tegen.
Kan er vaak echt heel negatief van worden.
Ik besef echter dat ik moet proberen om bij mezelf te blijven.
Dit kan echter zeer lastig zijn.
Vooral als je je kwetsbaar voelt.
