Kinderen
alle pijlers
Driftbuien peuter
woensdag 18 december 2019 om 20:18
Waarom krijgt mijn peuter toch altijd driftbuien als we buitenshuis zijn.
Ok thuis heeft hij ze net zo goed maar daar weet ik beter raad mee. Vaak loop ik weg of ga ik iets anders doen als hij niet voor rede vatbaar is, even helemaal geen aandacht aan geven helpt altijd, dan is hij er vaak binnen een paar minuten weer uit en kan ik weer gewoon met hem communiceren.
Maar in de winkel, met wandelen, naar de kinderboerderij, naar de bibliotheek etc, ik weet van te voren dat wat we ook gaan doen het sowieso gaat escaleren. En als het 1 driftbui per activiteit is hebben we een goeie dag. Vanavond na het eten wil peuter nog even een blokje om, we gaan wandelen en hij wil verstoppertje spelen achter een auto. Hij zit vervolgens met zijn handen aan de auto en houdt zijn hoofd ertegen aan en begint met tellen. Ik zeg dat hij niet aan de auto mag zitten en dan ontploft hij. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dat kan voorkomen. Dan moet ik hem weer jankend en schreeuwend mee naar huis ‘sleuren’ door de straat. Bah wat ben ik dat zat!
Ik snap dat hij allemaal dingen wil ontdekken en ik probeer het ook vaak door zijn ogen te bekijken, en ik hou daar waar mogelijk rekening mee, maar sommige dingen kunnen of mogen nu gewoon eenmaal niet. En ik haat het dat ik op dat soort momenten geen enkele controle meer heb. Ik voel me zo voor lul staan als moeder die geen controle heeft over haar kind, terwijl ik gewoon doe wat andere ouders doen. Je kind begrenzen waar nodig. Maar mijn peuter heeft daar gewoon echt geen boodschap aan. Hoe duidelijk of vastberaden ik ook ben.
Ik zit tegen mijn zin veel te vaak binnen tegenwoordig terwijl ik juist liever met mijn peuter op pad ga, maar niet op deze manier...
Hoe gaan jullie om met driftbuien in het openbaar?
Ok thuis heeft hij ze net zo goed maar daar weet ik beter raad mee. Vaak loop ik weg of ga ik iets anders doen als hij niet voor rede vatbaar is, even helemaal geen aandacht aan geven helpt altijd, dan is hij er vaak binnen een paar minuten weer uit en kan ik weer gewoon met hem communiceren.
Maar in de winkel, met wandelen, naar de kinderboerderij, naar de bibliotheek etc, ik weet van te voren dat wat we ook gaan doen het sowieso gaat escaleren. En als het 1 driftbui per activiteit is hebben we een goeie dag. Vanavond na het eten wil peuter nog even een blokje om, we gaan wandelen en hij wil verstoppertje spelen achter een auto. Hij zit vervolgens met zijn handen aan de auto en houdt zijn hoofd ertegen aan en begint met tellen. Ik zeg dat hij niet aan de auto mag zitten en dan ontploft hij. Ik weet gewoon echt niet hoe ik dat kan voorkomen. Dan moet ik hem weer jankend en schreeuwend mee naar huis ‘sleuren’ door de straat. Bah wat ben ik dat zat!
Ik snap dat hij allemaal dingen wil ontdekken en ik probeer het ook vaak door zijn ogen te bekijken, en ik hou daar waar mogelijk rekening mee, maar sommige dingen kunnen of mogen nu gewoon eenmaal niet. En ik haat het dat ik op dat soort momenten geen enkele controle meer heb. Ik voel me zo voor lul staan als moeder die geen controle heeft over haar kind, terwijl ik gewoon doe wat andere ouders doen. Je kind begrenzen waar nodig. Maar mijn peuter heeft daar gewoon echt geen boodschap aan. Hoe duidelijk of vastberaden ik ook ben.
Ik zit tegen mijn zin veel te vaak binnen tegenwoordig terwijl ik juist liever met mijn peuter op pad ga, maar niet op deze manier...
Hoe gaan jullie om met driftbuien in het openbaar?
woensdag 18 december 2019 om 21:27
Driftbuien bij al die leuke autootjes en draaimolens en dingen die geld kosten voor een ritje: mama telt tot 5, bij 5 gaan we weer verder met...
Dit trucje is bij heel veel dingen in te zetten overigens, binnen en buitens huis. Scheelt ons al heel veel driftbuien.
In de supermarkt vragen om mee te helpen. We zoeken het brood, de melk en de groenten. Ergens halverwege wil ze vaak een banaan en gaat het karretje in.
Ik laat een driftbui begaan. Blijf haar en de omgeving in de gaten houden en dan is ze het snelste weer bij zinnen. Zo, kunnen we weer? Met een knuffel. En we gaan verder waar we gebleven waren.
En soms mogen dingen gewoon niet. Daar moeten we dan even doorheen. Ooit zal ze het vast wel gaan snappen.
Verder de voorgaande tips
Dit trucje is bij heel veel dingen in te zetten overigens, binnen en buitens huis. Scheelt ons al heel veel driftbuien.
In de supermarkt vragen om mee te helpen. We zoeken het brood, de melk en de groenten. Ergens halverwege wil ze vaak een banaan en gaat het karretje in.
Ik laat een driftbui begaan. Blijf haar en de omgeving in de gaten houden en dan is ze het snelste weer bij zinnen. Zo, kunnen we weer? Met een knuffel. En we gaan verder waar we gebleven waren.
En soms mogen dingen gewoon niet. Daar moeten we dan even doorheen. Ooit zal ze het vast wel gaan snappen.
Verder de voorgaande tips
woensdag 18 december 2019 om 21:30
Met 4 jaar werkt dat meestal ook wel, dan zijn ze veel meer voor rede vatbaar. Maar 'logisch denkvermogen' en 'peuter driftbuien', haha, die horen niet echt bij elkaar nee. Mijn oudste was op zo'n driftbui moment één grote bonk impuls en emotie. Daar zat geen greintje denkvermogen meer in op zo'n moment. Gelukkig wordt dat wel beter als ze ouder worden, dan leren ze vanzelf hun impulsen wat beter te beheersen. Al vliegt er bij mijn oudste die nu 7 is nog steeds wel eens iets onder luid gebrul door de kamer als hij boos is, bij sommigen gaat het nooit helemaal over vrees ik.Suykerspin schreef: ↑18-12-2019 20:57Natuurlijk werkt dit ook niet altijd, soms is hij moe, wil iets heel graag, of is er iets anders waardoor zijn logische denkvermogen is uitgeschakeld (maar hey hij is 4, dus dat mag), maar inmiddels weet hij wel dat drama schoppen niet werkt en dat ie zn zin er niet mee krijgt, meestal maakt ie nu dan wel een keus uit de 2 opties, soms met en soms zonder tranen.
woensdag 18 december 2019 om 21:34
Ik had zo,n zoon. Had soms ook van die vreselijke driftbuien. Ik was in een winkel en hij moest en zou een vrachtauto boekje hebben wat hij dus niet van mij kreeg. Hij gooide zich wanhopig naar de grond. Ik ben gewoon over hem heen gestapt met de woorden “ ik ben bij de kassa, je weet mij te vinden”.huilen, gillen maar uiteindelijk kwam hij toch achter mij aan. Ik kreeg overigens nog wel commentaar van een andere oudere dame “ zo ga je toch niet met je kind om, troost hem even”, ik heb daarop geantwoord “ oh vind u dat, nou u mag hem wel 24 uur lenen hoor dan piept u wel anders”. Stil was ze
Echt van wat een ander vind moet je je niks aantrekken. Overkomt ons allemaal wel dat een kind ff vervelend is. Laat ze maar kletsen, jij kent je kind het beste en ik zou het gewoon doen zoals jij het thuis doet, alscdst goed werkt.
Echt van wat een ander vind moet je je niks aantrekken. Overkomt ons allemaal wel dat een kind ff vervelend is. Laat ze maar kletsen, jij kent je kind het beste en ik zou het gewoon doen zoals jij het thuis doet, alscdst goed werkt.
woensdag 18 december 2019 om 21:57
Bij mijn jongste was het een kwestie van uitzitten en triggers (moe, honger) proberen te vermijden. Meer kan ik er niet van maken: zijn driftbuien waren heel intens en heftig. Vooral beseffen dat het ook vervelend was voor hemzelf hielp en ook zijn emoties erkennen.
Op een gegeven moment merk je dat ze steeds beter om kunnen gaan met die heftige emoties, tot ze op een dag gewoon boos zijn (ipv zichzelf pijn doen, schoppen , slaan, krijsen, kotsen).
Wat mij hielp was artikelen lezen waarin stond dat het volkomen normaal was als een kind meerdere driftbuien van 15 min per dag had. Net zo normaal als kinderen die amper driftbuien hadden.
Sterkte, want het is best heftig.
Op een gegeven moment merk je dat ze steeds beter om kunnen gaan met die heftige emoties, tot ze op een dag gewoon boos zijn (ipv zichzelf pijn doen, schoppen , slaan, krijsen, kotsen).
Wat mij hielp was artikelen lezen waarin stond dat het volkomen normaal was als een kind meerdere driftbuien van 15 min per dag had. Net zo normaal als kinderen die amper driftbuien hadden.
Sterkte, want het is best heftig.
woensdag 18 december 2019 om 22:16
Eh, nee zeggen tegen het verstoppertje? Nee, ik wil straks spelen niet nu.Decadence schreef: ↑18-12-2019 20:37Mijn zoon is een wervelwind, soms zie ik het aankomen maar vaak komt het als verrassing. Hij zegt niet eerst dat we verstoppertje gaan doen. Voor ik het weet staat hij tegen de auto aan. Dan is het inderdaad eigenlijk al te laat, want ik kan voorstellen om ergens anders te tellen tot ik een ons weeg, maar dat werkt natuurlijk niet, het moet en zal tegen die auto, want die heeft hij uitgekozen...
Aangeven dat hij éérst aan jou moet vragen óf jij met hem wil spelen/verstoppertje doen.
Dat zal hij toch ook moeten leren. En soms zijn driftbuien niet te voorkomen. Niet naar huis sleuren maar gewoon doen wat je thuis ook doet.
In de supermarkt eens een heeeeel afkeurende mevrouw omdat ik mijn kind op de grond liet liggen gillen. Ik stond gewoon rustig wat uit te zoeken. Of ik hem niet gewoon zijn zin kon geven
Nou eh nee. Ik gaf als reactie dat ik dat wel kon doen maar of zij het dan niet erg zou vinden als hij met 16 bij haar in zou breken of de auto zou stelen, omdat dat nou eenmaal gebeurt met kinderen die altijd hun zin krijgen.
Uiteindelijk beveiliging er bij
Ik, hij is 2 geweest, zij, ooow ik snap het. VInd het ook opvallend in de winkel als je roept "hij is 2/ 3" dat de ene helft een ooooh blik heeft en de andere een huh? blik
woensdag 18 december 2019 om 22:32
Lieve mensen, bedankt voor alle reacties! Soms is het alleen al fijn om gewoon even te lezen dat er meer peuters met driftbuien zijn.
Ook al weet je dat je het niet persoonlijk moet opvatten, en ook al weet je dat je peuter dit niet doet om jou te pesten, soms komt het zo ontzettend binnen. De driftbuien van mijn peuter zijn zo heftig, en tuurlijk heb ik ook de lieve aanpak geprobeerd, bij hem blijven, gevoel benoemen etc, of keuzes geven maar echt als eenmaal de boel is ontploft dan is er geen redden meer aan. Behalve negeren en zodra hij uit de heftigste emotie is dan kan ik weer contact met hem krijgen.
Maar goed, ik denk inderdaad dat ik mijn tijd uit moet gaan zitten... het hoort erbij he...
Ook al weet je dat je het niet persoonlijk moet opvatten, en ook al weet je dat je peuter dit niet doet om jou te pesten, soms komt het zo ontzettend binnen. De driftbuien van mijn peuter zijn zo heftig, en tuurlijk heb ik ook de lieve aanpak geprobeerd, bij hem blijven, gevoel benoemen etc, of keuzes geven maar echt als eenmaal de boel is ontploft dan is er geen redden meer aan. Behalve negeren en zodra hij uit de heftigste emotie is dan kan ik weer contact met hem krijgen.
Maar goed, ik denk inderdaad dat ik mijn tijd uit moet gaan zitten... het hoort erbij he...
donderdag 19 december 2019 om 10:11
donderdag 19 december 2019 om 10:16
Mijne had ze ook héél heftig, en soms wel een uur lang. Vooral als het erg lang duurde merkte ik dat het bij mij binnen kwam, en je gaat onbewust toch bang worden dat er wéér eentje komt.Decadence schreef: ↑18-12-2019 22:32Lieve mensen, bedankt voor alle reacties! Soms is het alleen al fijn om gewoon even te lezen dat er meer peuters met driftbuien zijn.
Ook al weet je dat je het niet persoonlijk moet opvatten, en ook al weet je dat je peuter dit niet doet om jou te pesten, soms komt het zo ontzettend binnen. De driftbuien van mijn peuter zijn zo heftig, en tuurlijk heb ik ook de lieve aanpak geprobeerd, bij hem blijven, gevoel benoemen etc, of keuzes geven maar echt als eenmaal de boel is ontploft dan is er geen redden meer aan. Behalve negeren en zodra hij uit de heftigste emotie is dan kan ik weer contact met hem krijgen.
Maar goed, ik denk inderdaad dat ik mijn tijd uit moet gaan zitten... het hoort erbij he...
Wat ik deed: ernaast zitten in kleermakerszit. En dan maar een soort mediteren met een open houding.
Het wordt beter. Echt.
•
donderdag 19 december 2019 om 15:42
Mijn dochter had ook zulke driftbuien. Waar zij heel gevoelig voor bleek te zijn is dat wij blij zijn 
Ze riep met enige regelmaat weleens " mama (of papa) blij". Als ze dan weer eens zo'n bui had, had cb geadviseerd om haar in de kinderwagen te zetten als ze na 2 waarschuwingen niet luisterde. En dan ook niet meer eruit, ze gilde de tent een paar keer bij elkaar 
Dan legde ik wel uit als ze rustig was waarom ik dat had gedaan en dat mama dan ook verdrietig is. Als ze wél luisterde, benadrukte ik dat ook en zei ook dat ik heel blij dan ben met wat gejubel en een high five erbij 
. Ze was daar heel gevoelig voor, gaf haar dan echt een trots gevoel. Ze heeft nog steeds weleens een bui, maar sindsdien gaat het echt stukken beter. Het is even volhouden en consequent in zijn. I
En hou vol, het is echt rot, ik weet precies nog hoe ik me voelde destijds, zucht... Peuters zijn niet altijd even makkelijk..
Ze riep met enige regelmaat weleens " mama (of papa) blij". Als ze dan weer eens zo'n bui had, had cb geadviseerd om haar in de kinderwagen te zetten als ze na 2 waarschuwingen niet luisterde. En dan ook niet meer eruit, ze gilde de tent een paar keer bij elkaar Dan legde ik wel uit als ze rustig was waarom ik dat had gedaan en dat mama dan ook verdrietig is. Als ze wél luisterde, benadrukte ik dat ook en zei ook dat ik heel blij dan ben met wat gejubel en een high five erbij . Ze was daar heel gevoelig voor, gaf haar dan echt een trots gevoel. Ze heeft nog steeds weleens een bui, maar sindsdien gaat het echt stukken beter. Het is even volhouden en consequent in zijn. IEn hou vol, het is echt rot, ik weet precies nog hoe ik me voelde destijds, zucht... Peuters zijn niet altijd even makkelijk..
vrijdag 20 december 2019 om 06:38
Het cb heeft wel vaker vreemde adviezen. Zo moest ik mijn, toen dreumes, aanleren om te gaan springen ipv met d'r hoofd op de grond te bonken uit boosheid. Zie jij het voor je? Ze zat in de periode van net wel, net niet lopen...
vrijdag 20 december 2019 om 07:14
Hoe is hij qua praten? Driftbuien worden vaak ook minder als ze goed kunnen praten.
Hier is dochter net 2 en helpt uitleggen wel heel goed. Als zij iets wil en man zegt zomaar nee, is dat het recept voor gekrijs. Ik ben dus van het uitleggen en zeg dan bijvoorbeeld: we nemen je kleurpotloden niet mee naar het kinderdagverblijf, want daar raken ze misschien kwijt of gaan ze kapot. En dan is het vaak prima.
Zo niet, neem ik haar mee uit de situatie en ga ik naar afleiding zoeken. Maar ze is pas 2 weken 2, dus wellicht moeten de echte driftbuien nog komen.
Hier is dochter net 2 en helpt uitleggen wel heel goed. Als zij iets wil en man zegt zomaar nee, is dat het recept voor gekrijs. Ik ben dus van het uitleggen en zeg dan bijvoorbeeld: we nemen je kleurpotloden niet mee naar het kinderdagverblijf, want daar raken ze misschien kwijt of gaan ze kapot. En dan is het vaak prima.
Zo niet, neem ik haar mee uit de situatie en ga ik naar afleiding zoeken. Maar ze is pas 2 weken 2, dus wellicht moeten de echte driftbuien nog komen.
vrijdag 20 december 2019 om 20:47
vrijdag 20 december 2019 om 20:48
Als je het advies wat ik heb gekregen vreemd vind, dan snap ik tegelijkertijd ook dat je vindt dat het cb wel vaker vreemde adviezen geeft..little_angel89 schreef: ↑20-12-2019 06:38Het cb heeft wel vaker vreemde adviezen. Zo moest ik mijn, toen dreumes, aanleren om te gaan springen ipv met d'r hoofd op de grond te bonken uit boosheid. Zie jij het voor je? Ze zat in de periode van net wel, net niet lopen...
zaterdag 21 december 2019 om 02:08
Ja hoor het werkte misschien wel, maar op lange termijn bereik je vast niet hetgeen je wil qua emotieregulatie.
Hieronder een goed artikel, ook voor TO. Lily, klik vooral even door naar dat artikel waar onderaan naar wordt gelinkt over emoties uiten.
•
zaterdag 21 december 2019 om 09:06
Heb je een linkje?
zaterdag 21 december 2019 om 10:11
zaterdag 21 december 2019 om 15:26
Thnx!Frizz schreef: ↑21-12-2019 10:11Excuus, vergeten te plakken.
https://kiind.nl/6-tips-peuters-driftbuien/
zaterdag 21 december 2019 om 22:28
Super fijn artikel, veel dingen wel al bekend en pas ze al toe! Wel fijn om het toch nog eens te lezen.
Maar het blijft lastig, alle starende blikken en iedereen die heel duidelijk een mening vormt.
Eye-opener voor mij: uit de situatie halen, daar ga ik meer over nadenken. En onbedoeld vanmiddag gedaan toen peuter echt een melt down dreigde te krijgen. Opgepakt en onder de roltrap in het winkelcentrum gezet. Na een paar minuten konden we toch weer door
Hier werkt trouwens het favoriete knuffeltje ook altijd wel als bliksemafleider. Of altijd... Vaak... Heb hem meestal wel mee. En sinds ik hem bewust mee neem, zijn ze nog gehechter aan elkaar. Haar steun en toeverlaat
Maar het blijft lastig, alle starende blikken en iedereen die heel duidelijk een mening vormt.
Eye-opener voor mij: uit de situatie halen, daar ga ik meer over nadenken. En onbedoeld vanmiddag gedaan toen peuter echt een melt down dreigde te krijgen. Opgepakt en onder de roltrap in het winkelcentrum gezet. Na een paar minuten konden we toch weer door
Hier werkt trouwens het favoriete knuffeltje ook altijd wel als bliksemafleider. Of altijd... Vaak... Heb hem meestal wel mee. En sinds ik hem bewust mee neem, zijn ze nog gehechter aan elkaar. Haar steun en toeverlaat
donderdag 26 december 2019 om 03:00
Je hebt zelf ook Google toch?
Er is veel onderzoek gedaan. Zat boeken geschreven. Ik hoef jou niet te overtuigen hoor, jouw kind, jouw opvoeding. Succes.
•
donderdag 26 december 2019 om 09:02
Je krijgt hier al heel veel tips, maar ik wil je ook even een hart onder de riem steken. Het ene kind is gewoon heftiger dan het andere. Mijn zoontje had ook enorme driftbuien en kon dat heel lang volhouden. Afleiden hielp, maar dat lukte lang niet altijd. Het heeft een goede 1,5 jaar geduurd en ik dacht soms echt dat het nooit meer zou overgaan. Maar ineens was het allemaal stukken minder.Decadence schreef: ↑18-12-2019 22:32Lieve mensen, bedankt voor alle reacties! Soms is het alleen al fijn om gewoon even te lezen dat er meer peuters met driftbuien zijn.
Ook al weet je dat je het niet persoonlijk moet opvatten, en ook al weet je dat je peuter dit niet doet om jou te pesten, soms komt het zo ontzettend binnen. De driftbuien van mijn peuter zijn zo heftig, en tuurlijk heb ik ook de lieve aanpak geprobeerd, bij hem blijven, gevoel benoemen etc, of keuzes geven maar echt als eenmaal de boel is ontploft dan is er geen redden meer aan. Behalve negeren en zodra hij uit de heftigste emotie is dan kan ik weer contact met hem krijgen.
Maar goed, ik denk inderdaad dat ik mijn tijd uit moet gaan zitten... het hoort erbij he...
Mijn dochtertje zit nu in de peuterpuberteit en die is toch echt minder pittig. Makkelijker af te leiden, het is sneller over, en de buien zijn minder heftig.
Natuurlijk kan je als ouder het verschil maken. Maar het ligt ook echt voor een deel aan het kind. Ik heb bij m’n zoontje zo vaak op internet verhalen gelezen van ouders die beweerden alles te kunnen voorkomen en vroeg me dan af wat ik zo fout deed. Nu weet ik dat het ook gewoon voor een deel aan het karakter van je peuter ligt, want bij mijn jongste werken al die handigheidjes dus wél.
Je doet het goed
