Kinderen
alle pijlers
Peuter en avondeten
zaterdag 28 december 2019 om 18:59
Hoi allemaal,
Nu toch maar eens een topic openen omdat ik aardig met m’n handen in het haar zit. Wij hebben een peuter jongetje van bijna drie jaar. Hij eet al bijna een jaar bijna geen avondeten meer. Voor die tijd dus echt de babytijd kreeg hij gepureerd eten en dat at hij wel. Daarna ook een poos goed met de pot meegegeten maar sinds minimaal een jaar/ misschien nog wel langer eet hij echt bijna niks meer. Als ik een bordje eten voor hem neerzet roept hij meteen: dat lust ik niet! Elke dag weer. Bij de macaroni krijgt hij wat kaas en bij de aardappelen een klein beetje appelmoes. Dat gaat er wel in. Af en toe ook wat kale aardappelen of kale stukjes macaroni maar absoluut geen vlees of groente. Hierom serveer ik alles ook apart want dan gaat er tenminste nog iets in. Maar al een jaar echt helemaal geen groente begin ik me toch zorgen te maken of hij geen vitamine gebrek krijgt. Bij het consultatiebureau zeggen ze dat ik er geen aandacht aan moet besteden en dat heb ik ook nooit gedaan. Niet eten was gewoon bordje weg en klein beetje toetje. O ja hij heeft wel gewoon honger als we gaan eten. Hij krijgt einde van de middag geen tussendoortjes of drinken meer en de rest van de dag ook gewoon gezond en niet te veel. Vanavond had ik er zo’n genoeg van dat hij van mij in ieder geval een hapje moest proeven. Drama natuurlijk! Hij was totaal overstuur maar heeft uiteindelijk wel een hap genomen. Daarna geknuffeld en gezegd dat ik trots op hem ben. Eigenlijk wil ik deze lijn graag voortzetten. Wel elke dag hap proeven ook al wordt dat drama. Want ik denk dat hij anders de smaken nooit leert kennen. Maar ik twijfel omdat zowel het consultatiebureau als de site van Voedingscentrum adviseren om te proberen ‘machtsstrijd’ over eten te voorkomen. Wat is jullie mening hierover? O ja nog goed om te weten: hij heeft nog een broertje van anderhalf die hem in alles na doet en nu dus ook al vaak niet meer wil eten.
Nu toch maar eens een topic openen omdat ik aardig met m’n handen in het haar zit. Wij hebben een peuter jongetje van bijna drie jaar. Hij eet al bijna een jaar bijna geen avondeten meer. Voor die tijd dus echt de babytijd kreeg hij gepureerd eten en dat at hij wel. Daarna ook een poos goed met de pot meegegeten maar sinds minimaal een jaar/ misschien nog wel langer eet hij echt bijna niks meer. Als ik een bordje eten voor hem neerzet roept hij meteen: dat lust ik niet! Elke dag weer. Bij de macaroni krijgt hij wat kaas en bij de aardappelen een klein beetje appelmoes. Dat gaat er wel in. Af en toe ook wat kale aardappelen of kale stukjes macaroni maar absoluut geen vlees of groente. Hierom serveer ik alles ook apart want dan gaat er tenminste nog iets in. Maar al een jaar echt helemaal geen groente begin ik me toch zorgen te maken of hij geen vitamine gebrek krijgt. Bij het consultatiebureau zeggen ze dat ik er geen aandacht aan moet besteden en dat heb ik ook nooit gedaan. Niet eten was gewoon bordje weg en klein beetje toetje. O ja hij heeft wel gewoon honger als we gaan eten. Hij krijgt einde van de middag geen tussendoortjes of drinken meer en de rest van de dag ook gewoon gezond en niet te veel. Vanavond had ik er zo’n genoeg van dat hij van mij in ieder geval een hapje moest proeven. Drama natuurlijk! Hij was totaal overstuur maar heeft uiteindelijk wel een hap genomen. Daarna geknuffeld en gezegd dat ik trots op hem ben. Eigenlijk wil ik deze lijn graag voortzetten. Wel elke dag hap proeven ook al wordt dat drama. Want ik denk dat hij anders de smaken nooit leert kennen. Maar ik twijfel omdat zowel het consultatiebureau als de site van Voedingscentrum adviseren om te proberen ‘machtsstrijd’ over eten te voorkomen. Wat is jullie mening hierover? O ja nog goed om te weten: hij heeft nog een broertje van anderhalf die hem in alles na doet en nu dus ook al vaak niet meer wil eten.
zondag 29 december 2019 om 14:38
Mijn kind was ook geen geweldige eter, maar heeft zijn repertoire wel uitgebreid inmiddels. Zo snel loop je ook weer niet een verstoorde relatie met eten op hoor. Zo lang je een blij en gezond kind hebt, zou ik echt geen woord vuil maken aan het avond eten. Gewoon een kleine portie met duidelijk herkenbaar eten, dus pasta en saus apart, voor z'n neus neerzetten en zelf smakelijk gaan eten. Kan hij wel met bestek omgaan of mag hij ook met zijn handen eten? De motoriek is natuurlijk nog niet zo goed ontwikkeld op die leeftijd en dan kost alles meer moeite dan voor ons geoefende bestek gebruikers.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 29 december 2019 om 14:54
Waarom zou het feit dat hij nu niet wil proeven zijn relatie met eten verstoren? Proeven is niet iets dat je alleen maar kunt leren tussen de 3 en 6, toch?
Ik ben veel avontuurlijker geworden qua smaken door mijn man, die nogal culinair is aangelegd. Niet dat ik daarvoor niks lustte, maar voor ik hem ontmoette wilde ik bijvoorbeeld absoluut geen orgaanvlees of insecten proeven en hield ik niet van gefermenteerde dingen of andere uitgesproken smaken of aparte combinaties, en dankzij hem werd - en word nog steeds - ik geleidelijk steeds ietsjes avontuurlijker. En nu proef ik ook echt, dus geef het een aantal happen de kans. De drempels die ik over moet zijn steeds lager. Heb ik dus pas na mijn kindertijd geleerd.
Jouw zoon heeft ook van die drempels. Het zijn misschien geen niertjes of sprinkhanen, maar voor hem is de horde net zo hoog. De textuur, smaak, geur, het komt allemaal heel anders binnen dan bij ons. Geef hem de tijd, geef hem het goede voorbeeld, biedt aan maar don’t overdo it. Dat is mijn oprechte advies.
Zijn smaak ontwikkelt zich vanzelf. Door anderen te zien eten, en daarvan te zien genieten, word je veel nieuwsgieriger naar smaken dan door een strenge moeder en een machtsstrijd aan tafel. Daar ben ik echt van overtuigd.
Ik ben veel avontuurlijker geworden qua smaken door mijn man, die nogal culinair is aangelegd. Niet dat ik daarvoor niks lustte, maar voor ik hem ontmoette wilde ik bijvoorbeeld absoluut geen orgaanvlees of insecten proeven en hield ik niet van gefermenteerde dingen of andere uitgesproken smaken of aparte combinaties, en dankzij hem werd - en word nog steeds - ik geleidelijk steeds ietsjes avontuurlijker. En nu proef ik ook echt, dus geef het een aantal happen de kans. De drempels die ik over moet zijn steeds lager. Heb ik dus pas na mijn kindertijd geleerd.
Jouw zoon heeft ook van die drempels. Het zijn misschien geen niertjes of sprinkhanen, maar voor hem is de horde net zo hoog. De textuur, smaak, geur, het komt allemaal heel anders binnen dan bij ons. Geef hem de tijd, geef hem het goede voorbeeld, biedt aan maar don’t overdo it. Dat is mijn oprechte advies.
Zijn smaak ontwikkelt zich vanzelf. Door anderen te zien eten, en daarvan te zien genieten, word je veel nieuwsgieriger naar smaken dan door een strenge moeder en een machtsstrijd aan tafel. Daar ben ik echt van overtuigd.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
zondag 29 december 2019 om 15:13
Slecht eten heeft trouwens een evolutionaire achtergrond, las ik laatst, voor wat het waard is. Eten kan ook giftig zijn, dus kinderen zijn erg kieskeurig met wat ze in hun mond steken. Dat kwam op mij wel als een logische verklaring over.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 29 december 2019 om 15:56
Hier is heel jong de regel ingesteld dat ik geen gezeik aan tafel wil. Geen ´bah´. Geen ´dat is vies´ en geen ´lust ik niet´. Al vanaf heel jong kreeg ze haar bordje, mocht daarvan eten wat ze wilde en de rest ging gewoon weg.
Toetje kwam hier standaard niet op tafel na het eten, maar als tussendoortje rond een uur of drie, om de link eten-beloning niet te leggen. Consultatiebureau was het niet met me eens, maar een tweejarige peuter komt de dag prima door op een kwart boterham. Dus als ik zo´n bekertje kwark gaf na het avondeten, was dat avondeten niet nodig voor haar.
Maar kijk over de dag heen eens wat er wel gegeten wordt. Want die van mij at bijvoorbeeld bij de buren mee aan de watermeloen. Zat met vriendinnen onder de notenboom walnoten te eten. De buurvrouw legde hele maiskolven op de bbq en daarvan knaagde ze dan alle korrels. Een andere moeder maakte milkshakes met bananen. Op brood vaak aardbeien in plaats van iets anders. Wat ik altijd belangrijk vond was dat ze die ouderwetse schijf van vijf binnenkreeg op een dag. Aardbeien op brood vond ze superlekker en dan had ze die aardbeien toch maar mooi binnen. Dat ze dan liever geen rode kool wilde, daar had ik geen moeite mee.
Probeer ook eens dingen die je zelf niet eet. Ik ga over mijn nek van pap, maar Lon is er gek op. Idem met mais (eet zij standaard als we spruitjes eten).
Goed om te weten: als kind ruik je veel beter dan als volwassene. Ik dacht ooit gelezen te hebben dat je reukvermogen rond je dertigste al gehalveerd is en echt jaarlijks vermindert. Daarom eten kinderen vaak het liefst dingen die niet sterk zijn. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar het is daardoor niet onlogisch dat je kleintje liever worteltjes eet dan zuurkool.
Toetje kwam hier standaard niet op tafel na het eten, maar als tussendoortje rond een uur of drie, om de link eten-beloning niet te leggen. Consultatiebureau was het niet met me eens, maar een tweejarige peuter komt de dag prima door op een kwart boterham. Dus als ik zo´n bekertje kwark gaf na het avondeten, was dat avondeten niet nodig voor haar.
Maar kijk over de dag heen eens wat er wel gegeten wordt. Want die van mij at bijvoorbeeld bij de buren mee aan de watermeloen. Zat met vriendinnen onder de notenboom walnoten te eten. De buurvrouw legde hele maiskolven op de bbq en daarvan knaagde ze dan alle korrels. Een andere moeder maakte milkshakes met bananen. Op brood vaak aardbeien in plaats van iets anders. Wat ik altijd belangrijk vond was dat ze die ouderwetse schijf van vijf binnenkreeg op een dag. Aardbeien op brood vond ze superlekker en dan had ze die aardbeien toch maar mooi binnen. Dat ze dan liever geen rode kool wilde, daar had ik geen moeite mee.
Probeer ook eens dingen die je zelf niet eet. Ik ga over mijn nek van pap, maar Lon is er gek op. Idem met mais (eet zij standaard als we spruitjes eten).
Goed om te weten: als kind ruik je veel beter dan als volwassene. Ik dacht ooit gelezen te hebben dat je reukvermogen rond je dertigste al gehalveerd is en echt jaarlijks vermindert. Daarom eten kinderen vaak het liefst dingen die niet sterk zijn. Uitzonderingen zijn er natuurlijk altijd, maar het is daardoor niet onlogisch dat je kleintje liever worteltjes eet dan zuurkool.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 29 december 2019 om 22:19
Ik vind het prima dat iedereen het anders doet hoor, maar sommige reacties zijn zo alles of niets. En hapje moeten proeven leidt tot een verstoorde relatie met eten?
Waar leidt tandenpoetsen dan toe als kind niet wil?
En zoals TO zegt, veel peuters willen niets wat jij wil. Mensen die hun kind bijna nooit dwingen, hoe doen die dat?
Heb je dan een zeer volgzaam kind (dat ken ik, oudste was zo als peuter). Of zie je over het hoofd hoe vaak er wel iets moet? Of gaat het om prinsjes en prinsesjes die met alles hun zin krijgen?
Jongste wilde als peuter heel vaak dingen niet. Zoals: stoppen met spelen om oudste op te gaan halen op school. Schoenen aan naar buiten. Eten bij het ontbijt, want dan ben je net beneden en dan is spelen veel leuker. Half uur later als we oudste moesten wegbrengen 'ik heb honger'. Tanden poetsen. Naar de supermarkt. Of eenmaal in de supermarkt: naar huis.
En middagdut doen. Douchen. Naar bed.
We probeerden alles zo leuk mogelijk te maken en peuter veel zelf te laten kiezen, bijvoorbeeld hoe naar de supermarkt te gaan (bij mama op de fiets, loopfiets, lopen, buggy). Door te waarschuwen van te voren 'ja kan nog even spelen maar dan gaan we naar school'. 'nu nog 5 minuten en dan gaan we'. Speelgoedje mee.
Boodschappen laten scannen (waarop peuter ook op de knoppen van het pinautomaat wil drukken, dat mocht dan weer niet).
Dwingen vind ik een rotwoord, het klinkt alsof je kind het eten in de mond staat te proppen, dat doe je natuurlijk niet. Met al die dingen die ik hierboven noem moest peuter ook iets wat ze niet wilde. Toch liep ik niet naar de supermarkt terwijl ik een peuter blèrend achter me aan trok, tuurlijk niet. Maar ik haalde haar over, maakte er zo goed mogelijk iets leuks van. Maar boodschappen doen moet toch, je moet iets aan je voeten naar buiten (laarzen, schoenen, dat mag je kiezen, maar op sokken mag niet), oudste moet naar school gehaald en gebracht, en 's avonds moet je naar bed (of je dan slaapt of niet).
Andere peuters moeten door soort dingen toch ook?
Toevoeging : prima als je je kind er niet toe wil zetten en hapje te nemen. Maar waarom is een andere benadering dan meteen zo fout dat al die kinderen een verstoorde relatie met eten zouden krijgen? Dat is ook gewoon niet zo. Opvoeden is doen wat bij jou en kind past, dat is niet 100% op één manier goed.
Waar leidt tandenpoetsen dan toe als kind niet wil?
En zoals TO zegt, veel peuters willen niets wat jij wil. Mensen die hun kind bijna nooit dwingen, hoe doen die dat?
Heb je dan een zeer volgzaam kind (dat ken ik, oudste was zo als peuter). Of zie je over het hoofd hoe vaak er wel iets moet? Of gaat het om prinsjes en prinsesjes die met alles hun zin krijgen?
Jongste wilde als peuter heel vaak dingen niet. Zoals: stoppen met spelen om oudste op te gaan halen op school. Schoenen aan naar buiten. Eten bij het ontbijt, want dan ben je net beneden en dan is spelen veel leuker. Half uur later als we oudste moesten wegbrengen 'ik heb honger'. Tanden poetsen. Naar de supermarkt. Of eenmaal in de supermarkt: naar huis.
En middagdut doen. Douchen. Naar bed.
We probeerden alles zo leuk mogelijk te maken en peuter veel zelf te laten kiezen, bijvoorbeeld hoe naar de supermarkt te gaan (bij mama op de fiets, loopfiets, lopen, buggy). Door te waarschuwen van te voren 'ja kan nog even spelen maar dan gaan we naar school'. 'nu nog 5 minuten en dan gaan we'. Speelgoedje mee.
Boodschappen laten scannen (waarop peuter ook op de knoppen van het pinautomaat wil drukken, dat mocht dan weer niet).
Dwingen vind ik een rotwoord, het klinkt alsof je kind het eten in de mond staat te proppen, dat doe je natuurlijk niet. Met al die dingen die ik hierboven noem moest peuter ook iets wat ze niet wilde. Toch liep ik niet naar de supermarkt terwijl ik een peuter blèrend achter me aan trok, tuurlijk niet. Maar ik haalde haar over, maakte er zo goed mogelijk iets leuks van. Maar boodschappen doen moet toch, je moet iets aan je voeten naar buiten (laarzen, schoenen, dat mag je kiezen, maar op sokken mag niet), oudste moet naar school gehaald en gebracht, en 's avonds moet je naar bed (of je dan slaapt of niet).
Andere peuters moeten door soort dingen toch ook?
Toevoeging : prima als je je kind er niet toe wil zetten en hapje te nemen. Maar waarom is een andere benadering dan meteen zo fout dat al die kinderen een verstoorde relatie met eten zouden krijgen? Dat is ook gewoon niet zo. Opvoeden is doen wat bij jou en kind past, dat is niet 100% op één manier goed.
anoniem_122552 wijzigde dit bericht op 29-12-2019 22:33
7.19% gewijzigd
zondag 29 december 2019 om 22:30
De vraag met eten bij peuters is natuurlijk: is het een peuterbui of lust hij/ zij niets? Beide heel normaal in die leeftijdsfase. Mijn peuter heeft alleen peuterbuien omtrent het eten, dus wij eten nu 's middags soms omelet met groenten of soep (dan eet hij wel) en sinds kort rauwkost 's middags. Ik maak alleen een strijd bij het avondeten als ik zeker weet dat hij het lust, want hij eet het dan na 1 hapje toch op. Anders laat ik niets merken en mag hij met speelgoed aan tafel zitten. Helemaal tegen mijn opvoedvisie in van voor ik kinderen kreeg 
zondag 29 december 2019 om 22:55
Hahaha ik ben een heeeeel andere ouder sinds ik kinderen hebKiwimeisje schreef: ↑29-12-2019 22:30De vraag met eten bij peuters is natuurlijk: is het een peuterbui of lust hij/ zij niets? Beide heel normaal in die leeftijdsfase. Mijn peuter heeft alleen peuterbuien omtrent het eten, dus wij eten nu 's middags soms omelet met groenten of soep (dan eet hij wel) en sinds kort rauwkost 's middags. Ik maak alleen een strijd bij het avondeten als ik zeker weet dat hij het lust, want hij eet het dan na 1 hapje toch op. Anders laat ik niets merken en mag hij met speelgoed aan tafel zitten. Helemaal tegen mijn opvoedvisie in van voor ik kinderen kreeg
zondag 29 december 2019 om 23:33
Onder dwingen versta ik iets in de trant van ‘je mag niet van tafel tot je een hapje geproefd hebt’ tot aan het bij een kind naar binnen duwen terwijl het dat niet wil.
Dat gebeurt hier zelden. Ik ben van het pick your battles en als mijn zoon op z’n sokken naar buiten wil neem ik een paar schoenen mee en zien we wel. Meestal wil hij na een paar minuutjes dan toch schoenen aan. Als hij niet wil ontbijten zal hij moeten wachten tot het fruitmoment op kdv om half 10. Tja. Vaak wil hij wel mee als hij een autootje mee mag voor onderweg. Dat lijkt me geen dwingen. Er zijn een aantal dingen die moeten, maar die gaan vnl om veiligheid voor jezelf en anderen (denk aan verkeer, etc.), anderen niet tot last zijn (denk aan schreeuwen en krijsen in de tuin, etc.) en beleefdheid (denk aan dankjewel zeggen als je iets krijgt, etc.). Daar oefenen we mee en de ene keer gaat dat beter dan de andere. Hij hoort dus niet de hele dag nee en de nee’s die hij wel hoort zijn onwrikbaar en dat weet hij. Maar binnen het redelijke mag hij het van mij prima zelf ontdekken allemaal.
Hij heeft vanavond als avondeten een bakje kale zilvervliesrijst gegeten en komkommer. Naar mijn idee heeft hij goed en lekker gegeten. Hij zag er iig blij uit, het was gezellig aan tafel. Niks mis mee.
Dat gebeurt hier zelden. Ik ben van het pick your battles en als mijn zoon op z’n sokken naar buiten wil neem ik een paar schoenen mee en zien we wel. Meestal wil hij na een paar minuutjes dan toch schoenen aan. Als hij niet wil ontbijten zal hij moeten wachten tot het fruitmoment op kdv om half 10. Tja. Vaak wil hij wel mee als hij een autootje mee mag voor onderweg. Dat lijkt me geen dwingen. Er zijn een aantal dingen die moeten, maar die gaan vnl om veiligheid voor jezelf en anderen (denk aan verkeer, etc.), anderen niet tot last zijn (denk aan schreeuwen en krijsen in de tuin, etc.) en beleefdheid (denk aan dankjewel zeggen als je iets krijgt, etc.). Daar oefenen we mee en de ene keer gaat dat beter dan de andere. Hij hoort dus niet de hele dag nee en de nee’s die hij wel hoort zijn onwrikbaar en dat weet hij. Maar binnen het redelijke mag hij het van mij prima zelf ontdekken allemaal.
Hij heeft vanavond als avondeten een bakje kale zilvervliesrijst gegeten en komkommer. Naar mijn idee heeft hij goed en lekker gegeten. Hij zag er iig blij uit, het was gezellig aan tafel. Niks mis mee.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 30 december 2019 om 00:24
Mijn zoon zit ook in de fase lust ik niet en hoef ik niet, elke avond weer schuif ik een bord onder z'n neus met wat ik gekookt heb, (hou wel rekening met wat hij lekker vind vaak) standaard zin is: ik wil niet eten, standaard antwoord: dan eet je toch niet.
Meestal worden er een paar happen van gegeten maar meer ook niet.
Hij krijgt de tijd ervoor en eet hij het niet, jammer dan.
De enige plek waar hij niet eet maar vreet is bij mijn ouders, daar eten we in ieder geval 1x in de week dus die avond krijgt hij genoeg binnen.
Het gaat vanzelf over, als hij 16 is klaag ik misschien dat hij zoveel eet
Meestal worden er een paar happen van gegeten maar meer ook niet.
Hij krijgt de tijd ervoor en eet hij het niet, jammer dan.
De enige plek waar hij niet eet maar vreet is bij mijn ouders, daar eten we in ieder geval 1x in de week dus die avond krijgt hij genoeg binnen.
Het gaat vanzelf over, als hij 16 is klaag ik misschien dat hij zoveel eet
maandag 30 december 2019 om 08:25
Bij dat 'alles' proberen heb jij dus verwachtingen en bouw jij frustratie op als hij daar niet aan voldoet, ja dan is op een gegeven moment 'de maat vol' en ga je uit frustratie een openlijke machtsstrijd aan. Je kunt zo doorgaan, je kunt het ook loslaten.
maandag 30 december 2019 om 10:02
S-groot: je hebt een punt. Er zit inderdaad frustratie bij mij. Mijn mannetje was ooit een gezond bijna dikke baby en nu een mager sprietje, bleek, vermoeid en met wallen. Maar overal hoor ik dat ik me geen zorgen moet maken. Lastig hoor! Mijn gevoel zegt juist dat het een gewoonte is geworden dat hij alles weigert. Wat Aaanne zegt is denk ik ook zo. Een hapje laten proeven zal toch niet direct tot een verstoorde relatie met eten lijden. Gisteravond moest hij weer een hapje proeven en dat ging met heel wat minder drama. Hij zei wel weer vind ik niet lekker om vervolgens toch 1 hapje te proeven.
maandag 30 december 2019 om 11:42
Prima aanpak dus. Hij gaat straks hapjes proeven die zullen bevallen. Stap voor stap.bibabloem schreef: ↑30-12-2019 10:02S-groot: je hebt een punt. Er zit inderdaad frustratie bij mij. Mijn mannetje was ooit een gezond bijna dikke baby en nu een mager sprietje, bleek, vermoeid en met wallen. Maar overal hoor ik dat ik me geen zorgen moet maken. Lastig hoor! Mijn gevoel zegt juist dat het een gewoonte is geworden dat hij alles weigert. Wat Aaanne zegt is denk ik ook zo. Een hapje laten proeven zal toch niet direct tot een verstoorde relatie met eten lijden. Gisteravond moest hij weer een hapje proeven en dat ging met heel wat minder drama. Hij zei wel weer vind ik niet lekker om vervolgens toch 1 hapje te proeven.
maandag 30 december 2019 om 12:15
Ja dit begrijp ik eerlijk gezegd ook niet. Toetje is bij ons onderdeel van de maaltijd en ook al eet ze geen hap, krijgt ze toch een toetje.
Wel grappig is dat zij meestal zelf voor fruit kiest terwijl wij dan vla hebben ofzo, maar dat is een ander verhaal.
maandag 30 december 2019 om 12:17
Oh, nooit geweten eigenlijkviva-amber schreef: ↑29-12-2019 06:47Rauwe champignons zijn licht giftig. De meeste paddenstoelen kun je niet rauw eten.
