Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger, wat nu?
zondag 5 januari 2020 om 18:56
Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik heel pril zwanger ben. Mijn man en ik zijn al bijna 11 jaar samen en gelukkig getrouwd, hebben een zoontje van bijna 2 en een leuke woning en goede banen. Allemaal prima omstandigheden om nog een kindje te verwelkomen. Maar toch voelen wij ons alles behalve blij met deze zwangerschap en twijfelen we of we dit al zo snel weer willen.
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
zondag 5 januari 2020 om 20:15
het straalt ook heel erg uit, dat TO gelijk heeft: ze zijn als gezin niet klaar voor gezinsuitbreiding.Miek_ schreef: ↑05-01-2020 20:09Je maakt het jezelf ook wel een moeilijk. Een kind van bijna 2 kan prima lopen, die hoeft niet dagelijks in de draagzak gedragen te worden. Verbaasd mij dat hij dit nog wil, die van mij wil het liefst zelf lopen. Als jullie elkaar niet meer goed kunnen vinden in de man en vrouw relatie dan snap ik niet dat jullie zoon nog bij jullie in bed slaapt. Het lijkt erop dat je een bepaalt idee hebt hoe je kind opgevoed moet worden en daar heel star in blijft hangen waardoor je het jezelf heel moeilijk maakt (en je man waarschijnlijk ook) en waardoor je weinig flexibel lijkt. Waardoor je weer de ruimte voor een tweede niet kan zien.
Het leven is nog steeds knap lastig
zondag 5 januari 2020 om 20:16
TO mag natuurlijk gewoon zelf weten hoe zij haar kind wil opvoeden en als dat prioriteit heeft boven een nieuwe baby is dat haar goed recht. Dat hij al zelf kan lopen, slapen etc zal best, maar zij kiezen hier voor. Al wil ze geen baby krijgen omdat ze zoon tot zijn 16e in een bolderkar achter zich aan wil trekken: als het voor haar een goede reden is, is het een goede reden.
Hallo?!
zondag 5 januari 2020 om 20:16
Hoe wij ons zoontje opvoeden staat hier buiten. Wij geloven in natuurlijk ouderschap en de behoeftes volgens van ons kind. Het is echt niet zo dat hij alleen in de draagzak buiten komt, hij loopt het liefst zelf, maar als vervoermiddel gebruiken we de draagzak (jullie gebruiken toch ook een buggy bij lange afstanden 
). En samen slapen is heel gezond en vinden wij geen enkel probleem. Dit heeft ook geen invloed op onze relatie, seks vindt niet alleen in de slaapkamer plaats (anders hadden we ook niet in deze situatie gezeten...)
). En samen slapen is heel gezond en vinden wij geen enkel probleem. Dit heeft ook geen invloed op onze relatie, seks vindt niet alleen in de slaapkamer plaats (anders hadden we ook niet in deze situatie gezeten...)
zondag 5 januari 2020 om 20:16
Mijn zusje en ik schelen ongeveer 2 jaar. We hebben veel samen gespeeld en ook nu nog een goede band, maar we hebben ook flink ruzie gemaakt. Dat hoort er ook bij. We gingen als tieners samen stappen enzo, mooie herinneringen.
Een vriendin scheelt 6 jaar met haar broertje en die houden wel van elkaar, maar zijn nooit speelmaatjes geweest en hadden niet echt een band met elkaar als kind, tiener, etc. Kwam pas toen ze volwassen waren geworden. Garanties heb je niet, het is voor iedereen anders. Ook qua relatie tussen jou en je man zijn er geen garanties.
Ik hoop dat je voor jullie de juiste beslissing neemt, wat die ook is. En dat als je wel voor abortus zou kiezen, je daar geen spijt of schuldgevoel aan overhoudt.
Jullie leven, jullie gezin, jullie keuze. Succes.
Een vriendin scheelt 6 jaar met haar broertje en die houden wel van elkaar, maar zijn nooit speelmaatjes geweest en hadden niet echt een band met elkaar als kind, tiener, etc. Kwam pas toen ze volwassen waren geworden. Garanties heb je niet, het is voor iedereen anders. Ook qua relatie tussen jou en je man zijn er geen garanties.
Ik hoop dat je voor jullie de juiste beslissing neemt, wat die ook is. En dat als je wel voor abortus zou kiezen, je daar geen spijt of schuldgevoel aan overhoudt.
Jullie leven, jullie gezin, jullie keuze. Succes.
zondag 5 januari 2020 om 20:20
Tja, dit is natuurlijk echt aan jou en jouw man.
Ik ben pro choice, maar toch merk ik dat ik moeite heb met 'nou nu komt het even niet uit, dan over 2 jaar maar'. Als je gezin compleet is, had het voor mij inderdaad anders gevoeld.
Dat je relatie nog niet goed zit en je man twijfelt over uberhaupt nog een kind, vind ik een goede reden. Dat je werk vervelend doet (wat dacht je van ander werk zoeken ipv een abortus), er dan minder dan 3jr tussen zit (kan hartstikke leuk zijn, het ligt echt aan de karakters en leeftijd zegt niet zoveel) vind ik PERSOONLIJK kulargumenten. Maar ik heb persoonlijk in caps want, het gaat me eigenlijk helemaal geen zak aan. Ik zet dit dus puur uiteen omdat je er zelf wel om vraagt. Wellicht helpt het je verder.
Ik heb zelf pas een kindje maar ik hoor wel vaak dat de overgang van 0 naar 1 groter is dan van 1 naar 2, maar daar kunnen anderen misschien meer over zeggen.
Ik ben pro choice, maar toch merk ik dat ik moeite heb met 'nou nu komt het even niet uit, dan over 2 jaar maar'. Als je gezin compleet is, had het voor mij inderdaad anders gevoeld.
Dat je relatie nog niet goed zit en je man twijfelt over uberhaupt nog een kind, vind ik een goede reden. Dat je werk vervelend doet (wat dacht je van ander werk zoeken ipv een abortus), er dan minder dan 3jr tussen zit (kan hartstikke leuk zijn, het ligt echt aan de karakters en leeftijd zegt niet zoveel) vind ik PERSOONLIJK kulargumenten. Maar ik heb persoonlijk in caps want, het gaat me eigenlijk helemaal geen zak aan. Ik zet dit dus puur uiteen omdat je er zelf wel om vraagt. Wellicht helpt het je verder.
Ik heb zelf pas een kindje maar ik hoor wel vaak dat de overgang van 0 naar 1 groter is dan van 1 naar 2, maar daar kunnen anderen misschien meer over zeggen.
zondag 5 januari 2020 om 20:21
Ik krijg hier echt de kriebels van. Klinkt alsof jullie zoon echt overal het absolute middelpunt van is. Alsof het een breekbaar eitje is en hem vooral alles maar voor de wind moet gaan omdat de hechting en emotionele ontwikkeling anders niet goed zouden gaan. Ik denk dat hechting en emotionele ontwikkeling niet hoeven te lijden onder de komst van een tweede kind. Het gaat erom hoe je te allen tijde, ongeacht de omstandigheden, met je kind omgaat. Of hij nou enig kind is of vier broers en zussen heeft. Dus dat vind ik een onzinnig argument. En daarnaast vraag ik me ook af waarom je je kind in vredesnaam in een draagzak draagt als hij bijna 2 is. Weer iets met breekbare eitjes..OliveViva schreef: ↑05-01-2020 19:50Bedankt voor al jullie reacties, ik vind het fijn om alle kanten te lezen en als denkstof mee te nemen. Ik snap dat jullie het gek vinden om nu een abortus te doen terwijl we over 1-2 jaar nog een kindje willen (iets waar we overigen nog niet 100% over uit zijn, we zouden ook gelukkig zijn met maar één kindje). Maar is timing dan geen hele belangrijke factor?
Telt het niet mee dat mijn zoontje misschien veel beter met een broertje of zusje om kan gaan als hij wat ouder is en niet meer alle persoonlijke aandacht nodig heeft? Telt het niet dat onze relatie over 2 jaar waarschijnlijk veel beter in staat is om nog een kindje aan te kunnen? Is pro-choice niet juist de keuze om onder andere de timing te bepalen? Om ervoor te zorgen dat de hechting en emotionele ontwikkeling van mijn zoontje niet verstoord wordt? Dat onze relatie misschien minder te lijden onder de druk van een tweede kind?
Naar ons gevoel is timing alles. Het kan meehelpen met de (emotionele) balans van ons gezin. Is dat niet heel belangrijk? Benieuwd naar jullie mening!
Ik snap je relatie beweegredenen wel, kan me indenken dat een kind een behoorlijke impact op je leven heeft. Maar ik vind het persoonlijk toch wat apart als je een abortus zou ondergaan en later nog wel weer een kind zou willen. Ik ben wel pro abortus maar ik vind dit rare omstandigheden en ik kan me indenken dat je er spijt van gaat krijgen.
rainydays wijzigde dit bericht op 05-01-2020 20:26
Reden: Typfout
Reden: Typfout
0.05% gewijzigd
Here am I in my little bubble
zondag 5 januari 2020 om 20:21
Daar kan een broertje of zusje toch perfect in passen? Dat hoeft toch helemaal niet tegen elkaar in te gaan?OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:16Hoe wij ons zoontje opvoeden staat hier buiten. Wij geloven in natuurlijk ouderschap en de behoeftes volgens van ons kind. Het is echt niet zo dat hij alleen in de draagzak buiten komt, hij loopt het liefst zelf, maar als vervoermiddel gebruiken we de draagzak (jullie gebruiken toch ook een buggy bij lange afstanden
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 5 januari 2020 om 20:22
ik vond een 2e weer net zo zwaar
EN dan heb je er nog eentje lopen, dus kan het leven (slaapjes...) niet om de baby draaien
zondag 5 januari 2020 om 20:23
Ja het ligt er natuurlijk ook weer aan hoe makkelijk kind1 is, hoe makkelijk kind 2 enz. Vriendin van mij haar eerste kind was echt een modelkind, dus dat maakte de tweede wel weer makkelijker denk ik
zondag 5 januari 2020 om 20:24
Ik vond de tweede anders zwaar. Bij de eerste stond voor mijn gevoel mijn hele leven op zijn kop, echt alles voelde nieuw, ik moest zo ontzettend wennen aan mijn nieuwe rol en die enorme verantwoordelijkheid en natuurlijk heb je niet meteen alles in de vingers. Het heeft toen ook veel langer geduurd voor ik me weer een beetje mezelf voelde. Bij de tweede had ik daar veel minder last van, maar praktisch gezien was dat wel pittiger, want je moet opeens voor twee zorgen die over het algemeen heel andere behoeftes hebben.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 5 januari 2020 om 20:24
Blijkbaar wel, je begint zelf nota bene over tropenjaren.....OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:16Hoe wij ons zoontje opvoeden staat hier buiten. Wij geloven in natuurlijk ouderschap en de behoeftes volgens van ons kind. Het is echt niet zo dat hij alleen in de draagzak buiten komt, hij loopt het liefst zelf, maar als vervoermiddel gebruiken we de draagzak (jullie gebruiken toch ook een buggy bij lange afstanden
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
zondag 5 januari 2020 om 20:24
oudste was veel gemakkelijker dan jongste
Maar tja, oudste hoefde ook nooit te wachten ofzo, die was meer het middelpunt
zondag 5 januari 2020 om 20:28
zondag 5 januari 2020 om 20:30
Natuurlijk staat dat er niet helemaal buiten, want jullie kunnen het jezelf wellicht hierin gemakkelijker maken waardoor jullie meer klaar zouden zijn voor een volgend kindje. Als jullie hier beiden uiteindelijk 100% achter staan natuurlijk. Het neemt gewoon een deel van de redenen 'tegen' de wind uit de zeilen.OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:16Hoe wij ons zoontje opvoeden staat hier buiten. Wij geloven in natuurlijk ouderschap en de behoeftes volgens van ons kind. Het is echt niet zo dat hij alleen in de draagzak buiten komt, hij loopt het liefst zelf, maar als vervoermiddel gebruiken we de draagzak (jullie gebruiken toch ook een buggy bij lange afstanden
zondag 5 januari 2020 om 20:33
Dit.. en tegen de tijd dat de 2e komt is no. 1 al weer stuk ouder.Kan je mooi in die tijd samen slapen en dragen afbouwen. Ik heb er ook korte tijd tussen zitten, tussen no. 2 en 3.. dat ging eigenlijk allemaal erg soepel.justagirly schreef: ↑05-01-2020 18:59Nou, afbouwen met dat bij jullie slapen en in een draagzak dragen.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
En je man..tja.. het is geen verrassing dat een kind je leven een andere draai geeft, dat komt toch niet uit de lucht gevallen.. Beetje slap eigenlijk .. En dat het een wissel trekt op je relatie is ook geen geheim, maar door tijd voor elkaar te maken is dat toch prima op te vangen ? Kind naar oppas en jullie er op uit..
Succes..
zondag 5 januari 2020 om 20:35
Ik schrik van de harde reacties. Als je al een kind hebt, dan kan een tweede er altijd wel bij?
TO, besef dat de keuze aan jullie is. Als jullie denken dat jullie, jullie relatie en/of jullie zoon niet toe is aan een tweede kind, dan kunnen jullie ervoor kiezen het kind niet te laten komen.
Hoe hard hier ook geroepen wordt dat 2 jaar leeftijdsverschil makkelijker en leuker is dan 4. Of dat je die tweede er gewoon even bij doet. Want die dingen zijn gewoon niet altijd waar.
Het enige wat je misschien moet beseffen is dat je nooit de garantie krijgt dat je over een paar jaar nogmaals zwanger wordt.
TO, besef dat de keuze aan jullie is. Als jullie denken dat jullie, jullie relatie en/of jullie zoon niet toe is aan een tweede kind, dan kunnen jullie ervoor kiezen het kind niet te laten komen.
Hoe hard hier ook geroepen wordt dat 2 jaar leeftijdsverschil makkelijker en leuker is dan 4. Of dat je die tweede er gewoon even bij doet. Want die dingen zijn gewoon niet altijd waar.
Het enige wat je misschien moet beseffen is dat je nooit de garantie krijgt dat je over een paar jaar nogmaals zwanger wordt.
zondag 5 januari 2020 om 20:36
Bee_Kind schreef: ↑05-01-2020 20:20Tja, dit is natuurlijk echt aan jou en jouw man.
Ik ben pro choice, maar toch merk ik dat ik moeite heb met 'nou nu komt het even niet uit, dan over 2 jaar maar'. Als je gezin compleet is, had het voor mij inderdaad anders gevoeld.
Dat je relatie nog niet goed zit en je man twijfelt over uberhaupt nog een kind, vind ik een goede reden. Dat je werk vervelend doet (wat dacht je van ander werk zoeken ipv een abortus), er dan minder dan 3jr tussen zit (kan hartstikke leuk zijn, het ligt echt aan de karakters en leeftijd zegt niet zoveel) vind ik PERSOONLIJK kulargumenten. Maar ik heb persoonlijk in caps want, het gaat me eigenlijk helemaal geen zak aan. Ik zet dit dus puur uiteen omdat je er zelf wel om vraagt. Wellicht helpt het je verder.
Ik heb zelf pas een kindje maar ik hoor wel vaak dat de overgang van 0 naar 1 groter is dan van 1 naar 2, maar daar kunnen anderen misschien meer over zeggen.
Echt helemaal eens..
En overgang van 0 naar 1 vond ik zwaarder dan van 1 naar 2 en van 2 naar 3.. hoe meer hoe makkelijker. Het argument dat je je kind zo natuurlijk mogelijk opvoed is een non argument.. JIJ (TO) maakt het ervan dat een kind er last van heeft als er een baby bij komt.. dat ligt echt helemaal aan jezelf.
zondag 5 januari 2020 om 20:36
Poldervrouw, ik spring meteen op jou opmerking. Wij hebben alleen mijn ouders die kunnen oppassen en die werken allebei ook fulltime. Even kind naar de oppas en wij erop uit wordt gelijk een stuk moeilijker met een puberende peuter én een pasgeboren baby. Wij hebben geen groot support system met oppasmogelijkheden en als onze relatie op dit moment wat werk kan gebruiken, is onze oppasmogelijkheden nog verder beperken misschien niet zo handig..
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties, ik verwacht zeker niet dat alle mensen het met mij eens zijn. Ik neem alles mee als denkstof en reageer hier en daar.
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties, ik verwacht zeker niet dat alle mensen het met mij eens zijn. Ik neem alles mee als denkstof en reageer hier en daar
.
zondag 5 januari 2020 om 20:42
OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:36Poldervrouw, ik spring meteen op jou opmerking. Wij hebben alleen mijn ouders die kunnen oppassen en die werken allebei ook fulltime. Even kind naar de oppas en wij erop uit wordt gelijk een stuk moeilijker met een puberende peuter én een pasgeboren baby. Wij hebben geen groot support system met oppasmogelijkheden en als onze relatie op dit moment wat werk kan gebruiken, is onze oppasmogelijkheden nog verder beperken misschien niet zo handig..
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties, ik verwacht zeker niet dat alle mensen het met mij eens zijn. Ik neem alles mee als denkstof en reageer hier en daar
Je denkt echt alleen maar in onmogelijkheden. Er zijn ook oppassen die je gewoon kunt inhuren, en daar heb je meer dan genoeg mogelijkheden voor.
En waarom zou je peuter een vervelende peuter puber worden ? Hoe weet je dat nou ? Niet elke 2 jarige is een draak hoor .. En je hoeft niet ieder weekend eropuit maar zo nu en dan ? Ik snap het even niet ..
Zelfs ik had met 3 oppas.. ook met een baby erbij en no. 2 die moord en brand schreeuwde als ik uit zicht was.. Maar zo 1 / 2 x per jaar gingen man en ik even wat eten met zijn 2-en.. Dat was al genoeg. Of naar de film... Prima tijd voor 2.
zondag 5 januari 2020 om 20:45
zondag 5 januari 2020 om 20:46
zondag 5 januari 2020 om 20:49
Wat een onzin. Mijn schoonfamilie woont in het buitenland en mijn familie aan de andere kant van Nederland. Dus als wij een avondje met zijn tweeën uit willen dan nemen we een betaalde oppas. Je denkt alleen maar in onmogelijkheden en obstakels. Nu snap ik waarom jullie een kind zo zwaar vinden...OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:36Poldervrouw, ik spring meteen op jou opmerking. Wij hebben alleen mijn ouders die kunnen oppassen en die werken allebei ook fulltime. Even kind naar de oppas en wij erop uit wordt gelijk een stuk moeilijker met een puberende peuter én een pasgeboren baby. Wij hebben geen groot support system met oppasmogelijkheden en als onze relatie op dit moment wat werk kan gebruiken, is onze oppasmogelijkheden nog verder beperken misschien niet zo handig..
Nogmaals bedankt voor al jullie reacties, ik verwacht zeker niet dat alle mensen het met mij eens zijn. Ik neem alles mee als denkstof en reageer hier en daar
zondag 5 januari 2020 om 20:50
Lieve top en, ik heb alleen de eerste pagina gelezen.
Ik wilde graag een derde, man wilde echt eerst op adem komen. Dus hebben we gewacht. Uiteindelijk ervoor gegaan, maar dat is niet met gelukt. Ik ben nu te oud.
Maar toch ben ik blij dat ik niet doorgedrukt heb, omdat ik ons samen belangrijker vind dan drie kinderen.
Je mag een abortus hebben en later alsnog een kind. Omdat je hiermee het beste voor jullie hele gezin voor ogen hebt.
Het is wel lastig om de eventuele 'wat als 'gedachten te managen, dus praat met elkaar, dan weet je waar je staat.
Maar zo in de op te lezen willen jullie nu allebei niet.
Ik wilde graag een derde, man wilde echt eerst op adem komen. Dus hebben we gewacht. Uiteindelijk ervoor gegaan, maar dat is niet met gelukt. Ik ben nu te oud.
Maar toch ben ik blij dat ik niet doorgedrukt heb, omdat ik ons samen belangrijker vind dan drie kinderen.
Je mag een abortus hebben en later alsnog een kind. Omdat je hiermee het beste voor jullie hele gezin voor ogen hebt.
Het is wel lastig om de eventuele 'wat als 'gedachten te managen, dus praat met elkaar, dan weet je waar je staat.
Maar zo in de op te lezen willen jullie nu allebei niet.
