Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
donderdag 16 april 2009 om 16:41
quote:Vesude schreef op 16 april 2009 @ 16:39:
"buitenstaanders" zeggen altijd: wat heb jij een leuke moeder ... en wat is ze nog hip... en wat ziet ze er nog goed uit voor haar leeftijd!". Totdat ze haar beter leren kennen. Dan komen de opmerkingen als: "wat praat ze graag ... wat is je moeder aanwezig ... je moeder is wel een beetje taktloos he? .... Je moeder is wel nieuwsgierig he?"
Zucht ....
Ik voel de haren in mn nek alweer omhoog komen.....
Herkent iemand dit?Kom op, je weet wat je te doen staat. Bel haar NU op en vertel dat je het anders wilt gaan doen dit jaar, leg niet uit waarom, maar deel het haar gewoon mede. Het is je moeder, ze zit neit vast aan je en het wordt voor jullie beiden tijd de navelstreng door te knippen. Hupptee. Bellen jij.
"buitenstaanders" zeggen altijd: wat heb jij een leuke moeder ... en wat is ze nog hip... en wat ziet ze er nog goed uit voor haar leeftijd!". Totdat ze haar beter leren kennen. Dan komen de opmerkingen als: "wat praat ze graag ... wat is je moeder aanwezig ... je moeder is wel een beetje taktloos he? .... Je moeder is wel nieuwsgierig he?"
Zucht ....
Ik voel de haren in mn nek alweer omhoog komen.....
Herkent iemand dit?Kom op, je weet wat je te doen staat. Bel haar NU op en vertel dat je het anders wilt gaan doen dit jaar, leg niet uit waarom, maar deel het haar gewoon mede. Het is je moeder, ze zit neit vast aan je en het wordt voor jullie beiden tijd de navelstreng door te knippen. Hupptee. Bellen jij.
donderdag 16 april 2009 om 16:48
quote:TheEmpress schreef op 16 april 2009 @ 16:39:
Ik denk dat je het zelf niet zo handig hebt aangepakt door haar op de hoogte te stellen van je vriendinnenavondje. Zeker als zij gewend is om er altijd bij te zijn zal het heel kwetsend voor haar zijn. Ik denk dus dat je niet meer terug kan. En hints, ja de meeste mensen begrijpen die niet hoor, dat is ook echt teveel gevraagd van je moeder die er zo`n zin in heeft.
Sorry, maar ik vind het niet slim van jou, je brengt haar op de hoogte en vervolgens 'mag ze niet meedoen'. Dat vind ik pas hard en onaardig.
Ik begrijp je opmerking maar wil je uitleggen waarom en hoe ik het haar heb verteld. Ze belde mij om te vragen wat ik met mn verjaardag ging doen. Ik heb haar toen uitgelegd dat 's avonds de meiden allemaal komen.
Toen werd het even moeilijk voor mij... wat moest ik immers daarna zeggen!>
Ik zei toen letterlijk: "Mam, je bent welkom op mijn verjaardag, maar misschien is het beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen. 's Avonds komen de meiden!"
Haar antwoord (letterlijk) was: Nee hoor, ik kom ook 's avonds. Vind ik veel te gezellig met al die jonge meiden om mee heen. Ik vind het heerlijk om daartussen te zitten".
Kijk ... toen had ik het gevoel niet meer terug te kunnen.
Ik denk dat je het zelf niet zo handig hebt aangepakt door haar op de hoogte te stellen van je vriendinnenavondje. Zeker als zij gewend is om er altijd bij te zijn zal het heel kwetsend voor haar zijn. Ik denk dus dat je niet meer terug kan. En hints, ja de meeste mensen begrijpen die niet hoor, dat is ook echt teveel gevraagd van je moeder die er zo`n zin in heeft.
Sorry, maar ik vind het niet slim van jou, je brengt haar op de hoogte en vervolgens 'mag ze niet meedoen'. Dat vind ik pas hard en onaardig.
Ik begrijp je opmerking maar wil je uitleggen waarom en hoe ik het haar heb verteld. Ze belde mij om te vragen wat ik met mn verjaardag ging doen. Ik heb haar toen uitgelegd dat 's avonds de meiden allemaal komen.
Toen werd het even moeilijk voor mij... wat moest ik immers daarna zeggen!>
Ik zei toen letterlijk: "Mam, je bent welkom op mijn verjaardag, maar misschien is het beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen. 's Avonds komen de meiden!"
Haar antwoord (letterlijk) was: Nee hoor, ik kom ook 's avonds. Vind ik veel te gezellig met al die jonge meiden om mee heen. Ik vind het heerlijk om daartussen te zitten".
Kijk ... toen had ik het gevoel niet meer terug te kunnen.
donderdag 16 april 2009 om 16:50
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 16:47:
Vind 't een beetje lullig als je je moeder er altijd bij je vriendinnen bij hebt gehad, haar nu opeens te weigeren. Waarom heb je niet van 't begin af gescheiden feest gevierd met je vriendenclubje en met je moeder/overige familie? Dan had je nu geen dilemma gehad.
Zie eerdere uitleg over kleine familie.
Bovendien is dit de eerste meidenavond (tijdens mijn verjaardag dan), sinds jaren. Normaal deed ik smiddags altijd koffie met taart en later een borrel... Daar was ze inderdaad altijd bij.
Nu is het een meidenavond en hoort ze er, wat mij betreft, even niet bij!
Vind 't een beetje lullig als je je moeder er altijd bij je vriendinnen bij hebt gehad, haar nu opeens te weigeren. Waarom heb je niet van 't begin af gescheiden feest gevierd met je vriendenclubje en met je moeder/overige familie? Dan had je nu geen dilemma gehad.
Zie eerdere uitleg over kleine familie.
Bovendien is dit de eerste meidenavond (tijdens mijn verjaardag dan), sinds jaren. Normaal deed ik smiddags altijd koffie met taart en later een borrel... Daar was ze inderdaad altijd bij.
Nu is het een meidenavond en hoort ze er, wat mij betreft, even niet bij!
donderdag 16 april 2009 om 16:51
Nee, dan kun je het ook eigenlijk neit meer goed doen, Vesude. Als iemand zichzelf heeft uitgenodigd dan zul je diegene altijd kwetsen.
Doena lsof ze welkom is vind ik ook neit eerlijk.
Ik zou me achteraf lulliger voelen als ik niet welkom bleek dan dat ik op een ander tijdstip (of helemaal niet) welkom zou zijn. Sterker nog; dat is al eens gebeurt en dat voelt echt erger dan horen dat iemand veel meer zin heeft om op een ander tijdstip iets anders met je te doen.
Doena lsof ze welkom is vind ik ook neit eerlijk.
Ik zou me achteraf lulliger voelen als ik niet welkom bleek dan dat ik op een ander tijdstip (of helemaal niet) welkom zou zijn. Sterker nog; dat is al eens gebeurt en dat voelt echt erger dan horen dat iemand veel meer zin heeft om op een ander tijdstip iets anders met je te doen.
donderdag 16 april 2009 om 16:54
quote:Vesude schreef op 16 april 2009 @ 16:48:
Ik zei toen letterlijk: "Mam, je bent welkom op mijn verjaardag, maar misschien is het beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen. 's Avonds komen de meiden!"
Haar antwoord (letterlijk) was: Nee hoor, ik kom ook 's avonds. Vind ik veel te gezellig met al die jonge meiden om mee heen. Ik vind het heerlijk om daartussen te zitten".
Kijk ... toen had ik het gevoel niet meer terug te kunnen.
Terug kunnen van wat? Je hebt haar toch niet uitgenodigd?
Bel haar op en deel haar rustig mee dat het toch echt de bedoeling is dat ze overdag komt.
Ik zei toen letterlijk: "Mam, je bent welkom op mijn verjaardag, maar misschien is het beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen. 's Avonds komen de meiden!"
Haar antwoord (letterlijk) was: Nee hoor, ik kom ook 's avonds. Vind ik veel te gezellig met al die jonge meiden om mee heen. Ik vind het heerlijk om daartussen te zitten".
Kijk ... toen had ik het gevoel niet meer terug te kunnen.
Terug kunnen van wat? Je hebt haar toch niet uitgenodigd?
Bel haar op en deel haar rustig mee dat het toch echt de bedoeling is dat ze overdag komt.
donderdag 16 april 2009 om 16:54
Wat ik zou doen:
Bel je moeder op, zoals Whopper je ook aanraadt. Vertel dat je 's avonds graag alleen met je vriendinnen wilt vieren. Dat je het erg jammer vindt, omdat je weet dat ze zich erop heeft verheugd. Maar dat je graag met je vriendinnen wilt bijkletsen en dat dit voor jullie een unieke gelegenheid is omdat de mannen om een of andere reden hebben afgebeld.
Je kunt voorstellen om jouw verjaardag op een andere manier samen te vieren, bijvoorbeeld door samen uit eten te gaan, samen naar de schoonheidsspecialist of de stad in of weet ik veel. Dan komen jullie ook aan een gesprek samen toe.
Je hébt kans dat je moeder alsnog pislink wordt, maar ja, dat is het risico dat je moet nemen. Je kunt in deze situatie niet door je moeder aardig gevonden worden én je eigen feest vieren.
Bel je moeder op, zoals Whopper je ook aanraadt. Vertel dat je 's avonds graag alleen met je vriendinnen wilt vieren. Dat je het erg jammer vindt, omdat je weet dat ze zich erop heeft verheugd. Maar dat je graag met je vriendinnen wilt bijkletsen en dat dit voor jullie een unieke gelegenheid is omdat de mannen om een of andere reden hebben afgebeld.
Je kunt voorstellen om jouw verjaardag op een andere manier samen te vieren, bijvoorbeeld door samen uit eten te gaan, samen naar de schoonheidsspecialist of de stad in of weet ik veel. Dan komen jullie ook aan een gesprek samen toe.
Je hébt kans dat je moeder alsnog pislink wordt, maar ja, dat is het risico dat je moet nemen. Je kunt in deze situatie niet door je moeder aardig gevonden worden én je eigen feest vieren.
donderdag 16 april 2009 om 16:55
Kun je niet gewoon zeggen: mams ik heb nog eens nagedacht maar ik zou graag mijn verjaardag eens anders dan anders willen vieren. Ik vind het veel leuker om op mijn verjaardag iets alleen met jou te doen. Ergens lekker een taartje of hightea of iets dergelijks. Zodat ik alle tijd in ons kan stoppen. En daarnaast wil ik graag eens iets aparts doen met mijn vriendinnen. Die komen allen zonder partner dus het is extra bijzonder voor me.
donderdag 16 april 2009 om 16:56
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 april 2009 @ 16:54:
Wees blij dat je nog een moeder hebt die op je verjaardag kan komen. Ik zou er een moord voor doen om mijn moeder erbij te hebben.
Beste Pinksterbloempje. Mijn vader leeft niet meer, dus ik begrijp je gevoelens. Dit heeft echter niets te maken met mijn dilemma.
Tuurlijk ben ik blij dat ze nog leeft en dat ze er nog voor me is. Dat neemt niet weg dat ik ook mn eigen leven wil leiden....
Wees blij dat je nog een moeder hebt die op je verjaardag kan komen. Ik zou er een moord voor doen om mijn moeder erbij te hebben.
Beste Pinksterbloempje. Mijn vader leeft niet meer, dus ik begrijp je gevoelens. Dit heeft echter niets te maken met mijn dilemma.
Tuurlijk ben ik blij dat ze nog leeft en dat ze er nog voor me is. Dat neemt niet weg dat ik ook mn eigen leven wil leiden....
donderdag 16 april 2009 om 16:57
quote:Pinksterbloempje schreef op 16 april 2009 @ 16:54:
Wees blij dat je nog een moeder hebt die op je verjaardag kan komen. Ik zou er een moord voor doen om mijn moeder erbij te hebben.
Hoeveel liefde er ook voor jouw moeder uit deze zin spreekt; het is een dooddoener. Je kunt dat nl bij alles wel zeggen.
Asl er iemadn klaagt over zijn baan dan kan ik roepen; wees blij dat...
Je hond vervelend?
Wees blij dat...
Je kind al 3 dagen een bokkepruik?
Wees blij dat...
Je man een zak hooi? Wees blij...
Geen zin om in de tuin te werken? Wees blij dat je een tuin hebt, ik zit drie hoog achter.
Geen zin om je huis op te ruimen? Wees blij dat je een huis hebt.
Undsoweiter, undsoweiter......
Wees blij dat je nog een moeder hebt die op je verjaardag kan komen. Ik zou er een moord voor doen om mijn moeder erbij te hebben.
Hoeveel liefde er ook voor jouw moeder uit deze zin spreekt; het is een dooddoener. Je kunt dat nl bij alles wel zeggen.
Asl er iemadn klaagt over zijn baan dan kan ik roepen; wees blij dat...
Je hond vervelend?
Wees blij dat...
Je kind al 3 dagen een bokkepruik?
Wees blij dat...
Je man een zak hooi? Wees blij...
Geen zin om in de tuin te werken? Wees blij dat je een tuin hebt, ik zit drie hoog achter.
Geen zin om je huis op te ruimen? Wees blij dat je een huis hebt.
Undsoweiter, undsoweiter......
donderdag 16 april 2009 om 17:10
Kun je het niet vanaf volgend jaar anders doen? Dan belt ze op en vraagt wat je met je verjaardag gaat doen en zeg je: Ik heb bedacht dat ik gezellig met mijn moeder een dagje wil winkelen en daarna uit eten, dat zou ik een leuke verjaardag vinden. Dan stelt zij zich daarop in en een week later vier je het met je vriendinnen. Maar je verjaardag...die vier je met haar.
Maar als je het brengt zoals nu, dat je je verjaardag viert, een gezellig avondje met je vriendinnen, dan is het voor haar echt niet verteerbaar als zij dan niet mag komen. En dat begrijp ik heel goed.
Maar als je het brengt zoals nu, dat je je verjaardag viert, een gezellig avondje met je vriendinnen, dan is het voor haar echt niet verteerbaar als zij dan niet mag komen. En dat begrijp ik heel goed.
