Kinderen
alle pijlers
Baby of niet?
donderdag 14 mei 2020 om 14:10
Beste forummers,
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
vrijdag 15 mei 2020 om 15:28
Wij hebben (na 7 jaar wachten en behandelingen) uiteindelijk op ons 33e onze dochter gekregen en hebben er eigenlijk niets op ingeleverd.
We pakken een terrasje en ze gaat gewoon mee. We gaan uit eten en ze gaat mee of we hebben een leuke oppas.
We gaan op vakantie (kamperen in een tent na 1700 km rijden) of ook de eerste twee vliegvakanties heeft ze inmiddels meegemaakt. De eerste toen ze zes maanden oud was. Ze is nu iets ouder dan 1,5 en nog steeds is ze super makkelijk en overal mee naar toe te nemen.
Heb het nog nooit als een aanpassing gezien, de situatie is veranderd en je moet aan iets meer dingen denken dan aan je eigen spulletjes maar verder: geniet en laat de wereld zien.
Weekendjes weg met vriendinnen of avondjes uit eten+borrelen doe ik nog steeds. Al moet ik zeggen dat ik het leven met ons drieën fantastisch vind en er niet heel veel behoefte aan heb om zelf nog op vakantie te gaan. Het budget daarvoor besteed ik toch graag aan tripjes met mijn gezin.
We pakken een terrasje en ze gaat gewoon mee. We gaan uit eten en ze gaat mee of we hebben een leuke oppas.
We gaan op vakantie (kamperen in een tent na 1700 km rijden) of ook de eerste twee vliegvakanties heeft ze inmiddels meegemaakt. De eerste toen ze zes maanden oud was. Ze is nu iets ouder dan 1,5 en nog steeds is ze super makkelijk en overal mee naar toe te nemen.
Heb het nog nooit als een aanpassing gezien, de situatie is veranderd en je moet aan iets meer dingen denken dan aan je eigen spulletjes maar verder: geniet en laat de wereld zien.
Weekendjes weg met vriendinnen of avondjes uit eten+borrelen doe ik nog steeds. Al moet ik zeggen dat ik het leven met ons drieën fantastisch vind en er niet heel veel behoefte aan heb om zelf nog op vakantie te gaan. Het budget daarvoor besteed ik toch graag aan tripjes met mijn gezin.
vrijdag 15 mei 2020 om 15:30
Je kan bv niks meer samen doen als je geen oppas hebt. Dan moet het om en om. Vakantie met kleine kinderen is geen vakantie, dat is hard werken. Je kan niet meer spontaan even weg, er moet altijd iets geregeld worden. Soms ben je weg en kun je weer terug komen omdat er wat met kind is. Ik kan nog wel even doorgaan. En meestal is moeders de Sjaak. Maar bij jou vast niet.TanteOlivia schreef: ↑15-05-2020 15:27Hiervan kun je dus leren dat het belangrijk is om goede, duidelijke afspraken te maken als je een oppas inzet. Of maak gebruik van professionele, betaalbare oppas waar je van op aankunt. Wat kan er dan allemaal niet meer, of veel minder? Want ik herken het oprecht niet (los van de eerste paar maanden, als een baby net is geboren).
vrijdag 15 mei 2020 om 15:33
Terugkomen omdat er iets is, heb ik 1x meegemaakt, maar dat was toen onze oudste pas een paar maanden oud was en nog borstvoeding kreeg. Voor de rest kan de vader toch net zoveel als de moeder? Of is dat bij jullie anders?beetjegek schreef: ↑15-05-2020 15:30Je kan bv niks meer samen doen als je geen oppas hebt. Dan moet het om en om. Vakantie met kleine kinderen is geen vakantie, dat is hard werken. Je kan niet meer spontaan even weg, er moet altijd iets geregeld worden. Soms ben je weg en kun je weer terug komen omdat er wat met kind is. Ik kan nog wel even doorgaan. En meestal is moeders de Sjaak. Maar bij jou vast niet.
Als je niks meer samen kunt doen, omdat je geen oppas hebt, dan regel je een oppas. Spontaan even weg? Jawel, alleen niet samen, maar alleen gaat dat hier prima. Vakanties vind ik met de kinderen erbij inderdaad aanpoten, maar je hoeft niet altijd met z´n allen weg te gaan, dus dat scheelt.
vrijdag 15 mei 2020 om 15:36
Jawel. Dat kan ook prima. In praktijk doen we dat niet zo heel vaak. Dat komt ook omdat vrienden vrij ver wonen en/of nu ook veel kleine kinderen hebben. We hebben wel allebei ook een hobby waar we normaal apart 1 avond per week mee bezig zijn.TanteOlivia schreef: ↑15-05-2020 15:23Gaan jullie nooit los van elkaar erop uit? Mijn ervaring is dat alles nog heel eenvoudig kan, zonder veel te plannen, alleen wanneer ik samen met mijn man iets wil doen is daar meer voor nodig.
vrijdag 15 mei 2020 om 15:37
Ik heb geen oppas nodig, mijn dochter past op. Maar dan moet ze niet vergeten dat ze zelf al een afspraak heeft. En altijd dingen alleen ondernemen is toch ook niks. Mijn zoon heeft daarbij ook Diabetes waardoor ik hem niet zomaar even bij iemand achter kan laten.TanteOlivia schreef: ↑15-05-2020 15:33Terugkomen omdat er iets is, heb ik 1x meegemaakt, maar dat was toen onze oudste pas een paar maanden oud was en nog borstvoeding kreeg. Voor de rest kan de vader toch net zoveel als de moeder? Of is dat bij jullie anders?
Als je niks meer samen kunt doen, omdat je geen oppas hebt, dan regel je een oppas. Spontaan even weg? Jawel, alleen niet samen, maar alleen gaat dat hier prima. Vakanties vind ik met de kinderen erbij inderdaad aanpoten, maar je hoeft niet altijd met z´n allen weg te gaan, dus dat scheelt.
vrijdag 15 mei 2020 om 15:42
Los van je man heb je toch nog wel andere mensen in je leven? Ik vind het heerlijk om dingen alleen te ondernemen, maar etentjes, concerten, festivals en andere uitstapjes maak ik graag met mijn vrienden. Daar heb je toch niet altijd je partner bij nodig? Wij ondernemen ook regelmatig iets samen, daar is iets meer planning voor nodig, maar inmiddels hebben we dit goed geregeld en is het met een belletje wel geregeld.beetjegek schreef: ↑15-05-2020 15:37Ik heb geen oppas nodig, mijn dochter past op. Maar dan moet ze niet vergeten dat ze zelf al een afspraak heeft. En altijd dingen alleen ondernemen is toch ook niks. Mijn zoon heeft daarbij ook Diabetes waardoor ik hem niet zomaar even bij iemand achter kan laten.
Voor de rest zou ik zeker gaan investeren in een goed netwerk met een betrouwbare oppas. Voor je dochter is het misschien niet leuk om altijd als oppas ingezet te worden? Zij heeft ook haar eigen leven natuurlijk (weet niet hoe oud ze is?)
vrijdag 15 mei 2020 om 15:46
Ik ben gister dus naar een vriendin geweest, zonder man dus.TanteOlivia schreef: ↑15-05-2020 15:42Los van je man heb je toch nog wel andere mensen in je leven? Ik vind het heerlijk om dingen alleen te ondernemen, maar etentjes, concerten, festivals en andere uitstapjes maak ik graag met mijn vrienden. Daar heb je toch niet altijd je partner bij nodig? Wij ondernemen ook regelmatig iets samen, daar is iets meer planning voor nodig, maar inmiddels hebben we dit goed geregeld en is het met een belletje wel geregeld.
Voor de rest zou ik zeker gaan investeren in een goed netwerk met een betrouwbare oppas. Voor je dochter is het misschien niet leuk om altijd als oppas ingezet te worden? Zij heeft ook haar eigen leven natuurlijk (weet niet hoe oud ze is?)
Mijn zoon kan niet bij een oppas, door zijn Diabetes, dat is nogal ingewikkeld nl. Maar dat weten de meeste mensen niet, wat het inhoudt. Dus of hij moet bij mijn moeder, en dat kan nu dus niet, of bij mijn dochter. En als ze toch thuis is, waarom niet?
En verder vinden man en ik het het fijnst om samen te zijn. En ja dat is niet gezond, maar we willen dat nou eenmaal.
vrijdag 15 mei 2020 om 16:11
Leuk om je positieve ervaringen te lezen wel.lux- schreef: ↑15-05-2020 00:10Maar je behoeftes als ouder veranderen ook hoor. Ik wil volgend jaar heel graag met mijn kinderen naar Zuid-Korea en tja, een hippe Seoulse club gaat het niet worden. K-Pop concert is ook niet zo realistisch. Maar dat interesseert me niet zo, ben veel benieuwder hoe zoon het daar zal vinden, samen dingen te ontdekken door zijn ogen.
Dat zullen ongetwijfeld andere dingen zijn dan als ik alleen met man was gegaan, maar niet minder leuk of waardevol. Op vakantie heeft zoon nergens meer vaste tijden voor, we kijken gewoon hoe het loopt. Toen hij 1.5 was zat hij om 22u30 bij een Griekse taverne naar straatmuziek te luisteren terwijl hij dolmas at en viel zo op mijn schoot in slaap en toen hij 2 was ging hij mee op rondleiding door een kasteel in Cesky Krumlov zonder de tent af te breken. Toen hij 8 maanden was zat hij glunderend een volwaardig kerstdiner in Parijs uit met niet meer dan een stokbroodje om op te knagen, maar sliep de volgende dag in de draagzak door het Louvre heen. En deze winter voerde hij hertjes in Budapest.
En ik kan me heus wel herinneren hoe mijn man en ik dronken werden in een piepkleine Japanse bar met de eigenaar, of hoe ik in Suriname in de jungle m’n eigen piranha moest vangen, of hoe we in het Thaise binnenland over de avondmarkten zwierven, etc.
En toch. Toch krijg ik het veel warmer van binnen als ik denk aan al die momenten op reis met zoon, dan alleen.
Ik zeg niet dat je kinderen moet krijgen hoor, helemaal niet. Maar als er nou IETS is dat ik eigenlijk alleen maar nóg leuker vind met kinderen, dan is het wel op reis. En ik reisde graag, dus ik zag er best tegenop om dat ‘op te geven’ voor kinderen. Maar dat heb ik écht te negatief ingeschat, dat bleek zo intens veel leuker dan ik ooit had kunnen denken.
vrijdag 15 mei 2020 om 16:14
Dat zijn inderdaad de gebieden die ik graag wil zien. Zou net als jij mijn kleine kind daar niet naartoe willen nemen. Verder zijn er denk ik inderdaad genoeg bestemmingen die leuk zijn met kids.
vrijdag 15 mei 2020 om 16:26
Ja wij gaan pas weer vanaf dat de jongste (nu in mijn buik) een jaar of 8-10 is denk ik. Even kijken hoe het loopt. Maar prima, dan zijn we 13 jaar niet naar malariagebied geweest. Er zijn ergere dingen voor mijLachattenoir schreef: ↑15-05-2020 16:14Dat zijn inderdaad de gebieden die ik graag wil zien. Zou net als jij mijn kleine kind daar niet naartoe willen nemen. Verder zijn er denk ik inderdaad genoeg bestemmingen die leuk zijn met kids.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 15 mei 2020 om 22:33
Mag ik een teiltje? Wat een belerende toon.TanteOlivia schreef: ↑15-05-2020 15:27Hiervan kun je dus leren dat het belangrijk is om goede, duidelijke afspraken te maken als je een oppas inzet. Of maak gebruik van professionele, betaalbare oppas waar je van op aankunt. Wat kan er dan allemaal niet meer, of veel minder? Want ik herken het oprecht niet (los van de eerste paar maanden, als een baby net is geboren).
Dat van dat netwerk met oppassen gaat gewoon niet altijd op. Sommige kinderen hebben specifieke zorg nodig die niet iedereen kan geven.
Ik vind het fijn voor je dat je het niet herkent. Ik herken het wel.
She was brave and strong and broken, all at once.
vrijdag 15 mei 2020 om 23:16
Niet doen. Ze doet het erom. Vind ik altijd moeilijk bij haar maar ‘t heeft geen enkele zin.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
vrijdag 15 mei 2020 om 23:56
Volg je eigen hart en doe wat jou gelukkig maakt, ipv rekeninghouden met verwachting van anderen.
Als je echt nog serieus wilt reizen zou ik dat zeker eerst doen. Al ligt het er vooral aan wat je daaronder verstaat. Een primitieve jungletour is lastiger met kinderrn dan 2 weken resort in Thailand.
Reizen gaf ons vroeger een gevoel van vrijheid, met jonge kinderen ligt dat echt anders. Ik vind het gewoon niet leuk genoeg meer, wellicht komt dat weer als ze wat ouder zijn. Er zit m.i. ook veel verschil tussen 1 kind of meerdere en hun karakters. Die van mij vinden nooit hetzelfde leuk of lekker, en de ene is/was idd type kind dat overal mee naar toe kon, terwijl de ander compleet van de leg was bij teveel prikkels (zoaks bv een terrasje) - dat gaat steeds beter, maar het idee dat alle babies makkelijke accessoires zijn wil ik toch even ontkrachten. En vergeet de kosten ook niet, kinderen tikken flink aan, al is t alleen maar omdat je wellicht iets meer comfort wenst dan wanneer je alleen zou zijn.
Alleen reizen en uitgaan had ik tegen verwachting in geen behoefte meer aan, was blij met ieder uur slaap of gewoon tijd voor mezelf thuis zonder geregel en gedoe van koffers en logeertasjes inpakken. En als je nu denkt 'dat doe ik over 3 jaar wel weer' dan moet je over 3 jaar toch alleen omdat je vriendinnen met babies zitten. Of je krijgt zelf een tweede.
Je baby kan ook een meerling zijn, een afwijking, allergie of ziekte hebben, of gewoon veel behoefte hebben aan rust en structuur. Dan wordt t toch een stuk lastiger allemaal, ook om ze voor meerdere dagen bij oppas achter te laten.
Kortom, ik zou toch proberen te achterhalen wat jullie als stel echt willen, zonder mening van anderen. Als je nog niet klaar bent om je eigen leven (tijdelijk) opzij te zetten, zou ik op deze leeftijd nog even wachten met kinderen.
Als je echt nog serieus wilt reizen zou ik dat zeker eerst doen. Al ligt het er vooral aan wat je daaronder verstaat. Een primitieve jungletour is lastiger met kinderrn dan 2 weken resort in Thailand.
Reizen gaf ons vroeger een gevoel van vrijheid, met jonge kinderen ligt dat echt anders. Ik vind het gewoon niet leuk genoeg meer, wellicht komt dat weer als ze wat ouder zijn. Er zit m.i. ook veel verschil tussen 1 kind of meerdere en hun karakters. Die van mij vinden nooit hetzelfde leuk of lekker, en de ene is/was idd type kind dat overal mee naar toe kon, terwijl de ander compleet van de leg was bij teveel prikkels (zoaks bv een terrasje) - dat gaat steeds beter, maar het idee dat alle babies makkelijke accessoires zijn wil ik toch even ontkrachten. En vergeet de kosten ook niet, kinderen tikken flink aan, al is t alleen maar omdat je wellicht iets meer comfort wenst dan wanneer je alleen zou zijn.
Alleen reizen en uitgaan had ik tegen verwachting in geen behoefte meer aan, was blij met ieder uur slaap of gewoon tijd voor mezelf thuis zonder geregel en gedoe van koffers en logeertasjes inpakken. En als je nu denkt 'dat doe ik over 3 jaar wel weer' dan moet je over 3 jaar toch alleen omdat je vriendinnen met babies zitten. Of je krijgt zelf een tweede.
Je baby kan ook een meerling zijn, een afwijking, allergie of ziekte hebben, of gewoon veel behoefte hebben aan rust en structuur. Dan wordt t toch een stuk lastiger allemaal, ook om ze voor meerdere dagen bij oppas achter te laten.
Kortom, ik zou toch proberen te achterhalen wat jullie als stel echt willen, zonder mening van anderen. Als je nog niet klaar bent om je eigen leven (tijdelijk) opzij te zetten, zou ik op deze leeftijd nog even wachten met kinderen.
zaterdag 16 mei 2020 om 13:04
Ook voor kinderen die specifieke zorg nodig hebben is in de meeste gevallen oppas beschikbaar. Het kost iets meer tijd om te regelen en iemand te vinden en instrueren, maar het is absoluut mogelijk.
zaterdag 16 mei 2020 om 13:32
Mooie, eerlijke reactie.nootboek schreef: ↑15-05-2020 23:56
Als je echt nog serieus wilt reizen zou ik dat zeker eerst doen.
Al ligt het er vooral aan wat je daaronder verstaat. Een primitieve jungletour is lastiger met kinderrn dan 2 weken resort in Thailand.
Reizen gaf ons vroeger een gevoel van vrijheid, met jonge kinderen ligt dat echt anders. Ik vind het gewoon niet leuk genoeg meer, wellicht komt dat weer als ze wat ouder zijn. Er zit m.i. ook veel verschil tussen 1 kind of meerdere en hun karakters. Die van mij vinden nooit hetzelfde leuk of lekker, en de ene is/was idd type kind dat overal mee naar toe kon, terwijl de ander compleet van de leg was bij teveel prikkels (zoaks bv een terrasje) - dat gaat steeds beter, maar het idee dat alle babies makkelijke accessoires zijn wil ik toch even ontkrachten. En vergeet de kosten ook niet, kinderen tikken flink aan, al is t alleen maar omdat je wellicht iets meer comfort wenst dan wanneer je alleen zou zijn.
Alleen reizen en uitgaan had ik tegen verwachting in geen behoefte meer aan, was blij met ieder uur slaap of gewoon tijd voor mezelf thuis zonder geregel en gedoe van koffers en logeertasjes inpakken. En als je nu denkt 'dat doe ik over 3 jaar wel weer' dan moet je over 3 jaar toch alleen omdat je vriendinnen met babies zitten. Of je krijgt zelf een tweede.
Je baby kan ook een meerling zijn, een afwijking, allergie of ziekte hebben, of gewoon veel behoefte hebben aan rust en structuur. Dan wordt t toch een stuk lastiger allemaal, ook om ze voor meerdere dagen bij oppas achter te laten.
Kortom, ik zou toch proberen te achterhalen wat jullie als stel echt willen, zonder mening van anderen. Als je nog niet klaar bent om je eigen leven (tijdelijk) opzij te zetten, zou ik op deze leeftijd nog even wachten met kinderen.
