Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
dinsdag 9 juni 2020 om 12:47
Ja dat mis ik bij TO, het gevoel dat ze het vervelend vindt voor de kat. Het is vooral vervelend voor haar dochter. Klinkt alsof TO en haar partner absoluut niet gehecht zijn aan de kat.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:47
Sarcasme oppikken is blijkbaar ook een vak. Maar ik zal het even voor je uitleggen:captain_hindsight schreef: ↑09-06-2020 11:13Ik herhaal een andere forummer: overdrijven is ook een vak.
En een vijfjarige de keuze geven of ze met de kat meeverhuist
Ik probeer TO te laten inzien dat ze met haar keuze iets groots en belangrijks van haar dochter af neemt. Iets met perspectief.
Natuurlijk verwacht ik niet dat iemand een vijfjarige zo’n keuze laat maken.
Mijn vader werkte vroeger ook liever huisdieren de deur uit met als redenatie “zo’n gedoe” en “ze gaan dood”. Raad eens wie er uiteindelijk als eerste dood ging: mijn moeder. Het is maar goed dat mijn vader daar geen rekening mee had gehouden. Anders had mij mijn moeder wellicht ook wel vroegtijdig de deur uit gezet.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:47
TO doet de kat ook gewoon weg hoor, geen verschil. Sugarcoaten heeft helemaal geen zin, alleen wil TO het inderdaad mooi verpakken zodat zij beter uit de verf komt. Het is gewoon wegdoen.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:48
dinsdag 9 juni 2020 om 12:49
Nehemah schreef: ↑09-06-2020 12:44Ook dit nog ja.
Helemaal eens.
Eens.
Eerlijk gaan zijn. Het komt moeders gewoon beter uit. Maar nogmaals: geef dochter alsjeblieft mee dat je zo normaal gesproken niet met huisdieren om hoort te gaan. En dochter heeft al verdriet en zweeft nu ook nog ergens tussen 'blijft de kat misschien' of 'gaat de kat toch weg'. Verschuil je dan in ieder geval niet meer achter -de kat mag niet mee naar de camping volgens het reglement- en meer van dat soort dingen. Gewoon vertellen geen zin meer te hebben in de kat en de verzorging ervan.
Oudere mensen mogen geen huisdieren want wat als ze doodgaan? Seriously.
Waarom praat iedereen TO zo graag een schuldgevoel aan, terwijl ze alleen maar haar eigen welzijn probeert te garanderen. Ze kan de kat er nu niet meer goed bij hebben. Ze heeft de kat een nieuw huis te bieden, waar hij liefdevol verzorgd gaat worden. Het is geen ideale oplossing, maar we leven niet in een ideale wereld. Het is de best mogelijke oplossing in een rottige situatie. Er zijn ook genoeg mensen die naar een warmer klimaat moeten verhuizen voor hun gezondheid. Moeten die dan ook maar thuisblijven omdat ze toevallig een huisdier hebben dat niet mee kan?
dinsdag 9 juni 2020 om 12:50
Tjonge zeg...
dinsdag 9 juni 2020 om 12:51
natuurlijk maar wat leer je je kind dan? Dat onderdelen van je gezin weggedaan kunnen worden omdat ze even niet meer handig zijn. Het kind is vijf, de kat hoort bij haar leven. Ze zal opslaan dat dit ook met haar kan gebeuren
dinsdag 9 juni 2020 om 12:52
Dus je wist al van te voren dat de kat niet meekon? Ik zou nooit op een camping willen zitten waar ik bij voorbaat al weet dat mijn katten niet welkom zijn. Vorig jaar was er even sprake van dat katten niet meer los mochten rondlopen op de camping. Gelukkig kwam daar al gauw veel commentaar over van mensen met katten, dat ze dan de boel zouden verkopen. Uiteindelijk is dat gelukkig ook niet doorgegaan, want wij zouden dan ook weggaan.Wolkia schreef: ↑09-06-2020 12:38Huisdieren zijn niet toegestaan op de camping (aan 't strand). En 't gesprek wat m'n dochter opving, toen was 't nog niet zeker. Nu wel.
Ik zoek geen goed keuring voor de verhuisplannen. Ik vind dat we een goede oplossing hebben gevonden. Alleen mbt m'n dochter ist moeilijk, daarom de post. Ik dacht dat dit forum dat ook juist voor was.
Maar fijn voor jullie dat meeste hier altijd meteen weten wat de doen in alle situaties.
Bedankt allen (nou ja, de meesteik ga t haar vandaag vertellen en precies uitleggen waarom. En haar betrekken in 't process.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:52
Ik bedoel niet hier, op dit forum, zeggen wat je redenen zijn.
Als je geen redenen geeft voor het verhuizen van de kat, kunnen anderen ook geen oordeel over je vormen of daarop ingaan. (ze vormen wel een oordeel, maar dat kunnen ze dan vervolgens nergens op baseren. ) wordt er naar de redenen gevraagd, dan kun je ervoor kiezen de vraag te negeren (in mijn oordeel minder netjes) of te beantwoorden met dat je het niet wil zeggen. kan een hoop getiep van ieders kant schelen
dinsdag 9 juni 2020 om 12:54
Ik hou niet van beesten en snap heel goed dat een dier psychisch belastend kan zijn
Ik word bloednerveus van zo'n dier de hele dag om me heen, ik vind het te druk en een extra prikkel.
Naast de stank en het gekots en geschijt etc, dat nog daargelaten
Mijn man had een kat, dat beestje is na een mooi leven doodgegaan jaren terug.
De kinderen hebben het er nu nog over, dat ze hem zo missen en kunnen er zelfs nog om huilen.
Dus ik snap wel dat het hard aankomt en ik vind de reden niet zo pedagogisch verantwoord. Het beestje hoort bij het gezin.
Ik word bloednerveus van zo'n dier de hele dag om me heen, ik vind het te druk en een extra prikkel.
Naast de stank en het gekots en geschijt etc, dat nog daargelaten
Mijn man had een kat, dat beestje is na een mooi leven doodgegaan jaren terug.
De kinderen hebben het er nu nog over, dat ze hem zo missen en kunnen er zelfs nog om huilen.
Dus ik snap wel dat het hard aankomt en ik vind de reden niet zo pedagogisch verantwoord. Het beestje hoort bij het gezin.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:54
Dit japamelacourson schreef: ↑09-06-2020 09:47Echt heel zielig dat je je kat wegdoet omdat je zo nodig op een camping moet zitten. Zo’n oud beestje, opeens gedumpt. Sneu voor je kat en voor je kind.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:55
Natuurlijk wel, maar door TO heeft de kat er dan al extra verhuizingen op zitten. Het gaat mij er vooral om dat TO van zichzelf vindt dat ze een werkelijk briljante oplossing heeft gevonden en zichzelf daarvoor tien punten geeft omdat de kat gewoon in de weg zit, en dan ook nog eens niet eerlijk gaat zijn tegen haar dochter waarom de kat weg moet.MarvelousMrsMaisel schreef: ↑09-06-2020 12:49Oudere mensen mogen geen huisdieren want wat als ze doodgaan? Seriously.
Waarom praat iedereen TO zo graag een schuldgevoel aan, terwijl ze alleen maar haar eigen welzijn probeert te garanderen. Ze kan de kat er nu niet meer goed bij hebben. Ze heeft de kat een nieuw huis te bieden, waar hij liefdevol verzorgd gaat worden. Het is geen ideale oplossing, maar we leven niet in een ideale wereld. Het is de best mogelijke oplossing in een rottige situatie. Er zijn ook genoeg mensen die naar een warmer klimaat moeten verhuizen voor hun gezondheid. Moeten die dan ook maar thuisblijven omdat ze toevallig een huisdier hebben dat niet mee kan?
dinsdag 9 juni 2020 om 12:56
Grote kans dat het kind dit haar moeder de rest van haar leven na blijft dragen.S-Meds schreef: ↑09-06-2020 12:42wat een onzin. Hoezo kan die man de kattenbak niet verschonen? Je wilt gewoon van de kat af. Klaar. Wees eerlijk tegen je kind: “de kat is niet meer leuk, mama vindt de camping leuker en er is een mevrouw die de kat wel leuk vindt. Dat jij daar verdrietig om bent gaat wel weer over.” Dat is de waarheid
Ze zal zich altijd blijven herinneren dat haar liefde voor de kat niet belangrijk was.
Ondergeschikt in ieder geval aan de egoistische wensen van haar moeder, die liever op een camping zat.
Hoe belangrijk ben jij dan als kind, dat jouw liefde voor een dier zo makkelijk weggewuifd kan worden.?
dinsdag 9 juni 2020 om 12:56
Nou nee, mijn kind heeft geen moment gedacht dat ik haar ook weg zou doen. Sterker nog, ze begreep het prima. Ze wilde liever dat de hond gelukkig was
dinsdag 9 juni 2020 om 12:57
Geen ervaring, ik houd mijn huisdieren tot aan hun of mijn dood, want ze waren een bewuste keuze.
Kat als het kan vandaag nog weg doen, tenzij dierenmishandeling echt jou ding is. Je kan er toch niet voor zorgen zei je? En dochter dat uitleggen, dat als je niet meer voor huisdieren kan of wil zorgen dat je ze bij iemand brengt die dat wel doet.
Ik hoop dat het beestje nog wat mooie jaren bij de oudere dame heeft.
Kat als het kan vandaag nog weg doen, tenzij dierenmishandeling echt jou ding is. Je kan er toch niet voor zorgen zei je? En dochter dat uitleggen, dat als je niet meer voor huisdieren kan of wil zorgen dat je ze bij iemand brengt die dat wel doet.
Ik hoop dat het beestje nog wat mooie jaren bij de oudere dame heeft.
dinsdag 9 juni 2020 om 12:58
Dit dus, dekt de lading volledig. Kant en klare uitleg, hoeveel makkelijker wil je het nog hebben.S-Meds schreef: ↑09-06-2020 12:42wat een onzin. Hoezo kan die man de kattenbak niet verschonen? Je wilt gewoon van de kat af. Klaar. Wees eerlijk tegen je kind: “de kat is niet meer leuk, mama vindt de camping leuker en er is een mevrouw die de kat wel leuk vindt. Dat jij daar verdrietig om bent gaat wel weer over.” Dat is de waarheid
dinsdag 9 juni 2020 om 13:04
Serieus? Mag TO zelf bepalen wat voor haar werkt of niet? Jeetje, sommige reacties hier...pamelacourson schreef: ↑09-06-2020 12:12Inderdaad. Kind zit met een depressieve moeder en is zo ook nog haar kat kwijt, voor de meeste kinderen is zo’n beestje zo ongeveer het belangrijkste in het leven. Depressie of niet, ik vind dat heel egoïstisch. Een van onze katten is 2,5 jaar geleden doodgereden en mijn jongste dochter is daar soms nog steeds verdrietig van, ze mist hem echt nog steeds. Daarbij: een camping lost je depressie niet op, dat is vluchtgedrag.
TO, eerlijk vertellen tegen je dochter natuurlijk. Kan ze de kat bezoeken bij die vrouw?
Life is short. Eat dessert first.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:07
Ik ben nu 43 jaar en dit is mij overkomen toen ik 7 was, toen kwam ik thuis en was opeens de kat weg. Weggegeven aan een neef met een boerderij waar mijn Molly muizen mocht gaan vangen. Ik heb Molly daar af en toe nog wel gezien maar mijn Molly kwam al gauw onder een trekker terecht en toen was ze dood. Soms komt daar nog best wel eens boosheid over naar boven richting mijn ouders. Het is iets waar ik regelmatig aan denk. Ik heb nog twee van die typische vervaagde jaren ‘80 foto’s waar ik met Molly opsta. Als ik daar naar kijk, word ik erg verdrietig. Ik heb er ook een schuldgevoel over. Ik had harder moeten vechten, huilen, drammen zodat mijn ouders toegaven om Molly weer terug te halen. Ik vrees dat dit altijd een beetje gevoelig blijft.
Aan mijn ervaring moet ik denken als ik jouw topic lees. Ik verplaats me helemaal in het verdriet van je dochter.
Aan mijn ervaring moet ik denken als ik jouw topic lees. Ik verplaats me helemaal in het verdriet van je dochter.
shamrock wijzigde dit bericht op 09-06-2020 13:12
3.09% gewijzigd
Here I am - now what are your other two wishes...
dinsdag 9 juni 2020 om 13:07
dinsdag 9 juni 2020 om 13:13
Ik kreeg als kind een konijntje.ShamRock schreef: ↑09-06-2020 13:07Ik ben nu 43 jaar en dit is mij overkomen toen ik 7 was, toen kwam ik thuis en was opeens de kat weg. Weggegeven aan een neef met een boerderij waar mijn Molly muizen mocht gaan vangen. Ik heb Molly daar af en toe nog wel gezien maar mijn Molly kwam al gauw onder een trekker terecht en toen was ze dood. Soms komt daar nog best wel eens boosheid over naar boven richting mijn ouders. Het is iets waar ik regelmatig aan denk. Ik heb nog twee van die typische vervaagde jaren ‘80 foto’s waar ik met Molly opsta. Als ik daar naar kijk, word ik erg verdrietig. Ik heb er ook een schuldgevoel over. Ik had harder moeten vechten, huilen, drammen zodat mijn ouders toegaven om Molly weer terug te halen.
Aan mijn ervaring moet ik denken als ik jouw topic lees. Ik verplaats me helemaal in het verdriet van je dochter.
Stapelgek was ik op het diertje.
Elke avond liet ik het beestje een uurtje los lopen, ik haalde hooi bij een boer 12 kilometer verderop, ik zocht in de regen naar ganzentongen want die vond hij het lekkerst.
Het werd kerstmis.
Ik kreeg een biefstukje, dat was de consideratie die mijn ouders konden opbrengen.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:15
Wat ontzettend verdrietig..ShamRock schreef: ↑09-06-2020 13:07Ik ben nu 43 jaar en dit is mij overkomen toen ik 7 was, toen kwam ik thuis en was opeens de kat weg. Weggegeven aan een neef met een boerderij waar mijn Molly muizen mocht gaan vangen. Ik heb Molly daar af en toe nog wel gezien maar mijn Molly kwam al gauw onder een trekker terecht en toen was ze dood. Soms komt daar nog best wel eens boosheid over naar boven richting mijn ouders. Het is iets waar ik regelmatig aan denk. Ik heb nog twee van die typische vervaagde jaren ‘80 foto’s waar ik met Molly opsta. Als ik daar naar kijk, word ik erg verdrietig. Ik heb er ook een schuldgevoel over. Ik had harder moeten vechten, huilen, drammen zodat mijn ouders toegaven om Molly weer terug te halen. Ik vrees dat dit altijd een beetje gevoelig blijft.
Aan mijn ervaring moet ik denken als ik jouw topic lees. Ik verplaats me helemaal in het verdriet van je dochter.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:16
Nou ja, zo vergezocht is dat niet. Iemand die psychisch niet in staat is om een kat dagelijks eten te geven en een kattenbak te verschonen heeft een flink functioneringsprobleem. Nu ga ik er vanuit dat het gewoon een kulsmoes is maar anders was een begeleider een heel realistisch beeld geweest hoor.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:18
Wat ´n overtrokken reacties hier zeg....wow....
Ik heb waarschijnlijk een niet zo populaire mening....maar het is een kat , en ze gooit hem niet op straat.
Ik heb zelf ook ´n kat en ook 2 kleine kinderen. Ze zijn gek op hem, en nee ik zou mijn kat zeker niet zo maar weg doen. Aan de andere kant, soms kan het leven een wending nemen die je niet voorzien hebt. Moet dan alles wijken voor ´n huisdier? En maakt het je een slecht mens als je tot de conclusie komt dat ´n dier niet meer in jouw huishouden past en er vervolgens een goed huis voor zoekt. Ik vind van niet. Vind ik het verdrietig? Ja dat wel, maar misschien is het alleen maar fijn dat de meesten zich niet kunnen voorstellen dat TO niet de schapruimte heeft om de kat de aandacht te geven die het beestje nodig heeft.
Ik heb wel begrip voor de situatie van TO. Dat haar dochter verdrietig zal zijn, is vervelend. Daar zullen traantjes van komen. Je zult op een goede manier met dat verdriet om moeten gaan. Maar het lijkt me enigszins overtrokken dat er ze er diepe trauma´s aan over zal houden.
Ik heb waarschijnlijk een niet zo populaire mening....maar het is een kat , en ze gooit hem niet op straat.
Ik heb zelf ook ´n kat en ook 2 kleine kinderen. Ze zijn gek op hem, en nee ik zou mijn kat zeker niet zo maar weg doen. Aan de andere kant, soms kan het leven een wending nemen die je niet voorzien hebt. Moet dan alles wijken voor ´n huisdier? En maakt het je een slecht mens als je tot de conclusie komt dat ´n dier niet meer in jouw huishouden past en er vervolgens een goed huis voor zoekt. Ik vind van niet. Vind ik het verdrietig? Ja dat wel, maar misschien is het alleen maar fijn dat de meesten zich niet kunnen voorstellen dat TO niet de schapruimte heeft om de kat de aandacht te geven die het beestje nodig heeft.
Ik heb wel begrip voor de situatie van TO. Dat haar dochter verdrietig zal zijn, is vervelend. Daar zullen traantjes van komen. Je zult op een goede manier met dat verdriet om moeten gaan. Maar het lijkt me enigszins overtrokken dat er ze er diepe trauma´s aan over zal houden.
