Januari 2009 (Deel 2)

Waarschijnlijk begin je bij kind nr 3 met hetzelfde, net zoals ik bij nr 2 hetzelfde begon. Maar het is een ander kind, hier thuis dan de 2e en dan ook nog een ander geslacht,



Het is gewoon een ander verhaal. Gewoon proberen van een afstandje naar je kind blijven kijken, keer op keer. (en trouwens ook bij hetzelfde kind, andere fases zorgen ook voor een andere aanpak) Je kind is je grootste leermeester die je ooit tegenkomt. (ff gejat van collega lily )



Marianne, als ik me goed herinner, is Melle al uit logeren geweest toch? Dan herinner je je ook zijn grote glimlach toen ie mama weer zag na die tijd.(als ie dat toen al kon) Kun je dan echt zeggen dat ie je is vergeten? Ik geloof niet dat je dat onzichtbare lijntje tussen moeder en kind zo makkelijk kunt doorknippen, alleen door fysiek niet bij je kind te zijn voor 2 dagen.

Marianne, ik ben nu toch heel benieuwd ergens naar. Hoe denk jij dat mensen al die jaren hebben overleefd toen er nog geen ritme en regelmaat waren, geen Ria Blom, niets van dat alles? De mens is toch al duizenden jaren in staat om uitsluitend op gevoel een kind groot te brengen, vanaf dag 1. Dat gaat met vallen en opstaan, en er kan altijd iets misgaan, maar in principe doen wij het niet anders dan andere zoogdieren die ook maar doen wat in hun opkomt. Waarom denk je dat dat nu anders zou zijn, dat dat nu niet meer zou werken?

Ik zeg ook niet dat een kind zonder zijn moeder kan, ik zeg alleen dat je baby je na 2 dagen is vergeten. En dat hij dan later hechtingproblemen krijgt, dat zal vast, maar laat onverlet dat je baby je vergeet op moment dat jij je omdraait. (zo ongeveer, dan)



Als ik de wetenschap mag geloven dat komt het met Melle ook al niet meer goed, want er is geen vader(figuur) in zijn leven. Hij krijgt later bindingsangst, gaat vreemd, wordt een "foute" man. Dus dat is fijn om nu al te weten...

Njb, ikke na mijn 1e werkdag heel blij naar huis van mn ouders om Melle weer op te halen. Hij ziet mij en gaat heel hard huilen.



Hij heeft al 4x gelogeerd



Hij lacht ook breeduit als hij mn zusje ziet of mn moeder. En als hij zn neefjes en nichtjes ziet. En de leidster van het KDV en mn collega's.



Maar hij vleit zich wel lekker tegen me aan, wang tegen wang als ik hem weer in mn armen heb. Gelukkig maar

Ik lees trouwens geen boeken hoor Wen, dus ook geen Ria Blom. Volgens mij doe ik dus meer op gevoel dan jullie



Ik denk dat in de tijden van de grotten, toen wij nog aan onze haren door de man erin werden gesleept, en nu ook nog in armere landen, kinderen redelijk zelfstandig moeten zijn op al zeer jonge leeftijd. En dat de moeders niet de hele dag bezig zijn met hun babytje, omdat ze die beer moeten slachten en kleren moeten maken, eten moeten kopen, bessen moeten plukken voor de saus over het vlees.



En ik geloof ook niet dat dat verkeerd is.

Nou wil ook weer niet zeggen dat het goed is als kinderen aan hun lot worden overgelaten. Want zo zou je het kunnen lezen, als je zou willen.



Ik bedoel:



Ik denk dat het niet goed is als een babytje leert dat al zijn behoeftes meteen worden vervuld op moment dat hij daar om vraagt.



Weer een gevaarlijke uitspraak, vrees ik, maar dat geeft niet. Kom maar op...

Waarom? Jij mag dat toch denken? Dat ik het anders zie wil niet zeggen dat jij dat niet zo mag zien, of dat je meteen gevild moet worden als je zoiets zegt.

Ik denk dus dat dat later wel komt, dat leren dat je niet altijd meteen krijgt wat je wilt.



Overigens heb ik een paar maanden in een ontwikkelingsland gewoond (waar kinderen worden gedragen, en luierloos door het leven gaan ) en daar wordt de baby inderdaad niet de hele dag beziggehouden, maar ritme zat er ook niet in hoor. Gewoon de tiet pakken als je er zin in hebt, en slapen in de doek. Zodra ze konden lopen werden ze wel snel zelfstandig, dat klopt.

Maar ik denk dat hier ook niemand de hele dag haar baby bezighoudt (nou ja, Voy kan misschien even niet anders )



Ik lees ook geen boeken

Misschien zou ik, als ik alle dagen met Melle thuis was, ook wel...



Nee, dat zou ik niet.

Ik voel ook heel vaak een soort van sfeertje hier.



Enfin, ik heb besloten om te stoppen met discussieren, ik doe mezelf er ook niet echt een plezier mee.



Ik denk ook dat het beter is (voor mij in ieder geval) om maar te stoppen op onze pijler. Ik vind er momenteel (en eigenlijk al wat langer) weinig herkenbaarheid en had ook al langer het gevoel niet iets meer te kunnen toevoegen en te kunnen halen. Tijdens de zwangerschap was het echt een extraatje, een stukje herkenbaarheid, soms even lekker van je afschrijven en dat heb ik nu niet meer.



Lieve groetjes Marianne

Bijna klaar op mijn werk en check even hier... wat een discussie. En wat helaas en naar einde. Ik hoop echt dat jullie beide, Voy en Marianne toch blijven schrijven. Ik zou het echt jammer vinden dat het nu afgelopen zou zijn. Een forum is immers om een discussies aan te gaan en om van elkaar te leren. Snap dat het niet altijd even leuk is om te lezen als het persoonlijk wordt. Maar nogmaals, niemand doet iets goed of fout. Iedereen moet het op zijn eigen manier doen.



voor Voy en hopelijk vind je snel je draai met Linde.



Marianne; ik vond het altijd reuze leuk om over jou en Melle te lezen. En anders missen we de leuke foto's van Melle...

Jammer Marianne, dat je er zo over denkt want ik vond je altijd wel leuk schrijven op het forum en je actieve deelname op Hyves door de vele foto’s en filmpjes te plaatsen (net als Chili).



Ik denk nog steeds dat de middenweg het beste is als je de keuze hebt tussen opvoeden op gevoel en volgens een schema. M’n vader zegt wel ‘ns: alles waar ‘te’ voor staat is niet goed en dat geldt ook voor opvoeden. Alleen is het natuurlijk wel voor iedereen anders wat te streng is, te flexibel etc.



Dat je je kind vanaf de eerste dag kent geloof ik niet. Tenminste, dat geldt niet voor mij. Ik heb het gevoel Elena steeds beter te leren kennen. Ik heb bij haar geen strak schema gehanteerd maar ik merk nu wel steeds beter dat ze behoefte heeft aan een zekere rust en regelmaat. En dan bedoel ik niet een schema met om 5 uur eten om 6 uur slapen ed. Ze heeft vanzelf een soort ritme gecreeerd waar ik me nu aan aanpas. En ik merk dat dat heel goed werkt door de week als ik alleen met haar thuis ben. Helaas merk ik ook dat het weekend altijd minder goed gaat en zo ook bijv de week die ik met m’n ouders pas heb doorgebracht. Dat komt waarschijnlijk omdat m’n ouders en m’n man haar nog niet zo goed kennen en doordat ze minder tijd met haar doorbrengen haar juist meer stimuleren wat Elena naar mijn inzicht niet nodig heeft.

Ik heb gemerkt dat ze van nature een heel nieuwsgierig en actief meisje is dat haar eigen grenzen niet kent en ze heeft dus iemand nodig die die grens voor haar bepaald. Ik weet nu bijvoorbeeld dat ze tussen 12 en 1 uur ’s middags op een gegeven moment erg moe wordt en behoefte heeft aan slaap. Ik pak haar dus al, voordat ze moe wordt, op uit de box en leg haar in m’n armen waar ze dan rustig ligt rond te kijken. Ik zeg niets tegen haar. Op een gegeven moment begint ze dan in haar ogen te wrijven en te gapen en dan leg ik haar in de reiswieg en valt ze zonder te huilen in slaap. Ze slaapt dan gemiddeld 2 uur. Maar dat moet je dus wel weten... als dat niet zo is gaat ze maar door, wil vervolgens niet slapen, raakt oververmoeid en begint te huilen.

Ik denk dat er twee manieren zijn om een zekere regelmaat te creeeren. Je kunt het vanaf de geboorte doen, door de baby regelmaat aan te leren (wat makkelijker gaat bij flesvoeding) en wat het denk ik ook makkelijker maakt voor de ouders. Of je kunt een baby z’n eigen ritme laten bepalen waardoor na verloop van tijd een soort van regelmaat ontstaat. Dit duurt langer en werkt beter bij borstvoeding denk ik. Het resultaat is uiteindelijk vaak hetzelfde.

Ik heb voor de laatste manier gekozen en Elena huilt nu amper als ik de dag met haar doorbreng en slaapt stukken beter. Tussen het eten en slapen door is ze volop aan het lachen, geluiden aan het produceren en zich aan het ontwikkelen. Vanmorgen heeft ze zich voor het eerst vanuit haar rug naar haar buik omgerold! (enkele weken geleden al van buik naar rug). Sinds ik haar ’s avonds extra voeding geef gaat het ’s avonds en ’s nachts ook veel beter.

Wat ik me wel afvraag is wat de mensen doen die hun baby naar het KDV brengen en zich hun baby geen ritme willen opleggen? Als ze naar een KDV gaan moeten ze toch wel een bepaald ritme opgelegd krijgen? Ik bedoel: ze moeten op een bepaalde tijd wakker gemaakt worden en ook op zo’n KDV draaien ze mee in een ‘programma’ dat, neem ik aan, tijdsgebonden is. Hoe voelen jullie je daar dan onder?



Ik wil afsluiten door te schrijven dat hetgene wat een baby het meest nodig is, liefde is. En Marianne, er is geen twijfel over mogelijk dat Melle daar niet aan tekort komt door jou en je familie. Het is wel jammer dat je er bij voorbaat al vanuit gaat dat Melle in een harde wereld terechtkomt. Dat zullen helaas vele mensen zo ervaren maar dat is niet voor iedereen zo. Ik heb dat gelukkig tot nu toe niet zo ervaren en ik ben door m’n ouders ook als een ‘prinsesje’ opgevoedt!

Joh.

Ik lees nu pas bij sinds gisterochtend en de discussie heeft een bijzonder einde



***wacht ff HOLY HELL ging Balkenende nou ECHT vertellen dat hij sms contact heeft gehad met Jan en Yolan? Tsssssk wat ernstig***



Ik heb eigenlijk weinig aan toe te voegen want eigenlijk zeggen Sam en Wen wel alles waar ik ook achter sta maar hoewel ik dus meer gewoon doe wat ik denk wat goed is vinnik het ook altijd goed om te lezen hoe anderen het te doen om vervolgens toch mijn andere plan te trekken maar het maakt je gewoon wijzer en Marianne dat is ook voor jou zo vertelde je na de vorige discussie.

Waarom dan hier weg gaan? Als het gewoon niet meer is wat je zoekt is het natuurlijk prima maar toch niet omdat jij het idee hebt dat het merendeel hier anders 'opvoeden' dan jij? Het is heel duidelijk dat niemand hier de intentie heeft om te kwetsen en dat dit soms toch gebeurd is volgens mij niet te vermijden. We zijn moe, druk, gehaast, whatever en dan trek je je dingen soms wat meer aan dat iemand anders dat heeft bedoeld.



Marianne, NJB en ik drinken dus regelmatig thee met elkaar (int echt dus) en dat gaat heul goed!



Voy, ik wil je ontzettend knuffelen en sterkte wensen. Met alle liefde zou ik Linde ophalen om je te ontlasten, je woont echt niet ver van hier en ik kan haar de hele dag dragen Ik weet dat je toch niet op dit aanbod in gaat maar ik wil het aangeboden hebben.



Hier gaat het echt geniaal geweldig. Tutje slaapt (weer) prima in eigen bed, gaat niet echt meer huilen (wel bûh bûhbûhbûh zeggen). Is echt super vrolijk de hele dag, heeft zelfstandig de slappelach, vermaakt zichzelf ook prima in de box met haar rolpogingen of gewoon gewoon. Ook de wipstoel is gaaf!

Alléén maar blij, lekker hoor!

Ok, ze slaapt nog niet door (hoeft ook niet) en weigert nog steeds de fles (tsja, tuitbeker dan maar). Ben blij!



Ga mezelf ook afmelden want een weekje naar de wadden van vrij tot vrij en morgen de hort op dus wrsch geen reacties van mij.



hmmm, wazig stukje van mij lees ik nu, excuus!

Veel plezier Lily en fijn dat het allemaal zo goed gaat!

Trouwens, was nog vergeten te vermelden dat ik ook blij ben dat jij weer hersteld ben Lucia en dat het met Chica nu zo lekker gaat op het KDV.

Voy, als er geen lichamelijke oorzaak is voor Linde's gehuil kan ik helaas ook weinig advies geven al denk ik wel dat het uiteindelijk vanzelf overgaat. Zoals je weet wilde Elena ook de eerste 3,5 maand alleen maar op m'n buik of in m'n armen slapen en huilde ze veel. Ik heb toen ze 6 weken oud was, het boek van Gina Ford geleend van een vriendin. Ik ken het boek van Ria Blom niet maar ik heb het vermoeden dat zij over dezelfde opvoedmethode schrijven. M'n vriendin en haar baby hebben onzettend veel baat gehad bij dit boek. Het bestaat dus wel (ze gaf flesvoeding). Ik heb een week de 'controlled crying' methode gevolgd die in het boek werd beschreven. Dus Elena in haar bedje leggen en vervolgens laten huilen, wat in haar geval dus krijsen was. Volgens het boek zou het huilen na enkele dagen moeten verminderen, maar niet bij Elena. Daarbij voelde ik me er zelf ook erg rot bij dus na zo'n dag of 5 heb ik het opgegeven. Uiteindelijk ging het dus vanzelf beter en op het moment dus erg goed. Ik heb toen wel vaak gedacht dat ik blij was dat ik geen tweede had en ik hoop ook van harte dat een eventueel tweede kind wat gemakkelijker is. Ik vind het dus erg knap van je dat je dit allemaal volhoudt want ik weet hoe vermoeiend het is. Misschien kun je kijken of (net als Lily aanbood) iemand in je omgeving je hulp kan bieden door bijv op je oudste dochter te passen zodat het iets makkelijker voor je wordt? Ik hoop van harte dat het snel beter zal gaan.



Trouwens, ik bedacht me laatst dat we al lang niets meer van Helena gehoord hebben. En Evince, hoe gaat het nu met jou en je gezin?

Ik wil toch nog wel even reageren. Het maakt mij echt niet uit hoe andere mensen hun babytjes opvoeden. Dat moet echt ieder voor zich weten. Ik denk dat we allemaal het allerbeste met onze kindjes voor hebben.



Ik kan niet zo goed uitleggen wat ik nu precies voel en bedoel. Ik heb het idee dat jullie denken dat ik Melle heel erg in een schema of ritme druk. En dat ik bij de dingen die ik vertel het gevoel heb dat ik me moet verdedigen. Dat zeggen jullie niet, hoor, maar dat is het gevoel wat ik heb.



De dingen die hier veel besproken worden, daar heb ik niet echt iets mee. Draagdoeken, borstvoeding, oei, ik groei, oermoeder zijn. En juist omdat de meesten van jullie dat wel sterk hebben (en dat is geen oordeel, maar een constatering) heb ik het gevoel dat ik er niet echt tussen pas (dat is ook geen oordeel, maar een constatering)



Door mijn "slechte" start met Melle ('s nachts proberen door te laten slapen) en de manier waarop ik toen vertelde hoe ik erin stond (en ik weet, ik kan nogal zwart/wit overkomen) Maar ik heb nog steeds het gevoel (maar dat ligt mogelijk vooral aan mezelf) dat daar op terug gegrepen wordt. En als ik dan vertel over dat Melle om de 4 uur flesje krijg, dan "hoor" ik jullie denken: rigide. Maar nogmaals, dat ligt vermoedelijk aan mezelf.



Terwijl ik verre van rigide ben. Ik geloof dat ik juist een hele gemakkelijke moeder ben, alleen ben ik ervan overtuigt dat de meeste kindjes (en nogmaals: ik heb voorbeelden genoeg in mn omgeving) veel baat hebben bij herkenbaarheid en regelmaat en consequent zijn. En niet vanaf een half jaar of een jaar, maar gewoon vanaf de start. Ik heb niet het idee dat ik Melle daarmee tekort doe of dat hij er iets aan over heeft gehouden.



Nou ja, ik hoef het hele verhaal niet over doen. Ik zie aan Melle dat hij tevreden en gelukkig is en als ik ergens zeker van ben, dan is het wel dat Melle en ik een goed stel zijn samen.



En het is niet, omdat ik een andere mening heb dan jullie over opvoeding, maar ik mis gewoon herkenbaarheid en voel me best wel vaak alleen staan in wat ik zeg.



Ik ben bijvoorbeeld helemaal niet moe. In tegendeel, ik heb superveel energie en heb me nog nooit zo goed gevoeld sinds Melle in mijn leven is gekomen. Ik zie er niet regenop om Melle uit handen geven aan het KDV. Natuurlijk vind ik het jammer dat ik hem gewoon niet zo vaak zie, maar ongelukkig word ik er niet van. Melle huilt bijna nooit, maar ik kan zijn gehuil wel aan horen, ik word daar niet anders van en voel me er ook niet minder moeder door. Hij jengelt ook nooit. (En nu hoor ik jullie denken: Melle jengelt niet, omdat hij weet dat het toch geen zin heeft, want zn moeder geeft hem toch geen aandacht). Ik weet, het zit tussen mij oren. Ik zal Melle ook nooit meneer (of als het een meisje was madame of mevrouw noemen), dat vind ik gewoon zoiets raars. Maar ja, dat is iets van mij.



Ik voel me erg zeker als moeder van Melle. Maar behalve moeder, ben ik vooral Marianne. En Marianne is moeder, en zus, en tante, en werkneemster, en collega, en dochter. Maar ik voel me gewoon Marianne.



Nou ja, ik heb toch al wel een paar weken het gevoel dat ik niet echt iets te melden heb hier, mss ook omdat het gewoon heel erg goed gaat.



Ach, ik weet het ook niet.



Ik hoop gewoon dat het met al onze babykindjes en met onszelf als ouders en dat we onze babyjongetjes en meisjes allemaal gezond blijven en uitgroeien tot leuke mensen.

tjee heftig hier.



ik denk dat ik alles gezegd heb. kan nog wel verder discussieren, ook omdat ik me niet aangevallen voel. ik kan me voorstellen dat dat voor voy wel geld. vind de toon ook niet zo leuk en ik verbaas me echt over de misverstanden die sommigen nog steeds hebben. zo denk ik dat de moederrol onderschat word en dat dit nog steeds ter discussie staat terwijl er al zoveel onderzoeken gedaan zijn naar hechting, geuren, smaken, de noodzaak van knuffelen, vastpakken, consitent reageren op je baby, ik huil en ik krijg reactie, ik doe ertoe, ik heb honger ik krijg een fles, ik doe ertoe. het functioneren van baby's, leren kennen van baby's enz. ik vind het eigenlijk ook raar dat we daar een discussie over moeten hebben, terwijl allang al bewezen is wat hierin het beste is.



ik kan niet begrijpen dat een baby een fles op tijd krijgt en snachts niet, want snachts moet er geslapen worden. en dat er prinsen van gemaakt zouden worden, zucht. hoe verzin je het, een kind van nog geen vier maanden. nou ja wrs zou de discussie eindeloos zijn.



voy, ik snap dat je je aangevallen voelt. als er iets is geweest wat ik niet had moeten zeggen hoor ik het graag van je. ik zou in jouw geval ook gek worden van de adviezen. zelf word ik hier alleen maar onzekerder van.



nou sammie huilt, heeft gepoept zo te ruiken en ik ga haar in bed leggen. heb haar teveel meegesjouwd vandaag en dat is nu te merken...

Citaat van Sam:



zo denk ik dat de moederrol onderschat word en dat dit nog steeds ter discussie staat terwijl er al zoveel onderzoeken gedaan zijn naar hechting, geuren, smaken, de noodzaak van knuffelen, vastpakken, consitent reageren op je baby, ik huil en ik krijg reactie, ik doe ertoe, ik heb honger ik krijg een fles, ik doe ertoe. het functioneren van baby's, leren kennen van baby's enz. ik vind het eigenlijk ook raar dat we daar een discussie over moeten hebben, terwijl allang al bewezen is wat hierin het beste is.



ik kan niet begrijpen dat een baby een fles op tijd krijgt en snachts niet, want snachts moet er geslapen worden. en dat er prinsen van gemaakt zouden worden, zucht. hoe verzin je het, een kind van nog geen vier maanden. nou ja wrs zou de discussie eindeloos zijn



Ik voel me bij dit soort dingen dus aangesproken omdat ik denk, en ik zeg denk, dat het hierbij over mij gaat. En dat daarbij dus verkeerde beelden ontstaan. Want bovenstaande ben ik niet en zo doe ik niet.



Trouwens, als ik iets niet onderschat dan is het wel de moederrol.



Wie verzint er nu wat?



Daarom voel ik me niet meer fijn hier.



Ik vond het in ieder geval wel fijn jullie te leren kennen en heb genoten van jullie filmpjes en foto's op hyves.

ik zeg echt nergens dat je een baby snachts wakker moet maken. dingen worden verdraaid, ik zeg dat helemaal niet.



en ik snap dat je je aangesproken voelt. ik vind ook vaak dat de uitspraken die je doet, ms niet zo bedoelt, bij mij de nekharen overeind zet. zoals je uitspraak gisteren dat jij bepaald wanneer melle eet en dat jij bepaalt wanneer melle slaapt en dat jij er geen prinsje van maakt. hier concludeer ik uit dat jij voelt dat anderen dat wel doen. en daar voelen sommigen zich over aangesproken. ik niet, want ik voel dat de manier van jou heel ver afstaat dan die van mij.



en je wil niet rigide overkomen en ik geloof ook echt echt echt niet dat je in het echt zo rigide bent, maar ik vind je door dit soort uitspraken wel zo overkomen. alsof melle daar echt niets over te zeggen of te denken heeft, want jij bepaalt. en ik vind dat niet goed. en ik denk dat de manier waarop je het neerzet maakt dat je rigide en star overkomt terwijl je tegelijkertijd probeert aan te tonen dat je dat niet bent.



oef. nou ja, ik kan het niet nog een keer uitleggen. wel vind ik het wonderbaarlijk dat er uitspraken neergezet worden die niemand her gezegd heeft. ik kan ook nergens terugvinden dat iemand gezegd heeft dat je je kind al kent vanaf de eerste seconde na de geboorte .



en gesproken over de basisbehoeftes van een kind, naast eten is dat de hechting en autonomie. ik vind het ouderwets gedacht dat een baby niet weet dat hij bestaat en dat hij alleen moet eten en slapen. het eerste jaar is de kern van de rest van zijn leven. je kunt een kind in het eerste jaar zo de vernieling in helpen dat je dat de rest van zijn leven nooit meer goedmaakt.



ik heb gewerkt met babies van bijv. drugsverslaafden, deze baby's zijn heel ernstig verwaarloosd. en ik zal je vertellen: het zijn de makkelijkste babies die er zijn. je kunt ze de hele dag in de box leggen en ze geven geen kik. ze slapen door snachts en als je ook maar 1 tel aandacht geeft geven ze je de liefste glimlach die er is. deze kinderen zijn namelijk gewend om genegeerd te worden en het huilen heeft bij hen geen functie gehad, dus doen ze dat niet meer. heel makkelijke kinderen, ja ja . de basis voor een kind met veel zelfvertrouwen leg je nu. vanaf de geboorte, echt waar.



en ik denk van niemand hier dat iemand niet van zijn of haar kind houdt of er verkeerd mee omgaat. wel dat er sommigen van ons bewuster bezig zijn met deze basis leggen en anderen niet. en dat vind ik jammer.

Sam, ik zit hier serieus te huilen om je stukje over baby's van drugsverslaafden...



Verder denk ik dat alles wel gezegd is, ik voel niet de behoefte om er nog meer over te zeggen.



Marianne, jammer dat je dit moment kiest om te stoppen met schrijven, jammer dat je je zo aangesproken voelt door uitspraken die lang niet altijd op jou doelen. Ik wens jou en Melle in ieder geval het allerbeste, of je hier nu wel of niet verder schrijft.



Kittycat, je schreef:

quote::

Wat ik me wel afvraag is wat de mensen doen die hun baby naar het KDV brengen en zich hun baby geen ritme willen opleggen? Als ze naar een KDV gaan moeten ze toch wel een bepaald ritme opgelegd krijgen? Ik bedoel: ze moeten op een bepaalde tijd wakker gemaakt worden en ook op zo�n KDV draaien ze mee in een �programma� dat, neem ik aan, tijdsgebonden is. Hoe voelen jullie je daar dan onder?





Ik leg Bloemetje geen ritme op, maar ze heeft onderhand zelf wel een ritme gekregen. Dat volgen ze op het KDV: ze voeden op verzoek en leggen haar te slapen als ze moe is. En verder is het de praktische consequentie van het feit dat ik werk: niet altijd even leuk of hoe ik het het liefst zou zien, maar zo is het nu eenmaal. Ook zal ze daar wel eens moeten wachten op haar fles, dat is dan niet anders. En ze gaat nu natuurlijk ook maar twee ochtenden. Als ze drie dagen gaat is ze alweer een stuk ouder (september, dus dan is ze? 7,5 maand?).

Ik moet wel zeggen dat ik het niet leuk vond dat één van de juffen vanochtend zei 'ach, en als ze eens even moeten wachten en ze huilen, dan is dat toch goed voor de longetjes' want dat is gewoon niet waar en ik vraag me dan af wat ze daar dan mee doet. Maar ik wil dan ook niet meteen een zeurende moeder zijn. (dat komt later nog wel ben ik bang, haha)



Oh, Lucia, fijn dat je weer op de been bent! Is je rug nu helemaal beter of is het nog behelpen?

Sam, ik ben 'blij' dat jij schrijft wat ik denk.



Ik wil ik nog één ding zeggen wat de hele avond in mijn hoofd zat en niet wilde opschrijven maar toch doe. Omdat ik die uitspraak zo heftig vindt dat ik er wat over móét zeggen.



Marianne, je schreef



'Melle moet ook doen wat ik zeg hoor. Ik ga er geen PRINSJE van creeren. Hup, gewoon bikkelen, het leven is nu eenmaal hard, kan die maar beter meteen weten. Als ik zeg eten, dan is het eten en als ik zeg slapen, dan is het slapen.... En geen gepiep"



Hier viel dus echt mijn mond van open en het blijft maar in mijn kop zitten.

Ook al is Melle klein hij is een méns en jij bent zijn moeder en het is jouw zaak om Melle's wereld veilig te maken zodat hij in die veilige omgeving van uitgroeien tot een veel groter mens en weet dat de wereld ook hard kan zijn (mijn hemel, wat is het nut van een baby van 0,1,2,3,4 maanden dit duidelijk maken!) maar ook juist heel erg niet. Dat de wereld in essentie veilig is maar soms ook hard en dat er een veilige plek is, thuis.



De wereld hoeft helemaal niet hard te zijn voor een baby. En even wachten op je eten hoort daar natuurlijk niet bij maar als je dit zo schrijft dan kom je dus wél over als rigide vrouw en Melle als weerloos wezen.



En je schrijft dat je het gek vindt dat sommigen hier hun baby meneer/mevrouw noemen. Los van dat het ook gewoon een manier is van je baby aanduiden als je geen voornamen gebruikt is Lola voor mij wél een madame/meisje/ érg jonge vrouw, ik erken haar als persoon en daar hecht ik aan. Ik respecteer haar en daar is niets wolligs aan.



En dan als laatste een quote van jou



"Zoveel moeders, zoveel verhalen, zoveel werkwijzes en we willen allemaal het beste voor onze kindjes".



Ontzettend eens met je.

Ik wens jou en Melle al het goeds.

Wil toch nog even reageren.



'Melle moet ook doen wat ik zeg hoor. Ik ga er geen PRINSJE van creeren. Hup, gewoon bikkelen, het leven is nu eenmaal hard, kan die maar beter meteen weten. Als ik zeg eten, dan is het eten en als ik zeg slapen, dan is het slapen.... En geen gepiep"



Dit kan ik natuurlijk nooit meer goedmaken, maar Lily en ook Sam, geloven jullie echt dat ik zo met Melle om ga? Mss had ik er een smilie bij moeten zetten.



Ik ken trouwens een vrouw die noemt haar man altijd directeur, vind ik ook zo raar.



Sam, ik weet zeker dat ik erg bewust met Melle om ga en ook zeker een basis leg voor zijn zelfvertrouwen.



En dank jullie wel voor jullie goede wensen.

Ik wens jullie ook alle goeds.

nee ik geloof niet dat je op die manier met melle omgaat, dat kan ik ook echt niet geloven. maar snap je dat als je het zo neerzet, en wij kennen jou allemaal niet echt (echt niet), jij wel rigide overkomt? en het staat voor mij haaks op hoe jij over melle schrijft en over de hoeveelheid fotoos en filmpjes je van hem maakt.



je bent gewoon hardstikke verliefd op hem en hij is heus wel stiekem jouw kleine prins, maar je schrijft van die malle dingen waardoor je heel afstandelijk en rigide overkomt. dat vind ik wel.



maar nogmaals, ik maak me geen zorgen om melle.

Smilies doen wonderen. Ik ben oprecht blij dat je dat niet zo serieus meende, zo kon het wel heel makkelijk worden opgevat.



Maar ik denk dat iedereen hier heel goed weet dat je hoe dan ook ongelooflijk gek bent op Melle! En ik zal je filmpjes en verhalen over die lieve Melle ook wel missen.

Eens met Sam en ik ook, die lieve Melle de goedzak.



Ik ben weg for the week, maar maak er een fijne week van allen!