Relaties
alle pijlers
Ik twijfel, wat moet ik hiermee doen?
zondag 31 mei 2009 om 16:24
Hee iedereen
Ik lees al heel lang mee, en ik weet hoe jullie waarschijnlijk zullen reageren, maar toch wil het hier voorleggen omdat ik er echt mee zit en ik hoop dat er ook serieuze reacties gaan komen.
Mijn vriend twijfelt. Hij twijfelt aan zichzelf, of hij wel goed genoeg is voor mij. Hij is bang dat hij me ongelukkig gaat maken. Ik vroeg hem: ben je vreemd gegaan, of wil je dat gaan doen? Hij zei dat hij dat hij niet vreemd was gegaan maar dat hij bang was dat hij niet sterk genoeg in zijn schoenen stond om dat vol te houden. Ik schrok hier ontzettend van en begon te huilen. Uiteindelijk legde hij uit dat hij niet per definitie vreemd zou willen gaan, in tegendeel, maar dat vreemdgaan, samen met andere dingen die mij pijn zouden doen, iets was waar hij over twijfelde of hij daar wel sterk genoeg voor was. Ik weet niet wat dit betekent en ik snap ook niet waar dit vandaan komt. We zijn nu een half jaar samen en we zijn zo gelukkig! Natuurlijk hebben we onze ups en downs, en al vaker hebben we getwijfelt of we het wel aankonden samen, maar telkens zijn we doorgegaan, en de laatste maand gaat het zo goed. Ik had zoveel vertrouwen erin. Dit zei ik ook tegen hem, en hij zei dat hij ook gelukkig was met onze relatie, maar hij wist niet of hij het nog kon. Ik snapte niet waar het vandaan komt. Hij zegt dat het gewoon een gevoel is. En hij wil dus een tijdje pauze. Ik krijg het al benauwd bij de gedachte en ik wil dit helemaal niet. En dat heb ik dus gezegd. We hadden niet veel tijd om te praten vandaag want ik moest weg, maar uiteindelijk hebben we besloten dat we het samen op gaan lossen en dat we de komende tijd in ieder geval heel veel gaan praten.
Eerder zijn er al van deze momenten geweest, dat we erover twijfelden maar dat we het uiteindelijk niet wilden. Vaak ben ik wel degene die erop aandringt dat we samen verder blijven gaan. De eerste keer betekende dit dat ik niet me zin kreeg en toen hebben we elkaar 2 dagen niet gesproken, en daarna belde hij me op dat hij echt niet zonder me wilde. De tweede keer heb ik gewoon doorgedrongen totdat hij toegaf dat we niet uit elkaar zouden gaan en sindsdien gaat het super, tot nu toe dan.
Is dit weer zo’n situatie, waar we wel weer uitkomen? Hoe moet ik dit aanpakken? Ergens denk ik dat ik hem misschien dan ook de tijd en ruimte moet geven, maar misschien duurt het nu wel geen twee dagen, maar duurt het oneindig voort, en ik wil niet zonder hem! Dat we nu hebben besloten samen eruit te komen voelt heel goed, maar ergens zit het me toch niet helemaal lekker.
Wat vinden jullie?
(ik hoop op serieuze reacties want ik heb echt geen behoefte in vervelende opmerkingen, ik vraag hier om hulp)
Ik lees al heel lang mee, en ik weet hoe jullie waarschijnlijk zullen reageren, maar toch wil het hier voorleggen omdat ik er echt mee zit en ik hoop dat er ook serieuze reacties gaan komen.
Mijn vriend twijfelt. Hij twijfelt aan zichzelf, of hij wel goed genoeg is voor mij. Hij is bang dat hij me ongelukkig gaat maken. Ik vroeg hem: ben je vreemd gegaan, of wil je dat gaan doen? Hij zei dat hij dat hij niet vreemd was gegaan maar dat hij bang was dat hij niet sterk genoeg in zijn schoenen stond om dat vol te houden. Ik schrok hier ontzettend van en begon te huilen. Uiteindelijk legde hij uit dat hij niet per definitie vreemd zou willen gaan, in tegendeel, maar dat vreemdgaan, samen met andere dingen die mij pijn zouden doen, iets was waar hij over twijfelde of hij daar wel sterk genoeg voor was. Ik weet niet wat dit betekent en ik snap ook niet waar dit vandaan komt. We zijn nu een half jaar samen en we zijn zo gelukkig! Natuurlijk hebben we onze ups en downs, en al vaker hebben we getwijfelt of we het wel aankonden samen, maar telkens zijn we doorgegaan, en de laatste maand gaat het zo goed. Ik had zoveel vertrouwen erin. Dit zei ik ook tegen hem, en hij zei dat hij ook gelukkig was met onze relatie, maar hij wist niet of hij het nog kon. Ik snapte niet waar het vandaan komt. Hij zegt dat het gewoon een gevoel is. En hij wil dus een tijdje pauze. Ik krijg het al benauwd bij de gedachte en ik wil dit helemaal niet. En dat heb ik dus gezegd. We hadden niet veel tijd om te praten vandaag want ik moest weg, maar uiteindelijk hebben we besloten dat we het samen op gaan lossen en dat we de komende tijd in ieder geval heel veel gaan praten.
Eerder zijn er al van deze momenten geweest, dat we erover twijfelden maar dat we het uiteindelijk niet wilden. Vaak ben ik wel degene die erop aandringt dat we samen verder blijven gaan. De eerste keer betekende dit dat ik niet me zin kreeg en toen hebben we elkaar 2 dagen niet gesproken, en daarna belde hij me op dat hij echt niet zonder me wilde. De tweede keer heb ik gewoon doorgedrongen totdat hij toegaf dat we niet uit elkaar zouden gaan en sindsdien gaat het super, tot nu toe dan.
Is dit weer zo’n situatie, waar we wel weer uitkomen? Hoe moet ik dit aanpakken? Ergens denk ik dat ik hem misschien dan ook de tijd en ruimte moet geven, maar misschien duurt het nu wel geen twee dagen, maar duurt het oneindig voort, en ik wil niet zonder hem! Dat we nu hebben besloten samen eruit te komen voelt heel goed, maar ergens zit het me toch niet helemaal lekker.
Wat vinden jullie?
(ik hoop op serieuze reacties want ik heb echt geen behoefte in vervelende opmerkingen, ik vraag hier om hulp)
zondag 31 mei 2009 om 16:37
Nog even wat aanvullende informatie:
Na ons gesprek van vandaag zei hij dat ik hem wel overtuigt had dat we samen moesten blijven en dat we gewoon heel veel moesten praten.
Ow en dit is allemaal naar aanleiding van vrijdag avond, toen we ruzie hadden omdat ik dronken was op een feestje van een vriendin van mij. We waren er samen en hij zei dat ik hem ook voor gek zette, en sindsdien denkt hij dus dat hij niet capabel genoeg is voor onze relatie.. Ik snap niet waar het verband ligt, misschien kan iemand me dat uitleggen?
Na ons gesprek van vandaag zei hij dat ik hem wel overtuigt had dat we samen moesten blijven en dat we gewoon heel veel moesten praten.
Ow en dit is allemaal naar aanleiding van vrijdag avond, toen we ruzie hadden omdat ik dronken was op een feestje van een vriendin van mij. We waren er samen en hij zei dat ik hem ook voor gek zette, en sindsdien denkt hij dus dat hij niet capabel genoeg is voor onze relatie.. Ik snap niet waar het verband ligt, misschien kan iemand me dat uitleggen?
zondag 31 mei 2009 om 16:37
Jullie hebben niet samen besloten eruit te komen, het lijkt er meer op alsof jij hem onder druk gezet hebt en hij heetf toegegeven. Maar dit gaat een keer fout. Jullie kennen elkaar net 6 maanden en er zijn al verschillende momenten geweest dat het fout ging, dat het uit is geweest en toch zeg je dat jullie zó gelukkig zijn. Ik denk dat het eerder zo is dat jíj zo gelukkig bent of zo gelukkig wílt zijn. Maar de werkelijkheid is anders. Je vriend lijkt me niet zo gelukkig. En als hij nu al zegt dat hij niet kan beloven dat hij nooit vreemd gaat dan kun je er volgens mij op wachten dat het een keer gebeurt. Ik denk niet dat het zin heeft om 'heel veel te praten' . De basis is niet goed. En ergens weet je dat denk ik wel maar je klampt je aan hem vast. Het is rot maar dit klinkt niet als een relatie mettoekomst.
zondag 31 mei 2009 om 16:45
Als ik dit zo lees, lijkt het of jij hem 'dwingt' gelukkig in deze relatie te zijn. Zodra hij dat niet is, of twijfelt dan corrigeer je het. Zo werkt het niet.
En als je pas een half jaar een relatie hebt, met verschillende ups & downs, dan denk ik dat het sowieso niet helemaal lekker zit toch? Iedere beginnende relatie heeft 'afstemmingsmomenten'. Dat je leert hoe de andere persoon denkt over bepaalde zaken. Maar dat is wat anders dan ups & downs hoor.
Mijn advies: loslaten. Komt hij uit vrij wil bij je terug, dan zit het goed. Anders dus niet. Je kunt niet iemand dwingen een relatie met je te hebben.
En als je pas een half jaar een relatie hebt, met verschillende ups & downs, dan denk ik dat het sowieso niet helemaal lekker zit toch? Iedere beginnende relatie heeft 'afstemmingsmomenten'. Dat je leert hoe de andere persoon denkt over bepaalde zaken. Maar dat is wat anders dan ups & downs hoor.
Mijn advies: loslaten. Komt hij uit vrij wil bij je terug, dan zit het goed. Anders dus niet. Je kunt niet iemand dwingen een relatie met je te hebben.
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zondag 31 mei 2009 om 16:47
Nee en dat wil ik dus ook niet Helianthusje. Maarja kennelijk wil hij het ook niet, want áls het erop aan komt wil hij toch weer bij me terug. En dáárom heb ik geen zin om uit elkaar te gaan want dan heb ik een kut tijd terwijl het daarna toch weer goed komt.
Ik vind het gewoon zo vervelend dat hij bij elke ruzie zegt dat we misschien wel uit elkaar moeten gaan, alsof hij maar wat dreigt zodat de ruzie op houdt...
Ik vind het gewoon zo vervelend dat hij bij elke ruzie zegt dat we misschien wel uit elkaar moeten gaan, alsof hij maar wat dreigt zodat de ruzie op houdt...
zondag 31 mei 2009 om 16:50
zondag 31 mei 2009 om 16:52
zondag 31 mei 2009 om 16:58
wat dacht je van een break van 3 weken, echt drie weken ondanks t gemis en rotgevoel geen contact.. laat m maar voelen hoe graag hij jou wil! echt, anders blijf je bezig. even hard zijn, en zoals je zegt, hij komt toch wel met hangende pootjes terug. 2 dagen zet ook geen zoden aan de dijk!!!!!!!!!
succes
succes
zondag 31 mei 2009 om 17:00
Ik denk dat van iemand houden of liefhebben ook betekent dat je iemand soms los moet kunnen laten. Hoe moeilijk dat ook is. Misschien dat je vriend nieuwsgierig is en wie weet komt hij er snel genoeg achter dat jij het toch voor hem bent. Misschien moet hij eerst "een paar hapjes buiten de deur eten" voordat hij zich realiseert niet zonder jou te kunnen. En wie weet betekent hem loslaten wel, dat je hem voor altijd kwijt zult zijn als geliefde. Maar iemand continue te moeten overtuigen om bij je te blijven, lukt maar voor zolang en dan weet je zeker dat je hem kwijt bent. Ik zou er niet zoveel meer over praten, laat hem maar tonen dat hij je wil of aangeven dat hij twijfels heeft. Wanneer hij twijfels heeft, dan is het misschien tijd om hem vrij te laten. En dan is het aan jou of je hem "een ultimatum" stelt tot wanneer je hem de mogelijkheid geeft om bij je terug te komen. Ik weet het niet maar ik denk dat je vriend "gewoon even een beetje in de rondte wilt snuffelen". Ik wens je sterkte en wijsheid.
anoniem_75212 wijzigde dit bericht op 31-05-2009 17:02
Reden: typo
Reden: typo
% gewijzigd
zondag 31 mei 2009 om 17:02
Ja maar hij gaat ook wel voor de volle 100% voor me, maar het lijkt wel alsof hij, als ik boos op hem ben of als we gewoon een meningsverschil hebben, gewoon even dreigt zodat we het er niet meer over hebben.. Maarja deze keer is het niet echt een meningsverschil ofzo, hij zegt gewoon dat hij onzeker is..
Maar even buiten de ruzie die ik met hem heb. Snapt iemand het verband tussen die ruzie en die vrijdag avond dat ik dronken was?
Ow en ik moet ook vertellen dat er nog iets was met mijn ouders. Ik heb nooit zo'n gezellige tijd met mijn ouders maar de laatste tijd was mijn moeder heel erg verdrietig en down, en ik vond haar zielig. Toen heb ik dus even de lieve dochter gespeelt. Nu hebben we weer ruzie maar mijn vriend is er dus ook wel een beetje boos om, hij zegt, ja straks trek ik aan het kortste eind omdat jouw moeder belangrijker is. Dat is helemaal niet zo, maar daarin snap ik dan wel dat hij onzeker zou worden. Maar dat begrijpt hij nu wel.
Maargoed waar komt die onzekerheid bij hem vandaan? Kan iemand dit voor mij uitleggen?
Maar even buiten de ruzie die ik met hem heb. Snapt iemand het verband tussen die ruzie en die vrijdag avond dat ik dronken was?
Ow en ik moet ook vertellen dat er nog iets was met mijn ouders. Ik heb nooit zo'n gezellige tijd met mijn ouders maar de laatste tijd was mijn moeder heel erg verdrietig en down, en ik vond haar zielig. Toen heb ik dus even de lieve dochter gespeelt. Nu hebben we weer ruzie maar mijn vriend is er dus ook wel een beetje boos om, hij zegt, ja straks trek ik aan het kortste eind omdat jouw moeder belangrijker is. Dat is helemaal niet zo, maar daarin snap ik dan wel dat hij onzeker zou worden. Maar dat begrijpt hij nu wel.
Maargoed waar komt die onzekerheid bij hem vandaan? Kan iemand dit voor mij uitleggen?
zondag 31 mei 2009 om 17:06
zondag 31 mei 2009 om 17:14
Nee, je moet hem zeker geen ultimatum stellen. Kom op zeg. Je vriend overtuigen, hem een ultimatum stellen, hem eerst even laten rondsnuffelen. Dat schiet toch niet op. Je vriend moet toch zel fovertuigd zijn dat hij bij je wil blijven. Wat heb je er anders aan. Wil je continu in onzekerheid leven of weken wachten tot het ultimatum voorbij is?
zondag 31 mei 2009 om 17:22
quote:mopjee schreef op 31 mei 2009 @ 17:06:
Tiswah en Diem, dát zijn nou de reacties waar ik op hoopte, want hier dacht ik zelf ook al aan. Maar wat Diem zegt: een ultimatum stellen? Moet ik dat doen? En voor hoe lang dan? Vind het wel jammer, want ik had zo'n zin in een gezellige zomer samen met hem.. zucht..Dus je wilt je eigen mening hier horen? Waarom dan een topic openen?
Tiswah en Diem, dát zijn nou de reacties waar ik op hoopte, want hier dacht ik zelf ook al aan. Maar wat Diem zegt: een ultimatum stellen? Moet ik dat doen? En voor hoe lang dan? Vind het wel jammer, want ik had zo'n zin in een gezellige zomer samen met hem.. zucht..Dus je wilt je eigen mening hier horen? Waarom dan een topic openen?
if they like you you'll know, if they don't you'll be confused
zondag 31 mei 2009 om 17:33
quote:mopjee schreef op 31 mei 2009 @ 17:06:
Tiswah en Diem, dát zijn nou de reacties waar ik op hoopte, want hier dacht ik zelf ook al aan. Maar wat Diem zegt: een ultimatum stellen? Moet ik dat doen? En voor hoe lang dan? Vind het wel jammer, want ik had zo'n zin in een gezellige zomer samen met hem.. zucht..
Ik schreef expres "een ultimatum" tussen aanhalingstekens om het wat af te zwakken en ik niet zo goed een ander woord wist te vinden. Ik bedoel dat ik mij kan voorstellen dat je hem ruimte wilt geven om eventueel bij je terug te komen maar dat ik het persoonlijk wel zo bij hem zou brengen dat het aanbod niet vrijblijvend is. Dus niet dat hij kan komen en gaan wanneer hij wil, of dat hij bijvoorbeeld na een jaar weer op de stoep staat. Ik zou een paar randvoorwaarden afspreken (wanneer je de deur van jullie relatie niet helemaal dicht wil doen). Bijvoorbeeld dat jullie na 3 maanden gaan bekijken hoe de afgelopen periode is verlopen (waarin je kunt besluiten om dan geen contact met elkaar te hebben, althans niet intiem).
En tja, wat betreft de zomer...dat is natuurlijk jammer maar wie weet hoe gezellig jullie herfst en winter samen wel niet kunnen worden. Dat vooruitzicht is misschien beter dan een zomer vol gekibbel en eindeloos gepraat over zijn twijfels.
Tiswah en Diem, dát zijn nou de reacties waar ik op hoopte, want hier dacht ik zelf ook al aan. Maar wat Diem zegt: een ultimatum stellen? Moet ik dat doen? En voor hoe lang dan? Vind het wel jammer, want ik had zo'n zin in een gezellige zomer samen met hem.. zucht..
Ik schreef expres "een ultimatum" tussen aanhalingstekens om het wat af te zwakken en ik niet zo goed een ander woord wist te vinden. Ik bedoel dat ik mij kan voorstellen dat je hem ruimte wilt geven om eventueel bij je terug te komen maar dat ik het persoonlijk wel zo bij hem zou brengen dat het aanbod niet vrijblijvend is. Dus niet dat hij kan komen en gaan wanneer hij wil, of dat hij bijvoorbeeld na een jaar weer op de stoep staat. Ik zou een paar randvoorwaarden afspreken (wanneer je de deur van jullie relatie niet helemaal dicht wil doen). Bijvoorbeeld dat jullie na 3 maanden gaan bekijken hoe de afgelopen periode is verlopen (waarin je kunt besluiten om dan geen contact met elkaar te hebben, althans niet intiem).
En tja, wat betreft de zomer...dat is natuurlijk jammer maar wie weet hoe gezellig jullie herfst en winter samen wel niet kunnen worden. Dat vooruitzicht is misschien beter dan een zomer vol gekibbel en eindeloos gepraat over zijn twijfels.
anoniem_75212 wijzigde dit bericht op 31-05-2009 17:36
Reden: was iets vergeten.
Reden: was iets vergeten.
% gewijzigd
zondag 31 mei 2009 om 17:39
! Ik ga dan samen maar eens het 'ultimatum' vast stellen, en dan over een bepaalde tijd (na het 'ultimatum dus) samen het gesprek aan gaan, en dan beslissen wat we doen.. Wordt wel lastig maja, als het helpt dan heb ik het er voor over.
zondag 31 mei 2009 om 17:39
quote:mopjee schreef op 31 mei 2009 @ 17:35:
Diem heeft gelijk, en eigenlijk wil ik ook een beetje een uitleg over hoe ik dat dan aan moet pakken, en weten of het wel de juiste keuze is. Sorry als ik mensen tot last ben.. Maar daar is het forum toch voor? Raad vragen?Je bent niemand tot last en als je een vervelende of onaardige reactie van iemand krijgt, gewoon niets van aantrekken. Ieder leven heeft een verhaal en veel mensen doen gewoon zo uit zelfbescherming (grote mond, klein hartje).
Diem heeft gelijk, en eigenlijk wil ik ook een beetje een uitleg over hoe ik dat dan aan moet pakken, en weten of het wel de juiste keuze is. Sorry als ik mensen tot last ben.. Maar daar is het forum toch voor? Raad vragen?Je bent niemand tot last en als je een vervelende of onaardige reactie van iemand krijgt, gewoon niets van aantrekken. Ieder leven heeft een verhaal en veel mensen doen gewoon zo uit zelfbescherming (grote mond, klein hartje).
zondag 31 mei 2009 om 17:47
zondag 31 mei 2009 om 18:08
Je maakt het hem ook wel makkelijk om bij elke ruzie te zeggen dat hij uit elkaar wil gaan. De consequentie daarvan is tot nu toe namelijk niet geweest dat het daadwerkelijk uit gaat, maar dat jij je best doet om hem ervan te overtuigen dat je echt met hem samen wil zijn. Het is nu een makkelijk middel voor hem geworden om op onzekere momenten (misschien ook wel onzeker over of jij hem leuk genoeg vindt? onzeker of er uberhaupt iemand hem met al z'n onzekerheid over zichzelf wel leuk genoeg kan vinden?) bevestiging te krijgen en zich geliefd en gewild te voelen.
En als hij het maar zegt, dan kan jij het niet zeggen en dan hoeft hij zich niet in de steek gelaten te voelen. Zelfde geldt voor het vreemdgaan. Het lijkt wel een soort indekken... nu heeft hij het gezegd en als hij ooit de verleiding van een andere vrouw niet kan weerstaan, dan heb jij zelf voor iemand gekozen die niet wist of hij dat kon.
Omgekeerd, omdat hij meerdere malen gebeld heeft dat hij je toch niet kwijt wil, neem jij hem ook niet meer serieus als er over begint dat hij niet weet of je een relatie met hem wil.
Los van of hij het nu wel of niet serieus wil uitmaken, zou ik eerst zelf eens nadenken hoe je dat patroon kunt doorbreken en of hij daar op dit moment ook wel toe in staat is. Hoe oud is hij eigenlijk?
Het is jammer dat jullie ruzies of meningsverschillen niet op een gewone, volwassen manier kunnen uitpraten. Heb je er vertrouwen in (en zie je concrete redenen om dat vertrouwen te hebben) dat dit conflictvermijdend gedrag in de toekomst veranderd?
Weet je trouwens of hij het over het algemeen vervelend vindt als jij gedronken hebt? Als hij dronken vrouwen heel onaantrekkelijk vindt of bang is dat jij vreemdgaat als je dronken bent, is het misschien wel een poging om zijn ongemakkelijkheid met de situatie niet onder woorden te hoeven brengen, maar gewoon 'makkelijk' te kunnen vluchten.
En als hij het maar zegt, dan kan jij het niet zeggen en dan hoeft hij zich niet in de steek gelaten te voelen. Zelfde geldt voor het vreemdgaan. Het lijkt wel een soort indekken... nu heeft hij het gezegd en als hij ooit de verleiding van een andere vrouw niet kan weerstaan, dan heb jij zelf voor iemand gekozen die niet wist of hij dat kon.
Omgekeerd, omdat hij meerdere malen gebeld heeft dat hij je toch niet kwijt wil, neem jij hem ook niet meer serieus als er over begint dat hij niet weet of je een relatie met hem wil.
Los van of hij het nu wel of niet serieus wil uitmaken, zou ik eerst zelf eens nadenken hoe je dat patroon kunt doorbreken en of hij daar op dit moment ook wel toe in staat is. Hoe oud is hij eigenlijk?
Het is jammer dat jullie ruzies of meningsverschillen niet op een gewone, volwassen manier kunnen uitpraten. Heb je er vertrouwen in (en zie je concrete redenen om dat vertrouwen te hebben) dat dit conflictvermijdend gedrag in de toekomst veranderd?
Weet je trouwens of hij het over het algemeen vervelend vindt als jij gedronken hebt? Als hij dronken vrouwen heel onaantrekkelijk vindt of bang is dat jij vreemdgaat als je dronken bent, is het misschien wel een poging om zijn ongemakkelijkheid met de situatie niet onder woorden te hoeven brengen, maar gewoon 'makkelijk' te kunnen vluchten.
zondag 31 mei 2009 om 18:12
zondag 31 mei 2009 om 18:18
quote:Iris27 schreef op 31 mei 2009 @ 17:47:
Excuse me? Ik heb een serieuze reactie gegeven op d'r vraag. Maar als iemand hier louter bevestiging zoekt van d'r eigen mening, ja dan vraag ik mij af waarom je een topic opent.
Heeft niets met zelfbescherming te maken.Nee, maar de defensieve toon waarop je reageert wel terwijl ik het niet eens over jou had .
Excuse me? Ik heb een serieuze reactie gegeven op d'r vraag. Maar als iemand hier louter bevestiging zoekt van d'r eigen mening, ja dan vraag ik mij af waarom je een topic opent.
Heeft niets met zelfbescherming te maken.Nee, maar de defensieve toon waarop je reageert wel terwijl ik het niet eens over jou had .
zondag 31 mei 2009 om 18:23
Aan Starlights en Elmervrouw, we zijn allebei achterin de twintig. Op zich zouden we dus in staat moeten zijn om ons volwassen te kunne gedragen, helaas is het tegendeel de werkelijkheid.
Op de post van Starlights wil ik toch even wat nader ingaan: ten eerste, ja hij vind het héél vervelend als ik dronken ben. Ik zie altijd dat ik vroeger bang was als mijn moeder (rasechte alcoholist) dronken was op een buurtfeestje dat ze met de buurman naar bed zou gaan. Vrijdag avond zei mister boyfriend nog dat ik me moeder achterna ging en haalde hij deze uitspraak van mij aan, ik denk dus dat hij bang is dat ik vreemdga als ik dronken ben? Zou best logisch zijn, dat is daar zelf neit aan gedacht heb.
Dat van dat: hij heeft al gezegd dat hij misschien ooit eens vreemdgaat en dus als ik de relatie toch met hem aan ga kan hij altijd daarop terug vallen is ook in mij opgekomen. Lijkt me verschrikkelijk, wat doe ik daar aan?
En je zegt dat we dat patroon moeten doorbreken, maarja wat je ook al zegt, hoe? Ik zou niet weten hoe...
En of ik er vertrouwen heb dat dit conflictvermijdend gedrag ophoudt.. Nou nee, daarvoor moet ik inderdaad dat patroon doorbreken, maar nogmaals.. hoe? Ben toch blij dat ik dit topic geopend heb. Dingen die jullie zeggen bewoorden mijn gevoelens en gedachtes, dat vind ik toch wel fijn, krijg ik ook een beetje meer grip op mezelf..
Op de post van Starlights wil ik toch even wat nader ingaan: ten eerste, ja hij vind het héél vervelend als ik dronken ben. Ik zie altijd dat ik vroeger bang was als mijn moeder (rasechte alcoholist) dronken was op een buurtfeestje dat ze met de buurman naar bed zou gaan. Vrijdag avond zei mister boyfriend nog dat ik me moeder achterna ging en haalde hij deze uitspraak van mij aan, ik denk dus dat hij bang is dat ik vreemdga als ik dronken ben? Zou best logisch zijn, dat is daar zelf neit aan gedacht heb.
Dat van dat: hij heeft al gezegd dat hij misschien ooit eens vreemdgaat en dus als ik de relatie toch met hem aan ga kan hij altijd daarop terug vallen is ook in mij opgekomen. Lijkt me verschrikkelijk, wat doe ik daar aan?
En je zegt dat we dat patroon moeten doorbreken, maarja wat je ook al zegt, hoe? Ik zou niet weten hoe...
En of ik er vertrouwen heb dat dit conflictvermijdend gedrag ophoudt.. Nou nee, daarvoor moet ik inderdaad dat patroon doorbreken, maar nogmaals.. hoe? Ben toch blij dat ik dit topic geopend heb. Dingen die jullie zeggen bewoorden mijn gevoelens en gedachtes, dat vind ik toch wel fijn, krijg ik ook een beetje meer grip op mezelf..
