Relaties
alle pijlers
Man kan snel heetgebakerd zijn...
zondag 14 juni 2009 om 21:04
Hallo allemaal,
lastig waar te beginnen en voor om ' de kern' er uit te filteren, maar ik ga een poging wagen.
Het doel van dit topic is niet om te zeuren over mijn man, maar om helder te krijgen wat er aan de hand is, of het normaal is, wat ik er aan kan doen om het me minder aan te trekken en rustiger te blijven.
Het zit als volgt; mijn man en ik kennen elkaar 10 jaar, hebben 2 kinderen. Ben stapelgek op mijn gezin en mijn kinderen en geniet volop van ze. Vanaf het begin dat ik mijn man ken, kan hij soms om dingen heel heftig reageren. Op zijn werk en mensen in zijn omgeving vinden hem vaak ook dominant/ duidelijk... iets waar niet iedereen tegen kan. Ik hou van duidelijkheid dus dat was iets wat me echt in hem aantrok (naast nog een boel dingen). Toch zit er ook een andere kant aan;hij is soms heetgebakerd en is dan echt zo hard.. ik vind gewoon te hard en dat raakt me gewoon. Ik hou wel van duidelijkheid maar ben helaas ook gevoelig. Als hem iets niet zint, dan vertelt hij niet rustig (of gewoon ' geergerd' wat ook best mag) wat hem niet zint, maar hij wordt erg boos, scheldt me uit bij de kinderen, ik zeg dan " ik vind het niet prettig dat je me uitscheldt waar de kinderen bij zijn, dat moet je niet doen" en vervolgens herhaalt hij het scheldwoord weer. Is dan zo dominant. En het kan echt om iets kleins gaan: vandaag om een dopje van de kraan wat door mijn schuld was afgebroken.. had hij me een paar weken eerder al voor op mijn kop gegeven en voelde ik me lullig onder natuurlijk.. had sorry gezegd.. vandaag wilde hij de tuin sproeien en natuurlijk lukte dat niet omdat het dopje nog steeds stuk was.. hij liep te stampen en dus ik werd al zenuwachtig, was lekker met de kindjes aan het spelen. Toen riep hij me op het matje, "... Kom eens hier kijken bij de kraan!" op een directieve toon... ik dus al zenuwachtig... wees hij me er weer op dat door mij de tuin nu weer niet gesproeid kon worden, wat ik precies stuk had gemaakt, dus als het gras verdorde, dat het mijn schuld was, ... Ik wilde het meteen oplossen en hem helpen " Luister je wel???" riep hij boos. En hij eindigde met "Zoek het maar uit!!" en liep boos weg. Was geen gesprek mogelijk, was mijn schuld, ik luisterde niet, .... enz enz.
Ik huilen...
Toen ik beneden kwam en hem zei dat hij geen twee keer boos hoefde te worden, hij had ook kunnen bedenken dat dat dopje nog stuk was, was ik een Trut.. zaten mijn kinderen bij.
Ik probeerde het op te lossen, was verdrietig maar belde met een zo normaal mogelijke stem mijn vader op...
Gelukkig kon hij het nu repareren en is het goed gekomen.Maar het is wel weer gezegd,
Als ik huil, moet ik niet janken, zegt hij dan, Tis echt niet zo dat ik altijd huil, maar wel als hij me uitscheld of gewoon erg hard tegen me doet. Hij kwetst me dan zo met zijn woorden, kan verbaal erg hard zijn en is verbaal ook erg sterk. Dat is iets waar hij op zijn werk erg ver mee komt, maar niet bij mij.
Zeg ik er wat van dan zegt hij "O je hebt het ook zo slecht bij mij he?" Of "Als je denkt dat je mij niet kunt accepteren zoals ik ben, dan zoek je toch een ander??"
Ik weet niet of ik dit heetgebakerde kan accepteren. Ondanks dat het niet altijd vaak is, komt het, wanneer het gebeurd, wel hard aan. Hij heeft overigens net wel zijn excuses aangeboden voor zijn woorden en heetgebakerdheid zoals hij zelf ook zegt, maar ja... ik zit daarna wel te janken op de bank.. mijn kinderen hebben het gezien dat ik huilde paps boos was... ik wil dat gewoon niet zo heftig... lastig omdat hij ook veel goede kanten heeft.
Ik denk niet dat hij wil veranderen, maar hoe moet ik hiermee omgaan. Kan ik me hiervoor afsluiten, ben ik te gevoelig...? En het is niet heel vaak.... zo lastig dit!!
Sorrie, misschien wat warrig getypt,
lastig waar te beginnen en voor om ' de kern' er uit te filteren, maar ik ga een poging wagen.
Het doel van dit topic is niet om te zeuren over mijn man, maar om helder te krijgen wat er aan de hand is, of het normaal is, wat ik er aan kan doen om het me minder aan te trekken en rustiger te blijven.
Het zit als volgt; mijn man en ik kennen elkaar 10 jaar, hebben 2 kinderen. Ben stapelgek op mijn gezin en mijn kinderen en geniet volop van ze. Vanaf het begin dat ik mijn man ken, kan hij soms om dingen heel heftig reageren. Op zijn werk en mensen in zijn omgeving vinden hem vaak ook dominant/ duidelijk... iets waar niet iedereen tegen kan. Ik hou van duidelijkheid dus dat was iets wat me echt in hem aantrok (naast nog een boel dingen). Toch zit er ook een andere kant aan;hij is soms heetgebakerd en is dan echt zo hard.. ik vind gewoon te hard en dat raakt me gewoon. Ik hou wel van duidelijkheid maar ben helaas ook gevoelig. Als hem iets niet zint, dan vertelt hij niet rustig (of gewoon ' geergerd' wat ook best mag) wat hem niet zint, maar hij wordt erg boos, scheldt me uit bij de kinderen, ik zeg dan " ik vind het niet prettig dat je me uitscheldt waar de kinderen bij zijn, dat moet je niet doen" en vervolgens herhaalt hij het scheldwoord weer. Is dan zo dominant. En het kan echt om iets kleins gaan: vandaag om een dopje van de kraan wat door mijn schuld was afgebroken.. had hij me een paar weken eerder al voor op mijn kop gegeven en voelde ik me lullig onder natuurlijk.. had sorry gezegd.. vandaag wilde hij de tuin sproeien en natuurlijk lukte dat niet omdat het dopje nog steeds stuk was.. hij liep te stampen en dus ik werd al zenuwachtig, was lekker met de kindjes aan het spelen. Toen riep hij me op het matje, "... Kom eens hier kijken bij de kraan!" op een directieve toon... ik dus al zenuwachtig... wees hij me er weer op dat door mij de tuin nu weer niet gesproeid kon worden, wat ik precies stuk had gemaakt, dus als het gras verdorde, dat het mijn schuld was, ... Ik wilde het meteen oplossen en hem helpen " Luister je wel???" riep hij boos. En hij eindigde met "Zoek het maar uit!!" en liep boos weg. Was geen gesprek mogelijk, was mijn schuld, ik luisterde niet, .... enz enz.
Ik huilen...
Toen ik beneden kwam en hem zei dat hij geen twee keer boos hoefde te worden, hij had ook kunnen bedenken dat dat dopje nog stuk was, was ik een Trut.. zaten mijn kinderen bij.
Ik probeerde het op te lossen, was verdrietig maar belde met een zo normaal mogelijke stem mijn vader op...
Gelukkig kon hij het nu repareren en is het goed gekomen.Maar het is wel weer gezegd,
Als ik huil, moet ik niet janken, zegt hij dan, Tis echt niet zo dat ik altijd huil, maar wel als hij me uitscheld of gewoon erg hard tegen me doet. Hij kwetst me dan zo met zijn woorden, kan verbaal erg hard zijn en is verbaal ook erg sterk. Dat is iets waar hij op zijn werk erg ver mee komt, maar niet bij mij.
Zeg ik er wat van dan zegt hij "O je hebt het ook zo slecht bij mij he?" Of "Als je denkt dat je mij niet kunt accepteren zoals ik ben, dan zoek je toch een ander??"
Ik weet niet of ik dit heetgebakerde kan accepteren. Ondanks dat het niet altijd vaak is, komt het, wanneer het gebeurd, wel hard aan. Hij heeft overigens net wel zijn excuses aangeboden voor zijn woorden en heetgebakerdheid zoals hij zelf ook zegt, maar ja... ik zit daarna wel te janken op de bank.. mijn kinderen hebben het gezien dat ik huilde paps boos was... ik wil dat gewoon niet zo heftig... lastig omdat hij ook veel goede kanten heeft.
Ik denk niet dat hij wil veranderen, maar hoe moet ik hiermee omgaan. Kan ik me hiervoor afsluiten, ben ik te gevoelig...? En het is niet heel vaak.... zo lastig dit!!
Sorrie, misschien wat warrig getypt,
zondag 14 juni 2009 om 23:43
Wat een draak van een vent, zeg. Walgelijk. 'Op je kop geven' en 'op het matje komen'. Wat een vangst, deze sukkel die de vrouw met wie hij getrouwd is, de moeder van zijn kinderen, op deze manier behandelt. Kom op, Candy, je verdient wel beter dan dat.
Candy, eerlijk gezegd denk ik niet dat er bij hem iets gaat veranderen (en al helemaal niet zonder professionele hulp). Je hebt hem meermaals op zijn gedrag aangesproken, waarna hij zijn excuses aanbied en vervolgens gewoon weer hetzelfde doet.
En verder eens met Eleonora.
Candy, eerlijk gezegd denk ik niet dat er bij hem iets gaat veranderen (en al helemaal niet zonder professionele hulp). Je hebt hem meermaals op zijn gedrag aangesproken, waarna hij zijn excuses aanbied en vervolgens gewoon weer hetzelfde doet.
En verder eens met Eleonora.
liadan wijzigde dit bericht op 14-06-2009 23:57
Reden: Foute zin.
Reden: Foute zin.
% gewijzigd
zondag 14 juni 2009 om 23:51
Je man behandelt jou als zijn mindere! Het ergste is: je bent bang voor hem. Je bent bang dat er weer iets gebeurt waardoor hij je verbaal uitscheldt. Ik denk ook, wat je zelf zegt, dat negeren/weglopen het beste werkt. Het zal anders zijn voor hem als jij er een keer niet op reageert. Maar: is dit wel een oplossing? Je hoort toch niet bang te zijn voor je eigen man? Je hoort toch niet aan je kinderen uit te leggen dat papa en mama ruzie hebben? Daar mag je ze toch helemaal niet in betrekken? Waarschijnlijk ziet je man zijn eigen gedrag niet eens in, en zal hij therapie wel belachelijk vinden. Al lijkt me dat de enige oplossing, wil je nog bij hem blijven.
Sterkte en denk er nog eens goed over na.
Sterkte en denk er nog eens goed over na.
maandag 15 juni 2009 om 00:10
Candy, je schrijft dat hij vindt dat jij hem moet accepteren zoals hij is, maar dat je niet weet of je zijn heetgebakerdheid wel kan accepteren.
Knap van je dat jij een manier gaat proberen om jullie ruzies anders te laten verlopen, om zelf ander gedrag te gaan vertonen in reactie op zijn heetgebakerdheid. Ik hoop voor jou en voor je kinderen dat het werkt.
Aan de andere kant zou hij ook prima anders met zijn boosheid of drift kunnen omgaan. Het feit dat hij snel boos is gaat misschien niet weg, dat hoeft niet, maar daar kun je wel op 100 verschillende manieren mee omgaan. Je vrouw in het bijzijn van je kinderen uitschelden is één van de vele manieren. Hij weet dat hij je kwetst, hij weet dat hij fout zit, maar vindt dat jij daar maar aan moet wennen... dat is toch echt een vreemde redenering.
Wat vindt hij zelf van het voorbeeld dat hij daarmee aan zijn kinderen geeft?
Knap van je dat jij een manier gaat proberen om jullie ruzies anders te laten verlopen, om zelf ander gedrag te gaan vertonen in reactie op zijn heetgebakerdheid. Ik hoop voor jou en voor je kinderen dat het werkt.
Aan de andere kant zou hij ook prima anders met zijn boosheid of drift kunnen omgaan. Het feit dat hij snel boos is gaat misschien niet weg, dat hoeft niet, maar daar kun je wel op 100 verschillende manieren mee omgaan. Je vrouw in het bijzijn van je kinderen uitschelden is één van de vele manieren. Hij weet dat hij je kwetst, hij weet dat hij fout zit, maar vindt dat jij daar maar aan moet wennen... dat is toch echt een vreemde redenering.
Wat vindt hij zelf van het voorbeeld dat hij daarmee aan zijn kinderen geeft?
maandag 15 juni 2009 om 00:56
Mooi voorbeeld voor je kinderen, zo leren ze geweldig hoe ouders met elkaar om gaan. Pa scheldt, schreeuwt en gedraagt zich als dictator, ma pikt het allemaal en durft er niets tegenin te brengen.
Wil je zo oud worden?
En oh ja, zet maar uit je hoofd dat je dit kan veranderen. Mensen horen zich fijn bij elkaar te voelen (wedden dat jouw antwoord is: "oh, maar hij kan ook heel lief zijn" of dat je de schuld bij jezelf gaat zoeken?)
Hij is gvd je MAN, niet je dictator, baas of anderszins meerdere die jou als voetveeg mag behandelen!
Maar ga vooral door met de schuld bij jezelf zoeken en je kinderen laten zien hoe ze weg kunnen komen met grote bekken.
Oh ja, ik klink misschien niet aardig, maar ik spreek helaas uit ervaring...
*edit* oh ik zie dat je zijn gedrag al loopt te vergoeilijken...
Nou...........
Succes er dan maar mee.......!
Wil je zo oud worden?
En oh ja, zet maar uit je hoofd dat je dit kan veranderen. Mensen horen zich fijn bij elkaar te voelen (wedden dat jouw antwoord is: "oh, maar hij kan ook heel lief zijn" of dat je de schuld bij jezelf gaat zoeken?)
Hij is gvd je MAN, niet je dictator, baas of anderszins meerdere die jou als voetveeg mag behandelen!
Maar ga vooral door met de schuld bij jezelf zoeken en je kinderen laten zien hoe ze weg kunnen komen met grote bekken.
Oh ja, ik klink misschien niet aardig, maar ik spreek helaas uit ervaring...
*edit* oh ik zie dat je zijn gedrag al loopt te vergoeilijken...
Nou...........
Succes er dan maar mee.......!
maandag 15 juni 2009 om 08:21
Iedere keer schrik ik me weer rot als ik iets wat ik ken van de dr Phil show zo dichtbij lees, het gaat er bij mij zó slecht in dat mensen zich zo laten behandelen dat ik al snel denk aan een troll op het forum, maar hoe langer ik hier rondloop hoe meer ik me realiseer dat het helaas helaas echt waar is.
Hoe hij je behandelt doet me denken aan een autoritaire ouder die geen kaas gegeten heeft van opvoeden en alleen met de emotie boosheid raad weet.
Over het algemeen denk ik: If it hurts, it's not love, wegwezen, maar als er kinderen zijn ben ik erg voor eerst alle andere opties, en dan bedoel ik niet iets onacceptabels maar gewoon slikken en blij zijn dat ie het niet iedere dag doet/dat het niet erger is/dat je niet geslagen wordt/dat je op je werk zo goed functioneert etc etc.
Het feit dat je hem verdedigt zegt al een heleboel, als hij dan pertinent zichzelf wil kunnen zijn en dat inhoudt dat ie af en toe ontploft, dan zou je in ieder geval zelf in therapie kunnen gaan.
Het idee van negeren lijkt me al helemaal niets, zo krijg je koude oorlog en een verwijdering die het begin van het einde inluidt of hem nog kwaaier maakt.
En je opmerking over wat als onze zoon 16 is, je kinderen worden ALTIJD beinvloedt door hoe de ouders met elkaar omgaan, dat heeft niets met leeftijd te maken.
En dan gaat het om een dopje van de tuinslang....
He needs to pick his battles, en als hij een woede-aanval voelt opkomen gaat hij maar een blokje om, in geen geval is zijn verbale agressie goed te maken met een sorry achteraf. Hell er zijn zelfs verkrachters die na de daad "sorry" zeggen, extreem voorbeeld maar ik bedoel dus dat je voor excuses achteraf helemaal niets koopt.
Jullie zijn getrouwd, hebben kinderen, als hij dan niet wil inzien dat er het een en ander schort aan de relatie/dat jij zo niet gelukkig bent en je de komende 10 jaar verschoond wenst te blijven van dingen als "op het matje roepen" en "trut" genoemd te worden zal er toch echt iets moeten gebeuren met jullie.
Ik hoop hoop hoop dat er iets of iemand is die tot hem door kan dringen en dat hij uiteindelijk, bijvoorbeeld als jij al ergens gesprekken hebt, een keertje mee wil komen, voor mijn part om van het gezeur af te zijn, en dat een objectieve derde jullie kan helpen om de komende 10 jaar niet op dezelfde manier met elkaar om te gaan, laat staan erger.
Mishandeling sluipt erin, je pikt steeds meer, stop daar AUB direct mee!
Ik hoop dat je het forum op de hoogte wil houden van je zoektocht naar hulp/een oplossing.
Heel veel sterkte, wijsheid en zelfrespect gewenst.
Hoe hij je behandelt doet me denken aan een autoritaire ouder die geen kaas gegeten heeft van opvoeden en alleen met de emotie boosheid raad weet.
Over het algemeen denk ik: If it hurts, it's not love, wegwezen, maar als er kinderen zijn ben ik erg voor eerst alle andere opties, en dan bedoel ik niet iets onacceptabels maar gewoon slikken en blij zijn dat ie het niet iedere dag doet/dat het niet erger is/dat je niet geslagen wordt/dat je op je werk zo goed functioneert etc etc.
Het feit dat je hem verdedigt zegt al een heleboel, als hij dan pertinent zichzelf wil kunnen zijn en dat inhoudt dat ie af en toe ontploft, dan zou je in ieder geval zelf in therapie kunnen gaan.
Het idee van negeren lijkt me al helemaal niets, zo krijg je koude oorlog en een verwijdering die het begin van het einde inluidt of hem nog kwaaier maakt.
En je opmerking over wat als onze zoon 16 is, je kinderen worden ALTIJD beinvloedt door hoe de ouders met elkaar omgaan, dat heeft niets met leeftijd te maken.
En dan gaat het om een dopje van de tuinslang....
He needs to pick his battles, en als hij een woede-aanval voelt opkomen gaat hij maar een blokje om, in geen geval is zijn verbale agressie goed te maken met een sorry achteraf. Hell er zijn zelfs verkrachters die na de daad "sorry" zeggen, extreem voorbeeld maar ik bedoel dus dat je voor excuses achteraf helemaal niets koopt.
Jullie zijn getrouwd, hebben kinderen, als hij dan niet wil inzien dat er het een en ander schort aan de relatie/dat jij zo niet gelukkig bent en je de komende 10 jaar verschoond wenst te blijven van dingen als "op het matje roepen" en "trut" genoemd te worden zal er toch echt iets moeten gebeuren met jullie.
Ik hoop hoop hoop dat er iets of iemand is die tot hem door kan dringen en dat hij uiteindelijk, bijvoorbeeld als jij al ergens gesprekken hebt, een keertje mee wil komen, voor mijn part om van het gezeur af te zijn, en dat een objectieve derde jullie kan helpen om de komende 10 jaar niet op dezelfde manier met elkaar om te gaan, laat staan erger.
Mishandeling sluipt erin, je pikt steeds meer, stop daar AUB direct mee!
Ik hoop dat je het forum op de hoogte wil houden van je zoektocht naar hulp/een oplossing.
Heel veel sterkte, wijsheid en zelfrespect gewenst.
maandag 15 juni 2009 om 08:47
Volgens mij ziet jou man de ernst van de situatie niet in.
Hij denkt echt dat het allemaal niet zo erg is.
Hij maakt zijn excuses en daarmee is voor hem de kous af.
Maar het is echt onacceptabel gedrag Candy.
Ik zou al deze reacties uitprinten en hem die laten lezen, misschien dat het dan doordringt.
Hij denkt echt dat het allemaal niet zo erg is.
Hij maakt zijn excuses en daarmee is voor hem de kous af.
Maar het is echt onacceptabel gedrag Candy.
Ik zou al deze reacties uitprinten en hem die laten lezen, misschien dat het dan doordringt.
maandag 15 juni 2009 om 10:06
quote:Candy3 schreef op 14 juni 2009 @ 21:53:
Mijn man kon het niet repareren omdat het dopje van de kraan stuk was, er kon geen tuinslang meer op aangesloten worden. Maar de winkels waren dicht.Dan kun je toch ook besluiten iets anders te doen? Iets leuks met je vrouw en kinderen? In plaats van je gezin te terroriseren?
Mijn man kon het niet repareren omdat het dopje van de kraan stuk was, er kon geen tuinslang meer op aangesloten worden. Maar de winkels waren dicht.Dan kun je toch ook besluiten iets anders te doen? Iets leuks met je vrouw en kinderen? In plaats van je gezin te terroriseren?
maandag 15 juni 2009 om 11:43
maandag 15 juni 2009 om 12:14
Ik schreef het al eerder in een ander soortgelijk topic. Een vrouw moet kunnen overleggen, moet kritiek kunnen geven, zonder dat de man ontploft en alles bij elkaar gaat schreeuwen, of - erger nog - dat hij die vrouw dreigt met geweld. Dat is niet wat ik onder een leuke relatie versta, en ik denk dat vele anderen dat met me eens zijn.
World of Warcraft: Legion
maandag 15 juni 2009 om 13:08
@candy, inderdaad iemand moet zelf inzien dat hij/zij een probleem heeft.
Maar alleen al dat hij het geen probleem vind,is zorgelijk.
Het interesseert hem dus niet hoe jij je voelt, wat hij bij jou oproept.
Het is dus geen gelijkwaardige relatie waarin je elkaar geen pijn doet en 'problemen' gezamenlijk oplost.
Jullie zijn helemaal geen team.
In je laatste posting zeg je dat JIJ er alles aan wil doen en niet zomaar weg wil lopen.
Als hij niks wil... dan kan jij niks, dat had je eerder zelf ook al uit gevonden.
Ook weg lopen om zo de situatie op te lossen en dan bang zijn dat hij je gaat provoceren?? kom op zeg... ik zou hem op directieve toon vertellen dat het klaar is met zijn gedrag jegens jou en dat als hij er niet aan wil werken jij je conclusies moet trekken.....
Maar alleen al dat hij het geen probleem vind,is zorgelijk.
Het interesseert hem dus niet hoe jij je voelt, wat hij bij jou oproept.
Het is dus geen gelijkwaardige relatie waarin je elkaar geen pijn doet en 'problemen' gezamenlijk oplost.
Jullie zijn helemaal geen team.
In je laatste posting zeg je dat JIJ er alles aan wil doen en niet zomaar weg wil lopen.
Als hij niks wil... dan kan jij niks, dat had je eerder zelf ook al uit gevonden.
Ook weg lopen om zo de situatie op te lossen en dan bang zijn dat hij je gaat provoceren?? kom op zeg... ik zou hem op directieve toon vertellen dat het klaar is met zijn gedrag jegens jou en dat als hij er niet aan wil werken jij je conclusies moet trekken.....
maandag 15 juni 2009 om 13:42
Je schrijft dat het dopje van de kraan door jouw schuld was afgebroken.
Dat zou je nog eens een paar keer tot je kunnen laten doordringen. Door jouw schuld?
Dingen gaan gewoon kapot. Door gebruik, niet door schuld. En dat jouw man jouw de schuld geeft en je daarna vernedert en uitfoetert, ongeacht of je kinderen er wel of niet bij zijn, zegt alles over zijn beeld van jou. Respectloos.
En ik zeg het heel hard, maar het is met deze man gewoon een kwestie van tijd tot hij zijn verbale geweld met fysiek geweld begeleidt.
Als de zaken niet lopen zoals hij wil, gedraagt hij zich nu al als een tiran en loop jij op je tenen.
Dat is geen liefde maar controle. En dat klopt niet.
Het wordt tijd dat jij heel duidelijk bij hem aangeeft dat hij zich moet leren beheersen om niet over jouw grenzen te gaan, want weet je, je kinderen gaan straks ook zo met jou om. Dit is hun voorbeeld.
Je kan hem toch zeggen dat je wil dat hij je nooit meer zo behandelt ? Dat je anders weggaat omdat hij jouw grenzen ver overschrijdt?
En dat je ook niet toestaat dat hij volgende keer weer scheldt en daarna vrolijk zijn excuus aanbiedt, alsof er niets aan de hand is?
Jij loopt nu op je tenen en dat is buitengewoon ongezond.
Dat zou je nog eens een paar keer tot je kunnen laten doordringen. Door jouw schuld?
Dingen gaan gewoon kapot. Door gebruik, niet door schuld. En dat jouw man jouw de schuld geeft en je daarna vernedert en uitfoetert, ongeacht of je kinderen er wel of niet bij zijn, zegt alles over zijn beeld van jou. Respectloos.
En ik zeg het heel hard, maar het is met deze man gewoon een kwestie van tijd tot hij zijn verbale geweld met fysiek geweld begeleidt.
Als de zaken niet lopen zoals hij wil, gedraagt hij zich nu al als een tiran en loop jij op je tenen.
Dat is geen liefde maar controle. En dat klopt niet.
Het wordt tijd dat jij heel duidelijk bij hem aangeeft dat hij zich moet leren beheersen om niet over jouw grenzen te gaan, want weet je, je kinderen gaan straks ook zo met jou om. Dit is hun voorbeeld.
Je kan hem toch zeggen dat je wil dat hij je nooit meer zo behandelt ? Dat je anders weggaat omdat hij jouw grenzen ver overschrijdt?
En dat je ook niet toestaat dat hij volgende keer weer scheldt en daarna vrolijk zijn excuus aanbiedt, alsof er niets aan de hand is?
Jij loopt nu op je tenen en dat is buitengewoon ongezond.
maandag 15 juni 2009 om 14:59
quote:Candy3 schreef op 14 juni 2009 @ 22:56:
Maw. Hij is uit op ruzie? Hij wil mij op een klotemanier ergens op aanspreken? Dan moet hij verder zoeken. Ik ga er niet in mee. Ik loop weg, negeer hem (AAHH wat zal ik me moeten verbijten want hij zal w.s. gaan provoceren) Ik wil dan wel duidelijk zeggen "op de manier waarop je me nu aanspreekt, wil ik niet met je praten, hier ben ik niet van gediend" Maar dan ook echt weg lopen, hem negeren... oid. (denk dat weg lopen/ ff een wasje opvouwen, hond uitlaten) het beste is.
Was dit vroeger ook al zo?
Wordt het erger met de jaren of weet hij het nu sneller op de spits te drijven?
Weet je waar hij dit gedrag vandaan heeft?
Ik zou bijna willen zeggen, ga weg voordat er klappen vallen. Of gebeurd dat ook wel eens?
Maw. Hij is uit op ruzie? Hij wil mij op een klotemanier ergens op aanspreken? Dan moet hij verder zoeken. Ik ga er niet in mee. Ik loop weg, negeer hem (AAHH wat zal ik me moeten verbijten want hij zal w.s. gaan provoceren) Ik wil dan wel duidelijk zeggen "op de manier waarop je me nu aanspreekt, wil ik niet met je praten, hier ben ik niet van gediend" Maar dan ook echt weg lopen, hem negeren... oid. (denk dat weg lopen/ ff een wasje opvouwen, hond uitlaten) het beste is.
Was dit vroeger ook al zo?
Wordt het erger met de jaren of weet hij het nu sneller op de spits te drijven?
Weet je waar hij dit gedrag vandaan heeft?
Ik zou bijna willen zeggen, ga weg voordat er klappen vallen. Of gebeurd dat ook wel eens?
maandag 15 juni 2009 om 22:50
Hallo!
Nee, hij heeft me niet geslagen, niet vastgepakt oid. En het gebeurt om de paar maanden zo ong., ik weet niet wanneer/ kan het niet echt voorspellen.
Vandaag voelde hij hem aardig hangen natuurlijk. Ik was erg duidelijk en vanmorgen ook erg koeltjes. Ik keek hem vanmorgen aan toen hij aant douchen was en hij zij "je kijkt me aan alsof je me zo door de grond zo willen zien zakken". Ik zei "oh.. is dat zo duidelijk te zien dan?!"
Vanmiddag belt hij me op, hij maakt nl altijd lange werkdagen, dat hij al thuis was, de kindjes ging halen, eten ging koken, de hond had uitgelaten... ik hoefde me niet te haasten (ons zoontje was nl niet fit dus ik wilde vroeg thuis komen vanuit mijn werk).
Eenmaal thuis was hij superlief. Schonk een wijntje in.... Hij zei "wat ben je bleu.... Komt dat nog van gisteren...?" Ja, zei ik.. ik heb er gewoon een baaldag van gehad vandaag.
En aan tafel smolt ik wel ff (ja sorry hoor dames;)) Mijn zoontje vroeg waarom pappa alleen rijst op zijn bord opschepte en geen saus.
Toen zij hij "dat heb ik niet verdient... pappa is namelijk een beetje stout geweest... Misschien als ik het heel lief aan mamma vraag en nog een keertje sorrie zeg en beloof dat ik het nóóit meer zal doen... misschien mag ik dan saus... Mam?" En keek me met lieve oogjes aan...
Dus hij ziet wel in dat hij fout is geweest. Dat biedt voor mij wel hoop als ik gewoon mijn poot stijf houdt en dit niet meer tolereer EN me niet laat verleiden tot ruzie maken/ huilen int bijzijn van de kinderen...
Ik wil het gewoon wel een kans geven. Neemt niet weg dat ik wat dit betreft wel op scherp sta; ik wil dit echt niet meer. En dat is een besluit wat ik heb genomen. Ben nog niet klaar met nadenken hoor, maar dit is een begin.
Voor een ieder, bedankt voor de reacties hoor, wordt gewaardeerd.
Nee, hij heeft me niet geslagen, niet vastgepakt oid. En het gebeurt om de paar maanden zo ong., ik weet niet wanneer/ kan het niet echt voorspellen.
Vandaag voelde hij hem aardig hangen natuurlijk. Ik was erg duidelijk en vanmorgen ook erg koeltjes. Ik keek hem vanmorgen aan toen hij aant douchen was en hij zij "je kijkt me aan alsof je me zo door de grond zo willen zien zakken". Ik zei "oh.. is dat zo duidelijk te zien dan?!"
Vanmiddag belt hij me op, hij maakt nl altijd lange werkdagen, dat hij al thuis was, de kindjes ging halen, eten ging koken, de hond had uitgelaten... ik hoefde me niet te haasten (ons zoontje was nl niet fit dus ik wilde vroeg thuis komen vanuit mijn werk).
Eenmaal thuis was hij superlief. Schonk een wijntje in.... Hij zei "wat ben je bleu.... Komt dat nog van gisteren...?" Ja, zei ik.. ik heb er gewoon een baaldag van gehad vandaag.
En aan tafel smolt ik wel ff (ja sorry hoor dames;)) Mijn zoontje vroeg waarom pappa alleen rijst op zijn bord opschepte en geen saus.
Toen zij hij "dat heb ik niet verdient... pappa is namelijk een beetje stout geweest... Misschien als ik het heel lief aan mamma vraag en nog een keertje sorrie zeg en beloof dat ik het nóóit meer zal doen... misschien mag ik dan saus... Mam?" En keek me met lieve oogjes aan...
Dus hij ziet wel in dat hij fout is geweest. Dat biedt voor mij wel hoop als ik gewoon mijn poot stijf houdt en dit niet meer tolereer EN me niet laat verleiden tot ruzie maken/ huilen int bijzijn van de kinderen...
Ik wil het gewoon wel een kans geven. Neemt niet weg dat ik wat dit betreft wel op scherp sta; ik wil dit echt niet meer. En dat is een besluit wat ik heb genomen. Ben nog niet klaar met nadenken hoor, maar dit is een begin.
Voor een ieder, bedankt voor de reacties hoor, wordt gewaardeerd.
maandag 15 juni 2009 om 22:55
Nee is geen chantage vindt ik, zo zie ik het niet in ieder geval... ik zie een sprankje hoop. Als hij nl erkent dat hij fout zat, en hij ZOU het weer begaan, dan kan ik echt op therapie oid aansturen; je ziet zelf ook wel in dat dit een probleem is, ik trek dit gewoon niet en tolereer dit niet; doe er wat aan!!!!
Als iemand zijn fout niet erkent, is er helemaal geen land meer mee te bezeilen...
Als iemand zijn fout niet erkent, is er helemaal geen land meer mee te bezeilen...
dinsdag 16 juni 2009 om 00:56
Je hebt niet aan de zoveelste verschuldigingen. In plaats van steeds na het feit zijn excuses aan te bieden moet hij zijn gedrag veranderen. Geen woorden maar daden.
Wat is er nu in hemelsnaam anders dan andere keren? Straks zien je kinderen voor de zoveelste keer hoe hun vader hun moeder als een minderwaardige behandelt en hoe hun moeder na een schattig toneelstukje door haar knieën gaat. Lijkt wel of hij precies weet op welke knopjes hij moet drukken om het weer goed te krijgen, voor voorlopig.
Je zit te wachten tot hij tot inkeer komt. Nou, misschien kan je dan lang wachten en al die tijd zit je in een slechte relatie. En je kinderen zijn daar de dupe van. Je hebt gewoon een bepaalde verantwoordelijkheid (naar je kinderen en ook naar jezelf toe) en ik zie in je postings niet terug dat er iets concreets ondernomen wordt om verder te komen. In het verleden is immers gebleken dat hem op zijn gedrag aanspreken niet gewerkt heeft, want hij vertoont nog steeds datzelfde gedrag.
Nogmaals, je verdient deze behandeling niet. Blijkbaar kunnen jullie het ook niet alleen af en dus zou professionele hulp, denk ik, geen kwaad kunnen. Als hij niet wil, so be it, maar dan kun jij nog wel kiezen om zelf wel te gaan.
Wat is er nu in hemelsnaam anders dan andere keren? Straks zien je kinderen voor de zoveelste keer hoe hun vader hun moeder als een minderwaardige behandelt en hoe hun moeder na een schattig toneelstukje door haar knieën gaat. Lijkt wel of hij precies weet op welke knopjes hij moet drukken om het weer goed te krijgen, voor voorlopig.
Je zit te wachten tot hij tot inkeer komt. Nou, misschien kan je dan lang wachten en al die tijd zit je in een slechte relatie. En je kinderen zijn daar de dupe van. Je hebt gewoon een bepaalde verantwoordelijkheid (naar je kinderen en ook naar jezelf toe) en ik zie in je postings niet terug dat er iets concreets ondernomen wordt om verder te komen. In het verleden is immers gebleken dat hem op zijn gedrag aanspreken niet gewerkt heeft, want hij vertoont nog steeds datzelfde gedrag.
Nogmaals, je verdient deze behandeling niet. Blijkbaar kunnen jullie het ook niet alleen af en dus zou professionele hulp, denk ik, geen kwaad kunnen. Als hij niet wil, so be it, maar dan kun jij nog wel kiezen om zelf wel te gaan.
