Relaties
alle pijlers
Reactie vader - hoe te reageren?
zaterdag 7 juni 2025 om 23:56
Hi lezers,
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is.
* de rest verwijderd ivm herkenbaarheid *
Het is al laat, maar ik moet even iets van me afschrijven in de hoop dat iemand iets zinnigs kan zeggen. Ik zal proberen het kort te houden.
Waar te beginnen. Het gaat om mijn vader.
Pas deed zich echter een situatie voor waarbij een van mijn kinderen een grapje maakte over iets. Hierop reageerde hij direct door iets kwetsends terug te zeggen. Ivm herkenning kan ik hier niet teveel over zeggen, maar ik was zo verbaasd dat ik niet eens kon reageren. Ik vond het zó intens laag van hem. Nu draait die opmerking al heel de avond in mijn hoofd en ik wil graag tegen hem zeggen dat ie over een grens gegaan is.
* de rest verwijderd ivm herkenbaarheid *
rozeroosje wijzigde dit bericht op 10-06-2025 10:50
63.51% gewijzigd
zondag 8 juni 2025 om 22:20
Vooral maar opletten hoe pa zijn pet staat , opletten wat je zegt en hoe dat overkomt klinkt mij best wel als onveilig in de oren, hoor.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 22:15Sorry, maar dit vind ik kort door de bocht. Mijn vader heeft nooit geslagen. Ons niet en mijn moeder ook niet.
Nee, dat zeg ik ook niet. Ik zeg alleen dat je zo klinkt.
Je trekt een conclusie over een onveilig nest, op basis van een aantal berichten hier. Ik heb me nooit onveilig gevoeld. Ik heb alleen moeite met zijn manier van doen.
Onveilig omvat meer dan geslagen worden. Het omvat ook met samengeknepen billen zitten omdat pa weer in “ zo’n bui “ is.
Onveilig is het ook als je nooit weet wanneer je teruggepakt gaat worden. Of dat jij gepakt wordt voor iets wat je niet gedaan hebt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 juni 2025 om 22:21
Bang zijn voor iemands reactie, op eieren lopen, onvoorspelbaarheid, inslikken en op je tong bijten, je moeder beschermen… alles wat jij er zelf over zegt wijst op een onveilig nest hoor.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 22:15Sorry, maar dit vind ik kort door de bocht. Mijn vader heeft nooit geslagen. Ons niet en mijn moeder ook niet.
Je trekt een conclusie over een onveilig nest, op basis van een aantal berichten hier. Ik heb me nooit onveilig gevoeld. Ik heb alleen moeite met zijn manier van doen.
Daar is geen lichamelijk geweld voor nodig.
Maar ik begrijp dat het als een schok komt, als je daar zo opeens anders naar gaat kijken.
Sterkte TO.
Net als anderen hier al tippen vond ik “ongezien opgegroeid” de moeite waard om te lezen.
zondag 8 juni 2025 om 22:29
Je hebt fysiek geweld en emotioneel geweld. Dat je fysiek niet mishandeld bent, betekent niet per definitie dat je een veilige jeugd hebt gehad.
En een onveilige jeugd betekent niet per definitie dat alles slecht was. Ook bij een onveilige jeugd kunnen er echt fijne dingen en momenten zijn geweest en dat je ouders van je houden staat buiten kijf.
Het een kan naast het ander staan
En een onveilige jeugd betekent niet per definitie dat alles slecht was. Ook bij een onveilige jeugd kunnen er echt fijne dingen en momenten zijn geweest en dat je ouders van je houden staat buiten kijf.
Het een kan naast het ander staan
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 23:02
zondag 8 juni 2025 om 23:08
Raar dat we een kras op onze ziel minder erg vinden dan een draai om onze oren, he ?
Je had waarschijnlijk geen seconde na hoeven denken als je vader je kind had geslagen.
Maar deze aanval staat in zijn hart gekerfd, net zoals jij littekens hebt.
Je had waarschijnlijk geen seconde na hoeven denken als je vader je kind had geslagen.
Maar deze aanval staat in zijn hart gekerfd, net zoals jij littekens hebt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 8 juni 2025 om 23:29
Natuurlijk zijn er geen kwade intenties.
Dat wil niet zeggen dat het jou niet geschaad kan hebben.
De wereld is niet zo zwart/wit. Ik denk eerder dat er sprake is van generationeel trauma. Door nu voor zoon op te komen, kun jij een klein stapje zetten in het doorbreken van de cirkel.
Maar ouders doen over het algemeen, in veruit de meeste gevallen, het beste wat ze kunnen. Soms blijkt dat beste wat ze kunnen niet heel goed te zijn. En dat betekent niet dat je je ouders moet afschrijven of dat het onmensen zijn. Niet eens dat je het contact moet verbreken (dat is volledig aan jou).
Het betekent vooral dat jij een stukje van jezelf mag gaan helen.
Google eens op codependency. Mogelijk herken je een hoop in je moeder, en mogelijk in jezelf.
Dat wil niet zeggen dat het jou niet geschaad kan hebben.
De wereld is niet zo zwart/wit. Ik denk eerder dat er sprake is van generationeel trauma. Door nu voor zoon op te komen, kun jij een klein stapje zetten in het doorbreken van de cirkel.
Maar ouders doen over het algemeen, in veruit de meeste gevallen, het beste wat ze kunnen. Soms blijkt dat beste wat ze kunnen niet heel goed te zijn. En dat betekent niet dat je je ouders moet afschrijven of dat het onmensen zijn. Niet eens dat je het contact moet verbreken (dat is volledig aan jou).
Het betekent vooral dat jij een stukje van jezelf mag gaan helen.
Google eens op codependency. Mogelijk herken je een hoop in je moeder, en mogelijk in jezelf.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zondag 8 juni 2025 om 23:29
Of je jeugd onveilig was of niet hangt niet af van intenties.
Ouders kunnen goed-bedoeld hun kind (emotioneel) verwaarlozen en/of mishandelen.
Als je heel voorzichtig met de auto door een woonwijk rijdt en er schiet een kind van tussen de auto’s voor je wielen. Je kunt niet meer tijdig reageren en het komt onder je auto terecht. Been gebroken, tand door z’n lip, enz.
Dan zeg je toch ook niet: nee hoor, dat been is niet gebroken want ik reed heeeeel voorzichtig en ik was niet van plan om hem aan te rijden?!
Intenties doen er niet toe, sommige ouders beschadigen hun kinderen.
Nou ja, intenties doen er in die zin toe dat het wel uitmaakt of je ouder dat kan erkennen of niet. Zonder erkenning is het een stuk moeilijker om te herstellen.
Ouders kunnen goed-bedoeld hun kind (emotioneel) verwaarlozen en/of mishandelen.
Als je heel voorzichtig met de auto door een woonwijk rijdt en er schiet een kind van tussen de auto’s voor je wielen. Je kunt niet meer tijdig reageren en het komt onder je auto terecht. Been gebroken, tand door z’n lip, enz.
Dan zeg je toch ook niet: nee hoor, dat been is niet gebroken want ik reed heeeeel voorzichtig en ik was niet van plan om hem aan te rijden?!
Intenties doen er niet toe, sommige ouders beschadigen hun kinderen.
Nou ja, intenties doen er in die zin toe dat het wel uitmaakt of je ouder dat kan erkennen of niet. Zonder erkenning is het een stuk moeilijker om te herstellen.
maandag 9 juni 2025 om 09:20
Toegeven dat je ouders het niet goed hebben gedaan is een van de moeilijkste dingen in therapie. Loyaliteit en liefde bepalen dat dat heel lastig is.
Het zal ook wel effect hebben als je echt helemaal gaat erkennen dat je het niet ok vindt hoe je vader zich gedraagt, en wat je te verduren krijgt alleen omdat hij niet lekker in zijn vel zit, of omdat je 'toevallig in de zelfde ruimte bent'.
Het feit dat hij geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor dat deel van zijn gedrag, en sterker nog, als hij niet volledig 'gewonnen' heeft volgt nog een sliep-uit, maakt op mij de indruk dat er wel degelijk sprake is van een onveilige gezin met pittige consequenties voor zijn omgeving.
Het feit dat ook je partner mee is gaan doen met op zijn tenen lopen, ik vind het best heftig hoe iedereen zich maar aanpast aan je vader.
Bij je kind voel je hoe heftig oneerlijk en grensoverschrijdend het eigenlijk is. Vergeet niet dat het áltijd heftig en grensoverschrijdend is. Gedrag is niet ineens 'goed' als de ander in staat is het te dragen of te bedekken met de mantel der liefde.
Het zal ook wel effect hebben als je echt helemaal gaat erkennen dat je het niet ok vindt hoe je vader zich gedraagt, en wat je te verduren krijgt alleen omdat hij niet lekker in zijn vel zit, of omdat je 'toevallig in de zelfde ruimte bent'.
Het feit dat hij geen enkele verantwoordelijkheid neemt voor dat deel van zijn gedrag, en sterker nog, als hij niet volledig 'gewonnen' heeft volgt nog een sliep-uit, maakt op mij de indruk dat er wel degelijk sprake is van een onveilige gezin met pittige consequenties voor zijn omgeving.
Het feit dat ook je partner mee is gaan doen met op zijn tenen lopen, ik vind het best heftig hoe iedereen zich maar aanpast aan je vader.
Bij je kind voel je hoe heftig oneerlijk en grensoverschrijdend het eigenlijk is. Vergeet niet dat het áltijd heftig en grensoverschrijdend is. Gedrag is niet ineens 'goed' als de ander in staat is het te dragen of te bedekken met de mantel der liefde.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 9 juni 2025 om 14:13
To, let op dat je daarbij niet je eigen coping op kind overbrengt. Van het op eieren lopen en altijd maar aanpassen aan de uitbarstingen van vader/opa.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 11:08Dit is zeker iets wat ik aan kan geven ja, want ik denk dat kind daar gewoon nog niet bij stil staat.
Ik moet nu weg, ik probeer ergens vandaag nog even terug te komen. Voor nu in ieder geval erg bedankt voor alle lieve reacties en het spijt me te moeten lezen dat sommigen van jullie iets soortgelijks met hun ouder(s) hebben.
maandag 9 juni 2025 om 15:08
Nee daar heb ik net goed met kind over gesproken en aangegeven dat kind van mij geen contact hoeft te hebben met opa als en zolang dat niet goed voelt maar dat als kind wil appen om te zeggen hoe het geraakt is dat dat dan mag.
Verder ook gezegd dat het zich niet hoeft aan te passen aan de grillen van opa, want dat die simpelweg niet te peilen zijn en dat papa en mama ook verdriet hebben van hoe het vaak gaat.
Maar ook: dat ik nu op dit moment niet weet hoe te handelen maar dat kind wel moet weten (en dat ook weet) dat ik vecht als een leeuwin als het om mn kinderen gaat en dat dat moment in deze wellicht nog gaat komen maar nu weet ik het gewoon even niet.
rozeroosje wijzigde dit bericht op 10-06-2025 11:20
0.00% gewijzigd
maandag 9 juni 2025 om 15:11
Mensen met kwade intenties zijn vrij zeldzaam, en dan hebben ze een sadistische afwijking die wellicht ook geen intentie zijn. Maar dat mensen van zichzelf vinden dat ze alleen maar goede bedoelingen hebben zegt helaas weinig over het resultaat van hun gedrag.Rozeroosje schreef: ↑08-06-2025 23:02Ik heb er nooit zo naar gekeken en idd, dat komt best wel hard binnen, vooral omdat ik ervan overtuigd ben dat er geen kwade intenties zijn (geweest).
Ik moet dit even laten bezinken.
Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?
maandag 9 juni 2025 om 15:14
Rozeroosje schreef: ↑09-06-2025 15:12Ik denk er de afgelopen dagen veel over na en ik merk dat het veel bij me losmaakt. Dat vind ik moeilijk.
Oh, Spike, how could you ever know what it's like to be totally obsessed with a pony only to find out they're obsessed with somepony else?
maandag 9 juni 2025 om 17:05
Je hoeft niet te vechten als een leeuwin voor je kinderen, meestal zijn kinderen daar ook helemaal niet bij gebaat.
Je mag onvoorwaardelijk van ze houden, er (bijna) altijd voor ze zijn maar dat vechten voor is echt niet nodig. Kijk liever naar wat je kind nodig hebt en handel daarnaar.
Stel nou dat jouw kind zegt: "joh mam, laat maar lekker zitten hoor met opa, ik vind mijn weg daar wel in". Kun jij je daar dan in vinden? Of moét er koste wat kost gevochten (lees verdedigen/aanvallen) worden?
Je mag onvoorwaardelijk van ze houden, er (bijna) altijd voor ze zijn maar dat vechten voor is echt niet nodig. Kijk liever naar wat je kind nodig hebt en handel daarnaar.
Stel nou dat jouw kind zegt: "joh mam, laat maar lekker zitten hoor met opa, ik vind mijn weg daar wel in". Kun jij je daar dan in vinden? Of moét er koste wat kost gevochten (lees verdedigen/aanvallen) worden?
.
maandag 9 juni 2025 om 18:38
Ik vind “ er onvoorwaardelijk zijn” toch ook betekenen dat je opstaat voor je kind als iemand het zo opzettelijk kwetst en pijn doet. Dat zou over mijn persoonlijke grens als moeder gaan en dat zou ik die andere volwassene wel willen laten weten. Mij lijkt het ook dat je best veel vraagt als je de verantwoordelijkheid voor wel of niet hierop reageren, volledig bij een jonge puber legt.
Je zegt dat je eigen moeder niet tegen hem opgewassen was, maar eigenlijk herhaalt dit patroon zich nu toch weer?
Je zegt dat je eigen moeder niet tegen hem opgewassen was, maar eigenlijk herhaalt dit patroon zich nu toch weer?
maandag 9 juni 2025 om 19:30
Helemaal eens.Okedan schreef: ↑09-06-2025 18:38Ik vind “ er onvoorwaardelijk zijn” toch ook betekenen dat je opstaat voor je kind als iemand het zo opzettelijk kwetst en pijn doet. Dat zou over mijn persoonlijke grens als moeder gaan en dat zou ik die andere volwassene wel willen laten weten. Mij lijkt het ook dat je best veel vraagt als je de verantwoordelijkheid voor wel of niet hierop reageren, volledig bij een jonge puber legt.
Je zegt dat je eigen moeder niet tegen hem opgewassen was, maar eigenlijk herhaalt dit patroon zich nu toch weer?
maandag 9 juni 2025 om 20:21
Voor mij zit er een verschil in het opnemen voor je kind en het aangeven dat er over jouw grenzen is gegaan.
Bij dat laatste zal ik altijd mijn mond opentrekken maar dat staat los van mijn kind, je hebt gewoon geen lullige opmerkingen te maken, niet over mij en niet over mijn kind.
Als kind zou aangeven hier last van te hebben dan volgt er nog een gesprek met als hoofdthema veiligheid. Als kind zich bij mijn ouders niet veilig kan bewegen zonder een snauw of een grauw te mogen ontvangen dan zullen ouders mogen bedenken dat kind wellicht afstand neemt.
Dat is niet leeuwin-zijn, dat is gewoon assertief zijn en normale omgangsvormen hanteren.
Bij dat laatste zal ik altijd mijn mond opentrekken maar dat staat los van mijn kind, je hebt gewoon geen lullige opmerkingen te maken, niet over mij en niet over mijn kind.
Als kind zou aangeven hier last van te hebben dan volgt er nog een gesprek met als hoofdthema veiligheid. Als kind zich bij mijn ouders niet veilig kan bewegen zonder een snauw of een grauw te mogen ontvangen dan zullen ouders mogen bedenken dat kind wellicht afstand neemt.
Dat is niet leeuwin-zijn, dat is gewoon assertief zijn en normale omgangsvormen hanteren.
.
maandag 9 juni 2025 om 21:08
Ik denk dat je je beter kunt richten op het leren om direct, in het moment, te reageren op wat er gebeurt, zodat je niet na een opmerking weer heel lang moet nadenken over hoe te handelen. Gewoon: pa, dit gaat te ver, dit wil ik echt niet hebben, is duidelijk en je hoeft er verder geen discussie over aan te gaan.
Het feit dat dit zelfs nu, als volwassen vrouw nog niet lukt, komt door een leven lang aangeleerd op eieren lopen.
Het feit dat dit zelfs nu, als volwassen vrouw nog niet lukt, komt door een leven lang aangeleerd op eieren lopen.
maandag 9 juni 2025 om 21:17
Ik dacht ook zoiets.Rooss4.0 schreef: ↑09-06-2025 17:05Je hoeft niet te vechten als een leeuwin voor je kinderen, meestal zijn kinderen daar ook helemaal niet bij gebaat.
Je mag onvoorwaardelijk van ze houden, er (bijna) altijd voor ze zijn maar dat vechten voor is echt niet nodig. Kijk liever naar wat je kind nodig hebt en handel daarnaar.
Stel nou dat jouw kind zegt: "joh mam, laat maar lekker zitten hoor met opa, ik vind mijn weg daar wel in". Kun jij je daar dan in vinden? Of moét er koste wat kost gevochten (lees verdedigen/aanvallen) worden?
in plaats van opa op te voeden, kun je ook je kind troosten.
Gewoon zeggen "ik vond die opmerking van opa verkeerd, en ik hoop dat zoiets niet vaak gebeurt".
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
maandag 9 juni 2025 om 21:23
Met een nachtje slapen bleek je er nog niet te zijn 
Komt wel goed Rozeroosje. Dat onvoorwaardelijke voor je kind spat er vanaf. En hoe om te gaan met je vader, dat gaat misschien vanaf nu toch wel veranderen.
Het stomme is, zelf al doe je nu niks, het is ook niet meer hetzelfde als daarvoor. Je kind is betrokken, en je hebt heel sterk een grens gevoeld. Volgens mij wil je niet eens meer de route van 'de mantel der liefde'. Maarja, wat het gaat betekenen als je er tegenin gaat, dat is onzeker. In ieder geval veel gedoe.
Hoop dat je te alle tijden dicht bij jezelf kunt blijven. Hou het in het hier en nu, en beperk je tot het begrenzen van gedrag. Daar heb je de meeste invloed op, en dan hou je het weg bij het veroordelen van iemand als persoon.
Komt wel goed Rozeroosje. Dat onvoorwaardelijke voor je kind spat er vanaf. En hoe om te gaan met je vader, dat gaat misschien vanaf nu toch wel veranderen.
Het stomme is, zelf al doe je nu niks, het is ook niet meer hetzelfde als daarvoor. Je kind is betrokken, en je hebt heel sterk een grens gevoeld. Volgens mij wil je niet eens meer de route van 'de mantel der liefde'. Maarja, wat het gaat betekenen als je er tegenin gaat, dat is onzeker. In ieder geval veel gedoe.
Hoop dat je te alle tijden dicht bij jezelf kunt blijven. Hou het in het hier en nu, en beperk je tot het begrenzen van gedrag. Daar heb je de meeste invloed op, en dan hou je het weg bij het veroordelen van iemand als persoon.
Daadkracht is mooi, even rustig ademhalen ook
maandag 9 juni 2025 om 21:39
Mee eens dat richten op het niet-adequate gedrag van vader het beste is. Met name het hanteren van je grenzen, dus eventueel weggaan bij een rotopmerking is een duidelijke consequentie naar vader.
Mijn zusje is hier fantastisch in bij vader: “je weet toch dat ik hier kom om jou te zien, met dit gedrag kom ik minder”, zegt ze dan. Vervolgens komt ze daar een half jaar niet, en is hij daarna zeker een paar maand weer normaal tegen haar.
Ik ben daar te onhandig in, ik plof intern (wat zich extern uit als stilte) en ik ga dan zodra ik voor m’n gevoel weg kan ook weg.
Mijn zusje is hier fantastisch in bij vader: “je weet toch dat ik hier kom om jou te zien, met dit gedrag kom ik minder”, zegt ze dan. Vervolgens komt ze daar een half jaar niet, en is hij daarna zeker een paar maand weer normaal tegen haar.
Ik ben daar te onhandig in, ik plof intern (wat zich extern uit als stilte) en ik ga dan zodra ik voor m’n gevoel weg kan ook weg.
osca wijzigde dit bericht op 09-06-2025 21:39
Reden: Verhelderen
Reden: Verhelderen
2.57% gewijzigd
maandag 9 juni 2025 om 22:09
Is wel lastig hoor, als je in een automatische freeze reactie schiet. Dan kan er later op terugkomen soms het hoogst haalbare zijn.pina schreef: ↑09-06-2025 21:08Ik denk dat je je beter kunt richten op het leren om direct, in het moment, te reageren op wat er gebeurt, zodat je niet na een opmerking weer heel lang moet nadenken over hoe te handelen. Gewoon: pa, dit gaat te ver, dit wil ik echt niet hebben, is duidelijk en je hoeft er verder geen discussie over aan te gaan.
Het feit dat dit zelfs nu, als volwassen vrouw nog niet lukt, komt door een leven lang aangeleerd op eieren lopen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
