Relaties
alle pijlers
Sinterklaas met familie
zondag 22 september 2024 om 19:47
Het is weer zover, het sinterklaasfeest in de familie wordt gepland. Datum wordt geprikt en iedereen wordt alweer helemaal enthousiast. Behalve ik 
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
Context: het betreft mijn schoonfamilie, van huis uit ben ik sowieso niet zo groot geworden met Sinterklaas. We vierden het wel maar toen we daar in onze tienertijd mee stopten, vond ik dat nooit erg. Als kind vond ik de cadeautjes uiteraard leuk, al het gebeuren er omheen eerder eng en later gewoon niet zo boeiend.
Schoonfamilie daarentegen leeft zo ongeveer voor Sinterklaas, dit is echt de grootste feestdag van het jaar. Tien jaar geleden vond ik dat prima, inmiddels zijn er kleinkinderen bij gekomen (ook van onszelf) en vind ik het meer één groot hebberig graaifeest geworden waarbij de kinderen compleet hyperactief en hysterisch worden.
Maar wat doe je dan? Aangeven dat we het met ons eigen gezin gaan vieren zonder alle neefjes/nichtjes enzo? Me er maar weer gewoon overheen zetten en de hele heisa elk jaar voorbereiden en die ene dag nou maar gewoon geven voor de schoonfamilie? Het is uiteindelijk maar één dag maar ik vind er echt helemaal niks aan en zou het veel liever thuis met onze eigen kinderen gezellig vieren.
vrijdag 30 mei 2025 om 23:56
Het gaat heel wisselend met mij, de ene dag best oké, de andere dag doodmoe en tot weinig in staat. We zijn inmiddels begonnen met de gezamenlijke therapie (1 sessie gehad). Ingewikkeld hoor, man voelt zich duidelijk totaal niet op zijn gemak en zegt absoluut niet wat hij denkt. Zit enorm al zijn woorden te wegen en er komt eigenlijk weinig uit. Helemaal op het eind toen de therapeut vroeg hoe hij het had gevonden, benoemde hij wel dat hij het soort lastig vindt zich een houding te geven, dat vond ik wel echt winst dat hij dat überhaupt kon benoemen, maar oei… we moeten van ver komen.framboosje123 schreef: ↑28-05-2025 15:54Hoe is het nu TO? Fijn dat je man ineens toch wel in staat blijkt te zijn je te ondersteunen, blijkbaar voelt hij dat het nu écht menens is. Dus toch ergens heeft hij wel empathie…
Ik daarentegen zit hoog in mijn emotie ook door de overspanning, en ik voel me gewoon enorm gekwetst door hoe man zich heeft opgesteld de afgelopen jaren. Ik heb dat in tranen benoemd en dat ik eigenlijk ergens hoop dat hij op een punt komt dat hij inziet hoe hij mij gekwetst heeft en dat hij zijn rol daarin ook erkent en misschien ooit sorry kan zeggen. Zijn reactie is dan letterlijk ‘dat is vervelend, maar…’ en dan een relaas over dat hij er niks aan kan doen dat hij niks deed voor het gezin omdat ik het altijd al eerder had gedaan dus kon hij toch niks meer doen. Dus ik zeg… als je dit zo zegt, klinkt het voor mij alsof je zegt dat het mijn fout is dat jij mij hebt moeten kwetsen, want ik geef je geen ruimte om er voor me te zijn. En daar kan hij dan niet op reageren.. en de therapeut liet het ook een beetje hangen. Maar die gaf aan dat we dan de volgende keer gaan kijken naar hoe wij naar elkaar luisteren (of niet) en op elkaar reageren.
zaterdag 31 mei 2025 om 00:03
Sorry voor het hele relaas, ik weet niet of het enigszins te volgen is. Ik merkte vooral dat ik emoties toon in de therapiesessie (doe ik sowieso wel makkelijker maar nu ik thuis zit helemaal) en dat man daar soort totaal niet op reageert. En of dat nou komt doordat hij zich niet op z’n gemak voelt of iets anders weet ik niet, maar het beangstigt me wel dat hij zo koel en zakelijk kan reageren. Dan gaan mijn gedachten wel richting… gaat dit goed komen? Gaat hij mij op emotioneel vlak kunnen geven wat ik nodig heb? Ik weet het niet.
zaterdag 31 mei 2025 om 06:24
Ik zou het nog een sessie of vier volhouden. Misschien valt het kwartje straks.Minik schreef: ↑31-05-2025 00:03Sorry voor het hele relaas, ik weet niet of het enigszins te volgen is. Ik merkte vooral dat ik emoties toon in de therapiesessie (doe ik sowieso wel makkelijker maar nu ik thuis zit helemaal) en dat man daar soort totaal niet op reageert. En of dat nou komt doordat hij zich niet op z’n gemak voelt of iets anders weet ik niet, maar het beangstigt me wel dat hij zo koel en zakelijk kan reageren. Dan gaan mijn gedachten wel richting… gaat dit goed komen? Gaat hij mij op emotioneel vlak kunnen geven wat ik nodig heb? Ik weet het niet.
zaterdag 31 mei 2025 om 08:40
Je bent heel erg gericht op hem.
Het gaat niet sneller doordat jij zo op hem focussed hoor en je hebt natuurlijk jarenlang de patronen de kans gegeven zo te groeien als ze zijn, dus je frustratie is er ook eentje van jezelf. Richt je energie op zaken waar je wel invloed op hebt en zoek dingen waar je van ontspant.
Het gaat niet sneller doordat jij zo op hem focussed hoor en je hebt natuurlijk jarenlang de patronen de kans gegeven zo te groeien als ze zijn, dus je frustratie is er ook eentje van jezelf. Richt je energie op zaken waar je wel invloed op hebt en zoek dingen waar je van ontspant.
zaterdag 31 mei 2025 om 08:59
Het lijkt alsof jij een uitkomst in je hoofd hebt voor die therapie en als je die bereikt hebt ben je tevreden. Als je man zegt dat hij al jaren alles verkeerd heeft gedaan en jij de zaak alleen hebt getrokken ben je blij. Die erkenning zoek je.
Waarschijnlijk zal het niet precies volgens dat draaiboek gaan lopen. Heb jij zelf wel ruimte in je hoofd voor een ander scenario?
Waarschijnlijk zal het niet precies volgens dat draaiboek gaan lopen. Heb jij zelf wel ruimte in je hoofd voor een ander scenario?
zaterdag 31 mei 2025 om 09:43
Dat is ook moeilijk te zien, dat gebrek aan emotie. Als je terugkijkt naar jullie hele relatie, ook het begin, waren er dan momenten dat het er wel was?
Dat jij zo wisselt in hoe je je voelt per dag is heel normaal trouwens. Mijn tip is om niet te veel te doen als je je goed voelt. Juist dan kun je herstellen
Dat jij zo wisselt in hoe je je voelt per dag is heel normaal trouwens. Mijn tip is om niet te veel te doen als je je goed voelt. Juist dan kun je herstellen
Het is zoals het is
zaterdag 31 mei 2025 om 10:46
@dp, het hoeft niet precies volgens een scenario te lopen, dat heb ik ook echt niet zo preciesjes in mijn hoofd ofzo. Maar een stukje erkenning/begrip en daarbij iets van berouw, dat is wel iets waar ik inderdaad heel erg naar op zoek ben. Het liep in de sessie ook gewoon een beetje gek vond ik. Ik gaf eerst juist aan dat man echt absoluut ten positieve veranderingen heeft gemaakt de afgelopen weken om mij te ondersteunen nu het niet gaat en dat ik dat dus enorm waardeer en dat ik daardoor ook merk dat ik ook zijn leuke kanten weer zie en er weer aantrekkingskracht is (zijn omschrijving van de reden waarom we er zaten was namelijk dat ik hem niet meer aantrekkelijk vind). De therapeut pakte dat op en zei ook echt expliciet tegen man van, pak dit compliment, want je hebt dus blijkbaar echt iets goed gedaan. En toen vroeg hij aan man hoe het voor hem was geweest deze weken. Daarop reageerde man dat hij eigenlijk amper verschil merkte en dat het hem totaal geen moeite kostte om ietsjes meer op te pakken, dat hij het helemaal niet zo’n grote verandering vond. Daarop zei de therapeut ook.. als je dit zegt, denkt minik natuurlijk.. als het niet zo’n verandering is, waarom was dat eerder dan niet mogelijk? Daarop had man niet echt een antwoord, hij zegt dat hij niet echt ervaart dat het nu zo anders gaat.
Dat maakt bij mij twee dingen los, enerzijds dat het dan lijkt alsof al die extra taken niks voorstellen dus dat ik daar veel te moeilijk over heb gedaan, ten tweede dat hij dat dus blijkbaar makkelijk eerder ook had kunnen doen, maar dat mijn gevoel dat ik daarvoor eerst echt neer moet vallen, klopt. Het eerste heb ik even gelaten, het tweede heb ik wel benoemd toen de therapeut om mijn reactie vroeg. En toen therapeut bij man nog verder op de verandering in probeerde te gaan, zei man wel dat hij hoopt dat ik gauw weer in staat ben om de ‘normale dingen’ op te pakken dus dat het toch wel een beetje een verandering was.
Man is gewoon ook onhandig, hij zegt heel vaak dingen die hij niet zo lomp bedoelt als dat hij ze zegt, maar het is voor mij nu lastig om dingen te relativeren en wát hij zegt, ervaar ik best wel als kwetsend.
@youk, man is nooit invoelend geweest, en ik merk hoe langer we bij elkaar zijn, hoe meer ik dat altijd al mis. Maar ik weet dus niet of het eerlijk is hierin een verandering van hem te verwachten. De conclusie kan ook zijn dat hij dit gewoon echt niet kan, en dan moet ik afwegen of ik daarmee kan leven of niet. En dat is ook wat me beangstigt sinds die sessie… dat ik denk, hij kan het misschien écht niet. En de implicaties daarvan zijn heftig, want dat is wel wat ik nodig heb.
Dat maakt bij mij twee dingen los, enerzijds dat het dan lijkt alsof al die extra taken niks voorstellen dus dat ik daar veel te moeilijk over heb gedaan, ten tweede dat hij dat dus blijkbaar makkelijk eerder ook had kunnen doen, maar dat mijn gevoel dat ik daarvoor eerst echt neer moet vallen, klopt. Het eerste heb ik even gelaten, het tweede heb ik wel benoemd toen de therapeut om mijn reactie vroeg. En toen therapeut bij man nog verder op de verandering in probeerde te gaan, zei man wel dat hij hoopt dat ik gauw weer in staat ben om de ‘normale dingen’ op te pakken dus dat het toch wel een beetje een verandering was.
Man is gewoon ook onhandig, hij zegt heel vaak dingen die hij niet zo lomp bedoelt als dat hij ze zegt, maar het is voor mij nu lastig om dingen te relativeren en wát hij zegt, ervaar ik best wel als kwetsend.
@youk, man is nooit invoelend geweest, en ik merk hoe langer we bij elkaar zijn, hoe meer ik dat altijd al mis. Maar ik weet dus niet of het eerlijk is hierin een verandering van hem te verwachten. De conclusie kan ook zijn dat hij dit gewoon echt niet kan, en dan moet ik afwegen of ik daarmee kan leven of niet. En dat is ook wat me beangstigt sinds die sessie… dat ik denk, hij kan het misschien écht niet. En de implicaties daarvan zijn heftig, want dat is wel wat ik nodig heb.
zaterdag 31 mei 2025 om 11:42
Het is ook heel moeilijk als je gaat zien dat je man anders is dan jij dacht of jezelf hebt voorgehouden. Want als je dat ziet dan moet je opnieuw kijken of je dat dan wel wil en dat is heel pijnlijk.
Bedenk wel dat alles mag. Als man jou niet kan geven wat je nodig hebt dan mag je bij hem weg, maar het hoeft niet. Je mag echt in elke situatie zelf kiezen. En hij ook natuurlijk. En dat is ook nog niet voor nu.
Nu gaat het vooral om zien hoe het echt is. Hoe hij echt is. Dat houdt geen oordeel in naar hem of naar jou, maar het verandert wel jouw blik op hoe je leven is en wordt. Daarna kun je dan gaan kijken naar keuzes.
Bedenk wel dat alles mag. Als man jou niet kan geven wat je nodig hebt dan mag je bij hem weg, maar het hoeft niet. Je mag echt in elke situatie zelf kiezen. En hij ook natuurlijk. En dat is ook nog niet voor nu.
Nu gaat het vooral om zien hoe het echt is. Hoe hij echt is. Dat houdt geen oordeel in naar hem of naar jou, maar het verandert wel jouw blik op hoe je leven is en wordt. Daarna kun je dan gaan kijken naar keuzes.
Het is zoals het is
zaterdag 31 mei 2025 om 14:37
zondag 29 juni 2025 om 01:10
Lief dat je het vraagt. De dagelijkse gang van zaken is/was ten positieve veranderd, maar ik heb enorm mijn twijfels bij de bestendigheid van deze veranderingen. Man zei in sessie 2 bij de therapeut dat hij hoopt dat ‘Minik snel haar dingen in huis weer op kan pakken’. Man is bijzonder ongelukkig in dingen verwoorden, maar sinds een week is het begrip voor mij en dingen overnemen en overleggen enorm aan het afnemen. Dat bespreekbaar maken lukt deels, man past vervolgens zijn weekplanning wel aan (het ging dus drie weken goed en toen had hij 6(!) avonden in deze week iets staan) maar met gemopper en gedoe. En het idee overleg of checken of iets kan/handig/wenselijk is, is alweer verdwenen.
Gelukkig deze week ook therapie gehad waarin dit hele gebeuren ter sprake kwam. Ik vond het een goede sessie, we moesten gewoon dit bespreken met tips hoe van de therapeut en dan brak hij af en toe in het gesprek in om ons te helpen betere vragen te stellen enzo. Leidde tot een opener gesprek zonder ‘ja maar’ waarin ik het gevoel had dat man ook echt naar mij luisterde en we meer tot de kern kwamen. Mans conclusie eind van de sessie ‘dit voelt alsof ik aan het werk ben’ (hij voert op zijn werk veel gesprekken met werknemers (HR)). Dus ik vroeg wat hij daarmee bedoelde, blijkt hij dus emoties, als hij die überhaupt al voelt, compleet uit te zetten en puur de opdracht van de therapeut uit te voeren. In de auto terug zei man het een hele stomme en nutteloze sessie te vinden en makkelijk geld verdienen voor de therapeut ‘want hij laat ons alle vragen stellen’. Ik werd tijdens het gesprek bij de therapeut juist wel geraakt en werd ook even een klein beetje emotioneel. Ik vroeg man wat hij ervan vond dat ik emotioneel werd. Zijn reactie: ‘irritant, want ik wil niet dat je huilt, want dan moet ik dat weer oplossen’.
En vanavond had man een activiteit met vrienden tot 12 uur en daarna zou hij naar huis komen. Nu nog niet thuis, geen bericht, niks. Dus ik maak me zorgen, appte en belde, geen reactie. Nu net berichtje dat hij toch nog even de stad in is. Ik vind dat dus mateloos irritant. Laat dat dan weten, check even of het thuis goed gaat.
zondag 29 juni 2025 om 02:33
Irritatie nu even tot de max… man komt net thuis ‘je wist toch dat ik laat thuis zou komen?’ En gaat binnen twee minuten naast me liggen ronken (want alcohol gedronken dus het zaagt lekker…). Ik dus klaarwakker, boos. Ik ben hier soms zo verschrikkelijk klaar mee.
En wellicht reageer ik nu enorm overdreven hoor, dat zou ook kunnen. Ik zit nu even heel hoog in mijn irritatie.
En wellicht reageer ik nu enorm overdreven hoor, dat zou ook kunnen. Ik zit nu even heel hoog in mijn irritatie.
zondag 29 juni 2025 om 07:56
zondag 29 juni 2025 om 08:13
Waarom zit je er zo op hoe laat hij thuis komt? Heb je hem nodig om te kunnen slapen of zo? Ik zou hem veel plezier wensen en als hij het laat maakt dan is dat toch zijn keuze? Of moet jij dan de volgende dag alles overnemen of zo? Dat zou ik wel irritant vinden. Maar ik vraag mijn partner niet hoe laat hij van plan is thuiste komen als het ruim na mijn bedtijd is.
zondag 29 juni 2025 om 08:13
Ja, vind ik eigenlijk ook. Ik snap dat je dat snel krijgt omdat het verhaal alleen de kant van Minik is, maar hij lijkt heel veel te moeten meebuigen en kan het niet snel goed doen. Ik denk dat er dingen verwacht worden die hij niet in zich heeft. In dat geval zal het niet goed aflopen, want dat houdt niemand vol. Ik lees niet echt over het toewerken naar een situatie die voor allebei wenselijk is.
zondag 29 juni 2025 om 08:15
Dit ook. Hij is uit met vrienden. Waarom maakt het zoveel uit hoe laat hij thuis is? De avond is dan toch al besteed? Of hij nou om half één of half drie thuis komt, waarom maakt dat zoveel uit?aikidoka schreef: ↑29-06-2025 08:13Waarom zit je er zo op hoe laat hij thuis komt? Heb je hem nodig om te kunnen slapen of zo? Ik zou hem veel plezier wensen en als hij het laat maakt dan is dat toch zijn keuze? Of moet jij dan de volgende dag alles overnemen of zo? Dat zou ik wel irritant vinden. Maar ik vraag mijn partner niet hoe laat hij van plan is thuiste komen als het ruim na mijn bedtijd is.
zondag 29 juni 2025 om 08:17
Waarom? Waren er zieken thuis oid?Minik schreef: ↑29-06-2025 01:10
En vanavond had man een activiteit met vrienden tot 12 uur en daarna zou hij naar huis komen. Nu nog niet thuis, geen bericht, niks. Dus ik maak me zorgen, appte en belde, geen reactie. Nu net berichtje dat hij toch nog even de stad in is. Ik vind dat dus mateloos irritant. Laat dat dan weten, check even of het thuis goed gaat.
zondag 29 juni 2025 om 08:23
Ook dan: ze zullen afspraken gemaakt hebben over de ochtendshift. Of hij dan tot twaalf of tot twee uur wegblijft, maakt dan toch niet uit? En als ze geen afspraken gemaakt hebben over de ochtendshift, dan is dat niet alleen hem aan te rekenen.happyapple schreef: ↑29-06-2025 08:18Ik zou me kunnen voorstellen dat zij dan vanochtend vroeg met de kleine kinderen 'mag' opstaan en hij de hele ochtend in bed blijft? Maar goed dat vul ik nu ook in, natuurlijk.
Ze lijkt voortdurend te zoeken naar bewijs van zijn falen. Zoekt en gij zult vinden. Ik weet niet of dat een constructieve instelling is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
