Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
maandag 1 september 2025 om 07:31
Hier was de 'voorbereidingsweek' echt hels. Ik heb nog nooit (en ik werk toch al goed 25 jaar in onderwijsland) zoveel gedoe en gezeik gezien/gehad voor de start van de lessen.
Helaas ook een rooster waar ik niet blij van wordt minimaal 1 en sommige weken 2 avonden, lange dagen en meestal hooguit 1 thuiswerkdag. En niemand kan er wat aan doen, maar ik ben al zo moe. Samen met een collega vorige week een aftelkalender tot de herfstvakantie gemaakt. Maar dat we dat voor de lesstart al nodig hebben is extreem.
Succes in elk geval voor iedereen weer deze week.
Traject waar je nu in zit klinkt wel heel goed EV!
Moeilijke maar goede voornemens Avo. Ik doe met je mee wat betreft licht uit om 23.00 uur. Het veel te laat gaan slapen maakt het nog erger allemaal.
Helaas ook een rooster waar ik niet blij van wordt minimaal 1 en sommige weken 2 avonden, lange dagen en meestal hooguit 1 thuiswerkdag. En niemand kan er wat aan doen, maar ik ben al zo moe. Samen met een collega vorige week een aftelkalender tot de herfstvakantie gemaakt. Maar dat we dat voor de lesstart al nodig hebben is extreem.
Succes in elk geval voor iedereen weer deze week.
Traject waar je nu in zit klinkt wel heel goed EV!
Moeilijke maar goede voornemens Avo. Ik doe met je mee wat betreft licht uit om 23.00 uur. Het veel te laat gaan slapen maakt het nog erger allemaal.
Forever is a hell of a long time
maandag 1 september 2025 om 10:50
Oh dat klinkt ook niet als een goed begin Selune! Mijn rooster is ook niet optimaal maar ik heb het maar zo gelaten (niet aangegeven).
Ik werk maandagmiddag en -avond en zou dan dinsdag vrij zijn maar ik moet nu 's middags werken. Ik heb die vrije dag eigenlijk wel nodig, maar heb het maar zo gelaten want ik krijg dan wel een hele leuke groep (NT1) en dat is nieuw maar wilde ik wel graag. Ook op donderdag de middag en avond maar dan wel vrijdag vrij. Ik werk nu 4 dagen, waarvan 2 hele en 2 halve dagen. Geen ochtenden wat op zich wel fijn is, want ik haat vroeg op staan en ik slaap ook altijd te kort.
Goed voornemen Avo, om 23:00 uur licht uit. Zou ik hier ook moeten doen.
Ik ga ook aftellen tot de herfstvakantie. Daarna alleen nog toetsweek en dan nieuwe groepen.
Ik werk maandagmiddag en -avond en zou dan dinsdag vrij zijn maar ik moet nu 's middags werken. Ik heb die vrije dag eigenlijk wel nodig, maar heb het maar zo gelaten want ik krijg dan wel een hele leuke groep (NT1) en dat is nieuw maar wilde ik wel graag. Ook op donderdag de middag en avond maar dan wel vrijdag vrij. Ik werk nu 4 dagen, waarvan 2 hele en 2 halve dagen. Geen ochtenden wat op zich wel fijn is, want ik haat vroeg op staan en ik slaap ook altijd te kort.
Goed voornemen Avo, om 23:00 uur licht uit. Zou ik hier ook moeten doen.
Ik ga ook aftellen tot de herfstvakantie. Daarna alleen nog toetsweek en dan nieuwe groepen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 1 september 2025 om 16:07
Avo, zijn het alleen beelden of ook dromen? Is anti-droom anders een optie?
Ik snap dat je dan naar de huisarts moet, maar dat moest je toch al dacht ik?
Dames, succes met de start van dit rommelige onderwijs jaar! Jammer dat jullie nu al het gevoel hebben af te moeten tellen, ik hoop dat er na een paar weken wat meer routine komt en het gevoel iets minder zwaar wordt.
Ik snap dat je dan naar de huisarts moet, maar dat moest je toch al dacht ik?
Dames, succes met de start van dit rommelige onderwijs jaar! Jammer dat jullie nu al het gevoel hebben af te moeten tellen, ik hoop dat er na een paar weken wat meer routine komt en het gevoel iets minder zwaar wordt.
maandag 1 september 2025 om 17:46
Juist goed, je vragen, Avo. Ik hou van vragen.
Dat zet mij aan het denken en geeft meer inzicht.
Wat maakt dat ik het nu aandurf? Ik heb tijdens het traject kort 12x EMDR-trajectje binnen TRTC kunnen doen, 12x een andere therapeut die ik niet kende, 12 situaties behandeld, elke keer een andere. Natuurlijk iets meer 'oppervlakkige' trauma's genomen toen..
Door de EMDR gingen er allerlei luikjes en deurtjes open naar de delen, ze gingen meereageren. Maar het duurde nog een hele tijd voordat ik weer een eigen behandelaar kreeg (er was op een gegeven moment heel veel leegloop) en juist toen ik mijn huidige behandelaar kreeg, had ik net het boek van Janina Fischer gelezen. Zij werkte ook zo. Dat was meteen een gemeenschappelijke taal, zeg maar.
En het duurde nog lang voordat ik haar echt (meer) vertrouwde hoor. Veel sessies kon ik haar niet eens aankijken. Eigenlijk pas tegen het einde van het traject zijn we met de EMDR gestart en toen was het echt to-the-point, daar waar het om ging. Omdat dit pas net echt op gang kwam, heb ik deze verlenging gekegen. Het trauma is bij mij van heel lang geleden (en later in mijn volwassen leven nog iets heftigs erbovenop). Ik ga in sept/okt/nov nog wekelijkse sessies krijgen, daarna wordt het afgebouwd en wordt er gekeken wat nog nodig is.
Of ik mij niet meer alleen voel?
Ligt eraan aan welk deel je het vraagt...........
Dat zet mij aan het denken en geeft meer inzicht.
Wat maakt dat ik het nu aandurf? Ik heb tijdens het traject kort 12x EMDR-trajectje binnen TRTC kunnen doen, 12x een andere therapeut die ik niet kende, 12 situaties behandeld, elke keer een andere. Natuurlijk iets meer 'oppervlakkige' trauma's genomen toen..
Door de EMDR gingen er allerlei luikjes en deurtjes open naar de delen, ze gingen meereageren. Maar het duurde nog een hele tijd voordat ik weer een eigen behandelaar kreeg (er was op een gegeven moment heel veel leegloop) en juist toen ik mijn huidige behandelaar kreeg, had ik net het boek van Janina Fischer gelezen. Zij werkte ook zo. Dat was meteen een gemeenschappelijke taal, zeg maar.
En het duurde nog lang voordat ik haar echt (meer) vertrouwde hoor. Veel sessies kon ik haar niet eens aankijken. Eigenlijk pas tegen het einde van het traject zijn we met de EMDR gestart en toen was het echt to-the-point, daar waar het om ging. Omdat dit pas net echt op gang kwam, heb ik deze verlenging gekegen. Het trauma is bij mij van heel lang geleden (en later in mijn volwassen leven nog iets heftigs erbovenop). Ik ga in sept/okt/nov nog wekelijkse sessies krijgen, daarna wordt het afgebouwd en wordt er gekeken wat nog nodig is.
Of ik mij niet meer alleen voel?
Ligt eraan aan welk deel je het vraagt...........
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 1 september 2025 om 20:29
Maisnon, dromen.
Sinds intakes droom ik veel over straf voor praten, ontdekt worden, maar ook over wat ik opschreef.
Antidroom wil ik eigenlijk alleen doen als het echt echt nodig is.
Het is een week gewenning en een week ontwenning. En ik gok zomaar dat ik dat bij de opname niet mag gebruiken...
(Kan ik nog navragen volgende intake)
Ik zit met die psycholoog in mijn maag.
Had via hapto een naam doorgekregen, zag er ook echt fijn uit op haar website, maar aanmeldstop. Gemaild, maar nul reactie.
Waar tover ik zo snel een goede psycholoog vandaan. Volgens hapto moest ik kijken naar iemand die geschoold was in sensorimotor die zijn in mijn regio vrij dun gezaaid.
De gemailde dame is al meer dan een half uur rijden.
Via de huisarts laten verwijzen heb ik niet echt vertrouwen in.
Ik weet het niet zo goed meer, en ik moet er toch een fixen, liefst voor volgende week. Hoe dan...
Ev, ik snap dat je dan nu nog een emdr traject doet. Dapper hoor!
Valt het bij jou ook zo pittig?
Sinds intakes droom ik veel over straf voor praten, ontdekt worden, maar ook over wat ik opschreef.
Antidroom wil ik eigenlijk alleen doen als het echt echt nodig is.
Het is een week gewenning en een week ontwenning. En ik gok zomaar dat ik dat bij de opname niet mag gebruiken...
(Kan ik nog navragen volgende intake)
Ik zit met die psycholoog in mijn maag.
Had via hapto een naam doorgekregen, zag er ook echt fijn uit op haar website, maar aanmeldstop. Gemaild, maar nul reactie.
Waar tover ik zo snel een goede psycholoog vandaan. Volgens hapto moest ik kijken naar iemand die geschoold was in sensorimotor die zijn in mijn regio vrij dun gezaaid.
De gemailde dame is al meer dan een half uur rijden.
Via de huisarts laten verwijzen heb ik niet echt vertrouwen in.
Ik weet het niet zo goed meer, en ik moet er toch een fixen, liefst voor volgende week. Hoe dan...
Ev, ik snap dat je dan nu nog een emdr traject doet. Dapper hoor!
Valt het bij jou ook zo pittig?
maandag 1 september 2025 om 20:54
Mijn schoonzus doet sensorimotorische therapie. Maar goed, ik weet niet welke regio je zoekt en hoe haar wachtlijst is natuurlijk...
Kan je haar gegevens via pb sturen en dan kun je zelf kijken of je het iets vindt? Ze heeft alle niveaus. En ze is heel lief en fijn en geduldig en kundig (is al ruim 25 jaar psycholoog).
Kan je haar gegevens via pb sturen en dan kun je zelf kijken of je het iets vindt? Ze heeft alle niveaus. En ze is heel lief en fijn en geduldig en kundig (is al ruim 25 jaar psycholoog).
lucy wijzigde dit bericht op 01-09-2025 20:56
0.31% gewijzigd
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
maandag 1 september 2025 om 21:22
Ja, EMDR valt flink pittig. Laatst kreeg ik vlak erna, zomaar uit het niets, blaasontsteking. Afgelopen week dus die duizeligheid.
Ik ben me ineens ook zo erg bewust van overlevingspatronen; hoe ik omga met mensen, en hoe dichterbij, hoe moeilijker het voelt.
Ik raak nog steeds zo erg mezelf kwijt in contact met anderen.
Ik ben me ineens ook zo erg bewust van overlevingspatronen; hoe ik omga met mensen, en hoe dichterbij, hoe moeilijker het voelt.
Ik raak nog steeds zo erg mezelf kwijt in contact met anderen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 1 september 2025 om 22:01
Heb gegevens gestuurd. En jij zegt gewoon niets. Weet ik niet of je er naar toe bent en in de buurt woont.
Maar als je er iets aan hebt gun ik je dat. Ik vind mijn anonimiteit naar jou minder belangrijk dan andersom. (En he, ik woon niet eens in de buurt van schoonzus
).
Maar als je er iets aan hebt gun ik je dat. Ik vind mijn anonimiteit naar jou minder belangrijk dan andersom. (En he, ik woon niet eens in de buurt van schoonzus
).
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 4 september 2025 om 15:36
Hoe is het met iedereen hier? Eerste week overleefd? Avo, al zicht op een fijne psycholoog voor nazorg?
Hier lijkt het langzaam beter te gaan. Ben heel voorzichtig me weer wat tegen mijn eigen werk aan het bemoeien. Krijg ik energie van. Beetje mijn mening geven en er verder nog niets mee hoeven doen zeg maar
.
En... meis is al 5 dagen naar school geweest!! Waarbij ik haar 3x heb moeten brengen (enkele reis 50 minuten...), maar dat mag de pret niet drukken. Ze is alle dagen op tijd op school gekomen en vanmorgen om 7 uur op gestaan! Ik zeg: de kop is eraf, na morgen een volle week volgemaakt.
Denk dat ik na een maand adem kan gaan halen...
Morgen starten met de relatietherapie. Dat vind ik dan wel weer erg spannend.
Hier lijkt het langzaam beter te gaan. Ben heel voorzichtig me weer wat tegen mijn eigen werk aan het bemoeien. Krijg ik energie van. Beetje mijn mening geven en er verder nog niets mee hoeven doen zeg maar
.En... meis is al 5 dagen naar school geweest!! Waarbij ik haar 3x heb moeten brengen (enkele reis 50 minuten...), maar dat mag de pret niet drukken. Ze is alle dagen op tijd op school gekomen en vanmorgen om 7 uur op gestaan! Ik zeg: de kop is eraf, na morgen een volle week volgemaakt.
Denk dat ik na een maand adem kan gaan halen...
Morgen starten met de relatietherapie. Dat vind ik dan wel weer erg spannend.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 4 september 2025 om 18:40
Ohhhh wauw, die Meis!!!
Wat heerlijk voor jou en voor haar dat ze het voor elkaar krijgt. Dat ze het doet. Wieuw.
Toitoi morgen. Waar zie je het meest tegenop?
Ik heb 2 psychologen gemaild, dat is voor mijn doen best een stap en flink tempo besef ik.
Ik voel me ook heel stout en schuldig dat ik het niet al rond heb, maar meer lukt nu ook echt niet. Dit is al echt grote drempel die ik over gegaan ben.
(Hapto duurde twee jaar rondkijken, opname duurde, hoe lang schrijf ik hier nu dat ik soms aan hulp denk? Zo lang dus)
Het werkleven is weer ritme en nuttig zijn en afleiding. En ook weer buikpijn, en wakker liggen, en falen.
Ik kreeg vandaag de vraag of ik de nieuwe bedrijfs assistent ergens voor in wilde zetten, omdat ze bezig waren met zijn taken.
Hij is manusje van alles voor het hele bedrijf.
En ik moest zeggen dat ik m natuurlijk niet nodig heb, want ik moet zorgen dat ik niet door de mand val. De perfecte alleskunner ben.
Hulp vragen is geen optie, hulp aannemen al helemaal niet.
Maar ik zei dat ik een project heb dat best pittig is, met een hoop randzaken en geregel die me van de kern afhouden. Dat ik het prima alleen kan, maar dat hulp wel lekker zou zijn.
En nu heb ik gewoon hulp...
Ik weet niet of ik me kapot schaam, of ook wel opgelucht ben.
Het gaat iig schelen in de buikpijn vooraf.
Dus.
En vandaag voor een van mijn kinderen iets gedaan wat mijn delen als 'stout' opvatten.
Kind kon mijn steun wel gebruiken, maar het was een situatie waarin ik eigenlijk vind dat we moeten luisteren en gehoorzamen. Ook als het onrechtvaardig is, zo is het leven.
Voor kind dus dat principe aan de kant gezet, en er wel tegenin gegaan.
Flinke paniek erna, tot ik het kon plaatsen.
Ik vind het nog steeds heel moeilijk wat ik gedaan heb, maar ook dat kind dit verdient.
Wat heerlijk voor jou en voor haar dat ze het voor elkaar krijgt. Dat ze het doet. Wieuw.
Toitoi morgen. Waar zie je het meest tegenop?
Ik heb 2 psychologen gemaild, dat is voor mijn doen best een stap en flink tempo besef ik.
Ik voel me ook heel stout en schuldig dat ik het niet al rond heb, maar meer lukt nu ook echt niet. Dit is al echt grote drempel die ik over gegaan ben.
(Hapto duurde twee jaar rondkijken, opname duurde, hoe lang schrijf ik hier nu dat ik soms aan hulp denk? Zo lang dus)
Het werkleven is weer ritme en nuttig zijn en afleiding. En ook weer buikpijn, en wakker liggen, en falen.
Ik kreeg vandaag de vraag of ik de nieuwe bedrijfs assistent ergens voor in wilde zetten, omdat ze bezig waren met zijn taken.
Hij is manusje van alles voor het hele bedrijf.
En ik moest zeggen dat ik m natuurlijk niet nodig heb, want ik moet zorgen dat ik niet door de mand val. De perfecte alleskunner ben.
Hulp vragen is geen optie, hulp aannemen al helemaal niet.
Maar ik zei dat ik een project heb dat best pittig is, met een hoop randzaken en geregel die me van de kern afhouden. Dat ik het prima alleen kan, maar dat hulp wel lekker zou zijn.
En nu heb ik gewoon hulp...
Ik weet niet of ik me kapot schaam, of ook wel opgelucht ben.
Het gaat iig schelen in de buikpijn vooraf.
Dus.
En vandaag voor een van mijn kinderen iets gedaan wat mijn delen als 'stout' opvatten.
Kind kon mijn steun wel gebruiken, maar het was een situatie waarin ik eigenlijk vind dat we moeten luisteren en gehoorzamen. Ook als het onrechtvaardig is, zo is het leven.
Voor kind dus dat principe aan de kant gezet, en er wel tegenin gegaan.
Flinke paniek erna, tot ik het kon plaatsen.
Ik vind het nog steeds heel moeilijk wat ik gedaan heb, maar ook dat kind dit verdient.
donderdag 4 september 2025 om 18:47
Staande ovatie Avocado,
Voor de randzakenuitspraak en voor het opkomen voor kind.
En zodra ik ben gaan zitten spring ik op voor de staande ovatie voor twee mails.
(En nu gaan mijn oude krakkemikkige knieën gauw rusten)
Voor de randzakenuitspraak en voor het opkomen voor kind.
En zodra ik ben gaan zitten spring ik op voor de staande ovatie voor twee mails.
(En nu gaan mijn oude krakkemikkige knieën gauw rusten)
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
donderdag 4 september 2025 om 20:06
Jeetje Avo, wat maakt je geweldige stappen!!
Trots op je, dat je voor kind bent opgekomen. En dat je gemaild hebt. En dat je hulp hebt geaccepteerd. Jeetje, ik blink gewoon van jouw dag(en)!!
En verdragen wat je delen er van vinden is pittig, maar ook goed dat je kan zien wat het is: je delen waar je niet perse naar hoeft te luisteren.
Trots op je, dat je voor kind bent opgekomen. En dat je gemaild hebt. En dat je hulp hebt geaccepteerd. Jeetje, ik blink gewoon van jouw dag(en)!!
En verdragen wat je delen er van vinden is pittig, maar ook goed dat je kan zien wat het is: je delen waar je niet perse naar hoeft te luisteren.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
donderdag 4 september 2025 om 22:21
donderdag 4 september 2025 om 22:27
Hier zijn de dikke 2 weken dat het zwaar pittig is gestart. Raar, zo vlak nadat therapiesessies gestopt zijn (afscheid komt nog, na deze lastige maand).
Merkte dit weekend dat het startte. Sla me er op zich ok doorheen, lijf en motoriek stokt, stemming is mat.
Maar het lukt nog om eea te doen, van binnen weinig onrust. Geen herbelevingen, wel lijfdingen die bij deze periode horen.
Ik val soort van stil, beweeg me schuchter buiten, maak minder oogcontact, lijf is gespannen, zelfzorg is lastiger.
Inmiddels is de paniek, de boosheid en het niet snappen wat maakt dat deze periode zo lastig is, verdwenen. Ik snap waar het vandaan komt, ik heb het overleefd en het is voorbij. Los van de zeer ernstige misdrijven van toen daar als kind, heb ik in septemberweken als tiener veel onveilige en eenzame schoolervaringen opgedaan. En daarna als jongvolwassene niet helpende, alles behalve traumasensitieve hulpverlening interacties meegemaakt, juist in deze periode. Dus ik snap dat met enkel de delicten in de bek kijken, niet alles 'weg' is.
Er is geen angst om door het ijs te zakken, maar ik weet dat ik nog een dag of 12 te gaan heb vóór dit tijdgebonden onwel bevinden is geweken.
Geflinter buitelt niet meer over elkaar heen, de meest agressieve flinters zijn geïntegreerd en hun energie boezemt me geen angst meer in. Er is liefde en respect over en weer.
Maar wel moe, mat, kijk aardig wat series. En ben toch stil. Lijf schokt en hapert. Liefst ga ik weg, ben ik weg, duw ik weg. Maar dat is niet de bedoeling. En ook niet wat en wie ik ben.
Merkte dit weekend dat het startte. Sla me er op zich ok doorheen, lijf en motoriek stokt, stemming is mat.
Maar het lukt nog om eea te doen, van binnen weinig onrust. Geen herbelevingen, wel lijfdingen die bij deze periode horen.
Ik val soort van stil, beweeg me schuchter buiten, maak minder oogcontact, lijf is gespannen, zelfzorg is lastiger.
Inmiddels is de paniek, de boosheid en het niet snappen wat maakt dat deze periode zo lastig is, verdwenen. Ik snap waar het vandaan komt, ik heb het overleefd en het is voorbij. Los van de zeer ernstige misdrijven van toen daar als kind, heb ik in septemberweken als tiener veel onveilige en eenzame schoolervaringen opgedaan. En daarna als jongvolwassene niet helpende, alles behalve traumasensitieve hulpverlening interacties meegemaakt, juist in deze periode. Dus ik snap dat met enkel de delicten in de bek kijken, niet alles 'weg' is.
Er is geen angst om door het ijs te zakken, maar ik weet dat ik nog een dag of 12 te gaan heb vóór dit tijdgebonden onwel bevinden is geweken.
Geflinter buitelt niet meer over elkaar heen, de meest agressieve flinters zijn geïntegreerd en hun energie boezemt me geen angst meer in. Er is liefde en respect over en weer.
Maar wel moe, mat, kijk aardig wat series. En ben toch stil. Lijf schokt en hapert. Liefst ga ik weg, ben ik weg, duw ik weg. Maar dat is niet de bedoeling. En ook niet wat en wie ik ben.
vrijdag 5 september 2025 om 00:30
Lucy: sterkte / succes morgen. Ik vind het niet stom hoor. Je hebt toch een ander gesprek met elkaar dan thuis. En zonder eerlijkheid naar de ander komen jullie ook niet verder. Daar hoort ook kunnen incasseren bij. Hopelijk is het een fijne therapeut.
Hanke: een moeilijk maand dus voor jou.
Avo: goed bezig (mails). En opgekomen voor kind. En hulp vragen.
Ik ben blij dat het weekend is na weer een drukke week. Ik ben echt niet tevreden met de les van vanavond maar ik heb ook echt een onmogelijke groep. Helaas zijn er 's avonds geen onderwijsassistenten en is de vrijwilligersvacature nog niet vervuld. Volgende week toch maar even om advies/intervisie vragen aan een collega, ookal vind ik dat ik dit gewoon zelf moet kunnen.
Morgen hapto, ik had moeten oefenen, maar ik ben echt geleefd de afgelopen 2 weken. Ik heb wel een superkwetsbare blog geschreven over hoe moeilijk het voor me is om iets persoonlijks te delen. En ik ben begonnen met wat nare herinneringen in gedicht vorm op te schrijven. Ik kan het niet zo mooi als Avo, maar het is een begin, aangezien proza en praten niet lukt. En meer openheid gaat me denk ik wel helpen bij het verwerken. Maar het is ook zó eng. Gedichten staan vooralsnog op mijn telefoon. Ik weet niet of ik ze ooit op mijn blog durf te zetten.
Hanke: een moeilijk maand dus voor jou.
Avo: goed bezig (mails). En opgekomen voor kind. En hulp vragen.
Ik ben blij dat het weekend is na weer een drukke week. Ik ben echt niet tevreden met de les van vanavond maar ik heb ook echt een onmogelijke groep. Helaas zijn er 's avonds geen onderwijsassistenten en is de vrijwilligersvacature nog niet vervuld. Volgende week toch maar even om advies/intervisie vragen aan een collega, ookal vind ik dat ik dit gewoon zelf moet kunnen.
Morgen hapto, ik had moeten oefenen, maar ik ben echt geleefd de afgelopen 2 weken. Ik heb wel een superkwetsbare blog geschreven over hoe moeilijk het voor me is om iets persoonlijks te delen. En ik ben begonnen met wat nare herinneringen in gedicht vorm op te schrijven. Ik kan het niet zo mooi als Avo, maar het is een begin, aangezien proza en praten niet lukt. En meer openheid gaat me denk ik wel helpen bij het verwerken. Maar het is ook zó eng. Gedichten staan vooralsnog op mijn telefoon. Ik weet niet of ik ze ooit op mijn blog durf te zetten.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
