Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
dinsdag 2 december 2025 om 23:03
Ach lieve Selune, wat een moeilijk te dragen beeld over jezelf.
Mag ik mijn zes er tegenover zetten? Jij bent niet slecht, walgelijk, een monster. Zij hebben dingen gedaan die nooit hadden mogen gebeuren. Zij hebben er voor gezorgd dat een lief en onschuldig meisje nu nog steeds denkt dat dit haar schuld is. Jij was een kind. Kinderen hebben nóóit schuld. Dit had nooit mogen gebeuren en het meisje had beschermd moeten worden. Zelfs als het meisje moeilijk was, niet luisterde of stout was, hadden de grote mensen dit nooit mogen doen.
Een kind is nooit verantwoordelijk voor het gedrag van volwassenen, wat ze ook zeggen. Het was niet haar schuld.
Je hoeft het niet te geloven of te voelen. Ik snap dat het echt niet zo voelt. Maar ik wil je dit graag blijven vertellen, omdat ik het echt geloof. Het was niet haar schuld.
Als het meisje nu niet mag klagen en huilen, mag ik haar dan een dekentje geven tegen de kou en om zich te verstoppen?
Mag ik mijn zes er tegenover zetten? Jij bent niet slecht, walgelijk, een monster. Zij hebben dingen gedaan die nooit hadden mogen gebeuren. Zij hebben er voor gezorgd dat een lief en onschuldig meisje nu nog steeds denkt dat dit haar schuld is. Jij was een kind. Kinderen hebben nóóit schuld. Dit had nooit mogen gebeuren en het meisje had beschermd moeten worden. Zelfs als het meisje moeilijk was, niet luisterde of stout was, hadden de grote mensen dit nooit mogen doen.
Een kind is nooit verantwoordelijk voor het gedrag van volwassenen, wat ze ook zeggen. Het was niet haar schuld.
Je hoeft het niet te geloven of te voelen. Ik snap dat het echt niet zo voelt. Maar ik wil je dit graag blijven vertellen, omdat ik het echt geloof. Het was niet haar schuld.
Als het meisje nu niet mag klagen en huilen, mag ik haar dan een dekentje geven tegen de kou en om zich te verstoppen?
dinsdag 2 december 2025 om 23:11
Ik snap je...
Hebben je wonden verzorging nodig lieverd?
Dat mag nu. Dat is belangrijk.
Het meisje is vast bang van de boosheid en de straf die ze kreeg.
Mag ik haar in een deken wikkelen en vasthouden?
Het was niet jou schuld. Het was niet haar schuld.
Jullie zijn niet stom. Jullie zijn moe. En hebben nare dingen meegemaakt. Nog steeds. Elke dag, elk uur. Al is het voorbij, voor jullie is het nog.
Ik zou jou en het meisje in willen wikkelen. En wiegen. En alleen maar heel zachtjes en heel kalm vertellen dat er niemand boos is. Dat jullie het niet fout doen. Dat jullie juist dapper zijn.
Misschien te dapper, voor een klein meisje en een bange vrouw. Dat het oke is om even niet te werken. Om even alleen maar te zijn. Te slapen.
Te vergeten als dat lukt.
En dat er niemand, niemand dan boos wordt.
Alleen maar trots.
Omdat ik zie hoe bang je bent.
Omdat ik hoor hoe doodeng het is om stil te gaan staan. Te laten zien, voelen, hoe het gaat.
Hoe het niet gaat. Want het gaat niet.
Elke dag, elk uur die angst. Die handen. Die cadeaus. Dat is niet te doen. Het was niet oke.
Het waren geen lieve cadeaus. Geen fijne verrassingen.
Het was fout, en gruwelijk, en vreselijk.
En zo voelt het ook. Gruwelijk en vreselijk en alsif je dood gaat van binnen.
Dat is niet wat grote mensen horen te doen met kleine meisjes.
Grote mensen die dol zijn op hun kleine meisje doen haar geen pijn. Vernederen haar niet. Lenen haar niet uit.
Als grote mensen boos worden op een klein meisje, horen ze niet te slaan. Haar niet uit te kleden. Geen seks met haar te hebben.
Een klein meisje mag niet iemand vrouw zijn.
Dat kan ze niet. Dat is niet oke.
En de grote mensen weten dat.
De grote mensen hadden van het meisje moeten houden. Met hun gore poten van haar af moeten blijven. Haar moeten beschermen.
Dat verdient ze. Dat verdien jij.
Nu nog, verdienn je liefde, hulp en bescherming.
Rust.
Wat jij een het kleine meisje nodig hebben om overeindv te blijven.
Wat had het meisje toen nodig? Wat maakt haar nu minder bang? Als alles kon, wat zou ze wensen? Hoe zou ze zich veilig voelen?
Als we haar mogen helpen, geeft dat jou misschien ook wat rust.
Dat mijn meisje vanochtend veknuffeld is, gezien, gerustgesteld .. als haar paniek afneemt zijn mijn herbelevingen minder. Sleurt ze me niet meer met zich mee de kelder in. De ellende in.
Je werk gaat door zonder jou.
Je bent nog steeds van harte welkom.
Morgen. Overmorgen. Vrijdag.
Misschien kunnen de meisjes tekenen. Eindeloos met elkaar praten door hun plaatjes.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Je bent niet meer alleen.
Ik blijf.
Ik ben niet bang.
Ik geloof hen niet.
Ik walg niet.
En ik geloof jullie.
Alles.
De pijn. De angst. Alles.
Hebben je wonden verzorging nodig lieverd?
Dat mag nu. Dat is belangrijk.
Het meisje is vast bang van de boosheid en de straf die ze kreeg.
Mag ik haar in een deken wikkelen en vasthouden?
Het was niet jou schuld. Het was niet haar schuld.
Jullie zijn niet stom. Jullie zijn moe. En hebben nare dingen meegemaakt. Nog steeds. Elke dag, elk uur. Al is het voorbij, voor jullie is het nog.
Ik zou jou en het meisje in willen wikkelen. En wiegen. En alleen maar heel zachtjes en heel kalm vertellen dat er niemand boos is. Dat jullie het niet fout doen. Dat jullie juist dapper zijn.
Misschien te dapper, voor een klein meisje en een bange vrouw. Dat het oke is om even niet te werken. Om even alleen maar te zijn. Te slapen.
Te vergeten als dat lukt.
En dat er niemand, niemand dan boos wordt.
Alleen maar trots.
Omdat ik zie hoe bang je bent.
Omdat ik hoor hoe doodeng het is om stil te gaan staan. Te laten zien, voelen, hoe het gaat.
Hoe het niet gaat. Want het gaat niet.
Elke dag, elk uur die angst. Die handen. Die cadeaus. Dat is niet te doen. Het was niet oke.
Het waren geen lieve cadeaus. Geen fijne verrassingen.
Het was fout, en gruwelijk, en vreselijk.
En zo voelt het ook. Gruwelijk en vreselijk en alsif je dood gaat van binnen.
Dat is niet wat grote mensen horen te doen met kleine meisjes.
Grote mensen die dol zijn op hun kleine meisje doen haar geen pijn. Vernederen haar niet. Lenen haar niet uit.
Als grote mensen boos worden op een klein meisje, horen ze niet te slaan. Haar niet uit te kleden. Geen seks met haar te hebben.
Een klein meisje mag niet iemand vrouw zijn.
Dat kan ze niet. Dat is niet oke.
En de grote mensen weten dat.
De grote mensen hadden van het meisje moeten houden. Met hun gore poten van haar af moeten blijven. Haar moeten beschermen.
Dat verdient ze. Dat verdien jij.
Nu nog, verdienn je liefde, hulp en bescherming.
Rust.
Wat jij een het kleine meisje nodig hebben om overeindv te blijven.
Wat had het meisje toen nodig? Wat maakt haar nu minder bang? Als alles kon, wat zou ze wensen? Hoe zou ze zich veilig voelen?
Als we haar mogen helpen, geeft dat jou misschien ook wat rust.
Dat mijn meisje vanochtend veknuffeld is, gezien, gerustgesteld .. als haar paniek afneemt zijn mijn herbelevingen minder. Sleurt ze me niet meer met zich mee de kelder in. De ellende in.
Je werk gaat door zonder jou.
Je bent nog steeds van harte welkom.
Morgen. Overmorgen. Vrijdag.
Misschien kunnen de meisjes tekenen. Eindeloos met elkaar praten door hun plaatjes.
Je hoeft het niet alleen te doen.
Je bent niet meer alleen.
Ik blijf.
Ik ben niet bang.
Ik geloof hen niet.
Ik walg niet.
En ik geloof jullie.
Alles.
De pijn. De angst. Alles.
dinsdag 2 december 2025 om 23:13
Ik had ook moeten beschermen. Moeten zorgen voor veiligheid, voor leven. Niet alles erger moeten maken.
Verstoppen wil ik wel graag, maar voelt zo onverdiend. Als het ooit allemaal naar buiten komt zal iedereen zien dat ik het echt niet waard ben geweest. Dat ik het wel mocht overleven maakt me nog meer waardeloos.
Verstoppen wil ik wel graag, maar voelt zo onverdiend. Als het ooit allemaal naar buiten komt zal iedereen zien dat ik het echt niet waard ben geweest. Dat ik het wel mocht overleven maakt me nog meer waardeloos.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 3 december 2025 om 01:04
Maar Selune, jij hebt geprobeerd te beschermen. Je hebt daar echt je uiterste best voor gedaan, alles wat toen in je macht lag. En het is hartverscheurend dat de volwassen mensen hebben laten gebeuren wat jij met alles wat je kon probeerde te voorkomen. Je kon niet tegen ze op, hoe hard je ook probeerde. En dat is vreselijk en hartverscheurend, maar het kon niet omdat jij een kind was. En kinderen hoeven niet voor veiligheid te zorgen. Dat zouden de volwassenen moeten doen.
Je bent niet waardeloos omdat jij het hebt overleefd. Je hebt alle recht om er te zijn met alles wat je hebt en hoe je bent. Daar is niks waardeloos aan. En mocht alles uitkomen, dan denk ik wij het hier alleen maar des te knapper vinden dát jij het hebt overleefd. Ondanks alles!
Avo, zo blij dat je na de opname een ingang hebt gevonden. Meer ruimte voor het meisje waar jij ook af en toe iets van mag voelen. Zó goed dat je vanmorgen vervoer hebt geregeld en ondanks alle angst toch naar hapto bent gegaan. Slim om die tekeningen mee te nemen en hapto die perfect aanvoelt wat je nodig hebt (daar is ze natuurlijk ook hapto voor geworden). Kippenvel je laatste gedicht: toen en nu door elkaar. Ik ben zo blij dat het meisje zich minder alleen begint te voelen.
Je bent niet waardeloos omdat jij het hebt overleefd. Je hebt alle recht om er te zijn met alles wat je hebt en hoe je bent. Daar is niks waardeloos aan. En mocht alles uitkomen, dan denk ik wij het hier alleen maar des te knapper vinden dát jij het hebt overleefd. Ondanks alles!
Avo, zo blij dat je na de opname een ingang hebt gevonden. Meer ruimte voor het meisje waar jij ook af en toe iets van mag voelen. Zó goed dat je vanmorgen vervoer hebt geregeld en ondanks alle angst toch naar hapto bent gegaan. Slim om die tekeningen mee te nemen en hapto die perfect aanvoelt wat je nodig hebt (daar is ze natuurlijk ook hapto voor geworden). Kippenvel je laatste gedicht: toen en nu door elkaar. Ik ben zo blij dat het meisje zich minder alleen begint te voelen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 3 december 2025 om 01:14
Morgen bedrijfsarts.
Ik voel me zo'n aansteller. Ik kan vanaf februari 'gewoon' terug naar halve dagen. Niet ideaal maar wel werkbaar.
Hebben bedrijfsartsen het doorgaans druk? Niet dat ik iemand anders z'n plek inneem met mijn gezeur.
Vanavond beetje anders aangepakt. Beter voor mezelf. Na de pauze heb ik zelfs alleen maar gezeten (doordat de touch niet werkte op het digibord) en ik heb grotendeels klassikaal gewerkt. Nu bang voor reactie van collega want die wil juist doorwerken op twee niveaus. Tja.
De overprikkeling valt nu mee dus wat heb ik daar morgen te zoeken?
Toch gaat het niet zo goed de laatste tijd: laatst m'n telefoon en sleutel op werk laten liggen, nu mijn sleutel kwijt, ik vergeet dingen. Vooral op zo'n lange dag met een avond erbij. Slecht voor mezelf gezorgd, amper gegeten, drinken op het werk, wat is dat? Ik twijfel ook steeds of ik het wel goed doe, vanavond ook weer met aangepast programma. Ik kreeg terug dat de herhaling fijn was, maar heb toch steeds die bevestiging nodig. De lage niveaus draai ik daarentegen zonder problemen op routine.
Ik voel me zo'n aansteller. Ik kan vanaf februari 'gewoon' terug naar halve dagen. Niet ideaal maar wel werkbaar.
Hebben bedrijfsartsen het doorgaans druk? Niet dat ik iemand anders z'n plek inneem met mijn gezeur.
Vanavond beetje anders aangepakt. Beter voor mezelf. Na de pauze heb ik zelfs alleen maar gezeten (doordat de touch niet werkte op het digibord) en ik heb grotendeels klassikaal gewerkt. Nu bang voor reactie van collega want die wil juist doorwerken op twee niveaus. Tja.
De overprikkeling valt nu mee dus wat heb ik daar morgen te zoeken?
Toch gaat het niet zo goed de laatste tijd: laatst m'n telefoon en sleutel op werk laten liggen, nu mijn sleutel kwijt, ik vergeet dingen. Vooral op zo'n lange dag met een avond erbij. Slecht voor mezelf gezorgd, amper gegeten, drinken op het werk, wat is dat? Ik twijfel ook steeds of ik het wel goed doe, vanavond ook weer met aangepast programma. Ik kreeg terug dat de herhaling fijn was, maar heb toch steeds die bevestiging nodig. De lage niveaus draai ik daarentegen zonder problemen op routine.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 3 december 2025 om 07:08
@diva suc6 vandaag b9j de bedrijfsarts deze zijn niet alleen voor mensen die ziek zijn maar ook in uitval te verkomen en juist samen met jouw je leidinggevende een juiste belastbaarheid beleid te geven tegen uitval
@advo en Griesenbus
De oudste is bijna door het HD traject heen en voor de jongste start deze na de kerst en als dit is afgerond is ons huis in spanje ook helemaal verbouwd.
En we hebben het geluk dat het huis in spanje in de buurt staat bij een goed aangeschreven privé school dus als de situatie niet veranderd en ik mijn kinderen niet de vrijheid kan geven om haar gekke gedrag dan is verhuizen na spanje een optie. Werktechnisch man is niet plaats gebonden en van mijn werkgever staat op 30 min rijden een kantoor waar de helft van het team al onder mijn maneger valt dus dat zie ik ook niet als een groot problee.
Alleen willen mijn ouders niet mee en dat vind ik lastiger en hierdoor wil ik de knoop nog niet doorhakken
@advo en Griesenbus
De oudste is bijna door het HD traject heen en voor de jongste start deze na de kerst en als dit is afgerond is ons huis in spanje ook helemaal verbouwd.
En we hebben het geluk dat het huis in spanje in de buurt staat bij een goed aangeschreven privé school dus als de situatie niet veranderd en ik mijn kinderen niet de vrijheid kan geven om haar gekke gedrag dan is verhuizen na spanje een optie. Werktechnisch man is niet plaats gebonden en van mijn werkgever staat op 30 min rijden een kantoor waar de helft van het team al onder mijn maneger valt dus dat zie ik ook niet als een groot problee.
Alleen willen mijn ouders niet mee en dat vind ik lastiger en hierdoor wil ik de knoop nog niet doorhakken
woensdag 3 december 2025 om 07:09
Lieve Selune, sorrie, ik ben omdonderd gisteravond. Ik hoop dat je nog een beetje hebt kunnen slapen.
En je was een kind. Afhankelijk, en in een situatie waarin je niemand kon beschermen.
Jezelf niet, je zoon niet. Onmogelijk.
Ze waren groter, sterker, met meer en hadden hem. Wat moet dat onverteerbaar zijn.
De wetenschap dat je niets kon doen.
Ik hoop dat vandaag iets beter is, en anders wens ik je een paar betere momenten.
Nog 4 nachtjes.
Diva, succes bij de bedrijfsarts.
Hoop dat je goed uit je woorden komt.
Slimme oplossing gisteravond om klassikaal les te geven. Als dat zoveel verschil maakt voor jou, vaker doen.
En je was een kind. Afhankelijk, en in een situatie waarin je niemand kon beschermen.
Jezelf niet, je zoon niet. Onmogelijk.
Ze waren groter, sterker, met meer en hadden hem. Wat moet dat onverteerbaar zijn.
De wetenschap dat je niets kon doen.
Ik hoop dat vandaag iets beter is, en anders wens ik je een paar betere momenten.
Nog 4 nachtjes.
Diva, succes bij de bedrijfsarts.
Hoop dat je goed uit je woorden komt.
Slimme oplossing gisteravond om klassikaal les te geven. Als dat zoveel verschil maakt voor jou, vaker doen.
woensdag 3 december 2025 om 08:25
Lieve Selune en Avo, ik ben in gedachten bij jullie. Heb weinig woorden, maar weet dat ik aan jullie denk en dat ik nergens ooit denk dst dit jullie eigen schuld was.
Friet, wat een fijne optie. Zouden je ouders wel een paar keer per jaar op bezoek willen, en jullie een paar keer per jaar naar Nederland? Mijn ervaring toen ik in het buitenland woonde, is dst met whatsapp en beeldbellen Nederland uiteindelijk helemaal niet zo ver weg voelde. En ik denk dst de vrijheid voor jou én voor je kinderen veel goed kan doen. Met haar in de buurt kun je nooit echt helen.
Diva, sterkte. Ik hoop op een goed gesprek en een goed advies van de bedrijfsarts.
Friet, wat een fijne optie. Zouden je ouders wel een paar keer per jaar op bezoek willen, en jullie een paar keer per jaar naar Nederland? Mijn ervaring toen ik in het buitenland woonde, is dst met whatsapp en beeldbellen Nederland uiteindelijk helemaal niet zo ver weg voelde. En ik denk dst de vrijheid voor jou én voor je kinderen veel goed kan doen. Met haar in de buurt kun je nooit echt helen.
Diva, sterkte. Ik hoop op een goed gesprek en een goed advies van de bedrijfsarts.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 3 december 2025 om 09:27
Ach Selune, je hebt het niet erger gemaakt. Je hebt uit alle macht alles gedaan wat je toen kon. Ook wat er toen gebeurd is, dat je niet kon redden, dat is niet jouw fout. Niet jouw schuld. Echt niet lieverd. Je hebt in hele hele nare omstandigheden alles gedaan wat je kon doen. Het is ongelofelijk verdrietig dat dit niet gelukt is, maar dat komt niet omdat jij gefaald hebt. Dat komt omdat andere mensen jullie zoveel kwaad gedaan hebben dat redden niet in jouw macht lag.
Friet, wat fijn dat er zo'n plan B is, maar het blijft te bizar voor woorden dat dit misschien wel nodig is.
Avo, haha, ik had ook niet verwacht dat jij lief lachend om extra medicatie zou vragen, maar wel dat de poh na dit verhaal hier een beetje de leiding in zou nemen. Heeft hij je na dit verhaal gewoon weer naar huis laten gaan met het idee dat je weer max 2 uurtjes zou gaan slapen? Dat vind ik echt niet ok hoor.
Heb je nog kunnen slapen vannacht (liefst meer dan 2 uur)? En ja, het is vandaag wel echt tijd om nog wat meer slaapmedicatie te regelen voor de komende week lieverd.
Ben je de nacht doorgekomen? Er is weer een nacht voorbij die je mag afstrepen op je aftelkalender. Stap voor stap, minuut na minuut gaat de tijd voorbij.
Diva, succes vandaag. Dat het gister met aanpassingen wat beter ging betekent niet meteen dat er geen probleem meer is. Ik lees al maanden dat je, steeds opnieuw, overvraagd wordt door de planning en wisselingen op je werk. Het is tijd om dit patroon met de bedrijfsarts te bespreken, want uiteindelijk is dit niet vol te houden.
Wat ik ook denk te lezen (en zeg het als ik het mis heb!), is dat je zo erg aan je eigen gevoel twijfelt, en daardoor soms een beetje heen en weer zwalkt in wat je denkt dat je kan of nodig hebt. Bij een nieuwe groep twijfel je steeds weer of je het wel kan, omdat je even je draai moet vinden. En steeds blijkt dat ze je achteraf als de fijne docent ervaren die je volgens mij ook bent. En ook nu lees ik al weken dat het je niet lukt met de manier waarop het rooster nu is vormgegeven. Je bent constant overprikkeld, te moe om bij te kunnen komen en je redt het maar nauwelijks. Maar als als er een keer een dag bij zit dat het beter gaat twijfel je meteen of het wel nodig is om langs de bedrijfsarts te gaan.
Je mag vertrouwen op je eigen gevoel. Je mag aangeven dat het overall niet gaat, ookal ging het de laatste keer beter dan verwacht. Je mag opkomen voor jezelf en wat je nodig hebt, want je voelt het goed.
Lucy, hoe is het bij jou?
Friet, wat fijn dat er zo'n plan B is, maar het blijft te bizar voor woorden dat dit misschien wel nodig is.
Avo, haha, ik had ook niet verwacht dat jij lief lachend om extra medicatie zou vragen, maar wel dat de poh na dit verhaal hier een beetje de leiding in zou nemen. Heeft hij je na dit verhaal gewoon weer naar huis laten gaan met het idee dat je weer max 2 uurtjes zou gaan slapen? Dat vind ik echt niet ok hoor.
Heb je nog kunnen slapen vannacht (liefst meer dan 2 uur)? En ja, het is vandaag wel echt tijd om nog wat meer slaapmedicatie te regelen voor de komende week lieverd.
Ben je de nacht doorgekomen? Er is weer een nacht voorbij die je mag afstrepen op je aftelkalender. Stap voor stap, minuut na minuut gaat de tijd voorbij.
Diva, succes vandaag. Dat het gister met aanpassingen wat beter ging betekent niet meteen dat er geen probleem meer is. Ik lees al maanden dat je, steeds opnieuw, overvraagd wordt door de planning en wisselingen op je werk. Het is tijd om dit patroon met de bedrijfsarts te bespreken, want uiteindelijk is dit niet vol te houden.
Wat ik ook denk te lezen (en zeg het als ik het mis heb!), is dat je zo erg aan je eigen gevoel twijfelt, en daardoor soms een beetje heen en weer zwalkt in wat je denkt dat je kan of nodig hebt. Bij een nieuwe groep twijfel je steeds weer of je het wel kan, omdat je even je draai moet vinden. En steeds blijkt dat ze je achteraf als de fijne docent ervaren die je volgens mij ook bent. En ook nu lees ik al weken dat het je niet lukt met de manier waarop het rooster nu is vormgegeven. Je bent constant overprikkeld, te moe om bij te kunnen komen en je redt het maar nauwelijks. Maar als als er een keer een dag bij zit dat het beter gaat twijfel je meteen of het wel nodig is om langs de bedrijfsarts te gaan.
Je mag vertrouwen op je eigen gevoel. Je mag aangeven dat het overall niet gaat, ookal ging het de laatste keer beter dan verwacht. Je mag opkomen voor jezelf en wat je nodig hebt, want je voelt het goed.
Lucy, hoe is het bij jou?
woensdag 3 december 2025 om 11:54
Maisnon, poh wist niet dat de medicatie op is.
Ik heb vandaag uiteindelijk van 23 tot 11 geslapen, dus ik ben weer even safe.
Ik ga echt proberen te bellen, maar de drempel is heel heel heel hoog.
Mijn werkgever appte of ik morgen kan werken.
Ik heb gezegd dat ik graag wil maar niet weet of het handig/verantwoord is. (Daar hamerde de poh gister op, na het slapen heeft ze uitgevraagd wat niets doen is, en of ik verder klachten heb)
Werkgever wil me pas maandag terugzien als het dan weer gaat.
Ik voel me een enorme bedrieger en aansteller.
Maar probeer ook al bijna een uur op te staan omdat ik over een uur bij een vriendin moet zijn.
Was eigenlijk een ochtend afspraak, maar mige duidelijk zijn dat dat niet gelukt is...
Ik ken mezelf niet zo.
Ik zie de verandering. Niet actief suïcidaal. Steun aanvaarden. Maar ik lijk mislukter en meer tot overlast dan ooit, dus het is moeilijk om het als positief te zien.
Ik heb vandaag uiteindelijk van 23 tot 11 geslapen, dus ik ben weer even safe.
Ik ga echt proberen te bellen, maar de drempel is heel heel heel hoog.
Mijn werkgever appte of ik morgen kan werken.
Ik heb gezegd dat ik graag wil maar niet weet of het handig/verantwoord is. (Daar hamerde de poh gister op, na het slapen heeft ze uitgevraagd wat niets doen is, en of ik verder klachten heb)
Werkgever wil me pas maandag terugzien als het dan weer gaat.
Ik voel me een enorme bedrieger en aansteller.
Maar probeer ook al bijna een uur op te staan omdat ik over een uur bij een vriendin moet zijn.
Was eigenlijk een ochtend afspraak, maar mige duidelijk zijn dat dat niet gelukt is...
Ik ken mezelf niet zo.
Ik zie de verandering. Niet actief suïcidaal. Steun aanvaarden. Maar ik lijk mislukter en meer tot overlast dan ooit, dus het is moeilijk om het als positief te zien.
woensdag 3 december 2025 om 11:54
Thx allemaal voor jullie woorden en Maisnon voor je lange reactie. Ik twijfel inderdaad heel vaak of ik wel mag voelen wat ik voel en vooral of dat gevoel wel klopt. Ik vind dat zelf ook heel irritant hoor. Maar je hebt het patroon goed beschreven.
Ik heb een heel fijn gesprek gehad, ze begreep het heel goed. Ik kwam daar en de vorige afspraak liep een kwartier uit. Ik was al heel rustig want moe na een slechte nacht, maar ook gespannen. Of ik wel uit mijn woorden zou komen, bang om niet weer te gaan hyperventileren zoals de laatste keer bij roostercollega. Dus voeten op de grond voelen, m'n rug tegen de muur voelen (hapto zou trots op me zijn).
Maar ik kon het dus heel goed uitleggen. Ze nam het heel serieus en begreep me ook. Ze sloeg al meteen aan op het stukje dat ik daar begonnen ben met 0,6 over 5 dagen verspreid, bewust. Dat vrijwel niemand daarvoor kiest zonder reden.
Ze gaat een verslagje maken wat ik mee kan nemen naar het gesprek met lg. Ze mogen niet rechtstreeks contact met lg opnemen omdat ik niet ziek ben. Ze vroeg of ik ervoor openstond om met de bedrijfspsycholoog naar de oorzaken voor de vermoeidheids- en overprikkelingsklachten te kijken. Dat het mij kan helpen om een naam ervoor te hebben, ook in gesprek met anderen, om deuren te openen. Ze noemde zelf adhd, ook omdat ik aangaf altijd heel druk in mijn hoofd te zijn (terwijl ik op collega's kennelijk juist heel rustig overkom, waar ze het trouwens niet mee eens was en hapto ook niet.)
Ik zeg, ik ben al jaren op zoek naar een oorzaak/naam. Het zou me echt heel veel helpen, ook voor mijn eigen acceptatie hierin.
Dus ik krijg binnenkort een uitnodiging voor een vrijblijvende intake.
En ik heb lg nog gemaild dat ik hoop dat het gesprek volgende week wel doorgaat omdat het nu niet goed gaat en ik dit echt zsm met haar wil bespreken, om uitval te voorkomen.
Ik hoop dat er echt iets kan veranderen aan mijn huidige rooster: of die bewuste avond niet meer tot er weer een nieuw rooster komt, of de dag erna vrijgesteld van alle werkzaamheden. En iets laten vastleggen over mijn situatie.
Ik voel me nu echt opgelucht. Er is eindelijk naar me geluisterd en ik voel me begrepen en echt gehoord. Iemand die mijn gevoel bevestigd dat ik nu tegen mijn grenzen aan het lopen ben en me niet aanstel. En een verslag van de bedrijfsarts dat ik kan inbrengen in het gesprek met lg, zodat ik wat sterker en geloofwaardiger ben.
En nu moet ik vanmiddag nog werken / overleggen en ook nog naar een andere locatie.
Ik ben moe maar niet overprikkeld dus ik vind dat ik het niet kan maken om me ziek te melden.
Ik heb een heel fijn gesprek gehad, ze begreep het heel goed. Ik kwam daar en de vorige afspraak liep een kwartier uit. Ik was al heel rustig want moe na een slechte nacht, maar ook gespannen. Of ik wel uit mijn woorden zou komen, bang om niet weer te gaan hyperventileren zoals de laatste keer bij roostercollega. Dus voeten op de grond voelen, m'n rug tegen de muur voelen (hapto zou trots op me zijn).
Maar ik kon het dus heel goed uitleggen. Ze nam het heel serieus en begreep me ook. Ze sloeg al meteen aan op het stukje dat ik daar begonnen ben met 0,6 over 5 dagen verspreid, bewust. Dat vrijwel niemand daarvoor kiest zonder reden.
Ze gaat een verslagje maken wat ik mee kan nemen naar het gesprek met lg. Ze mogen niet rechtstreeks contact met lg opnemen omdat ik niet ziek ben. Ze vroeg of ik ervoor openstond om met de bedrijfspsycholoog naar de oorzaken voor de vermoeidheids- en overprikkelingsklachten te kijken. Dat het mij kan helpen om een naam ervoor te hebben, ook in gesprek met anderen, om deuren te openen. Ze noemde zelf adhd, ook omdat ik aangaf altijd heel druk in mijn hoofd te zijn (terwijl ik op collega's kennelijk juist heel rustig overkom, waar ze het trouwens niet mee eens was en hapto ook niet.)
Ik zeg, ik ben al jaren op zoek naar een oorzaak/naam. Het zou me echt heel veel helpen, ook voor mijn eigen acceptatie hierin.
Dus ik krijg binnenkort een uitnodiging voor een vrijblijvende intake.
En ik heb lg nog gemaild dat ik hoop dat het gesprek volgende week wel doorgaat omdat het nu niet goed gaat en ik dit echt zsm met haar wil bespreken, om uitval te voorkomen.
Ik hoop dat er echt iets kan veranderen aan mijn huidige rooster: of die bewuste avond niet meer tot er weer een nieuw rooster komt, of de dag erna vrijgesteld van alle werkzaamheden. En iets laten vastleggen over mijn situatie.
Ik voel me nu echt opgelucht. Er is eindelijk naar me geluisterd en ik voel me begrepen en echt gehoord. Iemand die mijn gevoel bevestigd dat ik nu tegen mijn grenzen aan het lopen ben en me niet aanstel. En een verslag van de bedrijfsarts dat ik kan inbrengen in het gesprek met lg, zodat ik wat sterker en geloofwaardiger ben.
En nu moet ik vanmiddag nog werken / overleggen en ook nog naar een andere locatie.
Ik ben moe maar niet overprikkeld dus ik vind dat ik het niet kan maken om me ziek te melden.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 3 december 2025 om 12:17
woensdag 3 december 2025 om 12:46
Friet, inderdaad fijn om dit als optie te hebben. Ook een grote stap natuurlijk, maar gelukkig geen moeilijkheden met werk enzo, wat voor veel mensen wel zo is. Nu eerst lekker even afschakelen daar.
Avo, heb je al nieuwe pillen?
Ik zit eindelijk even rustig maar moet echt weg om nog op tijd te komen. 40 minuten in de auto voor een overleg. Had toch beter rechtstreeks kunnen gaan.
Avo, heb je al nieuwe pillen?
Ik zit eindelijk even rustig maar moet echt weg om nog op tijd te komen. 40 minuten in de auto voor een overleg. Had toch beter rechtstreeks kunnen gaan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 3 december 2025 om 13:31
Avo, ik snap echt dat je er heel erg tegenop ziet, en dat de noodzaak misschien minder lijkt nu je weet een nacht geslapen hebt.
Maar uit ervaring weet je denk ik ook dat je niet ineens fantastisch slaapt zonder problemen als die man weer is opgehoepeld met zijn gevolg.
Dus, je hebt het wel echt nodig denk ik lieverd.
Aanvulling: nu ik het weer lees klinkt het pusherig, en dat is zeker niet de bedoeling. Maar ik gun je de rust om te weten dat het in huis is, en de fysieke hersteltijd die slapen toch ook is (ookal is het heel ingewikkeld).
Maar uit ervaring weet je denk ik ook dat je niet ineens fantastisch slaapt zonder problemen als die man weer is opgehoepeld met zijn gevolg.
Dus, je hebt het wel echt nodig denk ik lieverd.
Aanvulling: nu ik het weer lees klinkt het pusherig, en dat is zeker niet de bedoeling. Maar ik gun je de rust om te weten dat het in huis is, en de fysieke hersteltijd die slapen toch ook is (ookal is het heel ingewikkeld).
maisnon3 wijzigde dit bericht op 03-12-2025 15:44
26.10% gewijzigd
woensdag 3 december 2025 om 15:42
Dat klinkt alsof het je een beetje overkomen is Selune. Hoe voelt je je eronder?
Diva, dat klinkt als een heel fijn gesprek met de bedrijfsarts, waarbij hij/zij echt heeft gekeken naar jouw (on)mogelijkheden. Ik hoop dat het rapport wat er geschreven wordt je helpt in het gesprek met je leidinggevende.
Diva, dat klinkt als een heel fijn gesprek met de bedrijfsarts, waarbij hij/zij echt heeft gekeken naar jouw (on)mogelijkheden. Ik hoop dat het rapport wat er geschreven wordt je helpt in het gesprek met je leidinggevende.
woensdag 3 december 2025 om 16:03
Ik voel me compleet waardeloos en nutteloos, maar ook een soort gesteund. Sorry klinkt heel raar denk ik. Had een gesprek met m'n oude teamleidster, die me twee jaar geleden soort van gered heeft, en aan het einde van het gesprek had ze me voor de rest van de week uitgeroosterd en aan een plekje geholpen waar ik morgen rustig kan werken zonder alleen te zijn. Ze was zo ontzettend lief en steunend. In mijn hoofd gaan alle alarmbellen af, want ik moet functioneren om er te mogen zijn. Moet nuttig zijn en blijven anders houdt alles op.
Forever is a hell of a long time.
woensdag 3 december 2025 om 16:19
Diva, wat ontzettend fijn dat de bedrijfsarts zo schter je is gaan staan en dst je naar de bedrijfspsycholoog kan! Lijkt me heel fijn en nuttig.
Selune, ik weet dat het niet zo voor je voelt. Maar je hebt echt ook bestaansrecht zonder perse nuttig te zijn. Echt. Ikvben ontzettend blij, echt heel erg blij dst je oude lg je nu weer komt redden. Wat fijn dat ze he ziet. Wat fijn dat ze zo in jouw belang meedenkt. Ik gun je dat zo. En je doet het goed. Ook al voelt dat misschien niet zo: je doet het beter dan nu van je verwacht kan worden.
Avo, ook een lg die je ziet. Fijn. Maandag is de zooi hopelijk opgeruimd, mag je de merstboom gaan versieren.
Friet, het is misschien stom, maar ik leef op bij jouw idee van een eventuele migratie. Misschien moet ik migratie maar weer eens gaan overwegen. Het lijkt me echt geweldig: een nieuw leven starten in Spanje.
Selune, ik weet dat het niet zo voor je voelt. Maar je hebt echt ook bestaansrecht zonder perse nuttig te zijn. Echt. Ikvben ontzettend blij, echt heel erg blij dst je oude lg je nu weer komt redden. Wat fijn dat ze he ziet. Wat fijn dat ze zo in jouw belang meedenkt. Ik gun je dat zo. En je doet het goed. Ook al voelt dat misschien niet zo: je doet het beter dan nu van je verwacht kan worden.
Avo, ook een lg die je ziet. Fijn. Maandag is de zooi hopelijk opgeruimd, mag je de merstboom gaan versieren.
Friet, het is misschien stom, maar ik leef op bij jouw idee van een eventuele migratie. Misschien moet ik migratie maar weer eens gaan overwegen. Het lijkt me echt geweldig: een nieuw leven starten in Spanje.
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
woensdag 3 december 2025 om 16:20
Ik denk dat ze je nu weer red.
Ik denk ook dat ik snap wat je bedoelt. Werken moet, loyaliteit, verplichting, van waarde zijn, niet alleen zijn, bewijzen dat je een plek op deze wereldbol verdient.
Dus ik snap de alarmbellen. Maar ik lees ook dat je morgen wel gaat werken, maar op een aangepaste plek. Mijn 6 is dat je sowieso wel een plek op deze aarde verdient, maar ik snap dat het nu niet zo voelt.
Kan je het misschien zo zien: door nu anders/minder/niet te werken zorgt ze er samen met jou voor dat je niet langdurig uitvalt, en zorgt ze er dus ook voor dat je zoveel mogelijk tot nut kan zijn?
En: ze wil je helpen, waardeert je werk en jou als collega. Ze wil je graag behouden, omdat ze jou van waarde vindt voor de organisatie. Ze heeft je liever even tijdelijk minder, dan helemaal niet.
Ik denk ook dat ik snap wat je bedoelt. Werken moet, loyaliteit, verplichting, van waarde zijn, niet alleen zijn, bewijzen dat je een plek op deze wereldbol verdient.
Dus ik snap de alarmbellen. Maar ik lees ook dat je morgen wel gaat werken, maar op een aangepaste plek. Mijn 6 is dat je sowieso wel een plek op deze aarde verdient, maar ik snap dat het nu niet zo voelt.
Kan je het misschien zo zien: door nu anders/minder/niet te werken zorgt ze er samen met jou voor dat je niet langdurig uitvalt, en zorgt ze er dus ook voor dat je zoveel mogelijk tot nut kan zijn?
En: ze wil je helpen, waardeert je werk en jou als collega. Ze wil je graag behouden, omdat ze jou van waarde vindt voor de organisatie. Ze heeft je liever even tijdelijk minder, dan helemaal niet.
woensdag 3 december 2025 om 16:51
Het voelt als overlast. Nog slechter zijn dan ik al ben door ook nog in het nu overlast te veroorzaken. Huidige tl gaat voor mij voor de klas morgen. Heeft het druk genoeg voel me daar heel erg bezwaard over. Oude tl zei dat ze zich zorgen maakte twee jaar geleden en dat ze dat nu weer doet. Dat ze wil helpen een pakte vervolgens dingen aan. En het gevoel dat het allemaal niet mag is enorm sterk, maar het kleine meisje probeert ook in haar buurt te komen. Oude tl voelt veilig en lief en ik wil ook graag het in haar ogen goed doen en haar niet teleurstellen, dus naar haar luisteren ofzo. Chaos aan gedachten.
Forever is a hell of a long time.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
