Gezondheid
alle pijlers
Sterilisatie
donderdag 6 augustus 2009 om 10:23
Ja, wellicht snijd ik een gevoelig thema aan, maar dat zij zo.
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.
De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:16
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:19
ik denk dat Digi geen impulsief besluit neemt om zich te laten steriliseren, hier is goed over nagedacht. En waarom zou iemand van 25 wel kunnen besluiten om een kind op de wereld te zetten, maar niet dat ze dat in geen geval wil, nu niet en ook niet over 10 jaar? En je kunt beter spijt krijgen van een sterilisatie dan van een kind.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:27
Haha, ik moet echt best gniffelen om dat ivorentorengedoe.
Anyways, waar jij oa MozesKriebel me wel mee hebt geholpen, is dat mijn voorgevoelens juist blijken te zijn: artsen zullen ongetwijfeld gaan zeuren. Aangezien me dat niet waard is en ik die Essuremethode wil, zal ik zeer waarschijnlijk mij laten helpen in een CASA-kliniek te Holanda.
Anyways, waar jij oa MozesKriebel me wel mee hebt geholpen, is dat mijn voorgevoelens juist blijken te zijn: artsen zullen ongetwijfeld gaan zeuren. Aangezien me dat niet waard is en ik die Essuremethode wil, zal ik zeer waarschijnlijk mij laten helpen in een CASA-kliniek te Holanda.
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:31
"Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden)."
Je geeft aan dat je sterilisatie beangstigend vindt omdat het definitief is.
Dat lijkt me een grond waarom een deel van de forummers denkt dat je wellicht beter een paar jaar kunt wachten. Want als je dat definitieve beangstigend vindt, klinkt het alsof je toch ergens nog je twijfels zou kunnen hebben gehad toen je het openingsbericht schreef.
Wat betreft je irrationele angst dat je seksualiteit zal veranderen doordat je gesteriliseerd bent: afgebonden eierstokken geven geen enkele aanleiding tot libidoverlies.
Wat kosten betreft: ik neem aan dat deze onder de ziektekostenverzekering vallen. Ik heb me in ieder geval wel laten steriliseren, vergoed door de verzekering.
Een arts is uiteindelijk heus wel te vinden, maar wellicht niet meteen. Kwestie van doorzettingsvermogen.
Je omgeving reageert prima, begrijp ik inmiddels uit je laatste berichten. Dus die angst is ook irrationeel.
Je geeft aan dat je sterilisatie beangstigend vindt omdat het definitief is.
Dat lijkt me een grond waarom een deel van de forummers denkt dat je wellicht beter een paar jaar kunt wachten. Want als je dat definitieve beangstigend vindt, klinkt het alsof je toch ergens nog je twijfels zou kunnen hebben gehad toen je het openingsbericht schreef.
Wat betreft je irrationele angst dat je seksualiteit zal veranderen doordat je gesteriliseerd bent: afgebonden eierstokken geven geen enkele aanleiding tot libidoverlies.
Wat kosten betreft: ik neem aan dat deze onder de ziektekostenverzekering vallen. Ik heb me in ieder geval wel laten steriliseren, vergoed door de verzekering.
Een arts is uiteindelijk heus wel te vinden, maar wellicht niet meteen. Kwestie van doorzettingsvermogen.
Je omgeving reageert prima, begrijp ik inmiddels uit je laatste berichten. Dus die angst is ook irrationeel.
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:41
Omen, dat zei ze nav mijn post. En daarin zeggen we beiden dat het niet de sterilisatie an sich is die beangstigend is, maar dat we dat altijd (even) hebben bij rigoureuze beslissingen.Is dat zo gek?
Welke vrouw raakt niet op een gegeven moment (even) in paniek als ze zwanger is?
Wie gaat niet twijfelen als je voor het eerst een huis koopt, gaat samenwonen etc? Onder die dak moet je scharen, je moet het niet groter maken dan het is.
Welke vrouw raakt niet op een gegeven moment (even) in paniek als ze zwanger is?
Wie gaat niet twijfelen als je voor het eerst een huis koopt, gaat samenwonen etc? Onder die dak moet je scharen, je moet het niet groter maken dan het is.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:46
quote:MozesKriebel schreef op 08 augustus 2009 @ 19:48:
De waarheid is soms kwetsend Digi. Helaas pindakaas.
Met die vooringenomenheid valt het wel mee hoor en ramptoerisme is me vreemd. Ik word alleen vaak getriggerd door hetgeen je schrijft. Omdat je zó stellig bent en zo vervuld van je eigen 25-jarige 'waarheid'.
En elke keer weer hoop ik dat je er ditmaal een constructieve discussie van maakt, met een open mind voor alle meningen, maar tot dusver zie je steeds weer in de hetzelfde spoor van cynisme en starheid stappen. Maar ik hou hoop en je zult vast nog vaker een reactie van me lezen....
Sommige mensen hebben met hun 25 jaar nou eenmaal meer meegemaakt in hun leven dan anderen en zijn daardoor al flink gerijpt, so to speak.
Wanneer ben je dan wel wijs en wanneer weet je iets dan wel helemaal zeker, MK? Moet je daar dan eerst 40 voor worden? Of misschien wel 50?
Overigens vind ik wel dat je een arts niet kan dwingen om je te steriliseren; diegene moet nog wel steeds met zichzelf door de deur kunnen, dan kun je als patiënt hoog en laag springen.
De waarheid is soms kwetsend Digi. Helaas pindakaas.
Met die vooringenomenheid valt het wel mee hoor en ramptoerisme is me vreemd. Ik word alleen vaak getriggerd door hetgeen je schrijft. Omdat je zó stellig bent en zo vervuld van je eigen 25-jarige 'waarheid'.
En elke keer weer hoop ik dat je er ditmaal een constructieve discussie van maakt, met een open mind voor alle meningen, maar tot dusver zie je steeds weer in de hetzelfde spoor van cynisme en starheid stappen. Maar ik hou hoop en je zult vast nog vaker een reactie van me lezen....
Sommige mensen hebben met hun 25 jaar nou eenmaal meer meegemaakt in hun leven dan anderen en zijn daardoor al flink gerijpt, so to speak.
Wanneer ben je dan wel wijs en wanneer weet je iets dan wel helemaal zeker, MK? Moet je daar dan eerst 40 voor worden? Of misschien wel 50?
Overigens vind ik wel dat je een arts niet kan dwingen om je te steriliseren; diegene moet nog wel steeds met zichzelf door de deur kunnen, dan kun je als patiënt hoog en laag springen.
zaterdag 8 augustus 2009 om 20:46
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:00
quote:Digitalis schreef op 08 augustus 2009 @ 17:07:
Exact Lolapoeza.
Milaatje, die 5 jaar wachten is wel een probleem. Ik wil geen hormonen, blijft het koperspiraal over, en die wil ik niet wegens te veel nadelen. Dus sterilisatie. Mijn mening verandert echt niet, dit is geen bevlieging maar iets waar ik al 7 jaar over nadenk. Abortus heb ik geen problemen mee, maar wel met de ingreep an sich aangezien ik het gewoon niet prettig vind om in die rotstoel te liggen en bijwerkingen te hebben van de ingreep. Dus sterilisatie it is.
.
Heb je het koperspiraal al geprobeerd dan? Ik ken heel tevreden 'klanten' (ben geen gynaecoloog overigens). Maar goed, dan ben je er toch gewoon over uit Digi? Als jij zo gedecideerd bent als in dit topic en ook zo naar een arts stapt zal je vast iemand vinden die jou wil helpen. Artsen zijn ook maar egocentrische wezens die willen cashen, zij zullen zich niet interesseren of je dan wel of geen spijt krijgt. En als je geen vijf jaar kan wachten en denkt dat dit je levenskwaliteit sterk zal verhogen, waarom niet. Elk advies dat dat de 'tegens' behelst verwerp je stellig. Wat dat aangaat is dit topic dus zinloos, je bent er al uit en je wilt het doen, snel, op korte termijn. Dat is jou goed recht en ik veroordeel dat absoluut niet. Maar bespaar jezelf dan verder forumcommentaar en zoek een dokter. Die kan jou nu verder helpen dan een stel forumleden denk ik zo.
Lolopaloezo: common sense wat betreft voorkomen is beter dan genezen toegespitst op deze situatie vind ik echt onzinnig. Het gaat niet om iets simpels, maar om een operatie met alle risico's van dien (waaronder de kans, en dat komt geregeld voor, dat je alsnog zwanger wordt).
Exact Lolapoeza.
Milaatje, die 5 jaar wachten is wel een probleem. Ik wil geen hormonen, blijft het koperspiraal over, en die wil ik niet wegens te veel nadelen. Dus sterilisatie. Mijn mening verandert echt niet, dit is geen bevlieging maar iets waar ik al 7 jaar over nadenk. Abortus heb ik geen problemen mee, maar wel met de ingreep an sich aangezien ik het gewoon niet prettig vind om in die rotstoel te liggen en bijwerkingen te hebben van de ingreep. Dus sterilisatie it is.
.
Heb je het koperspiraal al geprobeerd dan? Ik ken heel tevreden 'klanten' (ben geen gynaecoloog overigens). Maar goed, dan ben je er toch gewoon over uit Digi? Als jij zo gedecideerd bent als in dit topic en ook zo naar een arts stapt zal je vast iemand vinden die jou wil helpen. Artsen zijn ook maar egocentrische wezens die willen cashen, zij zullen zich niet interesseren of je dan wel of geen spijt krijgt. En als je geen vijf jaar kan wachten en denkt dat dit je levenskwaliteit sterk zal verhogen, waarom niet. Elk advies dat dat de 'tegens' behelst verwerp je stellig. Wat dat aangaat is dit topic dus zinloos, je bent er al uit en je wilt het doen, snel, op korte termijn. Dat is jou goed recht en ik veroordeel dat absoluut niet. Maar bespaar jezelf dan verder forumcommentaar en zoek een dokter. Die kan jou nu verder helpen dan een stel forumleden denk ik zo.
Lolopaloezo: common sense wat betreft voorkomen is beter dan genezen toegespitst op deze situatie vind ik echt onzinnig. Het gaat niet om iets simpels, maar om een operatie met alle risico's van dien (waaronder de kans, en dat komt geregeld voor, dat je alsnog zwanger wordt).
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:04
quote:Pelikaan schreef op 08 augustus 2009 @ 20:46:
[...]
Sommige mensen hebben met hun 25 jaar nou eenmaal meer meegemaakt in hun leven dan anderen en zijn daardoor al flink gerijpt, so to speak.
Wanneer ben je dan wel wijs en wanneer weet je iets dan wel helemaal zeker, MK? Moet je daar dan eerst 40 voor worden? Of misschien wel 50?
Overigens vind ik wel dat je een arts niet kan dwingen om je te steriliseren; diegene moet nog wel steeds met zichzelf door de deur kunnen, dan kun je als patiënt hoog en laag springen.Geloof me, artsen dekken zich juridisch wel in en er zal zeker iemand bereid zijn om haar te steriliseren. Geld gaat voor de eventuele schade voor de patiënt, er zijn maar weinig artsen oprecht betrokken. Natuurlijk hebben ze het standaard riedeltje om na te gaan of iemand het echt wil en moet de patiënt er verplicht nog even over nadenken. Puur juridisch.
[...]
Sommige mensen hebben met hun 25 jaar nou eenmaal meer meegemaakt in hun leven dan anderen en zijn daardoor al flink gerijpt, so to speak.
Wanneer ben je dan wel wijs en wanneer weet je iets dan wel helemaal zeker, MK? Moet je daar dan eerst 40 voor worden? Of misschien wel 50?
Overigens vind ik wel dat je een arts niet kan dwingen om je te steriliseren; diegene moet nog wel steeds met zichzelf door de deur kunnen, dan kun je als patiënt hoog en laag springen.Geloof me, artsen dekken zich juridisch wel in en er zal zeker iemand bereid zijn om haar te steriliseren. Geld gaat voor de eventuele schade voor de patiënt, er zijn maar weinig artsen oprecht betrokken. Natuurlijk hebben ze het standaard riedeltje om na te gaan of iemand het echt wil en moet de patiënt er verplicht nog even over nadenken. Puur juridisch.
zaterdag 8 augustus 2009 om 22:19
zondag 9 augustus 2009 om 01:27
quote:Digitalis schreef op 08 augustus 2009 @ 19:38:
Hiltje,
Ik heb het met artsen er al over gehad. Sommigen doen alsof ik gek ben als ik dat verband leg, anderen zeggen dat dat zeer goed mogelijk is. Ik ben zo'n 4 keer gestopt en merkte echt verschil en telkens als ik weer begon, voelde ik een stuk van mijn geest (klinkt te zweverig) wegglijden, ondanks ik het wilde vasthouden.
Overigens, ik zal altijd gevoelig blijven voor schommelingen. Dat is nu eenmaal zo, dat accepteer ik, en juist door die acceptatie schommel je minder. Zul jij ook wel hebben gemerkt.
Ik heb trouwens eens bij de kaakchirurg in het ziekenhuis gehad dat hij mijn dossier erbij pakte, las dat ik een psychiatrisch verleden had en dat vervolgens gebruikte om een operatie, beugel en een zeer zware operatie (kosten van alles: meer dan 8000 euro) aan te praten. Artsen zijn mensen en soms zijn mensen gewoon teringlijers. Ergens heb ik nu zoiets van: weet je, ik sta in mijn recht, maar 2 zaken: enerzijds ben ik erg enthousiast over de Essuremethode en ik heb niet gevonden dat ze die methode veel toepassen in BE, anderzijds denk ik: ik heb al veel om voor te knokken, zoals studie, stage, selectieprocedure voor stage, andere zaken, en dit langer dan een paar maanden. Dan kun je dit aangrijpen om te zeggen 'zie je, je moet het niet nu doen' maar ik zie het eerder als 'dan ga ik wel naar NL, betaal ik die 1425 euro maar heb ik geen littekens, hoef ik niet onder narcose en heb ik geen pijn.'
Ik be een single vrouw en moet altijd keuzes maken, hoe normaal of gek ik ook moge zijn. Aangezien jij Hiltje mijn anti-kinderwens serieus neemt, waarom raad je dan aan om te wachten? Dat rijmt toch niet met elkaar? Jij hebt toch ook logica gehad aangezien je juriste bent
Tja Dieg,
Ook (juist) als juriste staat logica in het leven niet altijd voorop en een groot deel van mijn mening en reactie wordt ook ingegeven door mijn eigen gevoel over dit onderwerp. Maar anders dan wellicht andere forummers staat bij mij voorop dat je het helemaal zelf moet weten en jij het beschikkingsrecht over je eigen lichaam hebt. Wat onverlet laat dat ik ook vind dat een arts mag weigeren om je te steriliseren als hij zich er niet in kan vinden om bij jou op dit moment die onomkeerbare ingreep te verrichten.
God Dieg, ik ben 10 jaar ouder dan jij, en als ik je verhalen lees dan ben ik zo benieuwd waar je over 10 tot 15 jaar bent beland. En naar mijn idee kan dat nog van alles zijn, ligt de wereld aan je voeten. Je bent een laatbloeier (door omstandigheden) op veel vlakken. Moet je studie nog afronden, je loopbaan vinden en ook op het gebied van relaties ligt nog alles open. En juist vanwege je onconventionele levensstijl is echt alles voor je mogelijk.
Over 10 jaar kun je een gevierd journaliste zijn, of met een rijke man in Zuid Afrika wonen, of je woont in een klein lullig dorpje met een rustig leventje of je leeft nog steeds in een emotionele storm of whatever..
En vanuit mijn eigen persoonlijke visie vind ik het dan heel ver gaan om nu al wegen voorgoed af te sluiten.
Maar goed, mijn referentiekader is dan ik op mijn 20 e wel een sterke kinderwens had. Ik was toen heel bang dat ik een carriere bitch zou worden die het belangrijke in het leven -hechte familiebanden- zou gaan verwaarlozen. Maar mijn leven liep anders en ik merk dat ik regelmatig moeite heb om mezelf staande te houden. Ik vind het leven vaak al zwaar genoeg in mijn eentje en heb geen tomeloze energie. Als ik kijk naar vriendinnen dan weet ik dat ik dat met kinderen niet zou trekken. En ik ben ook de man niet tegengekomen die mij van het tegendeel heeft willen/kunnen overtuigen. En daar heb ik vrede mee. Ik zie een leven zonder kinderen 100% zitten en als ik nu moest tekenen voor een leven zonder of met kinderen dan zou ik waarschijnlijk mijn handtekening onder het 'zonder kinderen' document zetten.
En ik heb overigens ook nooit problemen met anti conceptie gehad dus is sterilisatie nooit een optie geweest. Dus ik kan me niet 100% inleven in je situatie.
Maar het is zo definitief dat ik denk dat je het nu alleen zou moeten doen als er echt geen alternatief is. Want er kan nog zo ontzettend veel veranderen in je leven, dat je jezelf gewoon verbaasd kan laten staan.
Hiltje,
Ik heb het met artsen er al over gehad. Sommigen doen alsof ik gek ben als ik dat verband leg, anderen zeggen dat dat zeer goed mogelijk is. Ik ben zo'n 4 keer gestopt en merkte echt verschil en telkens als ik weer begon, voelde ik een stuk van mijn geest (klinkt te zweverig) wegglijden, ondanks ik het wilde vasthouden.
Overigens, ik zal altijd gevoelig blijven voor schommelingen. Dat is nu eenmaal zo, dat accepteer ik, en juist door die acceptatie schommel je minder. Zul jij ook wel hebben gemerkt.
Ik heb trouwens eens bij de kaakchirurg in het ziekenhuis gehad dat hij mijn dossier erbij pakte, las dat ik een psychiatrisch verleden had en dat vervolgens gebruikte om een operatie, beugel en een zeer zware operatie (kosten van alles: meer dan 8000 euro) aan te praten. Artsen zijn mensen en soms zijn mensen gewoon teringlijers. Ergens heb ik nu zoiets van: weet je, ik sta in mijn recht, maar 2 zaken: enerzijds ben ik erg enthousiast over de Essuremethode en ik heb niet gevonden dat ze die methode veel toepassen in BE, anderzijds denk ik: ik heb al veel om voor te knokken, zoals studie, stage, selectieprocedure voor stage, andere zaken, en dit langer dan een paar maanden. Dan kun je dit aangrijpen om te zeggen 'zie je, je moet het niet nu doen' maar ik zie het eerder als 'dan ga ik wel naar NL, betaal ik die 1425 euro maar heb ik geen littekens, hoef ik niet onder narcose en heb ik geen pijn.'
Ik be een single vrouw en moet altijd keuzes maken, hoe normaal of gek ik ook moge zijn. Aangezien jij Hiltje mijn anti-kinderwens serieus neemt, waarom raad je dan aan om te wachten? Dat rijmt toch niet met elkaar? Jij hebt toch ook logica gehad aangezien je juriste bent
Tja Dieg,
Ook (juist) als juriste staat logica in het leven niet altijd voorop en een groot deel van mijn mening en reactie wordt ook ingegeven door mijn eigen gevoel over dit onderwerp. Maar anders dan wellicht andere forummers staat bij mij voorop dat je het helemaal zelf moet weten en jij het beschikkingsrecht over je eigen lichaam hebt. Wat onverlet laat dat ik ook vind dat een arts mag weigeren om je te steriliseren als hij zich er niet in kan vinden om bij jou op dit moment die onomkeerbare ingreep te verrichten.
God Dieg, ik ben 10 jaar ouder dan jij, en als ik je verhalen lees dan ben ik zo benieuwd waar je over 10 tot 15 jaar bent beland. En naar mijn idee kan dat nog van alles zijn, ligt de wereld aan je voeten. Je bent een laatbloeier (door omstandigheden) op veel vlakken. Moet je studie nog afronden, je loopbaan vinden en ook op het gebied van relaties ligt nog alles open. En juist vanwege je onconventionele levensstijl is echt alles voor je mogelijk.
Over 10 jaar kun je een gevierd journaliste zijn, of met een rijke man in Zuid Afrika wonen, of je woont in een klein lullig dorpje met een rustig leventje of je leeft nog steeds in een emotionele storm of whatever..
En vanuit mijn eigen persoonlijke visie vind ik het dan heel ver gaan om nu al wegen voorgoed af te sluiten.
Maar goed, mijn referentiekader is dan ik op mijn 20 e wel een sterke kinderwens had. Ik was toen heel bang dat ik een carriere bitch zou worden die het belangrijke in het leven -hechte familiebanden- zou gaan verwaarlozen. Maar mijn leven liep anders en ik merk dat ik regelmatig moeite heb om mezelf staande te houden. Ik vind het leven vaak al zwaar genoeg in mijn eentje en heb geen tomeloze energie. Als ik kijk naar vriendinnen dan weet ik dat ik dat met kinderen niet zou trekken. En ik ben ook de man niet tegengekomen die mij van het tegendeel heeft willen/kunnen overtuigen. En daar heb ik vrede mee. Ik zie een leven zonder kinderen 100% zitten en als ik nu moest tekenen voor een leven zonder of met kinderen dan zou ik waarschijnlijk mijn handtekening onder het 'zonder kinderen' document zetten.
En ik heb overigens ook nooit problemen met anti conceptie gehad dus is sterilisatie nooit een optie geweest. Dus ik kan me niet 100% inleven in je situatie.
Maar het is zo definitief dat ik denk dat je het nu alleen zou moeten doen als er echt geen alternatief is. Want er kan nog zo ontzettend veel veranderen in je leven, dat je jezelf gewoon verbaasd kan laten staan.
zondag 9 augustus 2009 om 04:16
Digi, ik heb niet alles gelezen (t is laat...)
Weet dus niet welke adviezen al gegeven zijn en hoe ver je nu bent met informatie inwinnen.
Ik heb laatst een artikel gelezen van iemand die zich jong liet steriliseren (was zelfs in de Viva of Flair denk ik) ik kan wel kijken of daar nog iets inhoudelijk nuttigs instond. Heb m ongetwijfeld nog liggen maar moet wel even graven
Verder is een goede vriendin gyneacologe (in opleiding) ergens in Zuid-Nederland. Als je wilt kan ik bij haar eens informeren hoe zij hiermee om gaan?
Succes!
Weet dus niet welke adviezen al gegeven zijn en hoe ver je nu bent met informatie inwinnen.
Ik heb laatst een artikel gelezen van iemand die zich jong liet steriliseren (was zelfs in de Viva of Flair denk ik) ik kan wel kijken of daar nog iets inhoudelijk nuttigs instond. Heb m ongetwijfeld nog liggen maar moet wel even graven
Verder is een goede vriendin gyneacologe (in opleiding) ergens in Zuid-Nederland. Als je wilt kan ik bij haar eens informeren hoe zij hiermee om gaan?
Succes!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 14 augustus 2009 om 09:17
Ik heb mezelf ook laten steriliseren. Ik ben 31 jaar maar heb al wel 3 kinderen. Het kost je niets wordt vergoed.
Door jouw argumentatie lijkt mij dat je er helemaal uit bent en er meer dan goed over na hebt gedacht. En sterilistie is veel saver dan het condoom en vele andere anticonceptie.
En grote kans op het doorgeven van psychische afwijkingen lijkt mij een hele goede reden om er van af te zien. Dat wil niemand voor zijn kind.
Ik vind het super verstandig van je.
En ik heb vaak moeite met het definitief afsluiten van iets. Maar als ik er volledig achter sta en het heb gedaan voelt het wel goed. Het lijkt mij ook heel moeilijk om een kind op te voeden met zulke heftige psychische problemen en al die hormonen die erbij komen. Wel super dat je het nu al een tijdje onder controle hebt.
Door jouw argumentatie lijkt mij dat je er helemaal uit bent en er meer dan goed over na hebt gedacht. En sterilistie is veel saver dan het condoom en vele andere anticonceptie.
En grote kans op het doorgeven van psychische afwijkingen lijkt mij een hele goede reden om er van af te zien. Dat wil niemand voor zijn kind.
Ik vind het super verstandig van je.
En ik heb vaak moeite met het definitief afsluiten van iets. Maar als ik er volledig achter sta en het heb gedaan voelt het wel goed. Het lijkt mij ook heel moeilijk om een kind op te voeden met zulke heftige psychische problemen en al die hormonen die erbij komen. Wel super dat je het nu al een tijdje onder controle hebt.
donderdag 3 september 2009 om 03:04
Hey Digi, ik heb zelf ook drie jaar de pil geslikt, en elke keer als ik er een paar maanden mee stopte, voelde ik me zoveel beter; meer emoties, alerter, misschien ook wel heftiger en gevoeliger, kortom gewoon weer veel meer mezelf. Ik heb het gevoel dat de pil je in een soort sluimertoestand brengt (ook seksueel), want ook mijn sexdrang is enorm gestegen sinds ik gestopt ben! Volgens mij slikken veel vrouwen blindelings de pil, en dat eigenlijk enkel ten voordele van de man, die dan ongestoord zijn zaad in jou kan spuiten. Maar als je even vraagt dat zij een condoom opzetten, homaar!! Laat staan sterilisatie... dus bij deze is ook mijn besluit genomen, hoor. En ps Jasmijn, uiteraard verandert je leven nog 100%! Net zoals ik op m'n 18 ook een studiebeslissing nam waar niemand achter stond, ga ik me nu ook laten steriliseren, en daar zal ik elk jaar, dag in dag uit, volop van genieten. Van een goed besluit.
donderdag 3 september 2009 om 03:31
Toch ook even willen vermelden dat "ga naar een gynaecoloog en praat over 'andere' voorbehoedsmiddelen" in mijn geval 3 maal fataal afgelopen is. Ik kwam altijd wel met een nieuwe pil naar buiten... Nooit iets losgekregen over sterilisatie! Nooit iets gehoord over Casa! Over prijzen, over mogelijkheden...! Nooit!... En ondertussen al die jaren de angst om ongewenst - zéér ongewenst - zwanger te worden...
donderdag 3 september 2009 om 03:31
Toch ook even willen vermelden dat "ga naar een gynaecoloog en praat over 'andere' voorbehoedsmiddelen" in mijn geval 3 maal fataal afgelopen is. Ik kwam altijd wel met een nieuwe pil naar buiten... Nooit iets losgekregen over sterilisatie! Nooit iets gehoord over Casa! Over prijzen, over mogelijkheden...! Nooit!... En ondertussen al die jaren de angst om ongewenst - zéér ongewenst - zwanger te worden...
donderdag 3 september 2009 om 05:07
Niet alles doorgelezen, maar ik vind dat je beneden de 30 te jong bent voor sterilisatie. En dat vond ik niet toen ik zelf 25 was! Ik heb ook nooit kinderen gewild en ben nu 43, wil ze nog steeds niet en heb ze gelukkig ook niet. Maar ook niet gesteriliseerd.
Mijn redenen waren: 1. HIV - je moet toch aan de condooms 2. In een langere relatie bleek bij mij het koperspiraal prima te werken 3. Je weet nooit wat je nog eens in je kop kan krijgen. En bij mij is er nooit iets veranderd, maar ik heb wel vriendinnen die pas op hun 38ste opeens aan kinderen begonnen en er daarvoor niks van wilden weten.
Kortom, ik ben blij dat ik nooit gesteriliseerd ben en in jouw schoenen zou ik toch eerst het koperspiraal proberen alvorens een definitiever oplossing te zoeken.
Mijn redenen waren: 1. HIV - je moet toch aan de condooms 2. In een langere relatie bleek bij mij het koperspiraal prima te werken 3. Je weet nooit wat je nog eens in je kop kan krijgen. En bij mij is er nooit iets veranderd, maar ik heb wel vriendinnen die pas op hun 38ste opeens aan kinderen begonnen en er daarvoor niks van wilden weten.
Kortom, ik ben blij dat ik nooit gesteriliseerd ben en in jouw schoenen zou ik toch eerst het koperspiraal proberen alvorens een definitiever oplossing te zoeken.
donderdag 3 september 2009 om 07:21
quote:liza schreef op 03 september 2009 @ 05:07:
Niet alles doorgelezen, maar ik vind dat je beneden de 30 te jong bent voor sterilisatie. En dat vond ik niet toen ik zelf 25 was! Ik heb ook nooit kinderen gewild en ben nu 43, wil ze nog steeds niet en heb ze gelukkig ook niet. Maar ook niet gesteriliseerd.
Mijn redenen waren: 1. HIV - je moet toch aan de condooms 2. In een langere relatie bleek bij mij het koperspiraal prima te werken 3. Je weet nooit wat je nog eens in je kop kan krijgen. En bij mij is er nooit iets veranderd, maar ik heb wel vriendinnen die pas op hun 38ste opeens aan kinderen begonnen en er daarvoor niks van wilden weten.
Kortom, ik ben blij dat ik nooit gesteriliseerd ben en in jouw schoenen zou ik toch eerst het koperspiraal proberen alvorens een definitiever oplossing te zoeken.
Ik vind dat als iemand oud genoeg wordt geacht om 'n kind op de wereld te mogen zetten ze ook oud genoeg zijn om zich te laten steriliseren.
Mijn enige reden nog niet gesteriliseerd te zijn is dat ik dan nog steeds de pil zou moeten blijven slikken omdat sterilisatie je ongesteldheid niet stop zet of drastisch vermindert. Sterker: het schijnt dat je na sterilisatie zwaarder/pijnlijker ongesteld wordt! Dat wordt overigens ook gezegd over 'n koperspiraal, dus dat zou ik ook geen optie vinden.
Niet alles doorgelezen, maar ik vind dat je beneden de 30 te jong bent voor sterilisatie. En dat vond ik niet toen ik zelf 25 was! Ik heb ook nooit kinderen gewild en ben nu 43, wil ze nog steeds niet en heb ze gelukkig ook niet. Maar ook niet gesteriliseerd.
Mijn redenen waren: 1. HIV - je moet toch aan de condooms 2. In een langere relatie bleek bij mij het koperspiraal prima te werken 3. Je weet nooit wat je nog eens in je kop kan krijgen. En bij mij is er nooit iets veranderd, maar ik heb wel vriendinnen die pas op hun 38ste opeens aan kinderen begonnen en er daarvoor niks van wilden weten.
Kortom, ik ben blij dat ik nooit gesteriliseerd ben en in jouw schoenen zou ik toch eerst het koperspiraal proberen alvorens een definitiever oplossing te zoeken.
Ik vind dat als iemand oud genoeg wordt geacht om 'n kind op de wereld te mogen zetten ze ook oud genoeg zijn om zich te laten steriliseren.
Mijn enige reden nog niet gesteriliseerd te zijn is dat ik dan nog steeds de pil zou moeten blijven slikken omdat sterilisatie je ongesteldheid niet stop zet of drastisch vermindert. Sterker: het schijnt dat je na sterilisatie zwaarder/pijnlijker ongesteld wordt! Dat wordt overigens ook gezegd over 'n koperspiraal, dus dat zou ik ook geen optie vinden.
donderdag 3 september 2009 om 08:02
quote:nathaliec schreef op 03 september 2009 @ 03:31:
Toch ook even willen vermelden dat "ga naar een gynaecoloog en praat over 'andere' voorbehoedsmiddelen" in mijn geval 3 maal fataal afgelopen is. Ik kwam altijd wel met een nieuwe pil naar buiten... Nooit iets losgekregen over sterilisatie! Nooit iets gehoord over Casa! Over prijzen, over mogelijkheden...! Nooit!... En ondertussen al die jaren de angst om ongewenst - zéér ongewenst - zwanger te worden...Een doktersbezoek tot 3 maal fataal afgelopen? Ben jij een kat ofzo? Nou ja, dan heb je nog 6 levens te gaan he....
Toch ook even willen vermelden dat "ga naar een gynaecoloog en praat over 'andere' voorbehoedsmiddelen" in mijn geval 3 maal fataal afgelopen is. Ik kwam altijd wel met een nieuwe pil naar buiten... Nooit iets losgekregen over sterilisatie! Nooit iets gehoord over Casa! Over prijzen, over mogelijkheden...! Nooit!... En ondertussen al die jaren de angst om ongewenst - zéér ongewenst - zwanger te worden...Een doktersbezoek tot 3 maal fataal afgelopen? Ben jij een kat ofzo? Nou ja, dan heb je nog 6 levens te gaan he....
donderdag 3 september 2009 om 09:49
Ik ga de discussie niet meer voeren, ik heb de medische vragenlijst ingevuld en opgestuurd en dan zal CASA contact met me opnemen.
NathalieC, mijn vriendjesfunctie werkt niet zo goed, heb je mailtje gelezen maar ik kan niet terugreageren. Zou je me nog een mailtje via Viva willen sturen met je mailadres erin? Dan kan ik terugreageren zeg maar
NathalieC, mijn vriendjesfunctie werkt niet zo goed, heb je mailtje gelezen maar ik kan niet terugreageren. Zou je me nog een mailtje via Viva willen sturen met je mailadres erin? Dan kan ik terugreageren zeg maar
