Werk & Studie
alle pijlers
Vragen aan sollicitant
maandag 7 september 2009 om 18:12
Deze week zit ik samen met 2 andere collega's in de sollicitatiecommissie. Voor mij de eerste keer dat ik aan de andere kant van de tafel zit. De sollicitanten komen voor de functie van mijn kamergenoot en zal dus met mij een kamer moeten delen. Ik wil dus ook een beetje uitvinden of het een "leuke" collega is. Ik vind het bv prettig om tussendoor wat te kletsen, over werk, maar soms ook even vragen hoe dat feestje was oid.
Ik kom niet verder dan de volgende vragen:
- Wat is je toegevoegde waarde voor het team
- Omschrijf jezelf als persoon
- Hoe ga je om met hectische omstandigheden en kun je daar een voorbeeld van geven
Wie heeft er nog suggesties voor andere vragen?
Ik kom niet verder dan de volgende vragen:
- Wat is je toegevoegde waarde voor het team
- Omschrijf jezelf als persoon
- Hoe ga je om met hectische omstandigheden en kun je daar een voorbeeld van geven
Wie heeft er nog suggesties voor andere vragen?
maandag 7 september 2009 om 20:18
Als ik je vraag goed begrijp gaat er voor jou vooral om gaat dat het een prettige collega is en een fijne kamergenoot en dat jullie niet intensief met elkaar samenwerken.
Als het gaat om de persoonlijkheid van de collega, dan zul je vooral moeten letten op zowel verbale en non-verbale communicatie.
- Praat iemand gemakkelijk en open over zichzelf, of moet je de informatie eruit trekken en/of heb je het idee dat iemand niet het achterste van zijn tong laat zien?
- Hoe reageert iemand op een lastige vraag en wat voor lichaamshouding neemt de persoon aan?
- Vraag naar de bedrijfscultuur in de vorige baan en hoe de persoon dat ervaren heeft. Vergelijk die cultuur met die van jouw organisatie.
- Hoe praat iemand over hobbie's en de activiteiten, die verricht zijn voor verenigingen, vrijwilligerswerk? Meestal praten mensen wat losser over dit soort zaken dan over werkervaring.
En wat wil je eigenlijk concreet weten over een kamergenoot?
- praat ze veel en houd ze je van het werk?
- praat ze juist helemaal niet en wordt het een dooie boel?
- neemt ze jouw telefoon op als je er niet bent of laat ze de telefoon gaan (sommige organisaties hebben hier richtlijnen voor)
- belt ze onder het werk naar haar oude moeder, de dokter, de tandarts, haar nieuwe scharrel?
- ziet ze collega's ook als vrienden of houd ze werk en prive strikt gescheiden?
Een tactiek is om vooraf en na het gesprek gewoon wat 'small talk' te hebben. Zeker na het 'formele deel' van een gesprek, komen mensen los, omdat de druk er wat van af is. Soms laten mensen dan juist informatie los, die tijdens het formele gesprek niet op tafel was gekomen.
Als het gaat om de persoonlijkheid van de collega, dan zul je vooral moeten letten op zowel verbale en non-verbale communicatie.
- Praat iemand gemakkelijk en open over zichzelf, of moet je de informatie eruit trekken en/of heb je het idee dat iemand niet het achterste van zijn tong laat zien?
- Hoe reageert iemand op een lastige vraag en wat voor lichaamshouding neemt de persoon aan?
- Vraag naar de bedrijfscultuur in de vorige baan en hoe de persoon dat ervaren heeft. Vergelijk die cultuur met die van jouw organisatie.
- Hoe praat iemand over hobbie's en de activiteiten, die verricht zijn voor verenigingen, vrijwilligerswerk? Meestal praten mensen wat losser over dit soort zaken dan over werkervaring.
En wat wil je eigenlijk concreet weten over een kamergenoot?
- praat ze veel en houd ze je van het werk?
- praat ze juist helemaal niet en wordt het een dooie boel?
- neemt ze jouw telefoon op als je er niet bent of laat ze de telefoon gaan (sommige organisaties hebben hier richtlijnen voor)
- belt ze onder het werk naar haar oude moeder, de dokter, de tandarts, haar nieuwe scharrel?
- ziet ze collega's ook als vrienden of houd ze werk en prive strikt gescheiden?
Een tactiek is om vooraf en na het gesprek gewoon wat 'small talk' te hebben. Zeker na het 'formele deel' van een gesprek, komen mensen los, omdat de druk er wat van af is. Soms laten mensen dan juist informatie los, die tijdens het formele gesprek niet op tafel was gekomen.
maandag 7 september 2009 om 20:20
maandag 7 september 2009 om 20:22
@Coleturner: dat is het hem juist, in de meeste gevallen doet iedereen zijn ding, maar in sommige gevallen (kan niet uitwijden wat ik hier bedoel) zijn we als team heel erg op elkaar aangewezen en moet je goed met elkaar samen kunnen werken en op elkaar kunnen vertrouwen.
Ik heb liever geen collega die de hele niks zegt. Nu staat op de kamer, altijd de radio aan, niet hard maar net hard genoeg zodat je de muziek kan horen (geen 538 ofzo)
Ik heb liever geen collega die de hele niks zegt. Nu staat op de kamer, altijd de radio aan, niet hard maar net hard genoeg zodat je de muziek kan horen (geen 538 ofzo)
maandag 7 september 2009 om 20:22
Bijvoorbeeld :
- Wat motiveert jou in je werk ?
(=enthousiasme-meter)
- Wat vind je belangrijk op de werkvloer ?
(=zeikmeter)
- Welke persoonlijke successen heb je behaald bij je vorige
werkgevers ?
(=zelfverzekerdheidsmeter - of arrogantie...)
- Wat verwacht je van je leidinggevende ?
(=zelfstandigheidsmeter)
- Wat motiveert jou in je werk ?
(=enthousiasme-meter)
- Wat vind je belangrijk op de werkvloer ?
(=zeikmeter)
- Welke persoonlijke successen heb je behaald bij je vorige
werkgevers ?
(=zelfverzekerdheidsmeter - of arrogantie...)
- Wat verwacht je van je leidinggevende ?
(=zelfstandigheidsmeter)
maandag 7 september 2009 om 21:08
maandag 7 september 2009 om 22:01
Heb ooit een keer -er werkten ook veel mannen bij dat bedrijf- deze vraag gehad:
'Mevrouw Jaffa, wat vindt u van mannen?'
(Huh, in het algemeen, in het bijzonder, jonge, oude, want?)
Heb maar gezegd dat ik er zelf een paar ken, maar niet over de soort kon oordelen.
Was aangenomen, maar wilde er niet meer werken n.a.v. het gesprek, ze stelden de ene na de andere achterlijke vraag.
*Potentiële vraag: 'Hou je van hobby' s?'. Als de sollicitant dan moet lachen, zou ik hem/haar aannemen.*
'Mevrouw Jaffa, wat vindt u van mannen?'
(Huh, in het algemeen, in het bijzonder, jonge, oude, want?)
Heb maar gezegd dat ik er zelf een paar ken, maar niet over de soort kon oordelen.
Was aangenomen, maar wilde er niet meer werken n.a.v. het gesprek, ze stelden de ene na de andere achterlijke vraag.
*Potentiële vraag: 'Hou je van hobby' s?'. Als de sollicitant dan moet lachen, zou ik hem/haar aannemen.*
dinsdag 8 september 2009 om 11:44
vrijdag 18 september 2009 om 12:06
Bedankt allemaal! Inmiddels zijn er al wat sollicitanten voorbij gekomen. Maar ik moet eerlijk toegeven dat het nog best lastig is! Mijn 2 collega's hebben veel meer ervaring en de manier waarop zij vragen stellen is iets provocerender dan ik zou doen. Maar goed, ben nog lerende wat dit betreft en er komt nog een hoos sollicitanten voorbij.....
vrijdag 18 september 2009 om 12:26
quote:magnolia81 schreef op 18 september 2009 @ 12:06:
Mijn 2 collega's hebben veel meer ervaring en de manier waarop zij vragen stellen is iets provocerender dan ik zou doen. Maar goed, ben nog lerende wat dit betreft en er komt nog een hoos sollicitanten voorbij.....
Waarom zou je in hemelsnaam een sollicitant willen provoceren? Je zoekt toch een nieuw teamlid? Dan lijkt het me beter als je gewoon respectvolle vragen stelt waardoor je die kandidaat beter leert kennen. Ik ben wel eens bij een gesprek geweest waarvan ik dacht: jezus wat een teringmensen zeg, daar ga ik niet werken. En heb bedankt voor de tweede ronde. Ik laat me niet provoceren in een sollicitatiegesprek. Wanneer mijn potentiele collega's daarmee beginnen dan weet ik wel hoe laat het is... Tijd om je terug te trekken uit de procedure.
Of bedoel je het op een andere manier? Iemand het vuur na de schenen leggen om te achterhalen hoe die persoon met conflicten omgaat, uitdagende cases bedenken dat is prima. Je moet toch weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Maar provoceren... dat heeft bij mij een hele andere lading.
Toch maar even de betekenis van provoceren:
pro·vo·ce·ren -ceerde, h geprovoceerd door woorden of daden uitdagen tot, uitlokken van ongeoorloofd gedrag
Mijn 2 collega's hebben veel meer ervaring en de manier waarop zij vragen stellen is iets provocerender dan ik zou doen. Maar goed, ben nog lerende wat dit betreft en er komt nog een hoos sollicitanten voorbij.....
Waarom zou je in hemelsnaam een sollicitant willen provoceren? Je zoekt toch een nieuw teamlid? Dan lijkt het me beter als je gewoon respectvolle vragen stelt waardoor je die kandidaat beter leert kennen. Ik ben wel eens bij een gesprek geweest waarvan ik dacht: jezus wat een teringmensen zeg, daar ga ik niet werken. En heb bedankt voor de tweede ronde. Ik laat me niet provoceren in een sollicitatiegesprek. Wanneer mijn potentiele collega's daarmee beginnen dan weet ik wel hoe laat het is... Tijd om je terug te trekken uit de procedure.
Of bedoel je het op een andere manier? Iemand het vuur na de schenen leggen om te achterhalen hoe die persoon met conflicten omgaat, uitdagende cases bedenken dat is prima. Je moet toch weten wat voor vlees je in de kuip hebt. Maar provoceren... dat heeft bij mij een hele andere lading.
Toch maar even de betekenis van provoceren:
pro·vo·ce·ren -ceerde, h geprovoceerd door woorden of daden uitdagen tot, uitlokken van ongeoorloofd gedrag
vrijdag 18 september 2009 om 12:43
Misschien is provoceren niet het juiste woord, maar ik vind dat er best wel wordt doorgezaagd over bepaalde dingen. Dat herinner ik me nl ook toen ik daar solliciteerde, constant terugkomen op een bepaald iets (in mijn geval mijn leeftijd en het feit dat ik als vrouw in een mannenomgeving zou komen te werken).
vrijdag 18 september 2009 om 13:21
Weet je. Een sollicitatie is een tweerichtingsgesprek. De werkgever zoekt iemand die de klus kan klaren en in het team past en de sollicitant zoekt een werkomgeving waarin hij/zij past en werk dat voor het grootste deel aansluit bij zijn/haar persoon. Ik zie solliciteren dan ook als een wisselwerking. De werkgever vraagt aan mij hoe ik bepaalde zaken doe, zie, hoe ik als teamlid zou functioneren, legt een case voor, etc. En ik vraag de werkgever hoe er leiding wordt gegeven, hoe de samenwerking in het team is, welke taken er nu direct liggen en wat de plannen voor de toekomst zijn.
Zo tasten we beiden af of het zal gaan werken en kiest de werkgever (met de commissie) welke kandidaat ze wel zien zitten.
Ik heb in het begin van mijn carriëre vaker rare gesprekken gehad, zoals het voorbeeld hierboven. Maar de laatste tijd solliciteer in alleen nog maar via mijn netwerk. Heerlijk, mensen die me al kennen en waarmee ik op niveau over de functie (zijn altijd solofuncties trouwens) kan praten. Over de knelpunten die er liggen, hoe ik die op zou lossen, welke projecten ik geleid heb en wat daar mis en goed ging. Een verademing!
Ik hoop trouwens weer snel te kunnen solliciteren, ik heb een hele leuke plek op het oog, maar daar is helaas nog geen vacature.
Weet je wat gewoon het beste werkt: jezelf blijven en geen sociaal wenselijke antwoorden willen geven. Willen ze je dan na het gesprek hebben dan weet je dat je lekker kunt werken. Willen ze je niet, dan had je daar op die plek ook niet gepast.
Oh, en dat geldt ook voor de vragensteller. Blijf gewoon jezelf en stel vragen die jij belangrijk vindt om beantwoord te hebben. Als dat gaat over werken met de radio aan of hoe de kandidaat staat tegenover samen lunchen dan is dat prima. Daarmee geef je de kandidaat ook gelijk ruimte om te bekijken of hij/zij de werksfeer wel prettig vindt.
Zo tasten we beiden af of het zal gaan werken en kiest de werkgever (met de commissie) welke kandidaat ze wel zien zitten.
Ik heb in het begin van mijn carriëre vaker rare gesprekken gehad, zoals het voorbeeld hierboven. Maar de laatste tijd solliciteer in alleen nog maar via mijn netwerk. Heerlijk, mensen die me al kennen en waarmee ik op niveau over de functie (zijn altijd solofuncties trouwens) kan praten. Over de knelpunten die er liggen, hoe ik die op zou lossen, welke projecten ik geleid heb en wat daar mis en goed ging. Een verademing!
Ik hoop trouwens weer snel te kunnen solliciteren, ik heb een hele leuke plek op het oog, maar daar is helaas nog geen vacature.
Weet je wat gewoon het beste werkt: jezelf blijven en geen sociaal wenselijke antwoorden willen geven. Willen ze je dan na het gesprek hebben dan weet je dat je lekker kunt werken. Willen ze je niet, dan had je daar op die plek ook niet gepast.
Oh, en dat geldt ook voor de vragensteller. Blijf gewoon jezelf en stel vragen die jij belangrijk vindt om beantwoord te hebben. Als dat gaat over werken met de radio aan of hoe de kandidaat staat tegenover samen lunchen dan is dat prima. Daarmee geef je de kandidaat ook gelijk ruimte om te bekijken of hij/zij de werksfeer wel prettig vindt.
zaterdag 19 september 2009 om 11:47
quote:Esfa schreef op 18 september 2009 @ 13:21:
Weet je. Een sollicitatie is een tweerichtingsgesprek. De werkgever zoekt iemand die de klus kan klaren en in het team past en de sollicitant zoekt een werkomgeving waarin hij/zij past en werk dat voor het grootste deel aansluit bij zijn/haar persoon.
Weet je wat gewoon het beste werkt: jezelf blijven en geen sociaal wenselijke antwoorden willen geven. Willen ze je dan na het gesprek hebben dan weet je dat je lekker kunt werken. Willen ze je niet, dan had je daar op die plek ook niet gepast.
Oh, en dat geldt ook voor de vragensteller. Blijf gewoon jezelf en stel vragen die jij belangrijk vindt om beantwoord te hebben. Een goed advies Esfa. Ik heb dat uitgangspunt ook altijd gehanteerd en ik ben nooit bij een werkgever geëindigd, die niet bij mij paste.
Weet je. Een sollicitatie is een tweerichtingsgesprek. De werkgever zoekt iemand die de klus kan klaren en in het team past en de sollicitant zoekt een werkomgeving waarin hij/zij past en werk dat voor het grootste deel aansluit bij zijn/haar persoon.
Weet je wat gewoon het beste werkt: jezelf blijven en geen sociaal wenselijke antwoorden willen geven. Willen ze je dan na het gesprek hebben dan weet je dat je lekker kunt werken. Willen ze je niet, dan had je daar op die plek ook niet gepast.
Oh, en dat geldt ook voor de vragensteller. Blijf gewoon jezelf en stel vragen die jij belangrijk vindt om beantwoord te hebben. Een goed advies Esfa. Ik heb dat uitgangspunt ook altijd gehanteerd en ik ben nooit bij een werkgever geëindigd, die niet bij mij paste.
