Relaties
alle pijlers
Loslaten Ouders
vrijdag 23 oktober 2009 om 10:26
Ohja, ik was vroeger ook te dik. Vond moeder.
Ben echt nooit dik geweest als kind, hooguit iets forser dan mijn vriendinnetje. Woog destijds misschien 60 kilo bij 1,70 (ik gok iets).
Toen heb ik een Yes gepakt met een artikel over pubers met anorexia. Dat onder haar neus geduwd. En sindsdien is het over.
Nu ben ik weer erg slank. En ik kan alles eten. (vindt zij)
Dat is dus niet zo, ik eet bepaalde dingen gewoon niet of weinig (zoete dranken, voedzame toetjes, grote koeken etc) En ik beweeg redelijk.
Of ik 5 kg zwaarder of lichter ben zal ze niet zien, das een soort blinde vlek. Ik ben nu 'slanke dochter' of dat nu 70 of 75 kg is (anderen zien het wel)
Ben echt nooit dik geweest als kind, hooguit iets forser dan mijn vriendinnetje. Woog destijds misschien 60 kilo bij 1,70 (ik gok iets).
Toen heb ik een Yes gepakt met een artikel over pubers met anorexia. Dat onder haar neus geduwd. En sindsdien is het over.
Nu ben ik weer erg slank. En ik kan alles eten. (vindt zij)
Dat is dus niet zo, ik eet bepaalde dingen gewoon niet of weinig (zoete dranken, voedzame toetjes, grote koeken etc) En ik beweeg redelijk.
Of ik 5 kg zwaarder of lichter ben zal ze niet zien, das een soort blinde vlek. Ik ben nu 'slanke dochter' of dat nu 70 of 75 kg is (anderen zien het wel)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 23 oktober 2009 om 10:28
quote:absoluteEinstein schreef op 23 oktober 2009 @ 10:10:
[...]
Veldboeket, waarom ben je zo bezig met wat andere mensen van je denken? De meeste mensen zijn, klinkt misschien hard, helemaal niet met je bezig. Die mensen denken aan hun eigen leven, problemen en sores.
Zo op het eerste gezicht lijkt het alsof iedereen het goed voor elkaar heeft. Maar iedereen, echt iedereen heeft problemen met z'n ouders, vriendschappen, eenzaamheid, angsten, faalangsten etc. Soms wat meer, soms wat minder, maar de eerste persoon zonder problemen of onzekerheden moet nog geboren worden.
Niemand neemt het je kwalijk dat je eenzaam bent, geen werk hebt of je moeder zat bent. Sterker de meeste mensen kunnen zich daar in herkennen.
Veldboeket, bedoelde je met het gequote stuk dat je bang bent dat mensen hier lezen?
Dat doen ze echt niet allemaal hoor! IK heb al veel geschreven over mezelf maar ben vooralsnog niet herkend. Het lijkt me sterk dat jij door de postbode én het kassameisje én de buren etc allemaal gelezen wordt.
Tenzij je een sticker op je hoofd hebt: ik schrijf op Viva.nl
De meeste mensen hebben niks met fora.
(er is natuurlijk altijd een kleine kans dat nou net wél dat winkelmeisje erop zit, maar die herkent je vast niet, en dan nog: die zit hier voor haar eigen sores)
[...]
Veldboeket, waarom ben je zo bezig met wat andere mensen van je denken? De meeste mensen zijn, klinkt misschien hard, helemaal niet met je bezig. Die mensen denken aan hun eigen leven, problemen en sores.
Zo op het eerste gezicht lijkt het alsof iedereen het goed voor elkaar heeft. Maar iedereen, echt iedereen heeft problemen met z'n ouders, vriendschappen, eenzaamheid, angsten, faalangsten etc. Soms wat meer, soms wat minder, maar de eerste persoon zonder problemen of onzekerheden moet nog geboren worden.
Niemand neemt het je kwalijk dat je eenzaam bent, geen werk hebt of je moeder zat bent. Sterker de meeste mensen kunnen zich daar in herkennen.
Veldboeket, bedoelde je met het gequote stuk dat je bang bent dat mensen hier lezen?
Dat doen ze echt niet allemaal hoor! IK heb al veel geschreven over mezelf maar ben vooralsnog niet herkend. Het lijkt me sterk dat jij door de postbode én het kassameisje én de buren etc allemaal gelezen wordt.
Tenzij je een sticker op je hoofd hebt: ik schrijf op Viva.nl
De meeste mensen hebben niks met fora.
(er is natuurlijk altijd een kleine kans dat nou net wél dat winkelmeisje erop zit, maar die herkent je vast niet, en dan nog: die zit hier voor haar eigen sores)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 23 oktober 2009 om 11:21
Veldboeket, je woont dicht bij je familie heb ik het idee, en in een dorp?
Is verhuizen voor jou een optie, of niet?
Dat is bij mijn namelijk wel een heel goed punt: letterlijk afstand creëren. Als ik weer op mezelf ga wonen zal dat in een stad zijn hier 40 km vandaan.
(Of eerst in een stad hier 1300 km vandaan maar dat telt even niet)
Heb ik ook geen last meer van de cassiere en de postbode etc.
Is verhuizen voor jou een optie, of niet?
Dat is bij mijn namelijk wel een heel goed punt: letterlijk afstand creëren. Als ik weer op mezelf ga wonen zal dat in een stad zijn hier 40 km vandaan.
(Of eerst in een stad hier 1300 km vandaan maar dat telt even niet)
Heb ik ook geen last meer van de cassiere en de postbode etc.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 23 oktober 2009 om 12:22
Maar waarom zouden mensen boos op je worden?
En wat dan nog? Wat is het ergste dat je kan overkomen?
Dat iemand boos op je wordt. Nou en. Hun probleem, niet het jouwe.
Ga eens een hele dag egoïstisch zijn. Morgen bijvoorbeeld, de hele dag dingen doen waar jij zin in hebt. Iets van kleding kopen dat prachtig is, maar totaal onpraktisch. Eten waar jij alleen van houdt, al was het kroket met slagroom, hardop zingen op de fiets, naar en film die je al een tijd wil zien, bedenk het maar.
Als je maar de hele dag alleen maar aan jezelf denkt.
Zou je dat kunnen proberen?
En wat dan nog? Wat is het ergste dat je kan overkomen?
Dat iemand boos op je wordt. Nou en. Hun probleem, niet het jouwe.
Ga eens een hele dag egoïstisch zijn. Morgen bijvoorbeeld, de hele dag dingen doen waar jij zin in hebt. Iets van kleding kopen dat prachtig is, maar totaal onpraktisch. Eten waar jij alleen van houdt, al was het kroket met slagroom, hardop zingen op de fiets, naar en film die je al een tijd wil zien, bedenk het maar.
Als je maar de hele dag alleen maar aan jezelf denkt.
Zou je dat kunnen proberen?
vrijdag 23 oktober 2009 om 13:35
Humm lieverd, werk je met je peut wel aan een relatie met jezelf? Ik lees tot nu toe dat je je alleen laat leiden door situaties en door andere mensen. Als die kranten zo belangrijk waren, dan kon je broer ze ook wel ophalen.
Ik las op dit forum de tip (en ook ik moest eerst heel hard lachen) bezoek eens een relatietherapeut. Werk nou eerst aan een relatie met jezelf aan en dan kan je dealen met anderen. Ik denk dat je nu heus wel weet vanaf wanneer problemen zijn ontstaan en waarom, maar hoe los je ze op? Door een goede relatie met jezelf te hebben, dan pas kan je grenzen aangeven en met andere omgaan.
Ik las op dit forum de tip (en ook ik moest eerst heel hard lachen) bezoek eens een relatietherapeut. Werk nou eerst aan een relatie met jezelf aan en dan kan je dealen met anderen. Ik denk dat je nu heus wel weet vanaf wanneer problemen zijn ontstaan en waarom, maar hoe los je ze op? Door een goede relatie met jezelf te hebben, dan pas kan je grenzen aangeven en met andere omgaan.
vrijdag 23 oktober 2009 om 14:08
quote:Veldboeket schreef op 23 oktober 2009 @ 13:43:
Oh sorry, had de reacties nog niet gelezen. Ik zit zo vol, haha! Het wel een idee, morgen gewoon allemaal leuke dingen doen. Bijvoorbeeld een lekker cappuccinootje drinken en beetje bladeren aan een stamtafel.
Heel erg bedankt voor het meedenken!
Wel doen hoor!
En neem er een flink stuk chocoladetaart bij.
Pik de krant in die er ligt en maak je niet druk of iemand anders hem ook wil lezen.
Oh sorry, had de reacties nog niet gelezen. Ik zit zo vol, haha! Het wel een idee, morgen gewoon allemaal leuke dingen doen. Bijvoorbeeld een lekker cappuccinootje drinken en beetje bladeren aan een stamtafel.
Heel erg bedankt voor het meedenken!
Wel doen hoor!
En neem er een flink stuk chocoladetaart bij.
Pik de krant in die er ligt en maak je niet druk of iemand anders hem ook wil lezen.
vrijdag 23 oktober 2009 om 16:17
Veldboeket, geweldig dat je je hier blijkbaar veilig genoeg voelt om zo te spuien (ik zal het niet tegen je schoonzus vertellen ). Heb je verder niemand waarbij je dat durft? In dat geval hoop ik dat je je realiseert dat je een hele grote stap hebt gemaakt en dat je best trots op je zelf mag zijn!!
Wat ik graag zou zien, en dat ik denk dat dat is wat AbsoluteEinstein ook probeert aan te geven (als ik even een interpretatie aan jouw woorden mag geven AE), is dat je wat meer kleine stapjes gaat proberen te nemen. Dus inderdaad die éne egoïstische dag, om maar eens te beginnen. Zodat je aan het eind van de dag kunt zeggen 'dat heb ik maar mooi gedaan'.
Zelf gaf ik je al de tip om een lijstje te maken met dingen, die je relatie met je ouders zouden kunnen veranderen, ook een praktische tip, die je in kleine stapjes kunt doorvoeren.
Je mag van mij nog weken lang je verhalen hier vertellen, maar ik merk nog niet echt dat je iets doet met de feedback. Het hóeft ook niet hoor, ik blijf voorlopig nog wel even meelezen, maar ik vraag het meer zo van, heb je wel door óf en hóe je er mee omgaat.
Wat ik me ook realiseer is, dat jouw problemen een heel ingewikkelde kluwen van problemen zijn, waarin je ouders ook een grote rol spelen. Daarom lijkt het me moeilijk om hoofd- van bijzaken te onderscheiden. Zo'n verhaal van je zus die excuses heeft gemaakt bijvoorbeeld. Ik begrijp ergens wel dat het nog zo lang blijft hangen, maar eerlijk gezegd denk ik ook 'probeer het nu van je af te zetten en te kijken op wat er wél goed ging dat weekend, of wat je zus voor een lieve dingen voor je doet'.
Wat ik graag zou zien, en dat ik denk dat dat is wat AbsoluteEinstein ook probeert aan te geven (als ik even een interpretatie aan jouw woorden mag geven AE), is dat je wat meer kleine stapjes gaat proberen te nemen. Dus inderdaad die éne egoïstische dag, om maar eens te beginnen. Zodat je aan het eind van de dag kunt zeggen 'dat heb ik maar mooi gedaan'.
Zelf gaf ik je al de tip om een lijstje te maken met dingen, die je relatie met je ouders zouden kunnen veranderen, ook een praktische tip, die je in kleine stapjes kunt doorvoeren.
Je mag van mij nog weken lang je verhalen hier vertellen, maar ik merk nog niet echt dat je iets doet met de feedback. Het hóeft ook niet hoor, ik blijf voorlopig nog wel even meelezen, maar ik vraag het meer zo van, heb je wel door óf en hóe je er mee omgaat.
Wat ik me ook realiseer is, dat jouw problemen een heel ingewikkelde kluwen van problemen zijn, waarin je ouders ook een grote rol spelen. Daarom lijkt het me moeilijk om hoofd- van bijzaken te onderscheiden. Zo'n verhaal van je zus die excuses heeft gemaakt bijvoorbeeld. Ik begrijp ergens wel dat het nog zo lang blijft hangen, maar eerlijk gezegd denk ik ook 'probeer het nu van je af te zetten en te kijken op wat er wél goed ging dat weekend, of wat je zus voor een lieve dingen voor je doet'.
vrijdag 23 oktober 2009 om 17:53
quote:Veldboeket schreef op 23 oktober 2009 @ 16:34:
Het is vooral even de rotzooi eruit en dan komt er wat meer rust en vanuit die rust kan ik alles aanpakken. Excuses daarvoor.Dat kan ik me dan wel weer heel goed voorstellen, dus als je al dat geouwehoer (dat noem ik met een knipoog zo hoor) eerst kwijt moet, dan moet je daar vooral mee doorgaan!
Het is vooral even de rotzooi eruit en dan komt er wat meer rust en vanuit die rust kan ik alles aanpakken. Excuses daarvoor.Dat kan ik me dan wel weer heel goed voorstellen, dus als je al dat geouwehoer (dat noem ik met een knipoog zo hoor) eerst kwijt moet, dan moet je daar vooral mee doorgaan!
vrijdag 23 oktober 2009 om 18:01
quote:Veldboeket schreef op 23 oktober 2009 @ 17:22:
Ok, geen gejammer meer, daar gaan we:
Hoe ik het aan zou willen pakken met ouders:
1*bezoekjes niet te lang maken, al vraagt mijn moeder om nog te blijven.
2*als ik er niet helder genoeg voor ben, niet gaan en geen kranten brengen, kan ook wachten
3*op een rustige, maar duidelijke manier zeggen dat ik een opmerking vervelend vind
4*opmerkingen over kleding: zeggen dat het mijn verantwoordelijkheid is hoe ik met mijn geld omga
5*mijn ouders vragen stellen, niet te veel verantwoording afleggen over mijn leven
6*door het schuldgevoel heenbijten als ik niet inga op een verzoek
Wat een geweldige lijst! Ik voel me bijna schuldig dat ik hier zo op aangedrongen heb, want nu ben ik wel bang dat het een beetje veel is... (maar daar zul je het ongetwijfeld ook met je hulpverleners over kunnen hebben). Ik denk dat 1, 2 en 5 de meest 'makkelijke' dingen zijn, waar je het snelst resultaat in boekt. Misschien moet je daar dan ook eerst eens mee beginnen. Dat je een week of 2 (of 4 of weet ik hoe veel tijd) voor jezelf ook de score lijst bijhoudt of het gelukt is of niet. En vooral het kranten brengen, want dat is iets wat je thuis, in je eentje al kunt beslissen.
Goed luisteren naar jezelf!
3 en 4 kun je gefaseerd invoeren. Al begin je maar met één keer zeggen dat je iets niet leuk vindt, als je je dat thuis dan goed realiseert lijkt me dat al zo'n succes ervaring voor je! Maar dan moet je jezelf dus niet gelijk af gaan katten voor al die andere opmerkingen waar je niks op gezegd hebt (ik zie je er voor aan dat je dat wel doet namelijk...).
De relatie met je ouders bestaat al een jaar of 30, die heb je helaas niet in 30 dagen helemaal aangepast. Geef jezelf alsjeblieft dat geduld en neem jezelf niet gelijk te veel kwalijk als het níet meteen lukt. Je lijkt me een bijzonder mens; behulpzaam, plichtsgetrouw, sociaal en vriendelijk. Die eigenschappen hebben helaas ook een paar valkuilen, maar ook daar leer je mee om gaan.
Dan nog één ander ding (anders wordt het weer zo lang):
quote:In het algemeen:
1*me niet te belangrijk maken, mensen hebben hun eigen leven en hebben er geen dagtaak van gemaakt mij te controleren om me te kunnen uitschelden bij een fout
2*structuur aanbrengen: niet te laat maken, rust nemen
3*accepteren dat het soms chaos is en dat het altijd weer wegtrekt
4*leuke dingen doen, laatst ging ik naar een literaire lezing in mijn eentje, kwam helemaal opgetogen thuis, zo interessant het ik het gevonden
Ik vind 1 een mooi voornemen, maar ik hoop niet dat je dat laat doorschieten in dat je helemaal niet belangrijk zou zijn en dat mensen wel niet geïnteresseerd in je zullen zijn...
Kun je 2 en 4 niet op een briefje schrijven en op je spiegel/keukenkastje schrijven of zo? Op het moment dat je dan baalt, chaos in je hoofd hebt, zie je weer wat je opschreef toen je je wél goed voelde!
Enne... wat ga je dit weekend doen om aan 4 te voldoen?
Ok, geen gejammer meer, daar gaan we:
Hoe ik het aan zou willen pakken met ouders:
1*bezoekjes niet te lang maken, al vraagt mijn moeder om nog te blijven.
2*als ik er niet helder genoeg voor ben, niet gaan en geen kranten brengen, kan ook wachten
3*op een rustige, maar duidelijke manier zeggen dat ik een opmerking vervelend vind
4*opmerkingen over kleding: zeggen dat het mijn verantwoordelijkheid is hoe ik met mijn geld omga
5*mijn ouders vragen stellen, niet te veel verantwoording afleggen over mijn leven
6*door het schuldgevoel heenbijten als ik niet inga op een verzoek
Wat een geweldige lijst! Ik voel me bijna schuldig dat ik hier zo op aangedrongen heb, want nu ben ik wel bang dat het een beetje veel is... (maar daar zul je het ongetwijfeld ook met je hulpverleners over kunnen hebben). Ik denk dat 1, 2 en 5 de meest 'makkelijke' dingen zijn, waar je het snelst resultaat in boekt. Misschien moet je daar dan ook eerst eens mee beginnen. Dat je een week of 2 (of 4 of weet ik hoe veel tijd) voor jezelf ook de score lijst bijhoudt of het gelukt is of niet. En vooral het kranten brengen, want dat is iets wat je thuis, in je eentje al kunt beslissen.
Goed luisteren naar jezelf!
3 en 4 kun je gefaseerd invoeren. Al begin je maar met één keer zeggen dat je iets niet leuk vindt, als je je dat thuis dan goed realiseert lijkt me dat al zo'n succes ervaring voor je! Maar dan moet je jezelf dus niet gelijk af gaan katten voor al die andere opmerkingen waar je niks op gezegd hebt (ik zie je er voor aan dat je dat wel doet namelijk...).
De relatie met je ouders bestaat al een jaar of 30, die heb je helaas niet in 30 dagen helemaal aangepast. Geef jezelf alsjeblieft dat geduld en neem jezelf niet gelijk te veel kwalijk als het níet meteen lukt. Je lijkt me een bijzonder mens; behulpzaam, plichtsgetrouw, sociaal en vriendelijk. Die eigenschappen hebben helaas ook een paar valkuilen, maar ook daar leer je mee om gaan.
Dan nog één ander ding (anders wordt het weer zo lang):
quote:In het algemeen:
1*me niet te belangrijk maken, mensen hebben hun eigen leven en hebben er geen dagtaak van gemaakt mij te controleren om me te kunnen uitschelden bij een fout
2*structuur aanbrengen: niet te laat maken, rust nemen
3*accepteren dat het soms chaos is en dat het altijd weer wegtrekt
4*leuke dingen doen, laatst ging ik naar een literaire lezing in mijn eentje, kwam helemaal opgetogen thuis, zo interessant het ik het gevonden
Ik vind 1 een mooi voornemen, maar ik hoop niet dat je dat laat doorschieten in dat je helemaal niet belangrijk zou zijn en dat mensen wel niet geïnteresseerd in je zullen zijn...
Kun je 2 en 4 niet op een briefje schrijven en op je spiegel/keukenkastje schrijven of zo? Op het moment dat je dan baalt, chaos in je hoofd hebt, zie je weer wat je opschreef toen je je wél goed voelde!
Enne... wat ga je dit weekend doen om aan 4 te voldoen?
