Relaties
alle pijlers
Stiefmoeders kom eens
woensdag 4 november 2009 om 09:32
Hallo dames,
Ik wil graag in contact komen met stiefmoeders en ervaringen uitwisselen. Ik heb een man leren kennen waar ik helemaal gek op ben. Hij is net gescheiden en heeft 2 zonen van 11 & 13 jaar.
Ik wil voor hem gaan en accepteer zijn kinderen. Hij wil ook voor mij gaan. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb hem wel gezegd dat ik zelf nog heel graag een kindje wil. Hij wil dit ook.
Zijn zonen heb ik nog niet gezien. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Zijn er dames die hier ervaring mee hebben?
Groetjes
Kimberly
Ik wil graag in contact komen met stiefmoeders en ervaringen uitwisselen. Ik heb een man leren kennen waar ik helemaal gek op ben. Hij is net gescheiden en heeft 2 zonen van 11 & 13 jaar.
Ik wil voor hem gaan en accepteer zijn kinderen. Hij wil ook voor mij gaan. Ik heb zelf geen kinderen, maar heb hem wel gezegd dat ik zelf nog heel graag een kindje wil. Hij wil dit ook.
Zijn zonen heb ik nog niet gezien. Ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Zijn er dames die hier ervaring mee hebben?
Groetjes
Kimberly
woensdag 4 november 2009 om 09:39
Present.
Je hebt zijn kinderen nog niet ontmoet maar hebt hen al wel geaccepteerd? Dan heb je hier meer talent voor dan ik.
Het lijkt me verstandig om je verder in dit onderwerp te verdiepen en bijvoorbeeld eens wat boeken over stiefouderschap te gaan lezen. De kans dat jullie relatie (en de onze) stand zal houden is circa veertig procent. Daarnaast duurt het tenminste vier jaar voordat een samengesteld gezin zich gestabiliseerd heeft. Dat betekent niet dat je vier ellende voor de boeg hebt maar wel dat jullie huiswerk te doen hebben. Wij hebben die jaren inmiddels ruimschoots achter ons gelaten maar dat was niet altijd eenvoudig.
Je hebt zijn kinderen nog niet ontmoet maar hebt hen al wel geaccepteerd? Dan heb je hier meer talent voor dan ik.
Het lijkt me verstandig om je verder in dit onderwerp te verdiepen en bijvoorbeeld eens wat boeken over stiefouderschap te gaan lezen. De kans dat jullie relatie (en de onze) stand zal houden is circa veertig procent. Daarnaast duurt het tenminste vier jaar voordat een samengesteld gezin zich gestabiliseerd heeft. Dat betekent niet dat je vier ellende voor de boeg hebt maar wel dat jullie huiswerk te doen hebben. Wij hebben die jaren inmiddels ruimschoots achter ons gelaten maar dat was niet altijd eenvoudig.
woensdag 4 november 2009 om 09:54
Mijn man had ook al kinderen. In het begin waren de afspraken tussen hem en zijn ex over de kinderen onduidelijk. Na 2,5 zijn ze ook nog eens van rol gewisseld. Dit heeft er voor gezorgd dat het stabilisatieproces wel zo'n 6 jaar heeft geduurd.
Ik heb mezelf wel eens voor mijn kop geslagen dat ik zo nodig iets moest beginnen met een man met kinderen. Toen ik hem leerde kennen zag ik het probleem totaal niet, ik was dol op kinderen!
Het kan natuurlijk ook best, maar probleemloos gaat het volgens mij nooit. De invulling van je eigen rol, het accepteren van je partner als vader en de invulling die hij daaraan geeft, de ex die altijd een rol blijft spelen, en niet te vergeten zijn kinderen die hier mee om moeten leren gaan, het is een aardig pakket toestanden die je er vanaf het begin zo even bij krijgt.
Ik heb mezelf wel eens voor mijn kop geslagen dat ik zo nodig iets moest beginnen met een man met kinderen. Toen ik hem leerde kennen zag ik het probleem totaal niet, ik was dol op kinderen!
Het kan natuurlijk ook best, maar probleemloos gaat het volgens mij nooit. De invulling van je eigen rol, het accepteren van je partner als vader en de invulling die hij daaraan geeft, de ex die altijd een rol blijft spelen, en niet te vergeten zijn kinderen die hier mee om moeten leren gaan, het is een aardig pakket toestanden die je er vanaf het begin zo even bij krijgt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 4 november 2009 om 09:54
woensdag 4 november 2009 om 09:55
Ook present.
Maar wel een hele andere situatie dan de jouwe. Ik heb zelf drie kinderen. Mijn partner ook. Dat maakt zes. Ik kende zijn kinderen al (en zij mij) voor we een relatie kregen. Hier gaat het stiefouderschap tot nu toe redelijk soepel, maar de situatie met de moeder van zijn kinderen is rampzalig.
We hebben overigens de helft van de week zes kinderen over de vloer. Mijn kinderen zijn er 2/3 van de week (en de rest bij hun vader).
Maar wel een hele andere situatie dan de jouwe. Ik heb zelf drie kinderen. Mijn partner ook. Dat maakt zes. Ik kende zijn kinderen al (en zij mij) voor we een relatie kregen. Hier gaat het stiefouderschap tot nu toe redelijk soepel, maar de situatie met de moeder van zijn kinderen is rampzalig.
We hebben overigens de helft van de week zes kinderen over de vloer. Mijn kinderen zijn er 2/3 van de week (en de rest bij hun vader).
woensdag 4 november 2009 om 10:01
Voordat jullie gaan samenwonen heb je huiswerk te doen. Dat betekent niet alleen de zakelijke kant goed regelen (samenlevingscontract plus testamenten, of huwelijk/geregistreerd partnerschap) maar ook de sociale kant.
Je zult de kinderen gaan ontmoeten en jullie zullen wederzijds moeten investeren in een band met elkaar. Dat alles in de wetenschap dat hun ouders pas enkele weken geleden formeel gescheiden zijn.
Tot slot zul je met je partner goede afspraken moeten maken over zaken als financiën, opvoeding (wie corrigeert de kinderen, wie beslist mee over wat), huisvesting, omgang met de expartner en toekomstvisie.
Ik heb de indruk dat jullie de roze wolk nog niet hebben verlaten en daardoor nog niet zo goed hebben nagedacht over jullie strategie. Het lijkt me verstandig om dat alsnog te doen voordat jullie gaan samenwonen.
Je zult de kinderen gaan ontmoeten en jullie zullen wederzijds moeten investeren in een band met elkaar. Dat alles in de wetenschap dat hun ouders pas enkele weken geleden formeel gescheiden zijn.
Tot slot zul je met je partner goede afspraken moeten maken over zaken als financiën, opvoeding (wie corrigeert de kinderen, wie beslist mee over wat), huisvesting, omgang met de expartner en toekomstvisie.
Ik heb de indruk dat jullie de roze wolk nog niet hebben verlaten en daardoor nog niet zo goed hebben nagedacht over jullie strategie. Het lijkt me verstandig om dat alsnog te doen voordat jullie gaan samenwonen.
woensdag 4 november 2009 om 10:09
Hai, veel succes! Hier ook een "stiefmoeder", mijn partner en ik wonen niet samen dus hij doet veel dingen samen met zijn dochter als ik er niet ben. Dat werkt voor ons prima. Elk weekend met alle kinderen samen (ik heb er ook 2) was voor ons niet haalbaar. Ook ik stond helemaal open voor een stiefkind aan het begin van onze relatie maar het is me eerlijk gezegd tegengevallen. Zelf denk ik dat het scheelt dat jij geen kinderen hebt, maakt het misschien makkelijker. Ik verwachtte automatisch van de dochter van mijn vriend te houden, vergelijkbaar met het gevoel voor mijn eigen kinderen. Maar helaas, dat kwam nog niet niet in de buurt. Ik deed mijn best en stiefdochter vond mij best aardig, maar wou liefst niet mee naar mij. En elk weekend mijn kids meeslepen naar hem was ook geen optie. Nu zijn de kinderen al wat groter en gaat het prima, zij hoeven zich niet constant aan te passen en wij (mijn vriend en ik) hebben ook vrede met de situatie. Benieuwd hoe het in andere stiefgezinnen gaat....
woensdag 4 november 2009 om 10:09
Ze zijn 4, 6, 6, 9, 10 en 13.
En we sparen etiketjes. We hebben er eentje met Down syndroom. Eentje met de diagnose ADHD en eentje met zo'n zelfde soort diagnose onderweg (tenminste, kind is er al, maar problemen op school lopen de spuigaten uit en kind wordt binnenkort ein-de-lijk getest...).
Hoewel het met de kinderen onderling goed gaat en zij ook geen problemen lijken te hebben met hun nieuwe stiefouders is het dus wel aanpoten. Niet de drukte in huis, dat is niet zo erg. Wel loopt de situatie met hun moeder erg uit de hand (te ingewikkeld en privé om hier verder uit de doeken te doen) en hebben de kinderen daar veel last van. Op het moment vreet mijn gezin dus wel al mijn energie op. Mijn relatie met mijn ex is gelukkig wel goed. En hij heeft ook mijn nieuwe relatie geaccepteerd.
En we sparen etiketjes. We hebben er eentje met Down syndroom. Eentje met de diagnose ADHD en eentje met zo'n zelfde soort diagnose onderweg (tenminste, kind is er al, maar problemen op school lopen de spuigaten uit en kind wordt binnenkort ein-de-lijk getest...).
Hoewel het met de kinderen onderling goed gaat en zij ook geen problemen lijken te hebben met hun nieuwe stiefouders is het dus wel aanpoten. Niet de drukte in huis, dat is niet zo erg. Wel loopt de situatie met hun moeder erg uit de hand (te ingewikkeld en privé om hier verder uit de doeken te doen) en hebben de kinderen daar veel last van. Op het moment vreet mijn gezin dus wel al mijn energie op. Mijn relatie met mijn ex is gelukkig wel goed. En hij heeft ook mijn nieuwe relatie geaccepteerd.
woensdag 4 november 2009 om 10:09
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
woensdag 4 november 2009 om 10:13
Wat JenniferB zegt is denk ik ook wel een grote valkuil. Zeker als er aan beide kanten al kinderen zijn. Ik merk hier nog wel eens dat wij beiden geneigd zijn iets meer voor onze eigen kinderen op te komen als er tussen de kinderen iets gebeurt. We hebben er dus een paar met een handleiding en ik denk dat we extra alert zijn hoe we daarmee omgaan en wellicht ook vaker dingen onder een vergrootglas plaatsen dan nodig is. Voorbeeldje: één van mijn liefs kindjes heeft dus waarschijnlijk ADHD en wellicht meer. Het is een schat van een kind, maar zijn gedrag verzoorzaakt nogal wat deining zo nu en dan. Ik kan het niet altijd even goed hebben dat mijn kinderen aangesproken worden op gedrag waarop we hem niet meer zo aanspreken omdat het momenteel buiten zijn vermogen ligt om dat gedrag aan te pakken. Andersom geldt dat ook natuurlijk als ik zijn kinderen aanspreek op iets wat tussen hen en mijn oudste (9, adhd) gebeurt.
woensdag 4 november 2009 om 10:14
quote:Kimberly82 schreef op 04 november 2009 @ 10:09:
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
Natuurlijk zullen zijn kinderen jou geweldig vinden. Nadát zij geaccepteerd hebben dat hun ouders gescheiden zijn, nadat zij geaccepteerd hebben dat hun ouders niet meer bij elkaar zullen komen, nadat zij jou hebben leren kennen, nadat zij hebben geleerd dat de conflicten tussen hun ouders jou niet te verwijten zijn, nadat zij hebben ervaren dat zij niet met jou hoeven concurreren om hun vaders liefde en nadat zij jou hebben waarderen.
Ik wil je niet te hard van die roze wolk duwen maar jullie gaan in mijn visie veel te hard. Dat is bijna een recept om straks hard te vallen en dat zou jammer zijn.
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet.
Natuurlijk zullen zijn kinderen jou geweldig vinden. Nadát zij geaccepteerd hebben dat hun ouders gescheiden zijn, nadat zij geaccepteerd hebben dat hun ouders niet meer bij elkaar zullen komen, nadat zij jou hebben leren kennen, nadat zij hebben geleerd dat de conflicten tussen hun ouders jou niet te verwijten zijn, nadat zij hebben ervaren dat zij niet met jou hoeven concurreren om hun vaders liefde en nadat zij jou hebben waarderen.
Ik wil je niet te hard van die roze wolk duwen maar jullie gaan in mijn visie veel te hard. Dat is bijna een recept om straks hard te vallen en dat zou jammer zijn.
woensdag 4 november 2009 om 10:16
quote:Kimberly82 schreef op 04 november 2009 @ 10:09:
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden. Ik moet er om lachen, maar het is eigenlijk erg triest.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet. Hoe zijn ex reageert op zijn nieuwe relatie is niet te voorspellen. Als jij jezelf neutraal opstelt heb je de beste kans dat het goed gaat. Dus ook als je partner klaagt over zijn ex, niet in meegaan.
Wuiles. Je hebt gelijk. Bedankt voor je advies. Dat gaan we zeker nog doen. Ik zei gisteren tegen hem. Hoe zouden je kinderen op mij reageren, jij kent ze 't beste. Hij zei mijn kinderen zullen jou geweldig vinden. Ik moet er om lachen, maar het is eigenlijk erg triest.
Dames hoe gaat 't eigenlijk bij jullie met de expartner van jullie mannen? Zijn vrouw kent mij niet ik haar niet, maar ik kan me goed voorstellen dat ze mij niet moet. Hij is degene die een punt achter hun huwelijk heeft gezet. Hoe zijn ex reageert op zijn nieuwe relatie is niet te voorspellen. Als jij jezelf neutraal opstelt heb je de beste kans dat het goed gaat. Dus ook als je partner klaagt over zijn ex, niet in meegaan.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 4 november 2009 om 10:17
quote:Kimberly82 schreef op 04 november 2009 @ 09:48:
Ik bedoel dat ik voor ze "open" sta. Wonen zijn kinderen bij jullie in huis? Bij ons zullen ze straks alleen in het weekend komen. We wonen nog niet samen maar zijn dit wel snel van plan.
Het is vrij makkelijk om voor kinderen open te staan die je nog niet gezien hebt en waarmee het contact zich alleen nog in je hoofd heeft afgespeeld. Je hebt je vast voorgenomen geduldig, positief en begripvol te zijn en dat is ook goed .
Maar houd er rekening mee dat de kinderen jou wellicht helemaal niet als persoon willen leren kennen.
Veel kinderen hebben óók als de scheiding definitief is nog de hoop dat het goed komt tussen de ouders, en jij bent het levende en tastbare bewijs dat dat er niet in zit.
En daarnaast hebben zij, als jullie samenwonen, hun vader in de weekends niet voor zichzelf. Ze moeten hem met jou delen. Jij bent dan heel aanwezig, jijzelf, je spullen, het eten dat je kookt of dat in de koelkast staat, jouw zeep in de badkamer, etc. Zij hebben daar allemaal niet voor gekozen! Zelfs als ze je aardig vinden, is dat nog steeds iets anders dan dat ze het leuk zullen vinden om voortaan in de weekends gedwongen te worden gezinnetje te spelen met papa's nieuwe liefde. Hij heeft voor jou gekozen, zij niet.
Ik geef je in overweging om dat samenwonen nog even uit te stellen. Ik heb het in mijn omgeving nog nooit goed zien gaan, zo snel een nieuw gezin proberen te forceren. Nog nooit.....
Ik bedoel dat ik voor ze "open" sta. Wonen zijn kinderen bij jullie in huis? Bij ons zullen ze straks alleen in het weekend komen. We wonen nog niet samen maar zijn dit wel snel van plan.
Het is vrij makkelijk om voor kinderen open te staan die je nog niet gezien hebt en waarmee het contact zich alleen nog in je hoofd heeft afgespeeld. Je hebt je vast voorgenomen geduldig, positief en begripvol te zijn en dat is ook goed .
Maar houd er rekening mee dat de kinderen jou wellicht helemaal niet als persoon willen leren kennen.
Veel kinderen hebben óók als de scheiding definitief is nog de hoop dat het goed komt tussen de ouders, en jij bent het levende en tastbare bewijs dat dat er niet in zit.
En daarnaast hebben zij, als jullie samenwonen, hun vader in de weekends niet voor zichzelf. Ze moeten hem met jou delen. Jij bent dan heel aanwezig, jijzelf, je spullen, het eten dat je kookt of dat in de koelkast staat, jouw zeep in de badkamer, etc. Zij hebben daar allemaal niet voor gekozen! Zelfs als ze je aardig vinden, is dat nog steeds iets anders dan dat ze het leuk zullen vinden om voortaan in de weekends gedwongen te worden gezinnetje te spelen met papa's nieuwe liefde. Hij heeft voor jou gekozen, zij niet.
Ik geef je in overweging om dat samenwonen nog even uit te stellen. Ik heb het in mijn omgeving nog nooit goed zien gaan, zo snel een nieuw gezin proberen te forceren. Nog nooit.....
woensdag 4 november 2009 om 10:19
quote:lolapaloeza schreef op 04 november 2009 @ 10:16:
[...]
Nou ja, het hoeft niet triest te zijn hoor. Ondanks alle turbulentie in het leven van de kinderen, hebben ze mij direct in hun armen gesloten als stiefmoeder. Kan zijn dat er nog grote hobbels volgen als ze in de puberteit raken, maar dat zien we dan wel. De basis lijkt in elk geval goed nu. Mijn vriend maakte overigens diezelfde opmerking toen ik me hierover zorgen maakte.
Zijn ex reageerde eh.... minder goed.
[...]
Nou ja, het hoeft niet triest te zijn hoor. Ondanks alle turbulentie in het leven van de kinderen, hebben ze mij direct in hun armen gesloten als stiefmoeder. Kan zijn dat er nog grote hobbels volgen als ze in de puberteit raken, maar dat zien we dan wel. De basis lijkt in elk geval goed nu. Mijn vriend maakte overigens diezelfde opmerking toen ik me hierover zorgen maakte.
Zijn ex reageerde eh.... minder goed.
woensdag 4 november 2009 om 10:23
In het begin van mijn relatie (3.5 jaar geleden) voelde ik me helemaal geen stiefmoeder. Medeopvoeder vond ik zelf een betere term. Nu, nu ben ik wel stiefmoeder. Ik troost, maak grapjes, word boos en voed ze echt op. Ze zijn elk weekend bij ons, van vrijdagavond tot zondagavond.Het mooiste vond ik dat de grote lummel van nu 16 me afgelopen zondag een kus gaf en luv you tegen me zei.... smelt...(dat was voor het eerst he, in het begin mocht hij me helemaal niet omdat ik zo streng ben)
In het begin heb ik de kinderen, jongen en meisje, niet gezien. Eerst maar eens kijken of de relatie een kans van slagen had ook omdat wij zo'n takkeeind uit elkaar woonden. Het ene weekend naar mij, het andere weekend naar hem.
Ik heb wel de mazzel gehad dat de ouders al een hele tijd uit elkaar waren. En dat ze al 10 en 12 waren. Dan kan je er toch beter mee praten en dingen uitleggen.
De moeder vind ik een stuk onbenul en totaal niet geschikt voor het moederschap maar verder is ze wel aardig . Ik ben totaal door haar geaccepteerd, gelijk al. Ze vond het helemaal te gek dat mijn vriend eindelijk een nieuwe vriendin had.
De kinderen moesten in het begin wel wennen dat ik er was. Want ik vond namelijk niet alles goed. Ik heb mijn vriend herhaaldelijk er op moeten wijzen dat zijn dochter/zoon nog maar 10, 11, 12 was/is. En dat je niet alles moet toestaan. Je voedt ze een beetje voor nu maar vooral voor later op. Dat het goede volwassen mensen worden. Dat begint nu een beetje door te dringen.
TO, doe heeeeel erg kalm aan met de kinderen. Stort je er niet op. Je bent niet hun moeder, die hebben ze al. Hou er ook rekening mee dat je dikke strijd en ruzie krijgt want jij bent wel nieuw in het verstoorde plaatje van de kinderen. Kijk eerst of je relatie goed zit. Want toen ik je openingspost las kreeg ik eerlijk gezegd een beetje kriebels. Net gescheiden, nu al een vriendin en er wordt al gesproken over samenwonen.... tsja ik zou dat zelf niet doen. Ga eerst maar eens lekker latten en kijk over een jaar, anderhalf jaar nog eens naar deze plannen. De kinderen zullen altijd op de eerste plaats komen, hoe akelig ook. En jij delft dan het onderspit en kan op zoek gaan naar nieuwe woonruimte.
In het begin heb ik de kinderen, jongen en meisje, niet gezien. Eerst maar eens kijken of de relatie een kans van slagen had ook omdat wij zo'n takkeeind uit elkaar woonden. Het ene weekend naar mij, het andere weekend naar hem.
Ik heb wel de mazzel gehad dat de ouders al een hele tijd uit elkaar waren. En dat ze al 10 en 12 waren. Dan kan je er toch beter mee praten en dingen uitleggen.
De moeder vind ik een stuk onbenul en totaal niet geschikt voor het moederschap maar verder is ze wel aardig . Ik ben totaal door haar geaccepteerd, gelijk al. Ze vond het helemaal te gek dat mijn vriend eindelijk een nieuwe vriendin had.
De kinderen moesten in het begin wel wennen dat ik er was. Want ik vond namelijk niet alles goed. Ik heb mijn vriend herhaaldelijk er op moeten wijzen dat zijn dochter/zoon nog maar 10, 11, 12 was/is. En dat je niet alles moet toestaan. Je voedt ze een beetje voor nu maar vooral voor later op. Dat het goede volwassen mensen worden. Dat begint nu een beetje door te dringen.
TO, doe heeeeel erg kalm aan met de kinderen. Stort je er niet op. Je bent niet hun moeder, die hebben ze al. Hou er ook rekening mee dat je dikke strijd en ruzie krijgt want jij bent wel nieuw in het verstoorde plaatje van de kinderen. Kijk eerst of je relatie goed zit. Want toen ik je openingspost las kreeg ik eerlijk gezegd een beetje kriebels. Net gescheiden, nu al een vriendin en er wordt al gesproken over samenwonen.... tsja ik zou dat zelf niet doen. Ga eerst maar eens lekker latten en kijk over een jaar, anderhalf jaar nog eens naar deze plannen. De kinderen zullen altijd op de eerste plaats komen, hoe akelig ook. En jij delft dan het onderspit en kan op zoek gaan naar nieuwe woonruimte.
woensdag 4 november 2009 om 10:24
Meave, ik vind het gewoon wat simplistisch gedacht. Misschien dat het bij jou anders is gegaan omdat je zelf kinderen hebt, en misschien beter weet wat je qua gedrag kunt verwachten. Maar ook jij schrijft hier dat rolverdeling aandacht verdient. En ook in jouw samengestelde gezin heb je gedoe, al was het maar met de ex van je partner.
Het lijkt me goed dat TO behalve de roze wolk ook wat realistischer over de situatie nadenkt.
Het lijkt me goed dat TO behalve de roze wolk ook wat realistischer over de situatie nadenkt.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
