Relaties
alle pijlers
Extreem fout en heel verdrietig
vrijdag 27 november 2009 om 13:38
Ik heb al een paar keer op het punt gestaan mijn 'probleem' op te schrijven.. om mijn hart te luchten, omdat ik me afvraag hoe het zover heeft kunnen komen.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
Ik ben met handen en voeten gebonden, over het algemeen redelijk gelukkig samen met een heerlijke man. We hebben onze pieken en dalen en we hebben samen ook jonge kinderen. We zijn nog niet zo oud, werken hard en hebben het goed voor elkaar samen en met een aantal goede vrienden en vriendinnen om ons heen.
Ben ik echt verliefd? Nee, niet meer, maar we zijn een goed team, hebben regelmatig vreselijk lol en op zn tijd een flinke ruzie.
Ik hou absoluut van hem, maar ik mis wel spanning.
Sinds ik klein ben, zoek ik gevaar en spanning op. Niets extreems, maar altijd extremer dan vriendinnen. Ik heb ook last van stemmingswisselingen.. heerlijke hoogtes en een dodelijk gevoel van lege onrust. Alsof ik altijd aan het zoeken ben.
Ik heb medicijnen en ik kan de meeste tijd wel met mezelf leven inmiddels.
Op zoek naar spanning werd ik vorig jaar helemaal verliefd op mijn ex. Mijn ex en ik zijn een beetje hetzelfde. Bij hem kan ik krijgen wat ik zoek.. spanning, pijn en vreugde, maar verder niets. Toch verliefd, en it was killing me. Ik heb langer dan een jaar naar hem verlangd, zo erg dat ik er soms misselijk van werd.
Ondertussen deed ik wat ik moest doen thuis, op werk, overal.
Vlak voor de zomer wenste ik dat ik iemand anders zou ontmoeten, een soort rebound, waarbij de liefde minder diep zou gaan maar die wel mijn gedachten zou kunnen afleiden van de ex.
En die heb ik gevonden... In het begin probeerde ik me voor te stellen hoe het zou zijn met hem, ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.
Na een warme gezamelijk vakantie afgelopen zomer met veel wijn en plezier en vriendschap, merkte ik de eerste zaterdag thuis dat ik zijn gezelschap enorm miste. Ik voelde me onrustig en sjacherijnig en hoopte alleen maar op een berichtje of een telefoontje,een uitnodiging om foto's te komen kijken ofzo.
Om een lang verhaal kort te maken; we hebben een paar dagen platonisch samen wat dingen gedaan, en de laatste keer was het niet meer te ontkennen; als we dicht bij elkaar stonden stonden we samen helemaal te shaken. Hij liet zijn handen zien, hij stond letterlijk te trillen en ik had dat ook. We hebben niets gedaan toen, maar wel het vuur nog wat opgestookt met mails en sms.. en uiteindelijk zijn we samen drie keer naar een hotel geweest.
Hij is verschrikkelijk goed in bed, en ik ook dus dat klikte wel. Naast geile sex hebben we ook echt dat we elkaar lief en leuk vinden. Hij was verliefd op mij en ik zeker ook op hem. Sterker nog; ik mis hem iedere minuut en ik denk dat ik van hem hou.
Wat ik bij mijn ex nooit voelde, voel ik nu wel; ik wil verder met hem. Maar dat voelen en de stap nemen dat is natuurlijk wel een heel verschil.
Hij en zijn (en mijn) vriendin gaan niet zo heel lekker,maar ze zijn heel leuk samen. Hij gaat niet bij haar weg, ookal klaagt hij nog zoveel. Ik wil haar ook niet kwijt, en mijn man ook niet.
Hij doet nu afstandelijk tegen mij, ik weet niet waarom. Toch zag ik hem een paar daagjes geleden nog en bleef hij steeds bij me in de buurt en was heel lief. Het maakt me ziek dat ik hem heb gemaild en hij amper reageert. Waarom? Ik weet dat het niet afgelopen is.
Wanneer weet je wat het goede is? Wat de juiste keuze is?
Voor alle duidelijkheid; ik snap dat dit heel slecht is en onvergevelijk, maar zo voelt het niet helemaal, maar kan er uit dit slechts misschien toch nog iets goeds voorkomen?
Ik denk wel eens dat we elkaar tegen "moesten" komen, we komen allebei uit een andere stad ver van hier, zijn hier tegelijkertijd komen wonen en elkaar op de eerste dag na de verhuizing tegen gekomen en meteen bevriend geraakt.
Wanneer weet je wat de juiste keuze is?
Ik zie het allemaal niet erg helder meer, en ik weet dat ik hier met de grond gelijk gemaakt zal worden, maar misschien is dat wel een eye opener ofzo.. ik weet het ook niet meer.
vrijdag 27 november 2009 om 13:50
Als ik het goed begrijp heb je een man en 2 kinderen. Je ging vreemd met je ex en daarna met de man van een goede vriendin?...
Tjeetje, je hebt er wel echt een goeie puinhoop van gemaakt zeg. Zeker je affaire met de man van je vriendin is heel erg. Als dit uitkomt dan zijn er 4 mensen (en een paar kinderen) heel ongelukkig. En dat terwijl je zegt dat je een heerlijke man hebt.
Je bent samen met hem en hebt 2 kinderen. Je bent niet meer alleen verantwoordelijk voor je eigen geluk maar nu ook voor dat van anderen en je bent hard op weg om iedereen (jezelf incluis) straks heel ongelukkig te maken.
Je vriendin wil je nooit meer zien, haar man jou ook niet (want die wil niet weg bij zijn vriendin), je eigen man niet en straks ben je, of je kinderen deels kwijt, en bent je een alleenstaande moeder.
Lekker bezig dus!
Advies....moeilijk... Stop in ieder geval de affaire met die man. Hij wil niet meer en je bedondert de boel. Stoppen dus! Als je open kaart speelt bij je eigen man dan denk ik dat hij meteen bij je weggaat. Dus mond houden kan een optie zijn, maar kun je daarmee leven?
En als je spanning mist... misschien eens met je man over praten en misschien eens naar een psycholoog als je stemmingswisselingen e.d. hebt?
Tjeetje, je hebt er wel echt een goeie puinhoop van gemaakt zeg. Zeker je affaire met de man van je vriendin is heel erg. Als dit uitkomt dan zijn er 4 mensen (en een paar kinderen) heel ongelukkig. En dat terwijl je zegt dat je een heerlijke man hebt.
Je bent samen met hem en hebt 2 kinderen. Je bent niet meer alleen verantwoordelijk voor je eigen geluk maar nu ook voor dat van anderen en je bent hard op weg om iedereen (jezelf incluis) straks heel ongelukkig te maken.
Je vriendin wil je nooit meer zien, haar man jou ook niet (want die wil niet weg bij zijn vriendin), je eigen man niet en straks ben je, of je kinderen deels kwijt, en bent je een alleenstaande moeder.
Lekker bezig dus!
Advies....moeilijk... Stop in ieder geval de affaire met die man. Hij wil niet meer en je bedondert de boel. Stoppen dus! Als je open kaart speelt bij je eigen man dan denk ik dat hij meteen bij je weggaat. Dus mond houden kan een optie zijn, maar kun je daarmee leven?
En als je spanning mist... misschien eens met je man over praten en misschien eens naar een psycholoog als je stemmingswisselingen e.d. hebt?
vrijdag 27 november 2009 om 13:50
Ik snap het niet helemaal meer..
Je hebt een man, je ex en de vriend van een vriendin?!?
Ten eerste blijf met je handen van de vriend van je vriendin af. Dit geldt ook voor hem natuurlijk!
Maar ik denk dat de fun er voor hem al een beetje af is zo te lezen.
Ten tweede zorg dat de eerste relatie afgesloten is voor je aan een tweede begint.
Je hebt een man, je ex en de vriend van een vriendin?!?
Ten eerste blijf met je handen van de vriend van je vriendin af. Dit geldt ook voor hem natuurlijk!
Maar ik denk dat de fun er voor hem al een beetje af is zo te lezen.
Ten tweede zorg dat de eerste relatie afgesloten is voor je aan een tweede begint.
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
vrijdag 27 november 2009 om 13:51
Dus als ik het goed begrijp ga je vreemd met de vriend van een vriendin... gelukkig zeg je het zelf al in je topic titel Extreem fout, want dat is het zeker. Wat ik ook lees is dat echt hebt gezocht naar een ander die je ex kon vervangen. Waarom heb je niet geprobeerd om je relatie een nieuwe boost te geven? Nu een beetje te laat natuurlijk. Maar ik denk zelf dat het goed is dat hij nu afstand neemt. Er zijn een paar situaties mogelijk, jij gaat weg bij je man (Echt diep medelijden met hem en je kinderen) en je stort je op de nieuwe man waarbij je natuurlijk ook je vriendin kwijt bent. Na een paar maanden kom je erachter dat dit ook gewoon een man is, waar je tegen dezelfde of andere dingen aan gaat lopen. Dan moet je weer op zoek naar een ander.
Of je neemt nu wel je verantwoordelijkheid en breekt al het contact af en ga als een gek aan je relatie werken.
Of je neemt nu wel je verantwoordelijkheid en breekt al het contact af en ga als een gek aan je relatie werken.
vrijdag 27 november 2009 om 13:51
bla bla bla bla bla.
De juiste keuze is in elk geval niet met de man van een goede vriendin in bed duiken, ondertussen de vader van je kinderen bedriegen.
Meid, plaats jezelf niet in de slachtofferrol dat het wel "moest" gebeuren. Neem verantwoordelijkheid.
Denk trouwens sowieso dat het gedane zaak is. Je hebt nl of de rest van je leven een gigantisch schuldgevoel richting je partner als je het niet vertelt, of je vertelt het wel en de bom barst.
De juiste keuze is in elk geval niet met de man van een goede vriendin in bed duiken, ondertussen de vader van je kinderen bedriegen.
Meid, plaats jezelf niet in de slachtofferrol dat het wel "moest" gebeuren. Neem verantwoordelijkheid.
Denk trouwens sowieso dat het gedane zaak is. Je hebt nl of de rest van je leven een gigantisch schuldgevoel richting je partner als je het niet vertelt, of je vertelt het wel en de bom barst.
vrijdag 27 november 2009 om 13:52
Tja...allereerst lijkt het me slim om eens weer even met beide benen op de grond te gaan staan...hier en nu!
Je hebt kinderen en die zijn, naar ik aanneem nummer 1 voor je en toch mis ik die in het hele verhaal.
Het komt erg over als: ikke ikke ikke........ik voel dit en ik voel dat enz..
Daarbij doe je niet alleen je man - onwetend - heel veel pijn maar ook je kinderen. Je hele gezin, je hele bestaan wordt hier mee even te grabbel gegooid.
Terug naar de realiteit: je bent de grenzen al over gegaan lijkt me.
In mijn ogen zou het slim zijn om niet te veel naar anderen te kijken, maar gewoon naar je eigen man, je eigen gezin, je eigen leven.
Als dat niet goed is, ga daar aan werken want het is de moeite waard, geloof me! Het gras bij de buren lijkt altijd groener, maar ook deze man heeft zijn tekortkomingen die op den duur je weer zullen opbreken.
Het advies wat ik je geven wil: praat erover met je man en probeer (!) weer met jezelf én je gezin in het reine te komen.
Je mag God op je blote knieën danken als jouw man nog een leven verder met je wil.
Gun hem de mogelijkheid eraan te werken en jezelf ook!
Je hebt kinderen en die zijn, naar ik aanneem nummer 1 voor je en toch mis ik die in het hele verhaal.
Het komt erg over als: ikke ikke ikke........ik voel dit en ik voel dat enz..
Daarbij doe je niet alleen je man - onwetend - heel veel pijn maar ook je kinderen. Je hele gezin, je hele bestaan wordt hier mee even te grabbel gegooid.
Terug naar de realiteit: je bent de grenzen al over gegaan lijkt me.
In mijn ogen zou het slim zijn om niet te veel naar anderen te kijken, maar gewoon naar je eigen man, je eigen gezin, je eigen leven.
Als dat niet goed is, ga daar aan werken want het is de moeite waard, geloof me! Het gras bij de buren lijkt altijd groener, maar ook deze man heeft zijn tekortkomingen die op den duur je weer zullen opbreken.
Het advies wat ik je geven wil: praat erover met je man en probeer (!) weer met jezelf én je gezin in het reine te komen.
Je mag God op je blote knieën danken als jouw man nog een leven verder met je wil.
Gun hem de mogelijkheid eraan te werken en jezelf ook!
vrijdag 27 november 2009 om 13:57
Dank jullie wel...het is ook heel erg ikke ikke ikke.. en en ik kan jullie zeggen dat jullie berichtjes me inderdaad een beethje met twee benen op de grond zetten. Zit nu keihard te huilen, heb er echt een zooitje van gemaakt. Maar ik bedoel het niet dat ik mezelf zielig vind, ik ben gewoon een beetje in de war denk ik.
vrijdag 27 november 2009 om 13:59
Ik denk dat de juiste keuze niet meer bestaat. Dat was namelijk met je handen van de man van je vriendin afblijven.
Nu rest je alleen nog de minst slechte keuze te maken. Ik ben meestal niet van het verzwijgen, maar in dit geval zou ik zeggen: Hou er mee op en nooit meer over praten.
Ga bij je man weg als hij je niet gelukkig maakt, voor je hem gaat bedriegen met minnaar nr 3 en ga eens goed bedenken wat je nu eigenlijk zoekt in het leven.
Nu rest je alleen nog de minst slechte keuze te maken. Ik ben meestal niet van het verzwijgen, maar in dit geval zou ik zeggen: Hou er mee op en nooit meer over praten.
Ga bij je man weg als hij je niet gelukkig maakt, voor je hem gaat bedriegen met minnaar nr 3 en ga eens goed bedenken wat je nu eigenlijk zoekt in het leven.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 27 november 2009 om 14:03
Ik snap het weer niet. Sorry. Maar je bent toch vreemdgegaan met je ex? Of toch niet dan?
Ik las je stuk nog een keer en zie nu ook dat stukje waar je vertelt dat je medicijnen slikt. Je bent dus onder behandeling?
En inderdaad; je hebt er echt een zooitje van gemaakt. Probeer voortaan eerst te praten (of te forummen) ipv te doen.
Ik ben in ieder geval blij dat je met beide benen op de grond ana het komen bent. Alleen zijn je daden niet meer uit te wissen. En ze zsijn zo groot dat ze ook moeilijk te vergeven zijn. Sterkte met je keuzes en beslissingen.
En denk vooral aan je kinderen!
Ik las je stuk nog een keer en zie nu ook dat stukje waar je vertelt dat je medicijnen slikt. Je bent dus onder behandeling?
En inderdaad; je hebt er echt een zooitje van gemaakt. Probeer voortaan eerst te praten (of te forummen) ipv te doen.
Ik ben in ieder geval blij dat je met beide benen op de grond ana het komen bent. Alleen zijn je daden niet meer uit te wissen. En ze zsijn zo groot dat ze ook moeilijk te vergeven zijn. Sterkte met je keuzes en beslissingen.
En denk vooral aan je kinderen!
vrijdag 27 november 2009 om 14:03
Ga alsjeblieft in therapie!
Het klinkt alsof je je gevoelens en verlangens niet de baas kunt zijn.
Doe daar wat aan. Voor jezelf, je man en je kinderen.
Niemand is er mee geholpen als jij op zoekt blijft naar een kick.
Ik krijg de indruk dat je daar geen weerstand aan kunt bieden. Zoek dus hulp hierbij. Je wéét wat het goede is om te doen. Nu nog in praktijk (kunnen) brengen.
Het klinkt alsof je je gevoelens en verlangens niet de baas kunt zijn.
Doe daar wat aan. Voor jezelf, je man en je kinderen.
Niemand is er mee geholpen als jij op zoekt blijft naar een kick.
Ik krijg de indruk dat je daar geen weerstand aan kunt bieden. Zoek dus hulp hierbij. Je wéét wat het goede is om te doen. Nu nog in praktijk (kunnen) brengen.
vrijdag 27 november 2009 om 14:05
Ik ben gestopt met lezen bij de regel : 'ik had allang gezien dat hij niet alleen lief en aardig was en een hele leuke vader en de man van mijn lieve vriendin, maar vooral behoorlijk knap en sexy.'
Pfoe, wat een linke wijven zijn er toch op de wereld. Echt hoor, ik ben van mening dat je een hoop kunt maken maar van de man van je lieve vriendin blijf je gewoon af.
Pfoe, wat een linke wijven zijn er toch op de wereld. Echt hoor, ik ben van mening dat je een hoop kunt maken maar van de man van je lieve vriendin blijf je gewoon af.
