Relaties
alle pijlers
40 en weduwe
zondag 27 mei 2007 om 10:50
Hallo allemaal,
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
Ik ben sinds maart dit jaar weduwe. Mijn man had een ernstige vorm van botkanker en is in maart overleden. Ik had een topic op het gezondheidsforum. (Mijn man heeft kanker en daardoor een dwarslaesie, in maart 2007 afgesloten) en schrijf nu nog regelmatig in het topic Mijn man heeft kanker, geopend door Mimsey, voor haar en mijn verhaal. Nu het niet zo goed gaat bij Mims en haar Hero heb ik besloten hier verder te gaan omdat ik soms de berichten te confronterend vind en omdat ik vind dat Mims haar verhaal daar lekker moet kunnen vertellen zonder dat er steeds iemand praat over als het al wel fout gegaan is en waar je dan tegenaan loopt. Ook voor haar volgens mij best confronterend. En tja, ik ben nu eenmaal weduwe geworden en moet de draad alleen weer zien op te pakken. Op het relatietopic zijn meer mensen die, door een scheiding, of door andere zaken, alleen verder moeten en hun relatie moeten missen. Dus vandaar dat ik nu hier verder ga. Voor diegene die willen weten wat er laatst allemaal gespeeld heeft, lees even bij op het forum gezondheid, topic: Mijn man heeft kanker.
Vandaag heb ik een moeilijke dag. Het is hier meimarkt in de stad. Een evenement waar ik altijd met Ray en zijn zoontje naartoe ging. Van de ene kant wil ik er wel naartoe omdat ik verschillende vrienden daar heb die proberen allerlei spulletjes te verkopen. Maar ik krijg het niet opgebracht, nog niet. Ik loop hier weer met de tranen net onder mijn winpers, maar ze komen niet. Ik zou wel willen janken, maar mijn tranen zijn opgedroogd. Het is frustrerend. En de komende week heb ik nog zoveel te doen wat ik eigenlijk gewoon niet zonder Ray WIL doen, maar ja het moet.... Mijn oude huis, wat we verhuurd hadden toen we gingen samenwonen, moet leeg. De vloer hier in huis is naar zijn grootje omdat het aquarium gelekt heeft en doordat de vloer eruit moet, moeten er ook andere beslissingen eerder genomen worden. (nieuwe keuken, die Ray en ik al gepland hadden, nieuwe kozijnen omdat de andere toch aan vervanging toezijn) Want zeg nou zelf, als er dan toch gesloopt moet worden dan kun je maar beter zorgen dat een en ander meteen mee geregeld wordt zodat je niet een jaar in de troep zit. Maar het is eigenlijk te vroeg. Mijn gedachten blijven rondtollen, ik heb geen rust en mis Ray verschrikkelijk. Dat wilde ik even delen....
maandag 4 juni 2007 om 18:17
Lieve Rommel,
Altijd op je topic meegelezen, nooit durven reageren...
Zo moedig als jij bent, zo'n schijterd ben ik als ik klaarblijkelijk niet goed weet wat te zeggen.
Hoe is het gegaan gisteravond?
Ik vind dat je het zo fantastisch doet, zo moedig, zo sterk!
Natúúrlijk hebben bepaalde dingen voor jou nu even de glans verloren... het doet me denken aan een mooi stukje in een boek dat ik nu lees van Paolo Coelho (de zahir), waarin de hoofdpersoon zijn vrouw spoorloos is verdwenen. Hij loopt op de Champs-Elysées op een zonnige dag: "ze zouden verdrietig moeten zijn, met me mee moeten leven, solidair met een man wiens hart verscheurd wordt door liefdesverdriet; maar ze glimlachen maar door, ondergedompeld in hun miezerige leventje dat buiten het weekeinde niet bestaat.
Wat een belachelijke gedachte: veel van deze mensen hebben ook een hart dat verscheurd wordt, en ik weet evenmin waarom zij leiden of hoe."
Ik kan het me zo goed voorstellen... vooral dat als het moment dan komt dat je er niet enkel meer over leest het toch nog heviger is dan je je ooit hád kunnen indenken.
Een hele dikke knuffel
*;
Altijd op je topic meegelezen, nooit durven reageren...
Zo moedig als jij bent, zo'n schijterd ben ik als ik klaarblijkelijk niet goed weet wat te zeggen.
Hoe is het gegaan gisteravond?
Ik vind dat je het zo fantastisch doet, zo moedig, zo sterk!
Natúúrlijk hebben bepaalde dingen voor jou nu even de glans verloren... het doet me denken aan een mooi stukje in een boek dat ik nu lees van Paolo Coelho (de zahir), waarin de hoofdpersoon zijn vrouw spoorloos is verdwenen. Hij loopt op de Champs-Elysées op een zonnige dag: "ze zouden verdrietig moeten zijn, met me mee moeten leven, solidair met een man wiens hart verscheurd wordt door liefdesverdriet; maar ze glimlachen maar door, ondergedompeld in hun miezerige leventje dat buiten het weekeinde niet bestaat.
Wat een belachelijke gedachte: veel van deze mensen hebben ook een hart dat verscheurd wordt, en ik weet evenmin waarom zij leiden of hoe."
Ik kan het me zo goed voorstellen... vooral dat als het moment dan komt dat je er niet enkel meer over leest het toch nog heviger is dan je je ooit hád kunnen indenken.
Een hele dikke knuffel
*;
Computer says nooooo
dinsdag 5 juni 2007 om 17:46
Hallo allemaal,
De verjaardag is goed gegaan. Het was er warm en benauwd binnen en de broer van mijn zwager en zijn vrouw zaten buiten. Daar ben ik na een tijdje lekker bij gaan zitten en we hebben veel gepraat en gekletst. Over Ray maar ook over onderhoud van huizen, nieuwe kozijnen en dat soort zaken. De dag erna had ik ook weer een verjaardag, maar dan hier in de wijk. Ook dat ging goed. Maar eenmaal thuis ging het niet zo goed. Ik kreeg ineens een erg heftige jank/schreeuwbui. Ik miste Ray zo verschrikkelijk.....
Zondag zijn mijn nichtje, haar man en hun dochtertje hier geweest. Ze hebben wat foto's gemaakt van de saxen van Ray voor een gravure op de grafsteen. Ze zijn lekker blijven eten en naderhand hebben we een potje gekaart. Kortom het weekend ben ik redelijk doorgekomen.
Vorige week heb ik wel een vreemde snuiter over de vloer gehad. Ik moet namelijk nieuwe kozijnen dus ik heb wat kozijnboeren gebeld om een afspraak te maken voor een offerte. Vorige week kwam de eerste (en dat was die snuiterd....) Op zich een goed gesprek gehad, heeft alles ingemeten en op papier gezet onder het genot van een kopje koffie. Omdat hij het had over dat ik het met mijn man moest bespreken heb ik verteld dat die nog maar kort overleden is. Excuses alom, maar hij begreep precies hoe dat voelde. Hij had 15 jaar geleden Freddy verloren en had daar nog elke dag last van. Bleek over Freddy Mercury (queen) te gaan. Maar ach... Hij had wel een goede tip voor me (zei hij), luisteren naar muziek. Hij kende een band Mika (of zoiets) en ik moest hun cd maar eens gaan beluisteren. Hij zat allerlei vage dingen te vertellen over dingen die hij had meegemaakt met vage kroegbazen, oude werkgevers en over zijn vriendin en relatie (vrije relatie) en weet ik wat allemaal meer. Hij kraakte ook alles en iedereen in de kozijnenbranche af. Hij kletste aan een stuk door en daardoor bleef hij steeds dralen dus heb ik gezegd (hem onderbroken!) dat ik verder moest en toen ging hij. De zelfde avond belde hij ongevraagd aan de voordeur (gelukkig was ik in gesprek dus deed ik de deur open met de telefoon aan mijn oor). Hij kwam maar vast de tekeningen afgeven en hij zou later die avond nog wel bellen voor de prijs. Dat hoeft niet zei ik (het was al half 10). Nu stond ie gisteren op mijn antwoordapparaat dat ie langs wilde komen rond 22.00 uur als hij van een andere klant kwam. Hij had inmiddel de offerte klaar en wilde die dan met mij bespreken. Hij had ook een CD voor mij met die Mika erop en die wilde hij graag aan mij geven. Vervolgens belde hij om 21.58 uur op mijn gsm (ik was bij de buuv en zag een onbekend nummer dus nam niet op). Hij zei op de voicemail dat ie onderweg was en toch echt heel graag bij me langskwam voor de offerte en die cd en hij zou rond 22.45 uur bij mij zijn. En of ik hem toch alsjeblieft wilde bellen. Wij vonden dat nogal vreemd. Dus ikke niet terugbellen. Maar toen ik weg wou gaan bij de buuv, en we in de gang stonden liep hij dus langs de deur (tenminste qua uiterlijk, jas en tijdstip vermoedden wij dat hij het was) dus ikke maar ff wachten bij de buuv. De buuv heeft even later gekeken of de kust veilig was en toen ben ik maar naar huis gegaan. Ik vind het maar raar hoor. Ik bedoel een bedrijf waarmee je zakelijk de afspraak hebt voor een offerte gaat dat toch niet om 10 uur 's-avonds met je bespreken en/of je om 10 uur 's-avonds bellen? Ik vind dat echt belachelijk. Mijn vrienden bellen meestal niet eens echt veel later als half 10 en 10 uur is de echt de grens hoor. Maar een vreemde waarmee je zakelijk iets wilt bespreken???? Echt niet!!!!
Hij heeft vandaag ook al weer een aantal keren gebeld, maar ik heb het bedrijf inmiddels een e-mail gestuurd dat ik geen gebruik maak van hun diensten en geen offerte wil. Die vent gaf me echt de creeps. Dus bij de andere 2 afspraken gisteren heb ik mijn vader maar ingeschakeld (beste waakhond voor alleenstaande dochters!!!!).
De verjaardag is goed gegaan. Het was er warm en benauwd binnen en de broer van mijn zwager en zijn vrouw zaten buiten. Daar ben ik na een tijdje lekker bij gaan zitten en we hebben veel gepraat en gekletst. Over Ray maar ook over onderhoud van huizen, nieuwe kozijnen en dat soort zaken. De dag erna had ik ook weer een verjaardag, maar dan hier in de wijk. Ook dat ging goed. Maar eenmaal thuis ging het niet zo goed. Ik kreeg ineens een erg heftige jank/schreeuwbui. Ik miste Ray zo verschrikkelijk.....
Zondag zijn mijn nichtje, haar man en hun dochtertje hier geweest. Ze hebben wat foto's gemaakt van de saxen van Ray voor een gravure op de grafsteen. Ze zijn lekker blijven eten en naderhand hebben we een potje gekaart. Kortom het weekend ben ik redelijk doorgekomen.
Vorige week heb ik wel een vreemde snuiter over de vloer gehad. Ik moet namelijk nieuwe kozijnen dus ik heb wat kozijnboeren gebeld om een afspraak te maken voor een offerte. Vorige week kwam de eerste (en dat was die snuiterd....) Op zich een goed gesprek gehad, heeft alles ingemeten en op papier gezet onder het genot van een kopje koffie. Omdat hij het had over dat ik het met mijn man moest bespreken heb ik verteld dat die nog maar kort overleden is. Excuses alom, maar hij begreep precies hoe dat voelde. Hij had 15 jaar geleden Freddy verloren en had daar nog elke dag last van. Bleek over Freddy Mercury (queen) te gaan. Maar ach... Hij had wel een goede tip voor me (zei hij), luisteren naar muziek. Hij kende een band Mika (of zoiets) en ik moest hun cd maar eens gaan beluisteren. Hij zat allerlei vage dingen te vertellen over dingen die hij had meegemaakt met vage kroegbazen, oude werkgevers en over zijn vriendin en relatie (vrije relatie) en weet ik wat allemaal meer. Hij kraakte ook alles en iedereen in de kozijnenbranche af. Hij kletste aan een stuk door en daardoor bleef hij steeds dralen dus heb ik gezegd (hem onderbroken!) dat ik verder moest en toen ging hij. De zelfde avond belde hij ongevraagd aan de voordeur (gelukkig was ik in gesprek dus deed ik de deur open met de telefoon aan mijn oor). Hij kwam maar vast de tekeningen afgeven en hij zou later die avond nog wel bellen voor de prijs. Dat hoeft niet zei ik (het was al half 10). Nu stond ie gisteren op mijn antwoordapparaat dat ie langs wilde komen rond 22.00 uur als hij van een andere klant kwam. Hij had inmiddel de offerte klaar en wilde die dan met mij bespreken. Hij had ook een CD voor mij met die Mika erop en die wilde hij graag aan mij geven. Vervolgens belde hij om 21.58 uur op mijn gsm (ik was bij de buuv en zag een onbekend nummer dus nam niet op). Hij zei op de voicemail dat ie onderweg was en toch echt heel graag bij me langskwam voor de offerte en die cd en hij zou rond 22.45 uur bij mij zijn. En of ik hem toch alsjeblieft wilde bellen. Wij vonden dat nogal vreemd. Dus ikke niet terugbellen. Maar toen ik weg wou gaan bij de buuv, en we in de gang stonden liep hij dus langs de deur (tenminste qua uiterlijk, jas en tijdstip vermoedden wij dat hij het was) dus ikke maar ff wachten bij de buuv. De buuv heeft even later gekeken of de kust veilig was en toen ben ik maar naar huis gegaan. Ik vind het maar raar hoor. Ik bedoel een bedrijf waarmee je zakelijk de afspraak hebt voor een offerte gaat dat toch niet om 10 uur 's-avonds met je bespreken en/of je om 10 uur 's-avonds bellen? Ik vind dat echt belachelijk. Mijn vrienden bellen meestal niet eens echt veel later als half 10 en 10 uur is de echt de grens hoor. Maar een vreemde waarmee je zakelijk iets wilt bespreken???? Echt niet!!!!
Hij heeft vandaag ook al weer een aantal keren gebeld, maar ik heb het bedrijf inmiddels een e-mail gestuurd dat ik geen gebruik maak van hun diensten en geen offerte wil. Die vent gaf me echt de creeps. Dus bij de andere 2 afspraken gisteren heb ik mijn vader maar ingeschakeld (beste waakhond voor alleenstaande dochters!!!!).
dinsdag 5 juni 2007 om 18:29
Hoi Romilda,
Ik breek even in. Heb verderop in relaties ook een topic (mijn allerliefste is niet meer) over het feit dat ik mijn partner verloren heb.
Na een auto ongeluk heeft hij zeven dagen in het ziekenhuis gelegen en is op 13 mei jl. overleden.
Ik wilde je alleen even zeggen dat ik aan je denk. Dat je als een hele bijzondere vrouw overkomt. Je klinkt zo sterk en dapper. Ik herken veel van je pijn en verdriet. En de dagelijkse dingen in het leven waar je nu ineens alleen voor staat.
Het spijt me, dat het leven soms zo oneerlijk is. Dat we hier doorheen moeten. Zonder Ray, zonder mijn Raul..
Mogen ze samen staan te glimlachen naar ons, waar ze ook zijn...
Ik breek even in. Heb verderop in relaties ook een topic (mijn allerliefste is niet meer) over het feit dat ik mijn partner verloren heb.
Na een auto ongeluk heeft hij zeven dagen in het ziekenhuis gelegen en is op 13 mei jl. overleden.
Ik wilde je alleen even zeggen dat ik aan je denk. Dat je als een hele bijzondere vrouw overkomt. Je klinkt zo sterk en dapper. Ik herken veel van je pijn en verdriet. En de dagelijkse dingen in het leven waar je nu ineens alleen voor staat.
Het spijt me, dat het leven soms zo oneerlijk is. Dat we hier doorheen moeten. Zonder Ray, zonder mijn Raul..
Mogen ze samen staan te glimlachen naar ons, waar ze ook zijn...
dinsdag 5 juni 2007 om 18:44
dinsdag 5 juni 2007 om 19:27
Iew wat een verhaal!
Inderdaad melding maken bij de politie... en ik zou persoonlijk ook nog een mail nasturen naar de directie van het bedrijf met de eigenlijke reden dat je geen gebruik meer wenst te maken van hun diensten. Wellicht de mails doorsturen of refereren ad telefoontjes.
Inderdaad melding maken bij de politie... en ik zou persoonlijk ook nog een mail nasturen naar de directie van het bedrijf met de eigenlijke reden dat je geen gebruik meer wenst te maken van hun diensten. Wellicht de mails doorsturen of refereren ad telefoontjes.
Computer says nooooo
dinsdag 5 juni 2007 om 21:42
Oei Rommel, dat klinkt eng! Gelukkig was je bij de buurvrouw.
Ik zou inderdaad melding maken bij de politie (is wat anders dan aangifte), mocht er dan wat zijn dan weten ze gelijk wat er gaande is als je belt.
Hopelijk heb je niets meer van hem gehoord daarna.
Wel reuzefijn dat je zo'n goed weekend hebt gehad. Die ontlading daarna, die hoort er nu gewoon nog bij. Gemis kan zo'n fysieke pijn opleveren.
Meid, ik vind je reuzestoer en dapper!
*;
Ik zou inderdaad melding maken bij de politie (is wat anders dan aangifte), mocht er dan wat zijn dan weten ze gelijk wat er gaande is als je belt.
Hopelijk heb je niets meer van hem gehoord daarna.
Wel reuzefijn dat je zo'n goed weekend hebt gehad. Die ontlading daarna, die hoort er nu gewoon nog bij. Gemis kan zo'n fysieke pijn opleveren.
Meid, ik vind je reuzestoer en dapper!
*;
Wat wilde ik nou toch typen?
zaterdag 9 juni 2007 om 19:56
Kiespijn..... Ook zoiets. Ben donderdag al naar de tandarts geweest, en vandaag weer. Ik moet een wortelkanaalbehandeling ondergaan bij een kies die al een wortelkanaalbehandeling heeft gehad. Maar nu dus toch een ontsteking heeft. En ik heb dus al 3 dagen pijn. Voor de "wortelkanaal"specialist moet ik nog wachten tot maandag dus nu met antibiotica en brufenbruis thuis. Maar 3 dagen kiespijn is balen. Ik kan bijna niet eten en ook geen warm drinken. En ook op zo'n moment overvalt het gemis je..... Pijn, vermoeidheid en verdriet....
zaterdag 9 juni 2007 om 21:23
Och, meisje toch. Dat doet echt vreselijk pijn. Schijnt dat de ontsteking eerst weg moet zijn, mbv antibiotica, voordat ze die behandeling aangaan.
Ik hoop dat de antibiotica snel aanslaat, dat de pijnstilling werkt. Dikke sjaal om je hoofd, heb ik me laten vertellen, kan misschien ook net die pijn wat dragelijker maken, even.
Ik hoop dat de antibiotica snel aanslaat, dat de pijnstilling werkt. Dikke sjaal om je hoofd, heb ik me laten vertellen, kan misschien ook net die pijn wat dragelijker maken, even.
zondag 10 juni 2007 om 11:30
Alles komt achter elkaar ja. Misschien wel zodat ik op de been blijf omdat er nu eenmaal vanalles moet gebeuren. Van de andere kant reageert mijn lijf nu misschien wel met Ho Stop nu even niet. Ga nu maar eens gewoon rusten. Al dat geregel en gedoe. Het is even genoeg geweest. Wie weet. Ik weet wel dat ik me nu erg alleen voel en intens verdriet me overvalt. Verdriet omdat Ray er niet meer is. Verdriet omdat ik al die dingen die we samen wilden doen nu alleen moet doen. We hadden zoveel plannen.... Het valt me zwaar nu. Door de pijn ben ik thuis gebleven in plaats van naar een verjaardag te gaan en naar een optreden van de man van mijn nichtje. Beetje TV gekeken en op tijd gaan slapen met een brufen. Een paar uur geslapen en weer wakker gelegen van de pijn. Piekeren, piekeren en nog eens piekeren... Vooral Ray missen, heel erg missen. En nu? Geen zin om iets te doen. Eigenlijk even op de saxofoon willen spelen, maar bang zijn dat ik dan nog meer ga huilen. Of dat mijn mond (bakkus zou Ray zeggen) door het saxofoon spelen juist meer pijn zou doen. Misschien ga ik het zo toch maar even proberen. En anders maar even hard meebleren met muziek (bijvoorbeeld singstar van PS2, leuk voor de buren 
, maar ja die zijn toch al aan het klussen). Bah ik zou willen dat ik me wat beter voelde.
, maar ja die zijn toch al aan het klussen). Bah ik zou willen dat ik me wat beter voelde.
zondag 10 juni 2007 om 12:17
Ach lieve Romilda, ik heb het echt zo verschrikkelijk met je te doen!
Ik voel zo met je mee, alle dingen die nu samenvallen, je had het gemakkelijk aan gekund met Ray aan je zijde. 's Avonds een warme arm om je heen van je geliefde, dat maakt alle pech van de wereld dragelijk...
De warme arm van Ray heb je nog om je heen, maar niet meer fysiek, je kunt hem niet meer beantwoorden. Maar ik weet zeker dat hij bij je is, dat hij met je mee leeft En jou net zo'n ongelofelijke kanjer vind als wij hier! Dat hij op zijn eigen wijze altijd vóór-achter-en naast je zal staan!
Dat je aan het einde van je post toch probeert weer te relativeren, met een smile in je berichtje...toppertje!
*;
Ik voel zo met je mee, alle dingen die nu samenvallen, je had het gemakkelijk aan gekund met Ray aan je zijde. 's Avonds een warme arm om je heen van je geliefde, dat maakt alle pech van de wereld dragelijk...
De warme arm van Ray heb je nog om je heen, maar niet meer fysiek, je kunt hem niet meer beantwoorden. Maar ik weet zeker dat hij bij je is, dat hij met je mee leeft En jou net zo'n ongelofelijke kanjer vind als wij hier! Dat hij op zijn eigen wijze altijd vóór-achter-en naast je zal staan!
Dat je aan het einde van je post toch probeert weer te relativeren, met een smile in je berichtje...toppertje!
*;
Computer says nooooo
zondag 10 juni 2007 om 21:14
Hallo allemaal,Ik heb vandaag de trouwdvd gekeken voor het eerst. Deze dvd was nog niet klaar en Ray heeft hem nooit gezien. Ik heb hem nu bijna 3 maanden in huis maar kon hem steeds niet opzetten. Hij is erg mooi en ik zag de liefde van Ray voor mij in zijn ogen. De liefde spatte van het scherm. Heel dubbel. Ik moest steeds aan het nummer De Weg van Guus Meeuwis denken. Een nummer wat ik voor het eerst hoorde toen ik terugreed van het ziekenhuis terwijl ik wist dat Ray niet meer beter werd. Het nummer is me steeds meer aan gaan spreken omdat de tekst zo op Ray sloeg. Zijn kracht en de manier waarop hij met zijn ziekte omging. Ongelooflijk. Vandaar dat ik hier de tekst laat lezen, dan begrijpen jullie het vast.Ik kan nauwelijks wat zienDoor de waas voor mijn ogen Lijkt alles gelogenAlle het mooie lijkt doodIk heb zelfs de kracht nietOm op te gevenAl wil ik het nietHet leven gaat doorWe leefden ons leven Om samen te stervenDe bergen beklommenEn de dalen gedeeldIn het diepst van de nachtZelfs de zon laten schijnenNiets wat niet konEn niets was te veelWe wilden gelovenIn het eeuwige levenOns samen verscholenEn wanhopig getroostWe hebben de waarheidZo diep als kon begravenIk was één met een engelZolang het mochtWaar jij verscheen Scheen de zon met je meeGeen tijd voor verdrietMaar elke dag omarmdEn altijd vrolijkHoe jij dat voor elkaar kreegMet oneindig veel moedHet leven is niet fairDe dans gedanstOp een zilveren tapijtMet jou dicht bij mijDe verloren tijd beweendDoelloos verzonken, dronkenEn niets dat niet mochtWij twee door de tijdde tijd heen, midzomernachtdroomWaar jij verscheen Scheen de zon met je meeGeen tijd voor verdrietMaar elke dag omarmdEn altijd vrolijkHoe jij dat voor elkaar kreegMet oneindig veel moedHet leven is niet fairJouw stralende lachEn je mooie gedichtenJouw tedere woordenJe onverwoestbaar krachtige wilJe hebt je noodlotSteeds het hoofd gebodenTot het eind geloofd inJouw idee van gelukJouw idee van gelukIk ga niet wegIk heb nog wat tijd gekregenZal altijd maar doorgaan Tot aan het eindIk heb je voor altijdMijn hart gegevenIk draag je bij meTot het licht straks dooftIk draag je bij meTot het licht straks dooft
zondag 10 juni 2007 om 22:38
quote:Prachtige tekst Rommel,echt heel mooi...*;
Heel veel succes morgen,hoop dat je daarna snel van de pijn af bent
Jemig meid, wat een verhaal over die kozijnenboer, op zulke mensen zit je nou echt niet te wachten denk ik.
Ik wil je sterkte wensen, ik kan me alleen maar voorstellen hoe het is om je partner zo te verliezen...hopelijk helpt het je een beetje met verwerken als je hier af en toe schrijft...en bedenk maar dat er altijd wel iemand is die meeleest en meeleeft.
Heel veel succes morgen,hoop dat je daarna snel van de pijn af bent
Jemig meid, wat een verhaal over die kozijnenboer, op zulke mensen zit je nou echt niet te wachten denk ik.
Ik wil je sterkte wensen, ik kan me alleen maar voorstellen hoe het is om je partner zo te verliezen...hopelijk helpt het je een beetje met verwerken als je hier af en toe schrijft...en bedenk maar dat er altijd wel iemand is die meeleest en meeleeft.
