Gezondheid
alle pijlers
Help!! Mijn vader heeft kanker!!
dinsdag 24 november 2009 om 19:29
lieve allemaal!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
18 nov is mijn grote nachtmerrie begonnen!!
Mijn vader "mijn maatje door dik en dun" heeft leverkanker...
ik weet gewoon niet waar ik met mezelf en mijn gevoelens heen moet!!! ik ben een grote en zelfstandige meid van 28 maar voel me nu o zo klein!!
ik ben zo vreselijk bang voor wat mij/ons staat te wachten.. zo bang mijn allergrootste vriend kwijt te raken!! zo vreselijk bang..
mijn vader en ik hebben samen een grote passie, motor rijden, we hebben zoveel plezier gehad, even alles om je heen vergeten en gewoon genieten!! af en toe een bakkie koffie en even kletsen en dan weer verder...
wie wil met mij mee praten, wie heeft hier ervaring mee en kan mij een beetje de weg wijzen, ik ben de weg totaal kwijt!!!
zaterdag 6 februari 2010 om 08:55
lieve koe, wat naar dat je zo slecht geslapen hebt. Wat een leegte he? Pap is nu nog bij ons, tussen alle hectiek door ben ik veel bij hem. Loop ik door zijn apartement. Pruts ik aan de bloemstukken en verander ik zijn verblijf elke keer een beetje om het nog mooier te maken. Ik heb gisteren een cd speler bij hem neergezet en er draait nu vogelgezang de hele dag. Papa hield van vogels. Het is zo raar... Morgen gaat pa naar de kerk. Weg bij ons uit huis voor altijd. En na maandag kan ik hem nooit meer aanraken. Nooit meer zien. Nooit meer kletsen tegen hem. Wat zullen de dagen straks leeg zijn als de hectiek voorbij is en het besef dat hij er niet meer is pas echt doordringt.
zaterdag 6 februari 2010 om 09:01
lieve hompel, fijn dat je pap nog thuis heb, hadden wij ook! was ook veel bij hem te vinden...... evies kletsen/aanraken of gewoon dromen......heerlijk dat het zo kon!
ja dat is heel zwaar dat je pap dan voorgoed weg is, ik wens je alle kracht van de wereld toe meid...... denk veel aan je!!
Zo we gaan vandaag dagje ontspannen, zusje en ik gaan naar de zwaluwhoeve, heerlijk beauty & verwendag..na alle verdrietige en moeilijke weken zijn we daar wel aan toe.....ff relaxen en proberen te ontspannen...maar dat gaat vast wel lukken!
oh mijn zusje is er moet afsluiten, ben er morgen wel weer...
knuffel voor iedereen
ja dat is heel zwaar dat je pap dan voorgoed weg is, ik wens je alle kracht van de wereld toe meid...... denk veel aan je!!
Zo we gaan vandaag dagje ontspannen, zusje en ik gaan naar de zwaluwhoeve, heerlijk beauty & verwendag..na alle verdrietige en moeilijke weken zijn we daar wel aan toe.....ff relaxen en proberen te ontspannen...maar dat gaat vast wel lukken!
oh mijn zusje is er moet afsluiten, ben er morgen wel weer...
knuffel voor iedereen
maandag 8 februari 2010 om 15:43
hoi allemaal!!
wat een rust hier zeg, sorry had ook weinig puf om hier even wat te schrijven! gisteren hele dag bij mijn mam geweest...heerlijk thee leuten en kletsen!!
zaterdag hele dag met zussie naar de sauna geweest...genoten en veel gepraat over papa en natuurlijk mama!! super dag gehad, doen we zeker vaker!
vanmorgen aan het werk geweest, lastig, moeilijk raar om te zien dat de wereld door leefd terwijl mijn leven de laatste weken stil is blijven staan!!! ging goed, heb 2 lieve [nieuwe] collega's vol begrip!!! vond ook zwaar en moeilijk't is toch weer't begin van een nieuwe periode...maar zonder mijn pap!! was in de auto ook best wel verdrietig....vond moeilijk allemaal, al laat ik dat op het werk niet al te veel blijken!! soms misschien ook wel dom van mij, maar wil niet dat mensen zich zorgen gaan maken om mij......
thuis aangekomen zat mam klaar met een kopje thee en koekjes, die schat, net al eerder als we uit school kwamen, ze was er altijd!! nu ook, lieverd! mijn kleine meid lag net in bed, ze is niet fit, hoesten en erg hangerig zei mam!!..evies eruit geweest en nu er alweer in!! .....
mam net weg, ff een uurtje voor mezelf, dan kan ik weer beginnen met eten koken en komt mijn mannetje weer thuis!!
ga ff liggen heb hoofdpijn en ben moe!!
hoe is het met iedereen?? hompel trek je het allemaal een beetje? hoe was de uitvaart?? denk aan je...
wat een rust hier zeg, sorry had ook weinig puf om hier even wat te schrijven! gisteren hele dag bij mijn mam geweest...heerlijk thee leuten en kletsen!!
zaterdag hele dag met zussie naar de sauna geweest...genoten en veel gepraat over papa en natuurlijk mama!! super dag gehad, doen we zeker vaker!
vanmorgen aan het werk geweest, lastig, moeilijk raar om te zien dat de wereld door leefd terwijl mijn leven de laatste weken stil is blijven staan!!! ging goed, heb 2 lieve [nieuwe] collega's vol begrip!!! vond ook zwaar en moeilijk't is toch weer't begin van een nieuwe periode...maar zonder mijn pap!! was in de auto ook best wel verdrietig....vond moeilijk allemaal, al laat ik dat op het werk niet al te veel blijken!! soms misschien ook wel dom van mij, maar wil niet dat mensen zich zorgen gaan maken om mij......
thuis aangekomen zat mam klaar met een kopje thee en koekjes, die schat, net al eerder als we uit school kwamen, ze was er altijd!! nu ook, lieverd! mijn kleine meid lag net in bed, ze is niet fit, hoesten en erg hangerig zei mam!!..evies eruit geweest en nu er alweer in!! .....
mam net weg, ff een uurtje voor mezelf, dan kan ik weer beginnen met eten koken en komt mijn mannetje weer thuis!!
ga ff liggen heb hoofdpijn en ben moe!!
hoe is het met iedereen?? hompel trek je het allemaal een beetje? hoe was de uitvaart?? denk aan je...
maandag 8 februari 2010 om 17:09
de uitvaart was geweldig. 900mensen met condoleren gisteren. Vandaag ook zo'n 350man. In het theater. Wat was het mooi. Nu is het wel raar. Papa helemaal weg. Alles achter de rug. Weer het gewone leven in. Het zal vast niet altijd even makkelijk zijn. Maar na toch een onwaardige laatste nacht heeft pap een uitvaart gehad als een echte bekende persoon. En dat was hij hier. En dat hebben we overduidelijk gezien.
maandag 8 februari 2010 om 18:29
hompel, onwaardige laatste nacht????? wat is er gebeurt dan?
wat een mensen zeg, ongelooflijk... ja inderdaad nu het gewone leven weer in!!
ik ben vandaag begonnen met 'het gewone leven', niet makkelijk kan ik je vertellen....komt mijn mannetje thuis,
ziek , ligt al in bed, kleine meid lang geslapen en wilde niet eten is nu peer aan het op eten [lees smeren] en gaat dan ook zo weer onder de wol,ziekenboeg hier!!! pfffff...
wat een mensen zeg, ongelooflijk... ja inderdaad nu het gewone leven weer in!!
ik ben vandaag begonnen met 'het gewone leven', niet makkelijk kan ik je vertellen....komt mijn mannetje thuis,
ziek , ligt al in bed, kleine meid lang geslapen en wilde niet eten is nu peer aan het op eten [lees smeren] en gaat dan ook zo weer onder de wol,ziekenboeg hier!!! pfffff...
maandag 8 februari 2010 om 21:42
Dank jullie wel dames.
Koe: De laatste nacht van papa was een horror film.
Hij had gekozen voor palliatieve sedatie. Rond 19.00 stonden we rond zijn bed. Werden de slangetjes aangesloten en namen we emotioneel afscheid van pap. Hij zou rustig gaan slapen en uiteindelijk rustig inslapen. Maar het liep anders. Pa ging inderdaad rustig slapen en werd na 3 uur wakker. Hij had het benauwd. Hij wilde uit bed, wat natuurlijk niet kon. We moesten een poos wachten tot er een arts was, want nachtdienst en geen arts in ons dorp beschikbaar. Die heeft de dosis verdubbelt, nu moest het goed gaan. Tja vergeet het maar. Pa was inderdaad compleet verlamd maar had pijn, was benauwd en kon niets meer zeggen of doen.Een hel! Een derde keer werd de dosis verdubbelt maar dacht je dat ie sliep ? Welnee, alles wat we zeiden kreeg hij mee. Hij reageerde nog met zijn wenkbrauwen. Hij kreeg alles mee. God wat heeft hij geleden. Dit was echt mensonterend. Het was de bedoeling dat de sedatie hem uit zijn lijden zou verlossen maar zijn laatste nacht was erger dan alles wat hij daarvoor allemaal al had moeten doorstaan. Zo hadden we het niet voor ogen. Vreselijk. Uiteindelijk... belde zijn broer sochtends op. Ik zat naast pa en vertelde dat het zijn broer was. Ineens werd hij rustig. 10 minuten later was hij overleden. Tot onze opluchting. De strijd was voorbij. Zijn laatste gevecht... voorbij. Het waardige afscheid dat we hem hadden gegund die nacht heeft hij niet gehad. (dokter had nog nooit meegemaakt dat iemand met zo'n hoge dosis niet weg raakte) Maar we hebben hem een waardig afscheid gegeven in het theater. Echt zo bijzonder! Ik heb zelf ook wat gezegd en mijn ingezongen nummer is gedraaid. Na mijn speech kreeg ik een heel oorverdovend applaus (het enige applaus dat viel ook) en dat was zo bijzonder! Zo hartverwarmend. Heel bijzonder. Nee deze dag ga ik nooit meer vergeten. Het is allemaal vastgelegd op video (want er moest toch al gefilmd worden wegens de grote belangstelling omdat niet alle mensen in de zaal pasten en een groep dus vanuit de foyer mee moesten kijken op een scherm). Ik denk dat ik aan die film nog veel zal hebben. Vind het fijn dat ik het allemaal nog eens terug kan zien. Het was echt enorm druk. Nooit geweten dat mijn pa zo 'beroemd' was in ons dorp. Maar god wat ben ik trots op hem. Voor zoveel mensen was hij zo'n bijzonder mens. Niet alleen een leegte bij ons, maar heel het dorp is uitgerukt. Heel het dorp is in rouw. En dat voelt heel speciaal. Heel warm.
Koe: De laatste nacht van papa was een horror film.
Hij had gekozen voor palliatieve sedatie. Rond 19.00 stonden we rond zijn bed. Werden de slangetjes aangesloten en namen we emotioneel afscheid van pap. Hij zou rustig gaan slapen en uiteindelijk rustig inslapen. Maar het liep anders. Pa ging inderdaad rustig slapen en werd na 3 uur wakker. Hij had het benauwd. Hij wilde uit bed, wat natuurlijk niet kon. We moesten een poos wachten tot er een arts was, want nachtdienst en geen arts in ons dorp beschikbaar. Die heeft de dosis verdubbelt, nu moest het goed gaan. Tja vergeet het maar. Pa was inderdaad compleet verlamd maar had pijn, was benauwd en kon niets meer zeggen of doen.Een hel! Een derde keer werd de dosis verdubbelt maar dacht je dat ie sliep ? Welnee, alles wat we zeiden kreeg hij mee. Hij reageerde nog met zijn wenkbrauwen. Hij kreeg alles mee. God wat heeft hij geleden. Dit was echt mensonterend. Het was de bedoeling dat de sedatie hem uit zijn lijden zou verlossen maar zijn laatste nacht was erger dan alles wat hij daarvoor allemaal al had moeten doorstaan. Zo hadden we het niet voor ogen. Vreselijk. Uiteindelijk... belde zijn broer sochtends op. Ik zat naast pa en vertelde dat het zijn broer was. Ineens werd hij rustig. 10 minuten later was hij overleden. Tot onze opluchting. De strijd was voorbij. Zijn laatste gevecht... voorbij. Het waardige afscheid dat we hem hadden gegund die nacht heeft hij niet gehad. (dokter had nog nooit meegemaakt dat iemand met zo'n hoge dosis niet weg raakte) Maar we hebben hem een waardig afscheid gegeven in het theater. Echt zo bijzonder! Ik heb zelf ook wat gezegd en mijn ingezongen nummer is gedraaid. Na mijn speech kreeg ik een heel oorverdovend applaus (het enige applaus dat viel ook) en dat was zo bijzonder! Zo hartverwarmend. Heel bijzonder. Nee deze dag ga ik nooit meer vergeten. Het is allemaal vastgelegd op video (want er moest toch al gefilmd worden wegens de grote belangstelling omdat niet alle mensen in de zaal pasten en een groep dus vanuit de foyer mee moesten kijken op een scherm). Ik denk dat ik aan die film nog veel zal hebben. Vind het fijn dat ik het allemaal nog eens terug kan zien. Het was echt enorm druk. Nooit geweten dat mijn pa zo 'beroemd' was in ons dorp. Maar god wat ben ik trots op hem. Voor zoveel mensen was hij zo'n bijzonder mens. Niet alleen een leegte bij ons, maar heel het dorp is uitgerukt. Heel het dorp is in rouw. En dat voelt heel speciaal. Heel warm.
dinsdag 9 februari 2010 om 09:27
hompel ja wat een ellende zeg die laatste nacht!
mijn pa zou dat ook krijgen een maar moeder natuur heeft hem geholpen!! maar onze huisarts had ons er wel voor gewaarschuwd hoor, dat het zo zou kunnen gaan...dus wij waren er goed op voorbereid door hem, dat het misschien niet direct zal werken en pap tussen door nog wel eens wakker zal kunnen worden!! da is dan wel vreemd dat jullie dokter daar niks over gezegd heeft eigenlijk!
wat een bijzonder afscheid zeg, wat veel mensen ongelooflijk! waarom een afscheid in een theater?? wilde je pap dat graag??
nu is er de leegte he?'t gemis 't onwerkelijke is realiteit..keihard is de waarheid!! bij mij word het steeds meer duidelijk dat papa echt niet meer terug komt en dat we voorgoed zonder hem verder moeten..'t kwartje begint te vallen, zowel bij mij, mijn zusje als mijn mam!!...
ik wens je alle kracht en sterkte toe....rustig aan en denk aan je
mijn pa zou dat ook krijgen een maar moeder natuur heeft hem geholpen!! maar onze huisarts had ons er wel voor gewaarschuwd hoor, dat het zo zou kunnen gaan...dus wij waren er goed op voorbereid door hem, dat het misschien niet direct zal werken en pap tussen door nog wel eens wakker zal kunnen worden!! da is dan wel vreemd dat jullie dokter daar niks over gezegd heeft eigenlijk!
wat een bijzonder afscheid zeg, wat veel mensen ongelooflijk! waarom een afscheid in een theater?? wilde je pap dat graag??
nu is er de leegte he?'t gemis 't onwerkelijke is realiteit..keihard is de waarheid!! bij mij word het steeds meer duidelijk dat papa echt niet meer terug komt en dat we voorgoed zonder hem verder moeten..'t kwartje begint te vallen, zowel bij mij, mijn zusje als mijn mam!!...
ik wens je alle kracht en sterkte toe....rustig aan en denk aan je
dinsdag 9 februari 2010 om 10:21
Ik had nog aan de arts gevraagd of hij nog weer wakker zou kunnen worden. Maar dat was niet waarschijnlijk had ze gezegd. Raar dus allemaal. Zo had het echt niet moeten gaan.
Het afscheid in het theater was pa's wens inderdaad.
Het theater staat namelijk op pa's oude werklocatie. Een groot deel van zijn leven ligt daar op die plek en in dat theater. Gezien het grote aantal mensen dat we van tevoren al hadden verwacht was een crematorium gewoon geen optie. Het zou nooit in de aula gepast hebben. Zelfs het theater bleek nog te klein maar dat is opgelost door een groot scherm in de foyer van het theater te hangen waar de overige mensen de dienst konden volgen. Ik heb af en toe wel moeten lachen om het feit dat dit allemaal nodig was. Jemig zeg, nooit geweten dat pa zo geliefd was bij zoveel mensen.
Het afscheid in het theater was pa's wens inderdaad.
Het theater staat namelijk op pa's oude werklocatie. Een groot deel van zijn leven ligt daar op die plek en in dat theater. Gezien het grote aantal mensen dat we van tevoren al hadden verwacht was een crematorium gewoon geen optie. Het zou nooit in de aula gepast hebben. Zelfs het theater bleek nog te klein maar dat is opgelost door een groot scherm in de foyer van het theater te hangen waar de overige mensen de dienst konden volgen. Ik heb af en toe wel moeten lachen om het feit dat dit allemaal nodig was. Jemig zeg, nooit geweten dat pa zo geliefd was bij zoveel mensen.
dinsdag 9 februari 2010 om 16:27
hompel, raar he dan zegt elke dokter toch wat anders!! zo had het zeker niet moeten gaan geen fijne nacht voor hem en jullie..
hoe is het nu met je?? leef je ook in een roes en denk je ach pap komt zo weer thuis! dat heb ik wel heel sterk, al begint het steeds meer tot me door te dringen dat pap nooit meer terug komt!
knuffel van koe
hoe is het nu met je?? leef je ook in een roes en denk je ach pap komt zo weer thuis! dat heb ik wel heel sterk, al begint het steeds meer tot me door te dringen dat pap nooit meer terug komt!
knuffel van koe
dinsdag 9 februari 2010 om 19:21
Ja het is heel raar. Ik heb nog een aantal berichten van hem op mijn antwoordapparaat. Die draai ik zo nu en dan eens af. Zo vertrouwd. Zo alsof het van vandaag had kunnen zijn. Vanmiddag vond ik het wel moeilijk. Mijn moeder was weer druk met andere dingen, het huis was stil zonder pa. En het drong tot me door dat het normale leven weer was begonnen. Het normale leven zonder pa. Wat heb ik gehuild vanmiddag. En daarna ben ik in slaap gevallen op de bank. En heb ik de hele middag gelukkig verder niet meer mee gekregen. Het is moeilijk om weer verder te gaan na zoiets ingrijpends. Verder gaan zonder iemand die mijn hele leven zo dichtbij me heeft gestaan. Dat is heel erg onwennig en voelt vreemd. Hoewel ik soms ook juist helemaal niet voel. En dan is alles alsof er niets gebeurd is. Totdat er weer dat besef is. Een van de bloemstukken staat nu in mijn woonkamer. De steen die ik voor pa had gemaakt ligt naast de kaartjes. De krant was ook vandaag weer gevuld met een stuk over mijn lieve pap. Prachtige sfeerfoto van de crematie erbij. Alle lieve woorden, stukjes en kaartjes... ze doen me nu nog enorm goed. Al is de rust die er nu is na alle zorg en alle regelzaken voor de crematie ook wel heel confronterend.
woensdag 10 februari 2010 om 06:06
quote:hompeltjepompeltje schreef op 02 februari 2010 @ 12:02:
bianca ik heb slecht geslapen. Maar pa is gewoon weer wakker geworden. Het gaat heel erg slecht. Hij ademt heel diep en zwaar. En hij zei dat ik de groeten van mijn overleden oma kreeg. Zijn handen hebben blauwe vlekken. Heb het gevoel dat zijn laatste uren zijn ingegaan. Vandaag krijgt hij zuurstof en een morfine pomp. En ook een nieuw bed met luchtmatras. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Blijf in elk geval bij hem vandaag.
Wat mooi.....!
Heel heel veel sterkte. Voor jou en alle anderen hier
bianca ik heb slecht geslapen. Maar pa is gewoon weer wakker geworden. Het gaat heel erg slecht. Hij ademt heel diep en zwaar. En hij zei dat ik de groeten van mijn overleden oma kreeg. Zijn handen hebben blauwe vlekken. Heb het gevoel dat zijn laatste uren zijn ingegaan. Vandaag krijgt hij zuurstof en een morfine pomp. En ook een nieuw bed met luchtmatras. Ben benieuwd hoe dat zal gaan. Blijf in elk geval bij hem vandaag.
Wat mooi.....!
Heel heel veel sterkte. Voor jou en alle anderen hier
woensdag 10 februari 2010 om 06:54
hompel, goeie morgen meid! beetje kunnen slapen?????
ja leeg en stil is het he... hoe is het met jou moeder dan? met mijne redelijk goed, ze is sterk en zegt dan ja maar ik moet er voor jullie [zusie en mij ] zijn daar is een moeder voor... ach mam, jij bent je man verloren je hebt ook verdriet, ja ja zegt ze dat heb ik ook maar heb papa beloofd om er altijd voor jullie te zijn, dus ook nu! wateen schat.....een echte moeder!!
het is allemaal wat meid, het "gewone" leven gaat gewoon door, de wereld heeft niet stil gestaan, terwijl ons leven een paar weken stil heeft gestaan......
ga straks voor het eerst sinds tijden weer sporten,moet mezelf heen slepen hoor, maar moet heen!! ooit moet het toch weer.. breng strakies mijn kleine meisje naar de creche en ga dan even lang een vriendin, zij gaat voor mij/moeder/zusje een as sieraard maken
ga even met wat voorbeelden heen, kijken of ze dat kan, ze is goudsmid! ze heeft ook onze trouwringen gemaakt, dus dit zal ook wel lukken! ze vond het een hele eer om dit te mogen doen voor ons...daarna lekker sporten en ff de sauna in!!!
eind van de middag komt mam, komt gezellig bij ons eten! ze kan helaas niet eerder, ze moet vanmorgen werken [dapper] en vanmiddag moet ze eerst nog even met hun hondjes lopen anders zitten die zolang binnen, ze komt rond uurtje of 4, ach heb ik ook wat tijd voor mezelf
ja leeg en stil is het he... hoe is het met jou moeder dan? met mijne redelijk goed, ze is sterk en zegt dan ja maar ik moet er voor jullie [zusie en mij ] zijn daar is een moeder voor... ach mam, jij bent je man verloren je hebt ook verdriet, ja ja zegt ze dat heb ik ook maar heb papa beloofd om er altijd voor jullie te zijn, dus ook nu! wateen schat.....een echte moeder!!
het is allemaal wat meid, het "gewone" leven gaat gewoon door, de wereld heeft niet stil gestaan, terwijl ons leven een paar weken stil heeft gestaan......
ga straks voor het eerst sinds tijden weer sporten,moet mezelf heen slepen hoor, maar moet heen!! ooit moet het toch weer.. breng strakies mijn kleine meisje naar de creche en ga dan even lang een vriendin, zij gaat voor mij/moeder/zusje een as sieraard maken
ga even met wat voorbeelden heen, kijken of ze dat kan, ze is goudsmid! ze heeft ook onze trouwringen gemaakt, dus dit zal ook wel lukken! ze vond het een hele eer om dit te mogen doen voor ons...daarna lekker sporten en ff de sauna in!!!eind van de middag komt mam, komt gezellig bij ons eten! ze kan helaas niet eerder, ze moet vanmorgen werken [dapper] en vanmiddag moet ze eerst nog even met hun hondjes lopen anders zitten die zolang binnen, ze komt rond uurtje of 4, ach heb ik ook wat tijd voor mezelf
woensdag 10 februari 2010 om 09:49
sporten word vandaag niet,kleine meisje ziek!! kon het niet over mijn moeder hart verkrijgen om haar naar de creche te brengen en dan te sporten...ze ligt nu lekker in haar eigen bedje te slapen en als er wat is dan is mama dichtbij!!...voordeel ervan kan ik mooi ff alle was erdoor draaien/strijken enzo..
wat een sneeuw zeg,pffff mag nu wel voorjaar worden,ben die sneeuw en kou wel zat!!
wat een sneeuw zeg,pffff mag nu wel voorjaar worden,ben die sneeuw en kou wel zat!!
zaterdag 13 februari 2010 om 02:10
Wat zal dat raar zijn zeg, die dagen na zo'n intense periode en de begrafenis. Zo leeg lijkt me.....
Mijn vader heeft deze week de eerste van een serie chemo kuren ondergaan. Er gebeurt nu tenminste iets. De weken ervoor was het alleen maar wachten en morfine opvoeren. Mijn vader heeft weinig hoop. Ondergaat de kuur alleen maar omdat er een kans is dat de pijn in elk geval minder wordt.
Ben bang voor wat komen gaat, maar heb deze week wel rustiger beleefd dan de voorgaande. Wil niet teveel vooruit denken,dan raak ik in paniek van verdriet.
Mijn vader heeft deze week de eerste van een serie chemo kuren ondergaan. Er gebeurt nu tenminste iets. De weken ervoor was het alleen maar wachten en morfine opvoeren. Mijn vader heeft weinig hoop. Ondergaat de kuur alleen maar omdat er een kans is dat de pijn in elk geval minder wordt.
Ben bang voor wat komen gaat, maar heb deze week wel rustiger beleefd dan de voorgaande. Wil niet teveel vooruit denken,dan raak ik in paniek van verdriet.
zaterdag 13 februari 2010 om 12:23
hompel, heerlijk ff sauna, heb ik vorige week met mijn zusje gedaan!! lekker genieten..
hoe is het met je, kan je het gewone leven weer een beetje op gang krijgen? ik heb er veel moeite mee, al laat ik dat niet altijd aan de buiten wereld merken...
gisteren kreeg onze auto een apk keuring, goed gekeurd, normaal belde ik dan altijd evies pap op om het te vertellen! tot mijn schrik pakte ik de telefoon ging op de bank zitten en en denk zal pap evies bellen......toen in 1x besefte ik dat ik hem niet kan bellen, helemaal overstuur!! wist evies niet wat ik ermee moest't is zo gewoonte om met zulke dingen evies papa te bellen... heb ik mam maar ff sms gestuurd, moest het toch kwijt!!...maar't klopte niet was raar en miste hem evies heel erg.. zo zullen er nog vele momenten volgen.. zeg ik tegen mijn man, ach had pap maar en mobieltje, dan kon ik hem nog even sms-je sturen, zegt mijn man: weet je meid als je pap een telefoon had, dan had hij jou allang gebeld... moest toen lachen door mijn tranen heen... tja dat zal ook zeker zo zijn!!
wytske, weet het even niet meer, wat heeft jou vader voor kanker en wat zijn de vooruitzichten....[sorry hoor vergeet veel momenteel]
vanavond met een hele groep wokken [18pers] wel zin in maar ook weer helemaal niet't leven gaat zo door bij iedereen, terwijl ik mijn "gewone" leven nog niet echt weer op de rails kan krijgen.... kleine meid nog ziek, arme schat!! moest van mijn schoonmoeder lekker gaan wokken wilde thuis blijven bij mijn meisje, maar ze zegt ga maar we redden ons wel is wel even goed voor je.. dat is ook zeker zo!!...moet me er maar evies tegen verzetten en weet zeker als ik er eenmaal ben dat ik me wel redt!!
hoe is het met je, kan je het gewone leven weer een beetje op gang krijgen? ik heb er veel moeite mee, al laat ik dat niet altijd aan de buiten wereld merken...
gisteren kreeg onze auto een apk keuring, goed gekeurd, normaal belde ik dan altijd evies pap op om het te vertellen! tot mijn schrik pakte ik de telefoon ging op de bank zitten en en denk zal pap evies bellen......toen in 1x besefte ik dat ik hem niet kan bellen, helemaal overstuur!! wist evies niet wat ik ermee moest't is zo gewoonte om met zulke dingen evies papa te bellen... heb ik mam maar ff sms gestuurd, moest het toch kwijt!!...maar't klopte niet was raar en miste hem evies heel erg.. zo zullen er nog vele momenten volgen.. zeg ik tegen mijn man, ach had pap maar en mobieltje, dan kon ik hem nog even sms-je sturen, zegt mijn man: weet je meid als je pap een telefoon had, dan had hij jou allang gebeld... moest toen lachen door mijn tranen heen... tja dat zal ook zeker zo zijn!!
wytske, weet het even niet meer, wat heeft jou vader voor kanker en wat zijn de vooruitzichten....[sorry hoor vergeet veel momenteel]
vanavond met een hele groep wokken [18pers] wel zin in maar ook weer helemaal niet't leven gaat zo door bij iedereen, terwijl ik mijn "gewone" leven nog niet echt weer op de rails kan krijgen.... kleine meid nog ziek, arme schat!! moest van mijn schoonmoeder lekker gaan wokken wilde thuis blijven bij mijn meisje, maar ze zegt ga maar we redden ons wel is wel even goed voor je.. dat is ook zeker zo!!...moet me er maar evies tegen verzetten en weet zeker als ik er eenmaal ben dat ik me wel redt!!
zaterdag 13 februari 2010 om 20:34
ja naar he die momenten waarop je even je vader wil bellen. Had het vandaag zo! Normaal ging ik samen met pa naar de sauna. Dat was ons uitje samen. Nu ging ma mee voor mij. Ze kan niet zo goed tegen de sauna. Maar vandaag genoot ze u volop van notabene de aufguss. Ik was echt stomverbaasd. Ma die genoot ik de sauna en aufguss verslaafd was. Dat wilde ik zo graag aan pap vertellen. Jaren riepen we dat ze echt mee moest. Tja bellen heeft geen zin. We maken wel grapjes. Bij thuiskomst... Oh papa is er nog niet. Waar is die dan weer? Oh die is ff naar de hemel. Hoe laat zou hij terug komen dan? Een jaartje of 20 ofzo. T voelt ook zo als je thuis komt. Alsof hij even weg is en zo terug kan komen. Maar goed. De sauna was erg fijn. Even een heerlijk ontspannen dagje. De laatste dagen waren zwaar dit was een luchtig dagje. Wel even prettig.
zondag 14 februari 2010 om 08:56
Hompel.. ben blij dat je leen ekker dagje samen hebt gehad.. en tja, het zal nog wel een tijdje onwerkelijk blijven. Mijn moeder zette heel lang nog een kopje voor mijn vader klaar als ze koffie ging zetten. Blijkbaar heeft iedereen dat soort ervaringen..
Las trouwens dat je een goede uitvaart hebt gehad.. dat is fijn en is zeker in de verwerking goed dat je daar zo op terug kunt kijken...
@Koe.. lees dat jij ook probeert de draad weer op te pakken.
Het is zo moeilijk.. ik weet het.. maar vind het knap dat je het doet!
Meiden!! Tof..!! Jullie vaders zijn trots op jullie...
Marenthe
x
Las trouwens dat je een goede uitvaart hebt gehad.. dat is fijn en is zeker in de verwerking goed dat je daar zo op terug kunt kijken...
@Koe.. lees dat jij ook probeert de draad weer op te pakken.
Het is zo moeilijk.. ik weet het.. maar vind het knap dat je het doet!
Meiden!! Tof..!! Jullie vaders zijn trots op jullie...
Marenthe
x
zondag 14 februari 2010 om 09:37
hompel, ik voel het precies zo, dat pap zo elk moment weer thuis kan komen, dat ie maar "gewoon" evies weg is.... maar helaas de harde realiteit is anders.... fijn dat we elkaar hebben en steun aan elkaar hebben. terwijl me elkaar nooit gezien hebben voelt het zo vertrouwden goed!
marenthe, ja probeer er het beste van te maken..zal wel moeten, heb geen keus!
uit eten [wokken] was heerlijk, was daar een chocolade fondeu dus heb me prima vermaakt met ijs en chocola ha ha ben alleen nu nog vol van het eten!!! was gezellig ff met vrienden weg van alle ellende!!...even niet teveel hoeven nadenken over 't leven...heerlijk! maar soms droomde ik even weg, dacht ik pap waar ben je, dit vond jij ook altijd zo lekker.....
vanmiddag verjaardag van oma [oma van mijn man] viert ze altijd in zaaltje van bejaardenhuis, pfffff.....niet echt veel zin in!! gelukkig begint het om 14.00 en meestalslaapt mijn meissie dan nog, dusse kunnen we later heen!! na de koffie....
marenthe, ja probeer er het beste van te maken..zal wel moeten, heb geen keus!
uit eten [wokken] was heerlijk, was daar een chocolade fondeu dus heb me prima vermaakt met ijs en chocola ha ha ben alleen nu nog vol van het eten!!! was gezellig ff met vrienden weg van alle ellende!!...even niet teveel hoeven nadenken over 't leven...heerlijk! maar soms droomde ik even weg, dacht ik pap waar ben je, dit vond jij ook altijd zo lekker.....
vanmiddag verjaardag van oma [oma van mijn man] viert ze altijd in zaaltje van bejaardenhuis, pfffff.....niet echt veel zin in!! gelukkig begint het om 14.00 en meestalslaapt mijn meissie dan nog, dusse kunnen we later heen!! na de koffie....
zondag 14 februari 2010 om 21:52
[quote]koe26 schreef op 13 februari 2010 @ 12:23:
wytske, weet het even niet meer, wat heeft jou vader voor kanker en wat zijn de vooruitzichten....[sorry hoor vergeet veel momenteel]
quote]
Mijn vader heeft een zeldzame vorm van botkanker. Het komt zelden voor bij mensen boven de 20 of 30. Zjin hele bekken vol, uitzaaiingen in de longen....Omdat het zo weinig voorkomt, weten de artsen ook niet precies hoe het zich ontwikkelt. Ze gaan ervan uit dat hij niet meer beter wordt. Maar of het weken of maanden duurt kunnen ze niet zeggen. Die onzekerheid is zo afschuwelijk.
De chemo van afgelopen week heeft er al aardig ingehakt. Hij voelt zich een dweil. Ik heb mijn vader nog nooit ziek gezien. Tot twee maanden geleden was hij zo sterk.....
Het voelt of ik hem nu al aan het verliezen ben.
wytske, weet het even niet meer, wat heeft jou vader voor kanker en wat zijn de vooruitzichten....[sorry hoor vergeet veel momenteel]
quote]
Mijn vader heeft een zeldzame vorm van botkanker. Het komt zelden voor bij mensen boven de 20 of 30. Zjin hele bekken vol, uitzaaiingen in de longen....Omdat het zo weinig voorkomt, weten de artsen ook niet precies hoe het zich ontwikkelt. Ze gaan ervan uit dat hij niet meer beter wordt. Maar of het weken of maanden duurt kunnen ze niet zeggen. Die onzekerheid is zo afschuwelijk.
De chemo van afgelopen week heeft er al aardig ingehakt. Hij voelt zich een dweil. Ik heb mijn vader nog nooit ziek gezien. Tot twee maanden geleden was hij zo sterk.....
Het voelt of ik hem nu al aan het verliezen ben.
zondag 14 februari 2010 om 23:37
och wytske wat vreselijk. Lijkt me inderdaad vreselijk om naast alle ellende ook nog eens niet te weten wat je kunt verwachten. Al zeggen prognoses vaak ook niet altijd alles. Een kennis hoorde dat haar moeder nog een jaar had. 4jaar later leeft haar moeder nog steeds. Bij mijn pap was het ongeveer een jaar tot anderhalf jaar. T is uiteindelijk een dik half jaar geworden. Het blijft een ziekte die niet goed te peilen is. Naar he die chemos. Zo wil je je vader niet zien. Zo naar! Je zegt dat je nu al t gevoel hebt hem te verliezen. Dat herken ik zo. Elke keer weer een stukje minder te zien van je pa zoals je hem kende. Elke keer weer een stukje slechter. Soms met enorme stappen tegelijk. Soms ook een kleine stap terug de goede kant op. Het is een proces waarin je word mee gesleurd. En het verwerken begint nu al. Geniet zoveel mogelijk van alles. Die kleine momenten. Ze zijn opeens zo waardevol.
Ik ben vandaag samen met ma naar de carnavalsoptocht geweest. Pa was gek op alle feesten hier. Ook carnaval. We weten dat hij wilde dat carnaval door zou gaan. Ook al zijn al zijn vrienden in rouw. Dus we vonden dat we voor pa ons gezicht moesten laten zien. Carnaval gaat door, wij gaan door. Ook feest mag er zijn. Och wat een boel lieve reacties weer. Mensen vonden het fijn dat we er waren.
Ik ben vandaag samen met ma naar de carnavalsoptocht geweest. Pa was gek op alle feesten hier. Ook carnaval. We weten dat hij wilde dat carnaval door zou gaan. Ook al zijn al zijn vrienden in rouw. Dus we vonden dat we voor pa ons gezicht moesten laten zien. Carnaval gaat door, wij gaan door. Ook feest mag er zijn. Och wat een boel lieve reacties weer. Mensen vonden het fijn dat we er waren.
