Relaties
alle pijlers
stiefkind
zondag 7 maart 2010 om 22:07
Mijn vriend heeft een dochter van twaalf en ik kan haar niet verdragen. Al vier jaar probeer ik het iedere keer weer opnieuw om haar positief te benaderen maar als ik haar al zie dan staan mijn haren al recht overeind. Ze komt niet vaak omdat haar moeder heel onwelwillend is. Haar moeder vertelt haar al haar hele leven dat haar vader, mijn vriend, een zak is en een loser en meer vreselijke dingen waardoor ze iedere keer weer argwanend is naar haar vader. Ze heeft totaal geen manieren en heeft de emotionele ontwikkeling van een kind van vijf. Haar moeder is een ontzettende schreeuwlelijk ( Zo'n typisch PVV stemmertje die haar dochter vertelt dat alle buitenlanders op moeten rotten) en vertoont altijd onaangepast gedrag. Ik wéét dat zijn dochter daar niets aan kan doen maar iedere keer als ze er is dan zie ik haar moeder binnen wandelen. Ik sta bekend om mijn grote kinderliefde en mijn eindeloze geduld maar ik heb gewoon niets met haar. En ja. Ik schaam me daarvoor omdat ze gevoelens in me oproept die ik niet ken. Mijn vriend betaalt, niet schrikken, ¤ 355,- p/m voor zijn dochter terwijl hij netto ¤ 2100,-- verdient. Iedere keer als ze komt ziet ze eruit alsof de zak van Max is opengetrokken terwijl haar moeder de duurste dingen koopt voor zichzelf. Wat ik ook heel raar vind is dat ze, ook al is ze twaalf, op iedereens schoot kruipt als ze daar de kans voor krijgt. Ze vertoont gewoon vreemd afwijkend en onaangepast gedrag. Mijn vriend wil of durft niet in te grijpen omdat zijn ex in bepaalde kringen verkeert( drugsscene) en omdat hij weet dat als we St. Jeugdzorg contacteren dat het leven van zijjn dochter op haar kop wordt gezet. En hij zegt: 'ik wil haar nest niet bevuilen'. Ik weet het even niet meer. Aan de ene kant wil ik ingrijpen omdat zijn dochter gewoon emotioneel en sociaal mishandeld word en aan de andere kant betrap ik mezelf er op dat ik niet in wil grijpen omdat ik bang ben dat ze dan bij ons moet komen wonen. Ik voel namelijk niets voor haar.
zondag 7 maart 2010 om 22:13
God, arm kind met zulke ouders. Emotioneel en sociaal mishandeld door haar moeder en emotioneel en sociaal verwaarloosd door haar vader.
Als ik het goed begrijp tenminste. Want hoe is je vriend naar haar toe? Heeft hij een goede band met haar? Spreekt hij zijn ex aan op haar gedrag? Waarom koopt hij geen kleren voor zijn dochter?
Als ik het goed begrijp tenminste. Want hoe is je vriend naar haar toe? Heeft hij een goede band met haar? Spreekt hij zijn ex aan op haar gedrag? Waarom koopt hij geen kleren voor zijn dochter?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zondag 7 maart 2010 om 22:16
Is dit een hartenkreet of een weloverdachte weergave van de feiten? Als ervaren stiefmoeder kan ik weinig positiefs zien in je verhaal. Ik weet uit ervaring dat het vormen van een samengesteld gezin moeilijk en complex kan zijn maar hier houdt mijn begrip toch echt op.
Enfin, als je dan nog iets constructiefs wilt doen, ga dan naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een deskundige die je iets kan leren over het omgaan met (stief-)kinderen. En zorg daarna dat jij en je partner leren communiceren zodat je een lijn kunt trekken en wellicht in staat zult zijn zijn dochter een echt (deeltijd) thuis te bieden.
Enfin, als je dan nog iets constructiefs wilt doen, ga dan naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een deskundige die je iets kan leren over het omgaan met (stief-)kinderen. En zorg daarna dat jij en je partner leren communiceren zodat je een lijn kunt trekken en wellicht in staat zult zijn zijn dochter een echt (deeltijd) thuis te bieden.
zondag 7 maart 2010 om 22:18
Een vader staat meestal machteloos.. hij betaalt kinderalimentatie en flink ook zo te lezen daar moet moeders kleren van kopen. Zelf kleding kopen heeft vaak geen zin, die zie je vaak niet meer terug. Veel exen laten hun kinderen in oude vodden afleveren om dwars te liggen..
Hele vervelende situatie meis, weet waar ik over praat heb zelf ook in een situatie als stiefmoeder gezeten. Het beste wat jij kunt doen is proberen zoveel mogelijk met je partner te praten en je zo min mogelijk ergeren aan het kind. Je bent haar moeder niet dus het is logisch dat jij anders tegen haar aankijkt dan haar vader. Probeer er voor haar te zijn en belangstelling te tonen maar ga niet in de schoenen van de opvoeder staan. Waar ik toen heel veel steun aan heb gehad is de website stiefmoeders.nl allemaal stiefmoeders die tegen dezelfde problematiek aanlopen, daar zul je veel aan hebben!
sterkte!!
Hele vervelende situatie meis, weet waar ik over praat heb zelf ook in een situatie als stiefmoeder gezeten. Het beste wat jij kunt doen is proberen zoveel mogelijk met je partner te praten en je zo min mogelijk ergeren aan het kind. Je bent haar moeder niet dus het is logisch dat jij anders tegen haar aankijkt dan haar vader. Probeer er voor haar te zijn en belangstelling te tonen maar ga niet in de schoenen van de opvoeder staan. Waar ik toen heel veel steun aan heb gehad is de website stiefmoeders.nl allemaal stiefmoeders die tegen dezelfde problematiek aanlopen, daar zul je veel aan hebben!
sterkte!!
zondag 7 maart 2010 om 22:19
zondag 7 maart 2010 om 22:19
Hier heb je niet veel aan, maar ik zou écht niet weten wat je in deze situatie zou moeten doen...pff, wat ingewikkeld.
Van de ene kant zou er toch echt iets moeten gebeuren om dat meisje te behoeden voor nog meer ellende........ maar begrijp ook wel dat je schrik hebt voor de gevolgen daarvan.
Misschien moeten jullie jezelf afvragen in hoeverre jullie kunnen leven met het feit dat jullie haar nu in feite aan haar lot overlaten......
Kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte!
Van de ene kant zou er toch echt iets moeten gebeuren om dat meisje te behoeden voor nog meer ellende........ maar begrijp ook wel dat je schrik hebt voor de gevolgen daarvan.
Misschien moeten jullie jezelf afvragen in hoeverre jullie kunnen leven met het feit dat jullie haar nu in feite aan haar lot overlaten......
Kan alleen maar zeggen: heel veel sterkte!
zondag 7 maart 2010 om 22:23
quote:diaantje1971 schreef op 07 maart 2010 @ 22:19:
Toen je je vriend nam , nam je het hele pakket, dus ook de dochter.
Deal ermee of ga alleen verder.
Je moet het kind los kunnen zien van de moeder, het kind kan er niks aan doen!
Ik vind je een nare vrouw,dat vind ik wel een beetje kort door de bocht? mag ik je vragen waarom je die conclusie trekt? ze doet juist moeite om er iets van te maken en vergis je niet, in een samengesteld gezin stappen is enorm moeilijk en dat merk je pas als je er al inzit en gevoelens hebt voor de man in kwestie.
Toen je je vriend nam , nam je het hele pakket, dus ook de dochter.
Deal ermee of ga alleen verder.
Je moet het kind los kunnen zien van de moeder, het kind kan er niks aan doen!
Ik vind je een nare vrouw,dat vind ik wel een beetje kort door de bocht? mag ik je vragen waarom je die conclusie trekt? ze doet juist moeite om er iets van te maken en vergis je niet, in een samengesteld gezin stappen is enorm moeilijk en dat merk je pas als je er al inzit en gevoelens hebt voor de man in kwestie.
zondag 7 maart 2010 om 22:26
Na vier jaar was het leuk geweest als je voorbij de eerste indruk was proberen te komen om te zien wie het meisje in positieve zin is. De kleding bepaalt niet wie ze is en over eventuele meningen kun je met een kind van die leeftijd leuke discussies voeren. Schootkruipen kun je beperken in tijdsduur maar het is wel fijn als ze ergens het gevoel heeft dat ze er mag zijn.
Arm kind.
Arm kind.
zondag 7 maart 2010 om 22:27
quote:diaantje1971 schreef op 07 maart 2010 @ 22:19:
Toen je je vriend nam , nam je het hele pakket, dus ook de dochter.
Deal ermee of ga alleen verder.
Je moet het kind los kunnen zien van de moeder, het kind kan er niks aan doen!
Ik vind je een nare vrouw,
Hoezo een nare vrouw?
Vind dit een heel makkelijke reactie, net alsof het allemaal zo simpel is??
Toen je je vriend nam , nam je het hele pakket, dus ook de dochter.
Deal ermee of ga alleen verder.
Je moet het kind los kunnen zien van de moeder, het kind kan er niks aan doen!
Ik vind je een nare vrouw,
Hoezo een nare vrouw?
Vind dit een heel makkelijke reactie, net alsof het allemaal zo simpel is??
zondag 7 maart 2010 om 22:27
Er spreekt echt totaal geen enkel gevoel voor het meisje uit de OP, een kind dat ook een deel is van de man waar je zou houden. Maar ook een man die blijkbaar niet de moeite neemt om zijn kind in bescherming te nemen en zelf voor haar zorgt.
Daarnaast is het heel duidelijk dat TO heel slecht over de moeder denkt en het kan haast niet anders of dat het meisje daar iets van voelt.
Daarnaast is het heel duidelijk dat TO heel slecht over de moeder denkt en het kan haast niet anders of dat het meisje daar iets van voelt.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 7 maart 2010 om 22:28
Hoewel ik het bewonderenswaardig van je vind dat je zo open en eerlijk over je negatieve gevoelens praat, terwijl je zelf geloof ik wel weet dat dat niet zozeer met het kind zelf te maken heeft, laat staan dat het er schuld voor draagt, zou ik wel eens goed bij mezelf te rade gaan.
Als jij waarneemt dat dat kind waarschijnlijk mishandeld wordt (emotioneel, sociaal, en dat ze zomaar bij iedereen op schoot kruipt is ook een beetje merkwaardig...), blijf je zeer in gebreke als je dat gewoon laat gebeuren. In dit geval omdat je je niet over je eigen aversie heen kunt zetten, die gezien je mail meer over de moeder gaat dan over het kind.
Als Jeugdzorg reden ziet om in te grijpen, zal er behoorlijk wat mis zijn. Dan is het niet 'Jeugdzorg die het leven van het kind op z'n kop zet'.
Kindermishandeling moet je niet zomaar laten gebeuren!!
Als vriendin van de vader heb jij hier ook verantwoordelijkheid.
Toen ik jong was, waren bepaalde dingen thuis ook niet in orde. Ook ik vertoonde vreemd, onaangepast gedrag, en liep 'in de zak van Max'. In het dorp waarin ik woonde werd ik door veel volwassenen ook met de nek aangekeken, en maar liever niet uitgenodigd op verjaardagsfeestjes, etc. Terwijl een bezorgde, vriendelijke reactie me toen zoveel goed zou hebben gedaan, iemand die door de onaangepastheid, slonzigheid, heen prikte, en inzag dat ik misschien wel hulp nodig had. Ik was toen erg bang, ongelukkig en eenzaam, en had zelf helemaal niet door dat ik gedrag vertoonde dat mensen afschrok (hoe zou een kind dat ook moeten hebben als de belangrijkste opvoeder het niet goed aanleert?).
Jij kunt iets voor dit kind betekenen, ze is nog maar twaalf! Ze verdient het niet om voor haar moeder te worden aangezien. Misschien, als je in haar investeert en als ze de kans krijgt om zich op een gezonde, normale manier te ontplooien, merk je dat je een ander individu dan haar moeder voor je hebt, en kun je met haar een band opbouwen waar haar moeder niets mee te maken heeft, zodat je aversie verdwijnt. Bovendien kan ze dan ook haar vader leren kennen en ontdekken dat het geen zak is. Zou je haar, jezelf en je vriend dat niet gunnen?
Als jij waarneemt dat dat kind waarschijnlijk mishandeld wordt (emotioneel, sociaal, en dat ze zomaar bij iedereen op schoot kruipt is ook een beetje merkwaardig...), blijf je zeer in gebreke als je dat gewoon laat gebeuren. In dit geval omdat je je niet over je eigen aversie heen kunt zetten, die gezien je mail meer over de moeder gaat dan over het kind.
Als Jeugdzorg reden ziet om in te grijpen, zal er behoorlijk wat mis zijn. Dan is het niet 'Jeugdzorg die het leven van het kind op z'n kop zet'.
Kindermishandeling moet je niet zomaar laten gebeuren!!
Als vriendin van de vader heb jij hier ook verantwoordelijkheid.
Toen ik jong was, waren bepaalde dingen thuis ook niet in orde. Ook ik vertoonde vreemd, onaangepast gedrag, en liep 'in de zak van Max'. In het dorp waarin ik woonde werd ik door veel volwassenen ook met de nek aangekeken, en maar liever niet uitgenodigd op verjaardagsfeestjes, etc. Terwijl een bezorgde, vriendelijke reactie me toen zoveel goed zou hebben gedaan, iemand die door de onaangepastheid, slonzigheid, heen prikte, en inzag dat ik misschien wel hulp nodig had. Ik was toen erg bang, ongelukkig en eenzaam, en had zelf helemaal niet door dat ik gedrag vertoonde dat mensen afschrok (hoe zou een kind dat ook moeten hebben als de belangrijkste opvoeder het niet goed aanleert?).
Jij kunt iets voor dit kind betekenen, ze is nog maar twaalf! Ze verdient het niet om voor haar moeder te worden aangezien. Misschien, als je in haar investeert en als ze de kans krijgt om zich op een gezonde, normale manier te ontplooien, merk je dat je een ander individu dan haar moeder voor je hebt, en kun je met haar een band opbouwen waar haar moeder niets mee te maken heeft, zodat je aversie verdwijnt. Bovendien kan ze dan ook haar vader leren kennen en ontdekken dat het geen zak is. Zou je haar, jezelf en je vriend dat niet gunnen?
zondag 7 maart 2010 om 22:29
"Ik sta bekend om mijn grote kinderliefde en mijn eindeloze geduld maar ik heb gewoon niets met haar. En ja. Ik schaam me daarvoor omdat ze gevoelens in me oproept die ik niet ken."
Dit begrijp ik niet. Wat versta je dan onder grote kinderliefde en eindeloze geduld? Als je niet eens begrip en medeleven kunt opbrengen voor het kind dat het dichtst bij je staat, wat betekenen die kwalificaties dan nog?
Dit begrijp ik niet. Wat versta je dan onder grote kinderliefde en eindeloze geduld? Als je niet eens begrip en medeleven kunt opbrengen voor het kind dat het dichtst bij je staat, wat betekenen die kwalificaties dan nog?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zondag 7 maart 2010 om 22:32
quote:Eurydice79 schreef op 07 maart 2010 @ 22:28:
Hoewel ik het bewonderenswaardig van je vind dat je zo open en eerlijk over je negatieve gevoelens praat, terwijl je zelf geloof ik wel weet dat dat niet zozeer met het kind zelf te maken heeft, laat staan dat het er schuld voor draagt, zou ik wel eens goed bij mezelf te rade gaan.
Als jij waarneemt dat dat kind waarschijnlijk mishandeld wordt (emotioneel, sociaal, en dat ze zomaar bij iedereen op schoot kruipt is ook een beetje merkwaardig...), blijf je zeer in gebreke als je dat gewoon laat gebeuren. In dit geval omdat je je niet over je eigen aversie heen kunt zetten, die gezien je mail meer over de moeder gaat dan over het kind.
Als Jeugdzorg reden ziet om in te grijpen, zal er behoorlijk wat mis zijn. Dan is het niet 'Jeugdzorg die het leven van het kind op z'n kop zet'.
Kindermishandeling moet je niet zomaar laten gebeuren!!
Als vriendin van de vader heb jij hier ook verantwoordelijkheid.
Toen ik jong was, waren bepaalde dingen thuis ook niet in orde. Ook ik vertoonde vreemd, onaangepast gedrag, en liep 'in de zak van Max'. In het dorp waarin ik woonde werd ik door veel volwassenen ook met de nek aangekeken, en maar liever niet uitgenodigd op verjaardagsfeestjes, etc. Terwijl een bezorgde, vriendelijke reactie me toen zoveel goed zou hebben gedaan, iemand die door de onaangepastheid, slonzigheid, heen prikte, en inzag dat ik misschien wel hulp nodig had. Ik was toen erg bang, ongelukkig en eenzaam, en had zelf helemaal niet door dat ik gedrag vertoonde dat mensen afschrok (hoe zou een kind dat ook moeten hebben als de belangrijkste opvoeder het niet goed aanleert?).
Jij kunt iets voor dit kind betekenen, ze is nog maar twaalf! Ze verdient het niet om voor haar moeder te worden aangezien. Misschien, als je in haar investeert en als ze de kans krijgt om zich op een gezonde, normale manier te ontplooien, merk je dat je een ander individu dan haar moeder voor je hebt, en kun je met haar een band opbouwen waar haar moeder niets mee te maken heeft, zodat je aversie verdwijnt. Bovendien kan ze dan ook haar vader leren kennen en ontdekken dat het geen zak is. Zou je haar, jezelf en je vriend dat niet gunnen?Mooi gesproken, en ik zou dit vooral richting de vader (immers nog steeds meer verantwoordelijk dan TO) laten lezen. Hij moet hier ook wat mee.
Hoewel ik het bewonderenswaardig van je vind dat je zo open en eerlijk over je negatieve gevoelens praat, terwijl je zelf geloof ik wel weet dat dat niet zozeer met het kind zelf te maken heeft, laat staan dat het er schuld voor draagt, zou ik wel eens goed bij mezelf te rade gaan.
Als jij waarneemt dat dat kind waarschijnlijk mishandeld wordt (emotioneel, sociaal, en dat ze zomaar bij iedereen op schoot kruipt is ook een beetje merkwaardig...), blijf je zeer in gebreke als je dat gewoon laat gebeuren. In dit geval omdat je je niet over je eigen aversie heen kunt zetten, die gezien je mail meer over de moeder gaat dan over het kind.
Als Jeugdzorg reden ziet om in te grijpen, zal er behoorlijk wat mis zijn. Dan is het niet 'Jeugdzorg die het leven van het kind op z'n kop zet'.
Kindermishandeling moet je niet zomaar laten gebeuren!!
Als vriendin van de vader heb jij hier ook verantwoordelijkheid.
Toen ik jong was, waren bepaalde dingen thuis ook niet in orde. Ook ik vertoonde vreemd, onaangepast gedrag, en liep 'in de zak van Max'. In het dorp waarin ik woonde werd ik door veel volwassenen ook met de nek aangekeken, en maar liever niet uitgenodigd op verjaardagsfeestjes, etc. Terwijl een bezorgde, vriendelijke reactie me toen zoveel goed zou hebben gedaan, iemand die door de onaangepastheid, slonzigheid, heen prikte, en inzag dat ik misschien wel hulp nodig had. Ik was toen erg bang, ongelukkig en eenzaam, en had zelf helemaal niet door dat ik gedrag vertoonde dat mensen afschrok (hoe zou een kind dat ook moeten hebben als de belangrijkste opvoeder het niet goed aanleert?).
Jij kunt iets voor dit kind betekenen, ze is nog maar twaalf! Ze verdient het niet om voor haar moeder te worden aangezien. Misschien, als je in haar investeert en als ze de kans krijgt om zich op een gezonde, normale manier te ontplooien, merk je dat je een ander individu dan haar moeder voor je hebt, en kun je met haar een band opbouwen waar haar moeder niets mee te maken heeft, zodat je aversie verdwijnt. Bovendien kan ze dan ook haar vader leren kennen en ontdekken dat het geen zak is. Zou je haar, jezelf en je vriend dat niet gunnen?Mooi gesproken, en ik zou dit vooral richting de vader (immers nog steeds meer verantwoordelijk dan TO) laten lezen. Hij moet hier ook wat mee.
zondag 7 maart 2010 om 22:35
Ik las laatst een artikel over jeugdzorg en daar vinden ze het juist liever hebben dat een kind de kat uit de boom kijkt dan dat het meteen bij iemand op schoot kruipt. Ik weet niet wat ze er precies zeiden, het betekent iets dat een kind vrij grenzeloos is in sociale contacten leggen. Fijn als ze over vier jaar de kroeg in gaat.
Als je echt denkt dat er iets aan de hand is, zou ik misschien toch met je vriend praten en misschien met de huisarts ofzo. Als er echt iets is en het gaat wel fout, dan hou je misschien altijd spijt dat je niet ingegrepen hebt.
Als je echt denkt dat er iets aan de hand is, zou ik misschien toch met je vriend praten en misschien met de huisarts ofzo. Als er echt iets is en het gaat wel fout, dan hou je misschien altijd spijt dat je niet ingegrepen hebt.
zondag 7 maart 2010 om 22:39
Bah, wat ben jij een vreselijke vrouw!!
Je wist van tevoren dat je vriend een dochter had.
En jij een kinderliefhebber? Laat me niet lachen.
Ik zou wel eens willen weten hoe jij je gevoeld had, als jij in haar(dochter's) schoenen gestaan had.
Jaa en zoveel allimentatie vind ik het niet, bij een netto salaris van ¤2100. Een kind heb je voor je hele leven en moet je dan ook onderhouden.
Heb je zelf ook kinderen?
En kom op! Als zij bij haar vader wil wonen, moet dat toch zeker kunnen?
Je wist van tevoren dat je vriend een dochter had.
En jij een kinderliefhebber? Laat me niet lachen.
Ik zou wel eens willen weten hoe jij je gevoeld had, als jij in haar(dochter's) schoenen gestaan had.
Jaa en zoveel allimentatie vind ik het niet, bij een netto salaris van ¤2100. Een kind heb je voor je hele leven en moet je dan ook onderhouden.
Heb je zelf ook kinderen?
En kom op! Als zij bij haar vader wil wonen, moet dat toch zeker kunnen?
zondag 7 maart 2010 om 22:41
quote:rosanna08 schreef op 07 maart 2010 @ 22:27:
Er spreekt echt totaal geen enkel gevoel voor het meisje uit de OP, een kind dat ook een deel is van de man waar je zou houden. Maar ook een man die blijkbaar niet de moeite neemt om zijn kind in bescherming te nemen en zelf voor haar zorgt.
Daarnaast is het heel duidelijk dat TO heel slecht over de moeder denkt en het kan haast niet anders of dat het meisje daar iets van voelt.
Hé-le-maal mee eens!
Arm arm meisje....
Er spreekt echt totaal geen enkel gevoel voor het meisje uit de OP, een kind dat ook een deel is van de man waar je zou houden. Maar ook een man die blijkbaar niet de moeite neemt om zijn kind in bescherming te nemen en zelf voor haar zorgt.
Daarnaast is het heel duidelijk dat TO heel slecht over de moeder denkt en het kan haast niet anders of dat het meisje daar iets van voelt.
Hé-le-maal mee eens!
Arm arm meisje....
zondag 7 maart 2010 om 22:43
zondag 7 maart 2010 om 22:43
Maarre.. Bureau Jeugdzorg doet trouwens niets hoor mocht je daar langs gaan. Ze horen je verhaal wel aan en noteren het een en ander, maar alleen na een melding vanuit school en/of politie kunnen ze hier wat mee gaan doen.
Mogelijk zou je (anoniem) de kinderbescherming kunnen bellen, weet alleen niet of je daar de juiste persoon voor bent als vriendin van haar vader. Misschien onzin hoor! Weet dat namelijk niet, heb hier zelf ook erg aan getwijfeld. Zelf ben ik namelijk bang dat zij het zo interpreteren dat ik bewust de moeder in mijn voordeel zwart zou willen maken!
Mogelijk zou je (anoniem) de kinderbescherming kunnen bellen, weet alleen niet of je daar de juiste persoon voor bent als vriendin van haar vader. Misschien onzin hoor! Weet dat namelijk niet, heb hier zelf ook erg aan getwijfeld. Zelf ben ik namelijk bang dat zij het zo interpreteren dat ik bewust de moeder in mijn voordeel zwart zou willen maken!
zondag 7 maart 2010 om 22:47
