Psyche
alle pijlers
Geen zin meer..
dinsdag 18 mei 2010 om 21:12
Voor de duidelijkheid dit is geen zelfmoordaankondiging en heb ook absoluut geen plannen in die richting, maar
Ik heb totaal geen zin (meer) in het leven. Meer staat tussen haakjes omdat ik de afgelopen 18? (kan niet helemaal plaatsen, ben nu 30) jaar niet leven als prima optie heb gezien. Ik heb een aantal periodes gehad dat ik wel over dacht om er uit te stappen en periodes dat dat het eigenlijk wel prima gaat, maar toch nog steeds het gevoel dat het niet zo hoeft aanwezig is.
Hoewel ik oprecht van mensen houdt en ook wel echt plezier kan hebben zie ik de waarde van het leven niet in. Als het morgen afgelopen is, vind ik dat meer dan prima.
Zijn er mensen die dit herkennen? Ik wil er graag met anderen over praten, maar het komt al gauw zo eng over ( mensen zijn bang dat je jezelf iets gaat aandoen). Op het psyche-forum zijn heel veel dames sie het heel erg niet makkelijk hebben ( gehad), maar hoe ellendig de verhalen ook zijn, ik proef toch vaak een soort "glad to be alive" gevoel. Wat natuurlijk heel positief is. Alleen voel ik dat niet zo.
Beetje warrig verhaal. sorry daarvoor.
Ik heb totaal geen zin (meer) in het leven. Meer staat tussen haakjes omdat ik de afgelopen 18? (kan niet helemaal plaatsen, ben nu 30) jaar niet leven als prima optie heb gezien. Ik heb een aantal periodes gehad dat ik wel over dacht om er uit te stappen en periodes dat dat het eigenlijk wel prima gaat, maar toch nog steeds het gevoel dat het niet zo hoeft aanwezig is.
Hoewel ik oprecht van mensen houdt en ook wel echt plezier kan hebben zie ik de waarde van het leven niet in. Als het morgen afgelopen is, vind ik dat meer dan prima.
Zijn er mensen die dit herkennen? Ik wil er graag met anderen over praten, maar het komt al gauw zo eng over ( mensen zijn bang dat je jezelf iets gaat aandoen). Op het psyche-forum zijn heel veel dames sie het heel erg niet makkelijk hebben ( gehad), maar hoe ellendig de verhalen ook zijn, ik proef toch vaak een soort "glad to be alive" gevoel. Wat natuurlijk heel positief is. Alleen voel ik dat niet zo.
Beetje warrig verhaal. sorry daarvoor.
dinsdag 18 mei 2010 om 21:26
dinsdag 18 mei 2010 om 21:28
Ik snap ook wel wat je bedoeld.
Soms vind ik alles zo vreselijk relatief. En soms is best vaak.
En dan eens in de zoveel tijd heb ik sombere buien. Dan is het lastig.
Maar het pluspunt van dat gevoel is dat ik daardoor wel meer durf dan een ander en er daardoor ook leuke dingen op mijn pad komen.
En daar leef ik dan op.
Klinkt niet echt gezond..haha
Soms vind ik alles zo vreselijk relatief. En soms is best vaak.
En dan eens in de zoveel tijd heb ik sombere buien. Dan is het lastig.
Maar het pluspunt van dat gevoel is dat ik daardoor wel meer durf dan een ander en er daardoor ook leuke dingen op mijn pad komen.
En daar leef ik dan op.
Klinkt niet echt gezond..haha
..popcorn?
dinsdag 18 mei 2010 om 21:36
Ik herken het wel.
Ook ik zal geen einde aan mijn leven maken (wel heel vaak aan gedacht). Maar ik zou het niet erg vinden als het morgen over zou zijn. Sterker nog en dit klinkt heel hard, maar ik ben er nog uit of ik behandeling zou willen bij ziekte.
Ik zie ook het nut van het leven niet. En ik ben niet blij met hoe ik ben. Een deel van mij dan.
Depressief ben ik trouwens niet.
Ook ik zal geen einde aan mijn leven maken (wel heel vaak aan gedacht). Maar ik zou het niet erg vinden als het morgen over zou zijn. Sterker nog en dit klinkt heel hard, maar ik ben er nog uit of ik behandeling zou willen bij ziekte.
Ik zie ook het nut van het leven niet. En ik ben niet blij met hoe ik ben. Een deel van mij dan.
Depressief ben ik trouwens niet.
dinsdag 18 mei 2010 om 21:42
dinsdag 18 mei 2010 om 21:42
dinsdag 18 mei 2010 om 21:57
ik herken het wel. ben niet depressief en heb geen zelfmoordneigingen, ook nooit gehad. Maar ik vind het leven moeilijk en niet leuk. Ook al heb ik alles
wat mn hartje begeerd. En zoals ik al aan gaf, ben niet het type dat hele dag in mn bed ligt te janken. Heb gewoon huisje, boompje, beestje waar ik ook best wel van geniet. Kan vaak genoeg lachen, en genieten van de mooie dingen
om mij heen. Maar ik zou het voor mijzelf ook niet erg vinden als het leven afgelopen zou zijn morgen. Al klinkt het best wel raar en hard nu ik het zelf zo neer zet. Maar voor familie en vrienden
vind ik het wel natuurlijk naar als ze mij moeten missen. En er zijn ook dingen waarvan ik het jammer zou vinden als ik dat nooit zou mee maken. Maar ik vind het best moeilijk om continu mijn hoofd boven water te moeten houden.
Aan de eisen voldoen die anderen van mij verwachten, kritiek aanvaarden, hard werken maar weinig verdienen, sociale leven bijhouden, onbegrip hoe naar mensen kunnen zijn, etc etc. Vooral het moeten en de verplichtingen.
wat mn hartje begeerd. En zoals ik al aan gaf, ben niet het type dat hele dag in mn bed ligt te janken. Heb gewoon huisje, boompje, beestje waar ik ook best wel van geniet. Kan vaak genoeg lachen, en genieten van de mooie dingen
om mij heen. Maar ik zou het voor mijzelf ook niet erg vinden als het leven afgelopen zou zijn morgen. Al klinkt het best wel raar en hard nu ik het zelf zo neer zet. Maar voor familie en vrienden
vind ik het wel natuurlijk naar als ze mij moeten missen. En er zijn ook dingen waarvan ik het jammer zou vinden als ik dat nooit zou mee maken. Maar ik vind het best moeilijk om continu mijn hoofd boven water te moeten houden.
Aan de eisen voldoen die anderen van mij verwachten, kritiek aanvaarden, hard werken maar weinig verdienen, sociale leven bijhouden, onbegrip hoe naar mensen kunnen zijn, etc etc. Vooral het moeten en de verplichtingen.
dinsdag 18 mei 2010 om 22:05
Ik denk da er t heel veel mensen zijn die dat hebben, meer dan je denkt.
Ik heb best wel veel dingen waar ik dankbaar voor mag zijn, althans dat hoor ik regelmatig, positief zijn niet naar de negatieve dingen kijken.
Nee, ik wil niet dood, maar als het straks ineens afgelopen zou zijn vind ik dat vervelender voor anderen.Ik maak er het beste van en ik hoop dat er een dag komt dat ik er anders over denk.
Ik heb best wel veel dingen waar ik dankbaar voor mag zijn, althans dat hoor ik regelmatig, positief zijn niet naar de negatieve dingen kijken.
Nee, ik wil niet dood, maar als het straks ineens afgelopen zou zijn vind ik dat vervelender voor anderen.Ik maak er het beste van en ik hoop dat er een dag komt dat ik er anders over denk.
dinsdag 18 mei 2010 om 22:08
quote:Heyjij schreef op 18 mei 2010 @ 21:57:
ik herken het wel. ben niet depressief en heb geen zelfmoordneigingen, ook nooit gehad. Maar ik vind het leven moeilijk en niet leuk. Ook al heb ik alles
wat mn hartje begeerd. En zoals ik al aan gaf, ben niet het type dat hele dag in mn bed ligt te janken. Heb gewoon huisje, boompje, beestje waar ik ook best wel van geniet. Kan vaak genoeg lachen, en genieten van de mooie dingen
om mij heen. Maar ik zou het voor mijzelf ook niet erg vinden als het leven afgelopen zou zijn morgen. Al klinkt het best wel raar en hard nu ik het zelf zo neer zet. Maar voor familie en vrienden
vind ik het wel natuurlijk naar als ze mij moeten missen. En er zijn ook dingen waarvan ik het jammer zou vinden als ik dat nooit zou mee maken. Maar ik vind het best moeilijk om continu mijn hoofd boven water te moeten houden.
Aan de eisen voldoen die anderen van mij verwachten, kritiek aanvaarden, hard werken maar weinig verdienen, sociale leven bijhouden, onbegrip hoe naar mensen kunnen zijn, etc etc. Vooral het moeten en de verplichtingen.Sommige dingen zijn erg herkenbaar, ik ben ook zeker niet depressief.Soms wel moe van alles, maar zielig voel ik me niet
ik herken het wel. ben niet depressief en heb geen zelfmoordneigingen, ook nooit gehad. Maar ik vind het leven moeilijk en niet leuk. Ook al heb ik alles
wat mn hartje begeerd. En zoals ik al aan gaf, ben niet het type dat hele dag in mn bed ligt te janken. Heb gewoon huisje, boompje, beestje waar ik ook best wel van geniet. Kan vaak genoeg lachen, en genieten van de mooie dingen
om mij heen. Maar ik zou het voor mijzelf ook niet erg vinden als het leven afgelopen zou zijn morgen. Al klinkt het best wel raar en hard nu ik het zelf zo neer zet. Maar voor familie en vrienden
vind ik het wel natuurlijk naar als ze mij moeten missen. En er zijn ook dingen waarvan ik het jammer zou vinden als ik dat nooit zou mee maken. Maar ik vind het best moeilijk om continu mijn hoofd boven water te moeten houden.
Aan de eisen voldoen die anderen van mij verwachten, kritiek aanvaarden, hard werken maar weinig verdienen, sociale leven bijhouden, onbegrip hoe naar mensen kunnen zijn, etc etc. Vooral het moeten en de verplichtingen.Sommige dingen zijn erg herkenbaar, ik ben ook zeker niet depressief.Soms wel moe van alles, maar zielig voel ik me niet
dinsdag 18 mei 2010 om 22:14
Elke ochtend als ik wakker word denk ik dat dat niet had gehoeven, maar zodra ik uit mijn bed stap amuseer ik me prima. Ik hoop dat ik er niks van merk als ik doodga, maar dat is meestal niet zo. In het gewone leven krijg je een pijnlijke langzame dood. Kanker, of chronische mobiliteitsproblemen voordat je eindelijk wegmag.
De ochtend is dus de enige hobbel, en voor de rest leef ik per minuut.
De ochtend is dus de enige hobbel, en voor de rest leef ik per minuut.
dinsdag 18 mei 2010 om 22:28
ik denk dat ik echt dood wil. Ook ik probeer er wat van te maken en kan intens genieten, maar als ik de balans opmaak dan is de conclusie dat ik er vooral geen ruk aan vind. Als of je naar een eindeloze saaie fim zit te kijken of een veel te lange nergens over gaande vergaderingen - het gaat te ver om je baan op te zeggen voor die regelmatig terugkerende terreur van eindeloze totaal oninteressante monologen, maar het verpest toch aardig de sfeer.
Het is best lang geleden, maar heb ook wel een tijdje gehad dat ik echt niet meer wilde en heel serieus overwogen heb, maar uiteindelijk durfde ik het niet. Ik durfde het mijn ouders niet aan te doen en ik denk als het erop aan kom dat ik ook niet durf - te springen oid.
Ik denk dat als er een easy way out zou bestaan, dan zou ik daar zeker voor gaan, maar die heb ik tot op heden niet gevonden.
Het is best lang geleden, maar heb ook wel een tijdje gehad dat ik echt niet meer wilde en heel serieus overwogen heb, maar uiteindelijk durfde ik het niet. Ik durfde het mijn ouders niet aan te doen en ik denk als het erop aan kom dat ik ook niet durf - te springen oid.
Ik denk dat als er een easy way out zou bestaan, dan zou ik daar zeker voor gaan, maar die heb ik tot op heden niet gevonden.
dinsdag 18 mei 2010 om 22:36
Ik ben bang, dat als ik het doe, dat het mislukt en ik gehandicapt raak. En zodoende een last voor mijn ouders word.
Ik heb wel altijd, dat ik denk, als ik op het station sta en er dendert een trein voorbij: Wat als ik het nou echt doe??
Ik heb ook ooit een docu gezien, dat als je zelfmoord pleegt, dat je dan voor straf eeuwig moet dwalen. En dit weerhoudt mij er ook van om het te doen.
Ik heb wel altijd, dat ik denk, als ik op het station sta en er dendert een trein voorbij: Wat als ik het nou echt doe??
Ik heb ook ooit een docu gezien, dat als je zelfmoord pleegt, dat je dan voor straf eeuwig moet dwalen. En dit weerhoudt mij er ook van om het te doen.
dinsdag 18 mei 2010 om 22:51
sluit niks uit, maar gok erop dat als je dood gaat, dat het gewoon ophoudt. Die trein gedachte - ja dat heb ik zo vaak. heb pas iemand leren kennen met suikerziekte - denk ik - zal ik wat spuitjes pikken -dan ga je beetje google-kom je weer bedrogen uit! Bijna alle "bekende" methoden zijn of heel naar - geweldadig, pijnlijk) of is maar een kleine kans van slagen of geheel kansloos.
Heb wel het gevoel dat het uiteindelijk onvermijdelijk is. Ben bang juist ik gruwelijk oud ga worden - want ja gelukkig heb ik wel lekker gezond - maar de gedachte dat ik nog 50 jaar moet.
ik snap ook niet zo waarom ik zo anders denk. op NGC heb je van die docu's over gevangenissen, waar mensen levenslang vast zitten, het leven keihard is en toch doen die mensen er alles aan om te overleven.
Heb wel het gevoel dat het uiteindelijk onvermijdelijk is. Ben bang juist ik gruwelijk oud ga worden - want ja gelukkig heb ik wel lekker gezond - maar de gedachte dat ik nog 50 jaar moet.
ik snap ook niet zo waarom ik zo anders denk. op NGC heb je van die docu's over gevangenissen, waar mensen levenslang vast zitten, het leven keihard is en toch doen die mensen er alles aan om te overleven.
