Gezondheid
alle pijlers
Een abortus of een moeder van 2 worden?
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:22
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Ik vind abortus vreselijk maar het idee aan nu een tweede kind en alle moeilijkheden als alleenstaande moeder wil ik niet eens aan denken, ook is voor mij de vraag hoe een abortus in dit stadium wordt uitgevoerd, door een zuigkap??of echt met messen?
Ik ben zo tegen abortus dat het door me gevoel helemaal tegengehouden wordt, maar me verstand zegt me iets, ben heel bang dat ik instort, als alleenstaande moeder van 2 of door een abortus, verdorrie ik heb echt hulp en advies nodig zit hier te janken voelt zo rot allemaal.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Ik vind abortus vreselijk maar het idee aan nu een tweede kind en alle moeilijkheden als alleenstaande moeder wil ik niet eens aan denken, ook is voor mij de vraag hoe een abortus in dit stadium wordt uitgevoerd, door een zuigkap??of echt met messen?
Ik ben zo tegen abortus dat het door me gevoel helemaal tegengehouden wordt, maar me verstand zegt me iets, ben heel bang dat ik instort, als alleenstaande moeder van 2 of door een abortus, verdorrie ik heb echt hulp en advies nodig zit hier te janken voelt zo rot allemaal.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:28
Hoi meisje,
Ten eerste wat ontzettend balen dat je ongewenst zwanger bent geraakt.
Ik weet niet wat je moet doen.
Maar ik zou zeggen google langs forums over dit onderwerp.
Ik heb zelf een abortus laten doen toen ik 21 jaar was, ik was 8 weken heen-het was een couratage (of hoe het heet) het viel me mee toen.
Ik heb er spijt van zeker omdat ik nu 36 ben en met die zgn belangrijke opleiding waar ik toen mee bezig was, nu niets meer doe.
Plus ik heb ze nog steeds niet: kinderen.
Het is er niet meer van gekomen.
Ten eerste wat ontzettend balen dat je ongewenst zwanger bent geraakt.
Ik weet niet wat je moet doen.
Maar ik zou zeggen google langs forums over dit onderwerp.
Ik heb zelf een abortus laten doen toen ik 21 jaar was, ik was 8 weken heen-het was een couratage (of hoe het heet) het viel me mee toen.
Ik heb er spijt van zeker omdat ik nu 36 ben en met die zgn belangrijke opleiding waar ik toen mee bezig was, nu niets meer doe.
Plus ik heb ze nog steeds niet: kinderen.
Het is er niet meer van gekomen.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:32
Bedankt voor je reactie , ik ben erg bang dat ik het niet aankan zo in mijn eentje, met een kind red ik het wel maar met 2 ik ben er oprecht bang van. Opleiding heeft er niet heel veel mee te maken
De situatie met vriend of zeg mr ex is erg onduidelijk misschien ziet er nog toekomst in maar miss ook niet dus wil in ieder geval om teleurstelling te voorkomen niet op hem bouwen als ik mijn toekomst voor me zie.
De situatie met vriend of zeg mr ex is erg onduidelijk misschien ziet er nog toekomst in maar miss ook niet dus wil in ieder geval om teleurstelling te voorkomen niet op hem bouwen als ik mijn toekomst voor me zie.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:34
Oh oh oh. De vader wil het kind niet. Heeft hij wel contact met jullie dochtertje?
Jij wilt het kind eigenlijk ook niet.
Wil jouw moeder, die me in de gezinssituatie ook een rol lijkt te spelen, eigenlijk wel nog een klein kind erbij?
Abortus = curettage, een soort zuiger. Messen komen er niet aan te pas, we leven niet meer in de middeleeuwen. (hoewel, misschien ook wel. wat voor voorbehoedsmiddelen gebruiken jij en je partner?)
Volgende vraag: je stelt dat de vader best voor jullie kan zorgen. KAN wel, maar WIL niet. En dit is niet de eerste keer. wat voor relatie heb jij met deze man?
Nu zorgt ipv hij, jouw moeder voor jullie. Wat zijn concreet jouw plannen voor je eigen toekomst?
Als jij echte bezwaren hebt tegen abortus, dan zul je je eerst heel goed voor moeten laten lichten. Welke beslissing je ook neemt, de gevolgen zul je voor de rest van je leven mee dragen. Je hebt een kindje. Je weet wat het moederschap is. Je bent 'tegen' abortus, maar overweegt het toch, als een soort van anti-conceptie achteraf oplossing. je zult je heel goed moeten realiseren, dat je met dit verhaal niet alleen maar begrip zult krijgen vanuit je omgeving. je zult je ook heel goed moeten afvragen of jij, na een eventuele abortus, met jezelf in het reine kunt komen en jezelf kunt vergeven. Iets doen wat tegen je eigen waarden in druist, kan verstrekkende gevolgen hebben. Instorten is daarvan pas het begin. Het kan invloed hebben op de rest van je leven, als je het niet goed leert verwerken. Besef dat goed.
Je zult ook een hele heldere schets moeten maken, van wat jij jouw twee kinderen te beiden hebt. Ik ga er nu even vanuit dat je het alleen zal moeten klaren, dus zonder vader van de kinderen en uiteindelijk ook zonder je moeder. Jij bent HUN moeder en alles wat ze hebben. Als je besluit het kind te laten komen, dan zul je zelf verantwoording moeten nemen.
Heb je eea eigenlijk al met je moeder besproken?? Lijkt me ook voor haar nog al pittig.
Laatste vraag (voor nu): wat voor voorbehoedsmiddelen gebruik je? En wat gebruikte je voor je de eerste keer zwanger werd? heb je wel eens overwogen om altijd condooms te gebruiken??
Jij wilt het kind eigenlijk ook niet.
Wil jouw moeder, die me in de gezinssituatie ook een rol lijkt te spelen, eigenlijk wel nog een klein kind erbij?
Abortus = curettage, een soort zuiger. Messen komen er niet aan te pas, we leven niet meer in de middeleeuwen. (hoewel, misschien ook wel. wat voor voorbehoedsmiddelen gebruiken jij en je partner?)
Volgende vraag: je stelt dat de vader best voor jullie kan zorgen. KAN wel, maar WIL niet. En dit is niet de eerste keer. wat voor relatie heb jij met deze man?
Nu zorgt ipv hij, jouw moeder voor jullie. Wat zijn concreet jouw plannen voor je eigen toekomst?
Als jij echte bezwaren hebt tegen abortus, dan zul je je eerst heel goed voor moeten laten lichten. Welke beslissing je ook neemt, de gevolgen zul je voor de rest van je leven mee dragen. Je hebt een kindje. Je weet wat het moederschap is. Je bent 'tegen' abortus, maar overweegt het toch, als een soort van anti-conceptie achteraf oplossing. je zult je heel goed moeten realiseren, dat je met dit verhaal niet alleen maar begrip zult krijgen vanuit je omgeving. je zult je ook heel goed moeten afvragen of jij, na een eventuele abortus, met jezelf in het reine kunt komen en jezelf kunt vergeven. Iets doen wat tegen je eigen waarden in druist, kan verstrekkende gevolgen hebben. Instorten is daarvan pas het begin. Het kan invloed hebben op de rest van je leven, als je het niet goed leert verwerken. Besef dat goed.
Je zult ook een hele heldere schets moeten maken, van wat jij jouw twee kinderen te beiden hebt. Ik ga er nu even vanuit dat je het alleen zal moeten klaren, dus zonder vader van de kinderen en uiteindelijk ook zonder je moeder. Jij bent HUN moeder en alles wat ze hebben. Als je besluit het kind te laten komen, dan zul je zelf verantwoording moeten nemen.
Heb je eea eigenlijk al met je moeder besproken?? Lijkt me ook voor haar nog al pittig.
Laatste vraag (voor nu): wat voor voorbehoedsmiddelen gebruik je? En wat gebruikte je voor je de eerste keer zwanger werd? heb je wel eens overwogen om altijd condooms te gebruiken??
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:37
Neem de tijd in ieder geval en trek je even terug op jezelf om over je eigen gevoelens na te denken en laat anderen even niet toe in het bepalen en sturen van je mening.
Zoals wij hier..ga naar 'ervaringsdeskundigen' zoeken van jouw leeftijd op forums en weeg de voor en nadelen tegen elkaar af en luister naar je gevoel.
En je verstand..die is ook belangrijk. heel veel sterkte.
Zoals wij hier..ga naar 'ervaringsdeskundigen' zoeken van jouw leeftijd op forums en weeg de voor en nadelen tegen elkaar af en luister naar je gevoel.
En je verstand..die is ook belangrijk. heel veel sterkte.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:45
Ik weet niet.... een abortus zelf zal niet zoveel inpakt hebben. Beetje pijn waarschijnlijk.
Maar de pijn in je hart daarna, misschien wel je hele leven lang?Dat is niet te voorspellen maar als ik het in mijn omgeving hoor van mensen die wel de keuze voor abortus hebben gemaakt, ze hebben stuk voor stuk spijt of een schuldgevoel in ieder geval.Ik denk zelf dat het je je leven lang zal achtervolgen.
Natuurlijk zal je zelf je keuze moeten maken en weet ik niet hoe stabiel of instabiel jij bent zonder hormonen, maar als je goed voor 1 kindje kan zorgen, zal het met twee ook moeten lukken.
Maar de pijn in je hart daarna, misschien wel je hele leven lang?Dat is niet te voorspellen maar als ik het in mijn omgeving hoor van mensen die wel de keuze voor abortus hebben gemaakt, ze hebben stuk voor stuk spijt of een schuldgevoel in ieder geval.Ik denk zelf dat het je je leven lang zal achtervolgen.
Natuurlijk zal je zelf je keuze moeten maken en weet ik niet hoe stabiel of instabiel jij bent zonder hormonen, maar als je goed voor 1 kindje kan zorgen, zal het met twee ook moeten lukken.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:46
Hoi Vlammetje, het citeren van een bericht lukt niet erg dus mr op deze manier, als eerste bedankt voor je lange reactie!
Ik verwacht als eerste punt zeker niet alleen positieve reacties, dat hoeft ook niet.
Mijn moeder is zelf ook tegen een abortus, en zou op zich nog wel een tijdje ons in huis kunnen nemen, over de vader , hij ziet mijn dochtertje nog op vaste basis, hij heeft een eigen huis ,in het verleden heeft hij samenwonen daangeboden en heb ik het afgeblazen, nu is het andersom meer,. Hij is een stukje ouder en heeft al een kind thuis wonen en wil geen problemen met ex die tegen relatie van ons is en zijn dochter dreigt af te pakken..
Dus dat een beetje, ik weet niet of ik na een abortus in het reine kan komen door deze situatie
Ik verwacht als eerste punt zeker niet alleen positieve reacties, dat hoeft ook niet.
Mijn moeder is zelf ook tegen een abortus, en zou op zich nog wel een tijdje ons in huis kunnen nemen, over de vader , hij ziet mijn dochtertje nog op vaste basis, hij heeft een eigen huis ,in het verleden heeft hij samenwonen daangeboden en heb ik het afgeblazen, nu is het andersom meer,. Hij is een stukje ouder en heeft al een kind thuis wonen en wil geen problemen met ex die tegen relatie van ons is en zijn dochter dreigt af te pakken..
Dus dat een beetje, ik weet niet of ik na een abortus in het reine kan komen door deze situatie
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:52
quote:probleempje4 schreef op 07 augustus 2010 @ 20:22:
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Je hebt dus eigenlijk helemaal niks: geen huis, geen werk, nog geen opleiding en al 'n baby waar je voor moet zien te zorgen. Niet echt 'n verstandige positie om er nog 'n kind bij te nemen.
Dat je vriend/ex voor je kind zou kunnen zorgen, wil nog niet zeggen dat ie dat wil. Hij zal andere prioriteiten in zijn leven hebben en zijn toekomst niet willen verkwanselen door voor 2 kinderen krom te moeten liggen. Zou alleen handig zijn als een van z'n prioriteiten condooms of 'n sterilisatie worden als ie niet ongewenst aan ongelukjes wil vast komen te zitten.
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.
Je hebt dus eigenlijk helemaal niks: geen huis, geen werk, nog geen opleiding en al 'n baby waar je voor moet zien te zorgen. Niet echt 'n verstandige positie om er nog 'n kind bij te nemen.
Dat je vriend/ex voor je kind zou kunnen zorgen, wil nog niet zeggen dat ie dat wil. Hij zal andere prioriteiten in zijn leven hebben en zijn toekomst niet willen verkwanselen door voor 2 kinderen krom te moeten liggen. Zou alleen handig zijn als een van z'n prioriteiten condooms of 'n sterilisatie worden als ie niet ongewenst aan ongelukjes wil vast komen te zitten.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:53
Probleempje,
Probeer er op een andere manier er tegen aan te kijken, stel je woont samen en jullie krijgen dit kindje, vlak na de geboorte van dit kindje vertrekt je partner en moet je het voortaan alleen doen, zoals veel vrouwen moeten en kunnen, jij weet nu dat als je kiest voor dit kindje dat je er alleen voor staat,dat is het enige verschil,kan je met je moeder praten over eventuele ondersteuning als jij in een eigen huisje woont met je kinderen?, ondersteuning in de zin dat je zo nodig eens een middag even terug naar bed kan, je moeder af en toe taken van jou overneemt zodat jij voldoende rust krijgt zodat je ook je studie beter aan kan?
Streep voor je zelf af waarom wel en waarom niet het kindje laten komen
By the weg een vent die zich laat ketenen door zijn ex daar heb je niks aan, hij laat het zelf toe.
Probeer er op een andere manier er tegen aan te kijken, stel je woont samen en jullie krijgen dit kindje, vlak na de geboorte van dit kindje vertrekt je partner en moet je het voortaan alleen doen, zoals veel vrouwen moeten en kunnen, jij weet nu dat als je kiest voor dit kindje dat je er alleen voor staat,dat is het enige verschil,kan je met je moeder praten over eventuele ondersteuning als jij in een eigen huisje woont met je kinderen?, ondersteuning in de zin dat je zo nodig eens een middag even terug naar bed kan, je moeder af en toe taken van jou overneemt zodat jij voldoende rust krijgt zodat je ook je studie beter aan kan?
Streep voor je zelf af waarom wel en waarom niet het kindje laten komen
By the weg een vent die zich laat ketenen door zijn ex daar heb je niks aan, hij laat het zelf toe.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:53
probleempje4; wat een rotsituatie zeg!
Als je zo tegen abortus bent denk ik dat je 't niet moet doen. Fijn dat je moeder jou wel wil helpen! Probeer niet teveel na te denken over wat je (ex) vriend wilt, want hij is er niet voor je begrijp ik. Als je je kindje nu goed in je eentje kan opvoeden zal een tweede ook lukken! Al is het natuurlijk geen ideale situatie het komt vast goed
Ook al 'adiviseer' ik je dus om 't kindje te houden. JIJ moet dit uiteindelijk beslissen!!! En dat geldt ook voor een abortus. Wat je ook kiest, sta volledig achter je besluit!
Als je zo tegen abortus bent denk ik dat je 't niet moet doen. Fijn dat je moeder jou wel wil helpen! Probeer niet teveel na te denken over wat je (ex) vriend wilt, want hij is er niet voor je begrijp ik. Als je je kindje nu goed in je eentje kan opvoeden zal een tweede ook lukken! Al is het natuurlijk geen ideale situatie het komt vast goed
Ook al 'adiviseer' ik je dus om 't kindje te houden. JIJ moet dit uiteindelijk beslissen!!! En dat geldt ook voor een abortus. Wat je ook kiest, sta volledig achter je besluit!
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:56
quote:monalisalove schreef op 07 augustus 2010 @ 20:45:
Ik weet niet.... een abortus zelf zal niet zoveel inpakt hebben. Beetje pijn waarschijnlijk.
Maar de pijn in je hart daarna, misschien wel je hele leven lang?Dat is niet te voorspellen maar als ik het in mijn omgeving hoor van mensen die wel de keuze voor abortus hebben gemaakt, ze hebben stuk voor stuk spijt of een schuldgevoel in ieder geval.Ik denk zelf dat het je je leven lang zal achtervolgen.
Natuurlijk zal je zelf je keuze moeten maken en weet ik niet hoe stabiel of instabiel jij bent zonder hormonen, maar als je goed voor 1 kindje kan zorgen, zal het met twee ook moeten lukken.
Ik hoor juist veel positieve verhalen van vrouwen die 'n abortus hebben laten doen. Sommigen hadden al 'n gewenst kind, een ander heeft later in haar leven bewust kinderen genomen. Van de abortus geen spijt, want was de beste keus op het moment. Ongelukje, of van ongewenste man, of gewoon op 'n moment dat ze nog helemaal niet aan kinderen toe waren of al compleet waren.
Je kunt beter spijt hebben van 'n abortus dan van 'n kind, vooral als je het totaal niets te bieden hebt.
Ik weet niet.... een abortus zelf zal niet zoveel inpakt hebben. Beetje pijn waarschijnlijk.
Maar de pijn in je hart daarna, misschien wel je hele leven lang?Dat is niet te voorspellen maar als ik het in mijn omgeving hoor van mensen die wel de keuze voor abortus hebben gemaakt, ze hebben stuk voor stuk spijt of een schuldgevoel in ieder geval.Ik denk zelf dat het je je leven lang zal achtervolgen.
Natuurlijk zal je zelf je keuze moeten maken en weet ik niet hoe stabiel of instabiel jij bent zonder hormonen, maar als je goed voor 1 kindje kan zorgen, zal het met twee ook moeten lukken.
Ik hoor juist veel positieve verhalen van vrouwen die 'n abortus hebben laten doen. Sommigen hadden al 'n gewenst kind, een ander heeft later in haar leven bewust kinderen genomen. Van de abortus geen spijt, want was de beste keus op het moment. Ongelukje, of van ongewenste man, of gewoon op 'n moment dat ze nog helemaal niet aan kinderen toe waren of al compleet waren.
Je kunt beter spijt hebben van 'n abortus dan van 'n kind, vooral als je het totaal niets te bieden hebt.
zaterdag 7 augustus 2010 om 20:58
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten.
In eerste instantie was het een grote schok, maar al snel raakte ik aan het idee gewend.
Ik wist dat het pittig zou worden (en dat is het ook), maar mijn eerste kindje was welkom en waarom zou mijn tweede kindje dan niet welkom zijn?
Het was de beste beslissing ooit. Ik ben dolgelukkig en de kinderen (nu 3,5 en 1,5) zijn dol op elkaar.
Je hebt nu al een jong kind. Op zich helemaal niet verkeerd dat de ongeplande zwangerschap je op dit moment overkomt. Misschien had het wel zo moeten zijn.
Luister vooral naar je gevoel.
In eerste instantie was het een grote schok, maar al snel raakte ik aan het idee gewend.
Ik wist dat het pittig zou worden (en dat is het ook), maar mijn eerste kindje was welkom en waarom zou mijn tweede kindje dan niet welkom zijn?
Het was de beste beslissing ooit. Ik ben dolgelukkig en de kinderen (nu 3,5 en 1,5) zijn dol op elkaar.
Je hebt nu al een jong kind. Op zich helemaal niet verkeerd dat de ongeplande zwangerschap je op dit moment overkomt. Misschien had het wel zo moeten zijn.
Luister vooral naar je gevoel.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:00
Ik wil jullie oprecht bedanken voor jullie reacties,
Ik ben ook erg boos op ex, en heb boze gevoelens naar hem toe, ik vind hem laf door bij zo een belangrijke beslissing zijn oor van ex trut af te laten hangen en ons laat stikken, ik ben ook erg bang dat ik zoveel wrok gevoelens krijg omdat hij door gaat met zijn leventje en ik maar doormodder.
Ik ben ook erg boos op ex, en heb boze gevoelens naar hem toe, ik vind hem laf door bij zo een belangrijke beslissing zijn oor van ex trut af te laten hangen en ons laat stikken, ik ben ook erg bang dat ik zoveel wrok gevoelens krijg omdat hij door gaat met zijn leventje en ik maar doormodder.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:01
Je bent heel jong.
En iedere vrouw die in haar eentje twee kinderen moet opvoeden op welke leeftijd dan ook, heeft het zwaar.
Dat je daarvoor terugdeinst is niet erg of ongewoon of iets om je schuldig over te voelen.
Spijt is iets wat ontstaat als je (zoals ik) naar het heden kijkt en denkt: fuck, het had zo anders kunnen lopen.
Kortom, wat jij nu in deze situatie in dit moment van je leven besluit..dat is iets wat je jezelf over tien jaar niet kwalijk moet nemen. Het is iets wat jou nu het beste lijkt.
Maar denk goed na-en weet je dit is gewoon een kut keuze.
Het is niet wat je wilt maar ja, nu je ermee geconfronteerd word..
De keuze is aan jou en wat je ook besluit-zorg dat je er zelf achter staat ofwel in gelooft. Om 'spijt' te voorkomen.
Oja en er zijn er ook genoeg die geen spijt hebben.
Dus..het is soms wel de beste oplossing.
En iedere vrouw die in haar eentje twee kinderen moet opvoeden op welke leeftijd dan ook, heeft het zwaar.
Dat je daarvoor terugdeinst is niet erg of ongewoon of iets om je schuldig over te voelen.
Spijt is iets wat ontstaat als je (zoals ik) naar het heden kijkt en denkt: fuck, het had zo anders kunnen lopen.
Kortom, wat jij nu in deze situatie in dit moment van je leven besluit..dat is iets wat je jezelf over tien jaar niet kwalijk moet nemen. Het is iets wat jou nu het beste lijkt.
Maar denk goed na-en weet je dit is gewoon een kut keuze.
Het is niet wat je wilt maar ja, nu je ermee geconfronteerd word..
De keuze is aan jou en wat je ook besluit-zorg dat je er zelf achter staat ofwel in gelooft. Om 'spijt' te voorkomen.
Oja en er zijn er ook genoeg die geen spijt hebben.
Dus..het is soms wel de beste oplossing.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:03
Spijt kun je ook krijgen als je geen kans hebt om 'n fatsoenlijke opleiding te volgen en 'n goeie baan te bemachtigen. Wil je echt afhankelijk worden van alimentatie van je ex en hulp van je moeder of wil je 'n zelfstandige onafhankelijke vrouw worden? Dat zal al lastig genoeg zijn met 1 kind, laat staan met 2!
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:03
Vraag 1, waarom is deze meneer jouw vriend? Hij heeft al een kind bij een ander en omdat dit kind bij hem woont mogen jij en jullie dochter er niet bij, nu zwanger van nummer twee en hij wil het niet.
Wat een droeftoeter.
Wat betreft hij kan voor jullie zorgen? Jij moet voor jullie zorgen, en als hij meedoet is het leuk maar stel je niet zo afhankelijk op. Je zegt ook , met 2 red ik het niet. Natuurlijk red je dat wel, de vraag is alleen wil je dat.
Zo ja, ga ervoor, zo nee, ga voor abortus.
Wat een droeftoeter.
Wat betreft hij kan voor jullie zorgen? Jij moet voor jullie zorgen, en als hij meedoet is het leuk maar stel je niet zo afhankelijk op. Je zegt ook , met 2 red ik het niet. Natuurlijk red je dat wel, de vraag is alleen wil je dat.
Zo ja, ga ervoor, zo nee, ga voor abortus.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:05
quote:Aileen schreef op 07 augustus 2010 @ 20:58:
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten.
In eerste instantie was het een grote schok, maar al snel raakte ik aan het idee gewend.
Ik wist dat het pittig zou worden (en dat is het ook), maar mijn eerste kindje was welkom en waarom zou mijn tweede kindje dan niet welkom zijn?
Het was de beste beslissing ooit. Ik ben dolgelukkig en de kinderen (nu 3,5 en 1,5) zijn dol op elkaar.
Je hebt nu al een jong kind. Op zich helemaal niet verkeerd dat de ongeplande zwangerschap je op dit moment overkomt. Misschien had het wel zo moeten zijn.
Luister vooral naar je gevoel.en dat is dus niet zo snugger. Je gevoel heeft niets te maken met rationeel denken, gebruik je verstand ondanks dat je gevoel zegt ": houden" die baby. Dat hoort namelijk bij de hormoonfabriek.
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten.
In eerste instantie was het een grote schok, maar al snel raakte ik aan het idee gewend.
Ik wist dat het pittig zou worden (en dat is het ook), maar mijn eerste kindje was welkom en waarom zou mijn tweede kindje dan niet welkom zijn?
Het was de beste beslissing ooit. Ik ben dolgelukkig en de kinderen (nu 3,5 en 1,5) zijn dol op elkaar.
Je hebt nu al een jong kind. Op zich helemaal niet verkeerd dat de ongeplande zwangerschap je op dit moment overkomt. Misschien had het wel zo moeten zijn.
Luister vooral naar je gevoel.en dat is dus niet zo snugger. Je gevoel heeft niets te maken met rationeel denken, gebruik je verstand ondanks dat je gevoel zegt ": houden" die baby. Dat hoort namelijk bij de hormoonfabriek.
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:05
quote:elninjoo schreef op 07 augustus 2010 @ 21:03:
Spijt kun je ook krijgen als je geen kans hebt om 'n fatsoenlijke opleiding te volgen en 'n goeie baan te bemachtigen. Wil je echt afhankelijk worden van alimentatie van je ex en hulp van je moeder of wil je 'n zelfstandige onafhankelijke vrouw worden? Dat zal al lastig genoeg zijn met 1 kind, laat staan met 2!
Dit is onzin, omdat iemand 2 kinderen heeft, kan ze wel degelijk een opleiding volgen,het is zwaar maar wel mogelijk!
Ik had zelf een opleiding afgerond ver voor ik kids had, en na mijn scheiding heb ik een compleet andere opleiding gevolgd ,ik werd gestalked door mijn ex, en behalve school moest ik ook werken buitenshuis en thuis en daarbovenop de zorg van 2 kids, als ik het in die omstandigheden heb gered kan TO het ook .
Spijt kun je ook krijgen als je geen kans hebt om 'n fatsoenlijke opleiding te volgen en 'n goeie baan te bemachtigen. Wil je echt afhankelijk worden van alimentatie van je ex en hulp van je moeder of wil je 'n zelfstandige onafhankelijke vrouw worden? Dat zal al lastig genoeg zijn met 1 kind, laat staan met 2!
Dit is onzin, omdat iemand 2 kinderen heeft, kan ze wel degelijk een opleiding volgen,het is zwaar maar wel mogelijk!
Ik had zelf een opleiding afgerond ver voor ik kids had, en na mijn scheiding heb ik een compleet andere opleiding gevolgd ,ik werd gestalked door mijn ex, en behalve school moest ik ook werken buitenshuis en thuis en daarbovenop de zorg van 2 kids, als ik het in die omstandigheden heb gered kan TO het ook .
zaterdag 7 augustus 2010 om 21:07
quote:probleempje4 schreef op 07 augustus 2010 @ 20:22:
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.Kan je niet voor jezelf zorgen dan? Moet je onderhouden worden?
Ik ben een 21 jarige jonge dame en ik woon bij mijn moeder met mijn dochter van haast 2. Ik heb dit jaar mijn diploma gehaald en plannen om door te studeren en met mijn dochter een huisje te zoeken.
Maar....
Ik ben zwanger, niet verder als 6 a 7 weken. En ik twijfel over een abortus, ik ben hier altijd tegen geweest en heb mijn dochter die destijds ongewenst was ook geboren laten worden, heb nu net mijn leven weer op de rit. Ik weet niet meer wat ik moet doen, de vader (zelfde als van mn dochter) vind dat ik het kind moet weghalen terwijl hij best voor ons kan zorgen, maar dat terzijde.Kan je niet voor jezelf zorgen dan? Moet je onderhouden worden?
