Relaties
alle pijlers
moeilijke mannen!
zaterdag 3 november 2007 om 09:58
een leuke discussie misschien... wat zijn moeilijke mannen?????
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
Graag jullie ervaringen??? Ik heb zelf wel een idee erover... Maar ik vroeg mij af wie heeft ene relatie met een moeilijke man en hoe gaat zij daar mee om??? Ik heb ooit ene relatie gehad met een moeilijke man en het heeft mij zoveel energie gekost en soms ga ik ook twifelen aan mijzelf.. Was hij echt moeilijk...???
vrijdag 9 november 2007 om 16:39
Super-star2, je hebt zeker gelijk, het ligt voor een deel ook in zijn karakter. Dat is wat ik hierboven ook bedoel met dat overheersende, dat zit in zijn hele familie, dat weet hij zelf ook.
Ik heb ook geen spijt van deze ruzie, het boze gevoel kwam gewoon opzetten en ik kon ook niets anders meer. Het is mijn manier om ook aandacht voor mezelf op te eisen, ik zou het wel op een andere manier willen doen, maar ik heb het gevoel dat het bij hem dan niet aankomt.
Ik heb ook letterlijk tegen hem gezegd dat ik dan ook maar meer loyaal moest zijn aan mezelf en mijn eigen plan moest trekken. Dat vond hij prima. Maar ja, in de praktijk wil ik toch dat we meer als een 'team' functioneren en niet ieder los van elkaar loyaal zijn aan onszelf. Hij zei ook dat hij zeker ook loyaal is aan mij (en dat merk ik ook), maar hij zal moeten leren dat hij soms ook moet luisteren naar wat ik graag wil en daar rekening mee moet proberen te houden. En als dat niet lukt, dat hij dan op een normale manier dat zegt en niet op zo'n overheersende manier.
Ik heb ook geen spijt van deze ruzie, het boze gevoel kwam gewoon opzetten en ik kon ook niets anders meer. Het is mijn manier om ook aandacht voor mezelf op te eisen, ik zou het wel op een andere manier willen doen, maar ik heb het gevoel dat het bij hem dan niet aankomt.
Ik heb ook letterlijk tegen hem gezegd dat ik dan ook maar meer loyaal moest zijn aan mezelf en mijn eigen plan moest trekken. Dat vond hij prima. Maar ja, in de praktijk wil ik toch dat we meer als een 'team' functioneren en niet ieder los van elkaar loyaal zijn aan onszelf. Hij zei ook dat hij zeker ook loyaal is aan mij (en dat merk ik ook), maar hij zal moeten leren dat hij soms ook moet luisteren naar wat ik graag wil en daar rekening mee moet proberen te houden. En als dat niet lukt, dat hij dan op een normale manier dat zegt en niet op zo'n overheersende manier.
vrijdag 9 november 2007 om 16:53
Nicknaampje, de kids zijn bij mij, dus ik maak het gezellig met hen. Ga straks voor 4 kids pannenkoeken bakken. Misschien bel ik ook nog een vriendin. Ik ben niet zo'n type om bij de telefoon zitten wachten, ik kan dat wel redelijk loslaten, had er vandaag ook niet zo'n last van, was eerder verbaasd dat hij 's middags al belde. En die brief had ik eigenlijk niet eens op gerekend.
Gek genoeg voel ik me wel beter dan deze week, niet meer zo onrustig en nerveus. Ik denk echt dat het er allemaal uit moest. Ik voel me ook niet schuldig, vind het wel vervelend, maar heb niet meer de neiging om ten koste van alles het goed te willen maken. Ik begrijp waar het bij hem vandaan komt en vind echt dat veel bij hem ligt. Natuurlijk kijk ik ook wel naar mijn eigen aandeel, maar ik vind het wel prettig dat hij uiteindelijk zei dat hij mij ook wel begreep. En hij doet wel zijn best om het goed te maken, al probeert hij steeds om op een overheersende manier mij 'rustig' te krijgen, zodat ik erover ophoud.
Ik vind het niet zo erg dat hij niet komt, kan ik er nog een beetje zelf over nadenken en eventueel met een vriendin reflecteren.
Gek genoeg voel ik me wel beter dan deze week, niet meer zo onrustig en nerveus. Ik denk echt dat het er allemaal uit moest. Ik voel me ook niet schuldig, vind het wel vervelend, maar heb niet meer de neiging om ten koste van alles het goed te willen maken. Ik begrijp waar het bij hem vandaan komt en vind echt dat veel bij hem ligt. Natuurlijk kijk ik ook wel naar mijn eigen aandeel, maar ik vind het wel prettig dat hij uiteindelijk zei dat hij mij ook wel begreep. En hij doet wel zijn best om het goed te maken, al probeert hij steeds om op een overheersende manier mij 'rustig' te krijgen, zodat ik erover ophoud.
Ik vind het niet zo erg dat hij niet komt, kan ik er nog een beetje zelf over nadenken en eventueel met een vriendin reflecteren.
vrijdag 9 november 2007 om 16:53
Lieve sunshine ga iets leuks voor jezelf doen vanavond...
Maak het gezellig,lekker hapje,drankje leuke dvd whatever ...
En ook ik zeg ,ga niet bij de telefoon zitten wachten tot hij belt want zeer waarschijnlijk zal je weer teleurgesteld worden...
Vergeet hij (onbedoeld) te bellen dan moet jij ook maar (onbedoeld) vergeten te bellen...
Echt waar wees jij de komende tijd ook maar eens vooral loyaal aan jezelf...
Je kunt je wel elke weer zoveel mogelijk aan hem aanpassen maar dat doet hij ook niet of nauwelijks naar jou toe...
Ze zeggen van kinderen ook dat je ongewenst gedrag moet negeren en gewenst gedrag moet belonen...
Maak het gezellig,lekker hapje,drankje leuke dvd whatever ...
En ook ik zeg ,ga niet bij de telefoon zitten wachten tot hij belt want zeer waarschijnlijk zal je weer teleurgesteld worden...
Vergeet hij (onbedoeld) te bellen dan moet jij ook maar (onbedoeld) vergeten te bellen...
Echt waar wees jij de komende tijd ook maar eens vooral loyaal aan jezelf...
Je kunt je wel elke weer zoveel mogelijk aan hem aanpassen maar dat doet hij ook niet of nauwelijks naar jou toe...
Ze zeggen van kinderen ook dat je ongewenst gedrag moet negeren en gewenst gedrag moet belonen...
vrijdag 9 november 2007 om 17:04
Superstar2, jij ook bedankt, ik denk wel dat hij belt, maar mocht het niet zo zijn, dan vind ik het denk ik niet meer zo erg, we hebben vanmiddag nogal uitgebreid gepraat. Ik denk ook niet dat ik hem dan zal bellen. Fijn dat jullie even hebben meegedacht, ik kon wel wat steun gebruiken!
Nicknaampje, ook een goed weekend voor jou!
Nicknaampje, ook een goed weekend voor jou!
vrijdag 9 november 2007 om 17:34
hier ook 1 met een moeilijke man..ga het straks uitmaken..als meneer een keer terugbelt. heeft al 3 dagen niks vam zich laten horen en vandaag had ik dus 2 sollicitatiegesprekken gehad die dus niet al te denderend gingen.
dinsdagnacht beetje ruzie gehad en woensdagochtend koude oorlog een beetje, maar ik dacht dat ik mn horloge was vergeten dus daar belde ik eigenlijk voor woensdag..maar niks geen opnemen als ik bel.
al ene paar smjes gestuurd of er iets aan de hand was en dat ik er zenuwachtig van werd dat ie niks van zich liet horen. donderdag nog 1 dat ik dit er niet bij kon hebben en ook al verdrietig was omdat ik mn vader miste, die is overleden, en dat het zo wel te veel werd allemaal en dat ik me moest concentreren op vandaag voor mn gesprekken.
krijg ik vanochtend: succes met je gesprek, groetjes
dus nu gesmst dat ik em zsm moet spreken en dat het belangrijk is..en nog steeds niks.
word alleen maar ongelukkig in deze relatie, heeft dit al vaker geflikt en zo kun je iemand niet behandelen, kan echt niet.
dus als ie straks terugbelt (ook maar afwachten...) zeg ik dat ik er zo geen zin in heb.
bah..heb altijd pech met mannen..ben blij dat we nog niet zo lang iets hebben, doet het iig minder pijn...maar liever geen man dan een moeilijke man!
dinsdagnacht beetje ruzie gehad en woensdagochtend koude oorlog een beetje, maar ik dacht dat ik mn horloge was vergeten dus daar belde ik eigenlijk voor woensdag..maar niks geen opnemen als ik bel.
al ene paar smjes gestuurd of er iets aan de hand was en dat ik er zenuwachtig van werd dat ie niks van zich liet horen. donderdag nog 1 dat ik dit er niet bij kon hebben en ook al verdrietig was omdat ik mn vader miste, die is overleden, en dat het zo wel te veel werd allemaal en dat ik me moest concentreren op vandaag voor mn gesprekken.
krijg ik vanochtend: succes met je gesprek, groetjes
dus nu gesmst dat ik em zsm moet spreken en dat het belangrijk is..en nog steeds niks.
word alleen maar ongelukkig in deze relatie, heeft dit al vaker geflikt en zo kun je iemand niet behandelen, kan echt niet.
dus als ie straks terugbelt (ook maar afwachten...) zeg ik dat ik er zo geen zin in heb.
bah..heb altijd pech met mannen..ben blij dat we nog niet zo lang iets hebben, doet het iig minder pijn...maar liever geen man dan een moeilijke man!
vrijdag 9 november 2007 om 22:24
@Fiorellina, moeilijk voor je zeg, heb je het al uitgemaakt? Hoe reageerde hij? Je zegt dat jullie kort een relatie hebben, deed hij al zo vanaf het begin? Mijn vriend zou me niet op die manier negeren, hij heeft alleen wat vage ideeën over een relatie. Hij voelt zich snel 'gecontroleerd'.
Was het alleen als jullie ruzie hadden gehad dat je vriend zo'n afstand nam?
Was het alleen als jullie ruzie hadden gehad dat je vriend zo'n afstand nam?
zaterdag 10 november 2007 om 12:30
Superstar_2, ja hoor, ik heb lekker TV gekeken en een vriendin gebeld en een leuke afspraak met haar gehad om een keer te gaan shoppen.
Vriend heeft ook nog gebeld, we waren nu wel wat rustiger, hij moet nog wel werken dit weekend, maar we zouden eventueel ook samen iets doen. De afspraak met die 'vriend' gaat niet door, maar ik weet verder niet wat de reden is.
Ik voel me op dit moment weer nogal nerveus en labiel, ik heb ook heel naar gedroomd. Ik denk toch dat ik vooral wat aandacht nodig heb, mijn vriend praat nogal gemakkelijk over hoe hij zich voelt en ik heb het gevoel dat ik er niet tussen kom of dat ik maar beter niet kan vertellen hoe ik me voel, omdat het voor hem dan misschien nog moeilijker wordt.
Vriend heeft ook nog gebeld, we waren nu wel wat rustiger, hij moet nog wel werken dit weekend, maar we zouden eventueel ook samen iets doen. De afspraak met die 'vriend' gaat niet door, maar ik weet verder niet wat de reden is.
Ik voel me op dit moment weer nogal nerveus en labiel, ik heb ook heel naar gedroomd. Ik denk toch dat ik vooral wat aandacht nodig heb, mijn vriend praat nogal gemakkelijk over hoe hij zich voelt en ik heb het gevoel dat ik er niet tussen kom of dat ik maar beter niet kan vertellen hoe ik me voel, omdat het voor hem dan misschien nog moeilijker wordt.
zaterdag 10 november 2007 om 12:46
sunshine:.. nog even een trage reactie van mij hahah... Ik zie dat jullie al een stuk verder zijn dan waar ik was gebleven hahaha.. Dus heb een inhaalslag moeten doen Ik ben geen lieverdje hoor... en was zeker niet te lief voor mijn ex.. Ik liet echt wel blijken als ik iets tever vond gaan en gaf vaak mijn mening... Mijn ex wilde gewoon niet zoveel aan zijn verjaardag doen.. dus zou gewoon bekijken hoe de dag zou gaan lopen en had dus geen mensen uitgenodigd... Ik had hem de dag voor zijn verjaardag al laten weten dat ik iets voor hem wilde doen... en ik denk wel dat hij dat waardeerde.. Ik zei ook dat ik langs zou komen sochtends... Bovendien als je vriend en vriendin bent vindt je het altijd wel leuk als een ander je komt verrassen.. dus dat was het niet... Zijn ouders zijn ook gewoon gekomen nog die dag... en zijn beste vriend... Hij voelde gewoon niet meer voldoende voor mij.. Ik zocht die bevestiging...en door die acties kreeg ik ze dus.. Als je vriendin jarig is en je bent een hele week vrij heb je heus wel tijd om een bloemetje te kopen of haar uiteten te nemen... dus dat was het niet... Uiteindleijk heb ik dus ook mijn bevestiging gekregen .. toen het al uit was... Hij staat nu al ruim 4 weken op RP en hij heeft nu gezegd dat zijn gevoel niet genoeg was voor een goede relatie... dus... al die maanden... toen hij ruimte afdwong, en tijd vroeg.. en zei dat hij niet 100% voor mij kon gaan vanwege de verhuizing en verbouwing en de onrust... zijn dus ware leugens!!! Want hij heeft geen 1 minuut gewacht nadat het uit was (of misschien al eerder) en mijnheer stond weer te daten!!!!!! zegt genoeg!!!!!!
Dus wat voor excuses hij ook aandraagt... ruimte tijd... moeilijk vanwege overleden kind , scheiding, hij kan jou er niet bijhebben..!!!!Het zegt genoeg: he is not in to you!!!! Sunshine jij blijft vooral begrip tonen voor zijn gedrag...want je begrijpt het allemaal wel...Ja ik had ook begrip voor mijn ex....
maar ondertussen kwetst hij jou constant en hij houdt weinig rekening met jou gevoelens....En jij gaat op een gegeven moment de zeur uithangen... omdat je het niet trekt en die bevestiging nodig hebt...
Mijn ex was ook goed in overheersen en had totaal geen zelfreflectie en zelfspot,.. Hij bepaalde de momenten dat we praten... Mijn gevoelens deden er niet toe.. Nicknaampje en sunshine.. ik herken dus veel in jullie verhalen...
Echter sunshine... ik denk wel.. dat je teveel begrip hebt voor je vriend... Je bent zijn gedrag constant aan het goedpraten.... Maar dat is onze fout denk ik... wij hebben teveel inlevingsvermogen.. terwijl die kerels... gewoon doen wat het beste is voor henzelf....ik denk dat je meer op jezelf moet concentreren.. Wat levert deze relatie JOU op!!!! Je hebt kinderen.. Is deze relatie voldoende basis voor je KIDS?
Ik denk als de liefde goed zit je dit soort strijd niet hebt... Dan wil je bij elkaar zijn ondanks de baggage die je hebt...Voor minder neem ik nu geen genoegen meer.. Mijn ex kan de boom in!!!!
Dus wat voor excuses hij ook aandraagt... ruimte tijd... moeilijk vanwege overleden kind , scheiding, hij kan jou er niet bijhebben..!!!!Het zegt genoeg: he is not in to you!!!! Sunshine jij blijft vooral begrip tonen voor zijn gedrag...want je begrijpt het allemaal wel...Ja ik had ook begrip voor mijn ex....
maar ondertussen kwetst hij jou constant en hij houdt weinig rekening met jou gevoelens....En jij gaat op een gegeven moment de zeur uithangen... omdat je het niet trekt en die bevestiging nodig hebt...
Mijn ex was ook goed in overheersen en had totaal geen zelfreflectie en zelfspot,.. Hij bepaalde de momenten dat we praten... Mijn gevoelens deden er niet toe.. Nicknaampje en sunshine.. ik herken dus veel in jullie verhalen...
Echter sunshine... ik denk wel.. dat je teveel begrip hebt voor je vriend... Je bent zijn gedrag constant aan het goedpraten.... Maar dat is onze fout denk ik... wij hebben teveel inlevingsvermogen.. terwijl die kerels... gewoon doen wat het beste is voor henzelf....ik denk dat je meer op jezelf moet concentreren.. Wat levert deze relatie JOU op!!!! Je hebt kinderen.. Is deze relatie voldoende basis voor je KIDS?
Ik denk als de liefde goed zit je dit soort strijd niet hebt... Dan wil je bij elkaar zijn ondanks de baggage die je hebt...Voor minder neem ik nu geen genoegen meer.. Mijn ex kan de boom in!!!!
zaterdag 10 november 2007 om 12:52
jah..is inderdaad uit nu. was ook zo boos ineens..tegen em geschreeuwd en mn telefoon naar em toegegooid..maar goed, voel me nu beetje leeg, verdrietig ook wel..mar ook wel beter denk ik.
en heb er wel van geleerd, geen moeilijke man meer. hij is al 28 en dan veranderd ie dus echt niet meer, niet genoeg iig.
nou ja, er maar overheen komen en weer doorgaan. waar ik nog het meest van baal is dat ik mijn tweede sollicitatiegesprek gister veel beter had kunen laten verlopen als ie niet zo'n zak was geweest..daar baal ik nog het meest van. misschien dat ik maandag even bel naar bedrijf om te zeggen dat ik niet helemaal mezelf was en zenuwachtiger dan normaal omdat het net die dag uit gemaakt zou worden. maar kijk wel even..eerst maar weekend doorkomen.
sterkte aan allen met moeilijke man en soms is het inderdaad gewoon beter gewoon de knoop door te hakken!
en heb er wel van geleerd, geen moeilijke man meer. hij is al 28 en dan veranderd ie dus echt niet meer, niet genoeg iig.
nou ja, er maar overheen komen en weer doorgaan. waar ik nog het meest van baal is dat ik mijn tweede sollicitatiegesprek gister veel beter had kunen laten verlopen als ie niet zo'n zak was geweest..daar baal ik nog het meest van. misschien dat ik maandag even bel naar bedrijf om te zeggen dat ik niet helemaal mezelf was en zenuwachtiger dan normaal omdat het net die dag uit gemaakt zou worden. maar kijk wel even..eerst maar weekend doorkomen.
sterkte aan allen met moeilijke man en soms is het inderdaad gewoon beter gewoon de knoop door te hakken!
zaterdag 10 november 2007 om 13:07
ben nu wel verdrietig trouwens..bah! mannen zijn stom..had ik de telefoon maar op zn hoofd gemikt!
zit ie over msn nadat ik zeg dat het zo beter is: 'zou kunnen'..
pfff heb ik daar nu weer aan...
en hij zoende me gister toen ie weg ging op mn mond...ook raar...wil erniet eens meer over nadenken allemala maar kan er niks aan doen.
zit ie over msn nadat ik zeg dat het zo beter is: 'zou kunnen'..
pfff heb ik daar nu weer aan...
en hij zoende me gister toen ie weg ging op mn mond...ook raar...wil erniet eens meer over nadenken allemala maar kan er niks aan doen.
zaterdag 10 november 2007 om 18:45
Sunshine,ik denk dat muis wel een goed punt heeft door te zeggen dat hij jou er eigenlijk niet bij kan hebben..
Hij wil je mischien ook niet kwetsen maar door alle moeilijkheden die hij heeft kan hij ook eigenlijk geen relatie onderhouden...
Hij heeft al aangegeven dat hij vooral loyaal aan zichzelf wil zijn en ik denk dat jij dat vanaf nu ook maar eens moet zijn aan jezelf..
Je kunt wel eeuwig begrip blijven tonen en vooral voor jezelf zijn gedrag goedpraten maar je komt op deze manier niet verder..
Mischien zit er een relatie op puur vriendschappelijke basis in maar een liefdesrelatie met alles wat daar bij hoort op dit moment niet denk ik..
Ik zie in al jou postings en topics die ik van je heb gelezen hetzelfde patroon: jij die je elke keer weer niet prettig voelt door zijn gedrag en jij die daar steeds maar weer een excuus voor jezelf voor zoekt,en jij die steeds maar weer begrip blijft tonen,en hij die wel zegt jou ook te begrijpen maar daar verder erg weinig mee doet..
Hij wil je mischien ook niet kwetsen maar door alle moeilijkheden die hij heeft kan hij ook eigenlijk geen relatie onderhouden...
Hij heeft al aangegeven dat hij vooral loyaal aan zichzelf wil zijn en ik denk dat jij dat vanaf nu ook maar eens moet zijn aan jezelf..
Je kunt wel eeuwig begrip blijven tonen en vooral voor jezelf zijn gedrag goedpraten maar je komt op deze manier niet verder..
Mischien zit er een relatie op puur vriendschappelijke basis in maar een liefdesrelatie met alles wat daar bij hoort op dit moment niet denk ik..
Ik zie in al jou postings en topics die ik van je heb gelezen hetzelfde patroon: jij die je elke keer weer niet prettig voelt door zijn gedrag en jij die daar steeds maar weer een excuus voor jezelf voor zoekt,en jij die steeds maar weer begrip blijft tonen,en hij die wel zegt jou ook te begrijpen maar daar verder erg weinig mee doet..
zaterdag 10 november 2007 om 18:47
quote:fiorellina schreef op 10 november 2007 @ 13:07:
ben nu wel verdrietig trouwens..bah! mannen zijn stom..had ik de telefoon maar op zn hoofd gemikt!
zit ie over msn nadat ik zeg dat het zo beter is: 'zou kunnen'..
pfff heb ik daar nu weer aan...
en hij zoende me gister toen ie weg ging op mn mond...ook raar...wil erniet eens meer over nadenken allemala maar kan er niks aan doen.
Meisje een hele dikke voor jou..
Blokkeer hem in je msn,wis zijn nummer en klaar met die gast..
Over een tijdje komt er vast een beter exemplaar op je pad..
ben nu wel verdrietig trouwens..bah! mannen zijn stom..had ik de telefoon maar op zn hoofd gemikt!
zit ie over msn nadat ik zeg dat het zo beter is: 'zou kunnen'..
pfff heb ik daar nu weer aan...
en hij zoende me gister toen ie weg ging op mn mond...ook raar...wil erniet eens meer over nadenken allemala maar kan er niks aan doen.
Meisje een hele dikke voor jou..
Blokkeer hem in je msn,wis zijn nummer en klaar met die gast..
Over een tijdje komt er vast een beter exemplaar op je pad..
zaterdag 10 november 2007 om 22:18
Muis, je hebt wel gelijk voor een deel, hoewel ik deze week niet zoveel begrip voor hem heb getoond. Hij is op dit moment ook nog wel recalcitrant, maar het is ook gezellig. We hebben in elk geval wel datgene gedaan wat ik al heel lang wilde. Ik toon inderdaad begrip, maar ik merk ook dat het geen smoesjes zijn wat hij zegt. Hij stelt dingen uit die ik graag wil, maar hij stelt ook zijn eigen dingen uit. Hij kan het op de één of andere manier allemaal niet overzien. Iets waarvan ik denk 'dat doe je toch even in een middag' is voor hem een grote opgave en hij is ook meteen doodop als hij iets heeft gedaan. Ik zie echt wel dat het geen onwil is. Het is inderdaad aan mij of ik daar mee kan leven of niet. Een ander deel is zijn karakter, hij duldt geen bemoeienis met zijn doen en laten, als hij het gevoel heeft dat ik hem wil 'controleren', dan zet hij zijn hakken in het zand.
Ik blijf er bij dat ik ook niet assertief genoeg ben, dat is ook op mijn werk gebleken en ik heb daar zelfs een training voor gehad, dus daar valt echt nog wel aan bij te spijkeren. Ik heb nog steeds de neiging om alles op te kroppen en het er dan ineens allemaal uit te knallen. Daar wil ik gewoon ook aan werken. Bij mijn ex flipte ik al als hij een avond ergens naartoe moest, dan 'mocht' hij niet weg van mij, ik werd zelfs hysterisch. Ik denk dus dat dat er bij mij ook nog steeds wel een beetje inzit en dat mijn huidige vriend daar extreem op reageert, want die pikt dat niet, en terecht.
Nogmaals, een deel van zijn gedrag is echt niet goed, dat zie ik ook wel, ik heb het vaak moeilijk met deze situatie, maar er zit wel vooruitgang in, mijn vriend pakt langzaam maar zeker zijn leven op, doet veel meer dan een jaar geleden, ik wil het gewoon nog niet opgeven. Het beste lijkt me om zelf ook professionele steun te zoeken hoe met een partner om te gaan die veel energie kost, mijn vriend erkent ook zelf dat het voor mij moet zijn alsof ik met een chronisch zieke een relatie heb.
Ik blijf er bij dat ik ook niet assertief genoeg ben, dat is ook op mijn werk gebleken en ik heb daar zelfs een training voor gehad, dus daar valt echt nog wel aan bij te spijkeren. Ik heb nog steeds de neiging om alles op te kroppen en het er dan ineens allemaal uit te knallen. Daar wil ik gewoon ook aan werken. Bij mijn ex flipte ik al als hij een avond ergens naartoe moest, dan 'mocht' hij niet weg van mij, ik werd zelfs hysterisch. Ik denk dus dat dat er bij mij ook nog steeds wel een beetje inzit en dat mijn huidige vriend daar extreem op reageert, want die pikt dat niet, en terecht.
Nogmaals, een deel van zijn gedrag is echt niet goed, dat zie ik ook wel, ik heb het vaak moeilijk met deze situatie, maar er zit wel vooruitgang in, mijn vriend pakt langzaam maar zeker zijn leven op, doet veel meer dan een jaar geleden, ik wil het gewoon nog niet opgeven. Het beste lijkt me om zelf ook professionele steun te zoeken hoe met een partner om te gaan die veel energie kost, mijn vriend erkent ook zelf dat het voor mij moet zijn alsof ik met een chronisch zieke een relatie heb.
zaterdag 10 november 2007 om 22:52
bahbah..betrap mezelf er steeds op dat ik em mis..maar eigenlijk op een manier waarin ik dingen mis die we niet eens hadden..samen beetje in bed liggen kunffelen en praten..leuke dingen doen..en dat deden we niet eens! hij belde net nog en hij ziet zelf niet eens hoe moeilijk hij is en hoe dik het bord voor zn kop is zeg maar. en dat vind ik best erg en sneu voor hemzelf en zn omgeving..want hij is moeilijk bij iedereen.
dus soms ben ik blij dat ik van de last af ben en een minuut later wil ik erheen fietsen en in zn armen storten en huilen..ook al weer zo'n droombeeld want hij houdt niet eens van lichamelijk contact, alleen als ie seks wilde zat ie aan me zonder dat ik eerst initiatief nam, en hij is eigenlijk ook gewoon in sociaal en comminicatief opzicht verknipt.
maar mis em wel..of eigenlijk mis ik hoe het had kunnen zijn en hoe het soms ook wel was. het is best moeilijk om reeel te zijn en te blijven.
hij zei altijd dat hij instabiele exen had..heb sinds vandaag pas door dat hij degene is die ze, misschien gedeeltelijk, zo gemaakt heeft..en mij ook, schrik als ik terugkijk hoe ik niet mezelf ben geweest met hem. hij is zooo gesloten dat ik uren moest zeuren voordat ie zei wat er aan de hand was..elke moeilijke blik en chagrijnig moment van zijn kant was is bang dat er iets aan de hand was..soms was dat ook zo, soms niet. en al die keren dat ie dagen niks van zich liet horen, dat doet ie bij iedereen en snapt niet dat dat asociaal en onbeleefd is. maar die onzekerheid is nu gelukkig over, maar vind het moeilijk om nu verder te gaan, de tijd staat bijna stil lijkt het.
en toch mis ik em..zullen wel een paar moeilijke dagen worden..maar ik weet zeker dat hij niet veranderen kan..hij ziet niet hoe hij zelf is en wil dat ook niet zien. hij is 28 en als ie het nu nog niet doorheeft dan zal dat wel nooit lukken.
eerst maar aan het werk straks, daarna biertjes wegtikken en dan een paar dagen maar druk andere dingen doen..maar vind het moeilijk om hem los te laten...maar weet 1 ding zeker, wat we hadden was niet goed en niet gezond en ik ben beter af zonder al dat gedoe...weet ik wel van binnen
dus soms ben ik blij dat ik van de last af ben en een minuut later wil ik erheen fietsen en in zn armen storten en huilen..ook al weer zo'n droombeeld want hij houdt niet eens van lichamelijk contact, alleen als ie seks wilde zat ie aan me zonder dat ik eerst initiatief nam, en hij is eigenlijk ook gewoon in sociaal en comminicatief opzicht verknipt.
maar mis em wel..of eigenlijk mis ik hoe het had kunnen zijn en hoe het soms ook wel was. het is best moeilijk om reeel te zijn en te blijven.
hij zei altijd dat hij instabiele exen had..heb sinds vandaag pas door dat hij degene is die ze, misschien gedeeltelijk, zo gemaakt heeft..en mij ook, schrik als ik terugkijk hoe ik niet mezelf ben geweest met hem. hij is zooo gesloten dat ik uren moest zeuren voordat ie zei wat er aan de hand was..elke moeilijke blik en chagrijnig moment van zijn kant was is bang dat er iets aan de hand was..soms was dat ook zo, soms niet. en al die keren dat ie dagen niks van zich liet horen, dat doet ie bij iedereen en snapt niet dat dat asociaal en onbeleefd is. maar die onzekerheid is nu gelukkig over, maar vind het moeilijk om nu verder te gaan, de tijd staat bijna stil lijkt het.
en toch mis ik em..zullen wel een paar moeilijke dagen worden..maar ik weet zeker dat hij niet veranderen kan..hij ziet niet hoe hij zelf is en wil dat ook niet zien. hij is 28 en als ie het nu nog niet doorheeft dan zal dat wel nooit lukken.
eerst maar aan het werk straks, daarna biertjes wegtikken en dan een paar dagen maar druk andere dingen doen..maar vind het moeilijk om hem los te laten...maar weet 1 ding zeker, wat we hadden was niet goed en niet gezond en ik ben beter af zonder al dat gedoe...weet ik wel van binnen
zondag 11 november 2007 om 10:48
lieve sunshine
Ik heb jouw verhaal gelezen... ik zie gewoon zo veel gelijkenis... met mijn ex...helaas maar waar.... Oo mijn ex heeft veel meegemaakt... Hij heeft dan wel geen dochtertje verloren maar wel een vrouw die hem velaten heeft voor een ander met wie hij dus 17 jaar samen was... Dit voorjaar is scheiding definitief geworden en deze zomer is hij tevens verhuisd... Daarnaast ook een reorganistatie gehad op werk Hij doet nu tevens ander werk..Moet elke dag een uur rijden naar werk en werkt fulltime. En hij heeft 50% zorg over zijn dochtertje van 3,5.. Er blijft dus weinig tijd over voor andere dingen.. Als hij zijn dochtertje niet heeft dan werkt ie over.. om de uren te compenseren..Deze man is tevens vaak erg moe...en stelt dus ook vaak dingen uit... Toen we verliefd waren zagen we elkaar regelmatig.. Hij woont bij mij in de buurt...zo 10 minuten met auto. Ik ben chronisch ziek dus.. en heb daardoor tevens weinig energie... Ik ben daar heel eerlijk tegen hem over geweest.. maar we waren zo verliefd... en ik vind zelf dat ik dus genoeg te bieden heb.... niet minder dan een ander.. Alleen er vindt misschien wat meer aanpassing plaats.. maar niet zoveel als je een kind hebt hoor! Ik was zo gek op hem dat ik ook mvoor hem koos..Een man met kind is nou niet de meest ideale situatie zeker niet voor iemand met weinig energie... Maar ja... als het echte liefde is.. kom je daar wel uit... Dat was mijn motto..
Op een gegeven moment werd het hem allemaal teveel... Hij kon mij er niet bij hebben.. en heeft toen gekozen voor een time out... Na 1,5 maand ofzo zijn we weer gaan daten.. we voelden nog steeds veel voor elkaar... Er was vooruitgang...in d e maanden die erop volgden... Maar het werd nooit meer zoals in het begin... Het was naar mijn idee te vijblijvend... Hij bepaalde wanneer hij tijd voor mij had...Hij had de regie in handen.. Hij kon mij geen duidelijkheid geven etc... over een toekomst samen... Maar ik moest hem tijd gunnen en ruimte.. want hij zat door de verhuizing etc.. niet lekker in zijn vel. Hij voelde zich onrustig al maanden en liep tegen zijn grenzen aan.. Hij had constant hoofdpijn en was moe..Ik had begrip voor zijn situatie... Hij zei ook constant er is nog gevoel... straks na de verbouwing heb ik meer tijd, kunnen we meer leuke dingen samen doen etc...en er meer voorgaan...Constant zette ik mijzelf voor hem op zij.. (bovendien ik ben ook ziek).. Ik paste mij zoveel mogelijk aan aan hem.. Ik vroeg niet om hulp, ik probeerde zoveel mogelijk moeilijke gesprekken uit de weg te gaan (mijn frustraties werden namelijk groter en groter.... had dus ook al lange tijd hoofdpijn) Als ik vroeg of we een keertje naar sauna konden gaan... dan reageerde hij niet.. Hij is dol op sauna.. maar hij had er de rust niet voor... dus schoof hij het op de lange termijn.. Als we uit eten gingen...dan wilde hij persee in d ebuurt eten... want anders gaf het hem teveel onrust....etc etc.. Ik moest met alles rekening houden met hem.. Maar als ik het niet meer trok en dus mijn frustraties uitte... dan had ik het gedaan... ik stootte hem af.. etc...Hij hield geen rekening met mijn gevoelens en met mijn beperkte energie..Uiteindelijk kostte ik hem teveel energie....en om zich zelf te beschermen heeft hij mij van zijn lijstje prioriteiten afgeschrapt... Sinds dat het uit is... is ie wel weer op zoek! Hij staat op RP.. terwijl hij mij verkondigde.. dat hij alleen wilde zijn voorlopig en niet zoekende was...Hij had teveel onrust... blabla..
Sunshine... ik was net als jij van begrip tonen, inleven etc... Maar ik vind wel dat het twee kanten opwerkt...Bij jou is het naar mijn inziens ook niet echt in balans... Als ik het goed kan herinneren sta jij al vanaf maart/april ook al met enige frustraties op de forum....
Ik vind het heel terecht dat je die brief hebt geschreven... Je bent immers voor jezelf opgekomen....Ik vind dus dat hij best meer begrip mag tonen ook voor jou... tenslotte jij staat alsmaar voor hem klaar!!! terwijl jij ook je eigen kinderen nog hebt...Hij mag met zo'n vrouw in de handen klappen.. echt!
Een vriendin van mij heeft vorig haar vriend leren kennen..Na 3 maanden kwam zijn vader te overlijden heel plotseling en sindsdien is hun band alleen maar sterker geworden en ze hebben beiden nu het gevoel dat ze de ware voor elkaar zijn... Ik denk dat het zo hoort! Als ik hun zie gisteren dan denk ik dat is echt een leuk stel.. ze hebben lol met elkaar, kunnen praten met elkaar, kunnen verdriet delen...Het zit gewoon goed! Ik dacht dat het met mijn ex ook goed zat in het begin... maar je bent dan nog verliefd en je zit op de roze wolk.. Maar als op een gegeven moment je vent veel ruimte gaat afdwingen, irritaties uit etc.. dan is het eigenlijk wel duidelijk.. Hij kan jou er niet bij hebben in zij leven! Ik was het ook niet de ware voor mijn ex.. Als ik dat wel was.. dan had ie wel moeite voor mij gedaan of dan had hij mij inzijn leven willen hebben...Hij is gewoon niet eerlijk geweest tegen mij en zich zelf....
Ik denk als het goed zit... zit het goed...en kost het weinig energie... ookal is je vriend dan chronisch ziek of rouwt om iets.. Ik denk dat dat juist je band alleen maar kan versterken....
Ik ben blij dat ik van mijn ex afben... Ik heb geen hoofdpijn meer...Ik heb geen stress meer... en heb nu duidelijkheid...Ik weet nu goed wanneer het niet goed voelt...en als je constant op tenen moet lopen om iemand maar tevreden te houden... klopt niet! Dat is geen liefde!
Ik vertrouw er nog steeds op dat hij ergens rondloopt voor mij... Kinderen zullen er waarschijnlijk niet meer komen (ben al 34 jaar) maar ben al erg blij als ik op een gegeven moment een leuk maatje heb...
sunshine... sterkte... Ik begrijp heeel goed hoe je voelt... maar cijfer jezelf niet weg...Daar krijg je spijt van en bovendien je bent het waard om voor te gaan!!!!
Ik heb jouw verhaal gelezen... ik zie gewoon zo veel gelijkenis... met mijn ex...helaas maar waar.... Oo mijn ex heeft veel meegemaakt... Hij heeft dan wel geen dochtertje verloren maar wel een vrouw die hem velaten heeft voor een ander met wie hij dus 17 jaar samen was... Dit voorjaar is scheiding definitief geworden en deze zomer is hij tevens verhuisd... Daarnaast ook een reorganistatie gehad op werk Hij doet nu tevens ander werk..Moet elke dag een uur rijden naar werk en werkt fulltime. En hij heeft 50% zorg over zijn dochtertje van 3,5.. Er blijft dus weinig tijd over voor andere dingen.. Als hij zijn dochtertje niet heeft dan werkt ie over.. om de uren te compenseren..Deze man is tevens vaak erg moe...en stelt dus ook vaak dingen uit... Toen we verliefd waren zagen we elkaar regelmatig.. Hij woont bij mij in de buurt...zo 10 minuten met auto. Ik ben chronisch ziek dus.. en heb daardoor tevens weinig energie... Ik ben daar heel eerlijk tegen hem over geweest.. maar we waren zo verliefd... en ik vind zelf dat ik dus genoeg te bieden heb.... niet minder dan een ander.. Alleen er vindt misschien wat meer aanpassing plaats.. maar niet zoveel als je een kind hebt hoor! Ik was zo gek op hem dat ik ook mvoor hem koos..Een man met kind is nou niet de meest ideale situatie zeker niet voor iemand met weinig energie... Maar ja... als het echte liefde is.. kom je daar wel uit... Dat was mijn motto..
Op een gegeven moment werd het hem allemaal teveel... Hij kon mij er niet bij hebben.. en heeft toen gekozen voor een time out... Na 1,5 maand ofzo zijn we weer gaan daten.. we voelden nog steeds veel voor elkaar... Er was vooruitgang...in d e maanden die erop volgden... Maar het werd nooit meer zoals in het begin... Het was naar mijn idee te vijblijvend... Hij bepaalde wanneer hij tijd voor mij had...Hij had de regie in handen.. Hij kon mij geen duidelijkheid geven etc... over een toekomst samen... Maar ik moest hem tijd gunnen en ruimte.. want hij zat door de verhuizing etc.. niet lekker in zijn vel. Hij voelde zich onrustig al maanden en liep tegen zijn grenzen aan.. Hij had constant hoofdpijn en was moe..Ik had begrip voor zijn situatie... Hij zei ook constant er is nog gevoel... straks na de verbouwing heb ik meer tijd, kunnen we meer leuke dingen samen doen etc...en er meer voorgaan...Constant zette ik mijzelf voor hem op zij.. (bovendien ik ben ook ziek).. Ik paste mij zoveel mogelijk aan aan hem.. Ik vroeg niet om hulp, ik probeerde zoveel mogelijk moeilijke gesprekken uit de weg te gaan (mijn frustraties werden namelijk groter en groter.... had dus ook al lange tijd hoofdpijn) Als ik vroeg of we een keertje naar sauna konden gaan... dan reageerde hij niet.. Hij is dol op sauna.. maar hij had er de rust niet voor... dus schoof hij het op de lange termijn.. Als we uit eten gingen...dan wilde hij persee in d ebuurt eten... want anders gaf het hem teveel onrust....etc etc.. Ik moest met alles rekening houden met hem.. Maar als ik het niet meer trok en dus mijn frustraties uitte... dan had ik het gedaan... ik stootte hem af.. etc...Hij hield geen rekening met mijn gevoelens en met mijn beperkte energie..Uiteindelijk kostte ik hem teveel energie....en om zich zelf te beschermen heeft hij mij van zijn lijstje prioriteiten afgeschrapt... Sinds dat het uit is... is ie wel weer op zoek! Hij staat op RP.. terwijl hij mij verkondigde.. dat hij alleen wilde zijn voorlopig en niet zoekende was...Hij had teveel onrust... blabla..
Sunshine... ik was net als jij van begrip tonen, inleven etc... Maar ik vind wel dat het twee kanten opwerkt...Bij jou is het naar mijn inziens ook niet echt in balans... Als ik het goed kan herinneren sta jij al vanaf maart/april ook al met enige frustraties op de forum....
Ik vind het heel terecht dat je die brief hebt geschreven... Je bent immers voor jezelf opgekomen....Ik vind dus dat hij best meer begrip mag tonen ook voor jou... tenslotte jij staat alsmaar voor hem klaar!!! terwijl jij ook je eigen kinderen nog hebt...Hij mag met zo'n vrouw in de handen klappen.. echt!
Een vriendin van mij heeft vorig haar vriend leren kennen..Na 3 maanden kwam zijn vader te overlijden heel plotseling en sindsdien is hun band alleen maar sterker geworden en ze hebben beiden nu het gevoel dat ze de ware voor elkaar zijn... Ik denk dat het zo hoort! Als ik hun zie gisteren dan denk ik dat is echt een leuk stel.. ze hebben lol met elkaar, kunnen praten met elkaar, kunnen verdriet delen...Het zit gewoon goed! Ik dacht dat het met mijn ex ook goed zat in het begin... maar je bent dan nog verliefd en je zit op de roze wolk.. Maar als op een gegeven moment je vent veel ruimte gaat afdwingen, irritaties uit etc.. dan is het eigenlijk wel duidelijk.. Hij kan jou er niet bij hebben in zij leven! Ik was het ook niet de ware voor mijn ex.. Als ik dat wel was.. dan had ie wel moeite voor mij gedaan of dan had hij mij inzijn leven willen hebben...Hij is gewoon niet eerlijk geweest tegen mij en zich zelf....
Ik denk als het goed zit... zit het goed...en kost het weinig energie... ookal is je vriend dan chronisch ziek of rouwt om iets.. Ik denk dat dat juist je band alleen maar kan versterken....
Ik ben blij dat ik van mijn ex afben... Ik heb geen hoofdpijn meer...Ik heb geen stress meer... en heb nu duidelijkheid...Ik weet nu goed wanneer het niet goed voelt...en als je constant op tenen moet lopen om iemand maar tevreden te houden... klopt niet! Dat is geen liefde!
Ik vertrouw er nog steeds op dat hij ergens rondloopt voor mij... Kinderen zullen er waarschijnlijk niet meer komen (ben al 34 jaar) maar ben al erg blij als ik op een gegeven moment een leuk maatje heb...
sunshine... sterkte... Ik begrijp heeel goed hoe je voelt... maar cijfer jezelf niet weg...Daar krijg je spijt van en bovendien je bent het waard om voor te gaan!!!!
zondag 11 november 2007 om 10:57
weet je wat ook de fout is van ons.. vrouwen! : we denken teveel voor die kerel.. Daarnaast weet je eigenlijk al door gedrag van je kerel en je eigen gevoel dat het niet goed zit.... maar we willen het gewoon soms niet weten.. en zitten allemaal excuses voor zijn gedrag te zoeken... helaas maar waar!
Daarnaast is het ook zo.. dat mannen niet dicht bij hun gevoel staan en wij dus al eerder door hebben dat het niet goed zit...door hun gedrag.. Vaak komen zij er dan later achter dat je het toch niet bent voor hen
Daarnaast is het ook zo.. dat mannen niet dicht bij hun gevoel staan en wij dus al eerder door hebben dat het niet goed zit...door hun gedrag.. Vaak komen zij er dan later achter dat je het toch niet bent voor hen
zondag 11 november 2007 om 10:59
luister naar je intuitie.. Mijn gevoel heeft toch gelijk gehad en ik zocht die bevetiging bij mijn ex.. maar die kreeg ik niet.. Nu dat het uit is... zegt ie dat hij niks meer voor mij voelt.. Dus dat speelde al langer.. alleen wist ie dat nog niet...! Een vrouw kan die signalen veel eerder zien..En ik heb ze gezien..! ik wildehet alleen niet weten
zondag 11 november 2007 om 16:16
Muis, ik weet het ook niet meer. Ik ben vandaag helemaal door het lint gegaan en ben hem zelfs te lijf gegaan. Er zat in mij zoveel opgekropte frustratie en agressie. HIj begon weer kleinerend te doen, terwijl ik alleen maar aangaf behoefte te hebben aan een knuffel. Ik vroeg het hem alleen maar. En toen wilde hij weer zo'n preek gaan afsteken, alsof hij het tegen een klein kind heeft en ik flipte helemaal. Ik moet altijd maar begrip tonen en mag zelfs niet eens vragen om een knuffel.
Het is een dikke ruzie geworden, ik stond echt op het punt het uit te maken, maar het idee om alleen naar huis te gaan beangstigde me enorm. Mijn vriend wilde eerst dat ik wegging, maar uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik toch zou blijven, ik wilde gewoon niet in zo'n toestand naar huis. Ik heb wel heel duidelijk gezegd dat ik zijn 'gepreek' en kleinerende toon niet trek. Hij vindt dat hij zo mag doen, omdat hij het moeilijk heeft, ik vind dat echt volslagen belachelijk en ik accepteer dat ook niet. Oké, het is niet helemaal normaal om zo hysterisch te doen en met spullen te smijten, maar ik heb ook gezegd dat ik dat normaal nooit doe, maar dat de frustratie bij mij zo hoog zit en dat dat komt door hoe hij tegen mij doet.
Dat ik 'moeilijk' doe komt niet doordat hij het druk heeft, maar door hoe hij tegen mij doet.
We laten elkaar nu even met rust, we doen ook wel gewoon aardig tegen elkaar (net even samen TV gekeken en weer kunnen lachen), maar ik weet het ook even niet meer.
Het is een dikke ruzie geworden, ik stond echt op het punt het uit te maken, maar het idee om alleen naar huis te gaan beangstigde me enorm. Mijn vriend wilde eerst dat ik wegging, maar uiteindelijk hebben we afgesproken dat ik toch zou blijven, ik wilde gewoon niet in zo'n toestand naar huis. Ik heb wel heel duidelijk gezegd dat ik zijn 'gepreek' en kleinerende toon niet trek. Hij vindt dat hij zo mag doen, omdat hij het moeilijk heeft, ik vind dat echt volslagen belachelijk en ik accepteer dat ook niet. Oké, het is niet helemaal normaal om zo hysterisch te doen en met spullen te smijten, maar ik heb ook gezegd dat ik dat normaal nooit doe, maar dat de frustratie bij mij zo hoog zit en dat dat komt door hoe hij tegen mij doet.
Dat ik 'moeilijk' doe komt niet doordat hij het druk heeft, maar door hoe hij tegen mij doet.
We laten elkaar nu even met rust, we doen ook wel gewoon aardig tegen elkaar (net even samen TV gekeken en weer kunnen lachen), maar ik weet het ook even niet meer.
zondag 11 november 2007 om 16:28
moeilijke mannen...tja, ik denk dat ik daar ook over mee kan praten....
zie mijn topic 'dilemma'....
Je kunt niet zonder elkaar, maar met elkaar wordt de laatste tijd echt onmogelijk! En dat duurt nu al maanden zo. Ben de laatste tijd alleen maar boos op hem, dat hij niet genoeg initiatief neemt voor een fatsoenlijke toekomst samen.
zie mijn topic 'dilemma'....
Je kunt niet zonder elkaar, maar met elkaar wordt de laatste tijd echt onmogelijk! En dat duurt nu al maanden zo. Ben de laatste tijd alleen maar boos op hem, dat hij niet genoeg initiatief neemt voor een fatsoenlijke toekomst samen.
zondag 11 november 2007 om 16:36
ooh meissie.. toch.. ik herken het zo goed.. MIjn ex was ook zo goed om mijn te kleineren... Hij zag nooit zijn eigen foute gedrag.. Ik deed altijd te emtioneel... Ja door mijn frustraties vanwege zijn gedrag naar mij toe...
Hij heeft geen reden of argument om jou zo te behandelen... En dat weet jij ook diep in je hart....Vraag jezelf af... hoe lang je nu jezelf al zit weg te cijferen voor hem.... Tuurlijk heb je ook je leuke momenten.. met elkaar... maar dit gedrag van hem hoe moeilijk hij het ook heeft... is niet goed te keuren.. !!!! Ik had zoveel opgekropte frustraties ..... Hij wilde er niet over praten en als we erover praatte dan... was ik te emtioneel.. Hij nam in het kort gezegd mijn gevoelens niet serieus, ging in de verdediging, aanval of hij ontkende het keihard.. Hoe ik ook probeerde vanuit Ik vorm te praten... het lukte niet,,, Ik kreeg geen erkenning of enig begrip... de rollen werdenaltijd omgedraaid.. Hij is zielig, hij heeft het moeilijk vanwege verhuizing, scheiding werk, kind etc...Maar ik.. ben chronisch ziek, en heb ook een hoop ellende gehad in mijn leven..Daar hield ie geen rekening mee.
Toen ik zo'n uitbarsting kreeg zoals jij... op zijn verjaardag notebene (was gewoon een optelsom van alle teleurstellingen en ergenissen) was het kort daarna uit.... Het kostte hem teveel energie...hij had extra twijfels gekregen etc...
Meis.. ik moet zeggen ik ben blij dat ik vanhem af ben.. Ik heb nu veel meer rust...Gisteren zag ik mijn vriendin en haar vriend.. En de liefde tussen hen na anderhalf jaar is zo merkbaar nog steeds... En dat wil ik ook!!! Ik wil geen strijd voeren ..Ook al heeft de ander een slechte periode... dan hoor je naar mijn idee daar samen uit te komen...erover te praten....
Meis... denk aan jezelf.. dit gaat zoveel energie kosten!!! Ik weet er alles van.. En jij hebt toch ook je kinderen....?
Hou mij op d ehoogte hoe het gaat,,,,
sterkte..X
Hij heeft geen reden of argument om jou zo te behandelen... En dat weet jij ook diep in je hart....Vraag jezelf af... hoe lang je nu jezelf al zit weg te cijferen voor hem.... Tuurlijk heb je ook je leuke momenten.. met elkaar... maar dit gedrag van hem hoe moeilijk hij het ook heeft... is niet goed te keuren.. !!!! Ik had zoveel opgekropte frustraties ..... Hij wilde er niet over praten en als we erover praatte dan... was ik te emtioneel.. Hij nam in het kort gezegd mijn gevoelens niet serieus, ging in de verdediging, aanval of hij ontkende het keihard.. Hoe ik ook probeerde vanuit Ik vorm te praten... het lukte niet,,, Ik kreeg geen erkenning of enig begrip... de rollen werdenaltijd omgedraaid.. Hij is zielig, hij heeft het moeilijk vanwege verhuizing, scheiding werk, kind etc...Maar ik.. ben chronisch ziek, en heb ook een hoop ellende gehad in mijn leven..Daar hield ie geen rekening mee.
Toen ik zo'n uitbarsting kreeg zoals jij... op zijn verjaardag notebene (was gewoon een optelsom van alle teleurstellingen en ergenissen) was het kort daarna uit.... Het kostte hem teveel energie...hij had extra twijfels gekregen etc...
Meis.. ik moet zeggen ik ben blij dat ik vanhem af ben.. Ik heb nu veel meer rust...Gisteren zag ik mijn vriendin en haar vriend.. En de liefde tussen hen na anderhalf jaar is zo merkbaar nog steeds... En dat wil ik ook!!! Ik wil geen strijd voeren ..Ook al heeft de ander een slechte periode... dan hoor je naar mijn idee daar samen uit te komen...erover te praten....
Meis... denk aan jezelf.. dit gaat zoveel energie kosten!!! Ik weet er alles van.. En jij hebt toch ook je kinderen....?
Hou mij op d ehoogte hoe het gaat,,,,
sterkte..X
