Relaties
alle pijlers
Militair als partner?
donderdag 30 november 2006 om 19:23
Hoi!
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
vrijdag 20 juli 2007 om 11:49
Nou kleinprinsesje, ondanks dat ik ook blij voor je ben......Heb ik er wel een gemengd gevoel over.
Ik zou dit topic maar niet aan je vriend laten lezen.........je uitlatingen over hem waren niet mild.
Eerlijk gezegd begrijp ik het ook niet helemaal. Je hebt weken lopen roepen dat je het niet trekt met een militair, dat je die uitzendingen trekt, dat alle militairen vreemd gaan en dat het daarom ook niet goed gaat met jullie relatie enz.... Is dat nu opeens over omdat hij terug is?
Realiseer je je dat wanneer hij militair blijft, er weer een moment komt dat hij uitgezonden gaat worden, wat doe je dan? Zelfde stress als de afgelopen maanden, met bij behorend drama voor beiden??
Nou goed misschien ben ik wel de enige die deze erg plotselinge omslag niet helemaal kan volgen.
Ben trouwens benieuwd hoe oud jullie zijn?
Ik zou dit topic maar niet aan je vriend laten lezen.........je uitlatingen over hem waren niet mild.
Eerlijk gezegd begrijp ik het ook niet helemaal. Je hebt weken lopen roepen dat je het niet trekt met een militair, dat je die uitzendingen trekt, dat alle militairen vreemd gaan en dat het daarom ook niet goed gaat met jullie relatie enz.... Is dat nu opeens over omdat hij terug is?
Realiseer je je dat wanneer hij militair blijft, er weer een moment komt dat hij uitgezonden gaat worden, wat doe je dan? Zelfde stress als de afgelopen maanden, met bij behorend drama voor beiden??
Nou goed misschien ben ik wel de enige die deze erg plotselinge omslag niet helemaal kan volgen.
Ben trouwens benieuwd hoe oud jullie zijn?
vrijdag 20 juli 2007 om 12:46
Hoi Blizir,
Ik snap het ook niet hoor, hoe dat zo snel heeft kunnen veranderen... maar als ik even zo vrijpostig mag zijn om me voor te stellen hoe Prinsesje's reacties hier tot stand zijn gekomen, dan denk ik dat zij zich vooral heel onzeker en gefrustreerd heeft gevoeld en dat hier geventileerd heeft. Het lijkt me wel dat zij in hun relatie behoorlijk wat obstakels te overwinnen hebben, maar als ze echt van elkaar houden, en daar beide moeite voor willen doen, wie weet - misschien lukt het wel!
Ik weet zelf uit ervaring dat het soms moeilijk is gevoelskwesties in te schatten als je partner zo ver weg zit, en dat de dingen opeens een stuk duidelijker kunnen zijn als het moment is gekomen dat je gewoon weer ''in het echt'' tegenover elkaar zit.
Ik snap het ook niet hoor, hoe dat zo snel heeft kunnen veranderen... maar als ik even zo vrijpostig mag zijn om me voor te stellen hoe Prinsesje's reacties hier tot stand zijn gekomen, dan denk ik dat zij zich vooral heel onzeker en gefrustreerd heeft gevoeld en dat hier geventileerd heeft. Het lijkt me wel dat zij in hun relatie behoorlijk wat obstakels te overwinnen hebben, maar als ze echt van elkaar houden, en daar beide moeite voor willen doen, wie weet - misschien lukt het wel!
Ik weet zelf uit ervaring dat het soms moeilijk is gevoelskwesties in te schatten als je partner zo ver weg zit, en dat de dingen opeens een stuk duidelijker kunnen zijn als het moment is gekomen dat je gewoon weer ''in het echt'' tegenover elkaar zit.
vrijdag 20 juli 2007 om 13:21
Hoi Lemmy,
Ik begrijp heel goed dat nu hij terug is het weer allemaal goed vloet en is! Ik had eigenlijk niet anders verwacht. Het is ook heel moeilijk om van te voren in te schatten hoe je je gaat voelen als je man ver weg zit.
Maar wat me zorgen baart zijn de dingen die zij gezegd heeft over een man in het leger, niet over haar gevoelens voor hem in de tijd dat hij weg was.
Zij kon niet om gaan met de uitzending, het feit dat er wordt geroepen dat alle militairen vreemd gaan (zij ging er van uit dat hij dat dus ook deed) en de moeite die ze had om een relatie te hebben met een man die vaak lang van huis is.
Dat haar gevoel voor hem weg was (of minder sterk was), tijdens zijn afwezigheid is ook niet raar. Maar hoe gaat ze nu dealen met de dingen die nu eenmaal inherent zijn aan het leven met een militair? Dat is mijn probleem...........begrijp je wat ik bedoel?
(misschien hebben ze het hier overigens wel over gehad hoor, maar daar geeft ze geen info over en daar ben ik juist zo benieuwd naar)
Ik begrijp heel goed dat nu hij terug is het weer allemaal goed vloet en is! Ik had eigenlijk niet anders verwacht. Het is ook heel moeilijk om van te voren in te schatten hoe je je gaat voelen als je man ver weg zit.
Maar wat me zorgen baart zijn de dingen die zij gezegd heeft over een man in het leger, niet over haar gevoelens voor hem in de tijd dat hij weg was.
Zij kon niet om gaan met de uitzending, het feit dat er wordt geroepen dat alle militairen vreemd gaan (zij ging er van uit dat hij dat dus ook deed) en de moeite die ze had om een relatie te hebben met een man die vaak lang van huis is.
Dat haar gevoel voor hem weg was (of minder sterk was), tijdens zijn afwezigheid is ook niet raar. Maar hoe gaat ze nu dealen met de dingen die nu eenmaal inherent zijn aan het leven met een militair? Dat is mijn probleem...........begrijp je wat ik bedoel?
(misschien hebben ze het hier overigens wel over gehad hoor, maar daar geeft ze geen info over en daar ben ik juist zo benieuwd naar)
vrijdag 20 juli 2007 om 13:52
Ik begrijp wat je bedoelt Blizir.
Mijn mening over dit soort situaties, niet specifiek met Prinsesje, maar in het algemeen...
Er wordt altijd veel aandacht besteed aan de achterblijfster - hoe voelt zij zich, kan zij het aan alleen, mist zij hem, dat soort dingen. In mijn ogen is het echter niet minder belangrijk dat je je als achterblijfster goed realiseert hoe belangrijk het is wat je overbrengt naar je partner als hij ver weg is.
Als je hem mist, mag je dat natuurlijk best zeggen, maar ikzelf los de echte problemen hier zelf op - al dan niet met hulp en steun van andere mensen. Niets lijkt me frustrerender voor je partner dan daar nog enkele maanden voor de boeg te hebben, te weten dat er problemen (of twijfels aan de relatie) zijn, en niets kunnen doen. Als de achterblijfster bijvoorbeeld aangeeft niet meer van hem te houden wordt het natuurlijk wel erg moeilijk.
Ikzelf probeer dat zo min mogelijk te doen, ook al heb ik zelf bij de uitzending van mijn man naar Irak toentertijd ook wel degelijk twijfels gehad. Maar de situatie in zo'n uitzendgebied kan dermate gevaarlijk zijn dat ik het niet op mijn geweten wil hebben dat hij slapeloze nachten heeft om mij, terwijl hij juist al zijn concentratie nodig heeft om daar goed te functioneren en veilig thuis te kunnen komen.
Dus van mijn kant krijgt mijn man in periodes van uitzending zoveel mogelijk positieve berichten, iets om naar toe te leven, steun, en een reden om het vol te kunnen houden. Ik vraag ook anderen om leuke kaartjes, foto's, andere dingen waarvan ik weet dat het hem plezier doet. Ik ervaar dat als mijn taak als thuisfront. En hoe het gaat als hij terug is, weet je toch pas als het zo ver is.
Mijn mening over dit soort situaties, niet specifiek met Prinsesje, maar in het algemeen...
Er wordt altijd veel aandacht besteed aan de achterblijfster - hoe voelt zij zich, kan zij het aan alleen, mist zij hem, dat soort dingen. In mijn ogen is het echter niet minder belangrijk dat je je als achterblijfster goed realiseert hoe belangrijk het is wat je overbrengt naar je partner als hij ver weg is.
Als je hem mist, mag je dat natuurlijk best zeggen, maar ikzelf los de echte problemen hier zelf op - al dan niet met hulp en steun van andere mensen. Niets lijkt me frustrerender voor je partner dan daar nog enkele maanden voor de boeg te hebben, te weten dat er problemen (of twijfels aan de relatie) zijn, en niets kunnen doen. Als de achterblijfster bijvoorbeeld aangeeft niet meer van hem te houden wordt het natuurlijk wel erg moeilijk.
Ikzelf probeer dat zo min mogelijk te doen, ook al heb ik zelf bij de uitzending van mijn man naar Irak toentertijd ook wel degelijk twijfels gehad. Maar de situatie in zo'n uitzendgebied kan dermate gevaarlijk zijn dat ik het niet op mijn geweten wil hebben dat hij slapeloze nachten heeft om mij, terwijl hij juist al zijn concentratie nodig heeft om daar goed te functioneren en veilig thuis te kunnen komen.
Dus van mijn kant krijgt mijn man in periodes van uitzending zoveel mogelijk positieve berichten, iets om naar toe te leven, steun, en een reden om het vol te kunnen houden. Ik vraag ook anderen om leuke kaartjes, foto's, andere dingen waarvan ik weet dat het hem plezier doet. Ik ervaar dat als mijn taak als thuisfront. En hoe het gaat als hij terug is, weet je toch pas als het zo ver is.
vrijdag 20 juli 2007 om 14:54
quote:
Ik begrijp wat je bedoelt Blizir.
Mijn mening over dit soort situaties, niet specifiek met Prinsesje, maar in het algemeen...
Er wordt altijd veel aandacht besteed aan de achterblijfster - hoe voelt zij zich, kan zij het aan alleen, mist zij hem, dat soort dingen. In mijn ogen is het echter niet minder belangrijk dat je je als achterblijfster goed realiseert hoe belangrijk het is wat je overbrengt naar je partner als hij ver weg is.
Als je hem mist, mag je dat natuurlijk best zeggen, maar ikzelf los de echte problemen hier zelf op - al dan niet met hulp en steun van andere mensen. Niets lijkt me frustrerender voor je partner dan daar nog enkele maanden voor de boeg te hebben, te weten dat er problemen (of twijfels aan de relatie) zijn, en niets kunnen doen. Als de achterblijfster bijvoorbeeld aangeeft niet meer van hem te houden wordt het natuurlijk wel erg moeilijk.
Ikzelf probeer dat zo min mogelijk te doen, ook al heb ik zelf bij de uitzending van mijn man naar Irak toentertijd ook wel degelijk twijfels gehad. Maar de situatie in zo'n uitzendgebied kan dermate gevaarlijk zijn dat ik het niet op mijn geweten wil hebben dat hij slapeloze nachten heeft om mij, terwijl hij juist al zijn concentratie nodig heeft om daar goed te functioneren en veilig thuis te kunnen komen.
Dus van mijn kant krijgt mijn man in periodes van uitzending zoveel mogelijk positieve berichten, iets om naar toe te leven, steun, en een reden om het vol te kunnen houden. Ik vraag ook anderen om leuke kaartjes, foto's, andere dingen waarvan ik weet dat het hem plezier doet. Ik ervaar dat als mijn taak als thuisfront. En hoe het gaat als hij terug is, weet je toch pas als het zo ver is.
Mmmmm.........lastig verhaal. Ik dacht er in het begin ook zo over totdat ik er mee vriendin over had (heeft overigens ook een relatie met een militair). Wat zij heel terecht aan gaf was dat wij er voor kiezen om met een militair een relatie aan gaan, maar dat "onze militairen" er net zo goed voor kiezen om militair te zijn en toch een relatie aan te gaan.
Zij kiezen voor het vak en daarmee voor de uitzendingen. Zij weten ook dat ze ons voor langere tijd achter laten en dat deze periodes soms ook voor ons moeilijk zijn! Ja, zij hebben het daar niet makkelijk, er geberurt een hoop. Maar ook wij hebben het niet gemakkelijk. Wij lopen achter het nieuws aan, moeten maar hopen dat het goed gaat met onze mannen, wij moeten de boel thuis draaiende houden (zeker als je een gezin hebt) moeten wij dan ook nog al onze gevoelens aan de kant zetten om hun te sparen?
Mijn vriendin en ik hebben hier een interessant gesprek over gehad. En om een lang verhaal kort te maken was de conclusie toch wel, dat wij ook best wel mogen laten weten hoe wij ons voelen. Uiteraard ga je niet alles vertellen. Als je dingen kunt oplossen, los je ze op. Je gaat hem niet met alles lastig vallen. Je moet ook wel kieskeurig zijn in de dingen die je hem wel en niet verteld. Maar helemaal jezelf wegcijferen (zoals jij dat nu een beetje omschrijft) en alleen maar blij en leuk nieuws brengen, vind ik ook niet de manier.
Ik begrijp wat je bedoelt Blizir.
Mijn mening over dit soort situaties, niet specifiek met Prinsesje, maar in het algemeen...
Er wordt altijd veel aandacht besteed aan de achterblijfster - hoe voelt zij zich, kan zij het aan alleen, mist zij hem, dat soort dingen. In mijn ogen is het echter niet minder belangrijk dat je je als achterblijfster goed realiseert hoe belangrijk het is wat je overbrengt naar je partner als hij ver weg is.
Als je hem mist, mag je dat natuurlijk best zeggen, maar ikzelf los de echte problemen hier zelf op - al dan niet met hulp en steun van andere mensen. Niets lijkt me frustrerender voor je partner dan daar nog enkele maanden voor de boeg te hebben, te weten dat er problemen (of twijfels aan de relatie) zijn, en niets kunnen doen. Als de achterblijfster bijvoorbeeld aangeeft niet meer van hem te houden wordt het natuurlijk wel erg moeilijk.
Ikzelf probeer dat zo min mogelijk te doen, ook al heb ik zelf bij de uitzending van mijn man naar Irak toentertijd ook wel degelijk twijfels gehad. Maar de situatie in zo'n uitzendgebied kan dermate gevaarlijk zijn dat ik het niet op mijn geweten wil hebben dat hij slapeloze nachten heeft om mij, terwijl hij juist al zijn concentratie nodig heeft om daar goed te functioneren en veilig thuis te kunnen komen.
Dus van mijn kant krijgt mijn man in periodes van uitzending zoveel mogelijk positieve berichten, iets om naar toe te leven, steun, en een reden om het vol te kunnen houden. Ik vraag ook anderen om leuke kaartjes, foto's, andere dingen waarvan ik weet dat het hem plezier doet. Ik ervaar dat als mijn taak als thuisfront. En hoe het gaat als hij terug is, weet je toch pas als het zo ver is.
Mmmmm.........lastig verhaal. Ik dacht er in het begin ook zo over totdat ik er mee vriendin over had (heeft overigens ook een relatie met een militair). Wat zij heel terecht aan gaf was dat wij er voor kiezen om met een militair een relatie aan gaan, maar dat "onze militairen" er net zo goed voor kiezen om militair te zijn en toch een relatie aan te gaan.
Zij kiezen voor het vak en daarmee voor de uitzendingen. Zij weten ook dat ze ons voor langere tijd achter laten en dat deze periodes soms ook voor ons moeilijk zijn! Ja, zij hebben het daar niet makkelijk, er geberurt een hoop. Maar ook wij hebben het niet gemakkelijk. Wij lopen achter het nieuws aan, moeten maar hopen dat het goed gaat met onze mannen, wij moeten de boel thuis draaiende houden (zeker als je een gezin hebt) moeten wij dan ook nog al onze gevoelens aan de kant zetten om hun te sparen?
Mijn vriendin en ik hebben hier een interessant gesprek over gehad. En om een lang verhaal kort te maken was de conclusie toch wel, dat wij ook best wel mogen laten weten hoe wij ons voelen. Uiteraard ga je niet alles vertellen. Als je dingen kunt oplossen, los je ze op. Je gaat hem niet met alles lastig vallen. Je moet ook wel kieskeurig zijn in de dingen die je hem wel en niet verteld. Maar helemaal jezelf wegcijferen (zoals jij dat nu een beetje omschrijft) en alleen maar blij en leuk nieuws brengen, vind ik ook niet de manier.
vrijdag 20 juli 2007 om 16:05
Ik heb in het begin van de uitzending ook niet alle ellende verteld waar ik hier mee te maken kreeg. Maar een vriendin wees mij erop dat ik mij hevig gepasseerd zou voelen als mijn vriend mij op die manier zou willen "beschermen". Andersom is dat dus net zo. Daarom ben ik vanaf dat moment volkomen eerlijk tegen hem geweest. en geloof me, dat lucht op 
Hij begreep me ook veel beter als ik een keer mijn dag niet had. Het leven was hier nou eenmaal geen feestje toen hij er niet was.
Ik heb ook een mooie oplossing verzonnen voor als ik dingen gewoon mijn strot niet uitkreeg zonder hysterisch te worden. Met msn en de telefoon bleef ik redelijk oppervlakkig over "slecht nieuws" om hem zich niet al te klote te laten voelen en de echte ellende en mijn gevoelens schreef ik in een brief. Tegen de tijd dat hij de brief las, dan was het al twee weken verder en waren de scherpe kantjes er weer af. Hij was blij met die brieven, hij wist tenminste wat er soms door mijn hoofd ging.
Toen mijn oma overleed heb ik me tijdens een telefoon gesprek wel even helemaal leeg laten lopen. Dat voelde eigenlijk alleen maar goed. Het is en blijft mijn vriend, ook als ie weg is in goede en in slechte tijden.
Ik denk trouwens dat Lemmy wel enigzins gelijk heeft wat de verklaring van Klein Prinsesjes gedrag betreft. Ik lees een en al onzekerheid in haar posts. Niet dat ik het goed vind hoe ze er mee omgaat, maar ik begrijp haar gevoelens van boosheid zo goed. Ik heb tijdens "mijn" uitzending meer dan eens hele kwade gevoelens richting mijn vriend gehad. Maar die ventileerde ik zeker niet bij hem. Ik moest ze wel kwijt, maar dat kon bij mijn vriendinnen die zelf ook een militair als partner hebben. Die begrepen me als geen ander en snapten ook dat die gevoelens als een blad aan een boom weer om konden slaan.
Hij begreep me ook veel beter als ik een keer mijn dag niet had. Het leven was hier nou eenmaal geen feestje toen hij er niet was. Ik heb ook een mooie oplossing verzonnen voor als ik dingen gewoon mijn strot niet uitkreeg zonder hysterisch te worden. Met msn en de telefoon bleef ik redelijk oppervlakkig over "slecht nieuws" om hem zich niet al te klote te laten voelen en de echte ellende en mijn gevoelens schreef ik in een brief. Tegen de tijd dat hij de brief las, dan was het al twee weken verder en waren de scherpe kantjes er weer af. Hij was blij met die brieven, hij wist tenminste wat er soms door mijn hoofd ging.
Toen mijn oma overleed heb ik me tijdens een telefoon gesprek wel even helemaal leeg laten lopen. Dat voelde eigenlijk alleen maar goed. Het is en blijft mijn vriend, ook als ie weg is in goede en in slechte tijden.
Ik denk trouwens dat Lemmy wel enigzins gelijk heeft wat de verklaring van Klein Prinsesjes gedrag betreft. Ik lees een en al onzekerheid in haar posts. Niet dat ik het goed vind hoe ze er mee omgaat, maar ik begrijp haar gevoelens van boosheid zo goed. Ik heb tijdens "mijn" uitzending meer dan eens hele kwade gevoelens richting mijn vriend gehad. Maar die ventileerde ik zeker niet bij hem. Ik moest ze wel kwijt, maar dat kon bij mijn vriendinnen die zelf ook een militair als partner hebben. Die begrepen me als geen ander en snapten ook dat die gevoelens als een blad aan een boom weer om konden slaan.
vrijdag 20 juli 2007 om 21:57
Hallo Blizir en Pruttel!
Ik begrijp dat mijn stukje nogal overkwam als mezelf wegcijferen, maar dat is eigenlijk niet helemaal hoe ik het bedoelde...
Het is niet zo dat ik mijn man alle nare dingen maar niet vertel ofzo, hij moet natuurlijk wel binding houden met ons hier en dat zou niet kunnen als hij niet weet wat er speelt. Voorbeeld: als één van onze kinderen ziek is, dan vertel ik hem dat wel, maar liever niet op het moment zelf - dan meer zo van, "de jongste was de laatste dagen wat ziek, maar gelukkig is ze alweer opgeknapt" en niet "jongste is ziek, maar ik weet niet wat ze heeft, koorts en zo, ik ga met haar naar de dokter". Want als ik het zo doe, dan weet ik dat hij zich zorgen maakt. En ik heb er zelf ook niets aan, want hij kan mij toch niet helpen.
Dat was dus eigenlijk hoe ik het bedoelde. Ik vertel hem wel wat er speelt, maar op zo'n manier dat hij zich geen zorgen hoeft te maken over thuis. Houdt wel min of meer in dat ik mijn zorgen niet altijd met hem kan delen, maar zoals ik het heb ervaren tijdens zijn laatste uitzending was kon dat toch al bijna niet anders, er was toen een zeer slechte internetverbinding; bellen kon wel maar was dusdanig kostbaar en met een slechte verbinding dat dat ook niet echt handig was bij uitgebreide gesprekken. Bovendien werden die gesprekken wel eens afgebroken vanwege luchtaanvallen - als je dan net in een gesprek zit over een moeilijk onderwerp, blijf je daarna allebei met een rotgevoel zitten.
Als mijn man weg is, deel ik mijn zorgen dus in principe met iemand anders (mijn zus bijvoorbeeld). Gelukkig wordt mijn man niet zo vaak uitgezonden, gemiddeld 1 x per 3 jaar. En daarbij is hij buiten de oefeningen om elke avond thuis, ik begrijp dat dat niet voor iedereen zo is.
Ik begrijp dat mijn stukje nogal overkwam als mezelf wegcijferen, maar dat is eigenlijk niet helemaal hoe ik het bedoelde...
Het is niet zo dat ik mijn man alle nare dingen maar niet vertel ofzo, hij moet natuurlijk wel binding houden met ons hier en dat zou niet kunnen als hij niet weet wat er speelt. Voorbeeld: als één van onze kinderen ziek is, dan vertel ik hem dat wel, maar liever niet op het moment zelf - dan meer zo van, "de jongste was de laatste dagen wat ziek, maar gelukkig is ze alweer opgeknapt" en niet "jongste is ziek, maar ik weet niet wat ze heeft, koorts en zo, ik ga met haar naar de dokter". Want als ik het zo doe, dan weet ik dat hij zich zorgen maakt. En ik heb er zelf ook niets aan, want hij kan mij toch niet helpen.
Dat was dus eigenlijk hoe ik het bedoelde. Ik vertel hem wel wat er speelt, maar op zo'n manier dat hij zich geen zorgen hoeft te maken over thuis. Houdt wel min of meer in dat ik mijn zorgen niet altijd met hem kan delen, maar zoals ik het heb ervaren tijdens zijn laatste uitzending was kon dat toch al bijna niet anders, er was toen een zeer slechte internetverbinding; bellen kon wel maar was dusdanig kostbaar en met een slechte verbinding dat dat ook niet echt handig was bij uitgebreide gesprekken. Bovendien werden die gesprekken wel eens afgebroken vanwege luchtaanvallen - als je dan net in een gesprek zit over een moeilijk onderwerp, blijf je daarna allebei met een rotgevoel zitten.
Als mijn man weg is, deel ik mijn zorgen dus in principe met iemand anders (mijn zus bijvoorbeeld). Gelukkig wordt mijn man niet zo vaak uitgezonden, gemiddeld 1 x per 3 jaar. En daarbij is hij buiten de oefeningen om elke avond thuis, ik begrijp dat dat niet voor iedereen zo is.
zondag 22 juli 2007 om 12:47
Hey Allemaal!!!
Wat betreft "wat zeg je wel en niet tegen je partner die op uitzending is?!"
Defensie was daar duidelijk over op de info.dag: Je moet geen ruzie maken door de telefoon of via de msn met je partner, want het is niet de bedoeling dat hij met een machteloos gevoel komt te zitten ...
En nog meer van die ongein werd er meedegedeeld ... heb me er zwaar aan geergerd!! Alsof wij, vrouwen alles maar alleen moeten verwerken en oplossen, omdat het defensie niet goed uit komt als de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen.
Overigens vertel ik mijn vriend zo goed als alles ... maar (en ik zal het even afkloppen) deze uitzending zijn er nog geen vervelende dingen gebeurd.
Kleinprinsesje, ben inderdaad ook erg benieuwd hoe het nu met jullie gaat en of jullie wel goed alles besproken hebben. En hoewel ik ook denk dat je uit onzekerheid hebt gepost hier is het misschien toch handiger dat je voortaan even rustig nadenkt voordat je beweringen doet zoals: alle militairen gaan vreemd ... mijn relatie is daarom ook stuk gelopen.
Toch wens ik jullie saampjes een leuke tijd toe!!
Groetjes Robine
Wat betreft "wat zeg je wel en niet tegen je partner die op uitzending is?!"
Defensie was daar duidelijk over op de info.dag: Je moet geen ruzie maken door de telefoon of via de msn met je partner, want het is niet de bedoeling dat hij met een machteloos gevoel komt te zitten ...
En nog meer van die ongein werd er meedegedeeld ... heb me er zwaar aan geergerd!! Alsof wij, vrouwen alles maar alleen moeten verwerken en oplossen, omdat het defensie niet goed uit komt als de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen.
Overigens vertel ik mijn vriend zo goed als alles ... maar (en ik zal het even afkloppen) deze uitzending zijn er nog geen vervelende dingen gebeurd.
Kleinprinsesje, ben inderdaad ook erg benieuwd hoe het nu met jullie gaat en of jullie wel goed alles besproken hebben. En hoewel ik ook denk dat je uit onzekerheid hebt gepost hier is het misschien toch handiger dat je voortaan even rustig nadenkt voordat je beweringen doet zoals: alle militairen gaan vreemd ... mijn relatie is daarom ook stuk gelopen.
Toch wens ik jullie saampjes een leuke tijd toe!!
Groetjes Robine
zondag 22 juli 2007 om 15:15
quote:
Wat betreft "wat zeg je wel en niet tegen je partner die op uitzending is?!"
Defensie was daar duidelijk over op de info.dag: Je moet geen ruzie maken door de telefoon of via de msn met je partner, want het is niet de bedoeling dat hij met een machteloos gevoel komt te zitten ...
En nog meer van die ongein werd er meedegedeeld ... heb me er zwaar aan geergerd!! Alsof wij, vrouwen alles maar alleen moeten verwerken en oplossen, omdat het defensie niet goed uit komt als de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen.
Mag ik even hierop reageren?
Volgens mij is het namelijk niet zo dat "het defensie niet goed uitkomt dat de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen", zoals je het omschrijft, maar het is wel zo dat jij als partner je man moet kunnen steunen in tijden van uitzending. Jij voelt je toch ook niet beter als hij daar zit met zorgen over de thuissituatie? Ja, jij hebt je gevoelens even kunnen ventileren, maar wat levert het je op? Hij kan je toch niet helpen vanuit daar.
De situatie in de uitzendingsgebieden kan echt het uiterste van je man vragen qua concentratie en alertheid, en zorgen over thuis helpen daar zeker niet bij. Defensie in zijn algemeenheid is erbij gebaat dat de mensen goed functioneren, omdat er anders ongelukken zouden kunnen gebeuren die niet nodig zijn.
Dus, in mijn ogen is het zinvoller om je verdriet of frustraties als achterblijfster te delen met anderen; familie, vrienden, of desnoods een forum zoals dit, maar je naar je man toe (in ieder geval enigszins) in te houden. Vaak kun je ook wel contact leggen met vrouwen van collega's als je dat wilt. Als hij weer thuis is, kun je dan je problemen wel met hem uitpraten... maar dan moet hij wel eerst veilig thuis zijn gekomen en ik vind dat dat je eerste belang moet zijn.
En ik denk dat dat ook is wat er bedoeld werd op de info-dag van Defensie - niet om jou als achterblijfster de les te lezen of te betuttelen, maar om de veiligheid van militairen in een gevaarlijk uitzendgebied zo veel mogelijk te kunnen handhaven. Een militair heeft nou eenmaal een andere baan als iemand die in de burgermaatschappij werkt.... en een foutje door onoplettendheid of vermoeidheid kan ook héél andere gevolgen hebben...
Hoe dan ook... bovenstaande is gewoon mijn mening, ook van mijn kant is het niet de bedoeling om degenen hier die het niet met me eens zijn de les te lezen of zo... dit is mijn manier om er mee om te gaan. Voor mijzelf, ons gezin en mijn man werkt het zo.
Wat betreft "wat zeg je wel en niet tegen je partner die op uitzending is?!"
Defensie was daar duidelijk over op de info.dag: Je moet geen ruzie maken door de telefoon of via de msn met je partner, want het is niet de bedoeling dat hij met een machteloos gevoel komt te zitten ...
En nog meer van die ongein werd er meedegedeeld ... heb me er zwaar aan geergerd!! Alsof wij, vrouwen alles maar alleen moeten verwerken en oplossen, omdat het defensie niet goed uit komt als de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen.
Mag ik even hierop reageren?
Volgens mij is het namelijk niet zo dat "het defensie niet goed uitkomt dat de mannen daar geconfronteerd worden met dingetjes die thuis spelen", zoals je het omschrijft, maar het is wel zo dat jij als partner je man moet kunnen steunen in tijden van uitzending. Jij voelt je toch ook niet beter als hij daar zit met zorgen over de thuissituatie? Ja, jij hebt je gevoelens even kunnen ventileren, maar wat levert het je op? Hij kan je toch niet helpen vanuit daar.
De situatie in de uitzendingsgebieden kan echt het uiterste van je man vragen qua concentratie en alertheid, en zorgen over thuis helpen daar zeker niet bij. Defensie in zijn algemeenheid is erbij gebaat dat de mensen goed functioneren, omdat er anders ongelukken zouden kunnen gebeuren die niet nodig zijn.
Dus, in mijn ogen is het zinvoller om je verdriet of frustraties als achterblijfster te delen met anderen; familie, vrienden, of desnoods een forum zoals dit, maar je naar je man toe (in ieder geval enigszins) in te houden. Vaak kun je ook wel contact leggen met vrouwen van collega's als je dat wilt. Als hij weer thuis is, kun je dan je problemen wel met hem uitpraten... maar dan moet hij wel eerst veilig thuis zijn gekomen en ik vind dat dat je eerste belang moet zijn.
En ik denk dat dat ook is wat er bedoeld werd op de info-dag van Defensie - niet om jou als achterblijfster de les te lezen of te betuttelen, maar om de veiligheid van militairen in een gevaarlijk uitzendgebied zo veel mogelijk te kunnen handhaven. Een militair heeft nou eenmaal een andere baan als iemand die in de burgermaatschappij werkt.... en een foutje door onoplettendheid of vermoeidheid kan ook héél andere gevolgen hebben...
Hoe dan ook... bovenstaande is gewoon mijn mening, ook van mijn kant is het niet de bedoeling om degenen hier die het niet met me eens zijn de les te lezen of zo... dit is mijn manier om er mee om te gaan. Voor mijzelf, ons gezin en mijn man werkt het zo.
zondag 22 juli 2007 om 18:24
Hoi Lemmy,
Prima om je mening te geven en ik voel me zeker niet de les gelezen, hoor!! Heb namelijk zelf op de infodag gezeten en weet wat er letterlijk gezegd is ..
En met mij waren er heel wat meer mensen die zich er aan stoorden!! Inclusief mijn vriend overigens!! We hebben vijf jaar een relatie, hij is nu voor de derde x op uitzending, dus gelukkig hebben we zelf al ervaren waar wij happy van worden!!
Natuurlijk ga ik niet alle onbenullige dingetjes met hem bespreken!! Heb wel wat beters te bespreken als ik hem spreek. Maar hij zou het absoluut niet tof vinden om bepaalde dingen pas achteraf te horen!! En hij weet dat ik hele lieve ouders, schoonouders en vrienden hebben die mij steunen en helpen om problemen op te lossen, dus weet ook zeker dat hij zich niet druk maakt als ik hem dingen vertel! Zo is hij namelijk helemaal niet; niet als hij thuis is en ook niet als ie daar zit!
En ik vind het heel grappig om te lezen als je zegt "ik denk dat defensie ... "
Ik weet helaas uit vijf jaar ervaring dat defensie precies bedoelt wat ze zeggen!! Heb zoveel negatieve ervaringen met de organisaties; vakanties die op het laatste moment verschoven worden (erg fijn, als er al geboekt is, omdat er gezegd wordt dat het vast staat!), oefeningen die opeens tussendoor komen, vrije dagen (ivm huwelijken e.d) die op het laatste moment toch ingetrokken worden e.d.
Enerzijds doen ze of het thuisfront heel belangrijk is, maar vervolgens moet het thuisfront wel precies doen wat goed is voor de militair en hun leventje daar maar zo goed en kwaad als het kan er aan aanpassen.
En laat ik voorop stellen dat ik dat ook doe! Voor mijn vriend wel te verstaan, omdat dit zijn keus is (militair zijn) en ik heel veel van hem hou!!
En natuurlijk ben ik nu ook de vriendin die leuke post opstuurt, foto's mailt, cadeautjes koopt e.d. Maar ik laat me niet voor defensie de les lezen!! Kan zelf gelukkig goed nadenken en begrijpen dat bepaalde dingen niet handig zijn om te doen (zoals mijn vriend ongerust maken!!).
En nogmaals ben blij dat mijn vriend er net zo over denkt!! En ook hij baalt regelmatig van beslissingen die defensie maakt!!
PFF ... heel verhaal geworden!! Sorry ...
Maar wilde toch graag even mijn standpunt duidelijk maken, omdat ik door je reactie het gevoel kreeg, dat ik hem niet helemaal door had, terwijl ik (hoe bedoel je arrogant? haha) het gevoel heb dat ik hem heel goed door heb.
Groetjes Robine
Prima om je mening te geven en ik voel me zeker niet de les gelezen, hoor!! Heb namelijk zelf op de infodag gezeten en weet wat er letterlijk gezegd is ..
En met mij waren er heel wat meer mensen die zich er aan stoorden!! Inclusief mijn vriend overigens!! We hebben vijf jaar een relatie, hij is nu voor de derde x op uitzending, dus gelukkig hebben we zelf al ervaren waar wij happy van worden!!
Natuurlijk ga ik niet alle onbenullige dingetjes met hem bespreken!! Heb wel wat beters te bespreken als ik hem spreek. Maar hij zou het absoluut niet tof vinden om bepaalde dingen pas achteraf te horen!! En hij weet dat ik hele lieve ouders, schoonouders en vrienden hebben die mij steunen en helpen om problemen op te lossen, dus weet ook zeker dat hij zich niet druk maakt als ik hem dingen vertel! Zo is hij namelijk helemaal niet; niet als hij thuis is en ook niet als ie daar zit!
En ik vind het heel grappig om te lezen als je zegt "ik denk dat defensie ... "
Ik weet helaas uit vijf jaar ervaring dat defensie precies bedoelt wat ze zeggen!! Heb zoveel negatieve ervaringen met de organisaties; vakanties die op het laatste moment verschoven worden (erg fijn, als er al geboekt is, omdat er gezegd wordt dat het vast staat!), oefeningen die opeens tussendoor komen, vrije dagen (ivm huwelijken e.d) die op het laatste moment toch ingetrokken worden e.d.
Enerzijds doen ze of het thuisfront heel belangrijk is, maar vervolgens moet het thuisfront wel precies doen wat goed is voor de militair en hun leventje daar maar zo goed en kwaad als het kan er aan aanpassen.
En laat ik voorop stellen dat ik dat ook doe! Voor mijn vriend wel te verstaan, omdat dit zijn keus is (militair zijn) en ik heel veel van hem hou!!
En natuurlijk ben ik nu ook de vriendin die leuke post opstuurt, foto's mailt, cadeautjes koopt e.d. Maar ik laat me niet voor defensie de les lezen!! Kan zelf gelukkig goed nadenken en begrijpen dat bepaalde dingen niet handig zijn om te doen (zoals mijn vriend ongerust maken!!).
En nogmaals ben blij dat mijn vriend er net zo over denkt!! En ook hij baalt regelmatig van beslissingen die defensie maakt!!
PFF ... heel verhaal geworden!! Sorry ...
Maar wilde toch graag even mijn standpunt duidelijk maken, omdat ik door je reactie het gevoel kreeg, dat ik hem niet helemaal door had, terwijl ik (hoe bedoel je arrogant? haha) het gevoel heb dat ik hem heel goed door heb.
Groetjes Robine
zondag 22 juli 2007 om 20:47
Hoi Robine,
Misschien heb ik in mijn vorige reactie je het gevoel gegeven dat ik vind dat ik beter weet hoe ik het moet aanpakken dan jij, dat was echt niet hoe ik het bedoelde, sorry daarvoor! Zoals je het hiervoor beschrijft, komt het trouwens ook in grote lijnen wel overeen met hoe ik het aanpak.
En ergens kan ik me ook wel voorstellen dat je soms wel baalt met defensie als de werkgever van je vriend hoor, als je vrije dagen en vakanties daardoor in het water vallen. Wat dat betreft hebben wij altijd nog geluk gehad, sterker nog, ik ervaar defensie juist als een welwillende werkgever. Een voorbeeld: toen ons derde kind geboren werd in 2005, ben ik een tijdje nogal uit de roulatie geweest vanwege mijn gezondheid en toen kon mijn man zonder problemen een aantal weken zorgverlof opnemen. Nou verschilt zoiets per werkgever natuurlijk, maar ik weet zeker dat ik dat bij mijn werk in de 'burgermaatschappij' nooit voor elkaar had kunnen krijgen als ik dat gewild had... En verder zit mijn man dus niet intern, hij komt gewoon 's avonds thuis.
Mijn man hoeft - tot nu toe - ook niet zo vaak op uitzending als jouw partner, 3 x in 5 jaar (heb ik dat goed begrepen?) is best veel, bij mijn man gaat het om ongeveer 1 x per 3 jaar. Ik begrijp dat er in dat soort dingen nogal veel verschil kan zitten afhankelijk van je functie. Nog dit jaar zal hij naar Afghanistan gaan trouwens als alles volgens de plannen verloopt... Ikzelf ervaar eigenlijk alleen die uitzendingen als vervelend aan zijn baan. Maar vergeleken bij jouw ervaringen hebben we misschien gewoon geluk gehad dan. Wat ik verder wel belangrijk vind, is dat mijn man nog altijd zijn werk met plezier doet, ook na 19 jaar, en dat is toch ook best wat waard vind ik....
Misschien heb ik in mijn vorige reactie je het gevoel gegeven dat ik vind dat ik beter weet hoe ik het moet aanpakken dan jij, dat was echt niet hoe ik het bedoelde, sorry daarvoor! Zoals je het hiervoor beschrijft, komt het trouwens ook in grote lijnen wel overeen met hoe ik het aanpak.
En ergens kan ik me ook wel voorstellen dat je soms wel baalt met defensie als de werkgever van je vriend hoor, als je vrije dagen en vakanties daardoor in het water vallen. Wat dat betreft hebben wij altijd nog geluk gehad, sterker nog, ik ervaar defensie juist als een welwillende werkgever. Een voorbeeld: toen ons derde kind geboren werd in 2005, ben ik een tijdje nogal uit de roulatie geweest vanwege mijn gezondheid en toen kon mijn man zonder problemen een aantal weken zorgverlof opnemen. Nou verschilt zoiets per werkgever natuurlijk, maar ik weet zeker dat ik dat bij mijn werk in de 'burgermaatschappij' nooit voor elkaar had kunnen krijgen als ik dat gewild had... En verder zit mijn man dus niet intern, hij komt gewoon 's avonds thuis.
Mijn man hoeft - tot nu toe - ook niet zo vaak op uitzending als jouw partner, 3 x in 5 jaar (heb ik dat goed begrepen?) is best veel, bij mijn man gaat het om ongeveer 1 x per 3 jaar. Ik begrijp dat er in dat soort dingen nogal veel verschil kan zitten afhankelijk van je functie. Nog dit jaar zal hij naar Afghanistan gaan trouwens als alles volgens de plannen verloopt... Ikzelf ervaar eigenlijk alleen die uitzendingen als vervelend aan zijn baan. Maar vergeleken bij jouw ervaringen hebben we misschien gewoon geluk gehad dan. Wat ik verder wel belangrijk vind, is dat mijn man nog altijd zijn werk met plezier doet, ook na 19 jaar, en dat is toch ook best wat waard vind ik....
zondag 22 juli 2007 om 20:53
quote:
Kan zelf gelukkig goed nadenken en begrijpen dat bepaalde dingen niet handig zijn om te doen (zoals mijn vriend ongerust maken!!).
Nog even bovenstaande opmerking eruit gepikt... Ik kan me voorstellen dat je dat zo voelt, en zeker ook dat voor jou geldt dat je zelf goed genoeg weet wat je wel en niet moet doen. Maar er zijn ook achterblijvers die dat niet goed weten (en daar bedoel ik niemand mee van dit topic hoor! Maar ik heb zelf wel eens verhalen gehoord....) en voor hen is het misschien wel goed dat dit uitgelegd wordt.
Groetjes, Lemmy
Kan zelf gelukkig goed nadenken en begrijpen dat bepaalde dingen niet handig zijn om te doen (zoals mijn vriend ongerust maken!!).
Nog even bovenstaande opmerking eruit gepikt... Ik kan me voorstellen dat je dat zo voelt, en zeker ook dat voor jou geldt dat je zelf goed genoeg weet wat je wel en niet moet doen. Maar er zijn ook achterblijvers die dat niet goed weten (en daar bedoel ik niemand mee van dit topic hoor! Maar ik heb zelf wel eens verhalen gehoord....) en voor hen is het misschien wel goed dat dit uitgelegd wordt.
Groetjes, Lemmy
maandag 23 juli 2007 om 01:44
Hey mensen..
Ja, het is weer helemaal goed tussen ons.. en geloof me, ik was verkeerd, dat weet ik!! Mn vriend is ook helemaal niet vreemdgegaan.. maar ik ging dat zelf geloven.. volgens mij alleen maar omdat ik hem zo niet meer leuk zou vinden ofzo.. echt super super super dom van me hoor, hoe ik gedaan heb, ook hier trouwens, en idd ik was ook vaak onzeker.. Maar alles is goed gekomen en daar gaat het om, en de volgende uitzending zal ik het nooit meer zo doen hoor!
Liefs, en bedankt voor jullie steun de afgelopen uitzending
Ja, het is weer helemaal goed tussen ons.. en geloof me, ik was verkeerd, dat weet ik!! Mn vriend is ook helemaal niet vreemdgegaan.. maar ik ging dat zelf geloven.. volgens mij alleen maar omdat ik hem zo niet meer leuk zou vinden ofzo.. echt super super super dom van me hoor, hoe ik gedaan heb, ook hier trouwens, en idd ik was ook vaak onzeker.. Maar alles is goed gekomen en daar gaat het om, en de volgende uitzending zal ik het nooit meer zo doen hoor!
Liefs, en bedankt voor jullie steun de afgelopen uitzending
vrijdag 10 augustus 2007 om 11:13
Hallo allemaal,
Alleenzijnisfijn Robine....sorry voor de late reactie..
Men leven heeft even op de kop gestaan door hem, voel dat ik lichtelijk in de maling ben genomen, en hij heeft mij zeer diep gekwetst door dingen te zeggen over mijn kinderen...
Wil er niet te uitgebreid hier over praten maar ik ben erover heen hoor, heb hem vaarwel gezegd kort na onze laatste dagje uit!
Heb lekker gejankt en toen kon hij de pot op, heb hem zo gesteunt en toen kreeg ik dit
maar dit zegt meer over hem dan over mij..
Hoe gaat het met jullie ? Zijn jullie mannetjes al thuis (heb niet alles gelezen)
Hoop dat het goed gaat met jullie vond altijd fijn om het te lezen en met jullie het te delen!
Pluim voor jullie doorzettingsvermogen en jullie begrip voor vele situatie's!
Knufff daarvoor!
Groetjes Skeewit
ps. heb pril een nieuw "vriendje"...zon begint weer een beetje te schijnen...
Alleenzijnisfijn Robine....sorry voor de late reactie..
Men leven heeft even op de kop gestaan door hem, voel dat ik lichtelijk in de maling ben genomen, en hij heeft mij zeer diep gekwetst door dingen te zeggen over mijn kinderen...
Wil er niet te uitgebreid hier over praten maar ik ben erover heen hoor, heb hem vaarwel gezegd kort na onze laatste dagje uit!
Heb lekker gejankt en toen kon hij de pot op, heb hem zo gesteunt en toen kreeg ik dit
maar dit zegt meer over hem dan over mij..
Hoe gaat het met jullie ? Zijn jullie mannetjes al thuis (heb niet alles gelezen)
Hoop dat het goed gaat met jullie vond altijd fijn om het te lezen en met jullie het te delen!
Pluim voor jullie doorzettingsvermogen en jullie begrip voor vele situatie's!
Knufff daarvoor!
Groetjes Skeewit
ps. heb pril een nieuw "vriendje"...zon begint weer een beetje te schijnen...
vrijdag 17 augustus 2007 om 06:57
Heyyyyy meis,
Ik ben zooooooooooooo blij met een berichtje van jou..heb me zo vaak afgevraagd hoe het met jou zou zijn.
Vind het vreselijk voor je dat het zo gegaan is...kan me voorstellen dat het heel zwaar is geweest.
Ben wel heel blij om te horen dat het goed met je gaat en dat je een leuke vriend hebt gevonden!!!
Hier gaat het prima..mijn lievie is al weer een maandje thuis..en het is heerlijk kan ik je vertellen!!!We genieten met volle teugen en ik laat hem echt nooit meer gaan!!!(hij heeft me zelfs ten huwelijk gevraagd op de dag van terugkomst !!
Ben zelf dus heeeeeeeeeeeeel weinig online..werk ook veel...
Hele dikke knuffff daantje
Ik ben zooooooooooooo blij met een berichtje van jou..heb me zo vaak afgevraagd hoe het met jou zou zijn.
Vind het vreselijk voor je dat het zo gegaan is...kan me voorstellen dat het heel zwaar is geweest.
Ben wel heel blij om te horen dat het goed met je gaat en dat je een leuke vriend hebt gevonden!!!
Hier gaat het prima..mijn lievie is al weer een maandje thuis..en het is heerlijk kan ik je vertellen!!!We genieten met volle teugen en ik laat hem echt nooit meer gaan!!!(hij heeft me zelfs ten huwelijk gevraagd op de dag van terugkomst !!
Ben zelf dus heeeeeeeeeeeeel weinig online..werk ook veel...
Hele dikke knuffff daantje
zondag 11 november 2007 om 13:57
Hallo allemaal!
Ik zag dit forum, ik hoop dat het weer wat actiever word. Mijn vriend werkt ook bij defensie, hij is marinier. Momenteel zit hij op zee. Donderdag komt hij weer thuis en Zondag vertrekt hij alweer naar Suriname voor anderhalve week. Die oefeningen vind ik niet erg, het is wel balen dat hij een tijdje van huis is en ik mis hem soms ook best erg. Maar het is soms ook wel eens goed voor onze relatie. Als hij dan weer terug komt kunnen we niet van elkaar afblijven, hartstikke leuk! Maar misschien gaat hij in januari naar Tsjaad op uitzending. Daar kijk ik echt ontzettend tegen op. Mijn ex is met PTSS terug gekomen van uitzending en heeft me psychisch mishandeld. Ik heb een hele zware tijd met hem gehad. Verder heb ik mijn omgeving meerdere nare ervaringen wat uitzending betreft. Mijn huidige vriend is al een keer op uitzending naar Irak geweest en heeft daar tot nu toe niks aan over gehouden. Ik denk dat hij deze uitzending ook wel aan kan. Maar zo iets kun je nooit met zekerheid zeggen. Iemand tips wat ik kan doen als mijn vriend weg is?
Ik zag dit forum, ik hoop dat het weer wat actiever word. Mijn vriend werkt ook bij defensie, hij is marinier. Momenteel zit hij op zee. Donderdag komt hij weer thuis en Zondag vertrekt hij alweer naar Suriname voor anderhalve week. Die oefeningen vind ik niet erg, het is wel balen dat hij een tijdje van huis is en ik mis hem soms ook best erg. Maar het is soms ook wel eens goed voor onze relatie. Als hij dan weer terug komt kunnen we niet van elkaar afblijven, hartstikke leuk! Maar misschien gaat hij in januari naar Tsjaad op uitzending. Daar kijk ik echt ontzettend tegen op. Mijn ex is met PTSS terug gekomen van uitzending en heeft me psychisch mishandeld. Ik heb een hele zware tijd met hem gehad. Verder heb ik mijn omgeving meerdere nare ervaringen wat uitzending betreft. Mijn huidige vriend is al een keer op uitzending naar Irak geweest en heeft daar tot nu toe niks aan over gehouden. Ik denk dat hij deze uitzending ook wel aan kan. Maar zo iets kun je nooit met zekerheid zeggen. Iemand tips wat ik kan doen als mijn vriend weg is?
zondag 11 november 2007 om 15:01
Hallo,
Mijn man is militair bij de KL en zit op dit moment in Aghanistan voor ongeveer 5 maanden. Hij is ook in Irak geweest, en kon die uitzending toen goed aan. Toen hij thuiskwam, waren we weer helemaal opnieuw verliefd! Hij moest wel een tijdje wennen aan het leven hier, maar het ging goed met hem. Ik verwacht dat dat deze keer ook zo zal zijn, hij heeft een nuchter en sterk karakter. Hoewel elke uitzending andere ervaringen met zich meebrengt natuurlijk, je weet nooit helemaal vooraf hoe het gaat straks, net zoals je niet weet wat hij meemaakt daar.
Ik vind het heel naar voor je dat je zo'n vervelende ervaring hebt gehad met je ex. Ik ken zelf geen nare ervaringen met uitzendingen in mijn omgeving (dat wil zeggen, sommige vrouwen vinden de uitzendingsperiodes op zich heel zwaar, maar dus niet dat mensen na de tijd in de problemen komen).
Tijdens de uitzendingsperiodes, zoals nu, probeer ik zo veel mogelijk bezig te zijn. Soms zoek ik wat nieuwe dingen om me mee bezig te houden en verder heb ik ook een gezin, waardoor ik me niet snel verveel. In mijn ervaring is het wel fijn om gewoon wat te doen te hebben, dan gaat de tijd sneller.
Mijn man is militair bij de KL en zit op dit moment in Aghanistan voor ongeveer 5 maanden. Hij is ook in Irak geweest, en kon die uitzending toen goed aan. Toen hij thuiskwam, waren we weer helemaal opnieuw verliefd! Hij moest wel een tijdje wennen aan het leven hier, maar het ging goed met hem. Ik verwacht dat dat deze keer ook zo zal zijn, hij heeft een nuchter en sterk karakter. Hoewel elke uitzending andere ervaringen met zich meebrengt natuurlijk, je weet nooit helemaal vooraf hoe het gaat straks, net zoals je niet weet wat hij meemaakt daar.
Ik vind het heel naar voor je dat je zo'n vervelende ervaring hebt gehad met je ex. Ik ken zelf geen nare ervaringen met uitzendingen in mijn omgeving (dat wil zeggen, sommige vrouwen vinden de uitzendingsperiodes op zich heel zwaar, maar dus niet dat mensen na de tijd in de problemen komen).
Tijdens de uitzendingsperiodes, zoals nu, probeer ik zo veel mogelijk bezig te zijn. Soms zoek ik wat nieuwe dingen om me mee bezig te houden en verder heb ik ook een gezin, waardoor ik me niet snel verveel. In mijn ervaring is het wel fijn om gewoon wat te doen te hebben, dan gaat de tijd sneller.
zondag 11 november 2007 om 15:25
Hey
Bedankt voor je reactie! Ik denk dat het zeker wel een goede tip is om me zelf lekker bezig te houden als hij weg is. Ik denk ook wel dat het goed gaat komen met mijn vriend, hij heeft er zin in en dat is al een heel verschil met mijn ex die er met tegenzin heen ging. Mijn ex belde me ook elke dag wel een paar uur en daar werd ik op een gegeven moment helemaal knetter gek van. Gelukkig is mijn huidige vriend niet zo.
Ik hoop dat er binnenkort wat meer in de media komt over Tsjaad want er is momenteel nog weinig over bekend.
Bedankt voor je reactie! Ik denk dat het zeker wel een goede tip is om me zelf lekker bezig te houden als hij weg is. Ik denk ook wel dat het goed gaat komen met mijn vriend, hij heeft er zin in en dat is al een heel verschil met mijn ex die er met tegenzin heen ging. Mijn ex belde me ook elke dag wel een paar uur en daar werd ik op een gegeven moment helemaal knetter gek van. Gelukkig is mijn huidige vriend niet zo.
Ik hoop dat er binnenkort wat meer in de media komt over Tsjaad want er is momenteel nog weinig over bekend.
zondag 11 november 2007 om 15:35
Ik denk dat Tsjaad nog niet zo openbaar in de media besproken zal worden voorlopig, maar waarschijnlijk kan je vriend er wel wat meer over vertellen over een tijdje. Weet je al hoe lang hij weg moet (als het doorgaat)?
Volgens mij is het inderdaad heel belangrijk dat je vriend zo'n uitzending zelf wel ziet zitten. Het is toch een moeilijke periode, ook voor hem, en als hij dan niet zo gemotiveerd is, is het natuurlijk nog veel moeilijker vol te houden. Mijn man is nog maar net weg, dus we hebben nog een flinke periode voor de boeg. Hij zag het ook wel zitten om op uitzending te gaan, hoewel hij ook wel verdriet had omdat hij afscheid moest nemen van ons. Maar op zich had hij het gevoel dat hij daar de dingen kon doen waar hij hier altijd voor oefent, dus in die zin is het een ervaring die hij graag wil opdoen.
Wat ik soms zelf wel moeilijk vind, zijn de reacties van buitenstaanders. Iedereen heeft er wel een oordeel over, dat vind ik soms lastig (vooral als mensen hun mening gaan ventileren terwijl ik mijn kinderen naast me heb staan, maar soms ook wel voor mezelf). Wat zijn jouw ervaringen daarmee?
Volgens mij is het inderdaad heel belangrijk dat je vriend zo'n uitzending zelf wel ziet zitten. Het is toch een moeilijke periode, ook voor hem, en als hij dan niet zo gemotiveerd is, is het natuurlijk nog veel moeilijker vol te houden. Mijn man is nog maar net weg, dus we hebben nog een flinke periode voor de boeg. Hij zag het ook wel zitten om op uitzending te gaan, hoewel hij ook wel verdriet had omdat hij afscheid moest nemen van ons. Maar op zich had hij het gevoel dat hij daar de dingen kon doen waar hij hier altijd voor oefent, dus in die zin is het een ervaring die hij graag wil opdoen.
Wat ik soms zelf wel moeilijk vind, zijn de reacties van buitenstaanders. Iedereen heeft er wel een oordeel over, dat vind ik soms lastig (vooral als mensen hun mening gaan ventileren terwijl ik mijn kinderen naast me heb staan, maar soms ook wel voor mezelf). Wat zijn jouw ervaringen daarmee?
zondag 11 november 2007 om 15:54
quote:Teknosmurf schreef op 11 november 2007 @ 13:57:
Hallo allemaal!
Ik zag dit forum, ik hoop dat het weer wat actiever word. Mijn vriend werkt ook bij defensie, hij is marinier. Momenteel zit hij op zee. Donderdag komt hij weer thuis en Zondag vertrekt hij alweer naar Suriname voor anderhalve week. Die oefeningen vind ik niet erg, het is wel balen dat hij een tijdje van huis is en ik mis hem soms ook best erg. Maar het is soms ook wel eens goed voor onze relatie. Als hij dan weer terug komt kunnen we niet van elkaar afblijven, hartstikke leuk! Maar misschien gaat hij in januari naar Tsjaad op uitzending. Daar kijk ik echt ontzettend tegen op. Mijn ex is met PTSS terug gekomen van uitzending en heeft me psychisch mishandeld. Ik heb een hele zware tijd met hem gehad. Verder heb ik mijn omgeving meerdere nare ervaringen wat uitzending betreft. Mijn huidige vriend is al een keer op uitzending naar Irak geweest en heeft daar tot nu toe niks aan over gehouden. Ik denk dat hij deze uitzending ook wel aan kan. Maar zo iets kun je nooit met zekerheid zeggen. Iemand tips wat ik kan doen als mijn vriend weg is?
Wat deed je de vorige keren tijdens een uitzending? Want zoals je het nu schrijft, lees ik eruit dat je hier al meer ervaring mee hebt. Waarom dan deze vraag?
Mijn lief is nu ruim 4 maanden weg, hier is het nu het aftellen begonnen. En ja, wat ik doe als hij weg is? Ik ga gewoon door met mijn leven en met ons gezin, met mijn werk en alle andere dagdagelijkse dingen.
JOjanneke
Hallo allemaal!
Ik zag dit forum, ik hoop dat het weer wat actiever word. Mijn vriend werkt ook bij defensie, hij is marinier. Momenteel zit hij op zee. Donderdag komt hij weer thuis en Zondag vertrekt hij alweer naar Suriname voor anderhalve week. Die oefeningen vind ik niet erg, het is wel balen dat hij een tijdje van huis is en ik mis hem soms ook best erg. Maar het is soms ook wel eens goed voor onze relatie. Als hij dan weer terug komt kunnen we niet van elkaar afblijven, hartstikke leuk! Maar misschien gaat hij in januari naar Tsjaad op uitzending. Daar kijk ik echt ontzettend tegen op. Mijn ex is met PTSS terug gekomen van uitzending en heeft me psychisch mishandeld. Ik heb een hele zware tijd met hem gehad. Verder heb ik mijn omgeving meerdere nare ervaringen wat uitzending betreft. Mijn huidige vriend is al een keer op uitzending naar Irak geweest en heeft daar tot nu toe niks aan over gehouden. Ik denk dat hij deze uitzending ook wel aan kan. Maar zo iets kun je nooit met zekerheid zeggen. Iemand tips wat ik kan doen als mijn vriend weg is?
Wat deed je de vorige keren tijdens een uitzending? Want zoals je het nu schrijft, lees ik eruit dat je hier al meer ervaring mee hebt. Waarom dan deze vraag?
Mijn lief is nu ruim 4 maanden weg, hier is het nu het aftellen begonnen. En ja, wat ik doe als hij weg is? Ik ga gewoon door met mijn leven en met ons gezin, met mijn werk en alle andere dagdagelijkse dingen.
JOjanneke
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
