Gezondheid
alle pijlers
Chronische Lymfatische Leukemie en zwanger
donderdag 30 september 2010 om 15:23
Hai!
Ik ben nog niet zo lang lid van het Viva-forum en heb nog niet zo veel gepost, maar toch moet ik even wat van mijn hart.
Deze maand word ik 23 en ik heb Chronische Lymfatische Leukemie. Dit is een kankervorm die vooral bij mensen van 50 jaar en ouder wordt geconstateerd. Er is geen geen geneesmiddel voor, wel kan je er nog 20 jaar mee leven. Ik weet dus dat ik niet ouder zal gaan worden dan 40. Om er voor te zorgen dat ik 40 ga worden krijg ik Immunotherapie. Dat is een therapie die eiwitten omzet in anti-stoffen in het lichaam. Die stoffen vallen dan weer de Leukemie-cellen aan en de bedoeling is dus dat ik daar beter van ga worden.
Maar waar ik nog het meeste mee zit is het feit dat ik niet kan doen waar ik als klein meisje van droomde. Ik wou dolgraag kindjes, een leuke baan, de liefde van mijn leven en vooral de hele wereld zien en ontdekken. De liefde heb ik al. Het is een schat, hij is er altijd, geeft een knuffel als het nodig is en luistert elke keer weer naar de vreselijke vervloekingen die ik elke dag uitstort omdat ik zo ontzettend boos ben.
Gisteren is ook uit het bloedonderzoek naar voren gekomen dat ik een verhoog HCG-hormoon in mijn bloed heb zitten. Dat betekend dat ik zwanger ben. Ik heb een baby in mijn buik en ik heb kanker.
Ik wil niet kiezen tussen beter worden en een baby krijgen, volgens de arts kan het niet beide. Maar ik vind het ontzettend egoïstisch van mezelf als ik de baby zou houden, de baby heeft altijd een zieke en vermoeide moeder. Aan de andere kant, dit is wel de enige kans die ik krijg om een kindje te krijgen. Om een moeder te worden.
Ik weet heel erg goed dat het ontzettend stom is van mezelf ik om te kiezen voor de baby, vriendjelief kiest heel bewust voor mij. Maar hij heeft ook gezegd dat welke keuze ik ook maak, hij altijd achter mij zal staan en alle liefde die hij heeft ook aan de baby zal geven.
Hoe kan ik nu bewust een keuze maken? Ik heb al duizenden lijstjes geschreven vandaag. Maar elke keer spreekt mijn gevoel meer dan mijn verstand.
Jurks.
Ik ben nog niet zo lang lid van het Viva-forum en heb nog niet zo veel gepost, maar toch moet ik even wat van mijn hart.
Deze maand word ik 23 en ik heb Chronische Lymfatische Leukemie. Dit is een kankervorm die vooral bij mensen van 50 jaar en ouder wordt geconstateerd. Er is geen geen geneesmiddel voor, wel kan je er nog 20 jaar mee leven. Ik weet dus dat ik niet ouder zal gaan worden dan 40. Om er voor te zorgen dat ik 40 ga worden krijg ik Immunotherapie. Dat is een therapie die eiwitten omzet in anti-stoffen in het lichaam. Die stoffen vallen dan weer de Leukemie-cellen aan en de bedoeling is dus dat ik daar beter van ga worden.
Maar waar ik nog het meeste mee zit is het feit dat ik niet kan doen waar ik als klein meisje van droomde. Ik wou dolgraag kindjes, een leuke baan, de liefde van mijn leven en vooral de hele wereld zien en ontdekken. De liefde heb ik al. Het is een schat, hij is er altijd, geeft een knuffel als het nodig is en luistert elke keer weer naar de vreselijke vervloekingen die ik elke dag uitstort omdat ik zo ontzettend boos ben.
Gisteren is ook uit het bloedonderzoek naar voren gekomen dat ik een verhoog HCG-hormoon in mijn bloed heb zitten. Dat betekend dat ik zwanger ben. Ik heb een baby in mijn buik en ik heb kanker.
Ik wil niet kiezen tussen beter worden en een baby krijgen, volgens de arts kan het niet beide. Maar ik vind het ontzettend egoïstisch van mezelf als ik de baby zou houden, de baby heeft altijd een zieke en vermoeide moeder. Aan de andere kant, dit is wel de enige kans die ik krijg om een kindje te krijgen. Om een moeder te worden.
Ik weet heel erg goed dat het ontzettend stom is van mezelf ik om te kiezen voor de baby, vriendjelief kiest heel bewust voor mij. Maar hij heeft ook gezegd dat welke keuze ik ook maak, hij altijd achter mij zal staan en alle liefde die hij heeft ook aan de baby zal geven.
Hoe kan ik nu bewust een keuze maken? Ik heb al duizenden lijstjes geschreven vandaag. Maar elke keer spreekt mijn gevoel meer dan mijn verstand.
Jurks.
maandag 4 oktober 2010 om 11:54
quote:Hummeltje_ schreef op 04 oktober 2010 @ 11:31:
Is het geen mogelijkheid om onder zeer strenge controle te staan en zo de zwangerschap uitdragen?
Nou ja, bedoel niet helemaal uitdragen, want hoe eerder je weer zou kunnen beginnen met behandeling hoe beter, maar tot zover dat het kind goed levensvatbaar is? Bijv 29 weken? Dan is de kans dat het kindje overleeft 90%.
En ja, ik zie dit als cadeautje van bovenaf, als ze dus echt zwanger is en veilige seks heeft gehad.
Ik verbaas me echt over je reacties.. Een kindje heeft misschien wel een hoge overlevingskans bij 29 weken, maar de kans op handicaps en dergelijke is wel degelijk veeeel hoger dan bij een voldragen zwangerschap. Denk je nou werkelijk dat de artsen het prima vinden om iemand 'maar' 29 weken zwanger te laten zijn om vervolgens zo snel mogelijk weer met de behandeling te beginnen?
Dat gebeurt alleen als er iets levensbedreigends met de moeder is waardoor ze de zwangerschap echt niet kan uitdragen..
Is het geen mogelijkheid om onder zeer strenge controle te staan en zo de zwangerschap uitdragen?
Nou ja, bedoel niet helemaal uitdragen, want hoe eerder je weer zou kunnen beginnen met behandeling hoe beter, maar tot zover dat het kind goed levensvatbaar is? Bijv 29 weken? Dan is de kans dat het kindje overleeft 90%.
En ja, ik zie dit als cadeautje van bovenaf, als ze dus echt zwanger is en veilige seks heeft gehad.
Ik verbaas me echt over je reacties.. Een kindje heeft misschien wel een hoge overlevingskans bij 29 weken, maar de kans op handicaps en dergelijke is wel degelijk veeeel hoger dan bij een voldragen zwangerschap. Denk je nou werkelijk dat de artsen het prima vinden om iemand 'maar' 29 weken zwanger te laten zijn om vervolgens zo snel mogelijk weer met de behandeling te beginnen?
Dat gebeurt alleen als er iets levensbedreigends met de moeder is waardoor ze de zwangerschap echt niet kan uitdragen..
maandag 4 oktober 2010 om 11:55
maandag 4 oktober 2010 om 15:05
Ik zou, áls je al zwanger bent, de zwangerschap afbreken en vol voor de behandeling gaan. Wél zou ik eitjes laten invriezen. Wie weet hoe goed je op de behandeling reageert en hoe je conditie vooruit gaat. Wie weet over een paar jaar wat ze weer aan nieuwe medicijnen hebben en kan je dan wél een zwangerschap aan.
Kijk eens hoe het nu met aids is.(In combi met een zwangerschap). Het is niet meer zo ingrijpend en levensbedreigend als wat jaren geleden. ( nee, ik bagataliseer het niet...het blijft vreselijk).
Maar het beeld van Guusje met haar kleine baby blijft op m'n netvlies staan. Oh zo gelukkig met d'r baby maar na een paar maanden was ze dood... En zij was waarschijnlijk al te ver in haar zwangerschap toen haar kanker aan het licht kwam. Zij kón niet meer vechten!
Kom op meid! Kies voor leven en ga eerst zien hoe het de komende jaren met je gaat.
Kijk eens hoe het nu met aids is.(In combi met een zwangerschap). Het is niet meer zo ingrijpend en levensbedreigend als wat jaren geleden. ( nee, ik bagataliseer het niet...het blijft vreselijk).
Maar het beeld van Guusje met haar kleine baby blijft op m'n netvlies staan. Oh zo gelukkig met d'r baby maar na een paar maanden was ze dood... En zij was waarschijnlijk al te ver in haar zwangerschap toen haar kanker aan het licht kwam. Zij kón niet meer vechten!
Kom op meid! Kies voor leven en ga eerst zien hoe het de komende jaren met je gaat.
maandag 4 oktober 2010 om 20:50
dinsdag 5 oktober 2010 om 13:37
Hai allemaal,
Dank jullie wel voor de oprechte reacties, We hebben een uitgebreid gesprek met de arts gehad en die heeft toch wel mijn ogen geopend. Het is gewoon echt niet verstandig om het kindje te houden. Niet als ik mijn eigen leven liefheb. En dat heb ik zeker wel.
De afgelopen dagen heb ik vooral heel erg op gevoel geleefd, op dromen en op een roze wolk. Ik had een baby en die was heilig! Toch vind ik het belangrijker om beter te worden, of in ieder geval een poging tot... Ik heb besloten dat ik nog lang niet wil verdwijnen van deze aardbol!
Dank jullie wel voor de oprechte reacties, We hebben een uitgebreid gesprek met de arts gehad en die heeft toch wel mijn ogen geopend. Het is gewoon echt niet verstandig om het kindje te houden. Niet als ik mijn eigen leven liefheb. En dat heb ik zeker wel.
De afgelopen dagen heb ik vooral heel erg op gevoel geleefd, op dromen en op een roze wolk. Ik had een baby en die was heilig! Toch vind ik het belangrijker om beter te worden, of in ieder geval een poging tot... Ik heb besloten dat ik nog lang niet wil verdwijnen van deze aardbol!
dinsdag 5 oktober 2010 om 16:12
dinsdag 5 oktober 2010 om 18:31
Ik was al bang dat je dit bericht van je arts te horen zou krijgen. Kankerbehandelingen en een zwangerschap gaan heel moeilijk samen. Los van de risico's voor de baby is ook je immuunsysteem verzwakt tijdens een zwangerschap.
Ik ben heel blij dat je de optie hebt om eicellen te laten invriezen en wie weet, als de behandelingen aanslaan, kun je in de toekomst toch nog een zwangerschap aan.
Heel veel sterkte voor nu. Er moet enorm veel door je heengaan en je gaat een heel onzeker traject in. Ik wens je heel veel kracht om dit aan te kunnen.
Ik ben heel blij dat je de optie hebt om eicellen te laten invriezen en wie weet, als de behandelingen aanslaan, kun je in de toekomst toch nog een zwangerschap aan.
Heel veel sterkte voor nu. Er moet enorm veel door je heengaan en je gaat een heel onzeker traject in. Ik wens je heel veel kracht om dit aan te kunnen.
dinsdag 5 oktober 2010 om 19:02
Ik vind het ook heel wijs en zeker dapper. Afschuwelijke keuze, maar volgens mij is er maar 1 juiste keuze en die hebben jullie gemaakt. Rottijd voor jullie, je moet je nu gaan richten op je ziekte en de behandeling en tegelijk afscheid nemen van je zwangerschap. Hopelijk hebben jullie steun aan elkaar. Heel veel sterkte.
En hummeltje, echt, het is maar goed dat ik je niet in het echt hoor praten. Kadootje van bovenaf? kadootje?? dat je voor zo'n onmogelijke keuze geplaatst wordt?
En hummeltje, echt, het is maar goed dat ik je niet in het echt hoor praten. Kadootje van bovenaf? kadootje?? dat je voor zo'n onmogelijke keuze geplaatst wordt?
dinsdag 5 oktober 2010 om 19:12
Meid, wat een moeilijke situatie en wat een achtbaan aan emoties waar je in zit. Ook ik zit in een situatie waarin een onverhoopte zwangerschap wegens medische redenen afgebroken zou moeten worden, hoe groot mijn kinderwens ook is. Laatst droomde ik dat dit scenario uitkwam, en mán, wat werd ik ellendig wakker. Ik kan me dus een beetje voorstellen hoe verschrikkelijk verscheurd je je moet voelen.
Ik wens je heel veel sterkte toe, zowel op lichamelijk als op emotioneel gebied!
Ik wens je heel veel sterkte toe, zowel op lichamelijk als op emotioneel gebied!
dinsdag 5 oktober 2010 om 19:41
