Relaties
alle pijlers
Op jezelf zijn is het prettigst!
dinsdag 4 december 2007 om 17:52
Wie herkent dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
In mijn jeugd, kinder en tienertijd, had ik er geen last van, maar het wordt erger naarmate ik ouder word. Ik ben nu eind dertig en zie altijd erg op tegen gezelschap. Behalve dan die van m'n eigen gezin....
Afgelopen zomer zijn we met een groepsreis mee geweest, dat vond ik echt een ramp, zoooo benauwend! Ik heb eigenlijk één goede vriendin, iemand van vroeger...wel zo vertrouwd. Ik mis sociale contacten ook niet, dus wat mij betreft is het geen probleem, maar mijn omgeving vindt het vreemd.
Herkennen mensen dit?
woensdag 5 december 2007 om 14:57
quote:Evidenza schreef op 05 december 2007 @ 14:48:
[...]
Maar of jij asociaal reageert? In dit geval niet, maar ik lees wel vaak dingen van jou waarbij ík het zelfs bot vind
Feliciaatje, maar bij jou is het einzelganger zijn dus eigenlijk het gevolg van een stoornis? Ik heb net even gegoogled op ADD maar vond het wat vaag. Waarbij uit zich die ADD dan bij jou?
Ik vind mijn botheid wel meevallen, zou het eerder 'direct' noemen. Waarom de dingen mooier maken dan ze zijn?
Einzelgänger zijn is niet een symptoom van ADD, het kan wel een gevólg zijn van andere symptomen (bijvoorbeeld: veel drukte aan je hoofd niet goed kunnen handelen).
[...]
Maar of jij asociaal reageert? In dit geval niet, maar ik lees wel vaak dingen van jou waarbij ík het zelfs bot vind
Feliciaatje, maar bij jou is het einzelganger zijn dus eigenlijk het gevolg van een stoornis? Ik heb net even gegoogled op ADD maar vond het wat vaag. Waarbij uit zich die ADD dan bij jou?
Ik vind mijn botheid wel meevallen, zou het eerder 'direct' noemen. Waarom de dingen mooier maken dan ze zijn?
Einzelgänger zijn is niet een symptoom van ADD, het kan wel een gevólg zijn van andere symptomen (bijvoorbeeld: veel drukte aan je hoofd niet goed kunnen handelen).
woensdag 5 december 2007 om 15:04
In feite indirect doordat ik makkelijk snel overprikkeld was en nog steeds ben. Ik heb er wel veel beter mee leren omgaan. Ik heb weleens verzucht voordat ik wist dat er zoiets als ADD was dat ik het idee had dat ik ADHD in mijn hoofd had en verder heel rustig was . Om die prikkels te verminderen heb ik rust, alleen zijn en leeg worden nodig. Dan gaat het op zich goed (afgezien van het feit dat er altijd dingen in mijn leven zwaar onder lijden, is het niet mijn huishouden dan is het mijn schilderen of mijn man, ik ben niet goed in meerdere dingen tegelijk doen haha).
woensdag 5 december 2007 om 15:19
Eerst maar eens een diagnose hier en dan weet ik of ik uberhaupt recht van spreken heb . Voel je je verder wel hetzelfde afgezien van het feit dat het meer rust in je hoofd geeft? Want hoe suf het ook klinkt, ondanks de frustraties bij tijd en wijle ben ik wel heel erg blij met mezelf. Ik zou niet anders willen zijn (hooguit wat minder chaos om me heen willen creeren).
woensdag 5 december 2007 om 15:36
woensdag 5 december 2007 om 15:45
Kan een heel kort antwoord zijn hoor: die pillen mogen niet samen met zwangerschap en borstvoeding. Toen ik na tien maanden gestopt was met borstvoeding, gingen we alweer voor de tweede. Ben nu niet zwanger, maar het risico is te groot als ik het slik tót ik zwanger ben. Vandaar.
Ik heb als vervangend medicijn seroxat gekregen. Heeft bij mij nooit echt goed geholpen, het gaat alleen de stemmingswisselingen een piepkleinbeetje tegen. Op dit moment slik ik helemaal niets.
Ik heb als vervangend medicijn seroxat gekregen. Heeft bij mij nooit echt goed geholpen, het gaat alleen de stemmingswisselingen een piepkleinbeetje tegen. Op dit moment slik ik helemaal niets.
woensdag 5 december 2007 om 16:31
Ik vind het altijd prettig om te lezen dat er toch meer mensen graag alleen zijn.
Maar toch vind ik dat daar maar weinig begrip voor is.Mensen vinden je al snel raar als je vaak liever alleen bent dan met een groep mensen samen.
Ik ben eigenlijk ook van jongs af aan altijd graag alleen geweest,had wel vriendinnnetjes maar kon mezelf altijd goed alleen vermaken.
Naarmate ik ouder word heb ik hier nog meer behoefte aan.Vriendinnen heb ik niet meer alleen maar goede kennissen en een zus waar ik weleens mee weg ga.Ik ben wel getrouwd,dus niet helemaal alleen.
Maar om nou te zeggen dat ik veel kontakten heb,nee!!
Ik heb dus echt een bloedhekel aan alle feestjes,maakt niet uit wat voor feest,verjaardagen,kraamvisite,bruiloften,recepties,noem maar op.
Onze eigen verjaardag vieren we allang niet meer,zalig!!!
Ik word er niet veel wijzer van,slap gezever is het vaak.Maar ja,sommige dingen daar kan je niet altijd onderuit komen.Om andere te plezieren doe ik toch wel vaak ( vind ikzelf dan) dingen waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Maar ik kan ook best wel een trut zijn,want zo vergeet ik weleens expres een verjaardag,als ik er geen zin in heb.Mijn man houd verjaardagen helemaal niet bij,vergeet ie meestal,dus dan zeg ik soms ook niks.Kom ik er toch weer mooi vanaf,gemeen hé?!
Ik heb eigenlijk ook nooit begrepen waarom mensen altijd alles met een groep moeten doen.Sommige kunnen gewoon niks alleen.Da's toch erg.
Mijn nichtje b.v. als die een avond alleen is,die blijft echt niet alleen thuis,weet zich geen raad.
Ik kan me hier gewoon niks bij voorstellen.
Wij hebben eigenlijk ook niet zo heel vaak bezoek,wat ik overigens heerlijk vind.Ik heb eens een collega gehad die iedere dag bezoek kreeg.Ik denk dat ik ze dan gewoon niet meer zou binnen laten.
Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het toch wel leuk zou vinden om 1 vriendin te hebben,maar ja,als je zo kritisch bent als ik is dat niet makkelijk.
Maar liever geen vriendin als iemand waar ik niks mee heb.......
Maar toch vind ik dat daar maar weinig begrip voor is.Mensen vinden je al snel raar als je vaak liever alleen bent dan met een groep mensen samen.
Ik ben eigenlijk ook van jongs af aan altijd graag alleen geweest,had wel vriendinnnetjes maar kon mezelf altijd goed alleen vermaken.
Naarmate ik ouder word heb ik hier nog meer behoefte aan.Vriendinnen heb ik niet meer alleen maar goede kennissen en een zus waar ik weleens mee weg ga.Ik ben wel getrouwd,dus niet helemaal alleen.
Maar om nou te zeggen dat ik veel kontakten heb,nee!!
Ik heb dus echt een bloedhekel aan alle feestjes,maakt niet uit wat voor feest,verjaardagen,kraamvisite,bruiloften,recepties,noem maar op.
Onze eigen verjaardag vieren we allang niet meer,zalig!!!
Ik word er niet veel wijzer van,slap gezever is het vaak.Maar ja,sommige dingen daar kan je niet altijd onderuit komen.Om andere te plezieren doe ik toch wel vaak ( vind ikzelf dan) dingen waar ik eigenlijk geen zin in heb.
Maar ik kan ook best wel een trut zijn,want zo vergeet ik weleens expres een verjaardag,als ik er geen zin in heb.Mijn man houd verjaardagen helemaal niet bij,vergeet ie meestal,dus dan zeg ik soms ook niks.Kom ik er toch weer mooi vanaf,gemeen hé?!
Ik heb eigenlijk ook nooit begrepen waarom mensen altijd alles met een groep moeten doen.Sommige kunnen gewoon niks alleen.Da's toch erg.
Mijn nichtje b.v. als die een avond alleen is,die blijft echt niet alleen thuis,weet zich geen raad.
Ik kan me hier gewoon niks bij voorstellen.
Wij hebben eigenlijk ook niet zo heel vaak bezoek,wat ik overigens heerlijk vind.Ik heb eens een collega gehad die iedere dag bezoek kreeg.Ik denk dat ik ze dan gewoon niet meer zou binnen laten.
Maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik het toch wel leuk zou vinden om 1 vriendin te hebben,maar ja,als je zo kritisch bent als ik is dat niet makkelijk.
Maar liever geen vriendin als iemand waar ik niks mee heb.......
woensdag 5 december 2007 om 17:01
Ook zoiets, mijn agenda is (heeerlijk!!!) leeg. Voor komend weekend heb ik bijvoorbeeld geen enkele afspraak voor feestjes, verjaardagen, visite's etc. Als ik eens met mijn broer en zijn vriendin wil afspreken hoor ik altijd : druk, druk, druk, de eerste 6 weken in zijn agenda zijn vol, zeker in de weekenden. Ik zou daar echt helemaal gek van worden. Het geeft zo'n druk...ik kan me dan niet meer ontspannen. Al die zogenaamd leuke dingen, uit eten gaan met die, daarna nog de stappen met deze, weekendjes weg met collegae...ga zo maar door. Dan lijkt het soms of ze je meewarig aankijken als je zegt:Oh, ik heb gewoon niets gepland voor het komend weekend.
Ook in je eentje winkelen, lekker lang in boekwinkels rondkijken, of gewoon thuis wat rommelen, dát zijn van die zalige momenten!
Ook in je eentje winkelen, lekker lang in boekwinkels rondkijken, of gewoon thuis wat rommelen, dát zijn van die zalige momenten!
donderdag 6 december 2007 om 23:40
Ik had best veel vrienden waar ik het altijd heel gezellig mee had. Niks oppervlakkig, gewoon diepe gesprekken en goede humor.
Maar met de jaren is de balans plezier/verplichting omgeslagen. Vroeger was het 95% plezier en af en toe een verplichting (meestal een verjaardag). Naarmate het ouder worden gingen veel mensen meer sociale gelegenheden organiseren (bruiloften, geboortes, verjaardagen kinderen, enz). Daarbij opgeteld dat we elkaar met de jaren ook minder gingen zien, door bijv. die partner, kinderen, werk, enz. is de verhouding bij sommigen eerder 50/50 geworden! Voor mij is dat geen vriendschap. Vriendschap rust op belangrijke pijlers, zoals dat je het leuk vind bij elkaar te zijn, humor, diepe gesprekken, en gezamenlijke interesses. Kortom, van tijd tot tijd spreek je elkaar eens een hele avond of middag en daardoor heb je zo'n hechte band dat je de ander ook wel het plezier wilt doen om 1 keer per jaar op een verplichting te verschijnen. Mits je niet teveel vrienden hebt is dat nog wel te doen. Maar zoals sommige vriendschappen nu zijn heb ik ze liever niet! Niet omdat ik de mensen niet meer leuk vind maar omdat ik me oprecht afvraag wat ik nog aan de "vriendschap" heb?
Nu beginnen ze een voor een af te vallen omdat ik te weinig van me laat horen, maar dat vind ik dan wel jammer.
Maar met de jaren is de balans plezier/verplichting omgeslagen. Vroeger was het 95% plezier en af en toe een verplichting (meestal een verjaardag). Naarmate het ouder worden gingen veel mensen meer sociale gelegenheden organiseren (bruiloften, geboortes, verjaardagen kinderen, enz). Daarbij opgeteld dat we elkaar met de jaren ook minder gingen zien, door bijv. die partner, kinderen, werk, enz. is de verhouding bij sommigen eerder 50/50 geworden! Voor mij is dat geen vriendschap. Vriendschap rust op belangrijke pijlers, zoals dat je het leuk vind bij elkaar te zijn, humor, diepe gesprekken, en gezamenlijke interesses. Kortom, van tijd tot tijd spreek je elkaar eens een hele avond of middag en daardoor heb je zo'n hechte band dat je de ander ook wel het plezier wilt doen om 1 keer per jaar op een verplichting te verschijnen. Mits je niet teveel vrienden hebt is dat nog wel te doen. Maar zoals sommige vriendschappen nu zijn heb ik ze liever niet! Niet omdat ik de mensen niet meer leuk vind maar omdat ik me oprecht afvraag wat ik nog aan de "vriendschap" heb?
Nu beginnen ze een voor een af te vallen omdat ik te weinig van me laat horen, maar dat vind ik dan wel jammer.
vrijdag 7 december 2007 om 04:47
quote:Tante Sjaan schreef op 05 december 2007 @ 12:31:
Dat idee heb ik ook vaak fleur, dat mensen afhankelijk zijn van een ander om het leuk te hebben. Wat lijkt me dat klote zeg.
NOU JA ZEG. Wat is dat nou weer voor een rare mening. Ikzelf bijvoorbeeld, heb het inderdaad wel vaak (niet altijd!) nodig om iemand om me heen te hebben, om het leuk te hebben. Sociaal vrij normaal gedrag is dat, dingen delen, je ei leggen bij iemand. Moet dat gelijk klote zijn?
Prima dat jullie einzelgangers zijn, ik ben er zelf ten dele eentje (maar ik word gek genoeg steeds socialer naarmate ik ouder word....) maar laat de sociale medemens ook lekker in zijn waarde.
Ik ga geregeld naar concerten en hoe vaak ik iemand dan niet hoor zeggen; goh ik zou ook wel eens naar dit of dat concert toe willen maar heb niemand om mee te gaan.
Daan ben ik altijd oprecht verbaasd dat iemand dan niet gewoon alleen gaat en dus iets hartstikke leuks laat schieten.
Zulke gedachten heb ik nooit, als ik ergens naar toe wil dan ga ik in principe alleen, soms gaat mijn vriend mee als het hem ook leuk lijkt maar meestal niet. Nou èn, het concert wordt er echt niet anders van of er nu iemand naast me staat of niet. Ik zou echt niet willen leuren om iemand te vinden die met me mee wil, sterker nog...Vaak vertel ik pas achteraf waar ik heen ben geweest zodat niemand op het idee kan komen om graag mee te willen.
Dat idee heb ik ook vaak fleur, dat mensen afhankelijk zijn van een ander om het leuk te hebben. Wat lijkt me dat klote zeg.
NOU JA ZEG. Wat is dat nou weer voor een rare mening. Ikzelf bijvoorbeeld, heb het inderdaad wel vaak (niet altijd!) nodig om iemand om me heen te hebben, om het leuk te hebben. Sociaal vrij normaal gedrag is dat, dingen delen, je ei leggen bij iemand. Moet dat gelijk klote zijn?
Prima dat jullie einzelgangers zijn, ik ben er zelf ten dele eentje (maar ik word gek genoeg steeds socialer naarmate ik ouder word....) maar laat de sociale medemens ook lekker in zijn waarde.
Ik ga geregeld naar concerten en hoe vaak ik iemand dan niet hoor zeggen; goh ik zou ook wel eens naar dit of dat concert toe willen maar heb niemand om mee te gaan.
Daan ben ik altijd oprecht verbaasd dat iemand dan niet gewoon alleen gaat en dus iets hartstikke leuks laat schieten.
Zulke gedachten heb ik nooit, als ik ergens naar toe wil dan ga ik in principe alleen, soms gaat mijn vriend mee als het hem ook leuk lijkt maar meestal niet. Nou èn, het concert wordt er echt niet anders van of er nu iemand naast me staat of niet. Ik zou echt niet willen leuren om iemand te vinden die met me mee wil, sterker nog...Vaak vertel ik pas achteraf waar ik heen ben geweest zodat niemand op het idee kan komen om graag mee te willen.
vrijdag 7 december 2007 om 05:09
O nee, toch niet.
Waar ik namelijk niet tegen kan, is dat er 2 mensen gelijk tegen me aan t praten zijn. Of zo n talkshow op tv, waar ze allemaal door elkaar heen praten of de moeder-raad van school, waar de grootste ego s het hardste schreeuwen. Daar ga ik niet meer heen, want ik kan het fysiek niet opbrengen daar tussen te zitten en de competitie aan te moeten gaan om mijn mening te delen.
Maargoed, dan ben je geloof ik nog geen ADD. Ik denk, ik check het even. Je weet het tegenwoordig maar nooit.
Waar ik namelijk niet tegen kan, is dat er 2 mensen gelijk tegen me aan t praten zijn. Of zo n talkshow op tv, waar ze allemaal door elkaar heen praten of de moeder-raad van school, waar de grootste ego s het hardste schreeuwen. Daar ga ik niet meer heen, want ik kan het fysiek niet opbrengen daar tussen te zitten en de competitie aan te moeten gaan om mijn mening te delen.
Maargoed, dan ben je geloof ik nog geen ADD. Ik denk, ik check het even. Je weet het tegenwoordig maar nooit.
vrijdag 7 december 2007 om 05:12
En tot slot; ik heb mijzelf altijd een einzelganger genoemd. Ben ook enorm stoicijns. Laat me niet snel beinvloeden door "peer presure". Maar als ik jullie zo lees, dan leg ik het loodje Jullie winnen! Zeker omdat, zoals ik al zei, ik naarmate ik ouder ben geworden, steeds meer van gezelschap hou. Lekker beetje beppen over niks, gewoon met mn buufie, gezellig!!!
Maar dan moet het niet zo n trutje zijn die zichzelf een gek mens vindt, en van je "helemaal goed" enzo, want dan geef ik niet meer thuis.
Jullie winnen! Zeker omdat, zoals ik al zei, ik naarmate ik ouder ben geworden, steeds meer van gezelschap hou. Lekker beetje beppen over niks, gewoon met mn buufie, gezellig!!! Maar dan moet het niet zo n trutje zijn die zichzelf een gek mens vindt, en van je "helemaal goed" enzo, want dan geef ik niet meer thuis.
vrijdag 7 december 2007 om 11:16
ik heb heel vaak dat ik me niet prettig voel in groepen
Altijd al gehad........
Ik voel me vaak een raar soort verloren of onzeker.
Ook als het een groep bekenden is.
Vaak vind ik het even leuk en daarna lijkt het wel alsof ik mezelf buiten de groep heb gezet. Ik kan het dan niet meer opbrengen om me in een gesprek te mengen of voel me een raar soort onzeker om iets te zeggen....bang dat niemand mijn grap zal snappen, of dat ik net iets zeg wat niemandboeiend vind ofzo.
Ik ben in een groep ook altijd het gevoel dat je niet meer kan doen wat je wilt. Als je met een groep uitgaat bijv. voel ik me altijd opgesloten, omdat ik dan vaak al snel het gevoel heb dat ik niet meer weg kan als ik dat wil ofzo.
toen ik 16 was had ik ook nooit behoefte aan rondhangen met een groep jongens waar mijn vriendinnen veel contact mee zochten. Vreselijk vond ik het...voelde me altijd suf en saai vergeleken bij hun.
Heel gek, soms zou ik willen da ik meer vrienden had maar aan de andere kant ben ik gewoon geen groepsmens.....
Altijd al gehad........
Ik voel me vaak een raar soort verloren of onzeker.
Ook als het een groep bekenden is.
Vaak vind ik het even leuk en daarna lijkt het wel alsof ik mezelf buiten de groep heb gezet. Ik kan het dan niet meer opbrengen om me in een gesprek te mengen of voel me een raar soort onzeker om iets te zeggen....bang dat niemand mijn grap zal snappen, of dat ik net iets zeg wat niemandboeiend vind ofzo.
Ik ben in een groep ook altijd het gevoel dat je niet meer kan doen wat je wilt. Als je met een groep uitgaat bijv. voel ik me altijd opgesloten, omdat ik dan vaak al snel het gevoel heb dat ik niet meer weg kan als ik dat wil ofzo.
toen ik 16 was had ik ook nooit behoefte aan rondhangen met een groep jongens waar mijn vriendinnen veel contact mee zochten. Vreselijk vond ik het...voelde me altijd suf en saai vergeleken bij hun.
Heel gek, soms zou ik willen da ik meer vrienden had maar aan de andere kant ben ik gewoon geen groepsmens.....
vrijdag 7 december 2007 om 11:28
Nee ik ook niet. Ik griezel van het idee met een groep naar een festival te gaan, bang dat ik dan de hele tijd bij dingen sta te kijken die de rest leuk vind. Nee hoor, laat mij maar alleen gaan of met vriend.
En op verjaardagen sociale praatjes maken, ik kan dat gewoon niet. Weet echt niet wat ik moet zeggen, en wat andere zeggen boeit me ook totaal niet. Beetje lullig misschien, maar ja.
En op verjaardagen sociale praatjes maken, ik kan dat gewoon niet. Weet echt niet wat ik moet zeggen, en wat andere zeggen boeit me ook totaal niet. Beetje lullig misschien, maar ja.
vrijdag 7 december 2007 om 11:57
Wat ik hier herken is het gevoel van verplichtingen. Maar voor mij komt dat dus omdat het teveel in een bepaald format gegoten wordt van sociale happenings. Op zich vind ik het leuk om mensen te spreken, zolang het maar niet op een officiele gelegenheid is zoals een receptie, borrel, verjaardag, afscheid collega, etcetera! Als ik een paar van dat soort dingen in mijn agenda heb voel ik me helemaal opgesloten.
vrijdag 7 december 2007 om 12:05
Oh, maar ik ben juist niet bang of onzeker in groepen. Ik vind er gewoon niks aan.
Ik zat nog eens na te denken over diepgang in een vriendschap. Jaren lang vond ik dat erg belangrijk in contact met mensen. En nóg wel, alleen geloof ik dat de meeste mensen nogal iets anders onder diepgang verstaan dan ik. Meestal komt het er namelijk op neer dat die ander een hoop persoonlijke ellende, bagger en verdriet bij jou neerstort. En eigenlijk heb ik besloten, al een tijdje terug, daar geen zin meer in te hebben. Ik hou de contacten die ik heb juist gezellig, leuk, fun en lekker oppervlakkig. Alhoewel ik dat eigenlijk helemaal niet oppervlakkig vind om het gewoon gezellig te hebben. Getuigt eigenlijk van meer respect dan dat uitstorten van ellende.
Diepgang gaat voor mij juist meer gepaard met in dezelfde levensfase zitten, praten over verwachtingen, doelen en wensen. En hoe je dat wil bereiken. Juist de positieve dingen dus.
Hmmm, ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie tegen diepgang aankijken.
Ik zat nog eens na te denken over diepgang in een vriendschap. Jaren lang vond ik dat erg belangrijk in contact met mensen. En nóg wel, alleen geloof ik dat de meeste mensen nogal iets anders onder diepgang verstaan dan ik. Meestal komt het er namelijk op neer dat die ander een hoop persoonlijke ellende, bagger en verdriet bij jou neerstort. En eigenlijk heb ik besloten, al een tijdje terug, daar geen zin meer in te hebben. Ik hou de contacten die ik heb juist gezellig, leuk, fun en lekker oppervlakkig. Alhoewel ik dat eigenlijk helemaal niet oppervlakkig vind om het gewoon gezellig te hebben. Getuigt eigenlijk van meer respect dan dat uitstorten van ellende.
Diepgang gaat voor mij juist meer gepaard met in dezelfde levensfase zitten, praten over verwachtingen, doelen en wensen. En hoe je dat wil bereiken. Juist de positieve dingen dus.
Hmmm, ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie tegen diepgang aankijken.
