Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
dinsdag 22 februari 2011 om 01:30
quote:sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 17:26:
Is dit topic echt op verzoek van de onbezwangerden of is het een "excuus" om weer eens flink en ongecensureerd van leer te trekken in het zoveelste topic wat hierover gaat?
Ehm....huh?!
Ik vond het serieus "leuk" om te weten en lees dan ook smakelijk mee. What's the problem?
Is dit topic echt op verzoek van de onbezwangerden of is het een "excuus" om weer eens flink en ongecensureerd van leer te trekken in het zoveelste topic wat hierover gaat?
Ehm....huh?!
Ik vond het serieus "leuk" om te weten en lees dan ook smakelijk mee. What's the problem?
dinsdag 22 februari 2011 om 01:43
Nou ik heb echt vreselijk gelachen om veel verhalen, hoor! Natuurlijk zijn er ook horror verhalen en wat een respect voor die krachtige vrouwen! Ik mag niet klagen uiteindelijk als ik alles zo lees. Ik moet ook eerlijk zeggen dat er een soort van oergevoel over me kwam en ik een soortje van in trance alles heb beleeft. Maar wel een goed oergevoel van mijn kind komt ter wereld!
Hopelijk verloopt t in september ook zo, ik denk maar zo die vorige keren is t ook gelukt
Veel geleerd ondertussen, Sha_la?
Hopelijk verloopt t in september ook zo, ik denk maar zo die vorige keren is t ook gelukt
Veel geleerd ondertussen, Sha_la?
dinsdag 22 februari 2011 om 01:43
Zo. Ik ben er weer. Heb haske veel bij moeten lezen - was tussendoor even aan het werk - wat een topvermaak!
Schrikt het af?
Welnee!
Is het bravour?
Welja, maar mag het?!? Ik kan ook smakelijk vertellen over een grote gapende wond die ik heb overleefd. Tis toch een beetje om trotserig van te worden, nietwaar?
Heb ik kinderen? Nee, helaas niet (meer, was in wording).
Ben ik fake?
Alleen mijn (o)(o), die zijn verkleind.
Tussendoor even een knuffel voor Joy4Britt., en nu weer verder met het relaas:
Mijn enige doel was een topic te openen waar ik gewoon eens wat vragen kon stellen over de lichamelijke toestanden rondom een bevalling, waar ik gewoon eens even kon informeren naar De Knip en De Stolsels, en het doet mij deugt te constateren dat er binnen 24 uur al 42 pagina's aan informatie geschreven zijn voor mij!
Wist ik veel dat ik niets meer hoefde te vragen en alle keutels, vingers, ani ( anussen?!), en biotexjes zomaar op mijn scherm zou verschijnen!
Ongesensueerde herhaling van alle andere topics? Mhhh.. moet ik toch maar eens beter lezen, want deze zag ik er nog niet tussenstaan. En om nu alle "hoera-ik-ben-zwanger" topics te gaan doorspitten terwijl ik nog in de weer ben met ijzersupplementen om na een mk weer op de been te geraken vind ik redelijke zelfkwelling. Dit topic niet: ik hoop op een mooie dag in de nabije toekomst een stolsel door het doucheputje te mogen proppen! En daarop proost ik! Cheers!
Schrikt het af?
Welnee!
Is het bravour?
Welja, maar mag het?!? Ik kan ook smakelijk vertellen over een grote gapende wond die ik heb overleefd. Tis toch een beetje om trotserig van te worden, nietwaar?
Heb ik kinderen? Nee, helaas niet (meer, was in wording).
Ben ik fake?
Alleen mijn (o)(o), die zijn verkleind.
Tussendoor even een knuffel voor Joy4Britt., en nu weer verder met het relaas:
Mijn enige doel was een topic te openen waar ik gewoon eens wat vragen kon stellen over de lichamelijke toestanden rondom een bevalling, waar ik gewoon eens even kon informeren naar De Knip en De Stolsels, en het doet mij deugt te constateren dat er binnen 24 uur al 42 pagina's aan informatie geschreven zijn voor mij!
Wist ik veel dat ik niets meer hoefde te vragen en alle keutels, vingers, ani ( anussen?!), en biotexjes zomaar op mijn scherm zou verschijnen!Ongesensueerde herhaling van alle andere topics? Mhhh.. moet ik toch maar eens beter lezen, want deze zag ik er nog niet tussenstaan. En om nu alle "hoera-ik-ben-zwanger" topics te gaan doorspitten terwijl ik nog in de weer ben met ijzersupplementen om na een mk weer op de been te geraken vind ik redelijke zelfkwelling. Dit topic niet: ik hoop op een mooie dag in de nabije toekomst een stolsel door het doucheputje te mogen proppen! En daarop proost ik! Cheers!
dinsdag 22 februari 2011 om 01:45
dinsdag 22 februari 2011 om 01:48
quote:Rets schreef op 22 februari 2011 @ 00:33:
Dank voor jullie eerlijkheid (: Ik had bijvoorbeeld nog nooit gehoord dat je na het hechten nog een vinger in je poeperd kan verwachten..Nee, ik ook niet. En ik zou ook best wel die vk op haar hoofd timmeren schrikken als ik dat ineens zou krijgen terwijl ik het niet wist. Of dan dat cellulosematje op de koude badkamervloer voor een klysma. Nu weet ik bijvoorbeeld dat ik mijn witte kat vooraf even naar het pension moet brengen. En de muur alvast kan gaan verven want ons maagdelijk wit in de slaapkamer siert een geplette nageboorte ook niet echt !
Hoe kan dat trouwens, dat de placenta er met zo'n rotvaart uitgeraket wordt? Ik wist niet eens dat we met zoveel kracht konden lanceren!
Dank voor jullie eerlijkheid (: Ik had bijvoorbeeld nog nooit gehoord dat je na het hechten nog een vinger in je poeperd kan verwachten..Nee, ik ook niet. En ik zou ook best wel die vk op haar hoofd timmeren schrikken als ik dat ineens zou krijgen terwijl ik het niet wist. Of dan dat cellulosematje op de koude badkamervloer voor een klysma. Nu weet ik bijvoorbeeld dat ik mijn witte kat vooraf even naar het pension moet brengen. En de muur alvast kan gaan verven want ons maagdelijk wit in de slaapkamer siert een geplette nageboorte ook niet echt !
Hoe kan dat trouwens, dat de placenta er met zo'n rotvaart uitgeraket wordt? Ik wist niet eens dat we met zoveel kracht konden lanceren!
dinsdag 22 februari 2011 om 01:54
dinsdag 22 februari 2011 om 07:50
Shala, ook mijn dank hoor, voor het openen van dit topic. Ook met een 28-weken buik en een eerste bevalling in het verschiet kan ik er hartelijk om lachen (af en toe ). De ergste zaken had ik nog niet gehoord, maar met vier neefjes/nichtjes en als één van de laatste zwangeren in de vriendenkring wist ik toch al veel.
Weet nu ook precíes waarom ik in het ziekenhuis wil bevallen....
Weet nu ook precíes waarom ik in het ziekenhuis wil bevallen....
dinsdag 22 februari 2011 om 08:25
quote:Iwannalive schreef op 22 februari 2011 @ 00:02:
[...]
Ja dit is pas een horror topic.
ik heb woensdag mijn 2e IUI gehad.
en sinds zondag voel ik me moe en wat misselijk en wat last van mijn buik.
dit zou allemaal kunnen duiden op..... (ik zeg het nog niet hardop..)
maar ik weet niet of ik er nu nog zoveel zin in heb.
[...]
Ja dit is pas een horror topic.
ik heb woensdag mijn 2e IUI gehad.
en sinds zondag voel ik me moe en wat misselijk en wat last van mijn buik.
dit zou allemaal kunnen duiden op..... (ik zeg het nog niet hardop..)
maar ik weet niet of ik er nu nog zoveel zin in heb.
dinsdag 22 februari 2011 om 09:10
Oh ja.......die vinger in je anus na het hechten..... Die was ik helemaal vergeten.
Maar als ik nou nadenk over wat ik het genantste vond dan is het eigenlijk het vieze gevoel na de bevalling. En dan ook nog op eens op een plaats waar ineens iedereen naar wil kijken. Denk je in: je bent heeeeeeeel erg ongesteld en iedereen wil ineens dat je je benen wijd doet en gaat vervolgens de boel eens goed lopen inspecteren terwijl je weet dat het daar een slagveld is......dat vond ik echt nasty! Het heeft voor mij ook best wel even geduurd voordat ik dat gebied weer.....euh.....sexy kon vinden zeg maar....
Maar als ik nou nadenk over wat ik het genantste vond dan is het eigenlijk het vieze gevoel na de bevalling. En dan ook nog op eens op een plaats waar ineens iedereen naar wil kijken. Denk je in: je bent heeeeeeeel erg ongesteld en iedereen wil ineens dat je je benen wijd doet en gaat vervolgens de boel eens goed lopen inspecteren terwijl je weet dat het daar een slagveld is......dat vond ik echt nasty! Het heeft voor mij ook best wel even geduurd voordat ik dat gebied weer.....euh.....sexy kon vinden zeg maar....
dinsdag 22 februari 2011 om 10:06
Wat een goed topic. Heel veel herkenbare dingen gelezen. Mijn bevalling was absoluut niet wat ik ervan verwacht had. Traumatisch is misschien een groot woord, maar zeker (te) heftig.
Mijn zwangerschap verliep goed tot 36 weken, maar ik begon toen erg veel vocht vast te houden (lees: 5 kilo in 3 dagen). Bloeddruk torenhoog en eiwit in urine. Conclusie: vermoeden van pre-eclampsie. Opgenomen in het ziekenhuis, waar ik pre-eclampsie en dreigende hellp ontwikkelde.
enige oplossing is bevallen. Drie dagen is geprobeerd de weeën op te wekken, resultaat 1 cm ontsluiting. Net toen ik wilde zeggen 'snij me nu maar open, ik doe het niet meer' kwam de gyn binnen en vertelde dat het een spoedks zou worden omdat mijn en dochters leven in gevaar waren. Vanaf toen is het een roes.
Keizersnee was goed te doen, wel pijnlijk maar dat is logisch. Terwijl ik lag bij te komen heeft man dochter haar eerste fles kunnen geven. Ik lag daar met een droge bek van de ruggenprik en kreeg heel lief een beschuitje met roze muisjes. Echt, ik dacht dat ik erin zou stikken.
Vijf uur na de geboorte had ik dochter nog steeds niet vastgehad. Mijn man moest er echt achteraan om dat voor elkaar te krijgen. Ik was nog te ziek om er iets van te vinden.
Dochter moest helaas in de couveuse vanwege vermoeden van een darmziekte. Man naar huis 's nachts en ik lag helemaal high van de morfine in een ziekenhuisbed. Wel alleen op een kamer, zo ziek was ik dan weer wel, maar ook 4 verdiepingen van mijn dochter vandaan.
De volgende dag kwam man natuurlijk alweer vroeg en vond dat ik naar dochter moest. (ik vond nog steeds niet zoveel) Kon niet geregeld worden volgens zuster omdat ik nog niet uit bed kon. Gelukkig is man enorm uit zijn plaat gegaan en toen kon het opeens wel. Zo is het een paar dagen gegaan, tot op dag vijf dochter naar een specialistisch ziekenhuis overgebracht werd. Ik werd toen ook maar ontslagen omdat ik dan mee kon met mijn dochter. Mén wat was ik nog beroerd.
Nou ja, lang verhaal. Ik heb echt nog maandenlang problemen gehad met het verwerken van alles en me te hechten aan mijn dochter. Door een gat in mijn geheugen, maar ook door de manier van werken in een ziekenhuis.Ik ben ervan overtuigd dat door betere communicatie dit heel anders had kunnen zijn.
Na tien dagen kwamen we thuis met dochter (die gelukkig kerngezond bleek). Toen nog uitgestelde kraamzorg gehad (dóe het nou, je hebt er recht op.. terwijl ik alleen dacht: mogen we nu eindelijk een keer met zijn drietjes zijn zonder medische mensen om ons heen? De kraam dus na een dag heel beleefd weggebonjourd)
Het eerste jaar van mijn dochter dacht ik echt dat ze alleen zou blijven. Nu is ze anderhalf en begint het te kriebelen voor een tweede. Maar éng dat ik het vind.
Over alle ranzige stolsels-en-hechtingen-verhalen kan ik dus niet meepraten. Ik zou bijna zeggen 'helaas' want ik had best 'normaal' willen bevallen.
Mijn zwangerschap verliep goed tot 36 weken, maar ik begon toen erg veel vocht vast te houden (lees: 5 kilo in 3 dagen). Bloeddruk torenhoog en eiwit in urine. Conclusie: vermoeden van pre-eclampsie. Opgenomen in het ziekenhuis, waar ik pre-eclampsie en dreigende hellp ontwikkelde.
enige oplossing is bevallen. Drie dagen is geprobeerd de weeën op te wekken, resultaat 1 cm ontsluiting. Net toen ik wilde zeggen 'snij me nu maar open, ik doe het niet meer' kwam de gyn binnen en vertelde dat het een spoedks zou worden omdat mijn en dochters leven in gevaar waren. Vanaf toen is het een roes.
Keizersnee was goed te doen, wel pijnlijk maar dat is logisch. Terwijl ik lag bij te komen heeft man dochter haar eerste fles kunnen geven. Ik lag daar met een droge bek van de ruggenprik en kreeg heel lief een beschuitje met roze muisjes. Echt, ik dacht dat ik erin zou stikken.
Vijf uur na de geboorte had ik dochter nog steeds niet vastgehad. Mijn man moest er echt achteraan om dat voor elkaar te krijgen. Ik was nog te ziek om er iets van te vinden.
Dochter moest helaas in de couveuse vanwege vermoeden van een darmziekte. Man naar huis 's nachts en ik lag helemaal high van de morfine in een ziekenhuisbed. Wel alleen op een kamer, zo ziek was ik dan weer wel, maar ook 4 verdiepingen van mijn dochter vandaan.
De volgende dag kwam man natuurlijk alweer vroeg en vond dat ik naar dochter moest. (ik vond nog steeds niet zoveel) Kon niet geregeld worden volgens zuster omdat ik nog niet uit bed kon. Gelukkig is man enorm uit zijn plaat gegaan en toen kon het opeens wel. Zo is het een paar dagen gegaan, tot op dag vijf dochter naar een specialistisch ziekenhuis overgebracht werd. Ik werd toen ook maar ontslagen omdat ik dan mee kon met mijn dochter. Mén wat was ik nog beroerd.
Nou ja, lang verhaal. Ik heb echt nog maandenlang problemen gehad met het verwerken van alles en me te hechten aan mijn dochter. Door een gat in mijn geheugen, maar ook door de manier van werken in een ziekenhuis.Ik ben ervan overtuigd dat door betere communicatie dit heel anders had kunnen zijn.
Na tien dagen kwamen we thuis met dochter (die gelukkig kerngezond bleek). Toen nog uitgestelde kraamzorg gehad (dóe het nou, je hebt er recht op.. terwijl ik alleen dacht: mogen we nu eindelijk een keer met zijn drietjes zijn zonder medische mensen om ons heen? De kraam dus na een dag heel beleefd weggebonjourd)
Het eerste jaar van mijn dochter dacht ik echt dat ze alleen zou blijven. Nu is ze anderhalf en begint het te kriebelen voor een tweede. Maar éng dat ik het vind.
Over alle ranzige stolsels-en-hechtingen-verhalen kan ik dus niet meepraten. Ik zou bijna zeggen 'helaas' want ik had best 'normaal' willen bevallen.
dinsdag 22 februari 2011 om 10:41
Mén, mijn bevalling is nog maar 3 maanden geleden maar hier lezen brings back memories die ik ernstig onderdrukt had.
Het zweten, de vinger, en had ik al verteld over dat enorme stolsel dat bleef hangen waardoor ik hem handmatig moest verwijderen?
En snurken tijdens de zwangerschap, ik had er zo'n last van dat ik er zelf af en toe wakker van schrok.
En die geur, ik bleef me maar verontschuldigen tegenover de artsen/vpk's die mijn onderkant moesten bekijken. En zij mij maar verzekeren 'dat het best meeviel'.
Het zweten, de vinger, en had ik al verteld over dat enorme stolsel dat bleef hangen waardoor ik hem handmatig moest verwijderen?
En snurken tijdens de zwangerschap, ik had er zo'n last van dat ik er zelf af en toe wakker van schrok.
En die geur, ik bleef me maar verontschuldigen tegenover de artsen/vpk's die mijn onderkant moesten bekijken. En zij mij maar verzekeren 'dat het best meeviel'.
dinsdag 22 februari 2011 om 10:56
ochja, het zweten!! Gelukkig kregen wij een droger kado in de kraamweek, ik had het anders echt niet meer op kunnen hangen!
En ik heb ook ontzettend gettrild! Als ik uit de douche kwam trilde ik zo hard dat al m'n hechtingen van de opgezwollen schaamlip heel hard aan het trekken waren, dat deed pijn!
En eigenlijk bespreek ik dit in het echt nooit, alleen met m'n vriend praat ik er nog vaak over.
Ik vind eigenlijk wel dat ik een klein trauma heb, al weet ik dat miljoenen vrouwen het hebben meegemaakt, het blijft heftig.
Als je een ernstig auto-ongeluk hebt mee gemaakt mag je zo naar een therapeut en iedereen leeft met je mee, maar over bevallingen praten is idd een beetje taboe.
Het is het moeilijkste,zwaarste,engste en uiteraard goorste avontuur wat ik ooit heb mee gemaakt.
Ik ben blij met dit topic!
En ik heb ook ontzettend gettrild! Als ik uit de douche kwam trilde ik zo hard dat al m'n hechtingen van de opgezwollen schaamlip heel hard aan het trekken waren, dat deed pijn!
En eigenlijk bespreek ik dit in het echt nooit, alleen met m'n vriend praat ik er nog vaak over.
Ik vind eigenlijk wel dat ik een klein trauma heb, al weet ik dat miljoenen vrouwen het hebben meegemaakt, het blijft heftig.
Als je een ernstig auto-ongeluk hebt mee gemaakt mag je zo naar een therapeut en iedereen leeft met je mee, maar over bevallingen praten is idd een beetje taboe.
Het is het moeilijkste,zwaarste,engste en uiteraard goorste avontuur wat ik ooit heb mee gemaakt.
Ik ben blij met dit topic!
dinsdag 22 februari 2011 om 11:02
quote:Troeta schreef op 22 februari 2011 @ 10:56:
En ik heb ook ontzettend gettrild! Als ik uit de douche kwam trilde ik zo hard dat al m'n hechtingen van de opgezwollen schaamlip heel hard aan het trekken waren, dat deed pijn!
Dat trillen ja! Echt erg. Volgens mij is dat een combinatie van hormonen en spanning. Bij kwam het pas toen ik uit het ziekenhuis kwam na vijf dagen en thuis onder de douche wilde stappen. Elke vezel in mn lijf trilde.
Ik vind eigenlijk wel dat ik een klein trauma heb, al weet ik dat miljoenen vrouwen het hebben meegemaakt, het blijft heftig.
Als je een ernstig auto-ongeluk hebt mee gemaakt mag je zo naar een therapeut en iedereen leeft met je mee, maar over bevallingen praten is idd een beetje taboe.
Dat is ook zo. Ik vertel mijn ervaringen ook alleen aan mensen dichtbij. Anderen komen al meteen met de woorden 'maar je hebt er zoveel voor terug gekregen.' Natuurlijk, maar mag je het daarom niet moeilijk vinden? Nee, want je wilde zelf een kind. Natuurlijk besef ik ook dat het goedbedoeld is van anderen.
Het is het moeilijkste,zwaarste,engste en uiteraard goorste avontuur wat ik ooit heb mee gemaakt.
Ik ben blij met dit topic!
En ik heb ook ontzettend gettrild! Als ik uit de douche kwam trilde ik zo hard dat al m'n hechtingen van de opgezwollen schaamlip heel hard aan het trekken waren, dat deed pijn!
Dat trillen ja! Echt erg. Volgens mij is dat een combinatie van hormonen en spanning. Bij kwam het pas toen ik uit het ziekenhuis kwam na vijf dagen en thuis onder de douche wilde stappen. Elke vezel in mn lijf trilde.
Ik vind eigenlijk wel dat ik een klein trauma heb, al weet ik dat miljoenen vrouwen het hebben meegemaakt, het blijft heftig.
Als je een ernstig auto-ongeluk hebt mee gemaakt mag je zo naar een therapeut en iedereen leeft met je mee, maar over bevallingen praten is idd een beetje taboe.
Dat is ook zo. Ik vertel mijn ervaringen ook alleen aan mensen dichtbij. Anderen komen al meteen met de woorden 'maar je hebt er zoveel voor terug gekregen.' Natuurlijk, maar mag je het daarom niet moeilijk vinden? Nee, want je wilde zelf een kind. Natuurlijk besef ik ook dat het goedbedoeld is van anderen.
Het is het moeilijkste,zwaarste,engste en uiteraard goorste avontuur wat ik ooit heb mee gemaakt.
Ik ben blij met dit topic!
dinsdag 22 februari 2011 om 11:09
Ik ben ook heel blij met het topic. Wilde vroeger toen ik klein was kraamverzorgster worden (lekker de hele dag met baby's knuffelen, haha), is 'm niet geworden overigens, haha! Maar ik ben altijd gefascineerd geweest door zwangerschappen, bevallingen en baby's en ik hoop dat ik over een jaar of vijf ook mee kan praten
(ehm, over het hebben van kinderen he, ik heb die relaxte bevalling met "oh, u heeft al 10 cm ontsluiting, een rustig persje en klaar" al besteld ).
Ik gooi mijn vraag nog even in de herhaling, want ik snap 't écht niet..
quote:Supersoulfighter schreef op 21 februari 2011 @ 18:51:
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Sorry voor deze ietwat n/rare vragen. En jullie bedankt voor de openheid!
(ehm, over het hebben van kinderen he, ik heb die relaxte bevalling met "oh, u heeft al 10 cm ontsluiting, een rustig persje en klaar" al besteld ).
Ik gooi mijn vraag nog even in de herhaling, want ik snap 't écht niet..
quote:Supersoulfighter schreef op 21 februari 2011 @ 18:51:
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Sorry voor deze ietwat n/rare vragen. En jullie bedankt voor de openheid!
dinsdag 22 februari 2011 om 11:13
Ikben 3 keer vaginaal bevallen, de eerste gemiddeld, was kleintje na een paar uur bij mij naar kinderafdeling want besmetting met streptokokken bact. 5 x per dag daarheen (naast gelegen afd.) om te voeden. na 6 dagen ik naar huis, dochter pas na 10. ach ja goed te doen.
Hechtingen trokken erg dus die zelf verwijderd.
Tweede bevalling met antibiotica (ivm streptokokken) helemaal goed, geen hechingen niks. beetje rauw
Derde bevallinge HELL tjezus mina wat een ellende, elke wee haar hoofd in mijn ruggewerfel dus enorme zenuwpijn, maar ja toch bevallen.
Maar het allerergste vond ik de kraamzorg met dat geduw bij je navel, want een K U T gevoel zeg.
EN nog als ik iemand 'duwen duwen duwen' hoor zeggen krijg ik het spaansbenauwd.
Hechtingen trokken erg dus die zelf verwijderd.
Tweede bevalling met antibiotica (ivm streptokokken) helemaal goed, geen hechingen niks. beetje rauw
Derde bevallinge HELL tjezus mina wat een ellende, elke wee haar hoofd in mijn ruggewerfel dus enorme zenuwpijn, maar ja toch bevallen.
Maar het allerergste vond ik de kraamzorg met dat geduw bij je navel, want een K U T gevoel zeg.
EN nog als ik iemand 'duwen duwen duwen' hoor zeggen krijg ik het spaansbenauwd.
dinsdag 22 februari 2011 om 11:48
quote:lisa077 schreef op 22 februari 2011 @ 09:10:
Denk je in: je bent heeeeeeeel erg ongesteld en iedereen wil ineens dat je je benen wijd doet en gaat vervolgens de boel eens goed lopen inspecteren terwijl je weet dat het daar een slagveld is......dat vond ik echt nasty! Het heeft voor mij ook best wel even geduurd voordat ik dat gebied weer.....euh.....sexy kon vinden zeg maar....
Ja, dat herken ik!
Tijdens de ontsluitingsweeën(storm) kon het me allemaal niets uitmaken. Was zo ontzettend in mezelf gekeerd om de pijn proberen te overleven dat ik in mijn blote kont de ziekenhuisgang ben overgestoken van de badkamer naar de verloskamer. (Was heel stom: Ze hadden geen badkamer in de verloskamer )
Heb daar midden op die gang ook nog een aantal weeën staan opvangen.
Later kwam de persfase en veranderde mijn bewustzijn echt totaal naar de andere kant: Zo helder als wat!
Was me zó bewust van alles.
Bij al mijn drie bevallingen was ik me gruwelijk bewust van hoe ik er bij lag en dat er een flink aantal mensen mij veel... eh... dieper en beter leerden kennen dan ik mezelf zelfs kende.
Toen ze dan ook nog eens van die plastic enkellange schorten aantrokken voelde ik me best wel een zeug in een slachthuis.
Ik was, zelfs bij de 3e, overtuigd dat ik ook heel erg moest poepen en zei dat ook. Het hield me tegen om voluit te persen.
Totdat mijn man, heel subtiel en schattig zei: "Nou lieverd, dan schijt je de hele boel maar onder. Persen!"
En dat hielp me écht om te denken: "What the f***!"
Hierna was onze 3e dochter er binnen 10 minuten.
Denk je in: je bent heeeeeeeel erg ongesteld en iedereen wil ineens dat je je benen wijd doet en gaat vervolgens de boel eens goed lopen inspecteren terwijl je weet dat het daar een slagveld is......dat vond ik echt nasty! Het heeft voor mij ook best wel even geduurd voordat ik dat gebied weer.....euh.....sexy kon vinden zeg maar....
Ja, dat herken ik!
Tijdens de ontsluitingsweeën(storm) kon het me allemaal niets uitmaken. Was zo ontzettend in mezelf gekeerd om de pijn proberen te overleven dat ik in mijn blote kont de ziekenhuisgang ben overgestoken van de badkamer naar de verloskamer. (Was heel stom: Ze hadden geen badkamer in de verloskamer )
Heb daar midden op die gang ook nog een aantal weeën staan opvangen.
Later kwam de persfase en veranderde mijn bewustzijn echt totaal naar de andere kant: Zo helder als wat!
Was me zó bewust van alles.
Bij al mijn drie bevallingen was ik me gruwelijk bewust van hoe ik er bij lag en dat er een flink aantal mensen mij veel... eh... dieper en beter leerden kennen dan ik mezelf zelfs kende.
Toen ze dan ook nog eens van die plastic enkellange schorten aantrokken voelde ik me best wel een zeug in een slachthuis.
Ik was, zelfs bij de 3e, overtuigd dat ik ook heel erg moest poepen en zei dat ook. Het hield me tegen om voluit te persen.
Totdat mijn man, heel subtiel en schattig zei: "Nou lieverd, dan schijt je de hele boel maar onder. Persen!"
En dat hielp me écht om te denken: "What the f***!"
Hierna was onze 3e dochter er binnen 10 minuten.
