Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
maandag 21 februari 2011 om 21:25
quote:christina82 schreef op 21 februari 2011 @ 21:20:
Wel heb ik toen de gyn. vrij dicht bij zat om een katheter in te brengen flink over haar heen geplast.
Hahaha, misschien heb ik dat ook wel gedaan, maar dat weet ik niet meer
Die gene die mij aan het hechten was heb ik nog even het hele bevallingsverhaal in details verteld. Als of ze het zelf niet wist. Bleek mijn eigen gyn te zijn die zo juist de hele bevalling had gedaan. Totaal niet herkent.
Een paar dagen later had ik echt een heel vreemd stolsel. Maar dat bleek een lintworm te zijn. Nooit geweten dat ik die had. Die had waarschijnlijk honger nadat de darmen compleet geleegt zijn tijdens de bevalling.
Ieuwwwww
En die winden, tja die waren wel genant. Vooral met de kamer vol visite. En dan heel demonstratief in de luier van je dochter kijken om te zien of zij het was. Inderdaad en het gewoon niet kunnen ophoudenVerder had ik nadat de katheter er na 3 dagen uitging geen gevoel meer wanneer ik moest plassen. Heb gelukkig niet in bed geplast.
Wel heb ik toen de gyn. vrij dicht bij zat om een katheter in te brengen flink over haar heen geplast.
Hahaha, misschien heb ik dat ook wel gedaan, maar dat weet ik niet meer
Die gene die mij aan het hechten was heb ik nog even het hele bevallingsverhaal in details verteld. Als of ze het zelf niet wist. Bleek mijn eigen gyn te zijn die zo juist de hele bevalling had gedaan. Totaal niet herkent.
Een paar dagen later had ik echt een heel vreemd stolsel. Maar dat bleek een lintworm te zijn. Nooit geweten dat ik die had. Die had waarschijnlijk honger nadat de darmen compleet geleegt zijn tijdens de bevalling.
Ieuwwwww
En die winden, tja die waren wel genant. Vooral met de kamer vol visite. En dan heel demonstratief in de luier van je dochter kijken om te zien of zij het was. Inderdaad en het gewoon niet kunnen ophoudenVerder had ik nadat de katheter er na 3 dagen uitging geen gevoel meer wanneer ik moest plassen. Heb gelukkig niet in bed geplast.
maandag 21 februari 2011 om 21:34
quote:luna1 schreef op 21 februari 2011 @ 19:52:
Sprokkelientje, ik heb je gisteren behoorlijk af zien geven in een ander topic op kritische vragen van forummers. Het forum wordt verziekt enzo, het is niet meer gezellig, forummers komen met ongenuanceerde postings. Allemaal heel vervelend vond je dat.
Maar als je het zelf doet is dat prima, begrijp ik?
Dat klopt en sorry om dat uit te leggen moet ik even off topic gaan: ik ageerde daar op de manier waarop er semi-lollig en belerend werd gedaan op dat topic, het ging daar een compleet eigen leven leiden, mensen plaatste een "leuke" opmerking, daarop weer reactie etc...Ik reageerde daar ook op de manier waarop ik zag dat er 9 pagina's na plaatsing van de OP het topic totaal "uit de hand" was gelopen en er niet meer op de kern werd ingegaan, hoe hard TO dit naar mijn idee ook probeerde.
Ok, dan dit topic: ik vroeg mij alleen af of dit topic geopend werd n.a.v. "nieuwsgierige onbezwangerden" zoals TO dit noemde of dat dit "gewoon" een topic was om bevallingsverhalen tot in detail te bespreken...niets meer niets minder.
Het spijt mij als e.e.a. verkeerd is overgekomen maar om er dan gelijk allerlei zaken bij te halen (over o.a. de miskraam van een medeforummer, het feit dat ik dan maar weg moet gaan als ik alleen maar commentaar heb) die er m.i. niets mee te maken hebben...
Het is beslist niet mijn doel dit topic onderuit te halen, hier te gaan lopen rellen of iets dergelijks. Als jullie hier bevallingservaringen uit wisselen is dat toch hartstikke ok? Mijn vraag was alleen hoe het zat, maar dat had ik al eerder gezegd.
Sprokkelientje, ik heb je gisteren behoorlijk af zien geven in een ander topic op kritische vragen van forummers. Het forum wordt verziekt enzo, het is niet meer gezellig, forummers komen met ongenuanceerde postings. Allemaal heel vervelend vond je dat.
Maar als je het zelf doet is dat prima, begrijp ik?
Dat klopt en sorry om dat uit te leggen moet ik even off topic gaan: ik ageerde daar op de manier waarop er semi-lollig en belerend werd gedaan op dat topic, het ging daar een compleet eigen leven leiden, mensen plaatste een "leuke" opmerking, daarop weer reactie etc...Ik reageerde daar ook op de manier waarop ik zag dat er 9 pagina's na plaatsing van de OP het topic totaal "uit de hand" was gelopen en er niet meer op de kern werd ingegaan, hoe hard TO dit naar mijn idee ook probeerde.
Ok, dan dit topic: ik vroeg mij alleen af of dit topic geopend werd n.a.v. "nieuwsgierige onbezwangerden" zoals TO dit noemde of dat dit "gewoon" een topic was om bevallingsverhalen tot in detail te bespreken...niets meer niets minder.
Het spijt mij als e.e.a. verkeerd is overgekomen maar om er dan gelijk allerlei zaken bij te halen (over o.a. de miskraam van een medeforummer, het feit dat ik dan maar weg moet gaan als ik alleen maar commentaar heb) die er m.i. niets mee te maken hebben...
Het is beslist niet mijn doel dit topic onderuit te halen, hier te gaan lopen rellen of iets dergelijks. Als jullie hier bevallingservaringen uit wisselen is dat toch hartstikke ok? Mijn vraag was alleen hoe het zat, maar dat had ik al eerder gezegd.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 21 februari 2011 om 21:47
Ik kan niet quoten, forum nu mobiel. Maar volgens mij is de insteek van dit topic om ongecensureerde bevallingservaringen te lezen. En daar blijkt veel bloed, poep, slijm, hechtdraad, aambeien en flesjes (spoel)water aan te pas te komen Dus kun je dat onder het kopje lekker ongegeneerd lullen over je (horror)bevalling plaatsen? Denk het wel. Is het bedoeld om de nieuwsgierigheid van vrouwen die nog nooit zijn bevallen te bevredigen? Denk het ook. Is het om te huilen, lachen en te schrikken? Ook! Kortom: het is een mutifunctioneel topic.
maandag 21 februari 2011 om 21:51
God ja, dat zweten...
Allemachtig, waar haalde ik dat vocht allemaal vandaan!
(Achteraf de foto's bezien toen ik negen maanden zwanger was: Mijn enkels, mijn nek, mijn 3 onderkinnen, mijn worstenvingers, mijn... nou ja, waar niet eigenlijk?)
's Nachts bij de voeding gelijk maar t-shirt verwisselen, 's morgens en 's middags weer en het gutste maar door. Beetje inspanning? Hoppa, weer 3 liter minder!
Verpleegster van de hielprik te woord staan? Jahoe, 4,5 liter!
's Avonds net wéér een schoon t-shirt aangetrokken... denk je: Goh, ik zal mini-Chubby zo weer moeten voeden!
Shit, moet ik niet denken: Beide tieten beginnen gelijk melk te spuiten als een overspannen douchekop.
Weer t-shirt nat, breekt wéér het zweet uit....
Nou ja, dat is denk ik ook wel zo'n beetje waar je mee bezig bent tijdens de kraamdagen: Zweten, vloeien, lekken, grienen, snotteren, piesen, melk sproeien en poepen.
Allemachtig, waar haalde ik dat vocht allemaal vandaan!
(Achteraf de foto's bezien toen ik negen maanden zwanger was: Mijn enkels, mijn nek, mijn 3 onderkinnen, mijn worstenvingers, mijn... nou ja, waar niet eigenlijk?)
's Nachts bij de voeding gelijk maar t-shirt verwisselen, 's morgens en 's middags weer en het gutste maar door. Beetje inspanning? Hoppa, weer 3 liter minder!
Verpleegster van de hielprik te woord staan? Jahoe, 4,5 liter!
's Avonds net wéér een schoon t-shirt aangetrokken... denk je: Goh, ik zal mini-Chubby zo weer moeten voeden!
Shit, moet ik niet denken: Beide tieten beginnen gelijk melk te spuiten als een overspannen douchekop.
Weer t-shirt nat, breekt wéér het zweet uit....
Nou ja, dat is denk ik ook wel zo'n beetje waar je mee bezig bent tijdens de kraamdagen: Zweten, vloeien, lekken, grienen, snotteren, piesen, melk sproeien en poepen.
maandag 21 februari 2011 om 21:56
quote:Simooon schreef op 21 februari 2011 @ 21:47:
Ik kan niet quoten, forum nu mobiel. Maar volgens mij is de insteek van dit topic om ongecensureerde bevallingservaringen te lezen. En daar blijkt veel bloed, poep, slijm, hechtdraad, aambeien en flesjes (spoel)water aan te pas te komen Dus kun je dat onder het kopje lekker ongegeneerd lullen over je (horror)bevalling plaatsen? Denk het wel. Is het bedoeld om de nieuwsgierigheid van vrouwen die nog nooit zijn bevallen te bevredigen? Denk het ook. Is het om te huilen, lachen en te schrikken? Ook! Kortom: het is een mutifunctioneel topic.Ben nooit bevallen en dit zal ook nooit (meer) gaan gebeuren maar dat terzijde. Ik kan mij voorstellen dat dit topic wellicht de nieuwsgierigheid wekt van vrouwen met een kinderwens, die bezig zijn zwanger te worden etc..kan mij ook voorstellen dat dit afschrikt. Of het de nieuwsgierigheid bevredigt van vrouwen die geen kinderwens hebben, nooit bevallen zijn of dit zullen gaan doen vraag ik mij af, mogelijk wel, mogelijk niet.
Ik kan niet quoten, forum nu mobiel. Maar volgens mij is de insteek van dit topic om ongecensureerde bevallingservaringen te lezen. En daar blijkt veel bloed, poep, slijm, hechtdraad, aambeien en flesjes (spoel)water aan te pas te komen Dus kun je dat onder het kopje lekker ongegeneerd lullen over je (horror)bevalling plaatsen? Denk het wel. Is het bedoeld om de nieuwsgierigheid van vrouwen die nog nooit zijn bevallen te bevredigen? Denk het ook. Is het om te huilen, lachen en te schrikken? Ook! Kortom: het is een mutifunctioneel topic.Ben nooit bevallen en dit zal ook nooit (meer) gaan gebeuren maar dat terzijde. Ik kan mij voorstellen dat dit topic wellicht de nieuwsgierigheid wekt van vrouwen met een kinderwens, die bezig zijn zwanger te worden etc..kan mij ook voorstellen dat dit afschrikt. Of het de nieuwsgierigheid bevredigt van vrouwen die geen kinderwens hebben, nooit bevallen zijn of dit zullen gaan doen vraag ik mij af, mogelijk wel, mogelijk niet.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 21 februari 2011 om 22:25
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
maandag 21 februari 2011 om 22:30
1. Ligt eraan met wie en wanneer. Met beste vriendinnen wel, met mijn moeder wel, met mijn mijn vriend zijn collega's niet.
2. Dat gaat heel geleidelijk. Je groeit erin mee.
3. Ik vond zwanger worden, blijven en bevallen daadwerkelijk zo heftig dat ik niet meer zo snel hoef. Maar... Ik ben nu weer helemaal mezelf en vanaf dag één ben ik dolblij geweest met mijn dochter.
2. Dat gaat heel geleidelijk. Je groeit erin mee.
3. Ik vond zwanger worden, blijven en bevallen daadwerkelijk zo heftig dat ik niet meer zo snel hoef. Maar... Ik ben nu weer helemaal mezelf en vanaf dag één ben ik dolblij geweest met mijn dochter.
maandag 21 februari 2011 om 22:32
Sprokkelientje, ik had behoorlijk last van mijn knippen en scheuren en de dertig kilo extra en bekkeninstabiliteit. De hechtingen die te strak zaten, het vloeien en mijn uitgerekte huid die evrschrikkelijk jeukte. Maar het is zo, als je kindje er is heb je daar alleen maar interesse voor. De rest was bijzaak.
En nu, de jongste is 7 maanden, is mijn lichaam helemaal hersteld. Zo nu en dan wat last van mijn heupen maar thats it.
En dat na drie kinderen en 6 zwangerschappen..
En nu, de jongste is 7 maanden, is mijn lichaam helemaal hersteld. Zo nu en dan wat last van mijn heupen maar thats it.
En dat na drie kinderen en 6 zwangerschappen..
maandag 21 februari 2011 om 22:38
Ah, de tranen, die was ik vergeten.
Die heb ik niet gehad, maar mèn wat schoot ik snel uit mijn slof! Toen Muffin iets van 5 dagen oud was, was er een schilder op ons balkon aan het werk. Echt 1 met het iq van een doperwtje (sorry erwt, jij niet)..
Hij moest het plafond doen, maar er stond nog een tafeltje op het balkon. Zonder te kijken rost hij dat tafeltje omhoog. Ligt daar nog een schuurmachine op het tafeltje. Die viel dus keihard op het balkon. Als het aan mij gelegen had, was de schilder over het balkon gevlogen, terwijl ik als een heus viswijf hem uitschold tijdens zijn vlucht naar beneden.
Maar niet gedaan, t leek me niet zo slim. Heb vriend er maar op af gestuurd.
Diezelfde schilder stapte een half uur daarvoor zonder waarschuwing op het balkon. Nou dan zit je lekker in de woonkamer met een blote tiet je kind te voeden, kijkt er ineens een onbekende naar binnen!
Die heb ik niet gehad, maar mèn wat schoot ik snel uit mijn slof! Toen Muffin iets van 5 dagen oud was, was er een schilder op ons balkon aan het werk. Echt 1 met het iq van een doperwtje (sorry erwt, jij niet)..
Hij moest het plafond doen, maar er stond nog een tafeltje op het balkon. Zonder te kijken rost hij dat tafeltje omhoog. Ligt daar nog een schuurmachine op het tafeltje. Die viel dus keihard op het balkon. Als het aan mij gelegen had, was de schilder over het balkon gevlogen, terwijl ik als een heus viswijf hem uitschold tijdens zijn vlucht naar beneden.
Maar niet gedaan, t leek me niet zo slim. Heb vriend er maar op af gestuurd.
Diezelfde schilder stapte een half uur daarvoor zonder waarschuwing op het balkon. Nou dan zit je lekker in de woonkamer met een blote tiet je kind te voeden, kijkt er ineens een onbekende naar binnen!
maandag 21 februari 2011 om 22:42
quote:sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 22:25:
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Volgens mij heeft TO dit topic juist geopend omdat ze in haar omgeving dit soort verhalen niet hoort en ze hoopt dat de taboes hier juist eens genoemd kunnen worden. Best wel gelukt geloof ik.
En nee, over het algemeen praat je over dit soort onderwerpen niet bij de koffie-automaat op je werk. Velen zullen eea best besproken hebben met partner, familie, vriendinnen. Maar 't is wel duidelijk dat het best eens lekker is om hier even los te gaan, 'feest' der herkenning.
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
Voor mij persoonlijk: tijdens de eerste zwangerschap vond ik het heeeeeeel raar om zwanger te zijn. Zie je in de etalageruit een zwangere vrouw lopen, ben je het zelf! Op straat kijken veel mensen ineens eerst naar je buik en kijken ze je daarna pas aan.
Na de zwangerschap had ik wel wat ongemakken zoals hier beschreven, maar over het algemeen trekt alles na kortere of langere tijd weer weg. Mijn lichaam is maar weinig veranderd na het baren van 2 kinderen, mijn leven des te meer....
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook?
Als je alle verhalen hier bij elkaar optelt krijg je een horrorbeeld ja en sommigen hebben ook echt een dramatische bevalling gehad, maar het hele beval-gebeuren hoort er nou eenmaal bij als je kinderen wilt. Niet altijd leuk, maar dat is een wortelkanaalbehandeling ook niet. En daar krijg je geen baby voor terug.
Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Volgens mij heeft TO dit topic juist geopend omdat ze in haar omgeving dit soort verhalen niet hoort en ze hoopt dat de taboes hier juist eens genoemd kunnen worden. Best wel gelukt geloof ik.
En nee, over het algemeen praat je over dit soort onderwerpen niet bij de koffie-automaat op je werk. Velen zullen eea best besproken hebben met partner, familie, vriendinnen. Maar 't is wel duidelijk dat het best eens lekker is om hier even los te gaan, 'feest' der herkenning.
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
Voor mij persoonlijk: tijdens de eerste zwangerschap vond ik het heeeeeeel raar om zwanger te zijn. Zie je in de etalageruit een zwangere vrouw lopen, ben je het zelf! Op straat kijken veel mensen ineens eerst naar je buik en kijken ze je daarna pas aan.
Na de zwangerschap had ik wel wat ongemakken zoals hier beschreven, maar over het algemeen trekt alles na kortere of langere tijd weer weg. Mijn lichaam is maar weinig veranderd na het baren van 2 kinderen, mijn leven des te meer....
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook?
Als je alle verhalen hier bij elkaar optelt krijg je een horrorbeeld ja en sommigen hebben ook echt een dramatische bevalling gehad, maar het hele beval-gebeuren hoort er nou eenmaal bij als je kinderen wilt. Niet altijd leuk, maar dat is een wortelkanaalbehandeling ook niet. En daar krijg je geen baby voor terug.
Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
maandag 21 februari 2011 om 22:55
Sprokkelien, punt 4:
T is dat Muffin zo lief en goedlachs is, een huilbabay had ik echt niet getrokken.
Verder doe ik irl niet alsof de bevalling een eitje was, dat was het nu eenmaal niet. Er zijn dingen waar je niet over praat en de erge details laat ik ook wel achterwege.
De overgang was heel natuurlijk eigenlijk. Zo natuurlijk dat ik zwanger zijn niet eens heel erg veel aan vond, had verwacht dat ik het specialer zou vinden. Iets met een wolk ofzo, maar hier was bijna de hele zwangerschap geen wolkje aan de lucht. (klopt die uitdrukking wel?)
T is dat Muffin zo lief en goedlachs is, een huilbabay had ik echt niet getrokken.
Verder doe ik irl niet alsof de bevalling een eitje was, dat was het nu eenmaal niet. Er zijn dingen waar je niet over praat en de erge details laat ik ook wel achterwege.
De overgang was heel natuurlijk eigenlijk. Zo natuurlijk dat ik zwanger zijn niet eens heel erg veel aan vond, had verwacht dat ik het specialer zou vinden. Iets met een wolk ofzo, maar hier was bijna de hele zwangerschap geen wolkje aan de lucht. (klopt die uitdrukking wel?)
maandag 21 februari 2011 om 23:04
quote:sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 19:00:
[...]
Nou, nou wat een toon
Als Sha-la en miskraam heeft gehad is dat heel naar voor haar maar ik heb hier m.i. niets over gezegd.
Niemand heeft ook gezegd dat ik dingen niet wil lezen
Of ik hier wegblijf maak ik zelf wel uit...ben denk ik op dit forum en op deze pijler net zo welkom als alle anderen.
Volgens mij suggereerde je dat TO misschien wel fake was, want iemand zonder kinderen kon dit topic toch niet openen? Vind ik nogal een belediging aan het adres van TO. Even op het verrekijkertje klikken had je trouwens ook het antwoord al verteld. Bovendien loopt dit topic als een trein en vinden wij het dus allemaal een leuk topic en al zouden er nog 3000 topics met hetzelfde onderwerp zijn? Nou en?
En als je niet op (mijn) commentaar, cq commentaar zit te wachten wat niet in je straatje past is het wellicht een idee om zelf weg te blijven.
[...]
Nou, nou wat een toon
Als Sha-la en miskraam heeft gehad is dat heel naar voor haar maar ik heb hier m.i. niets over gezegd.
Niemand heeft ook gezegd dat ik dingen niet wil lezen
Of ik hier wegblijf maak ik zelf wel uit...ben denk ik op dit forum en op deze pijler net zo welkom als alle anderen.
Volgens mij suggereerde je dat TO misschien wel fake was, want iemand zonder kinderen kon dit topic toch niet openen? Vind ik nogal een belediging aan het adres van TO. Even op het verrekijkertje klikken had je trouwens ook het antwoord al verteld. Bovendien loopt dit topic als een trein en vinden wij het dus allemaal een leuk topic en al zouden er nog 3000 topics met hetzelfde onderwerp zijn? Nou en?
En als je niet op (mijn) commentaar, cq commentaar zit te wachten wat niet in je straatje past is het wellicht een idee om zelf weg te blijven.
maandag 21 februari 2011 om 23:08
quote:bosaapje schreef op 21 februari 2011 @ 19:06:
Die witte koolbladeren heb ik ook in mijn BH gehad. De 4e dag na de bevalling had ik borstontsteking en kloven. Auwwww
Uiteindelijk heb ik het toch 2 jaar volgehouden.
Tegen de naweeén kreeg ik van die vieze dingen die ze ook in krentenbrood doen, van de beige, gele, lijkt op rozijnen, dingen. Jaksss...
De knip hoorde aan als het knippen in een stuk hard karton zei mijn ex. Niks van gevoeld, ook van het hechten niet.
Van de hechtingen an sich heb ik wel veel last gehad. Ze zaten te strak volgens de vk. Lekker dan Gember?? Hmm eens op googlen en dan ergens opschrijven...
Die witte koolbladeren heb ik ook in mijn BH gehad. De 4e dag na de bevalling had ik borstontsteking en kloven. Auwwww
Uiteindelijk heb ik het toch 2 jaar volgehouden.
Tegen de naweeén kreeg ik van die vieze dingen die ze ook in krentenbrood doen, van de beige, gele, lijkt op rozijnen, dingen. Jaksss...
De knip hoorde aan als het knippen in een stuk hard karton zei mijn ex. Niks van gevoeld, ook van het hechten niet.
Van de hechtingen an sich heb ik wel veel last gehad. Ze zaten te strak volgens de vk. Lekker dan Gember?? Hmm eens op googlen en dan ergens opschrijven...
maandag 21 februari 2011 om 23:09
Ik heb niet een echt makkelijke bevalling gehad en heb ook een flinke knip gehad, maar toch vind ik het ook heel stoer om dit gedaan te hebben. Het is echt een prestatie die je neerzet waarbij je in contact komt met je oer-gevoel en dat maakt het heel bijzonder. Mijn lichaam is nu 6 maanden later best wel weer hetzelfde als voorheen en ook de boel daar beneden ziet er weer ongeveer hetzelfde uit. Van die knip zie je eigenlijk bijna niets meer. Ik weet alleen nog niet hoe mijn borsten en straks uit gaan zien omdat ik net gestopt ben met bv.
maandag 21 februari 2011 om 23:20
Er zijn hier al zoveel verhalen geschreven dat ik ze niet allemaal heb gelezen.
Tijdens mijn zwangerschappen erge last gehad van bekken instabiliteit. Tijdens de 2e zw. wist ik echt dat het de laatste keer was.
Mijn kinderen zijn met 33 en 34 weken geboren, dus geen rare strepen op mijn buik oid aan overgehouden. Net voordat de veerkracht eruit zou zijn, werden ze geboren. Een soort geluk bij een ongeluk.
Mijn bevallingen gingen best goed. Heb het niet als heel erg ervaren, al is het niet iets dat ik wekelijks zou overdoen.
Binnen een paar uur was dochter er (nadat ik wist dat ik bezig was, want dat werd eerst ontkend door verpleging). Wel ellendig dat ik rugweeen had, daar kon ik niets aan. In de deurpost gaan staan zoals geleerd op de gym kon niet, want lag aan bed vast.
Bij zoon begon de bevalling acuut en 4 uur later was hij er. Ook dit werd eerst ontkend. Vervelende hiervan was dat ik gekneusde ribben en borstbeen had en ziek was, dat in combi met een snelle bevalling is niet echt lekker.
Maar in beide gevallen heb ik nooit hoeven vloeken en schreeuwen. Heb geen gemene dingen gezegd etc. Was heel netjes.
Was wel bang dat ik zou poepen tijdens de bevalling etc. En ik weet dus niet of ik dat gedaan heb. De verpleging is daar iig heel netjes en discreet mee geweest. Geen vervelende gedachten aan gehad. Wel beide keren lekker overgegeven en daar kwamen de kinderen valk achter na.
Beide keren ingeknipt. Het idee dat een schaar je in stukken knipt is minder, maar heel veel extra pijn niet eravren. En ook het hechten achteraf viel reuze mee. Wel last gehad van hechtingen die een paar dagen later op knappen stonden.
Bij eerste bevalling kreeg ik een spiegel om mee te kijken. Nou na een blik hoefde ik echt niet verder te kijken. Vriend heeft de 1e keer ook gekeken. Bij de 2e bevalling hebben we allebei niet gekeken naar het hoofdje dat er uit kwam.
Tja en na de bevalling moest ik steeds naar de wc met een flesje om te spoelen. En de eerste keer poepen was zo eng. En al die dikke verbanden die je wekenlang moet dragen. Brrr!
En dan die dikke zere borsten die je in eens krijgt. Ik wist meteen hoe het zou moeten voelen met flinke borstproteses. Auw!
En na al dat bloederige leed is het uiteindelijk weer goed gekomen, Na mijn 1e keer trok ik iets sneller in proportie. (binnen week kon ik al mijn oude kleren weer aan) en na 4 maanden BV waren borsten nog mooi en ik had het idee dat ik van onderen nog wel strak was. Na de 2e veerde ik ook snel weer terug (voelde me wel ellendig dta ik na 4 weken pas mijn oude broek weer paste) Na de BV schrok ik wel hoe mijn borsten eruit zagen. Nu na 2 jaar lijkt het weer een beetje bijgetrokken of ik heb me er bij neergelegd. Maar van onderen lijtk het allemaal veel wijder. Het functioneert iig nog steeds.
Verder nog veel last van rugpijn.
Maarrrrrrr, ik heb de 2 leukste kinderen en ik het er echt allemaal voor over gehad. Ook de dingen die me van te voren verschrikkelijk leken.
Tijdens mijn zwangerschappen erge last gehad van bekken instabiliteit. Tijdens de 2e zw. wist ik echt dat het de laatste keer was.
Mijn kinderen zijn met 33 en 34 weken geboren, dus geen rare strepen op mijn buik oid aan overgehouden. Net voordat de veerkracht eruit zou zijn, werden ze geboren. Een soort geluk bij een ongeluk.
Mijn bevallingen gingen best goed. Heb het niet als heel erg ervaren, al is het niet iets dat ik wekelijks zou overdoen.
Binnen een paar uur was dochter er (nadat ik wist dat ik bezig was, want dat werd eerst ontkend door verpleging). Wel ellendig dat ik rugweeen had, daar kon ik niets aan. In de deurpost gaan staan zoals geleerd op de gym kon niet, want lag aan bed vast.
Bij zoon begon de bevalling acuut en 4 uur later was hij er. Ook dit werd eerst ontkend. Vervelende hiervan was dat ik gekneusde ribben en borstbeen had en ziek was, dat in combi met een snelle bevalling is niet echt lekker.
Maar in beide gevallen heb ik nooit hoeven vloeken en schreeuwen. Heb geen gemene dingen gezegd etc. Was heel netjes.
Was wel bang dat ik zou poepen tijdens de bevalling etc. En ik weet dus niet of ik dat gedaan heb. De verpleging is daar iig heel netjes en discreet mee geweest. Geen vervelende gedachten aan gehad. Wel beide keren lekker overgegeven en daar kwamen de kinderen valk achter na.
Beide keren ingeknipt. Het idee dat een schaar je in stukken knipt is minder, maar heel veel extra pijn niet eravren. En ook het hechten achteraf viel reuze mee. Wel last gehad van hechtingen die een paar dagen later op knappen stonden.
Bij eerste bevalling kreeg ik een spiegel om mee te kijken. Nou na een blik hoefde ik echt niet verder te kijken. Vriend heeft de 1e keer ook gekeken. Bij de 2e bevalling hebben we allebei niet gekeken naar het hoofdje dat er uit kwam.
Tja en na de bevalling moest ik steeds naar de wc met een flesje om te spoelen. En de eerste keer poepen was zo eng. En al die dikke verbanden die je wekenlang moet dragen. Brrr!
En dan die dikke zere borsten die je in eens krijgt. Ik wist meteen hoe het zou moeten voelen met flinke borstproteses. Auw!
En na al dat bloederige leed is het uiteindelijk weer goed gekomen, Na mijn 1e keer trok ik iets sneller in proportie. (binnen week kon ik al mijn oude kleren weer aan) en na 4 maanden BV waren borsten nog mooi en ik had het idee dat ik van onderen nog wel strak was. Na de 2e veerde ik ook snel weer terug (voelde me wel ellendig dta ik na 4 weken pas mijn oude broek weer paste) Na de BV schrok ik wel hoe mijn borsten eruit zagen. Nu na 2 jaar lijkt het weer een beetje bijgetrokken of ik heb me er bij neergelegd. Maar van onderen lijtk het allemaal veel wijder. Het functioneert iig nog steeds.
Verder nog veel last van rugpijn.
Maarrrrrrr, ik heb de 2 leukste kinderen en ik het er echt allemaal voor over gehad. Ook de dingen die me van te voren verschrikkelijk leken.
maandag 21 februari 2011 om 23:25
@ Sprokkelientje
1. Nee, over dit soort ongemakken praat ik doorgaans alleen met mijn man of beste vriendin.
2. geestelijke overgang van gewoon lichaam naar zwanger: hoerastemminggeestelijke overgang van zwanger naar bevallen: van bekaf puffend en waggelend naar oersterk: ik kan de hele wereld aan en wie aan mijn kind komt lust ik rauw!!!geestelijke overgang van bevallen naar normaal lichaam: ehm, die is me even ontgaan. Ik was snel weer op gewicht, maar had er prachtige tieten bij. Ik zit eigenlijk altijd wel goed in mijn vel.3. Tsja, bevallen is topsport, je gaat tot het uiterste en bent uiteindelijk blij dat jij en je kind het hebben overleeft. Je mag trots op jezelf zijn als je dat voor elkaar gebokst hebt. Alsof je zonder oefenen een maraton hebt gelopen. Natuurlijk was het handiger geweest als je kinderen kado kreeg bij een pak luiers, maar zo is het helaas niet. Gelukkig kom je het lichamelijk en geestelijk vrij snel te boven. Je bent een ervaring rijker en kijkt tegen veel dingen anders aan. En al met al geeft bevallen toch vaak zoveel voldoening, dat vrouwen het best nog een 2e, 3e, 4e keer willen doen.
1. Nee, over dit soort ongemakken praat ik doorgaans alleen met mijn man of beste vriendin.
2. geestelijke overgang van gewoon lichaam naar zwanger: hoerastemminggeestelijke overgang van zwanger naar bevallen: van bekaf puffend en waggelend naar oersterk: ik kan de hele wereld aan en wie aan mijn kind komt lust ik rauw!!!geestelijke overgang van bevallen naar normaal lichaam: ehm, die is me even ontgaan. Ik was snel weer op gewicht, maar had er prachtige tieten bij. Ik zit eigenlijk altijd wel goed in mijn vel.3. Tsja, bevallen is topsport, je gaat tot het uiterste en bent uiteindelijk blij dat jij en je kind het hebben overleeft. Je mag trots op jezelf zijn als je dat voor elkaar gebokst hebt. Alsof je zonder oefenen een maraton hebt gelopen. Natuurlijk was het handiger geweest als je kinderen kado kreeg bij een pak luiers, maar zo is het helaas niet. Gelukkig kom je het lichamelijk en geestelijk vrij snel te boven. Je bent een ervaring rijker en kijkt tegen veel dingen anders aan. En al met al geeft bevallen toch vaak zoveel voldoening, dat vrouwen het best nog een 2e, 3e, 4e keer willen doen.
maandag 21 februari 2011 om 23:29
quote:sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 22:25:
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
lang niet in elk gezelschap. Eigenlijk alleen met goede vriendinnen die ook kinderen hebben
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
gewoon, het gebeurd. Ik heb me mee laten sleuren zogezegd. Zwanger zijn vond ik erg leuk btw, hoewel je over de ongemakken die daarbij komen kijken ook een topic vol kunt schrijven. Met je lichaam komt het meestal wer goed. Heb alleen een beteje last van incontinentie als ik plots moet niezen en heb wat striae.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
nee echt geen spijt. Bij een normale bevalling is de pijn goed te hanteren en daar zal nauwelijks iemand een trauma aan overhouden. Je hebt dan ook 9 maanden de tijd om je erop in te stellen. Ik kan me voorstellen dat je je na een onverwachte bevalling (als je pas heel laat weet dat je zwanger bent) heel anders voelt.
En de 'schade' die ik nog heb, accepteer ik gewoon. Je hoeft immers geen kinderen te krijgen om incontinent te worden en striae te krijgen.
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
lang niet in elk gezelschap. Eigenlijk alleen met goede vriendinnen die ook kinderen hebben
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
gewoon, het gebeurd. Ik heb me mee laten sleuren zogezegd. Zwanger zijn vond ik erg leuk btw, hoewel je over de ongemakken die daarbij komen kijken ook een topic vol kunt schrijven. Met je lichaam komt het meestal wer goed. Heb alleen een beteje last van incontinentie als ik plots moet niezen en heb wat striae.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.
nee echt geen spijt. Bij een normale bevalling is de pijn goed te hanteren en daar zal nauwelijks iemand een trauma aan overhouden. Je hebt dan ook 9 maanden de tijd om je erop in te stellen. Ik kan me voorstellen dat je je na een onverwachte bevalling (als je pas heel laat weet dat je zwanger bent) heel anders voelt.
En de 'schade' die ik nog heb, accepteer ik gewoon. Je hoeft immers geen kinderen te krijgen om incontinent te worden en striae te krijgen.
maandag 21 februari 2011 om 23:47
quote:sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 22:25:
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Dat is nu juist de reden voor dit topic: IRL heb je het niet snel over de gore details. Misschien met een hele goede vriendin, die ook een kind heeft, maar zeker niet op een verjaardag ofzo.
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
Zwanger zijn was heel onwerkelijk, wat al eerder gezegd werd: je kijkt in de spiegel en denk wie is dat? En dan het moment dat je je voeten niet meer kan zien of eerder als je buik dikker is dan je borsten zo vreemd. Ook kon ik me, ookal voelde ik de baby bewegen in me, niet voorstellen dat er echt een kind in mij zat.
Bevallen viel best wel tegen, maar ik was wel trots op mezelf, zo dat heb ik toch maar mooi gedaan!
Nu na 10 maanden is mijn lichaam weer terug in zijn oude vorm en ben ik zelfs 4 kilo lichter dan ervoor. Geen striae en mijn borsten zijn weer dezelfde cupmaat, maar wel iets slapper.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe?
Zonder de pijn, het bloed, de stolsels e.d. zou het kind er niet zijn.
En ja het is cliche maar waar.... Zoals je van je eigen kind houd zo hou je van niemand anders, niet te vergelijken met welke andere liefde. Voor je kind zou je je leven geven (en dat is letterlijk zo) Dit kan je je ook niet voorstellen voor je een kind hebt.
Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook?
Mijn moeder kreeg 2 keer een zware PND en dit is niet behandeld dus tot gevolg een enorme fobie, straatvrees, hyperventilatie, dat tot de dag van vandaag een grote rol in haar leven speelt. Zij heeft dan ook eerlijk toegegeven dat zij eigenlijk beter geen kinderen had kunnen nemen. Ze vond het pas echt leuk worden toen we de pubertijd in gingen. Dit doet niets af aan het feit dat ze van ons houdt, maar toch vinden sommige mensen dat ze dit niet hard op tegen ons had mogen zeggen. Zou iemand voor een kind kiezen als ze wisten dat ze bijna zouden doodbloeden bij de bevalling? Nee misschien dan niet. Maar van te voren weet je het niet, het kan ook een makkelijke bevalling zijn. En achteraf zou je niet meer zonder je kind willen leven, dus neem je die zware bevalling er maar bij. Na 32 uur zei ik tegen vriend: de volgende mag jij baren hoor, waarop de verpleegster zei: dat zou zonde van je werk zijn, want je maakt nu de weg ook al vrij voor nummer 2. Ik ga er dus lekker naief van uit dan de volgende geen 42 uur nodig heeft om geboren te worden. De tweede doe ik gewoon in 5 uurtjes ofzo en daarna kook ik zelf eten
Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.Deze post is een stuk vriendelijker dan je eerste, dus antwoord ik graag. Het idee van dit topic was inderdaad: wat vertel je niet over je bevalling waarvan je zelf denkt, dat had ik graag van te voren willen weten. Stolsels ter grote van een sinaasappel kunnen je toch aardig laten schrikken, als je niet weet dat ze kunnen komen immers.
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Dat is nu juist de reden voor dit topic: IRL heb je het niet snel over de gore details. Misschien met een hele goede vriendin, die ook een kind heeft, maar zeker niet op een verjaardag ofzo.
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
Zwanger zijn was heel onwerkelijk, wat al eerder gezegd werd: je kijkt in de spiegel en denk wie is dat? En dan het moment dat je je voeten niet meer kan zien of eerder als je buik dikker is dan je borsten zo vreemd. Ook kon ik me, ookal voelde ik de baby bewegen in me, niet voorstellen dat er echt een kind in mij zat.
Bevallen viel best wel tegen, maar ik was wel trots op mezelf, zo dat heb ik toch maar mooi gedaan!
Nu na 10 maanden is mijn lichaam weer terug in zijn oude vorm en ben ik zelfs 4 kilo lichter dan ervoor. Geen striae en mijn borsten zijn weer dezelfde cupmaat, maar wel iets slapper.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe?
Zonder de pijn, het bloed, de stolsels e.d. zou het kind er niet zijn.
En ja het is cliche maar waar.... Zoals je van je eigen kind houd zo hou je van niemand anders, niet te vergelijken met welke andere liefde. Voor je kind zou je je leven geven (en dat is letterlijk zo) Dit kan je je ook niet voorstellen voor je een kind hebt.
Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook?
Mijn moeder kreeg 2 keer een zware PND en dit is niet behandeld dus tot gevolg een enorme fobie, straatvrees, hyperventilatie, dat tot de dag van vandaag een grote rol in haar leven speelt. Zij heeft dan ook eerlijk toegegeven dat zij eigenlijk beter geen kinderen had kunnen nemen. Ze vond het pas echt leuk worden toen we de pubertijd in gingen. Dit doet niets af aan het feit dat ze van ons houdt, maar toch vinden sommige mensen dat ze dit niet hard op tegen ons had mogen zeggen. Zou iemand voor een kind kiezen als ze wisten dat ze bijna zouden doodbloeden bij de bevalling? Nee misschien dan niet. Maar van te voren weet je het niet, het kan ook een makkelijke bevalling zijn. En achteraf zou je niet meer zonder je kind willen leven, dus neem je die zware bevalling er maar bij. Na 32 uur zei ik tegen vriend: de volgende mag jij baren hoor, waarop de verpleegster zei: dat zou zonde van je werk zijn, want je maakt nu de weg ook al vrij voor nummer 2. Ik ga er dus lekker naief van uit dan de volgende geen 42 uur nodig heeft om geboren te worden. De tweede doe ik gewoon in 5 uurtjes ofzo en daarna kook ik zelf eten
Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.Deze post is een stuk vriendelijker dan je eerste, dus antwoord ik graag. Het idee van dit topic was inderdaad: wat vertel je niet over je bevalling waarvan je zelf denkt, dat had ik graag van te voren willen weten. Stolsels ter grote van een sinaasappel kunnen je toch aardig laten schrikken, als je niet weet dat ze kunnen komen immers.
maandag 21 februari 2011 om 23:58
Het ging mij trouwens niet om onvriendelijk zijn...al is e.e.a. misschien wel zo overgekomen, het doel welk het topic zou dienen was mij even niet duidelijk...inmiddels wel.
Mijn eerste vraag stelde ik trouwens omdat ik meerdere malen met open mond van verbazing heb zitten luisteren (en daarna ben opgestaan en weggelopen) naar bevallingsverhalen zoals ik ze hier las van collega's.
Ik vraag mij bij zulke dingen dan altijd af waarom..heb ook nog nooit gehoord dat men in detail sprak over de manier waarop het kind verwekt is.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat een topic erover openen ongeschikt zou zijn...irl vind ik heel wat anders.
Mijn eerste vraag stelde ik trouwens omdat ik meerdere malen met open mond van verbazing heb zitten luisteren (en daarna ben opgestaan en weggelopen) naar bevallingsverhalen zoals ik ze hier las van collega's.
Ik vraag mij bij zulke dingen dan altijd af waarom..heb ook nog nooit gehoord dat men in detail sprak over de manier waarop het kind verwekt is.
Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat een topic erover openen ongeschikt zou zijn...irl vind ik heel wat anders.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
