Zwanger
alle pijlers
Bevallen: de taboes!
zondag 20 februari 2011 om 22:41
Moeders van het forum, een oproep aan u allen!
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
Zij die nimmer bevallen zijn zijn nieuwsgierig! Nieuwsgierig naar de taboes, de verhalen waarover nooit gesproken wordt, en de ongemakken waarmee de orde der moeders nog jaren na het natuurgeweld mee te maken krijgt.
Ik open dit nieuwsgierig topic naar aanleiding van het topic " vrijwillige keizersnede", waar vluchtig geschreven wordt over een regiment (post-partum) vaginale ongemakken. Wat staat ons, onbezwangerden, nog allemaal te wachten qua lichamelijk ongemak?
Voor mij zal het geen verschil maken en voedt het alleen mijn ongecompliceerde nieuwsgierigheid. Al draag ik mijn linkerborst ter zijner tijd rechts door paarsgekleurde borstvoeding, of struikel ik over mijn gehavende schaamlippen, de ontmoeting met mijn toekomstige kind is waar ik het voor doe!
Mijn vriendinnen glimlachen flauwtjes als ik vraag naar hun post-partum anatomie, de slachtoffers van de totaalrupturen zwijgen als het graf. Natuurlijk doet de glimlach van de pasgeborene alle hechtingen terstond oplossen, maar .........
......zijn er enkele moeders die eens een tipje van hun slip sluier op zouden willen lichten met betrekken tot de gevolgen van een bevalling voor " down-under"?
dinsdag 22 februari 2011 om 12:06
[quote]sprokkelientje schreef op 21 februari 2011 @ 22:25:
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Nou niet tot in detail zoals hier. Ik vertel wel hoe lang het duurde (of hoe kort in mijn geval) Maar niet over het feit dat ik moest poepen toen ik de eerste keer perste, of over de enorme stolsels, dat soort dingen. Maar als mensen het vragen vertel ik bijv wel dat ik een 2e graads ruptuur had.
Tegen mijn beste vriendin die hoogzwanger is heb ik alleen de mooie momenten verteld, zij moet nl binnenkort bevallen en ik wil haar niet bang maken. Als zij straks bevallen is kunnen we heerlijk alle ranzige details bespreken, maar nu nog niet..
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Nou, het zwanger zijn vond ik vreselijk, ik kwam 25 kilo aan en voelde me een walvis, mijn normaal kleine borsten zwollen op tot een D cup met enorme bauwe aders. Niets stond meer leuk, en ik was 9 maanden lang kotsmisselijk. Dat vond ik het zwaarste eigenlijk, dat ik me niet thuis voelde in ijn eigen lichaam.
Meteen na de bevalling voelde ik me al stukken beter, omdat ik geen straie, aambeiden of spataderen had gekregen, had ik in eerste instantie alleen een enorme blubberbuik en volle borsten. Maar de kilo's vliegen er af, ben na 3 maanden al 16 kilo lichter. Ja nog steeds 9 kilo zwaarder dan voor de zwangerschap maar nog steeds slank te noemen (ik was mager vantevoren).
Mijn 'onderkantje' (gruwel, wat een woord, ik gebruik hem even lekker expres hihi) is weer helemaalzoals voor de bevalling. Ik ben niet incontinent of wat dan ook. Ik hoor nu al van mensen dat ze het onvoorstelbaar vinden dat ik ooit zwanger ben geweest. Maar zelf wil ik wel weer graag mijn maat 36 terug, geeft niet, komt goed!!
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.[
Nee, eigenlijk geen schade dus, behalve die 9 kilo, maar die zijn niet blijvend (althans daar ga ik even vanuit). Ik heb er inderdaad enorm veel voor teruggekregen, een super mooi en lief zoontje die me elke dag wer zo gelukkg maakt. Als ik hem uit zijn bedje haal en hij lacht een brede lach naar mij, of als hij zich tegen me aan drukt als ik hem vast pak. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe mooi en bijzonder dat is.
En dat terwijl ik vroeger altijd riep geen kinderen te willen. Deze zwangerschap was ongepland maar wel welkom. Ik weet als ik eerlijk ben niet of ik ooit bewust was gaan proberen zwanger te raken. Ik vind voraf de enorme verantwoordelijkheid maar eng. Wanneer ben je daar nou ooit klaar voor?
/quote]
Dan even wat nieuwsgierige vragen van een "onbezwangerde".
- Praten jullie IRL ook tot in detail over dergelijke zaken, bv in gezelschap?
Nou niet tot in detail zoals hier. Ik vertel wel hoe lang het duurde (of hoe kort in mijn geval) Maar niet over het feit dat ik moest poepen toen ik de eerste keer perste, of over de enorme stolsels, dat soort dingen. Maar als mensen het vragen vertel ik bijv wel dat ik een 2e graads ruptuur had.
Tegen mijn beste vriendin die hoogzwanger is heb ik alleen de mooie momenten verteld, zij moet nl binnenkort bevallen en ik wil haar niet bang maken. Als zij straks bevallen is kunnen we heerlijk alle ranzige details bespreken, maar nu nog niet..
- Hoe ervaar je geestelijk de overgang van gewoon vrouwenlichaam, naar zwanger lichaam, naar bevallen lichaam (met als ik het hier zo lees de nodige ongemakken) naar weer "gewoon vrouwenlichaam"? Of komt het met dat laatste nooit meer goed (daarmee bedoel ik zoals voorheen?).
Nou, het zwanger zijn vond ik vreselijk, ik kwam 25 kilo aan en voelde me een walvis, mijn normaal kleine borsten zwollen op tot een D cup met enorme bauwe aders. Niets stond meer leuk, en ik was 9 maanden lang kotsmisselijk. Dat vond ik het zwaarste eigenlijk, dat ik me niet thuis voelde in ijn eigen lichaam.
Meteen na de bevalling voelde ik me al stukken beter, omdat ik geen straie, aambeiden of spataderen had gekregen, had ik in eerste instantie alleen een enorme blubberbuik en volle borsten. Maar de kilo's vliegen er af, ben na 3 maanden al 16 kilo lichter. Ja nog steeds 9 kilo zwaarder dan voor de zwangerschap maar nog steeds slank te noemen (ik was mager vantevoren).
Mijn 'onderkantje' (gruwel, wat een woord, ik gebruik hem even lekker expres hihi) is weer helemaalzoals voor de bevalling. Ik ben niet incontinent of wat dan ook. Ik hoor nu al van mensen dat ze het onvoorstelbaar vinden dat ik ooit zwanger ben geweest. Maar zelf wil ik wel weer graag mijn maat 36 terug, geeft niet, komt goed!!
Denk dat ik op al deze overgangen in korte tijd compleet zou decompenseren.
- Het gaat hier over taboes over bevallingen en ik krijg de indruk dat er soms met enige bravoure wordt gesproken over de lichamelijke ongemakken, vaak met wat humor, wat natuurlijk ook goed is maar ik kan mij nauwelijks voorstellen dat sommige dingen opwegen tegen "je krijgt er zoveel voor terug"...of is dat soms het echte taboe? Knarsetandend doen alsof je kind alles goedmaakt maar ondertussen ben je een lichamelijk en geestelijk wrak, heb je blijvende schade of wat dan ook? Dit zijn gewoon serieuze vragen en niet bedoelt tot beledigen etc, ik zeg het maar vast even ook al kent dit topic weinig taboes naar ik meen.[
Nee, eigenlijk geen schade dus, behalve die 9 kilo, maar die zijn niet blijvend (althans daar ga ik even vanuit). Ik heb er inderdaad enorm veel voor teruggekregen, een super mooi en lief zoontje die me elke dag wer zo gelukkg maakt. Als ik hem uit zijn bedje haal en hij lacht een brede lach naar mij, of als hij zich tegen me aan drukt als ik hem vast pak. Ik kan gewoon niet uitleggen hoe mooi en bijzonder dat is.
En dat terwijl ik vroeger altijd riep geen kinderen te willen. Deze zwangerschap was ongepland maar wel welkom. Ik weet als ik eerlijk ben niet of ik ooit bewust was gaan proberen zwanger te raken. Ik vind voraf de enorme verantwoordelijkheid maar eng. Wanneer ben je daar nou ooit klaar voor?
/quote]
dinsdag 22 februari 2011 om 12:15
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..
dinsdag 22 februari 2011 om 13:10
quote:noodles schreef op 22 februari 2011 @ 12:15:
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..Aaah, dan snap ik het wat beter. Tnx!
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..Aaah, dan snap ik het wat beter. Tnx!
dinsdag 22 februari 2011 om 13:22
Ik snap het ook nog niet zo, van die schaamlip. Iemand pen, potlood en een scannert? 
Ik vind het geweldig! Heb een bevalling besteld met alles erop-en-eraan Ik zal het melden zodra ik de datum weet, die lag nog niet klaar! Ik wilde wel afgelopen zomer, leuk lekker broeien in die kraamverbanden bij inmense hitte. Het is het niet geworden. Nu maar opteren voor de zelfbevriezende matten in de winter.
Ik vind het geweldig! Heb een bevalling besteld met alles erop-en-eraan
Ik zal het melden zodra ik de datum weet, die lag nog niet klaar! Ik wilde wel afgelopen zomer, leuk lekker broeien in die kraamverbanden bij inmense hitte. Het is het niet geworden. Nu maar opteren voor de zelfbevriezende matten in de winter.
dinsdag 22 februari 2011 om 13:29
quote:Sha_la schreef op 22 februari 2011 @ 13:22:
Ik vind het geweldig! Heb een bevalling besteld met alles erop-en-eraan Ik zal het melden zodra ik de datum weet, die lag nog niet klaar! Ik wilde wel afgelopen zomer, leuk lekker broeien in die kraamverbanden bij inmense hitte. Het is het niet geworden. Nu maar opteren voor de zelfbevriezende matten in de winter.November is een mooie maand om in te baren. Ik zal de baargoden sofort sommeren je te bevruchten!
Ik vind het geweldig! Heb een bevalling besteld met alles erop-en-eraan
Ik zal het melden zodra ik de datum weet, die lag nog niet klaar! Ik wilde wel afgelopen zomer, leuk lekker broeien in die kraamverbanden bij inmense hitte. Het is het niet geworden. Nu maar opteren voor de zelfbevriezende matten in de winter.November is een mooie maand om in te baren. Ik zal de baargoden sofort sommeren je te bevruchten!
dinsdag 22 februari 2011 om 13:38
HAHAHA hilarisch dit topic,
geen zwangerschap of bevalling doorgemaakt zelf, maar als dokter in opleiding er de nodige gezien.
en let me tell you: it ain't fun! niets nada romantiek, hele hoop troep en pijn. Ja als je kleine er eenmaal is is natuurlijk alles vergeten (en dat lijkt inderdaad vaak ook echt zo), maar dat komt met name omdat het vrouwenlichaam zoveel stresshormonen aanmaakt dat het lichaam het even allemaal niet meer zo goed voelt.
wat betreft mijn ervaringen: uitschueren kan naar alle kanten, dus zowel globale kleine scheurtjes helemaal rondom (dus ook in de schaamlippen, helemaal doorscheuren naar achteren (totaal ruptuur) en doorscheuren naar voren (richting clitoris). verder heb je ook vaak inwendige scheurtjes, dat moet je meer zien als hele heftige schuurplekken. Maar t scheuren schijnt dus niet zo veel pijn te doen, het pijnlijkste is (zeggen ze allemaal) vlak voor de laatste perswee. dan "staat" het hoofde helemaal in de vagine en staat de boel helemaal strak gespannen en dat schijnt te branden. daar klaagt iedereen over. Verder is tot nu toe bij elke bevalling die ik heb gezien ook poep mee naar buiten gekomen, nogal logisch als je de anatomie bekijkt, maar dat hebben de moeders bija nooit door en als de verloskundige een beetje discreet is heeft paps t ook niet door. is heel normaal. verder ruikt een placenta ook niet echt fris en vruchtwater is ook niet t meest reine wat je gezien hebt.
Toch wil ik echt nog wel een baby, dus t valt wel mee
maar ik wordt geen gynaecoloog hahaha
geen zwangerschap of bevalling doorgemaakt zelf, maar als dokter in opleiding er de nodige gezien.
en let me tell you: it ain't fun! niets nada romantiek, hele hoop troep en pijn. Ja als je kleine er eenmaal is is natuurlijk alles vergeten (en dat lijkt inderdaad vaak ook echt zo), maar dat komt met name omdat het vrouwenlichaam zoveel stresshormonen aanmaakt dat het lichaam het even allemaal niet meer zo goed voelt.
wat betreft mijn ervaringen: uitschueren kan naar alle kanten, dus zowel globale kleine scheurtjes helemaal rondom (dus ook in de schaamlippen, helemaal doorscheuren naar achteren (totaal ruptuur) en doorscheuren naar voren (richting clitoris). verder heb je ook vaak inwendige scheurtjes, dat moet je meer zien als hele heftige schuurplekken. Maar t scheuren schijnt dus niet zo veel pijn te doen, het pijnlijkste is (zeggen ze allemaal) vlak voor de laatste perswee. dan "staat" het hoofde helemaal in de vagine en staat de boel helemaal strak gespannen en dat schijnt te branden. daar klaagt iedereen over. Verder is tot nu toe bij elke bevalling die ik heb gezien ook poep mee naar buiten gekomen, nogal logisch als je de anatomie bekijkt, maar dat hebben de moeders bija nooit door en als de verloskundige een beetje discreet is heeft paps t ook niet door. is heel normaal. verder ruikt een placenta ook niet echt fris en vruchtwater is ook niet t meest reine wat je gezien hebt.
Toch wil ik echt nog wel een baby, dus t valt wel mee
maar ik wordt geen gynaecoloog hahaha
dinsdag 22 februari 2011 om 13:38
quote:noodles schreef op 22 februari 2011 @ 12:15:
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..zo zal het wel zitten ja. Ik had de tweede keer alleen een scheurtje in m'n schaamlip, maar ik heb er verder niet naar gevraagd.
En hoe kan in godsnaam je schaamlip inscheuren? Ik kan het me niet indenken nl. Dat je doorscheurt naar je anus toe, dat snap ik, maar je schaamlip?
Om je vraag te beantwoorden SSF:
Ik ben uitgescheurd, maar niet vanuit mijn schaamlip naar buiten zeg maar.
Door het harde persen dat veel te snel ging is de weefsel van mijn vagina hier en daar gescheurd, van binnen zeg maar. Die huis rekt dan heel snel (veel te snel op) en krijgt hier en daar scheurtjes, zo moet je het zien. Dus niet één lange scheur zoals een knip. Althans zo ging het bij mij..zo zal het wel zitten ja. Ik had de tweede keer alleen een scheurtje in m'n schaamlip, maar ik heb er verder niet naar gevraagd.
dinsdag 22 februari 2011 om 13:44
Misschien moet je eens een foto of plaatje googlen van een 'hoofdje wat staat' dan snap je die uitgescheurde schaamlip wel.
En geen idee hoor, maar misschien wurmt de gynaecoloog daar wel haar vinger naar binnen om te voelen of er geen navelstreng om het hoofdje zit ofzo.
Ik vond het ook de pijnlijkste, ik had er maar 1 hechting in, binnen in had ik er 5, daar had ik niet heel veel last van.
En geen idee hoor, maar misschien wurmt de gynaecoloog daar wel haar vinger naar binnen om te voelen of er geen navelstreng om het hoofdje zit ofzo.
Ik vond het ook de pijnlijkste, ik had er maar 1 hechting in, binnen in had ik er 5, daar had ik niet heel veel last van.
dinsdag 22 februari 2011 om 14:00
Ah kijk, toch nog wat opgestoken (scheurtje in schaamlip). Is daar ook nog wat aan te doen eigenlijk? Ik vermoed dat ik zo'n scheurtje heb. Is niet pijnlijk (hooguit wat gevoelig met afvegen) of lastig, maar mag wel weer terug in originele staat.
Dat scheurtje is overigens het enige blijvende lichamelijke ongemak dat ik aan de bevalling van dochter (inmiddels 5) heb overgehouden. Wel nog een flinke tijd zere voeten, vooral 's morgens bij het opstaan. Aangezien ik 30 kg was aangekomen zou het zomaar kunnen dat die enigzins verzakt waren. Maar is dus goed gekomen. En nu ik erover nadenk, m'n voeten zijn iets groter (nog net geen halve maat schat ik) dan voor de bevalling. Maar goed, da's geen ongemak (slechts een mooie reden om nieuwe schoenen te kopen ).
Alle andere horror herken ik niet echt. Was een zeer vlotte bevalling, thuis. Verloskundige (hebben af en toe nog contact) is er nog enthouiast over. Achteraf had ik beter wat meer tijd kunnen nemen voor het persen want ik voelde me behoorlijk ontwricht en had een klein scheurtje (hoefde niet gehecht). Maar ik had op de een of andere manier in m'n hoofd dat als je eenmaal mocht persen, het eigenlijk al klaar was. Dus toen het na 2 flinke persweeen even rustig werd heb ik kind er op eigen kracht uit geperst. Groot was mijn verbazing toen ik later bevallingsverhalen hoorde over uren persen. Dus dat was dan weer iets dat ik graag van te voren had gehoord.
Maar Sha_la, het kan dus ook gewoon een mooie ervaring zijn. Ik gun het je van harte!
Dat scheurtje is overigens het enige blijvende lichamelijke ongemak dat ik aan de bevalling van dochter (inmiddels 5) heb overgehouden. Wel nog een flinke tijd zere voeten, vooral 's morgens bij het opstaan. Aangezien ik 30 kg was aangekomen zou het zomaar kunnen dat die enigzins verzakt waren. Maar is dus goed gekomen. En nu ik erover nadenk, m'n voeten zijn iets groter (nog net geen halve maat schat ik) dan voor de bevalling. Maar goed, da's geen ongemak (slechts een mooie reden om nieuwe schoenen te kopen ).
Alle andere horror herken ik niet echt. Was een zeer vlotte bevalling, thuis. Verloskundige (hebben af en toe nog contact) is er nog enthouiast over. Achteraf had ik beter wat meer tijd kunnen nemen voor het persen want ik voelde me behoorlijk ontwricht en had een klein scheurtje (hoefde niet gehecht). Maar ik had op de een of andere manier in m'n hoofd dat als je eenmaal mocht persen, het eigenlijk al klaar was. Dus toen het na 2 flinke persweeen even rustig werd heb ik kind er op eigen kracht uit geperst. Groot was mijn verbazing toen ik later bevallingsverhalen hoorde over uren persen. Dus dat was dan weer iets dat ik graag van te voren had gehoord.
Maar Sha_la, het kan dus ook gewoon een mooie ervaring zijn. Ik gun het je van harte!
dinsdag 22 februari 2011 om 14:00
nou mijn schaamlip was dus wel mooi gewoon gescheurd. Niet "van binnen" nee, gewoon in tweeen. Niet in eht midden, maar helemaal vooraan. Ook die dingen moeten flink oprekken om het hoofdje door te laten, en tja, de mijne was blijkbaar niet rekbaar genoeg. Was nog even bang dat het niet herstellen zou, omdat het zo'n klein hoekje was, maar gelukkig wel weer helemaal geheeld en doorbloedt. Niet meer aan elkaar gegroeid trouwens. Heb nu een heel klein extra flapje.
dinsdag 22 februari 2011 om 14:59
De weeen vond ik erger dan de bevalling. Pff die rugweeen, daar werd ik echt misselijk van.
Kleine had in het vruchtwater gepoept dus naar het ziekenhuis. In de auto bij vk, was wel leuk. Babbelen over koetjes en kalfjes en oe een wee.
Gelukkig was het op een zondagochtend, dus hoefde niet met een pufhoofd etc door het ziekenhuis heen
Verpleegkundigen waren heel lief. Man is er de hele tijd bij geweest. En op het moment dat je denkt, 'ik houd het niet meer' dan is het er.
Nabloeding gehad, dat is echt naar. Heb je alles gehad, gaat miep de zuster met haar volle gewicht op je buik staan de duwen omdat de placenta er uit moet
Hechting was ook niet fijn, maar jah, die kiezen heb je al een hele tijd op elkaar, dus die laatste 5 minuten kunnen er ook bij
2 nachten in ziekenhuis, vooral voor man is dat raar. Dochtertje sliep snachts op een apart zaaltje en dat vond ik fijn, want dan kon ik even slapen.
Superpijnlijke borsten... Wat al eerder gezegd werd, dat het er uitspuit, er staat zo veel druk op. Eerste reactie bij het eerste aanleggen was, of ze al tanden had
Het erge begon pas thuis met de kraamverzorgster. Wat een verschrikking, echt zo'n oma van 60+, met een hoog betuttelingsgehalte en een veel te harde stem. Dat je eindelijk onder je eigen douche staat, sochtends vroeg en mevrouw de deur opentrekt en als een oud geweer begint te ratelen over hoe het met me gaat...
Dat 'onderkantje' ah ja... charmant ook.
Het was echt een kreng, kwam de verloskundige die ook bij de bevalling was, ging de KV vertellen hoe ik me voelde.. Terwijl ik er naast lag.
Gegeven moment was de KV er, de VK, en de mevrouw van CB kwam voor het gehoor. Het werd een groot kippenhok, terwijl ik er bij alg en het gesprek over mij (heen) ging. Toen heb ik gezegd dat iedereen weg moest, behalve die van het CB en toen moest ik heel hard huilen. Toen iedereen weg was, kwam de KV terug dat ze vond dat ik niet aardig had gedaan en toch wel onbeschoft was geweest...
Man is expres toen gaan werken, zodat hij niet tegelijk bij haar hoefde te zijn en nadat zij weg was nog een paar dagen thuis kon zijn. Dat was fijn.
Oja, je nachtrust kun je wel vergeten en ik had nooit gerealiseerd dat zo'n kleintje zo vaak moet eten
De vlag ging uit toen het secreet weg was. pff wat een ramp.
Kleine had in het vruchtwater gepoept dus naar het ziekenhuis. In de auto bij vk, was wel leuk. Babbelen over koetjes en kalfjes en oe een wee.
Gelukkig was het op een zondagochtend, dus hoefde niet met een pufhoofd etc door het ziekenhuis heen
Verpleegkundigen waren heel lief. Man is er de hele tijd bij geweest. En op het moment dat je denkt, 'ik houd het niet meer' dan is het er.
Nabloeding gehad, dat is echt naar. Heb je alles gehad, gaat miep de zuster met haar volle gewicht op je buik staan de duwen omdat de placenta er uit moet
Hechting was ook niet fijn, maar jah, die kiezen heb je al een hele tijd op elkaar, dus die laatste 5 minuten kunnen er ook bij
2 nachten in ziekenhuis, vooral voor man is dat raar. Dochtertje sliep snachts op een apart zaaltje en dat vond ik fijn, want dan kon ik even slapen.
Superpijnlijke borsten... Wat al eerder gezegd werd, dat het er uitspuit, er staat zo veel druk op. Eerste reactie bij het eerste aanleggen was, of ze al tanden had
Het erge begon pas thuis met de kraamverzorgster. Wat een verschrikking, echt zo'n oma van 60+, met een hoog betuttelingsgehalte en een veel te harde stem. Dat je eindelijk onder je eigen douche staat, sochtends vroeg en mevrouw de deur opentrekt en als een oud geweer begint te ratelen over hoe het met me gaat...
Dat 'onderkantje' ah ja... charmant ook.
Het was echt een kreng, kwam de verloskundige die ook bij de bevalling was, ging de KV vertellen hoe ik me voelde.. Terwijl ik er naast lag.
Gegeven moment was de KV er, de VK, en de mevrouw van CB kwam voor het gehoor. Het werd een groot kippenhok, terwijl ik er bij alg en het gesprek over mij (heen) ging. Toen heb ik gezegd dat iedereen weg moest, behalve die van het CB en toen moest ik heel hard huilen. Toen iedereen weg was, kwam de KV terug dat ze vond dat ik niet aardig had gedaan en toch wel onbeschoft was geweest...
Man is expres toen gaan werken, zodat hij niet tegelijk bij haar hoefde te zijn en nadat zij weg was nog een paar dagen thuis kon zijn. Dat was fijn.
Oja, je nachtrust kun je wel vergeten en ik had nooit gerealiseerd dat zo'n kleintje zo vaak moet eten
De vlag ging uit toen het secreet weg was. pff wat een ramp.
dinsdag 22 februari 2011 om 16:44
Jaaah, die voeten!
Na drie kinderen zijn mijn voeten 2 maten gegroeid, echt waar.
Ik begon met maat 38 voordat ik dochter 1 had gekregen en na dochter 3 heb ik maat 40.
Waarschijnlijk zijn mijn voetbeentjes doorgezakt of zo, geen idee. Maar feit is wel dat ik na iedere zwangerschap een compleet nieuwe schoenengarderobe moest aanschaffen.
Wat kledingmaten betreft... euh, laten we het daar maar niet over hebben.
Vooral na mijn 3e zwangerschap is mijn stofwisseling helemaal anders geworden.
Heb bij mijn jongste bijna 4 jaar borstvoeding gegeven dus je zou moeten denken dat die kilo's weg vlógen.
Not.
Na drie kinderen zijn mijn voeten 2 maten gegroeid, echt waar.
Ik begon met maat 38 voordat ik dochter 1 had gekregen en na dochter 3 heb ik maat 40.
Waarschijnlijk zijn mijn voetbeentjes doorgezakt of zo, geen idee. Maar feit is wel dat ik na iedere zwangerschap een compleet nieuwe schoenengarderobe moest aanschaffen.
Wat kledingmaten betreft... euh, laten we het daar maar niet over hebben.
Vooral na mijn 3e zwangerschap is mijn stofwisseling helemaal anders geworden.
Heb bij mijn jongste bijna 4 jaar borstvoeding gegeven dus je zou moeten denken dat die kilo's weg vlógen.
Not.
dinsdag 22 februari 2011 om 17:03
Ik heb gelukkig een hele fijne kraamverzorgster gehad, die de me enorm heeft geholpen met de bv en het hele huis netjes aan kant maakte. Was ook wel nodig, want ik was zo slap als een vaatdoek en kon alleen op bed liggen. Manlief was voor mijn gevoel de hele dag druk met boodschappen doen, visite en de kleine, dus ik was erg blij dat ze er was.
@ Voeten, ja in mijn zwangerschap is mijn voet een schoenmaat gegroeid, maar gelukkig kan ik nu gewoon weer mn oude schoenen aan. Ik heb namelijk al maat 41.
@ Kilo's nu 11 weken na de bevalling heb ik nog 2 kilo eraan zitten, de overige 13 kg ben ik al kwijt. Dus dat komt goed
@ Scheur in schaamlip, had ik ook, maar het waren haarscheurtjes, dus niet gehecht. Volgens mij is nu alles weer normaal.
@ Voeten, ja in mijn zwangerschap is mijn voet een schoenmaat gegroeid, maar gelukkig kan ik nu gewoon weer mn oude schoenen aan. Ik heb namelijk al maat 41.
@ Kilo's nu 11 weken na de bevalling heb ik nog 2 kilo eraan zitten, de overige 13 kg ben ik al kwijt. Dus dat komt goed
@ Scheur in schaamlip, had ik ook, maar het waren haarscheurtjes, dus niet gehecht. Volgens mij is nu alles weer normaal.
dinsdag 22 februari 2011 om 17:34
Hier ook een heel fijne kraamverzorgster, Was enorm blij dat ze er was (al had ze verder niet veel te doen) om me te helpen wegwijs te worden met die baby (zelden zo staan zweten en stressen als de eerste keer die baby in bad doen, zo bang dat ze brak, uit m'n handen glipte of het nekje knakte...).
En die kilo's tja. Tijdens de borstvoeding vlogen ze er wel af, maar ik had even niet door dat ik met het minderen van de borstvoeding, ook moest minderen met eten. Dus zaten ze er na een maand of 8, 9 voor een aanzienlijk deel weer net zo vrolijk aan (maar ik houd goede moed dat ik ooit weer op pre-zwangerschapsgewicht kom).
En die kilo's tja. Tijdens de borstvoeding vlogen ze er wel af, maar ik had even niet door dat ik met het minderen van de borstvoeding, ook moest minderen met eten. Dus zaten ze er na een maand of 8, 9 voor een aanzienlijk deel weer net zo vrolijk aan (maar ik houd goede moed dat ik ooit weer op pre-zwangerschapsgewicht kom).
dinsdag 22 februari 2011 om 17:46
Het staan van het hoofdje heb ik persoonlijk niet als heel erg vervelend ervaren, maar ik heb maar een hele korte 'pers-tijd' nodig.
Bij mijn eerste amper een kwartier.
Bij de tweede en derde samen in totaal een kwartier, waarbij ook nog eens 5 minuten rust tussen de twee.
Oh en grotere voeten, helaas wel ja.
Ik zit nu op 43 en ik kan je vertellen dat dat een kutmaat is om te hebben...
Bij mijn eerste amper een kwartier.
Bij de tweede en derde samen in totaal een kwartier, waarbij ook nog eens 5 minuten rust tussen de twee.
Oh en grotere voeten, helaas wel ja.
Ik zit nu op 43 en ik kan je vertellen dat dat een kutmaat is om te hebben...
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 22 februari 2011 om 17:53
Even een dagje geen computer en wat een hoop om bij te lezen!!!
Maar de moraal van mijn verhaal is in ieder geval: ondanks alle taboes, pijn, genante ongemakken, kleinere tieten en dikkere heupen... bevallen vond ik geweldig!!! (En toen ik weeën had dacht ik nog: ze zeggen dat je dit vergeet, nou, dit vergeet ik echt nooit meer, fuckerdefuck, wat doet dit pijn!!!)
En ik zou het zo graag nog een keer doen!!!
Maar de moraal van mijn verhaal is in ieder geval: ondanks alle taboes, pijn, genante ongemakken, kleinere tieten en dikkere heupen... bevallen vond ik geweldig!!! (En toen ik weeën had dacht ik nog: ze zeggen dat je dit vergeet, nou, dit vergeet ik echt nooit meer, fuckerdefuck, wat doet dit pijn!!!)
En ik zou het zo graag nog een keer doen!!!
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 22 februari 2011 om 17:59
En dan op dag 3 stuwing krijgen...
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.
Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )
Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.
Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )
Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.
dinsdag 22 februari 2011 om 18:02
quote:Chubbyxxl schreef op 22 februari 2011 @ 17:59:
En dan op dag 3 stuwing krijgen...
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.
Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )
Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.Heb ik dus ook!
En dan op dag 3 stuwing krijgen...
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.
Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )
Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.Heb ik dus ook!
Ja, dat vind ik echt.
dinsdag 22 februari 2011 om 18:04
quote:Chubbyxxl schreef op 22 februari 2011 @ 17:59:
En dan op dag 3 stuwing krijgen...
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.Hahaha, niet echt pijn gehad van stuwingspijn, alleen megaboobs! Maar wat kan je er ver mee spuiten... om de druk eraf te halen spoot ik onder de douche de muren vol
En dan op dag 3 stuwing krijgen...
Ooooh, wat doet dat pijn!
2 Meloenen aan je lijf, helemaal gespannen en warm, alsof ze van roodgloeiend glas waren.
Heb 's avonds 3 maal onder de hete douche gestaan en dan maar zachtjes-zachtjes proberen te masseren om de spanning eraf te halen.
En toen de spanning er eindelijk af ging, leek het wel of ik ontplofte! Ik sproeide melk zo tegen het voeteneinde van het bed.
Had me van tevoren nooit gerealiseerd dat er niet 1 tepeluitgang is, maar wel 5 of zo.
Ook na weken nog, sproeide ik als een douchekop in het rond door de woonkamer.Onze hond is nóg bang voor me als ik met blote borsten door het huis loop. (ze heeft ooit zo'n melksproeier in haar oog gekregen )Overigens, sinds die tijd heb ik zó'n medelijden als ik koeien zie met van die enorm gezwollen uiers. Kan me zo voorstellen hoe ze zich moeten voelen.Hahaha, niet echt pijn gehad van stuwingspijn, alleen megaboobs! Maar wat kan je er ver mee spuiten... om de druk eraf te halen spoot ik onder de douche de muren vol
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
dinsdag 22 februari 2011 om 18:46
Ik geloof dat ik me als een van de weinig tot het clubje mag scharen bij wie de VK nog even de anus heeft bevoeld - joechei
Maar dat gebeurt dus zeker wel. Ik was richting mijn anus uitgescheurd en de VK moest dus checken of dat mijn kringspier nog heel was. Gelukkig wel, anders had ik nog naar het ziekenhuis gekund om gehecht te worden.
Maar dat gebeurt dus zeker wel. Ik was richting mijn anus uitgescheurd en de VK moest dus checken of dat mijn kringspier nog heel was. Gelukkig wel, anders had ik nog naar het ziekenhuis gekund om gehecht te worden.
