Fulltime werkende moeders

Winterkoud schreef: ↑

07-04-2024 09:28

In mijn omgeving werken dus in gezinnen nooit beide ouders fulltime. Wel vaak toch de man en de vrouw minder uren. Ik heb 1 zus en zwager waarbij ze beide eigen baas zijn (3 kinderen onder de 5 jaar) maar waarbij de zus 32-36 uur per week werkt en zwager een stuk minder. Dit afhankelijk van wie de opdrachten / inkomsten heeft.
Ik ken geen gezinnen waarbij beide ouders fulltime werken of alleenstaande moeders meer dan 24 uur.

Ik heb dan ook vaak zat gehoord op de basisschool van moeders, werk jij 32 uur per week? Hoe dan?
En collega’s op het werk die allemaal minder werken, ja maar meer uren gaat echt niet met de kinderen, man maakt niet schoon hoor / werkt fulltime etc.
Maar goed mijn man draait ook gewoon mee thuis, is degene die vaker thuis is (niet zo nodig weg hoeft in de avond/weekend maar uiteraard altijd ook gewoon weg kan hoor) en is dus vaak alleen met de kinderen. Hij doet ook gewoon zaken in huis. En dat moet je ook samen doen bij beide x aantal uren werken. Maar fulltime, of beide fulltime dat gaan wij nu echt nog niet redden zonder constant in een haast modus te zitten.

Wij werken beiden fulltime. Mijn man 38 uur, ik werk 50 uur. Mijn man heeft wel een flexibele baan en werkt meestal vanuit huis. Ik werk sinds de pandemie uitsluitend vanuit huis. Dat maakt ook dat ik de uren kan doen: had ik op kantoor gezeten, dan had ik het met onze dochter niet kunnen bolwerken. Mijn dochter’s school gaat om half 4 uit (als ze geen club heeft - en dat heeft ze 3 keer per week en dan is het kwart over 4).

De huidige klus waaraan ik werk is inhoudelijk zwaar: ik ben eigenlijk blij wanneer het vrijdag avond is en ik de computer uit kan zetten. Maar dat is echt specifiek deze klus. Als het goed is, gaat die nog wel een jaar duren. Aan de ene kant goed voor de verdiensten (want we willen nog steeds verhuizen en deze klus betaalt gewoon goed - en terecht) maar aan de andere kant gewoon pittig. Wanneer we in NL zijn zal mijn man niet meer werken en ik wel.

Het is vaak de omgeving die moeilijk doet merk ik wel. Al is moeilijk een groot woord.

Ik ga vanaf mei weer fulltime werken. Ik werk nu 36 uur en straks weer 40.
In mijn omgeving wordt met regelmaat gezegd: zo maar je werkt wel veel hè..of : maar als er iets met de kinderen is? Of: ja maar dan moet je het huishouden altijd in t weekend doen?

Mijn schoonvader zegt het wekelijks: weet je zeker dat je fulltime wil werken. Dat is wel veel hè? En dan zeg ik: ja maar man werkt ook fulltime, is dat niet veel dan? Laatst zei hij: ja maar die hoeft het huishouden en de kinderen niet te doen.

Ehh nou zeker wel! Net zo veel als ik dat moet.

Biol: wat een ouderwetse gedachtes van schoonvader. Hier besteden we een groot deel uit: schoonmaken en tuin wordt door een ander gedaan. Ik kook zelden en mijn man doet de boodschappen en administratie en voor mijn bedrijf hebben we een accountant, zodat we de weekenden gewoon echt tijd voor en met elkaar hebben. Dat ik veel werk is ook logisch: mijn man stopt straks en dan moet de kar getrokken worden. Natuurlijk, we kunnen ook stoppen met werken, zowel hij als ik, maar ik ambieer toch een bepaalde levensstijl (en zou mij kapot vervelen zonder werk). Mijn ouders zijn (en zeker mijn vader is) overigens wel trots. Gewoon dat we het fijn hebben met elkaar en dat zijn dochter het in zijn ogen goed doet en een onderneming is gestart waar werk uit komt.

biol schreef: ↑

07-04-2024 12:48

Het is vaak de omgeving die moeilijk doet merk ik wel. Al is moeilijk een groot woord.

Ik ga vanaf mei weer fulltime werken. Ik werk nu 36 uur en straks weer 40.
In mijn omgeving wordt met regelmaat gezegd: zo maar je werkt wel veel hè..of : maar als er iets met de kinderen is? Of: ja maar dan moet je het huishouden altijd in t weekend doen?

Mijn schoonvader zegt het wekelijks: weet je zeker dat je fulltime wil werken. Dat is wel veel hè? En dan zeg ik: ja maar man werkt ook fulltime, is dat niet veel dan? Laatst zei hij: ja maar die hoeft het huishouden en de kinderen niet te doen.

Ehh nou zeker wel! Net zo veel als ik dat moet.

Vooral dat stukje van het huishouden ook herkenbaar. Toen man en ik beide 4 dagen werkte en kinderen nog klein waren, had mijn schoonfamilie een keer de opmerking gemaakt over dat man het toch niet kon dat hij ook boodschappen, was en huishoudelijke taken moest doen? Hij werkte 4 dagen.. mijn man heeft toen duidelijk gezegd, mijn vrouw werkt ook 4 dagen dus we verdelen deze taken samen.
Schoonzussen waren allebei fulltime thuis bij kind feit ik zoveel werkte was ook punt van kritiek toen, later en nu niet meer. Ze zien ook wel dat het gewoon goed gaat zo en dat de keuze er ook niet was om het op 1 salaris te kunnen doen.
(Was ook gewoon geen optie, 1,5 salaris was en is nodig hier, en ik verdien ook nog eens meer dan man).

Tegenwoordig vind ik wel dat het grotendeels beide ouders werken wel als standaard gezien worden, alleen de uren is dan nog het oordeelpuntje.

biol schreef: ↑

07-04-2024 12:48

Het is vaak de omgeving die moeilijk doet merk ik wel. Al is moeilijk een groot woord.

Ik ga vanaf mei weer fulltime werken. Ik werk nu 36 uur en straks weer 40.
In mijn omgeving wordt met regelmaat gezegd: zo maar je werkt wel veel hè..of : maar als er iets met de kinderen is? Of: ja maar dan moet je het huishouden altijd in t weekend doen?

Mijn schoonvader zegt het wekelijks: weet je zeker dat je fulltime wil werken. Dat is wel veel hè? En dan zeg ik: ja maar man werkt ook fulltime, is dat niet veel dan? Laatst zei hij: ja maar die hoeft het huishouden en de kinderen niet te doen.

Ehh nou zeker wel! Net zo veel als ik dat moet.

Lijken mijn (schoon)ouders wel. Bij mij maken ze zich zorgen over het huishouden, en of ik me zelf niet voorbij loop met vier dagen werken. (Momenteel 8 1/2, 6, 8 1/2, 5= 28.)

Mijn man werkt parttime, 34 uur (8, 9, 9, 8) in een omgeving waar 36 fulltime is en bij hem maken ze zich zorgen of hij niet weer eens fulltime moet gaan werken nu de kinderen groot zijn. Is toch schadelijk voor zijn carrière zo'n dag in de week vrij. Hij is inmiddels 59, dus zoveel carrière hoeft er niet meer gemaakt te worden.

Is echt wonderlijk hoe dat in hun gedachten gaat.

Baggal schreef: ↑

07-04-2024 13:07

Biol: wat een ouderwetse gedachtes van schoonvader. Hier besteden we een groot deel uit: schoonmaken en tuin wordt door een ander gedaan. Ik kook zelden en mijn man doet de boodschappen en administratie en voor mijn bedrijf hebben we een accountant, zodat we de weekenden gewoon echt tijd voor en met elkaar hebben. Dat ik veel werk is ook logisch: mijn man stopt straks en dan moet de kar getrokken worden. Natuurlijk, we kunnen ook stoppen met werken, zowel hij als ik, maar ik ambieer toch een bepaalde levensstijl (en zou mij kapot vervelen zonder werk). Mijn ouders zijn (en zeker mijn vader is) overigens wel trots. Gewoon dat we het fijn hebben met elkaar en dat zijn dochter het in zijn ogen goed doet en een onderneming is gestart waar werk uit komt.

Hij is ook oud ..
ik heb de liefste schoonvader ter wereld, maar hij is 70 en heeft idd ouderwetse opvattingen. In zijn beleving werk ik omdat we een duur huis hebben. We hebben al 1000 keer verteld dat ik werk omdat ik niet voor Jan doedel een opleiding gedaan heb, mijn eigen broek op wil houden, en het goed is voor mij en we daardoor een duurder huis kunnen betalen (valt allemaal best mee hoor, het is geen 2 miljoen) maar dat komt niet aan..

Ik moet niet werken, ik wil werken… (en daarbij doen man en ik niet onder voor elkaar qua inkomen.)
Ik heb iets te vaak gezien dat er toch, ondanks dat je de intentie hebt voor altijd bij elkaar te blijven, bij een relatiebreuk een vrouw achterblijft die geen eigen inkomen of voldoende inkomen heeft en dan is het kommer en kwel.. dat zal mij nooit gebeuren

Snap je helemaal hoor, Biol. Ik was geen ster op school (heb wel atheneum gedaan, met hangen en wurgen) maar het kwam mij niet aanwaaien. Ik zou het ook zonde vinden om met de afgeronde studies niets te doen. Bovendien vind ik werken oprecht leuk (de huidige klus daargelaten).
Een duurder huis kunnen veroorloven is idd iets waar ik ook (hard) voor werk. Geldt ook voor mijn man: die is gevoelsmatig klaar, maar “spaart” ook voor de overtocht. Na September 2025 stopt hij definitief, zo niet daarvoor al.
Ik ben heel benieuwd wat het komende jaar gaat brengen voor ons op dat gebied. Gelukkig heeft een van mijn vast opdrachtgevers al aangegeven dat de deur voor een vast dienstverband openstaat. Ze hebben een vestiging in Amsterdam. Het idee is om dit jaar nog zo veel mogelijk te werken en te harken. Mijn man verdient heel veel en ik verdien meer hier dan in NL.

nausicaa schreef: ↑

02-04-2024 11:05

Ik heb hier over na gedacht. Maar wat zou ‘Nederland’ moeten doen om dat te ondersteunen dan? Ok, wat meer kinderopvang beschikbaar zou handig zijn, maar personeel wat er niet is, is er niet. En ook in de zo bejubelde Scandinavische landen zijn vaak gewoon wachtlijsten voor opvang.
Maar verder? Als je kind ziek is, moet er iets geregeld worden. Door vader, door moeder of door de buurvrouw, maar iemand zal er iets mee moeten en dus zijn geplande dag moeten omgooien. Dat is overal zo, en gewoon altijd gedoe. Met meerdere kinderen heb je vaak meerdere clubjes/afspraken en dat vraagt wat logistiek. Maar ook daarvan zie ik niet hoe Nederland daar iets aan moet doen.

Flexibiliteit is altijd handig, maar hangt zoals gezegd ook nogal van je functie af. Gedeeltelijk van het niveau, maar ook van de aard van je werk. Als chirurg kun je niet besluiten om vanmiddag vrij te nemen voor de balletles en dan vanavond maar even wat uurtjes te gaan opereren. Dat is niet iets waar de maatschappij veel aan kan doen. En mensen die op een salaris van 240k zitten, hebben meestal al meer flexibiliteit door waar ze in een organisatie zitten, óf het soort werk laat het simpelweg niet toe.

Dus wat voor soort ondersteuning zou wenselijk en realistisch zijn?

iemand die €240+k verdient, betaalt meer dan €100k aan inkomensbelasting hoor

Even terzijde: ik verdien 240komdat ik bleef werken toen ik mijn kinderen kreeg. als ik ervoor had gekozen om parttime te werken, zou ik niet naar dit niveau zijn gegroeid en zou ik waarschijnlijk € 45.000 verdienen;)

Ik ben op zakenreis, maar ik zal meer antwoorden als ik terug ben

Vlag schreef: ↑

07-04-2024 10:04

Man en ik werken beiden fulltime, ik moet wel zeggen dat wij in het buitenland wonen en het hier ook wel iets normaler is dat vrouwen fulltime werken. Parttime banen zijn echt wel iets Nederlands. Maar de cultuur/het systeem om ons heen is er ook meer op ingericht. In Nederland is het ongebruikelijk en “zielig” als kinderen 5 dagen naar de opvang gaan, hier is dat standaard. Kun je wat van vinden, maar het maakt wel dat mannen en vrouwen gelijkwaardiger zijn.

Zijn er, behalve standaard 5 dagen opvang, nog andere dingen anders bij jullie? En wat kost 5 dagen opvang bij jullie?

Ik heb het weleens uitgerekend en wij zouden netto zo’n €3300,- betalen voor 1x kdv en 2x bso.

bibimbap schreef: ↑

07-04-2024 16:06

iemand die €240+k verdient, betaalt meer dan €100k aan inkomensbelasting hoor

Even terzijde: ik verdien 240komdat ik bleef werken toen ik mijn kinderen kreeg. als ik ervoor had gekozen om parttime te werken, zou ik niet naar dit niveau zijn gegroeid en zou ik waarschijnlijk € 45.000 verdienen;)

Ik ben op zakenreis, maar ik zal meer antwoorden als ik terug ben

Maar dat is het ook: jij hebt simpelweg geïnvesteerd in je carrière en dat heeft zijn vruchten afgeworpen. Prima toch…? Heb je goede opvang kunnen regelen voor de kinderen? Wat dat lijkt mij wel een basis principe.

Mijn man verdient met bonus (en pensioen) net iets meer dan €200K inmiddels. En inderdaad: betaalt ook veel inkomstenbelasting, maar dat vindt hij ook geen probleem. Bij mij wisselt het per jaar en per klus (maar wel meer dan €130K). En ik betaal relatief weinig inkomstenbelasting, omdat ik mijzelf een laag salaris uitkeer. Dat mag overigens.

Doordat man is blijven werken nadat hij zijn pensioen kreeg en ik ook ben blijven werken hebben we vermogen op kunnen bouwen en dat is in ons geval het grote voordeel geweest (relatief weinig overwaarde op onze woning in de UK). Maar zoals ik er ook heel vaak meteen bijschrijf: de huidige situatie waarbij wij samen meer dan €350-375K verdienen is gewoon iets wat van korte duur is en daarom doen we ook geen hele gekke dingen. Als je mij over 2 jaar vraagt wat het verzamelinkomen is, komt daar een heel ander bedrag uit.

We hebben echt een droom om naar Nederland te komen en een forever home te vinden. De markt in Nederland is gewoon heel lastig - dat is dan wel weer heel jammer, maar ik zie dat niet heel snel veranderen. Als ik in loondienst werk zal mijn salaris ook anders zijn dan nu.

bibimbap schreef: ↑

07-04-2024 16:06

iemand die €240+k verdient, betaalt meer dan €100k aan inkomensbelasting hoor

Even terzijde: ik verdien 240komdat ik bleef werken toen ik mijn kinderen kreeg. als ik ervoor had gekozen om parttime te werken, zou ik niet naar dit niveau zijn gegroeid en zou ik waarschijnlijk € 45.000 verdienen;)

Ik ben op zakenreis, maar ik zal meer antwoorden als ik terug ben

Ja, dat snap ik, van die belasting. Maar ik zei toch ook alleen maar dat daar meestal een functie bij hoort met meer eigen verantwoordelijkheid en vaak (niet altijd) flexibiliteit?
Ik zeg ook nergens dat je het niet verdient of zo hoor, bij dat soort salarissen hoort vaak een hoop gedoe wat mensen niet zien, maar vreselijk veel energie kost. Dat weet ik echt wel.

Ik verdien ook niet onaardig (niet zo veel, maar wel heel prima), en dat is zeker ook mede omdat ik niet parttime ben gaan werken. Als ik drie dagen was gaan werken toen kind kwam, had ik nu bij lange na niet 3/5 verdiend van wat ik nu krijg.

Overigen krijg ik dus zelden het commentaar dat ‘ik toch wel heel veel werk’. Omdat ik alleen ben, nemen mensen aan dat dat wel moet of zo. Dat valt reuze mee, inmiddels ben ik genoeg gegroeid in mijn werk om met vier dagen ook prima rond te komen. Maar dan wordt mijn werk minder leuk, en daar heb ik geen zin in.

nausicaa schreef: ↑

07-04-2024 18:50

Overigen krijg ik dus zelden het commentaar dat ‘ik toch wel heel veel werk’. Omdat ik alleen ben, nemen mensen aan dat dat wel moet of zo. Dat valt reuze mee, inmiddels ben ik genoeg gegroeid in mijn werk om met vier dagen ook prima rond te komen. Maar dan wordt mijn werk minder leuk, en daar heb ik geen zin in.

Maar die kritiek krijg ik ook geregeld over mij heen hoor. Of erger: je man verdient toch?! Die laatste vind ik echt vreemd. Bovendien is onze situatie niet bepaald standaard en vind ik het persoonlijk fijn om eigen geld en vermogen op te bouwen. Zo kortzichtig…

Baggal schreef: ↑

07-04-2024 20:36

Maar die kritiek krijg ik ook geregeld over mij heen hoor. Of erger: je man verdient toch?! Die laatste vind ik echt vreemd. Bovendien is onze situatie niet bepaald standaard en vind ik het persoonlijk fijn om eigen geld en vermogen op te bouwen. Zo kortzichtig…

Ja dat bedoel ik. Jij krijgt die kritiek wel, want jij hebt een man dús zou je niet (zoveel) hoeven werken. Alsof het niet iets kan zijn wat je wilt. Ik krijg de kritiek juist niet, omdat mensen aannemen dat ik niet anders kan. Dat ik niet anders wìl komt niet eens bij ze op.

nausicaa schreef: ↑

07-04-2024 21:32

Ja dat bedoel ik. Jij krijgt die kritiek wel, want jij hebt een man dús zou je niet (zoveel) hoeven werken. Alsof het niet iets kan zijn wat je wilt. Ik krijg de kritiek juist niet, omdat mensen aannemen dat ik niet anders kan. Dat ik niet anders wìl komt niet eens bij ze op.

Ik krijg die kritiek nooit en ik ben getrouwd met een man.
Zodra ik zeg wat ik voor werk doe lijkt iedereen uit zichzelf te snappen dat ik de hoofdkostwinner van ons 2 ben, niet flexibel ben qua werk en ook s nachts weleens wat moet doen.

Overigens ben ik het cliché voorbeeld van een vrouw wier ambities danig zijn verminderd sinds het moederschap. Ik heb t idee dat dat in dit topic ook niet zo speelt. Hier zie ik vooral dames die het fijn vinden om die carrière te hebben en fulltime aan de slag te zijn (respect daarvoor trouwens).

Ik heb dat dus niet. Maar mijn leven is zo gelopen. Ik had al een carrière en een afgeronde phd vele jaren voordat ik moeder werd en dat liep gewoon allemaal. En toen kwamen de kinderen en kwam ik erachter dat ik het moederschap ook erg leuk vind.

We hebben de zorg om de kinderen op veel vlakken uitbesteed, vooral vanwege mijn werk. Maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo leuk. Ik zit soms huilend in de auto na weer een 50-urige werkweek omdat ik het idee heb weer een paar mijlpalen te hebben gemist.

Daar hoor je helemaal weinig vrouwen over in mijn werkveld. Ik ben zoekende

Dat is rot April. En ik snap je wel, zeker als je kinderen combineert met een mega drukke baan. In mijn geval is het een beetje zo gelopen zonder voorafgaand plan. Voordat onze dochter kwam werkte ik heel veel. Ik ben altijd al een werkpaard geweest en werkte bij een magic circle firm waarin iedereen veel uurde draaide. Op een gegeven moment ben ik voor mijzelf begonnen en geleidelijk aan kreeg ik steeds meer ervaring waardoor ik bijna nooit zonder werk zit. Ik vind het ook echt lastig om los te komen van het werk, want ik word per uur betaald. Ik heb dus geregeld op vakantie de laptop meegenomen. En soms baal ik daar ook van. Verder is het gewoon zo dat mijn man een stuk ouder is dan ik (en dan hebben we het over 20+ jaar). Wanneer hij dus uit checkt qua werk, ga ik nog wel even door. Alleen wil ik eigenlijk liever meer rust en regelmaat: mijn vakantie daadwerkelijk als vakantie zien en niet nog even dit of dat moeten doen. Genieten van elkaar en van onze opgroeiende dochter, een mooi, fijn huis in Nederland, etc. Niet dat ik hier ongelukkig ben, dan ben ik niet, maar met het oog op de toekomst. Ik heb nu wel het geluk vanuit huis te kunnen werken en dat scheelt natuurlijk ontzettend.

nausicaa schreef: ↑

07-04-2024 18:47

Ja, dat snap ik, van die belasting. Maar ik zei toch ook alleen maar dat daar meestal een functie bij hoort met meer eigen verantwoordelijkheid en vaak (niet altijd) flexibiliteit?
Ik zeg ook nergens dat je het niet verdient of zo hoor, bij dat soort salarissen hoort vaak een hoop gedoe wat mensen niet zien, maar vreselijk veel energie kost. Dat weet ik echt wel.

Ik verdien ook niet onaardig (niet zo veel, maar wel heel prima), en dat is zeker ook mede omdat ik niet parttime ben gaan werken. Als ik drie dagen was gaan werken toen kind kwam, had ik nu bij lange na niet 3/5 verdiend van wat ik nu krijg.

Excuses voor de toon in mijn vorige bericht. Het was niet tegen jou gericht hoor, ik irriteer me persoonlijk gewoon aan de balans in mijn leven en ben erg chagrijnig

nausicaa schreef: ↑

07-04-2024 18:47

Ja, dat snap ik, van die belasting. Maar ik zei toch ook alleen maar dat daar meestal een functie bij hoort met meer eigen verantwoordelijkheid en vaak (niet altijd) flexibiliteit?
Ik zeg ook nergens dat je het niet verdient of zo hoor, bij dat soort salarissen hoort vaak een hoop gedoe wat mensen niet zien, maar vreselijk veel energie kost. Dat weet ik echt wel.

Ik verdien ook niet onaardig (niet zo veel, maar wel heel prima), en dat is zeker ook mede omdat ik niet parttime ben gaan werken. Als ik drie dagen was gaan werken toen kind kwam, had ik nu bij lange na niet 3/5 verdiend van wat ik nu krijg.

Dubbel

nausicaa schreef: ↑

02-04-2024 11:05

Ik heb hier over na gedacht. Maar wat zou ‘Nederland’ moeten doen om dat te ondersteunen dan? Ok, wat meer kinderopvang beschikbaar zou handig zijn, maar personeel wat er niet is, is er niet. En ook in de zo bejubelde Scandinavische landen zijn vaak gewoon wachtlijsten voor opvang.
Maar verder? Als je kind ziek is, moet er iets geregeld worden. Door vader, door moeder of door de buurvrouw, maar iemand zal er iets mee moeten en dus zijn geplande dag moeten omgooien. Dat is overal zo, en gewoon altijd gedoe. Met meerdere kinderen heb je vaak meerdere clubjes/afspraken en dat vraagt wat logistiek. Maar ook daarvan zie ik niet hoe Nederland daar iets aan moet doen.

Flexibiliteit is altijd handig, maar hangt zoals gezegd ook nogal van je functie af. Gedeeltelijk van het niveau, maar ook van de aard van je werk. Als chirurg kun je niet besluiten om vanmiddag vrij te nemen voor de balletles en dan vanavond maar even wat uurtjes te gaan opereren. Dat is niet iets waar de maatschappij veel aan kan doen. En mensen die op een salaris van 240k zitten, hebben meestal al meer flexibiliteit door waar ze in een organisatie zitten, óf het soort werk laat het simpelweg niet toe.

Dus wat voor soort ondersteuning zou wenselijk en realistisch zijn?

Voor de context: ik ben niet opgegroeid in Nederland. Mijn ouders werkten fulltime, zoals bijna alle ouders die ik kende. degenen met een thuisblijvende moeder waren óf heel arm, óf heel rijk.

Als ik naar mijn jeugd kijk, wat deze ouders hielp, was:

i) de beschikbaarheid van diensten (inwonenden, schoonmakers, schoolophaalservice, homecooked cateringdiensten, betaalde clubs en lessen, flexibele betaalbare kinderopvang). allemaal zelfbetaald, maar er was een enorm scala aan mogelijkheden (zeer goedkoop tot zeer duur, afhankelijk van uw behoeften en budget). er is hier een bloeiende economie die geweldig is voor ouders die geen typische fulltime baan willen.

ii)
-De school is gemaakt voor werkende ouders. voorbeeld: school begon om 7.30 uur. Hierdoor hoefden ouders die om 9 uur op kantoor moesten zijn, niet te laat te komen. er waren ook veel ophaal- en wegbrengopties (schoolbussen/privé-exploitanten met busjes, andere ouders die om beurten werkten of die het tegen een vergoeding zouden doen, kinderopvang of babysitters die dergelijke diensten aanbieden, enz.).

- als kinderen ziek zijn op school, is er een schoolverpleegkundige met enkele bedden, zodat kinderen daar kunnen uitrusten totdat hun ouders arriveren of totdat het tijd is om naar huis te gaan.

- Scholen hadden cafetaria's/kantines met goedkope warme en koude maaltijden, dus er waren geen lunchpakketten/snacks/naschoolse maaltijden nodig.

- na schooltijd worden er tal van gratis clubs georganiseerd door de school (meestal door studenten onder toezicht van een leraar). Theater/muziek/talen/sport/wat dan ook. Veel studenten zonder betaalde kinderopvang zouden hier wel eens misbruik van maken

- voor degenen die geen kinderopvang hadden, was het mogelijk om rond te hangen op school. scholen zijn iets groter dan in NL. Kinderen zouden in de cafetaria/bibliotheek/in het veld huiswerk maken of spelen (begint rond de leeftijd van 7 jaar). Er is geen toezicht van de leerkracht, maar als er hulp nodig is, kan een kind een leerkracht in de lerarenkamer benaderen

- - Er wordt nooit hulp gevraagd aan ouders bij schooluitjes of activiteiten. Mijn lerares had een klas van 47 kinderen en ze had niet eens een klaasassistente. we hebben het allemaal overleefd en kijken met goede herinneringen terug op deze uitstapjes. soms hielp de schooldirecteur of een sportleraar bij de grotere uitstapjes of camps, maar niet altijd. Natuurlijk was de aanwezigheid van ouders vereist/gevraagd op sportdag (om op hun kinderen te kijken of deel te nemen aan races) of parent-teacher meetings (1-2 keer per jaar).


Voor mijn kinderen hier in NL

Ik word elke week om iets gevraagd. voorbeelden luizenkammen, 9 studiedagen per jaar, 6/7 margesmiddagen, hulp bij uitjes, hulp bij het schoonmaken van speelgoed, hulp bij het schoonmaken van de klas, ouder-leraar bijeenkomsten (die over niets gaan), themaafsluting (7 keer per jaar per kind), sinterklaasfeestje, paasontbijt, kerstdiner, sportdag (als hulp bij het organiseren het evenement), moestuin klaarmaken, de school versieren voor Kerstmis en Sinterklaas en een andere keer om deze versieringen te verwijderen. Ook moet elke week een ouder om de beurt een boek voorlezen aan de klas. dit is groep 3, dus ik weet niet zeker waarom ze niet zelf kunnen lezen of waarom de leraar geen boek voor ze kan lezen. Een ouder 20 minuten laten komen lezen is zo inefficiënt.

dit zijn slechts de officiële dingen. Er is zeker ook enige onofficiële druk (zoals het beschikbaarheid voor speelafspraken of verjaardagsfeestjes, zodat uw kind erbij kan horen, en dit komt omdat andere ouders niet fulltime werken, dus hun voorkeursbeschikbaarheid is vaak een doordeweekse dag waarop ze niet werken

En natuurlijk de commentaren:

-Ik ben vaak degene die gebeld wordt als het om een kind gaat

- als er vuile vaat is, weet ik dat ik degene ben die daarop wordt beoordeeld. als mensen een doekje of schoonmaakmiddelen moet hebben, vragen ze aan mij. alsof ik moet weten waar het is. mijn man krijgt deze vragen niet.

- toen ik een auto kocht, waren er een paar opmerkingen van 'je hebt zoveel geluk dat je je man hebt'. Ik heb er zelf voor betaald en hij zou het niet kunnen betalen, aangezien hij de helft verdient van wat ik verdien

- hij krijgt medelijdende blikken en opmerkingen ‘wat ben je een top papa’ hij veel dingen met de kinderen doet, zoals ophalen en wegbrengen.

- zijn werkgever zou een paar jaar lang vragen waarom zijn vrouw een ziek kind niet kan ophalen? dit hield op toen hij zich ergerde en vertelde dat hij alleen voor spek en bonen werkte

- krijg altijd vragen als 'heb je niet het gevoel dat je iets mist' 'voel je je niet moe', 'geld is niet alles' etc. lol natuurlijk mis ik mijn kinderen, natuurlijk weet ik dat geld niet alles is lol. ik heb er elke dag moeite mee. En natuurlijk ben ik uitgeput.

zoals je ziet, ben ik gefrustreerd

bibimbap schreef: ↑

08-04-2024 06:03

En natuurlijk de commentaren:

-Ik ben vaak degene die gebeld wordt als het om een kind gaat

- als er vuile vaat is, weet ik dat ik degene ben die daarop wordt beoordeeld. als mensen een doekje of schoonmaakmiddelen moet hebben, vragen ze aan mij. alsof ik moet weten waar het is. mijn man krijgt deze vragen niet.

- toen ik een auto kocht, waren er een paar opmerkingen van 'je hebt zoveel geluk dat je je man hebt'. Ik heb er zelf voor betaald en hij zou het niet kunnen betalen, aangezien hij de helft verdient van wat ik verdien

- hij krijgt medelijdende blikken en opmerkingen ‘wat ben je een top papa’ hij veel dingen met de kinderen doet, zoals ophalen en wegbrengen.

- zijn werkgever zou een paar jaar lang vragen waarom zijn vrouw een ziek kind niet kan ophalen? dit hield op toen hij zich ergerde en vertelde dat hij alleen voor spek en bonen werkte

- krijg altijd vragen als 'heb je niet het gevoel dat je iets mist' 'voel je je niet moe', 'geld is niet alles' etc. lol natuurlijk mis ik mijn kinderen, natuurlijk weet ik dat geld niet alles is lol. ik heb er elke dag moeite mee. En natuurlijk ben ik uitgeput.

zoals je ziet, ben ik gefrustreerd

Ik herken je frustraties hoor.. nu mijn kinderen op het vo zitten is het allemaal een stuk makkelijker geregeld, maar op het bo is het gewoon echt een drama… tientallen uitjes, met bij alles verantwoordelijkheid voor ouders om mee te fietsen/te rijden.. en die activiteiten werden dan een week van te voren gepland. Met een sneer daarbij: misschien moeten andere ouders nu eens een steentje bijdragen. Het is geen onwil.. een week van te voren zit mijn agenda gewoon vol.

Juffendag: ouders moeten helpen
Paasontbijt: ouders moeten helpen
Naar het museum: ouders moeten rijden
Fietsexamen: ouders moeten helpen

Zo kan ik wel ff doorgaan.. om gek van te worden.

biol schreef: ↑

08-04-2024 11:23

Ik herken je frustraties hoor.. nu mijn kinderen op het vo zitten is het allemaal een stuk makkelijker geregeld, maar op het bo is het gewoon echt een drama… tientallen uitjes, met bij alles verantwoordelijkheid voor ouders om mee te fietsen/te rijden.. en die activiteiten werden dan een week van te voren gepland. Met een sneer daarbij: misschien moeten andere ouders nu eens een steentje bijdragen. Het is geen onwil.. een week van te voren zit mijn agenda gewoon vol.

Juffendag: ouders moeten helpen
Paasontbijt: ouders moeten helpen
Naar het museum: ouders moeten rijden
Fietsexamen: ouders moeten helpen

Zo kan ik wel ff doorgaan.. om gek van te worden.

Maar daar staat tegenover dat als een klas 25 kinderen heeft, de meeste -zeg 20- hebben 2 ouders, dan heb je 45 ouders om te helpen. Dan ben je met 2x per jaar iets doen wel klaar toch. Sinterklaas, Kerst, Pasen, koningsspelen zijn allemaal ruim van te voren te voorzien ook als school/de klassenouder het laat vraagt.

Wel fijn dat onze school de hele jaar kalendar aan het begin van het schooljaar goed vult met alle activiteiten.
En ouders die gaan sneren zijn vaak degene die als eerste aanmelden en mee willen helpen en dan daarna zeuren dat het altijd dezelfde zijn.
Soms past het ook gewoon niet en daar heeft niemand passief aggresief over te zeuren.

bibimbap schreef: ↑

08-04-2024 05:47

Voor de context: ik ben niet opgegroeid in Nederland. Mijn ouders werkten fulltime, zoals bijna alle ouders die ik kende. degenen met een thuisblijvende moeder waren óf heel arm, óf heel rijk.

Als ik naar mijn jeugd kijk, wat deze ouders hielp, was:

i) de beschikbaarheid van diensten (inwonenden, schoonmakers, schoolophaalservice, homecooked cateringdiensten, betaalde clubs en lessen, flexibele betaalbare kinderopvang). allemaal zelfbetaald, maar er was een enorm scala aan mogelijkheden (zeer goedkoop tot zeer duur, afhankelijk van uw behoeften en budget). er is hier een bloeiende economie die geweldig is voor ouders die geen typische fulltime baan willen.

ii)
-De school is gemaakt voor werkende ouders. voorbeeld: school begon om 7.30 uur. Hierdoor hoefden ouders die om 9 uur op kantoor moesten zijn, niet te laat te komen. er waren ook veel ophaal- en wegbrengopties (schoolbussen/privé-exploitanten met busjes, andere ouders die om beurten werkten of die het tegen een vergoeding zouden doen, kinderopvang of babysitters die dergelijke diensten aanbieden, enz.).

- als kinderen ziek zijn op school, is er een schoolverpleegkundige met enkele bedden, zodat kinderen daar kunnen uitrusten totdat hun ouders arriveren of totdat het tijd is om naar huis te gaan.

- Scholen hadden cafetaria's/kantines met goedkope warme en koude maaltijden, dus er waren geen lunchpakketten/snacks/naschoolse maaltijden nodig.

- na schooltijd worden er tal van gratis clubs georganiseerd door de school (meestal door studenten onder toezicht van een leraar). Theater/muziek/talen/sport/wat dan ook. Veel studenten zonder betaalde kinderopvang zouden hier wel eens misbruik van maken

- voor degenen die geen kinderopvang hadden, was het mogelijk om rond te hangen op school. scholen zijn iets groter dan in NL. Kinderen zouden in de cafetaria/bibliotheek/in het veld huiswerk maken of spelen (begint rond de leeftijd van 7 jaar). Er is geen toezicht van de leerkracht, maar als er hulp nodig is, kan een kind een leerkracht in de lerarenkamer benaderen

- - Er wordt nooit hulp gevraagd aan ouders bij schooluitjes of activiteiten. Mijn lerares had een klas van 47 kinderen en ze had niet eens een klaasassistente. we hebben het allemaal overleefd en kijken met goede herinneringen terug op deze uitstapjes. soms hielp de schooldirecteur of een sportleraar bij de grotere uitstapjes of camps, maar niet altijd. Natuurlijk was de aanwezigheid van ouders vereist/gevraagd op sportdag (om op hun kinderen te kijken of deel te nemen aan races) of parent-teacher meetings (1-2 keer per jaar).

Zo zou het hier ook moeten zijn

-April- schreef: ↑

07-04-2024 22:55

Overigens ben ik het cliché voorbeeld van een vrouw wier ambities danig zijn verminderd sinds het moederschap. Ik heb t idee dat dat in dit topic ook niet zo speelt. Hier zie ik vooral dames die het fijn vinden om die carrière te hebben en fulltime aan de slag te zijn (respect daarvoor trouwens).

Ik heb dat dus niet. Maar mijn leven is zo gelopen. Ik had al een carrière en een afgeronde phd vele jaren voordat ik moeder werd en dat liep gewoon allemaal. En toen kwamen de kinderen en kwam ik erachter dat ik het moederschap ook erg leuk vind.

We hebben de zorg om de kinderen op veel vlakken uitbesteed, vooral vanwege mijn werk. Maar eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo leuk. Ik zit soms huilend in de auto na weer een 50-urige werkweek omdat ik het idee heb weer een paar mijlpalen te hebben gemist.

Daar hoor je helemaal weinig vrouwen over in mijn werkveld. Ik ben zoekende

O, ik herken dit wel hoor. Ik ben stiekem wel een beetje jaloers op iedereen die hier vertelt hoe leuk en uitdagend ze hun werk vinden en dat ze er energie van krijgen.

Als ik heel eerlijk ben, vind ik werken eigenlijk helemaal niet zo leuk, en dat is alleen maar sterker geworden sinds ik kinderen heb. Ik heb meerdere soorten banen en werkgevers uitgeprobeerd, maar ik raak overal uiteindelijk gefrustreerd. Mijn huidige baan heeft het voordeel dat ik flexibele werktijden heb en een vrij goed salaris. Maar als ik morgen de lotto win, zou ik meteen ontslag nemen.

Afgelopen jaar ben ik een half jaar thuis geweest vanwege zwangerschapsverlof. En hoewel dat best intensief was met een kleine baby, twee schoolgaande kinderen en een man die toen amper thuis was, vond ik het heerlijk! Eindelijk had ik weer eens tijd om af en toe uitgebreid te koken. Of om eens een middag koekjes te bakken met m’n dochter. Of met alle kinderen en nog een paar vriendjes van school te picknicken in het park. En doordat ik niet zo gehaast was, deden m’n kinderen ook een stuk beter mee en was de sfeer veel gezelliger thuis. Ik merkte toen pas goed dat ik door m’n werk vaak een minder leuke moeder ben dan ik zou willen zijn.

Maar ja, stoppen met werken (of veel minder werken) zou betekenen dat we financieel echt een flinke stap achteruit zouden moeten doen en heel veel dingen die wij ook belangrijk vinden, niet meer zouden kunnen.