Werk & Studie
alle pijlers
Imposters syndrome icm bore out
zondag 9 januari 2022 om 09:29
Ik werk nu een jaar of 3 in dezelfde functie. Ging in het begin enthousiast van start, maar naar verloop van tijd ben ik steeds meer werk ontwijkend gedrag gaan vertonen. Thuiswerken heeft dat niet beter gemaakt. Ik zit al sinds de eerste lockdown thuis en ben sindsdien hooguit 6 keer op kantoor geweest. Waar het ook uitgestorven is.
Ik denk dat ik hooguit 25% van de werktijd iets nuttigs doe en de rest van de tijd voornamelijk een beetje zit te dromen. Regelmatig heb ik ook het gevoel dat ik deze baan eigenlijk helemaal niet kan en me een bedrieger voel. Gek genoeg krijg ik wel complimenten van hogerop dat ze me zo gegroeid vinden in de baan enz.
Vaak heb ik na een tijd lanterfanten zoiets van oei dit en dat moet nog worden gedaan en dan doe ik dat snel even of regel het snel even.
Overigens gaat mijn hele werkende en studerende leven al zo. Al op de basisschool zat ik alleen maar te dromen, maar goed ik was geen vervelend kind en mijn resultaten waren best oke (havo/vwo advies) dus niemand die zich er druk over maakte.
Maar ik begin mezelf eigenlijk wel knap beu te raken. Zit soms naar andere functies elders te kijken, alleen weet ik van mijzelf dat ik daar toch na 1 of 2 jaar weer tegen hetzelfde aan ga lopen. En qua combi werk/privé is mijn huidige baan wel erg lekker. En het salaris eigenlijk ook wel.. En er valt echt wel wat te maken van deze baan, maar ergens mis ik een stukje eigen initiatief ofzo.
Enige baan waar ik dit niet bij had was een baan waar om 11u iets bepaalds af moest en om 15u ook iets bepaalds af moest en pas daarna was er sprake van wat vrij in te vullen tijd.
Wie herkent dit en hoe ga jij hiermee om?
Ps aub niet quoten
Ik denk dat ik hooguit 25% van de werktijd iets nuttigs doe en de rest van de tijd voornamelijk een beetje zit te dromen. Regelmatig heb ik ook het gevoel dat ik deze baan eigenlijk helemaal niet kan en me een bedrieger voel. Gek genoeg krijg ik wel complimenten van hogerop dat ze me zo gegroeid vinden in de baan enz.
Vaak heb ik na een tijd lanterfanten zoiets van oei dit en dat moet nog worden gedaan en dan doe ik dat snel even of regel het snel even.
Overigens gaat mijn hele werkende en studerende leven al zo. Al op de basisschool zat ik alleen maar te dromen, maar goed ik was geen vervelend kind en mijn resultaten waren best oke (havo/vwo advies) dus niemand die zich er druk over maakte.
Maar ik begin mezelf eigenlijk wel knap beu te raken. Zit soms naar andere functies elders te kijken, alleen weet ik van mijzelf dat ik daar toch na 1 of 2 jaar weer tegen hetzelfde aan ga lopen. En qua combi werk/privé is mijn huidige baan wel erg lekker. En het salaris eigenlijk ook wel.. En er valt echt wel wat te maken van deze baan, maar ergens mis ik een stukje eigen initiatief ofzo.
Enige baan waar ik dit niet bij had was een baan waar om 11u iets bepaalds af moest en om 15u ook iets bepaalds af moest en pas daarna was er sprake van wat vrij in te vullen tijd.
Wie herkent dit en hoe ga jij hiermee om?
Ps aub niet quoten
maandag 10 januari 2022 om 11:42
Enorm herkenbaar TO. Van zowel het 6 keer op kantoor geweest zijn in de afgelopen 2 jaar, het even snel ''gas'' geven een kwartier van tevoren als iets écht af moet, maar dan toch complimenten van ''hogerop'' krijgen. Ik had ook dezelfde houding op de middelbare school als jij. Altijd maar dagdromen, leraren konden niet echt hoogte van me krijgen. Ik was zeker geen vervelende leerling, maar ik toonde ook nooit echt veel interesse, mijn cijfers waren niet top maar ik ging altijd zonder problemen over.
Ook mijn baan betaalt prima, goede werk/prive balans, weinig stress. Maar ik heb niet het idee dat ik voldoening eruit haal, of dat ik er in brede zin een beter mens van word. Ik zou wel de overstap kunnen maken naar een functie die meer betrokkenheid vergt, maar dan is de kans groot dat ik eigenlijk alleen maar meer gezeik aan m'n hoofd heb voor zo ongeveer hetzelfde salaris. Ik werk in de financiele wereld en ben gewoon niet intrinsiek geinteresseerd / gemotiveerd door het werkveld waarin ik me begeef.
Hoe ik er nu mee om ga, is dat ik het maar een beetje op z'n beloop laat. Wetende dat iets anders gaan doen binnen deze zelfde sector in principe gewoon meer van hetzelfde is. Dus als ik iets anders ga doen, moet het ook wel écht iets anders zijn. Bij voorkeur een meer praktisch beroep. Maar daar ben ik nu nog niet aan toe, vooral omdat ik dan ook salaris moet inleveren.
Ook mijn baan betaalt prima, goede werk/prive balans, weinig stress. Maar ik heb niet het idee dat ik voldoening eruit haal, of dat ik er in brede zin een beter mens van word. Ik zou wel de overstap kunnen maken naar een functie die meer betrokkenheid vergt, maar dan is de kans groot dat ik eigenlijk alleen maar meer gezeik aan m'n hoofd heb voor zo ongeveer hetzelfde salaris. Ik werk in de financiele wereld en ben gewoon niet intrinsiek geinteresseerd / gemotiveerd door het werkveld waarin ik me begeef.
Hoe ik er nu mee om ga, is dat ik het maar een beetje op z'n beloop laat. Wetende dat iets anders gaan doen binnen deze zelfde sector in principe gewoon meer van hetzelfde is. Dus als ik iets anders ga doen, moet het ook wel écht iets anders zijn. Bij voorkeur een meer praktisch beroep. Maar daar ben ik nu nog niet aan toe, vooral omdat ik dan ook salaris moet inleveren.
maandag 10 januari 2022 om 11:46
Nee, op zich niks mis mee. Ik had me alleen nadat ik bij de afgelopen werkgevers steeds na 2,5 jaar weg ben gegaan voorgenomen om hier langer te blijven om me een keer wat meer te verdiepen. Het is een leuk bedrijf, leuke branche. Dit jaar staan er al behoorlijk wat veranderingen op stapel, dus waarom ook nog een nieuwe baan. En toch knaagt het nu om weer weg te gaan.creabea2punt0 schreef: ↑10-01-2022 10:47
Maar is het zo erg om na 3 jaar een andere baan te zoeken? Ik ken zoveel mensen die elke 3 jaar van baan wisselen. Een baan hoeft niet voor altijd he !
maandag 10 januari 2022 om 11:55
ZoeyMaar schreef: ↑10-01-2022 11:46Nee, op zich niks mis mee. Ik had me alleen nadat ik bij de afgelopen werkgevers steeds na 2,5 jaar weg ben gegaan voorgenomen om hier langer te blijven om me een keer wat meer te verdiepen. Het is een leuk bedrijf, leuke branche. Dit jaar staan er al behoorlijk wat veranderingen op stapel, dus waarom ook nog een nieuwe baan. En toch knaagt het nu om weer weg te gaan.
Ik snap je wel hoor, het geeft ook gewoon weer ongerust en in mijn geval weet ik wel steeds dat ik inhoudelijk leuk werk, leuke collega's en flexibele werkgevers achter me laat. Maar ik verveel me gewoon te snel! Ik vermoed dat ik binnen een paar jaar nog wel in staat ben tot een soort 'Ik Vertrek' stunt, gewoon voor het avontuur en wat jaren bezig te zijn met meer doen. Waarschijnlijk wordt het veel harder werken voor minder geld, en ergens trekt me dat toch meer dan prima betaald dagen wegdromen.
maandag 10 januari 2022 om 13:20
Fijn dat je er wat aan hebt, succes met je keuze! Snap heel goed dat je niet elke 3 jaar een andere werkgever wilt, er zijn ook genoeg organisaties waar je intern (horizontaal) kan doorgroeien.ZoeyMaar schreef: ↑10-01-2022 10:19@amby, wat fijn dat je dit deelt, hier heb ik echt veel aan. Management leek me al wat saaier, dat wordt bevestigd.
Herkenbaar dat je nergens heel erg specialistisch in wordt omdat je je snel verveelt. Ik had er nooit over gedacht dat het ook betekent dat je waarschijnlijk niet met inhoudelijk briljante ideeën komt, heel logisch eigenlijk. Ik kan die dingen die jij noemt ook beter, meer op de grote lijnen en structuur aanbrengen.
Ik zit nu in een projectmatige/adviseursrol, maar er zijn geen strakke deadlines waardoor ik me ga vervelen. Het idee om in sprints te werken en aan je team te vertellen wat je hebt gedaan trekt me heel erg. Ik ga kijken of ik richting IT verder kan. In elk geval een paar jaar, tot ik dat heb uitgespeeld zoals jij het zegt.
maandag 10 januari 2022 om 15:32
Echt precies dit!!lemoos2 schreef: ↑09-01-2022 17:18Ik kom alleen tot iets met een wurgende druk erachter. Ik zit echt prima op mijn plek in het onderwijs. Als er al eens iets is wat kan blijven liggen tot na de middag (een mail o.i.d.) dan komt er vanaf het moment dat die taak zich voordoet en ‘na de middag’ er nog 101 andere dingen tussendoor.
Mijn ervaring: als je intensief werkt met mensen zoals in de zorg of onderwijs, dan heb ik voldoende constante input met druk erachter dat ik ‘op stoom’ blijf.
TO ik herken me heel erg in jouw verhaal, de verveling, het gevoel het niet goed genoeg te doen, hoge lat en wegdromen… toen laten omscholen naar onderwijs. Soms heftig, maar hè, nooit saai
en de zingeving draagt daar ook zeker aan bij.
maandag 10 januari 2022 om 15:43
Ook heel herkenbaar. Sowieso feest van herkenning hierDoreia* schreef: ↑10-01-2022 10:24Ik herken het ook.
Bij mij blijkt het hoogbegaafdheid te zijn. Als ik het systeem snap, vind ik het niet meer interessant. Als ik het trucje kan, ga ik kijken hoe weinig ik nog maar hoef te doen tot het absolute minimum, om er voor mezelf een beetje uitdaging in te houden. Nieuwe dingen vind ik heel leuk, tot blijkt dat het helemaal niet zo diep gaat als ik leuk zou vinden. Inmiddels meerdere carrières gehad, waar ik van niets wist tot waar ik het binnen een paar jaar kon zodanig dat ik het anderen ging uitleggen. Inmiddels voor mezelf begonnen. Dat houd me voldoende bezig om het leuk te houden. Doordat ik weet dat ik hoogbegaafd ben, vallen er zoveel puzzelstukjes op zijn plek en word de hele wereld nu opeens volkomen logisch. Succes met je zoektocht!
niet gediagnosticeerd hoogbegaafd en/of add, maar het zou me niet verbazen.
maandag 10 januari 2022 om 16:30
Wauw ik ben gewoon positief verbaast dat meer mensen dit herkennen/ er last van hebben. Ik ga de tips eens goed tot mij nemen en me erin verdiepen.
Met jobhoppen/ elke 3 jaar een andere functie is niets mis, maar hoe ouder je wordt hoe lastiger dat wordt lijkt me. Ik hoor en zie om mij heen dat vanaf 50+ de arbeidsmarkt toch echt anders in elkaar steekt dan voor die leeftijd.
Intern valt er denk ik nog wel te hoppen, maar het 'vervelende' is, is dat mijn functie in een vrij hoge schaal is ingedeeld en ik was eigenlijk niet van plan terug in salaris te gaan, wetende dat als ik een andere functie ga doen, daar toch weer op het punt ga belanden waar ik nu sta.
Ergens anders gaan werken idem dito. Ik heb ook nog een huis en gezin om aan bij te dragen/deel van uit te maken en ik woon echt in een plaats als schubbekutteveen dus bijna alle banen die ik interessant vind zijn weer ver weg. En thuiswerken zal het best makkelijker maken, maar ik zit nu wel echt makkelijk zo op een kwartier van kantoor af.
Maar goed als ik uit die overwegingen op deze plek blijf dan blijf ik natuurlijk in deze staat van schijndood. En dat voelt voor mijzelf niet goed, dan ga ik teveel lopen tobben, het is niet heel goed voor mijn moreel, enz.
Met jobhoppen/ elke 3 jaar een andere functie is niets mis, maar hoe ouder je wordt hoe lastiger dat wordt lijkt me. Ik hoor en zie om mij heen dat vanaf 50+ de arbeidsmarkt toch echt anders in elkaar steekt dan voor die leeftijd.
Intern valt er denk ik nog wel te hoppen, maar het 'vervelende' is, is dat mijn functie in een vrij hoge schaal is ingedeeld en ik was eigenlijk niet van plan terug in salaris te gaan, wetende dat als ik een andere functie ga doen, daar toch weer op het punt ga belanden waar ik nu sta.
Ergens anders gaan werken idem dito. Ik heb ook nog een huis en gezin om aan bij te dragen/deel van uit te maken en ik woon echt in een plaats als schubbekutteveen dus bijna alle banen die ik interessant vind zijn weer ver weg. En thuiswerken zal het best makkelijker maken, maar ik zit nu wel echt makkelijk zo op een kwartier van kantoor af.
Maar goed als ik uit die overwegingen op deze plek blijf dan blijf ik natuurlijk in deze staat van schijndood. En dat voelt voor mijzelf niet goed, dan ga ik teveel lopen tobben, het is niet heel goed voor mijn moreel, enz.
maandag 10 januari 2022 om 17:30
Je bericht lijkt door mij geschreven! Dit is heel erg herkenbaar.
Ik zat ook altijd een beetje te dagdromen op de middelbare school en haalde het ook gewoon allemaal. Idem bij mijn twee verschillende studies op de universiteit, idem bij twee andere post-hbo studies.
Ik heb jaren wél op de juiste plek gezeten. Dat was werk waarbij ik elke dag meerdere deadlines had. Dan was het gas geven, werk aanleveren en door naar de volgende deadline. En dat ging jaren heerlijk. Werken onder grote tijdsdruk, geen oeverloze vergaderingen enz. Dat vak is helaas enorm kapot bezuinigd en er is een enorme concurrentie gaande. Langzaam ben ik richting een andere tak van dit vak gegaan en nu zit ik in het vijfde jaar van mijn huidige baan.
En ik verveel me dood. Ik hou wedstrijdjes met mezelf, om te kijken of ik het ook in het laatste uur kan. Dat lukt altijd en ik krijg er inderdaad ook nog de complimenten voor van hogerhand. Maar... het idee dat ik dit nog zo jaren moet gaan doen vliegt me naar de keel.
Ik kan mijn creativiteit ook niet (meer) kwijt in dit werk, omdat ik het van voor tot achteren 'ken'. Iets anders zoeken vind ik ook lastig want wat meer mensen hier ook zeggen: best goed ingeschaald en ik heb ook in mijn eentje een hypotheek enz.
Ik lees dus heel graag mee hoe ik hier iets aan kan gaan veranderen, want het moet echt uit mijn tenen komen nu. Volgens mijn vriend heb ik typische ADD trekken - maar ik heb zelf dat idee helemaal niet.
Ik heb het overigens niet alleen op werkgebied, maar ook bij hobby's, sportvormen en relaties.
Ik zat ook altijd een beetje te dagdromen op de middelbare school en haalde het ook gewoon allemaal. Idem bij mijn twee verschillende studies op de universiteit, idem bij twee andere post-hbo studies.
Ik heb jaren wél op de juiste plek gezeten. Dat was werk waarbij ik elke dag meerdere deadlines had. Dan was het gas geven, werk aanleveren en door naar de volgende deadline. En dat ging jaren heerlijk. Werken onder grote tijdsdruk, geen oeverloze vergaderingen enz. Dat vak is helaas enorm kapot bezuinigd en er is een enorme concurrentie gaande. Langzaam ben ik richting een andere tak van dit vak gegaan en nu zit ik in het vijfde jaar van mijn huidige baan.
En ik verveel me dood. Ik hou wedstrijdjes met mezelf, om te kijken of ik het ook in het laatste uur kan. Dat lukt altijd en ik krijg er inderdaad ook nog de complimenten voor van hogerhand. Maar... het idee dat ik dit nog zo jaren moet gaan doen vliegt me naar de keel.
Ik kan mijn creativiteit ook niet (meer) kwijt in dit werk, omdat ik het van voor tot achteren 'ken'. Iets anders zoeken vind ik ook lastig want wat meer mensen hier ook zeggen: best goed ingeschaald en ik heb ook in mijn eentje een hypotheek enz.
Ik lees dus heel graag mee hoe ik hier iets aan kan gaan veranderen, want het moet echt uit mijn tenen komen nu. Volgens mijn vriend heb ik typische ADD trekken - maar ik heb zelf dat idee helemaal niet.
Ik heb het overigens niet alleen op werkgebied, maar ook bij hobby's, sportvormen en relaties.
maandag 10 januari 2022 om 17:38
Overigens heb ik me ook laten omscholen naar iets héél anders, héél praktisch en uitvoerend - vanuit een hobby van me. Maar ook dat werd na een jaar of 3 ook weer gewoon 'werk'. Dus daar ligt niet echt de oplossing. Maar waar dan wel? En ik ben daarbij dus ook vrij lui aangelegd, geen goede combinatie.
Ik word erg kriegel van details, langetermijnplanningen en collega's die vergaderingen volkletsen en dat er dan nog steeds geen knopen worden doorgehakt. Ik kan vaak binnen een minuut of twintig meerdere onderwerpen bespreken, niet dat blijven 'hangen' op agendapunten. Soms denk ik wel eens dat werkzaken vaak zo veel ingewikkelder worden gemaakt dan ze zijn, omdat er dan pas iets van 'status aan hangt'. Doe niet zo moeilijk, denk ik dan.
Ik word erg kriegel van details, langetermijnplanningen en collega's die vergaderingen volkletsen en dat er dan nog steeds geen knopen worden doorgehakt. Ik kan vaak binnen een minuut of twintig meerdere onderwerpen bespreken, niet dat blijven 'hangen' op agendapunten. Soms denk ik wel eens dat werkzaken vaak zo veel ingewikkelder worden gemaakt dan ze zijn, omdat er dan pas iets van 'status aan hangt'. Doe niet zo moeilijk, denk ik dan.
maandag 10 januari 2022 om 18:55
Ik herken vooral uit het verleden al heb ik het bij mijn huidige werkgever ook met vlagen. Ik heb jaren rond gehopt tot ik bij mijn huidige werkgever kwam. Hier zit ik nu al 10 jaar. Laatste had ik een gesprek met een collega over dat ik in het verleden vaak van baan wisselde en dat het mij verbaasde dat ik hier al zolang zat. Mijn collega die zei toen ook gelijk ja maar je hebt in de afgelopen 10 jaar nog geen jaar hetzelfde werk gedaan. Ondanks dat mijn functie titel in die jaren wel gelijk is gebleven. Alleen is het werkgebied en de organisatie waar ik werk de laatste jaren nogal veranderd. De meeste collega’s vinden dit niets en vinden/vonden het een goed idee als ik het uitzoek. Als er veranderingen zijn mag ik vaak meedenken en doen en veranderingen inzetten. 2 jaar geleden was ik ook wel weer klaar met al die klussen van een jaar en was ik het zat. Na een pittig gesprek met mijn leidinggevende waar ik gezegd dat ik klaar was met mijn functie kreeg ik een nieuwe rol aangeboden. Het grappige was dat dit iets is dat ik altijd had gezegd niet te willen. Alleen mijn leidinggevende en directie had besloten dat ik toch echt de juiste persoon was. Met deze functie moet ik de organisatie een meer duurzame kant op krijgen. De directie en het bestuur willen graag en zetten er druk op maar de organisatie wil niet zo snel. Ik zit nu meer op het vlak van beleid, maar ben wel de verbinding de praktijk. Nu ben ik van nature een verbinder en krijg mensen vaak goed mee, dus voor mij is dit de juist baan. Het is nog heel onzeker hoe de organisatie en installaties moeten veranderen voor de toekomst dus veel is nieuw en leer dus heel veel. Doordat de directie en het bestuur er dicht op zitten zijn er ook genoeg deadlines waaraan ik moet voldoen.
Een lang verhaal om te zeggen dat het mij heeft geholpen het uit te spreken dat ik klaar was met mijn functie. Daarnaast draaide ik dus ook binnen mijn organisatie met veel verschillende werkgroepen mee. Bij ons zit er bij die werkgroepen altijd een duidelijk kop en staart en opdracht. Misschien zijn die er bij jullie ook
Een lang verhaal om te zeggen dat het mij heeft geholpen het uit te spreken dat ik klaar was met mijn functie. Daarnaast draaide ik dus ook binnen mijn organisatie met veel verschillende werkgroepen mee. Bij ons zit er bij die werkgroepen altijd een duidelijk kop en staart en opdracht. Misschien zijn die er bij jullie ook
maandag 10 januari 2022 om 20:58
Herkenbaar helaas. Ik werk nu 1 jaar bij mijn huidige (en eerste werkgever) en in het begin vond ik het werk heel uitdagend. Misschien zelfs wel iets te uitdagend, want ik had niet echt de juiste vooropleiding, afgezien van 3 maanden zelfstudie. En achteraf gezien legde ik de lat ook wel wat te hoog voor mezelf. Maar sinds kort begin ik steeds meer de uitdaging te missen en begint er een steeds groter en vervelender gat te ontstaan tussen wat ik kan en wat mijn collega's kunnen.
Tips heb ik niet. Ik denk er zelf nu over om een dag minder te gaan werken, zo dat ik naast mijn werk meer tijd heb voor echt gave en uitdagende projecten. Ik heb het geluk dat dat voor mij financieel goed mogelijk is en dat ik met projecten en freelance werk eventueel ook geld kan verdienen. Ik maak mij vooral zorgen over de langere termijn, want ik moet nog zo'n 40 jaar tot mijn pensioen en ieder jaar opnieuw verveeld raken zie ik niet zo zitten. Zelfstandig ondernemer worden is misschien een optie? Voor mij is dat helaas minder geschikt, want ik heb slechte sociale vaardigheden en snel last van sociale angst (door mijn verleden).
Ik heb overigens ASS (autisme) maar ik herken ook wel wat in ADD.
Tips heb ik niet. Ik denk er zelf nu over om een dag minder te gaan werken, zo dat ik naast mijn werk meer tijd heb voor echt gave en uitdagende projecten. Ik heb het geluk dat dat voor mij financieel goed mogelijk is en dat ik met projecten en freelance werk eventueel ook geld kan verdienen. Ik maak mij vooral zorgen over de langere termijn, want ik moet nog zo'n 40 jaar tot mijn pensioen en ieder jaar opnieuw verveeld raken zie ik niet zo zitten. Zelfstandig ondernemer worden is misschien een optie? Voor mij is dat helaas minder geschikt, want ik heb slechte sociale vaardigheden en snel last van sociale angst (door mijn verleden).
Ik heb overigens ASS (autisme) maar ik herken ook wel wat in ADD.
maandag 10 januari 2022 om 21:12
Zelfstandig ondernemer worden? Lijkt mij niets, ook al hebben genoeg mensen dat gezegd aangezien ik toch vaak mijn draai niet kan vinden. Maar daar vind ik mijn vakgebied al te saai voor.
Ik heb een tijdje kortlopende contracten gehad ivm vehuizingen, crisis, aan de ene kant leuk, want nieuw, maar ook niet leuk, want steeds weer pieken en onzekerheid. En he bouwt geen band op met de mensen en het bedrijf.
Ik heb een tijdje kortlopende contracten gehad ivm vehuizingen, crisis, aan de ene kant leuk, want nieuw, maar ook niet leuk, want steeds weer pieken en onzekerheid. En he bouwt geen band op met de mensen en het bedrijf.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 10 januari 2022 om 22:42
Wat fijn dat je dit topic bent gestart. Dit gaat precies over mijn struggle. Ik heb geen diagnoses oid, maar heb al vaker wat uitgezocht over ADD, hoogbegaafdheid of prikkelverwerking. Het lijkt alsof ik anders denk.
Ik probeerde laatst mijn leidinggevende uit te leggen bij welk type werk ik het beste functioneer (ik heb twee type projecten: 1 kop/staart project met veel structuur en de rest is open en conceptueel). Ze denkt dat mijn kop staart project te veel aandacht opslokt waardoor ik in de conceptuele projecten niet concreet word. Terwijl ik zelf steeds meer begin te denken dat conceptuele open opdrachten me gewoon niet liggen. Als alle mogelijkheden en stappen open liggen zie ik zoveel opties en stappen. Ik heb dan een enorme zet richting actieplan nodig anders loop ik helemaal vast. Ik vind ze ook niet leuk. Saai en kan me er moeilijk toe zetten. Als ik eenmaal wel in concretere fase ben beland, vliegt het in no time en komen er vrij soepel mooie verbanden en ideeen. Maar daarvoor ben ik traag en voel ik me slecht over mezelf. Ik heb nu twee dingen in fase 1 zitten, niet fijn.
Ik probeerde laatst mijn leidinggevende uit te leggen bij welk type werk ik het beste functioneer (ik heb twee type projecten: 1 kop/staart project met veel structuur en de rest is open en conceptueel). Ze denkt dat mijn kop staart project te veel aandacht opslokt waardoor ik in de conceptuele projecten niet concreet word. Terwijl ik zelf steeds meer begin te denken dat conceptuele open opdrachten me gewoon niet liggen. Als alle mogelijkheden en stappen open liggen zie ik zoveel opties en stappen. Ik heb dan een enorme zet richting actieplan nodig anders loop ik helemaal vast. Ik vind ze ook niet leuk. Saai en kan me er moeilijk toe zetten. Als ik eenmaal wel in concretere fase ben beland, vliegt het in no time en komen er vrij soepel mooie verbanden en ideeen. Maar daarvoor ben ik traag en voel ik me slecht over mezelf. Ik heb nu twee dingen in fase 1 zitten, niet fijn.
maandag 10 januari 2022 om 23:18
Haha grappig, heel herkenbaar weer!
Het meest concrete voorbeeld is bij mij het aanleren van een nieuw bordspel.
Meestal gaat dat zo:
We hebben hier een bord met vier vakken erin en die zijn onderverdeeld in kleine vakjes en je moet zus en zo doen en dit zijn de regels blablabla.
Terwijl ik dan alleen maar zit van: wat is het doel??? Vertel me het doel eerst!!!
maandag 10 januari 2022 om 23:19
Ik ben ook erg slecht in werk-zonder-deadline.
Met een deadline en de nodige stress word ik enorm productief en kritisch en duik ik erin en komt er goed werk uit.
Zonder stress, enthousiastme of deadlines ‘komt het ooit wel’ .
Gelukkig bestaat mijn werk voor 80% van de tijd uit direct met mensen werken. En in dat contact kan ik bijna niet rustig aan doen, de afspraken volgen elkaar op, en in die tijd moet ik presteren.
Dat levert me vantevoren een hoop stress op, maar op het moment zelf geeft het me extra focus en adrenaline. Spreek je me op of net na mijn werk, dan heb ik de leukste baan ter wereld.
Spreek je me de avond tevoren, terwijl ik -laatste moment- zit voor te bereiden, dan vind ik mijn werk vreselijk, stressssss en deadline en wil ik postbode worden zonder eindverantwoordelijkheid en zonder op de vingers gekeken te worden.
Kan je in jouw werk regelmatig afspraken inplannen? Afspraken werken hier als deadlines.
Al zijn het maar afspraken met collega’s om elkaar even bij te praten over project xxx, of het plan rondom y. Dan moet je weer even.
Gezien je het niet ziet zitten van baan te wisselen.
(Snap ik, gezien je redenen)
Met een deadline en de nodige stress word ik enorm productief en kritisch en duik ik erin en komt er goed werk uit.
Zonder stress, enthousiastme of deadlines ‘komt het ooit wel’ .
Gelukkig bestaat mijn werk voor 80% van de tijd uit direct met mensen werken. En in dat contact kan ik bijna niet rustig aan doen, de afspraken volgen elkaar op, en in die tijd moet ik presteren.
Dat levert me vantevoren een hoop stress op, maar op het moment zelf geeft het me extra focus en adrenaline. Spreek je me op of net na mijn werk, dan heb ik de leukste baan ter wereld.
Spreek je me de avond tevoren, terwijl ik -laatste moment- zit voor te bereiden, dan vind ik mijn werk vreselijk, stressssss en deadline en wil ik postbode worden zonder eindverantwoordelijkheid en zonder op de vingers gekeken te worden.
Kan je in jouw werk regelmatig afspraken inplannen? Afspraken werken hier als deadlines.
Al zijn het maar afspraken met collega’s om elkaar even bij te praten over project xxx, of het plan rondom y. Dan moet je weer even.
Gezien je het niet ziet zitten van baan te wisselen.
(Snap ik, gezien je redenen)
maandag 10 januari 2022 om 23:21
Je stelt ook alle regels ter discussie vast. En dan slechts voor jezelf om te snappen waarom ze er zijn en welk nut ze hebben en hoe je het kunt omzeilen en... En en en....Zanahoria schreef: ↑10-01-2022 23:18Haha grappig, heel herkenbaar weer!
Het meest concrete voorbeeld is bij mij het aanleren van een nieuw bordspel.
Meestal gaat dat zo:
We hebben hier een bord met vier vakken erin en die zijn onderverdeeld in kleine vakjes en je moet zus en zo doen en dit zijn de regels blablabla.
Terwijl ik dan alleen maar zit van: wat is het doel??? Vertel me het doel eerst!!!
maandag 10 januari 2022 om 23:24
OMG Ja!!!!Zanahoria schreef: ↑10-01-2022 23:18Haha grappig, heel herkenbaar weer!
Het meest concrete voorbeeld is bij mij het aanleren van een nieuw bordspel.
Meestal gaat dat zo:
We hebben hier een bord met vier vakken erin en die zijn onderverdeeld in kleine vakjes en je moet zus en zo doen en dit zijn de regels blablabla.
Terwijl ik dan alleen maar zit van: wat is het doel??? Vertel me het doel eerst!!!
Maar ook bij mensen aan de deur die dan beginnen met ‘hallo mevrouw, wij zijn hier van de *organisatie* en we komen vandaag de wijk langs, heeft u wel eens gehoord van de…’ ‘Wat wil je, hoe wil je het, en waarom al dat eromheen? Wat is je doel? Daarna mag je alle mini facts oplepelen.’
maandag 10 januari 2022 om 23:27
Lijkt me vrij logisch om met het doel te beginnen: Wie het meeste punten/huisjes/kaarten , het eerste X heeft wint. En dat doe je door .....Zanahoria schreef: ↑10-01-2022 23:18Haha grappig, heel herkenbaar weer!
Het meest concrete voorbeeld is bij mij het aanleren van een nieuw bordspel.
Meestal gaat dat zo:
We hebben hier een bord met vier vakken erin en die zijn onderverdeeld in kleine vakjes en je moet zus en zo doen en dit zijn de regels blablabla.
Terwijl ik dan alleen maar zit van: wat is het doel??? Vertel me het doel eerst!!!
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 11 januari 2022 om 07:40
Dit is altijd leuk bij problemen oplossen. Wat het ik veel discussies gehad met collega’s die mij niet snapte. Inmiddels weten mijn collega’s en ik waarom en maken we er nu gebruik van elkaar. Ik had dit met 1 collega heel erg en wij hebben dit in een team sessie uitgesproken naar elkaar. We moesten lijstje maken welke collega je het minst snapte. Mijn collega en ik hadden elkaar allebei op de laatste plaats staan. We zijn toen samen met de cursusleider het gaan uitgezocht waarom dit was. Doordat we dit nu weten kunnen we veel beter communiceren en maken we gebruik van elkaar ipv dat we elkaar in de weg zitten.
dinsdag 11 januari 2022 om 09:07
Ik vind het heel interessant om iedereens verhaal te lezen, ik zou bijna denken daar kunnen we iets mee als we onze krachten verenigen en juiste onze sterke kanten benutten 
Ik sta dus net op het punt van baan te wisselen en dat maakt me toch zenuwachtig. Mijn huidige rol heb ik volledig zelf mogen invullen en dat paste erg bij mijn drang naar uitdaging en nieuwe dingen doen. Maar nu na 3 jaar dat ik de kaders heb ingevuld en het kunstje beheer, kom ik niet meer vooruit. Ik zou willen dat ik het feit om in hele korte tijd productief te zijn kon benutten of van genieten, maar ik heb desondanks toch het gevoel van verplichting de hele dag met werk bezig te zijn, dus dan zit ik achter mijn computer af te dwalen, terwijl mijn werkgever echt gericht is op output en niet op werktijd. Ik ga nu dus naar een functie waar de kaders meer vastliggen, ik vind het erg spannend om te zien hoe ik daarin pas. Het is in principe een tijdelijke functie voor een jaar, en op een of andere manier geeft me dat wat rust. Ook het opzeggen van mijn huidige baan gaf me opeens een soort mentale ruimte, een soort reminder dat ik in principe altijd kan stoppen en vanaf 0 ergens kan beginnen. Maar zoals boven ook geschreven, niet heel realistisch om dat steeds te blijven doen. Zeker omdat ik het liefst van sector naar sector zou hoppen om uitgedaagd te blijven.
Ik kan me ook goed voorstellen dat een baan in de zorg/onderwijs mensen zoals ons goed ligt zoals iemand hierboven schreef. Maar de praktische aspecten, zoals onregelmatigheid, of opeens echt kneiterhard werken voor een stuk minder salaris schrikken me daarin wel af. Ik voel nu in ieder geval de ruimte om in dit jaar naast mijn nieuwe baan nieuwe opties te onderzoeken, wie weet wat dat weer brengt.
Ik sta dus net op het punt van baan te wisselen en dat maakt me toch zenuwachtig. Mijn huidige rol heb ik volledig zelf mogen invullen en dat paste erg bij mijn drang naar uitdaging en nieuwe dingen doen. Maar nu na 3 jaar dat ik de kaders heb ingevuld en het kunstje beheer, kom ik niet meer vooruit. Ik zou willen dat ik het feit om in hele korte tijd productief te zijn kon benutten of van genieten, maar ik heb desondanks toch het gevoel van verplichting de hele dag met werk bezig te zijn, dus dan zit ik achter mijn computer af te dwalen, terwijl mijn werkgever echt gericht is op output en niet op werktijd. Ik ga nu dus naar een functie waar de kaders meer vastliggen, ik vind het erg spannend om te zien hoe ik daarin pas. Het is in principe een tijdelijke functie voor een jaar, en op een of andere manier geeft me dat wat rust. Ook het opzeggen van mijn huidige baan gaf me opeens een soort mentale ruimte, een soort reminder dat ik in principe altijd kan stoppen en vanaf 0 ergens kan beginnen. Maar zoals boven ook geschreven, niet heel realistisch om dat steeds te blijven doen. Zeker omdat ik het liefst van sector naar sector zou hoppen om uitgedaagd te blijven.
Ik kan me ook goed voorstellen dat een baan in de zorg/onderwijs mensen zoals ons goed ligt zoals iemand hierboven schreef. Maar de praktische aspecten, zoals onregelmatigheid, of opeens echt kneiterhard werken voor een stuk minder salaris schrikken me daarin wel af. Ik voel nu in ieder geval de ruimte om in dit jaar naast mijn nieuwe baan nieuwe opties te onderzoeken, wie weet wat dat weer brengt.
dinsdag 11 januari 2022 om 09:32
Ik zat jaren geleden ook in een bore-out. Eerder nooit van gehoord, maar ineens vielen stukjes op hun plaats.
Uitdaging zoeken, maar hoe en waar?
De volgende dag liep ik in mijn pauze naar een cursuscentrum, heb een afspraak gemaakt voor een niveaubepalingstoets en mocht instromen op de DELF B2 cursus Franse taal. Best leuk, ik was al twintig jaar van de Havo af.
Na een paar maanden besloot ik dat ik óók voor het Franse staatsexamen wilde gaan. Anderhalf jaar later zat ik dus mijn examens te maken op de Franse ambassade. Samen met een cursusgenoot. Beiden geslaagd, heerlijk.
Dit studeren zónder certificaatdruk van het werk was echt fijn. Er hóefde niets, maar je werd wel van alle kanten gestimuleerd.
Uitdaging zoeken, maar hoe en waar?
De volgende dag liep ik in mijn pauze naar een cursuscentrum, heb een afspraak gemaakt voor een niveaubepalingstoets en mocht instromen op de DELF B2 cursus Franse taal. Best leuk, ik was al twintig jaar van de Havo af.
Na een paar maanden besloot ik dat ik óók voor het Franse staatsexamen wilde gaan. Anderhalf jaar later zat ik dus mijn examens te maken op de Franse ambassade. Samen met een cursusgenoot. Beiden geslaagd, heerlijk.
Dit studeren zónder certificaatdruk van het werk was echt fijn. Er hóefde niets, maar je werd wel van alle kanten gestimuleerd.
Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"
dinsdag 11 januari 2022 om 12:25
Dit is zo herkenbaar! En ik denk als eerste: "Laten we gewoon meteen beginnen en dan naarmate we spelen wordt alles wel duidelijk." Ik haak af als we eerst moeten beginnen met wat jij ook schrijft; eerst uitleg en regels en uitzonderingen en blablabla. Dan ben je me al kwijt.Zanahoria schreef: ↑10-01-2022 23:18Haha grappig, heel herkenbaar weer!
Het meest concrete voorbeeld is bij mij het aanleren van een nieuw bordspel.
Meestal gaat dat zo:
We hebben hier een bord met vier vakken erin en die zijn onderverdeeld in kleine vakjes en je moet zus en zo doen en dit zijn de regels blablabla.
Terwijl ik dan alleen maar zit van: wat is het doel??? Vertel me het doel eerst!!!
Zelfde met planningen maken: ik geef globale data en verder input. Want de ervaring leert dat een planning toch altijd anders loopt. Dan wil ik niet vastzitten aan: "Ja, maar volgens de planning... "
Vergaderingen of lange mails met pas helemaal achteraan/ onderaan wat precies moet gebeuren, of is voorgevallen trek ik ook erg slecht. Ik kom liever meteen to the point. Vertel me wat je me moet vertellen. Een inleiding enz heb ik niet zo nodig.
dinsdag 11 januari 2022 om 12:26
Dit neem ik mee, dit zou ook wel een aanpak voor mij kunnen zijn!Snoesje666 schreef: ↑11-01-2022 09:32Ik zat jaren geleden ook in een bore-out. Eerder nooit van gehoord, maar ineens vielen stukjes op hun plaats.
Uitdaging zoeken, maar hoe en waar?
De volgende dag liep ik in mijn pauze naar een cursuscentrum, heb een afspraak gemaakt voor een niveaubepalingstoets en mocht instromen op de DELF B2 cursus Franse taal. Best leuk, ik was al twintig jaar van de Havo af.
Na een paar maanden besloot ik dat ik óók voor het Franse staatsexamen wilde gaan. Anderhalf jaar later zat ik dus mijn examens te maken op de Franse ambassade. Samen met een cursusgenoot. Beiden geslaagd, heerlijk.
Dit studeren zónder certificaatdruk van het werk was echt fijn. Er hóefde niets, maar je werd wel van alle kanten gestimuleerd.
dinsdag 11 januari 2022 om 12:32
Zou dit boek iets zijn? Ik denk erover om het te bestellen.
https://www.bol.com/nl/nl/f/omringd-doo ... 091788640/
Ik heb ooit zo'n teamdag gehad waarbij we keken naar verschillende 'kleuren' mensen. Werken met blauwe collega's bijvoorbeeld, is een gruwel voor mij als rood type.
Hoe denken jullie hierover?
https://www.bol.com/nl/nl/f/omringd-doo ... 091788640/
Ik heb ooit zo'n teamdag gehad waarbij we keken naar verschillende 'kleuren' mensen. Werken met blauwe collega's bijvoorbeeld, is een gruwel voor mij als rood type.
Hoe denken jullie hierover?
