Werk & Studie alle pijlers

Imposters syndrome icm bore out

09-01-2022 09:29 160 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik werk nu een jaar of 3 in dezelfde functie. Ging in het begin enthousiast van start, maar naar verloop van tijd ben ik steeds meer werk ontwijkend gedrag gaan vertonen. Thuiswerken heeft dat niet beter gemaakt. Ik zit al sinds de eerste lockdown thuis en ben sindsdien hooguit 6 keer op kantoor geweest. Waar het ook uitgestorven is.
Ik denk dat ik hooguit 25% van de werktijd iets nuttigs doe en de rest van de tijd voornamelijk een beetje zit te dromen. Regelmatig heb ik ook het gevoel dat ik deze baan eigenlijk helemaal niet kan en me een bedrieger voel. Gek genoeg krijg ik wel complimenten van hogerop dat ze me zo gegroeid vinden in de baan enz.
Vaak heb ik na een tijd lanterfanten zoiets van oei dit en dat moet nog worden gedaan en dan doe ik dat snel even of regel het snel even.
Overigens gaat mijn hele werkende en studerende leven al zo. Al op de basisschool zat ik alleen maar te dromen, maar goed ik was geen vervelend kind en mijn resultaten waren best oke (havo/vwo advies) dus niemand die zich er druk over maakte.
Maar ik begin mezelf eigenlijk wel knap beu te raken. Zit soms naar andere functies elders te kijken, alleen weet ik van mijzelf dat ik daar toch na 1 of 2 jaar weer tegen hetzelfde aan ga lopen. En qua combi werk/privé is mijn huidige baan wel erg lekker. En het salaris eigenlijk ook wel.. En er valt echt wel wat te maken van deze baan, maar ergens mis ik een stukje eigen initiatief ofzo.
Enige baan waar ik dit niet bij had was een baan waar om 11u iets bepaalds af moest en om 15u ook iets bepaalds af moest en pas daarna was er sprake van wat vrij in te vullen tijd.

Wie herkent dit en hoe ga jij hiermee om?

Ps aub niet quoten
Alle reacties Link kopieren
plekk schreef:
09-01-2022 13:47
Lijkt mij eigenlijk best ideaal, mits je geen grote carrièreplannen hebt. Als ik naar mezelf, mijn collega's en het gros van mijn vrienden kijk: de werkdruk is hoog en er wordt veel overgewerkt. Ik ben ook een dromer en snel afgeleid, ik heb ADHD, maar ik krijg daardoor mijn werk vaak niet af en werk dus standaard in de avonden en weekenden door. Dus als je met zo weinig gefocust zijn toch je werk af krijgt, lijkt me stiekem best relaxed :P Al snap ik dat het ook fijn is om een baan te hebben waar je meer wordt uitgedaagd hoor.
Af en toe verlang ik weleens terug naar mijn kantoorbaan die ik op mijn sloffen deed (want niet-relaxed kan ook heftig en hel zijn), maar dan bedenk ik me altijd, heel actief, waarom ik toen ooit ook al weer weggegaan ben(want in feite was het echt een hele leuke baan op een fantastische werkplek).
Alle reacties Link kopieren
Misschien moet je op zoek naar een functie waarin je werkt aan duidelijk afgebakende kop-staartopdrachten en/of gestructureerde projecten met duidelijke te behalen doelen binnen een periode X. En dat ook duidelijk maken bij sollicitaties dat je gedijt bij structuur, deadlines, duidelijke opdrachten, etc. En niet zo goed past bij vrij in te vullen werk zonder externe druk.
Alle reacties Link kopieren
Knuddestudder schreef:
09-01-2022 14:07
Misschien moet je op zoek naar een functie waarin je werkt aan duidelijk afgebakende kop-staartopdrachten en/of gestructureerde projecten met duidelijke te behalen doelen binnen een periode X. En dat ook duidelijk maken bij sollicitaties dat je gedijt bij structuur, deadlines, duidelijke opdrachten, etc. En niet zo goed past bij vrij in te vullen werk zonder externe druk.
Hoi TO,

Je verhaal is één en al herkenbaarheid (heb trouwens ook ADD en groot gebrek aan focus als een taak geen duidelijke kop en staart heeft). Ik ben er echt klaar mee om mezelf steeds zo teleur te stellen (elke dag weer schop onder m'n kont, en wat ervan terecht komt....) dus ik ben met dit advies van Knuddestudder bezig. Eigenlijk zou ik ook iets heel anders willen doen, iets heel concreets, maar ik ben er nog niet achter wat.
Geen tips dus helaas, maar misschien helpt de herkenning je ook ergens. Ik denk dat hier niet snel open over gepraat wordt, maar je bent zeker niet de enige.
Alle reacties Link kopieren
Ik kom alleen tot iets met een wurgende druk erachter. Ik zit echt prima op mijn plek in het onderwijs. Als er al eens iets is wat kan blijven liggen tot na de middag (een mail o.i.d.) dan komt er vanaf het moment dat die taak zich voordoet en ‘na de middag’ er nog 101 andere dingen tussendoor.

Mijn ervaring: als je intensief werkt met mensen zoals in de zorg of onderwijs, dan heb ik voldoende constante input met druk erachter dat ik ‘op stoom’ blijf.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Heel erg herkenbaar, ik ben een paar maanden geleden begonnen met een nieuwe baan omdat ik een bore-out had op mijn vorige werk. Dan kon ik nog zoveel taken op mijn lijst hebben maar kon ik me er niet toe zetten het werk te doen.

Maar helaas merk ik dat ik met mijn nieuwe baan ook weer in die modus ga als er even niet zo veel te doen is en dan twijfel ik weer aan mezelf dat ik het misschien niet aan kan. Dus behalve als je echt iets totaal anders gaat doen dan zal een nieuwe baan misschien niet zoveel uit maken.

Ik denk dat ik gewoon niet zo geschikt ben voor thuis werken. Ik mis een beetje de reuring en het makkelijker naar iemands bureau lopen om iets te vragen en vooral ook het meer informele contact. Wat wel helpt is dat ik vaker gewoon iemand op bel om iets te vragen dan alles per mail of Teams doen. Thuiswerken is gewoon een beetje saai en eendimensionaal.

Dat niet zo goed concentreren en dromerig zijn herken ik ook heel erg, het lijkt soms wel een wonder dat ik ooit een studie heb afgerond als ik denk aan hoe weinig tijd ik echt geconcentreerd aan het studeren was.
Alle reacties Link kopieren
plekk schreef:
09-01-2022 13:50
Oh en dat hele thuiswerken: ik kan het ook niet. Ik kon niet thuis studeren als student, dus thuiswerken heb ik al heel snel opgegeven. Gelukkig mocht ik na de eerste lockdown toch gewoon op locatie komen werken, thuis ben ik slechts 50% van de werktijd echt productief aan het werk, dus dat betekent veel te veel werk dat aan het eind van de dag niet klaar is en dat was echt slopend.

Op kantoor is het nu niet per se beter, want er is geen hond, maar het werkt voor mij wel om in een werkomgeving te zijn. Ik denk dat zelfs de meest productieve mensen last hebben van dat thuiswerken.

Niet eens. Ik verafschuw de grote kantoortuin met kletsende, bellende, voorbij/achter mij langs lopende mensen, deuren die dichtklappen, de hoge temperatuur (en dus benauwd) en ramen die niet op een kier mogen voor wat frisse lucht.
Ook hoef ik niet te wachten bij het koffie-apparaat of het toilet.

Ik ben productiever als ik thuis werk, begin soms al heel vroeg (op een tijd dat het kantoor nog niet open is) en ga lekker een stuk wandelen tijdens mijn lunchpauze, waarna ik weer fris en fruitig verder kan.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
Alle reacties Link kopieren
RosieQ schreef:
09-01-2022 17:20
Heel erg herkenbaar, ik ben een paar maanden geleden begonnen met een nieuwe baan omdat ik een bore-out had op mijn vorige werk. Dan kon ik nog zoveel taken op mijn lijst hebben maar kon ik me er niet toe zetten het werk te doen.

Maar helaas merk ik dat ik met mijn nieuwe baan ook weer in die modus ga als er even niet zo veel te doen is en dan twijfel ik weer aan mezelf dat ik het misschien niet aan kan. Dus behalve als je echt iets totaal anders gaat doen dan zal een nieuwe baan misschien niet zoveel uit maken.

Ik denk dat ik gewoon niet zo geschikt ben voor thuis werken. Ik mis een beetje de reuring en het makkelijker naar iemands bureau lopen om iets te vragen en vooral ook het meer informele contact. Wat wel helpt is dat ik vaker gewoon iemand op bel om iets te vragen dan alles per mail of Teams doen. Thuiswerken is gewoon een beetje saai en eendimensionaal.

Dat niet zo goed concentreren en dromerig zijn herken ik ook heel erg, het lijkt soms wel een wonder dat ik ooit een studie heb afgerond als ik denk aan hoe weinig tijd ik echt geconcentreerd aan het studeren was.
Ben jij mij? 😅

Door het thuiswerken ben ik er achter dat mijn werk inhoudlijk gewoon echt saai is. Sommige dingen zijn wel echt leuk, zoals een stagiair of een nieuwe medewerker of bepaalde taken met tijdsdruk of controleren van het wetk van een ander. 😁 Maar de rest... neuh.

Bij mij is na drie jaar een kantelpunt. In jaar één leer ik het, in jaar twee verbeter ik mijzelf en in jaar drie doe ik het... en dan wordt het saai, want het is dan alweer het vierde jaar. 🙈
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
Alle reacties Link kopieren
Dat was in mijn oude werk wel zo, ik heb er in vier jaar veel geleerd maar op een gegeven moment zat ik me echt te vervelen ja. En niemand die het door leek te hebben dat ik op een gegeven moment echt nauwelijks meer iets deed. Er speelden ook nog wel andere dingen mee (mijn baas was bijvoorbeeld nogal een pestkop) dus ik ben wel echt blij dat ik daar weg ben. Mijn nieuwe baan is heel erg specialistisch en gaat veel meer de diepte in, dus ik denk wel dat het interessanter is, ik moet gewoon proberen die thuis-inwerkperiode weten door te komen…
Alle reacties Link kopieren
Hai Loco,
Misschien lees ik het niet goed, maar heb je wel eens naar hoogbegaafdheid of multipotentialite (TED Talk Emilie Wapnick) gegoogled? Gezien je dingen snel oppakt, nergens veel moeite voor hoeft te doen en snel weer uitgekeken bent. Ik weet dat veel mensen het overdreven termen vinden, maar misschien helpt om een oplossingsrichting te vinden. Want dit klinkt alsof je hier niet lang gelukkig blijft.

Verder eens met anderen dat in het vervolg werk met meerdere opdrachten/als consultant werken misschien wel wat zou kunnen zijn?
Alle reacties Link kopieren
Oh, ik herken zo veel van wat je zegt. Hele jeugd met 2 vingers in de neus, maar studeren was niks voor mij want ik had voor geen enkel vakgebied genoeg passie om moeite te doen. Nu doe ik werk onder mijn denkniveau en raak ik binnen 1 jaar uitgekeken en verveeld, probeer ik weg te komen met zo min mogelijk doen terwijl ik me daar tegelijkertijd schuldig over voel. Ik heb me eigenlijk erbij neergelegd dat ik dit "uit moet zitten" tot mijn partner en ik kinderen krijgen en ik me daar op kan focussen, want werk op hoger niveau kan ik niet vinden met mijn huidige kwalificaties, en ik wil absoluut niet jaren bezig zijn met een studie terwijl ik ook geld zou kunnen verdienen.
Alle reacties Link kopieren
Heeeeel herkenbaar dit, en ook wat anderen hier schrijven.

Het is voor mij de reden geweest om in de zorg te gaan werken, ook zoals Lemoos het al schrijft: de hele dag afspraken en met mensen bezig zijn, dan kan ik niet achterover gaan hangen.
Nadeel: een gevoel van uitputting dat ik nooit eerder heb ervaren.

Maar ik heb nu nooit meer last van bore out en imposter syndroom, terwijl ik dat eerder in elke functie wel heel erg had. Grappige is dat ik nu qua niveau eigenlijk wat lager werk (ik heb een master in AI).

Projecten zou je ook naar kunnen kijken, heb ik eerder ook naar gekeken. Maar mijn persoonlijke ervaring is dat ik ook in projecten te weinig doe (en zoveel mogelijk last last minute) en dan zit ik dus alsnog heel erg mezelf in de weg.

Oja! en ik ben ook recent gediagnosticeerd met ADHD, dus ook dat is heel herkenbaar ;-)
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dit ook. Ongeveer alles. Lastig. En idd ik leer ook erg makkelijk en zie snel verbanden. Vroeger ben ik overal dromend doorheen gekomen, met af en toe wat last minute paniek. Te simpel werk (gedaan), zorgt voor structuur (fijn!), maar verveling. Vage opdrachten (die men vaak aan analytisch koppelt), voor een stuurloos gevoel en gebrek aan focus. Ik hou ook van duidelijke kop en straat opdrachten.

Thuiswerken helpt inderdaad niet. Na bijna 2 jaar non stop thuis lijkt mijn focus volledig kwijt. Ik herken dus alles en haha weet ook niet hoe je dit oplost. Ik ben ook altijd onrustig met werk.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb dit ook. Heb me echt door m’n opleidingen moeten knokken want na 2 jaar ben ik er wel weer klaar mee. Ik moet dan ergens anders induiken of andere verantwoordelijkheden krijgen om het interessant te houden. Ik ben ook een intrapreneur en sta graag centraal in een organisatie, als een bedrijf wil dat ik op m’n eigen postzegel blijf werken, dan hebben ze geen goeie aan me. Ik ga binnenkort starten bij een bedrijf wat heel hard groeit en die graag ziet dat mensen elke paar jaar van rol/functie wisselen, dus ik hoop dat ik me daar de komende jaren kan vermaken.
Alle reacties Link kopieren
Heel erg herkenbaar. Elke keer na 2 jaar raak ik uitgekeken, terwijl er wel genoeg werk is. Dan ga ik alles uitstellen en wat ik op het laatste moment doe is goed genoeg om complimenten over te krijgen. Terwijl ik het veel sneller of grondiger of mooier had kunnen maken. Met thuiswerken is het helemaal erg en dan baal ik dat ik niet gewoon 2 uur ben gaan wandelen in plaats van achter mijn computer niks doen.

Er worden wel tips gegeven om een baan te zoeken met constante werkdruk, kop-en-staart-opdrachten. Daar ga ik eens over nadenken, willen jullie meedenken?

Op dit moment sta ik qua carrièrestap grof gezegd tussen de keuze
- management (lijkt me leuk om mensen te coachen)
- IT/data (uitdagende puzzel-achtige opdrachten)
- consultant (inhoudelijk interessant)

Zouden jullie iemand met dit probleem één van die richtingen meer of minder aanraden? Of is dit te vaag :D
Alle reacties Link kopieren
Voor mij ook ontzettend herkenbaar. Ik had hiervoor altijd heel inhoudelijk werk, maar na een half jaar tot een jaar ben ik uitgekeken op het onderwerp. Nu heb ik daarom een functie waarin ik op uiteenlopende projecten advies mag geven, maar omdat er nergens echt druk achter zit, ga ik niet 'aan'. Ik functioneer het beste in enige chaos, omdat ik dan heel snel kan schakelen en ik echt uitgedaagd word. Thuiswerken helpt daar niet bij. Ik werk hier nog geen jaar, maar verveel me. Heb al meerdere keren aangegeven dat ik te weinig te doen heb, maar mijn leidinggevende zegt verder niks voor me te hebben. Ik blijf het nog wel even proberen, want ik wil niet opgeven, misschien wordt het nog wel leuk..

Intussen zit ik met een schuldgevoel, omdat ik inderdaad de helft van de dag niks zit te doen, of me bezighoud met andere dingen (ik studeer hiernaast nog een taal). En herken inderdaad ook constant de angst om door de mand te vallen. Maar ze zijn eigenlijk best tevreden.

Studeren ging altijd heel makkelijk. Ik heb 3 universitaire masters en ook een functie op universitair niveau. Ik heb niet het idee dat ik heel veel intelligenter ben dan mijn collega's, die zijn erg slim. Maar ik denk wel dat ik gewoon wat anders in elkaar steek. Ik kan er de vinger niet op leggen.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook.

Ik heb geaccepteerd dat dit ook gewoon bij mij hoort. Ik wil geen repeterende/lijnactiviteiten taken. Ik werk projectmatig en wil elke keer nieuwe dingen doen. Als ik geen deadline heb dan vind ik het moeilijk om mezelf te motiveren. Ik snap dingen over het algemeen snel en ben vaak ongeduldig met andere mensen die het niet snappen.

Het afgelopen half jaar heb ik meer op twitter gezeten en op youtube dan gewerkt en als mijn werkdag dan voorbij was baalde ik weer omdat ik niet al het werk dat ik de komende maand zou moeten doen al af had, en ik ook niets iets beters en leukers met mijn tijd heb gedaan. De laatste maand lukte dat gewoon iets leuks gaan doen weer beter, maar dat was ook omdat ik wist dat ik volgende week begin met een nieuwe baan......

Mijn antwoord is dus, regelmatig een neiuwe baan, die op projectbasis werkt en dan maar zien hoe lang ik het volhoud. Gelukkig kun je tegenwoordig in organisatie vaak al een keer wat anders doen en dan stap je dan weer door naar nog wat anders en dan bouw je al met al een prima c.v. op.

Als mijn kinderen straks wat groter zijn wil ik misschien ook wel weer als consultant gaan werken, dan heb je automatisch meer afwisseling, maar je hebt ook minder invloed op je werk, dus is het lastiger om altijd goed flexibel te zijn.
Alle reacties Link kopieren
ZoeyMaar schreef:
10-01-2022 08:49
Heel erg herkenbaar. Elke keer na 2 jaar raak ik uitgekeken, terwijl er wel genoeg werk is. Dan ga ik alles uitstellen en wat ik op het laatste moment doe is goed genoeg om complimenten over te krijgen. Terwijl ik het veel sneller of grondiger of mooier had kunnen maken. Met thuiswerken is het helemaal erg en dan baal ik dat ik niet gewoon 2 uur ben gaan wandelen in plaats van achter mijn computer niks doen.

Er worden wel tips gegeven om een baan te zoeken met constante werkdruk, kop-en-staart-opdrachten. Daar ga ik eens over nadenken, willen jullie meedenken?

Op dit moment sta ik qua carrièrestap grof gezegd tussen de keuze
- management (lijkt me leuk om mensen te coachen)
- IT/data (uitdagende puzzel-achtige opdrachten)
- consultant (inhoudelijk interessant)

Zouden jullie iemand met dit probleem één van die richtingen meer of minder aanraden? Of is dit te vaag :D
Ik heb alledrie in meer of mindere mate gedaan, consultancy overigens alleen maar intern.

Management was ik vrij snel op uitgekeken, thans het menselijke aspect. Dan had ik bijv. een junior begeleid, kon hij zelfstandig werken, had ik het mentaal afgevinkt, had ik geen zin het nog eens te doen. Ik vond het best veel ‘same shit, different day’. Ik vond het ook vervelend m’n werk moeten doen binnen de karige marges van het beleid (bijv. moeilijk doen over salarisverhogingen, geen opleidingsbudget), terwijl ik tegelijkertijd dat beleid moest steunen als manager. Dan help je mensen ontwikkelen, raken ze gefrustreerd omdat ze geen promotie mogen maken om financiële redenen, gaan ze weg… Dan is het niet alleen saai, maar ook nog contraproductief.

IT/data werkte wel vrij goed voor me, mits ik maar elke zoveel tijd een ander(e) afdeling/project kon ondersteunen, anders wordt het wel weer snel saai. Ik had bij m’n huidige werkgever ook na een paar jaar wel alle levels uitgespeeld. Voordeel is wel dat je vaak in sprints werkt, dat geeft een stok achter de deur om je werk te doen, omdat je dat moet verantwoorden aan de rest van je team.

Consultancy werkt voor mij het beste tot op heden, was ook belangrijk onderdeel van m’n vorige rol, weliswaar op dat IT/data gebied. Omdat ik snel verveeld ben kan ik niet goed specialiseren, waardoor ik niet met inhoudelijk briljante oplossingen ga komen. Maar ik weet van veel dingen wel een beetje en kan goed communiceren en structuren. Ik kan goed de belangen in kaart brengen, juiste mensen aanhaken bij projecten en grote lijnen in de gaten houden. De projecten zijn afwisselend genoeg, en ik hoop, door in aanraking te komen met zoveel mensen/bedrijfsonderdelen, ook weer makkelijker door te kunnen groeien naar wat anders, mocht ik toch weer verveeld raken. Ik hou er nl. niet van om van werkgever/organisatie te wisselen, dus regulier consultancy werk is niks voor mij, ik hoop echt door te kunnen groeien bij een werkgever.
Alle reacties Link kopieren
@amby, wat fijn dat je dit deelt, hier heb ik echt veel aan. Management leek me al wat saaier, dat wordt bevestigd.

Herkenbaar dat je nergens heel erg specialistisch in wordt omdat je je snel verveelt. Ik had er nooit over gedacht dat het ook betekent dat je waarschijnlijk niet met inhoudelijk briljante ideeën komt, heel logisch eigenlijk. Ik kan die dingen die jij noemt ook beter, meer op de grote lijnen en structuur aanbrengen.

Ik zit nu in een projectmatige/adviseursrol, maar er zijn geen strakke deadlines waardoor ik me ga vervelen. Het idee om in sprints te werken en aan je team te vertellen wat je hebt gedaan trekt me heel erg. Ik ga kijken of ik richting IT verder kan. In elk geval een paar jaar, tot ik dat heb uitgespeeld zoals jij het zegt.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het ook.
Bij mij blijkt het hoogbegaafdheid te zijn. Als ik het systeem snap, vind ik het niet meer interessant. Als ik het trucje kan, ga ik kijken hoe weinig ik nog maar hoef te doen tot het absolute minimum, om er voor mezelf een beetje uitdaging in te houden. Nieuwe dingen vind ik heel leuk, tot blijkt dat het helemaal niet zo diep gaat als ik leuk zou vinden. Inmiddels meerdere carrières gehad, waar ik van niets wist tot waar ik het binnen een paar jaar kon zodanig dat ik het anderen ging uitleggen. Inmiddels voor mezelf begonnen. Dat houd me voldoende bezig om het leuk te houden. Doordat ik weet dat ik hoogbegaafd ben, vallen er zoveel puzzelstukjes op zijn plek en word de hele wereld nu opeens volkomen logisch. Succes met je zoektocht!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Ook hier de herkenning, altijd ook al sterke ADD vermoedens gehad. Hoogbegaafdheid nooit in verdiept. School en studies zijn me mega makkelijk af gegaan. Doorzetten kan ik wel, maar ik verlies gewoon op een snel tempo interesse. Zodra iets routinematig wordt of ik me comfortabel wordt, verdwijnt te drive. Ik ben al een keer opnieuw begonnen met studeren, hele rits bachelor en master opnieuw gedaan tegen instellingscollegegeld. Leek oprecht de juiste keuze, maar toen nog niet door dat ik de uitdaging net zo snel verlies bij iets wat ik oprecht interessant vind. Ik ben gespecialiseerd in een enorme niche, maar ik zie me hier niet nog jaren in blijven. Net een nieuwe baan aangenomen, maar stiekem ben ik vooral aan het dromen van nieuwe avonturen en aan het kijken naar bijscholing.
Consultancy of projectwerk zou dan weer niet bij mijn persoonlijkheid passen.
Lastig hoor!
Alle reacties Link kopieren
Grappig dat zoveel mensen toch hetzelfde ervaren. Alles klinkt zo herkenbaar.

Ik had afgelopen half jaar een tijdelijke baan die heerlijk was. Heel sociaal, strakke deadlines, nooit thuiswerken. Nu laten verleiden tot een oude functie ergens en na een week denk ik al: dit is het dus niet. ik ga zwemmen in de tijd, thuiswerken, beetje forummen tijdens werk ;-)
Heb dit weekend de knoop doorgehakt: ik ga hier weg.
dianaf schreef:
09-01-2022 17:26

Bij mij is na drie jaar een kantelpunt. In jaar één leer ik het, in jaar twee verbeter ik mijzelf en in jaar drie doe ik het... en dan wordt het saai, want het is dan alweer het vierde jaar. 🙈
Maar is het zo erg om na 3 jaar een andere baan te zoeken? Ik ken zoveel mensen die elke 3 jaar van baan wisselen. Een baan hoeft niet voor altijd he !
Alle reacties Link kopieren
Loco schreef:
09-01-2022 11:07
@perkele heel herkenbaar. Hoe ben jij dan nu tot het inzicht gekomen dat het bij jou adhd is en hoe ga je er mee om?
Mijn psycholoog wees mij er op. Ik ben toen erover gaan lezen en vooral ook hoe het zich anders uit bij vrouwen.
Ik heb veel structuur aangebracht. Uur wandelen voor ik ga werken, neem medicatie (ritalin) en wat ik ook erg fijn vind is binaural beats. Je hebt er afspeellijsten van op spotify en ik kan me erg goed concentreren wanneer ik dat op zet. Wellicht ook interessant om je in te verdiepen.
Alle reacties Link kopieren
amby schreef:
10-01-2022 09:55

Omdat ik snel verveeld ben kan ik niet goed specialiseren, waardoor ik niet met inhoudelijk briljante oplossingen ga komen. Maar ik weet van veel dingen wel een beetje en kan goed communiceren en structuren.
Zoveel herkenbaarheid hier. Ik heb daarom altijd van die duizendpoot functies gehad. Nu eindelijk de knoop doorgehakt dat ik me in een bepaald vakgebied wil specialiseren en nu moet ik me eraan houden ook! Mijn baas probeert me ook echt aan te moedigen dat ik een opleiding/training moet doen maar dan zit ik uren te Googelen en kan geen beslissIng maken want alles is interessant. Ik vind mezelf dan echt vermoeiend.

Overigens zie ik hier ook wel mensen die hoogbegaafd zijn maar dat heb ik voor mezelf echt wel uitgesloten. Ik vond VWO pittig, ik vond de universiteit pittig. Toen ik eenmaal een baan had vond ik het heel erg tegenvallen omdat het me verdacht makkelijk af ging.
Alle reacties Link kopieren
RosieQ schreef:
10-01-2022 11:24
Zoveel herkenbaarheid hier. Ik heb daarom altijd van die duizendpoot functies gehad. Nu eindelijk de knoop doorgehakt dat ik me in een bepaald vakgebied wil specialiseren en nu moet ik me eraan houden ook! Mijn baas probeert me ook echt aan te moedigen dat ik een opleiding/training moet doen maar dan zit ik uren te Googelen en kan geen beslissIng maken want alles is interessant. Ik vind mezelf dan echt vermoeiend.

Overigens zie ik hier ook wel mensen die hoogbegaafd zijn maar dat heb ik voor mezelf echt wel uitgesloten. Ik vond VWO pittig, ik vond de universiteit pittig. Toen ik eenmaal een baan had vond ik het heel erg tegenvallen omdat het me verdacht makkelijk af ging.
Als je nooit hebt geleerd om te leren, dan is het niveau echt pittig. Omdat je dan opeens stof tot je moet nemen, zonder een idee hebt hoe het moet. Omdat je voorheen met een beetje opletten het makkelijk bij kon benen. De meeste mensen waarbij hoogbegaafdheid niet is opgemerkt, lopen tegen het hebben van een 'lege toolbox' aan.
Ik zou eens wat gaan kijken op youtube van Tessa Kieboom en ook Tijl Koenderink.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren
Ik herken dit heel erg, heb dit in al mijn banen gehad. Bij mij was de oplossing voor mezelf beginnen. Dat gaf zoveel nieuwe energie, en het feit dat het allemaal op mij aankwam, en dat al mijn werk ook direct financieel zichtbaar was. Dat gaf een hele fijne impuls. Inmiddels ben ik 6 jaar verder en begint mijn vakgebied me een beetje te vervelen. Dus ik ben een studie ernaast begonnen in een totaal ander vakgebied. dat geeft weer nieuwe impuls aan mijn dagen.

Accepteer anders gewoon dat je snel uitgekeken raakt en switch wat vaker van baan. Of ga voor jezelf beginnen zodat je altijd meerdere dingen naast elkaar kunt hebben en vaker switcht van opdrachtgever. Dan blijven dingen langer 'nieuw'.
katkaatje wijzigde dit bericht op 10-01-2022 11:42
0.07% gewijzigd

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven