Werk & Studie
alle pijlers
Imposters syndrome icm bore out
zondag 9 januari 2022 om 09:29
Ik werk nu een jaar of 3 in dezelfde functie. Ging in het begin enthousiast van start, maar naar verloop van tijd ben ik steeds meer werk ontwijkend gedrag gaan vertonen. Thuiswerken heeft dat niet beter gemaakt. Ik zit al sinds de eerste lockdown thuis en ben sindsdien hooguit 6 keer op kantoor geweest. Waar het ook uitgestorven is.
Ik denk dat ik hooguit 25% van de werktijd iets nuttigs doe en de rest van de tijd voornamelijk een beetje zit te dromen. Regelmatig heb ik ook het gevoel dat ik deze baan eigenlijk helemaal niet kan en me een bedrieger voel. Gek genoeg krijg ik wel complimenten van hogerop dat ze me zo gegroeid vinden in de baan enz.
Vaak heb ik na een tijd lanterfanten zoiets van oei dit en dat moet nog worden gedaan en dan doe ik dat snel even of regel het snel even.
Overigens gaat mijn hele werkende en studerende leven al zo. Al op de basisschool zat ik alleen maar te dromen, maar goed ik was geen vervelend kind en mijn resultaten waren best oke (havo/vwo advies) dus niemand die zich er druk over maakte.
Maar ik begin mezelf eigenlijk wel knap beu te raken. Zit soms naar andere functies elders te kijken, alleen weet ik van mijzelf dat ik daar toch na 1 of 2 jaar weer tegen hetzelfde aan ga lopen. En qua combi werk/privé is mijn huidige baan wel erg lekker. En het salaris eigenlijk ook wel.. En er valt echt wel wat te maken van deze baan, maar ergens mis ik een stukje eigen initiatief ofzo.
Enige baan waar ik dit niet bij had was een baan waar om 11u iets bepaalds af moest en om 15u ook iets bepaalds af moest en pas daarna was er sprake van wat vrij in te vullen tijd.
Wie herkent dit en hoe ga jij hiermee om?
Ps aub niet quoten
Ik denk dat ik hooguit 25% van de werktijd iets nuttigs doe en de rest van de tijd voornamelijk een beetje zit te dromen. Regelmatig heb ik ook het gevoel dat ik deze baan eigenlijk helemaal niet kan en me een bedrieger voel. Gek genoeg krijg ik wel complimenten van hogerop dat ze me zo gegroeid vinden in de baan enz.
Vaak heb ik na een tijd lanterfanten zoiets van oei dit en dat moet nog worden gedaan en dan doe ik dat snel even of regel het snel even.
Overigens gaat mijn hele werkende en studerende leven al zo. Al op de basisschool zat ik alleen maar te dromen, maar goed ik was geen vervelend kind en mijn resultaten waren best oke (havo/vwo advies) dus niemand die zich er druk over maakte.
Maar ik begin mezelf eigenlijk wel knap beu te raken. Zit soms naar andere functies elders te kijken, alleen weet ik van mijzelf dat ik daar toch na 1 of 2 jaar weer tegen hetzelfde aan ga lopen. En qua combi werk/privé is mijn huidige baan wel erg lekker. En het salaris eigenlijk ook wel.. En er valt echt wel wat te maken van deze baan, maar ergens mis ik een stukje eigen initiatief ofzo.
Enige baan waar ik dit niet bij had was een baan waar om 11u iets bepaalds af moest en om 15u ook iets bepaalds af moest en pas daarna was er sprake van wat vrij in te vullen tijd.
Wie herkent dit en hoe ga jij hiermee om?
Ps aub niet quoten
zondag 6 februari 2022 om 13:50
Fluitketel,
Misschien is het wel uitdagend, maar leg jij de lat daarin op een heel ander niveau dan je werkgever.
Als je dat kunt uitleggen, dan kun je ook kijken waar je echt tot je recht komt. Misschien in proces verbetering, coachen op het werk, op andere afdelingen instappen als het daar druk is. Ik heb geen idee, maar hoe tof zou het zijn als je talent tot haar recht komt.
Tessa kieboom heeft op YouTube een prachtige situatie omschreven over ongelukkig in je werk. Ik ga de link even zoeken en plakken. Misschien is het niet op jou van toepassing, misschien ook wel. Kijk maar even.
https://youtu.be/1BbTcy46SIA
Misschien is het wel uitdagend, maar leg jij de lat daarin op een heel ander niveau dan je werkgever.
Als je dat kunt uitleggen, dan kun je ook kijken waar je echt tot je recht komt. Misschien in proces verbetering, coachen op het werk, op andere afdelingen instappen als het daar druk is. Ik heb geen idee, maar hoe tof zou het zijn als je talent tot haar recht komt.
Tessa kieboom heeft op YouTube een prachtige situatie omschreven over ongelukkig in je werk. Ik ga de link even zoeken en plakken. Misschien is het niet op jou van toepassing, misschien ook wel. Kijk maar even.
https://youtu.be/1BbTcy46SIA
zondag 6 februari 2022 om 23:51
Dankjewel, ik ga daar zeker naar kijken.
Naast deze baan werk ik een klein aantal uren per week bij een eenmanszaakje. Haar maakt het helemaal niks uit of ik 1 uur of 20 uur aanwezig ben; ik krijg gewoon elke maand hetzelfde betaald. Ik kan wel zeggen dat dat me al een enorme rust geeft. Soms voel ik me even lullig dat ze een bizar hoog uurloon betaalt hierdoor, maar dat verdwijnt ook weer snel omdat ik weet dat ik het bedrijfs-economisch gezien waard ben.
Naast deze baan werk ik een klein aantal uren per week bij een eenmanszaakje. Haar maakt het helemaal niks uit of ik 1 uur of 20 uur aanwezig ben; ik krijg gewoon elke maand hetzelfde betaald. Ik kan wel zeggen dat dat me al een enorme rust geeft. Soms voel ik me even lullig dat ze een bizar hoog uurloon betaalt hierdoor, maar dat verdwijnt ook weer snel omdat ik weet dat ik het bedrijfs-economisch gezien waard ben.
maandag 7 februari 2022 om 08:47
missfitz, 
Niet vervelend bedoeld, maar je bent volgens mij op weg naar een bore-out/burn-out. De enige reden waarom ik dit zo zeg, is dat ik dit exact zo had vóór ik uitviel met een bore-out/burn-out. 
Fluitketel, Ik heb ook een werkgever gehad, die werk op een bepaald niveau beloofde, maar dit niet waar wilde maken, want eerst moest ik werk op een lager niveau perfect doen & collega's die praktisch overwerkt waren, waren niet bereid om werk op mijn niveau af te staan. Ik heb na een jaar ontslag genomen. Ik heb dit een keer of 3 aangegeven en ook aangegeven dat ik iets anders ging zoeken als ze hun beloften niet waarmaakten.
Dus ga verder kijken naar iets anders en zeker niet meer gaan werken. Je kunt wel hart voor de zaak hebben, door meer uren te gaan werken, maar zij zijn heel hard (ja met een d) voor jou, als in niet zeuren en gewoon meer werken.
Niet vervelend bedoeld, maar je bent volgens mij op weg naar een bore-out/burn-out. De enige reden waarom ik dit zo zeg, is dat ik dit exact zo had vóór ik uitviel met een bore-out/burn-out. Fluitketel, Ik heb ook een werkgever gehad, die werk op een bepaald niveau beloofde, maar dit niet waar wilde maken, want eerst moest ik werk op een lager niveau perfect doen & collega's die praktisch overwerkt waren, waren niet bereid om werk op mijn niveau af te staan. Ik heb na een jaar ontslag genomen. Ik heb dit een keer of 3 aangegeven en ook aangegeven dat ik iets anders ging zoeken als ze hun beloften niet waarmaakten.
Dus ga verder kijken naar iets anders en zeker niet meer gaan werken. Je kunt wel hart voor de zaak hebben, door meer uren te gaan werken, maar zij zijn heel hard (ja met een d) voor jou, als in niet zeuren en gewoon meer werken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 7 februari 2022 om 12:03
Ik heb geen hart voor de zaak, als ik weg ga zullen ze zeker in de problemen komen omdat ik bepaalde dingen weet en kan die verder niemand kan, maar dat interesseert me helemaal niets (in tegendeel). Ik laat me ook echt niet onder druk zetten, nee is nee en hoe meer ze lopen te drammen hoe minder ik het doe. De enige reden dat ik nog niet weg ben is dat de collega's echt heel fijn zijn. Zij doen ook hun best om mij te helpen, maar zij zijn daarin natuurlijk ook vrij beperkt.
Volgens mij is het wel duidelijk dat ik er gewoon weg moet. Eigenlijk heb ik ze al te veel kansen gegeven.
Volgens mij is het wel duidelijk dat ik er gewoon weg moet. Eigenlijk heb ik ze al te veel kansen gegeven.
maandag 7 februari 2022 om 13:19
Nadat ik voor de zoveelste keer in huilen uitbarstte en dit keer tijdens een teams-meeting met mijn leidinggevende
heb ik op zijn aanraden een gesprek aangevraagd met de bedrijfsarts. Waar ik nu dan toch wel tegenop zie want ik ben immers niet ziek dus dat voelt wat voorbarig en alles wat ik wel voel klinkt als aanstelleritus.
maandag 7 februari 2022 om 13:43
Dat heb ik ook al 4 carrieres gehad. Toch staan alledrie de bedrijven nog altijd fier overeindFluitketel schreef: ↑07-02-2022 12:03Ik heb geen hart voor de zaak, als ik weg ga zullen ze zeker in de problemen komen omdat ik bepaalde dingen weet en kan die verder niemand kan, maar dat interesseert me helemaal niets (in tegendeel). Ik laat me ook echt niet onder druk zetten, nee is nee en hoe meer ze lopen te drammen hoe minder ik het doe. De enige reden dat ik nog niet weg ben is dat de collega's echt heel fijn zijn. Zij doen ook hun best om mij te helpen, maar zij zijn daarin natuurlijk ook vrij beperkt.
Volgens mij is het wel duidelijk dat ik er gewoon weg moet. Eigenlijk heb ik ze al te veel kansen gegeven.
Ik ben voor mezelf begonnen. En zit nu heerlijk de Olympische Spelen te kijken en mijn werk te doen. In eigen tempo, lekker knallen tussen de ritten door. Ik kan makkelijk schakelen, dus doe ik dat dan ook.
Wees alleen trouw aan jezelf en zoek naar werkgevers die je stijl van werken en het oplossen van onzichtbaar werk wél kunnen waarderen.
maandag 7 februari 2022 om 13:46
Je bent wel degelijk ziek als je álles als een klus gaat zien en je niet meer weet hoe lekker nietsdoen er meer uit ziet.missfitz schreef: ↑07-02-2022 13:19Nadat ik voor de zoveelste keer in huilen uitbarstte en dit keer tijdens een teams-meeting met mijn leidinggevende
Als zelfs eten en slapen een klus is, dan ben je hard op weg om je lijf op de rem te laten trappen.
je gaat straks op zoek naar een nieuwe balans in je leven. Minder moeten en meer mogen.
Ik herkende het. Altijd maar werken, maar nooit naar eigen voldoening. Nu werk ik naar eigen voldoening. Maar dat kost tijd om te leren. Geef jezelf die tijd. rust, regelmaat en accepteren dat je nu even niet op 200% gaat knallen. Dat vraagt werkelijk niemand van je.
maandag 7 februari 2022 om 13:57
Waarom ben je niet ziek? Soms heb je klachten, ga je naar de huisarts en die zegt: joh je hebt ziekte X of Y.missfitz schreef: ↑07-02-2022 13:19Nadat ik voor de zoveelste keer in huilen uitbarstte en dit keer tijdens een teams-meeting met mijn leidinggevende
Het feit dat dit nog niet vastgesteld is, betekent niet dat je niet ziek bent. En geestelijk over vermoeid is net zo vervelend als lichamelijk oververmoeid. Je blijft toch ook niet doormodderen met een gebroken been, dan laat je hem toch ook in het gips zetten?
Ik heb ook een preventief gesprek gehad en ik heb mij een week later pas ziek gemeld. Zelf had ik dat naar aanleiding van het eerste gesprek al moeten doen.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 7 februari 2022 om 14:22
Ik bedoel niet ziek gemeld. Mijn leidinggevende gaf aan dat ik ook deels ziek gemeld kan worden in overleg met de bedrijfsarts, en nu ben ik bang dat ik daar dan op moet aansturen of op zijn minst een mening over moet hebben. Maar als ik wist wat goed voor me was dan zat ik nu niet in deze situatie dus ik weet niet goed wat wel of niet verstandig is op dit moment. Het liefst lig ik de komende weken te slapen onder een dekentje zonder dat iemand nog iets van me moet. Een andere optie was verlof opnemen maar dat zal ik zeker niet doen.
maandag 7 februari 2022 om 16:49
Dan meld je je ziek.missfitz schreef: ↑07-02-2022 14:22Ik bedoel niet ziek gemeld. Mijn leidinggevende gaf aan dat ik ook deels ziek gemeld kan worden in overleg met de bedrijfsarts, en nu ben ik bang dat ik daar dan op moet aansturen of op zijn minst een mening over moet hebben. Maar als ik wist wat goed voor me was dan zat ik nu niet in deze situatie dus ik weet niet goed wat wel of niet verstandig is op dit moment. Het liefst lig ik de komende weken te slapen onder een dekentje zonder dat iemand nog iets van me moet. Een andere optie was verlof opnemen maar dat zal ik zeker niet doen.
Want het liefste wil je onder een deken zonder verplichtingen. Dat is de opmaat naar een burnout, dus dat breng je naar voren. Sterkte!
maandag 7 februari 2022 om 23:31
Wat een ‘feest’ van herkenning hier.
Jullie verhalen zijn zó herkenbaar. Ook ik struggle al mijn hele leven. School, werk, huishouden…. Ik functioneer niet. Banen gaan in het begin even goed en het zakt al snel in. Ik weet al van tevoren dat dat gaat gebeuren, maar kan het niet tegenhouden. Het schuldgevoel herken ik ook.
Na bijna 2 jaar thuiswerken is het bij mij ook weer helemaal mis gegaan. Nu ziek thuis en eindelijk op mijn 41e op het idee van AD(H)D gekomen.
Nu ook teleurgesteld en verdrietig dat er bij niemand (school, huisarts) eerder een belletje is gaan rinkelen. Want het is voor mij nu zo duidelijk en de problemen zijn ook vrij extreem. Ik functioneer echt niet.
Ik vroeg me ook altijd af hoe mensen dat allemaal deden: werk, huishouden, daarnaast nog een heel gezin, gezond koken. Een simpel eenpersoonshuishouden en werk is voor mij al teveel en kost al mijn energie (en meer).
Ik dacht altijd dat ik gewoon lui, niet gemotiveerd was en geen discipline had. Pas nu besef ik dat er echt meer aan de hand is.
Ik heb nog geen diagnose. Bij ADHD centraal kan ik overigens pas in juli (!) terecht.
Ik kàn echt niet meer. Ik wil deze baan (en daardoor ook mijn koopwoning, ik woon alleen) niet verliezen.
Jullie verhalen zijn zó herkenbaar. Ook ik struggle al mijn hele leven. School, werk, huishouden…. Ik functioneer niet. Banen gaan in het begin even goed en het zakt al snel in. Ik weet al van tevoren dat dat gaat gebeuren, maar kan het niet tegenhouden. Het schuldgevoel herken ik ook.
Na bijna 2 jaar thuiswerken is het bij mij ook weer helemaal mis gegaan. Nu ziek thuis en eindelijk op mijn 41e op het idee van AD(H)D gekomen.
Nu ook teleurgesteld en verdrietig dat er bij niemand (school, huisarts) eerder een belletje is gaan rinkelen. Want het is voor mij nu zo duidelijk en de problemen zijn ook vrij extreem. Ik functioneer echt niet.
Ik vroeg me ook altijd af hoe mensen dat allemaal deden: werk, huishouden, daarnaast nog een heel gezin, gezond koken. Een simpel eenpersoonshuishouden en werk is voor mij al teveel en kost al mijn energie (en meer).
Ik dacht altijd dat ik gewoon lui, niet gemotiveerd was en geen discipline had. Pas nu besef ik dat er echt meer aan de hand is.
Ik heb nog geen diagnose. Bij ADHD centraal kan ik overigens pas in juli (!) terecht.
Ik kàn echt niet meer. Ik wil deze baan (en daardoor ook mijn koopwoning, ik woon alleen) niet verliezen.
Don’t grow up, it’s a trap
dinsdag 8 februari 2022 om 08:09
Miss-Pippi schreef: ↑07-02-2022 23:31Wat een ‘feest’ van herkenning hier.
Jullie verhalen zijn zó herkenbaar. Ook ik struggle al mijn hele leven. School, werk, huishouden…. Ik functioneer niet. Banen gaan in het begin even goed en het zakt al snel in. Ik weet al van tevoren dat dat gaat gebeuren, maar kan het niet tegenhouden. Het schuldgevoel herken ik ook.
Na bijna 2 jaar thuiswerken is het bij mij ook weer helemaal mis gegaan. Nu ziek thuis en eindelijk op mijn 41e op het idee van AD(H)D gekomen.
Nu ook teleurgesteld en verdrietig dat er bij niemand (school, huisarts) eerder een belletje is gaan rinkelen. Want het is voor mij nu zo duidelijk en de problemen zijn ook vrij extreem. Ik functioneer echt niet.
Ik vroeg me ook altijd af hoe mensen dat allemaal deden: werk, huishouden, daarnaast nog een heel gezin, gezond koken. Een simpel eenpersoonshuishouden en werk is voor mij al teveel en kost al mijn energie (en meer).
Ik dacht altijd dat ik gewoon lui, niet gemotiveerd was en geen discipline had. Pas nu besef ik dat er echt meer aan de hand is.
Ik heb nog geen diagnose. Bij ADHD centraal kan ik overigens pas in juli (!) terecht.
Ik kàn echt niet meer. Ik wil deze baan (en daardoor ook mijn koopwoning, ik woon alleen) niet verliezen.
Wat naar dat je zo lang moet wachten als je zelf opeens doorhebt wat het probleem is. En ook weer herkenbaar dat je schrijft, het echt niet functioneren, ik schaam me er soms echt voor. Ik hoop dat een diagnose en eventuele 'behandeling' gaan helpen. Ik heb vandaag de laatste dag van mijn baan, en dus nog 2 weken om op te laden tot ik de nieuwe begin. Ik weet nu al dat het niet genoeg gaat zijn om bij te komen want ik heb elke dag knallende koppijn en ik word doodmoe wakker. Ik hoop dat het nieuwe me even energie gaat geven en ik houd me er aan vast dat het iets tijdelijks gaat zijn, terwijl ik me richt op mijn zoektocht of er type werk is dat beter bij mij past, want dit is niet vol te houden. Het elke 3 jaar jobhoppen vind ik niet eens zo erg, maar ik zie steeds meer in dat het soort werk dat ik doe + het type verantwoordelijkheden dat ik krijg juist niet past bij deze eigenschappen of 'problemen'...
dinsdag 8 februari 2022 om 10:10
Moppie, meldt je ziek. Dat had ik ook en ik heb vervolgens veeeel geslapen. Je moet resetten, even deze vicieuze cirkel doorbreken. Echt niet aanstelleritus. Niet stoer doen dat het wel gaat, het gáát niet. Je bent moe, huilt om dingen waar je normaal niet om gaat huilen enz.missfitz schreef: ↑07-02-2022 14:22Ik bedoel niet ziek gemeld. Mijn leidinggevende gaf aan dat ik ook deels ziek gemeld kan worden in overleg met de bedrijfsarts, en nu ben ik bang dat ik daar dan op moet aansturen of op zijn minst een mening over moet hebben. Maar als ik wist wat goed voor me was dan zat ik nu niet in deze situatie dus ik weet niet goed wat wel of niet verstandig is op dit moment. Het liefst lig ik de komende weken te slapen onder een dekentje zonder dat iemand nog iets van me moet. Een andere optie was verlof opnemen maar dat zal ik zeker niet doen.
Het is niet zwak of slecht om je ziek te melden. Met een gebroken been loop je ook niet door zobder gips.
Je mag mij een pm sturen als je dat fijn vindt!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 8 februari 2022 om 11:06
Wat een goed filmpje!Doreia* schreef: ↑06-02-2022 13:50Fluitketel,
Misschien is het wel uitdagend, maar leg jij de lat daarin op een heel ander niveau dan je werkgever.
Als je dat kunt uitleggen, dan kun je ook kijken waar je echt tot je recht komt. Misschien in proces verbetering, coachen op het werk, op andere afdelingen instappen als het daar druk is. Ik heb geen idee, maar hoe tof zou het zijn als je talent tot haar recht komt.
Tessa kieboom heeft op YouTube een prachtige situatie omschreven over ongelukkig in je werk. Ik ga de link even zoeken en plakken. Misschien is het niet op jou van toepassing, misschien ook wel. Kijk maar even.
https://youtu.be/1BbTcy46SIA
Dat is volgens mij precies wat ik doe. Het is me zelfs wel eens gezegd door iemand die het herkende.
In tegenstelling tot wat ik hier lees vind ik mezelf juist niet heel goed en snel op werk. Ik denk snel en zie meteen welke kant de oplossing zit of hoe een proces moet zijn. Mensen volgen me dan idd niet. Alleen zie ik ook wel heel veel oplossingen of issues. Ik moet mezelf dwingen tot tussenstappen anders stagneer ik. En ik moet ook opletten dat ik mensen meeneem in de tussenstappen, alsof ik Chinees spreek. Ik zie vaak vrij vlot het eindpunt, maar heb wat moeite om het tempo of besluiten erin te krijgen.
Ik vind het wel lastig om passend werk te vinden. Grote open vraagstukken loop ik altijd op vast (type: bedenk een nieuw verdienmodel, alles mag). Iets gekaderde probleemstellingen vind ik prettig. Te routinematige ‘saaie’ dingen kan ik me niet toe zetten. Ik had iets passends gevonden, maar door een reorganisatie moet ik daar afscheid van nemen. En zo blijft de zoektocht er.
dinsdag 8 februari 2022 om 11:10
Het is niet erg om je ziek te melden.missfitz schreef: ↑07-02-2022 14:22Ik bedoel niet ziek gemeld. Mijn leidinggevende gaf aan dat ik ook deels ziek gemeld kan worden in overleg met de bedrijfsarts, en nu ben ik bang dat ik daar dan op moet aansturen of op zijn minst een mening over moet hebben. Maar als ik wist wat goed voor me was dan zat ik nu niet in deze situatie dus ik weet niet goed wat wel of niet verstandig is op dit moment. Het liefst lig ik de komende weken te slapen onder een dekentje zonder dat iemand nog iets van me moet. Een andere optie was verlof opnemen maar dat zal ik zeker niet doen.
Dat je nu eigenlijk alleen wil slapen en je niet in staat voelt om iets te kiezen is een teken dat je niet 100% in goede doen bent. Rust kan je dan helpen. Het hoeft niet meteen heel lang te zijn, kan ook zijn dat je gewoon even wat tijd nodig hebt.
dinsdag 8 februari 2022 om 11:48
Ik lees alleen maar mezelf in je postswollentrui schreef: ↑08-02-2022 11:06Wat een goed filmpje!
Dat is volgens mij precies wat ik doe. Het is me zelfs wel eens gezegd door iemand die het herkende.
In tegenstelling tot wat ik hier lees vind ik mezelf juist niet heel goed en snel op werk. Ik denk snel en zie meteen welke kant de oplossing zit of hoe een proces moet zijn. Mensen volgen me dan idd niet. Alleen zie ik ook wel heel veel oplossingen of issues. Ik moet mezelf dwingen tot tussenstappen anders stagneer ik. En ik moet ook opletten dat ik mensen meeneem in de tussenstappen, alsof ik Chinees spreek. Ik zie vaak vrij vlot het eindpunt, maar heb wat moeite om het tempo of besluiten erin te krijgen.
Ik vind het wel lastig om passend werk te vinden. Grote open vraagstukken loop ik altijd op vast (type: bedenk een nieuw verdienmodel, alles mag). Iets gekaderde probleemstellingen vind ik prettig. Te routinematige ‘saaie’ dingen kan ik me niet toe zetten. Ik had iets passends gevonden, maar door een reorganisatie moet ik daar afscheid van nemen. En zo blijft de zoektocht er.
De reden dat ik voor mezelf ben begonnen. Ik snap mezelf in elk geval
dinsdag 8 februari 2022 om 19:22
Heftig dat je eigenlijk op deze manier aan een nieuwe baan moet beginnen.Patatje15 schreef: ↑08-02-2022 08:09
Ik heb vandaag de laatste dag van mijn baan, en dus nog 2 weken om op te laden tot ik de nieuwe begin. Ik weet nu al dat het niet genoeg gaat zijn om bij te komen want ik heb elke dag knallende koppijn en ik word doodmoe wakker. Ik hoop dat het nieuwe me even energie gaat geven en ik houd me er aan vast dat het iets tijdelijks gaat zijn, terwijl ik me richt op mijn zoektocht of er type werk is dat beter bij mij past, want dit is niet vol te houden. Het elke 3 jaar jobhoppen vind ik niet eens zo erg, maar ik zie steeds meer in dat het soort werk dat ik doe + het type verantwoordelijkheden dat ik krijg juist niet past bij deze eigenschappen of 'problemen'...
Het is heel herkenbaar allemaal. De schaamte, het jobhoppen, de vragen over het type werk dat je doet.
Ik hoop dat je toch nog een beetje uit kunt rusten voor je nieuwe baan.
Ja, ik vind het ook heftig dat ik nu zo lang moet wachten. Ik wil deze baan (heel goed betaald ook) niet kwijtraken en het lukt me qua concentratie, motivatie, planning/overzicht niet (lang niet voor 100% in elk geval). Ik wil ook niet weer op zoek naar iets anders, al wetende dat daar weer hetzelfde gebeurt.
Een diagnose zou voor mij ook eindelijk duidelijkheid geven over wat er aan de hand is en het zou het begin van een oplossing betekenen (als het niet opgelost wordt moet het in elk geval makkelijker worden).
Ik heb nu gedoe met mijn leidinggevende over het feit dat ik (met een heel rustig en prima schema) op therapeutische basis wil gaan werken. Heel fijn, kan er ook nog wel bij…
Don’t grow up, it’s a trap
maandag 14 februari 2022 om 10:29
Heel herkenbaar. Ik heb zelf in elke baan gehad dat ik me na 6-12 maanden ging vervelen, waardoor ik taken ging uitstellen. En dan niet als luiheid, maar omdat ik er écht tegenop zag weer dezelfde taak te moeten doen. Klinkt gek maar dat was dan een enorme drempel, en als er dan druk van buitenaf kwam dan ging ik het toch nog even snel regelen.
Pas later kwam ik erachter dat ik steeds richting een bore-out ging, terwijl ik me wel heel schuldig voelde dat ik niet zo productief was en meer had kunnen doen, en bang dat andere mensen dat door hadden.
Ik kwam na wat googelen erachter dat ik wellicht in het hokje 'creatieve generalist / multipotenialite' pas, en vooral behoefte heb om m'n brede interesses kwijt te kunnen. Bij een fulltime specialistische baan ging ik dan heel enthousiast van start, leerde snel, maar werd ik na een jaar echt gek van verveling: het werk interesseerde me dan gewoon niet meer, hoe graag ik dat ook wilde. Nu ben ik zzp'er en bied ik 2 typen diensten aan, en heb ik ernaast nog m'n eigen projectjes die ik ernaast doe. Zo heb ik voldoende afwisseling maar kan ik ook zelf kiezen waar ik aan werk, of dat ik ergens mee wil stoppen.
Wellicht helpt het om ook even te googelen op creatieve generalist of multipotenialite en kijken of je je hierin herkent.
Pas later kwam ik erachter dat ik steeds richting een bore-out ging, terwijl ik me wel heel schuldig voelde dat ik niet zo productief was en meer had kunnen doen, en bang dat andere mensen dat door hadden.
Ik kwam na wat googelen erachter dat ik wellicht in het hokje 'creatieve generalist / multipotenialite' pas, en vooral behoefte heb om m'n brede interesses kwijt te kunnen. Bij een fulltime specialistische baan ging ik dan heel enthousiast van start, leerde snel, maar werd ik na een jaar echt gek van verveling: het werk interesseerde me dan gewoon niet meer, hoe graag ik dat ook wilde. Nu ben ik zzp'er en bied ik 2 typen diensten aan, en heb ik ernaast nog m'n eigen projectjes die ik ernaast doe. Zo heb ik voldoende afwisseling maar kan ik ook zelf kiezen waar ik aan werk, of dat ik ergens mee wil stoppen.
Wellicht helpt het om ook even te googelen op creatieve generalist of multipotenialite en kijken of je je hierin herkent.
maandag 14 februari 2022 om 12:02
maandag 14 februari 2022 om 21:18
Ben wel benieuwd: hoe heb je dit in je werk kunnen vormgeven? Of loop je daar juist tegen bore-out klachten aan (heb niet het hele topic gelezen, wellicht had je dat al geschreven)
dinsdag 15 februari 2022 om 09:57
Geeft niet. Ik ben zelf nog erg zoekende mbt mijn werk. Ik werk nu een jaar of 13 in de financieel administratieve/accountancy sector en de enige reden waarom ik er zo lang zit, is omdat ik in het begin vaak gewisseld ben van werkgever ivm crisis (= tijdelijke contracten ivm zwangerschap of drukte ed) en ivm verhuizingen (+ emigratie).ys_rain_nd_shine schreef: ↑14-02-2022 21:18Ben wel benieuwd: hoe heb je dit in je werk kunnen vormgeven? Of loop je daar juist tegen bore-out klachten aan (heb niet het hele topic gelezen, wellicht had je dat al geschreven)
Ik ben recent dus uitgevallen met een bore-out/burn-out en nu weer aan het re-integreren. Bore-out omdat thuiswerken voor mij echt te saai en stom was, burn-out omdat ik eenmaal terug op kantoor nog niet hersteld was en het mij gewoon teveel werd. En tadaaa... dan zit je ineens thuis, wel mijn eigen beslissing, dat was wel fijn.
Ik weet ook niet goed wat ik wel wil. Ik wil geen opleiding gaan doen van zoveel jaar, wetende dat ik dat werk ongetwijfeld over een paar jaar ook niet heel boeiend meer vind. Ik wil zeker niet voor mijzelf gaan werken, omdat ik de routine en de vastigheid van een werkgever vaak prettig vind. Ook dat als ik op vakantie ga, dat iemand anders verantwoordelijk is voor het werk.
In mijn privétijd heb ik echt veel leuke interesses en ook hobby's die ik al jaaaaaaarenlang doe en nog altijd niet vervelen. Maar als ik het moeilijk heb op mijn werk, neem ik dat mee naar huis. Dan zit mijn hoofd te vol. Andersom, heb ik daar eigenlijk nooit last van, dus het werk gaat wel altijd door. En ik heb ook geen hobby's waar ik mijn werk van wil of kan maken. Kan niet, omdat ik nergens super goed of gepassioneerd over ben. Wil niet, omdat het ontspanning is! Dat wil ik niet vervuilen met een verplichting.
Ik ben dus zoekende en waardeer de input van mensen hier.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 15 februari 2022 om 10:23
Interessante post! Ik ga ook eens naar de boekentips kijken die wikipedia biedt bij dit onderwerpys_rain_nd_shine schreef: ↑14-02-2022 10:29Heel herkenbaar. Ik heb zelf in elke baan gehad dat ik me na 6-12 maanden ging vervelen, waardoor ik taken ging uitstellen. En dan niet als luiheid, maar omdat ik er écht tegenop zag weer dezelfde taak te moeten doen. Klinkt gek maar dat was dan een enorme drempel, en als er dan druk van buitenaf kwam dan ging ik het toch nog even snel regelen.
Pas later kwam ik erachter dat ik steeds richting een bore-out ging, terwijl ik me wel heel schuldig voelde dat ik niet zo productief was en meer had kunnen doen, en bang dat andere mensen dat door hadden.
Ik kwam na wat googelen erachter dat ik wellicht in het hokje 'creatieve generalist / multipotenialite' pas, en vooral behoefte heb om m'n brede interesses kwijt te kunnen. Bij een fulltime specialistische baan ging ik dan heel enthousiast van start, leerde snel, maar werd ik na een jaar echt gek van verveling: het werk interesseerde me dan gewoon niet meer, hoe graag ik dat ook wilde. Nu ben ik zzp'er en bied ik 2 typen diensten aan, en heb ik ernaast nog m'n eigen projectjes die ik ernaast doe. Zo heb ik voldoende afwisseling maar kan ik ook zelf kiezen waar ik aan werk, of dat ik ergens mee wil stoppen.
Wellicht helpt het om ook even te googelen op creatieve generalist of multipotenialite en kijken of je je hierin herkent.
dinsdag 15 februari 2022 om 10:27
ys_rain_nd_shine, ik bedenk mij nu, nu ik jouw post nog eens lees, dat ik ook absoluut geen specialist zou kunnen zijn. Gezien mijn leeftijd/ervaring/kostprijs willen werkgevers dat vaak wel. Mijn voorgaande werkgevers deed ik veel meer verschillende dingen, maar het is voor hen goedkoper als er maar één iemand bezig is met een bepaalde aangifte. Maar dan verschraalt mijn werk weer. Echt heel lastig.
Ik roep al jaren, dat ik geen specialist ben, maar een generalist, want ik vind bijna alles wel leuk. In ieder geval voor een tijdje.
Ik roep al jaren, dat ik geen specialist ben, maar een generalist, want ik vind bijna alles wel leuk. In ieder geval voor een tijdje.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 15 februari 2022 om 21:16
Het hebben van brede interesses herken ik ook wel (ik word regelmatig encyclopedie genoemd), maar tegelijkertijd heb ik al mijn hele leven dezelfde hobby, dus het is ook niet zo dat ik niets voor lange tijd leuk kan vinden. Dit is wel een hobby waarin je nooit uitgeleerd bent, want dat is mijn probleem: als ik weet hoe het werkt dan vind ik er niks meer aan.
Ik heb mezelf vorige week een paar dagen ziek gemeld. Heb heerlijk de tijd gehad om even alles op een rijtje te zetten. Ben er vrij zeker van dat ik per 1 april ontslag ga nemen, of ik al wat anders heb of niet. Ik heb elke dag hoofdpijn daar op kantoor, het is het me gewoon echt niet meer waard.
Ik heb mezelf vorige week een paar dagen ziek gemeld. Heb heerlijk de tijd gehad om even alles op een rijtje te zetten. Ben er vrij zeker van dat ik per 1 april ontslag ga nemen, of ik al wat anders heb of niet. Ik heb elke dag hoofdpijn daar op kantoor, het is het me gewoon echt niet meer waard.
dinsdag 15 februari 2022 om 21:37
Begrijpelijk Fluitketel. Ik zou ook niet blijven zitten. Bij een werkgever met dodelijk saai werk heb ik ook gewoon opgezegd zonder dat ik iets anders was. Ik had al meerdere malen aangegeven dat ik mij dood verveelde en als er niets aan gedaan werd, ik weg zou gaan. Ze namen dat niet heel serieus. Voelde best wel goed toen ze vroegen: Heb je iets ander? Te kunnen antwoorden: Nee, maar ik zie geen reden om te blijven. Met andere woorden, het is hier zo saai, dat alles beter is dan dit. 
Met andere woorden, het is hier zo saai, dat alles beter is dan dit.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
