Zwanger
alle pijlers
Advies/dilemma
zondag 19 mei 2019 om 20:43
Beste allemaal.
Dit is mijn eerste keer dat ik gebruik maak van een forum. En ik weet ook niet helemaal of ik me vraag hier kwijt kan.
Inmiddels zijn mijn partner en ik al ruim 1, 5 jaar bezig met onze kinderwens.
Nu hebben wij een half jaar geleden terug al contact gehad met het ziekenhuis.
Mijn vriend, is daar 'gecontroleerd' op zijn soldaatjes deze waren eerste instantie niet zo goed, later wel. Mijn bloed was helemaal in orde. Inwendig onderzoek was ook prima.
Het ziekenhuis heeft mij toen wel een baarmoederonderzoek aangeboden, echter omdat ik nog al een lage pijngrens heb en ze mij hebben verteld dat dit geen prettig onderzoek zou zijn durfde ik het niet te doen.
Ik heb om extra verdoving of iets dergelijks gevraagd des tijds maar dit wilde ze niet doen.
Het advies was een half jaar verder proberen.
Eenmaal een ruim half jaar verder,
Hebben wij nu opnieuw een afspraak gemaakt.
Nu hebben wij zeer vermoedelijk (ruim) vorige maand terug een miskraam gehad. De huisarts heeft dit beaamt. (met aan toning van foto) en het verloop ervan. Het vruchtje was ongv. 5 weken..
Nu vraag ik me af of het wel zo verstandig is om dit te melden in het ziekenhuis..
Wij zouden namelijk graag hulp willen bij het bevruchten bv dmv ivf..
ik zie nog meer onnodig onderzoek niet zo zitten, aangezien ik eigenlijk weet dat de mogelijkheid om zwanger te worden er wel is.. Maar het geduld en de teleurstellingen zijn inmiddels wel behoorlijk op de proef gesteld.. We worden er 'moederloos' van.
Ik heb ook een redelijk normaal menstruatie patroon. Verschilt soms wel met wat daagjes ertussen..
Is het verstandig om toch eerlijk aantegeven dat wij het vermoeden hebben gehad dat we 'zwanger' zijn geweest.
Of kan dit alleen maar tegen ons gebruikt worden? Bv dat er wordt aangegeven vanaf nu moet jullie nog maar een half jaar of een jaar verder proberen.
Wordt er een bepaald, vast protocol na gestreefd?
Eerst alles onderzoeken volgen voor het starten van ivf of iets dergelijks?
Zijn de voorwaarden dat je perse eerst een baarmoederonderzoek moet doen ook al, ben heel even kort zwanger geweest.
We zouden ons ook nog altijd kunnen schuilen achter het feit dat we geen positieve zwangerschaps test hebben gehad bij de miskraam.
Bedankt alvast.
Dit is mijn eerste keer dat ik gebruik maak van een forum. En ik weet ook niet helemaal of ik me vraag hier kwijt kan.
Inmiddels zijn mijn partner en ik al ruim 1, 5 jaar bezig met onze kinderwens.
Nu hebben wij een half jaar geleden terug al contact gehad met het ziekenhuis.
Mijn vriend, is daar 'gecontroleerd' op zijn soldaatjes deze waren eerste instantie niet zo goed, later wel. Mijn bloed was helemaal in orde. Inwendig onderzoek was ook prima.
Het ziekenhuis heeft mij toen wel een baarmoederonderzoek aangeboden, echter omdat ik nog al een lage pijngrens heb en ze mij hebben verteld dat dit geen prettig onderzoek zou zijn durfde ik het niet te doen.
Ik heb om extra verdoving of iets dergelijks gevraagd des tijds maar dit wilde ze niet doen.
Het advies was een half jaar verder proberen.
Eenmaal een ruim half jaar verder,
Hebben wij nu opnieuw een afspraak gemaakt.
Nu hebben wij zeer vermoedelijk (ruim) vorige maand terug een miskraam gehad. De huisarts heeft dit beaamt. (met aan toning van foto) en het verloop ervan. Het vruchtje was ongv. 5 weken..
Nu vraag ik me af of het wel zo verstandig is om dit te melden in het ziekenhuis..
Wij zouden namelijk graag hulp willen bij het bevruchten bv dmv ivf..
ik zie nog meer onnodig onderzoek niet zo zitten, aangezien ik eigenlijk weet dat de mogelijkheid om zwanger te worden er wel is.. Maar het geduld en de teleurstellingen zijn inmiddels wel behoorlijk op de proef gesteld.. We worden er 'moederloos' van.
Ik heb ook een redelijk normaal menstruatie patroon. Verschilt soms wel met wat daagjes ertussen..
Is het verstandig om toch eerlijk aantegeven dat wij het vermoeden hebben gehad dat we 'zwanger' zijn geweest.
Of kan dit alleen maar tegen ons gebruikt worden? Bv dat er wordt aangegeven vanaf nu moet jullie nog maar een half jaar of een jaar verder proberen.
Wordt er een bepaald, vast protocol na gestreefd?
Eerst alles onderzoeken volgen voor het starten van ivf of iets dergelijks?
Zijn de voorwaarden dat je perse eerst een baarmoederonderzoek moet doen ook al, ben heel even kort zwanger geweest.
We zouden ons ook nog altijd kunnen schuilen achter het feit dat we geen positieve zwangerschaps test hebben gehad bij de miskraam.
Bedankt alvast.
zondag 19 mei 2019 om 20:53
zondag 19 mei 2019 om 20:53
Ik zou het gewoon eerlijk zeggen. Vruchtbaarheidsbehandeling is bedoelt voor mensen die onvruchtbaar zijn, ik snap sowieso niet waarom je vrijwillig een vruchtbaarheidsbehandeling zou willen ondergaan eerlijk gezegd. Als het niet nodig is zou ik het zeker niet doen, Het schijnt zowel lichamelijk als emotioneel erg belastend te zijn
zondag 19 mei 2019 om 20:56
Een paar dingen:
- Dat baarmoederonderzoek, een HSG op oliebasis, kan je zwangerschapskansen heel licht verhogen de maanden erna. Mocht je het echt niks vinden, je zou ook nog een foamecho kunnen doen, maar dat is puur om te bewijzen dat je eileiders open zijn, en met die zwangerschap is dat bewezen
- Je noemt IVF, een punctie is ook niet mals hoor. Maar daarnaast, voordat je toe bent aan IVF ben je ook weer een tijd verder. In Nederland doe je meestal een aantal keer ovulatie inductie, en daarna IUI met ovulatie inductie. Bij ons heeft dat nog 1,5 jaar geduurd voordat we aan IVF toe waren. Als het zaad van je partner echt minder is, dan kun je zeker wel baat hebben bij IUI
- Laatste, besef je goed dat ze je niet wegsturen voor hun of jouw plezier, maar dat hulp uit het ziekenhuis niet zaligmakend is. Je hebt aan IUI feitelijk weinig tot niks als je verder geen indicatie hebt. Ze helpen je alleen als je kansen in het ziekenhuis beter zijn dan erbuiten. Of je je miskraam moet verzwijgen weet ik niet, dat vind ik een moeilijke vraag.
Hoe was het zaad van je partner eigenlijk bij de tweede test?
- Dat baarmoederonderzoek, een HSG op oliebasis, kan je zwangerschapskansen heel licht verhogen de maanden erna. Mocht je het echt niks vinden, je zou ook nog een foamecho kunnen doen, maar dat is puur om te bewijzen dat je eileiders open zijn, en met die zwangerschap is dat bewezen
- Je noemt IVF, een punctie is ook niet mals hoor. Maar daarnaast, voordat je toe bent aan IVF ben je ook weer een tijd verder. In Nederland doe je meestal een aantal keer ovulatie inductie, en daarna IUI met ovulatie inductie. Bij ons heeft dat nog 1,5 jaar geduurd voordat we aan IVF toe waren. Als het zaad van je partner echt minder is, dan kun je zeker wel baat hebben bij IUI
- Laatste, besef je goed dat ze je niet wegsturen voor hun of jouw plezier, maar dat hulp uit het ziekenhuis niet zaligmakend is. Je hebt aan IUI feitelijk weinig tot niks als je verder geen indicatie hebt. Ze helpen je alleen als je kansen in het ziekenhuis beter zijn dan erbuiten. Of je je miskraam moet verzwijgen weet ik niet, dat vind ik een moeilijke vraag.
Hoe was het zaad van je partner eigenlijk bij de tweede test?
zondag 19 mei 2019 om 20:58
Hoe bedoel je, de huisarts heeft het beaamd met een foto? Bedoel je dat er een echo is gemaakt? Ik zou het wel eerlijk zeggen, ten eerste denk ik dat het toch wel uitkomt, en ten tweede is het misschien ook wel nuttige informatie over wat er met je aan de hand is, mocht er iets aan de hand zijn.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 19 mei 2019 om 20:58
Alles eerlijk blijven zeggen. Dat komt ook je behandelplan ten goede.
En adem in, adem uit... Behandelingen zijn een lange, emotionele en zware route. Een lage pijngrens is ook daarbij een lastig iets. Oftewel, je nieuwe mantra: het doet geen pijn, het gaat voorbij, het doet geen pijn... Etc.
Uit eigen ervaring, zeker qua afstellen van hoeveelheid hormonen die we sporen is het heel belangrijk om eerlijk te blijven en alles uit te spreken. En het kan nog steeds heel, heel, lang duren.
En adem in, adem uit... Behandelingen zijn een lange, emotionele en zware route. Een lage pijngrens is ook daarbij een lastig iets. Oftewel, je nieuwe mantra: het doet geen pijn, het gaat voorbij, het doet geen pijn... Etc.
Uit eigen ervaring, zeker qua afstellen van hoeveelheid hormonen die we sporen is het heel belangrijk om eerlijk te blijven en alles uit te spreken. En het kan nog steeds heel, heel, lang duren.
zondag 19 mei 2019 om 21:17
Ik had zelf ook altijd het idee een hele lage pijngrens te hebben en zag enorm op tegen het baarmoederonderzoek (HSG). Het is me echt ontzettend meegevallen qua pijn, ik vond het bijna geen pijn doen en het duurt maar kort. Zoals al gezegd, kan dit onderzoek zelfs de kansen op zwangerschap verhogen. Als je eileiders verstopt zijn, kan het doorspoelen namelijk helpen. In mijn geval was ik 2 pogingen na de HSG zwanger, na bijna 2 jaar proberen. Ik zou zeker overwegen de HSG toch te doen. En zeker vertellen over de miskraam! De artsen kunnen je het beste helpen als ze alle informatie hebben. Mocht je meer willen weten over de HSG, stuur gerust een pb!
zondag 19 mei 2019 om 21:24
Ik zou het zeker niet vertellen, want het wordt dan meegerekend en dan zeggen ze dat je wel zelf zwanger kunt worden. Moet je dus weer een jaar klussen voordat je verder mag.
Helaas weet je huisarts het wel en dit staat dus ook in je dossier, dus ik weet niet of het handig is om nu niet de waarheid te vertellen...
Helaas weet je huisarts het wel en dit staat dus ook in je dossier, dus ik weet niet of het handig is om nu niet de waarheid te vertellen...
zondag 19 mei 2019 om 21:26
Heel flauw , maar het krijgen van een kind doet veel meer pijn dan een HSG.
En ik denk dat je niet zomaar IVF krijgt zonder medische onderzoeken. En sowieso krijg je niet meteen IVF omdat jij toevallig ongeduldig bent. Er zijn meestal verschillende andere behandelingen te proberen voor je bij IVF uitkomt.
Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp je ongeduld heel goed, maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Wat betreft die miskraam: je weet zelf niet eens of het wel een miskraam was want je had geen positieve test begrijp ik? Vertel dat dan ook gewoon op die manier.
Veel succes en hopelijk ben je snel zwanger!
En ik denk dat je niet zomaar IVF krijgt zonder medische onderzoeken. En sowieso krijg je niet meteen IVF omdat jij toevallig ongeduldig bent. Er zijn meestal verschillende andere behandelingen te proberen voor je bij IVF uitkomt.
Begrijp me niet verkeerd, ik begrijp je ongeduld heel goed, maar zo werkt het nu eenmaal niet.
Wat betreft die miskraam: je weet zelf niet eens of het wel een miskraam was want je had geen positieve test begrijp ik? Vertel dat dan ook gewoon op die manier.
Veel succes en hopelijk ben je snel zwanger!
zondag 19 mei 2019 om 21:28
Dat kleine gat rekt mee uit, komt goedredbulletje schreef: ↑19-05-2019 21:11Je hebt 'n te lage pijngrens voor 'n simpel onderzoekje, maar wil wel een hele baby door dat veel te kleine gat persen?
zondag 19 mei 2019 om 21:33
Je zit op de verkeerde pijler Klussen is verderop.Marigold1986 schreef: ↑19-05-2019 21:24Ik zou het zeker niet vertellen, want het wordt dan meegerekend en dan zeggen ze dat je wel zelf zwanger kunt worden. Moet je dus weer een jaar klussen voordat je verder mag.
Helaas weet je huisarts het wel en dit staat dus ook in je dossier, dus ik weet niet of het handig is om nu niet de waarheid te vertellen...
zondag 19 mei 2019 om 21:33
Met een lage pijngrens een ivf traject.......... ik zit zelf in het traject, heb een hoge pijngrens en heb toch een paar x gedacht dat ik dood ging van de pijn.
In het ziekenhuis zou ik alles eerlijk vertellen, het hele traject omtrent zwanger worden is in het ziekenhuis verschrikkelijk en de teleurstelling echt veel groter. Er komt mega veel bij kijken, onderzoeken, spuiten, veel medicatie, overgang, punctie, heel veel ziekenhuisbezoeken. Dus als de artsen zeggen, nog even proberen, zal ik dat zeker doen als ik jullie was. En mocht het ziekenhuis nodig zijn, er zijn veel topics hierover op het forum, genoeg mensen om over te praten.
In het ziekenhuis zou ik alles eerlijk vertellen, het hele traject omtrent zwanger worden is in het ziekenhuis verschrikkelijk en de teleurstelling echt veel groter. Er komt mega veel bij kijken, onderzoeken, spuiten, veel medicatie, overgang, punctie, heel veel ziekenhuisbezoeken. Dus als de artsen zeggen, nog even proberen, zal ik dat zeker doen als ik jullie was. En mocht het ziekenhuis nodig zijn, er zijn veel topics hierover op het forum, genoeg mensen om over te praten.
zondag 19 mei 2019 om 21:35
Als je een HSG al niet aandurft, waarom wil je dan zo graag IVF? Zoek eens even op hoe een eicelpunctie in zijn werk gaat. (Dat gaat vaak met slechts paracetamol als verdoving.)
En dan heb ik het nog niet eens over die tientallen hormooninjecties (ik had er ongeveer 40 nodig per behandeling) en het vele bloedprikken.
Jammer dat je zo negatief tegen de gezondheidszorg aankijkt, dat je belangrijke informatie wilt verzwijgen omdat dat "tegen jullie" gebruikt zal worden.
Een arts wil die dingen heus niet weten om jullie te dwarsbomen, maar om een zo goed mogelijk behandelplan voor jullie te maken. Hoe moet een arts jullie ooit goed kunnen helpen als jullie niet eerlijk zijn en informatie verzwijgen?
En dan heb ik het nog niet eens over die tientallen hormooninjecties (ik had er ongeveer 40 nodig per behandeling) en het vele bloedprikken.
Jammer dat je zo negatief tegen de gezondheidszorg aankijkt, dat je belangrijke informatie wilt verzwijgen omdat dat "tegen jullie" gebruikt zal worden.
Een arts wil die dingen heus niet weten om jullie te dwarsbomen, maar om een zo goed mogelijk behandelplan voor jullie te maken. Hoe moet een arts jullie ooit goed kunnen helpen als jullie niet eerlijk zijn en informatie verzwijgen?
vaucluse wijzigde dit bericht op 19-05-2019 21:59
0.50% gewijzigd
zondag 19 mei 2019 om 21:59
Ik beval liever dan dat ik nog eens een HSG doe. Dat vond ik pijnlijkste van heel t traject.
Je spreekt over IVF, maar als je t traject start zullen ze waarschijnlijk eerst 6x IUI (kunstmatige inseminatie) proberen. Dat is minder belastend en daar raken vrouwen ook zwanger van.
Maar ik zeg je heel eerlijk, je zal echt dapperder moeten worden en op je kiezen bijten want pijnloos is dat traject niet.
Je spreekt over IVF, maar als je t traject start zullen ze waarschijnlijk eerst 6x IUI (kunstmatige inseminatie) proberen. Dat is minder belastend en daar raken vrouwen ook zwanger van.
Maar ik zeg je heel eerlijk, je zal echt dapperder moeten worden en op je kiezen bijten want pijnloos is dat traject niet.
zondag 19 mei 2019 om 22:02
Super bedankt voor u reactie.heartsxdaggers schreef: ↑19-05-2019 20:56Een paar dingen:
- Dat baarmoederonderzoek, een HSG op oliebasis, kan je zwangerschapskansen heel licht verhogen de maanden erna. Mocht je het echt niks vinden, je zou ook nog een foamecho kunnen doen, maar dat is puur om te bewijzen dat je eileiders open zijn, en met die zwangerschap is dat bewezen
- Je noemt IVF, een punctie is ook niet mals hoor. Maar daarnaast, voordat je toe bent aan IVF ben je ook weer een tijd verder. In Nederland doe je meestal een aantal keer ovulatie inductie, en daarna IUI met ovulatie inductie. Bij ons heeft dat nog 1,5 jaar geduurd voordat we aan IVF toe waren. Als het zaad van je partner echt minder is, dan kun je zeker wel baat hebben bij IUI
- Laatste, besef je goed dat ze je niet wegsturen voor hun of jouw plezier, maar dat hulp uit het ziekenhuis niet zaligmakend is. Je hebt aan IUI feitelijk weinig tot niks als je verder geen indicatie hebt. Ze helpen je alleen als je kansen in het ziekenhuis beter zijn dan erbuiten. Of je je miskraam moet verzwijgen weet ik niet, dat vind ik een moeilijke vraag.
Hoe was het zaad van je partner eigenlijk bij de tweede test?
Hier hebben we wat aan.
Het zaad was de 2e keer goed. Een 10 was het toen.
zondag 19 mei 2019 om 22:04
Ik heb een ruggenprik en een roesje gehad. Die HSG had mij genakt. Stond ook in de folder dat je dat kon vragen. Achteraf zo blij mee geweest.Vaucluse schreef: ↑19-05-2019 21:35Als je een HSG al niet aandurft, waarom wil je dan zo graag IVF? Zoek eens even op hoe een eicelpunctie in zijn werk gaat. (Dat gaat vaak met slechts paracetamol als verdoving.)
En dan heb ik het nog niet eens over die tientallen hormooninjecties (ik had er ongeveer 40 nodig per behandeling) en het vele bloedprikken.
Jammer dat je zo negatief tegen de gezondheidszorg aankijkt, dat je belangrijke informatie wilt verzwijgen omdat dat "tegen jullie" gebruikt zal worden.
Een arts wil die dingen heus niet weten om jullie te dwarsbomen, maar om een zo goed mogelijk behandelplan voor jullie te maken. Hoe moet een arts jullie ooit goed kunnen helpen als jullie niet eerlijk zijn en informatie verzwijgen?
