Zwanger
alle pijlers
Beginnend/matig in partu?
vrijdag 29 maart 2019 om 09:31
Binnenkort start ik met een psycholoog om mijn traumatische bevalling te verwerken. Ik heb mijn volledige dossier in het ziekenhuis opgevraagd en daar staat een heleboel in wat ik kan vinden via Google maar uit één ding kan ik niet echt wijs worden. Misschien kunnen jullie me helpen?
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
Bevalling begon met gebroken vliezen, meconiumhoudend vruchtwater dus ik moest direct naar het ziekenhuis. Daar misoprostol tablet ingebracht gekregen en toen ging t qua weeën voor mijn gevoel direct los. Elke twee min vanaf het begin. Ik had toen 1cm ontsluiting (dus eigenlijk nog niks). Verpleegkundige heeft in verslag gezet dat ik ‘harde buiken’ had maar ik kon toen al vrijwel niet meer praten en heb meerdere keren overgegeven. 4,5 uur later (al die tijd elke twee min wat ik dacht dat een wee was) staat in mijn dossier ‘beginnend in partu’, ik had toen 3cm ontsluiting. Hier staat wel bij ‘patiënte is contractiel’, lijkt me dat dat wel weeën betekent?
Vervolgens nog 2,5 uur later had ik nog steeds 3cm en staat er ‘matig in partu’. Op dat moment zijn ze begonnen met syntocinon via infuus.
Nou vraag ik me af, wat is dat beginnend/matig in partu? Ben je dan volledig in partu als je 10cm hebt ofzo? Ik dacht dat in partu betekende dat de bevalling begonnen is, wil dat dan zeggen dat mijn bevalling medisch gezien toen nog niet eens begonnen was??
Hopelijk weet iemand wat deze termen inhouden en wanneer welke term gebruikt wordt.
minik wijzigde dit bericht op 29-03-2019 09:32
Reden: Kleine toevoeging
Reden: Kleine toevoeging
3.16% gewijzigd
vrijdag 29 maart 2019 om 09:42
Ja t is echt heel stom maar ik vind het zo frustrerend dat het er zo staat. Alsof ik nog helemaal niet echt aan het bevallen was terwijl er ook gewoon in het verslag staat 5-6 contracties per 10 min. Dat ik denk, stel dat ik ooit weer ga bevallen, hoe veel erger moet het dan wel niet zijn als dit nog maar het beginnetje was...Het-groepje schreef: ↑29-03-2019 09:36Wat naar dat je bevalling zo teaumatisch was.
Ik denk dat jouw denktrant wel logisch is. Matig als in: ontsluiting vordert matig.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:10
yourlocalhero schreef: ↑29-03-2019 10:07Matig in partu betekend inderdaad dat het langzaamaan gaat. Megarot zo een trauma bevalling. Herkenbaar bij de tweede. Krijg je emdr?
Dit. Ga voor een epiduraal, dat bespaart je een hoop ellende!
vrijdag 29 maart 2019 om 10:15
Dat weet ik nog niet. Ik moet nog met psych overleggen over behandelplan maar dat kan allemaal nog wel even duren... soms duurt het echt allemaal net even te lang.yourlocalhero schreef: ↑29-03-2019 10:07Matig in partu betekend inderdaad dat het langzaamaan gaat. Megarot zo een trauma bevalling. Herkenbaar bij de tweede. Krijg je emdr?
vrijdag 29 maart 2019 om 10:17
Nou na mijn spinale ruggenprik (uiteindelijk spoedkeizersnede ivm foetale nood) heb ik daar zo vreselijk veel last van gehad, dat wil ik ook echt nooit meer! Dagenlang hoofdpijn, tintelingen in mijn rug, weer overgeven (terwijl iedereen zei dat als baby eruit zou zijn, het overgeven écht klaar zou zijn, nou mooi niet dus...)
Liefst gewoon een normale, vaginale bevalling als het ooit weer moet, maar op dit moment raak ik volledig in paniek bij het idee dat het weer zou moeten ooit.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:28
vrijdag 29 maart 2019 om 10:36
Super goed om te horen! Het kan dus wel een volgende keer veel beter gaanyourlocalhero schreef: ↑29-03-2019 10:28Ik heb emdr gehad en zodoende mijn derde bevalling aangedurft en echt een superbevalling gehad
Ik vind het echt allemaal doodeng. Ik zou best heel graag een tweede kindje willen maar weer zwanger zijn en bevallen
. Ook doordat ik nu keizersnede heb gehad en je dan allemaal enge dingen hoort van scheurende baarmoeders enzo, echt gruwelijk.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:39
Zo moet je het niet zien. Het gaat niet over jouw prestatie of over jouw ervaring qua pijn e.d. maar puur over het vorderen van de bevalling.Minik schreef: ↑29-03-2019 09:42Ja t is echt heel stom maar ik vind het zo frustrerend dat het er zo staat. Alsof ik nog helemaal niet echt aan het bevallen was terwijl er ook gewoon in het verslag staat 5-6 contracties per 10 min. Dat ik denk, stel dat ik ooit weer ga bevallen, hoe veel erger moet het dan wel niet zijn als dit nog maar het beginnetje was...
Hoe snel en bevalling vordert en hoe pijnlijk en moeilijk het is zijn verschillende dingen.
Goed dat je hiervoor hulp krijgt!
vrijdag 29 maart 2019 om 10:42
Een vriendin van mij had dit ook, er bleek een gaatje te zitten waar de ruggenprik gezet was. Dit kunnen ze gewoon goed behandelen, zoiets noemen ze een bloodpatch geloof ik. Misschien dat dat je geruststelt...Minik schreef: ↑29-03-2019 10:17Nou na mijn spinale ruggenprik (uiteindelijk spoedkeizersnede ivm foetale nood) heb ik daar zo vreselijk veel last van gehad, dat wil ik ook echt nooit meer! Dagenlang hoofdpijn, tintelingen in mijn rug, weer overgeven (terwijl iedereen zei dat als baby eruit zou zijn, het overgeven écht klaar zou zijn, nou mooi niet dus...)
Liefst gewoon een normale, vaginale bevalling als het ooit weer moet, maar op dit moment raak ik volledig in paniek bij het idee dat het weer zou moeten ooit.
Sterkte met de verwerking verder, het klinkt echt heel naar wat je hebt meegemaakt
.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:45
Ja dat vind ik dus zo rot, ik krijg echt het gevoel dat ik me enorm heb aangesteld omdat ik het zo heftig vond. Maar als die termen puur over het vorderen gaan dan is dat wel verhelderend. Het voelt namelijk een beetje alsof er staat 'mevrouw heeft wat harde buiken, maar er is nog maar weinig gaande'. Dat staat er natuurlijk niet echt, maar zo komt het wel over, terwijl ik echt door een hel ging daar.Vaucluse schreef: ↑29-03-2019 10:39Zo moet je het niet zien. Het gaat niet over jouw prestatie of over jouw ervaring qua pijn e.d. maar puur over het vorderen van de bevalling.
Hoe snel en bevalling vordert en hoe pijnlijk en moeilijk het is zijn verschillende dingen.
Goed dat je hiervoor hulp krijgt!
vrijdag 29 maart 2019 om 10:45
Ik heb 2 keizersnedes gehad.Minik schreef: ↑29-03-2019 10:36Super goed om te horen! Het kan dus wel een volgende keer veel beter gaan
Ik vind het echt allemaal doodeng. Ik zou best heel graag een tweede kindje willen maar weer zwanger zijn en bevallen
Bij zwangerschap 2 sta je vanaf het derde trimester onder controle bij de gynaecoloog en mag je niet thuis bevallen.
Die scheurende baarmoeder gebeurt in 1% van de gevallen. Het litteken zit aan de onderkant en alleen bij de bevalling komt daar druk op te staan. En sóms, heel sóms kán het zo zijn dat het litteken het niet houdt. Daarom moet er ook minstens een jaar tussen de bevallingen zitten, om het goed te laten helen. Stop met googlen, je vind er alleen de enge verhalen.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:46
Ja ik hoorde dat op dat moment ook, maar ze hebben er niks aan gedaan, het moest blijkbaar vanzelf over gaan. Superkut was dat. Inmiddels is het al een halfjaar geleden, maar kan er nog bijna dagelijks om huilen en nachtmerries van krijgen. Niet de ruggenprik, maar wel alles bij elkaar.miss_musica schreef: ↑29-03-2019 10:42Een vriendin van mij had dit ook, er bleek een gaatje te zitten waar de ruggenprik gezet was. Dit kunnen ze gewoon goed behandelen, zoiets noemen ze een bloodpatch geloof ik. Misschien dat dat je geruststelt...
Sterkte met de verwerking verder, het klinkt echt heel naar wat je hebt meegemaakt
vrijdag 29 maart 2019 om 10:47
Ik vind dus 1% serieus nog best wel veel als ik er over nadenk. Dat van dat jaar is hier niet gezegd trouwens, ze zeiden hier een halfjaar. Dat vind ik ook zo verwarrend...Doreia* schreef: ↑29-03-2019 10:45Ik heb 2 keizersnedes gehad.
Bij zwangerschap 2 sta je vanaf het derde trimester onder controle bij de gynaecoloog en mag je niet thuis bevallen.
Die scheurende baarmoeder gebeurt in 1% van de gevallen. Het litteken zit aan de onderkant en alleen bij de bevalling komt daar druk op te staan. En sóms, heel sóms kán het zo zijn dat het litteken het niet houdt. Daarom moet er ook minstens een jaar tussen de bevallingen zitten, om het goed te laten helen. Stop met googlen, je vind er alleen de enge verhalen.
Heb je de tweede keer voor een keizersnede gekozen of moest het? En waarom?
minik wijzigde dit bericht op 29-03-2019 10:48
4.83% gewijzigd
vrijdag 29 maart 2019 om 10:48
ik heb me ook een tijdje zo gevoeld (ook hele nare bevalling), ik zou even met je psych kijken of wat ik nu zeg verstandig is, maar ik heb een gesprek met het ziekenhuis gehad en daar heb ik heel veel aan gehad, zij hebben echt veel dingen weggenomen, ik had heel veel last van het idee dat ik gefaald had, en dat gesprek werkte echt voor mij. Maar zoals gezegd zou ik dat eerst even bespreken met je psych of dat ook in jouw behandelplan past.Minik schreef: ↑29-03-2019 10:45Ja dat vind ik dus zo rot, ik krijg echt het gevoel dat ik me enorm heb aangesteld omdat ik het zo heftig vond. Maar als die termen puur over het vorderen gaan dan is dat wel verhelderend. Het voelt namelijk een beetje alsof er staat 'mevrouw heeft wat harde buiken, maar er is nog maar weinig gaande'. Dat staat er natuurlijk niet echt, maar zo komt het wel over, terwijl ik echt door een hel ging daar.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:50
Ik heb 5 weken na de bevalling een extra gesprek in het zkh gehad van echt een uur lang waarbij wel heel veel vragen beantwoord zijn, maar dat gevoel te hebben gefaald zit echt nog steeds heel diep. Het was een tijdje wat weggezakt, maar ik heb enorm veel zwangere vriendinnen en de één na de ander heeft echt een droombevalling en dan komt alles heel erg naar boven. Het slaat ook nergens op, want het ging om foetale nood, ik had er echt totaal niks mee te maken eigenlijk, maar het gevoel dat ik iets niet kon wat voor heel veel vrouwen 'normaal' is, blijft enorm knagen.florence13 schreef: ↑29-03-2019 10:48ik heb me ook een tijdje zo gevoeld (ook hele nare bevalling), ik zou even met je psych kijken of wat ik nu zeg verstandig is, maar ik heb een gesprek met het ziekenhuis gehad en daar heb ik heel veel aan gehad, zij hebben echt veel dingen weggenomen, ik had heel veel last van het idee dat ik gefaald had, en dat gesprek werkte echt voor mij. Maar zoals gezegd zou ik dat eerst even bespreken met je psych of dat ook in jouw behandelplan past.
vrijdag 29 maart 2019 om 10:53
Ik mocht de tweede keer gewoon opnieuw proberen natuurlijk te bevallen. Bij de eerste werd het een spoed keizersnee omdat baby er zelfs met de vacuumpomp niet uit kwam en ik geen pers weeën had. Vanwege de baby werd het een keizersnede.
Ik mocht kijken hoever ik de tweede keer zou komen. Helaas had ik ook die keer geen persweeën, bij volledige ontsluiting. Dus toen mocht ik weer naar de OK voor een keizersnede. Nu ben ik dus ook wel klaar met kinderen krijgen
vrijdag 29 maart 2019 om 10:55
Oh bah ja dat kan ik me helemaal voorstellen. En een vacuümpomp zullen ze bij de tweede waarschijnlijk al niet eens meer hebben willen proberen he? En als ze het wel wilden kan ik me voorstellen dat je er zelf dan echt niet meer aan moet denken. Bah, zo naar!Doreia* schreef: ↑29-03-2019 10:53Ik mocht de tweede keer gewoon opnieuw proberen natuurlijk te bevallen. Bij de eerste werd het een spoed keizersnee omdat baby er zelfs met de vacuumpomp niet uit kwam en ik geen pers weeën had. Vanwege de baby werd het een keizersnede.
Ik mocht kijken hoever ik de tweede keer zou komen. Helaas had ik ook die keer geen persweeën, bij volledige ontsluiting. Dus toen mocht ik weer naar de OK voor een keizersnede. Nu ben ik dus ook wel klaar met kinderen krijgen
vrijdag 29 maart 2019 om 10:58
Vind jij dat ik gefaald heb, nu je mijn verhaal hebt gelezen? Omdat ik geen pers weeën had en ik geholpen moest worden?Minik schreef: ↑29-03-2019 10:50Ik heb 5 weken na de bevalling een extra gesprek in het zkh gehad van echt een uur lang waarbij wel heel veel vragen beantwoord zijn, maar dat gevoel te hebben gefaald zit echt nog steeds heel diep. Het was een tijdje wat weggezakt, maar ik heb enorm veel zwangere vriendinnen en de één na de ander heeft echt een droombevalling en dan komt alles heel erg naar boven. Het slaat ook nergens op, want het ging om foetale nood, ik had er echt totaal niks mee te maken eigenlijk, maar het gevoel dat ik iets niet kon wat voor heel veel vrouwen 'normaal' is, blijft enorm knagen.
Zelf vind ik van niet. Ik heb een zwangerschap voldragen, kindje is gezond. Dat ze beide de nooduitgang hebben genomen, doet daar niets aan af voor mij.
Ik zie het zo: We leven in 2019. Een tijd waarin moedersterfte bij de bevalling significant is afgenomen. Vanwege alle prachtige manieren die er zijn uitgevonden om ons veilig te laten bevallen. 150 jaar geleden was ik 6 jaar geleden gewoon dood gegaan. Had ik eigenlijk niet eens geleefd, want mijn moeder is bevallen van mij met de vacuümpomp. Hoe mooi is het dat we in een land leven waarin wij vrouwen geholpen kunnen worden met bevallen?
vrijdag 29 maart 2019 om 10:58
dat had ik dus ook, ik kon mijn weeenstorm totaal niet opvangen, gewoon helemaal niet, en het voelde echt alsof ik een zware onvoldoende voor bevallen had gehaald, ik schaamde me ook, want wat was ik toch een aansteller. Heb serieus excuses aan mijn man gemaakt omdat ik zo zat te gillen (die dat natuurlijk onzin vond). Ik ben nu 5 maanden verder en bij mij is het om de een of andere reden wel afgezwakt, dat gevoel dus, ik heb een psych van het ziekenhuis gekregen en die is ook van mening dat het wel heftig was, maar voor mij niet traumatisch, ik denk er eigenlijk niet heel veel meer over na. Maar dat is natuurlijk voor iedereen anders.Minik schreef: ↑29-03-2019 10:50Ik heb 5 weken na de bevalling een extra gesprek in het zkh gehad van echt een uur lang waarbij wel heel veel vragen beantwoord zijn, maar dat gevoel te hebben gefaald zit echt nog steeds heel diep. Het was een tijdje wat weggezakt, maar ik heb enorm veel zwangere vriendinnen en de één na de ander heeft echt een droombevalling en dan komt alles heel erg naar boven. Het slaat ook nergens op, want het ging om foetale nood, ik had er echt totaal niks mee te maken eigenlijk, maar het gevoel dat ik iets niet kon wat voor heel veel vrouwen 'normaal' is, blijft enorm knagen.
Ik gun iedereen oprecht een droombevalling, maar als die mensen er dan over vertellen dan krijg ik toch gewoon de neiging ze neer te hoeken (wat ik natuurlijk niet echt doe)
vrijdag 29 maart 2019 om 10:59
Precies. Ik wilde die pomp niet in de buurt meer hebben. Die gynaecoloog had goede reflexen, want hij had anders een forse trap tegen zijn kop gekregen
vrijdag 29 maart 2019 om 11:00
Absoluut niet! Bij anderen vind ik dat ook sowieso helemaal niet, maar t is echt een gemeen stemmetje in mijn eigen hoofd. Maar je hebt natuurlijk volkomen gelijk.
vrijdag 29 maart 2019 om 11:01
Precies dat! Aan de ene kant hartstikke fijn als het bij een ander wel goed gaat en aan de andere kant wil ik dat helemaal niet horen!florence13 schreef: ↑29-03-2019 10:58Ik gun iedereen oprecht een droombevalling, maar als die mensen er dan over vertellen dan krijg ik toch gewoon de neiging ze neer te hoeken (wat ik natuurlijk niet echt doe)
dat zie ik helemaal voor me, groot gelijk!
