Zwanger
alle pijlers
Gewenst zwanger / man wilt na positieve test toch niet ??
dinsdag 16 juni 2020 om 00:10
Ladies, ik maak momenteel echt ff wat heftigs mee. Ik moet het van mij afschrijven. Komt ie :
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.
Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
-ik 34, 2 kindjes van 5 en 8 en heb een nieuwe relatie sinds 3 jaar.
-mijn partner is 44 en heeft 2 grote kinderen van 21 en 14 en is al opa
.Wij wonen samen in 1 huis met mijn kinderen. Mijn kinderen gaan om het weekend naar hun vader. Hij ziet zijn kinderen geregeld. We werken beide fulltime.
Afgelopen corona periode heeft mijn vriend aangegeven dat hij nog wel een kindje wilde. ( met mij haha) Ik wilde eigenlijk geen kinderen meer en hij ook niet maar hij begon te fantaseren en hij sleepte mij mee in zijn enthousiasme. Ik zou stoppen met de pil en wachten op mijn eerste natuurlijke menstruatie. Maart/april niet ongesteld maar 7 mei was het daar. Vanaf 11 mei zijn we voor ronde 1 gegaan.
We hebben niet echt veel besproken over hoe het straks moest Financieel en kwa kinderopvang maar ( misschien wel naïef) ik dacht dat als hij zegt :" ik wil nog wel een kind" dat het allemaal wel op zijn pootjes terecht komt.
Afgelopen vrijdag testte ik positief. Hij was verrast en blij maar ik merkte gelijk twijfel.
Ik helemaal in de 7de hemel.
Nu hebben we best een rotweekend achter de rug omdat ik heb gevraagd naar de twijfel. Ookheb ik tegen hem gezegd dat als hij er toch niet voor de volle 100% achter staat dat hij dat moest laten weten.
Vandaag heeft hij het laten weten. Hij heeft paniekaanvallen en wilt toch geen kind. Hij is te oud, hij is al opa, en wilt niet meer op het schoolplein rondlopen. Hij had niet verwacht dat ik nu al zwanger zou zijn? Kortom hij heeft Angst.
Ik ben kapot, voel me in de maling genomen. En ik heb de abortus kliniek gebeld ipv de verloskundige. Ik walg van hem dat hij bewust heeft gekozen om mij zwanger te maken en nu ineens zegt : ik kan het niet. Hij had mij kunnen behoeden voor dit verdriet. Ik voel me dom dat ik me heb laten meeslepen.
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
Ik waardeer zijn eerlijkheid maar dit kan toch niet?
Hoeveel vrouwen zijn er ongewenst kindloos, ik schaam mij dood!
En wat gaat dit doen met mijn relatie? Ik vertrouw hem niet echt meer.
dinsdag 16 juni 2020 om 09:39
we moeten beetje uitkijken, dat we niet in de aannames terechtkomen (To zit even koffie te drinken met de rest van de redactie)
Maar ze zegt:
Ik wil het nu ook niet meer houden als hij terug draait...want dat zou ook niet eerlijk zijn.
ze wil het niet, omdat hij het terugdraait, ze wil het niet omdat dat oneerlijk is, omdat hij niet wil
Ik lees echt niet, wat zij nou wil
dinsdag 16 juni 2020 om 09:39
Dat klopt, maar het feit dat ik met kind voor altijd aan deze lul vast zit wat mij direct zou doen besluiten dat een kind krijgen met hem geen goed idee is.Susan schreef: ↑16-06-2020 09:34Als je zo denkt komt dat toch effectief op hetzelfde neer als: op het moment dat hij de zwangerschap niet meer wil, zou zij voor abortus moeten gaan?
Ik vind het dus ook niet oneerlijk tegenover het kind als zij er toch voor zou kiezen. Soms loopt het zo, helaas. Dat verplicht haar niet tot een bepaalde keuze.
dinsdag 16 juni 2020 om 09:40
-jolijn- schreef: ↑16-06-2020 09:35Tja, principieel gezien heb je natuurlijk gelijk. Maar in het statistisch gezien extreem zeldzame geval dat je er ná de bevalling alleen voor komt te staan.... zit je een beetje met het probleem dat een abortus niet echt meer 'done' is. Dus voor die kans dat je gaat scheiden van, eh, wat is het tegenwoordig? 1 op de 10 miljoen ongeveer, toch? is het misschien toch ook wel handig om tevoren het scenario 'ik kom er alleen voor te staan' mee te laten wegen in je beslissing.
Een statistische zeldzame situatie laten meewegen in je beslissing is iets anders dan menen dat je als vrouw principieel de keuze moet maken alléén een kind te willen en de man hooguit als bonus te zien.
dinsdag 16 juni 2020 om 09:41
Ik vind het oneerlijk tegenover de 2 kinderen die ze al heeft om nog een vaderloos exemplaar in the mix te gooien.Susan schreef: ↑16-06-2020 09:34Als je zo denkt komt dat toch effectief op hetzelfde neer als: op het moment dat hij de zwangerschap niet meer wil, zou zij voor abortus moeten gaan?
Ik vind het dus ook niet oneerlijk tegenover het kind als zij er toch voor zou kiezen. Soms loopt het zo, helaas. Dat verplicht haar niet tot een bepaalde keuze.
Het leven is al duur genoeg.
dinsdag 16 juni 2020 om 09:41
een baby die ongewest is is nog laffer
dinsdag 16 juni 2020 om 09:48
dinsdag 16 juni 2020 om 09:57
Gelukkig hoef jij het niet op te voeden en te onderhouden.redbulletje schreef: ↑16-06-2020 09:41Ik vind het oneerlijk tegenover de 2 kinderen die ze al heeft om nog een vaderloos exemplaar in the mix te gooien.
Het leven is al duur genoeg.
Jij hebt werkelijk geen idee wat een abortus met een vrouw doet.
ik geef mn bek ook maar een douw
dinsdag 16 juni 2020 om 09:59
Er loopt een recent topic over dat het zogenaamde abortustrauma vooral aangepraat wordt, maar dat veel vrouwen zich vooral opgelucht voelen.Madeliefjees schreef: ↑16-06-2020 09:57Gelukkig hoef jij het niet op te voeden en te onderhouden.
Jij hebt werkelijk geen idee wat een abortus met een vrouw doet.
dinsdag 16 juni 2020 om 10:07
vrij weinig hoorMadeliefjees schreef: ↑16-06-2020 09:57Gelukkig hoef jij het niet op te voeden en te onderhouden.
Jij hebt werkelijk geen idee wat een abortus met een vrouw doet.
35.000 abortussen per jaar, ieder jaar weer
in tien jaar tijd 350.000 abortussen en dat is Nederland
Wereldwijd zijn de cijfers nog groter: https://www.volkskrant.nl/wetenschap/wh ... ~b9c1fae0/ (en gevaarlijk)
het overgrote deel van die vrouwen gaat daarna opgelucht verder met hun leven
dinsdag 16 juni 2020 om 10:20
Dit is de redactie, die een beetje voer voor het ten ondergaande weekblad wil. Dat gevoel krijg ik erbij.Pindakaasjes schreef: ↑16-06-2020 09:51Oh' wacht!
De zoveelste nieuwe naam die welgeteld één bericht lanceert en daarna nóóit meer reageert.
Trek je conclusies.
dinsdag 16 juni 2020 om 10:27
Moet je wel 100% overtuiging op elk moment willen zien? Het hebben van twijfels hoort er gewoon bij. Natuurlijk is een kind krijgen eng. En natuurlijk is het ontzettend lullig als eerst de kinderwens doorslaggevend is en, als het dan zo ver is, de twijfel de overhand krijgt. Maar TO springt wel van de ene conclusie in de andere; we willen een kind, oh nee, we willen toch geen kind. En maakt bij beide keuzes de mening (het gevoel op dat moment?) van de man leidend. Maar je bent er zelf bij en je maakt samen de afweging.
Zijn kinderwens is niet ineens weg, zijn twijfels hebben de overhand gekregen toen het eenmaal zo ver was. Ga nou eens samen bespreken waar die kinderwens vandaan komt en waar die twijfels vandaan komen. En bekijk dan waar je samen staat en wat je wil. Dan is wat daar uit volgt een gezamenlijke keuze en heb je in elk geval steun aan elkaar bij het vervolg.
Zijn kinderwens is niet ineens weg, zijn twijfels hebben de overhand gekregen toen het eenmaal zo ver was. Ga nou eens samen bespreken waar die kinderwens vandaan komt en waar die twijfels vandaan komen. En bekijk dan waar je samen staat en wat je wil. Dan is wat daar uit volgt een gezamenlijke keuze en heb je in elk geval steun aan elkaar bij het vervolg.
dinsdag 16 juni 2020 om 10:55
Ik denk dat de meeste mensen wel zullen begrijpen als TO voor een abortus zou kiezen. Volgens mij is dat hier ook niet het grootste issue. Het gaat erom.of TO zelf ook echt die abortus wil. En ja ze schrijft dat wel in haar OP. Maar er staat dat TO geen kind meer wilde, man wel en toen wilde TO ook. Ze was blij toen ze erachter kwam dat ze zwanger was, man niet meer en nu TO ook niet meer en wil het laten weghalen. Nogmaals, daar heb ik alle begrip voor als dat haar keus zou zijn, maar dan moet die keus wel zijn omdat ze er zelf 100% achter staat.
dinsdag 16 juni 2020 om 12:24
Hi! ik ben aan het werk vandaag, en kijk nu even op het forum en BAM! ontploft!
Dit is geen redactie bericht, dit is echt...helaas!
Ik heb alle reacties gelezen en iedereen die wat schrijft heeft een punt.
Toen ik dit vannacht typte heb ik dit beknopt opgeschreven en geprobeerd uit te leggen in een stukje tekst. Ik ben al 3 jaar gelukkig met deze man en alle vetrouwen erin (ook hoe hij omgaat als stiefvader voor mijn kinderen) dat dit gewenste kindje zou passen in ons leven. Zowel financieel als kwa tijd, liefde, aandacht. En het is al echt eens eerder ter sprake gekomen , in het eerste jaar dat we samen waren, tweede jaar dat we samen waren en nu het derde jaar.
Ik wilde, geen derde kind van een andere man omdat ik en mijn kinderen veel verdriet hebben gehad van de scheiding en ik dit niet nog eens wilde meemaken. (maar natuurlijk nooit vanuit gaat als je een relatie begint met iemand)
Dat we bewust zijn gestopt met de pil , komt omdat we beiden die keuze hebben gemaakt. Ik ben nog jong, het kan nu nog en ik heb ruimte zat in mijn hart en hoofd om voor een kindje te zorgen. Hij daarentegen had precies dezelfde gedachte en omdat hij het zo graag wilde heeft hij mij overgehaald.
( ja misschien nu Naïef , maar als hij het had willen houden dan was er niks aan de hand geweest)
Financieel kan het, het huis is groot genoeg.
Ik ben nu niet meer blij omdat hij nu zo doet, het grijpt hem naar de keel.
Hij wilt het echt niet. Ik ben ineens van die roze wolk gevallen en wordt daar onzeker van. Dan spookt het ook inderdaad door mijn hoofd wat een slappe zak het is en dat ik hem nou niet als "stabiel"zie.
Gek eigenlijk dat je na 3 jaar relatie ineens op iemand kan afknappen?
Ik ga met iemand praten, ik heb de afspraak bij de abortuskliniek nog staan voor volgende week woensdag.
Ik weet inderdaad nu niet wat IK wil, maar dat komt vooral door het feit dat ik me in de maling genomen voel.
Mijn hart zegt: Moet het niet ff landen bij hem? Ik hou het en zorg er volledig voor.
Mijn verstand zegt: Hell NO! Dit is geen goede basis en breek de zwangerschap af en dump deze laffe vent.
Dit is geen redactie bericht, dit is echt...helaas!
Ik heb alle reacties gelezen en iedereen die wat schrijft heeft een punt.
Toen ik dit vannacht typte heb ik dit beknopt opgeschreven en geprobeerd uit te leggen in een stukje tekst. Ik ben al 3 jaar gelukkig met deze man en alle vetrouwen erin (ook hoe hij omgaat als stiefvader voor mijn kinderen) dat dit gewenste kindje zou passen in ons leven. Zowel financieel als kwa tijd, liefde, aandacht. En het is al echt eens eerder ter sprake gekomen , in het eerste jaar dat we samen waren, tweede jaar dat we samen waren en nu het derde jaar.
Ik wilde, geen derde kind van een andere man omdat ik en mijn kinderen veel verdriet hebben gehad van de scheiding en ik dit niet nog eens wilde meemaken. (maar natuurlijk nooit vanuit gaat als je een relatie begint met iemand)
Dat we bewust zijn gestopt met de pil , komt omdat we beiden die keuze hebben gemaakt. Ik ben nog jong, het kan nu nog en ik heb ruimte zat in mijn hart en hoofd om voor een kindje te zorgen. Hij daarentegen had precies dezelfde gedachte en omdat hij het zo graag wilde heeft hij mij overgehaald.
( ja misschien nu Naïef , maar als hij het had willen houden dan was er niks aan de hand geweest)
Financieel kan het, het huis is groot genoeg.
Ik ben nu niet meer blij omdat hij nu zo doet, het grijpt hem naar de keel.
Hij wilt het echt niet. Ik ben ineens van die roze wolk gevallen en wordt daar onzeker van. Dan spookt het ook inderdaad door mijn hoofd wat een slappe zak het is en dat ik hem nou niet als "stabiel"zie.
Gek eigenlijk dat je na 3 jaar relatie ineens op iemand kan afknappen?
Ik ga met iemand praten, ik heb de afspraak bij de abortuskliniek nog staan voor volgende week woensdag.
Ik weet inderdaad nu niet wat IK wil, maar dat komt vooral door het feit dat ik me in de maling genomen voel.
Mijn hart zegt: Moet het niet ff landen bij hem? Ik hou het en zorg er volledig voor.
Mijn verstand zegt: Hell NO! Dit is geen goede basis en breek de zwangerschap af en dump deze laffe vent.
dinsdag 16 juni 2020 om 12:31
Ik ben nog jong, hij is inderdaad 44.
dinsdag 16 juni 2020 om 12:39
De leeftijd van de vader is evengoed belangrijk natuurlijk.
Snap gewoon niet dat je je basis met je eigen kinderen zo op het spel wil zetten. Die vader is blijkbaar ook niet erg betrokken als hij ze maar om het weekend heeft. En dan zou je er nog een weekendregeling bij krijgen met 'n man die zelfs al opa is!
Snap gewoon niet dat je je basis met je eigen kinderen zo op het spel wil zetten. Die vader is blijkbaar ook niet erg betrokken als hij ze maar om het weekend heeft. En dan zou je er nog een weekendregeling bij krijgen met 'n man die zelfs al opa is!
dinsdag 16 juni 2020 om 12:50
Ja als je dit zo leest is dit ook raar...redbulletje schreef: ↑16-06-2020 12:39De leeftijd van de vader is evengoed belangrijk natuurlijk.
Snap gewoon niet dat je je basis met je eigen kinderen zo op het spel wil zetten. Die vader is blijkbaar ook niet erg betrokken als hij ze maar om het weekend heeft. En dan zou je er nog een weekendregeling bij krijgen met 'n man die zelfs al opa is!
dinsdag 16 juni 2020 om 13:31
En wat als hij overmorgen zegt, sorry, ik heb me vergist, ik wil dit kind toch wel... Je kunt dat het gebeurd is niet meer terugdraaien, het is nogal een onvolwassen en onzorgvuldige manier van doen van hem. Dat hij het ineens niet meer wil zet bij mij ook vraagtekens over in welke mate hij de zorg wel ziet zitten, dus dat "het komt wel goed", zou ik niet zonder meer van uit gaan, ook als hij het toch wil houden.
De echte vraag is, zou je het ook alleen willen doen? Want er is nu wel een grote scheur in jullie relatie.
Ik ben het met jouw verstand eens trouwens.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:33
Nou, vertel.Madeliefjees schreef: ↑16-06-2020 09:57Gelukkig hoef jij het niet op te voeden en te onderhouden.
Jij hebt werkelijk geen idee wat een abortus met een vrouw doet.
dinsdag 16 juni 2020 om 13:39
Ik heb nog nooit een abortus gehad, maar wel 2 kinderen. Ik stel me voor dat -voor mij persoonlijk- alleenstaand een kind opvoeden een grotere impact heeft dan een abortus
dinsdag 16 juni 2020 om 13:43
Ik begrijp vooral niet dat jullie in een paar weken van "we willen geen kind meer" naar zwanger kunnen gaan. Dit zijn zulke ingrijpende beslissingen, daar moet je de tijd voor nemen. En al helemaal omdat jullie beiden al een scheidig meegemaakt hebben.
Maar dat is nu mosterd natuurlijk. Ik vraag me af of het nog goedkomt met jullie relatie, of het kind nu komt of niet. Dus dit zal hoe dan ook zijn weerslag op je twee kinderen hebben, helaas.
Maar dat is nu mosterd natuurlijk. Ik vraag me af of het nog goedkomt met jullie relatie, of het kind nu komt of niet. Dus dit zal hoe dan ook zijn weerslag op je twee kinderen hebben, helaas.
dinsdag 16 juni 2020 om 14:24
Ik weet niet of het goed komt... kan ik ergens zijn eerlijkheid nog waarderen ? Heeft hij mij alsnog behoed voor nog meer drama?Rosalind schreef: ↑16-06-2020 13:43Ik begrijp vooral niet dat jullie in een paar weken van "we willen geen kind meer" naar zwanger kunnen gaan. Dit zijn zulke ingrijpende beslissingen, daar moet je de tijd voor nemen. En al helemaal omdat jullie beiden al een scheidig meegemaakt hebben.
Maar dat is nu mosterd natuurlijk. Ik vraag me af of het nog goedkomt met jullie relatie, of het kind nu komt of niet. Dus dit zal hoe dan ook zijn weerslag op je twee kinderen hebben, helaas.
<- je hebt gelijk.Dus dit zal hoe dan ook zijn weerslag op je twee kinderen hebben, helaas.
Maar dit verwacht je toch niet ?
