Te jong zwanger worden?

05-08-2017 10:05 87 berichten
Hoi allemaal,

Ik ben 24 jaar en mijn vriend 29. Zijn 4 jaar samen en wonen ook 4 jaar samen. Hebben samen dit jaar een huis gekocht. Vriend werkt fulltime ik 20 uur . wij hebben het er over om eind dit jaar te stoppen met de pil.
Nu merk ik dat niet iedereen enthousiast is als ik laat merken dat ik toe ben aan kinderen.
Voornamelijk mijn moeder zegt van wacht er nog maar even mee.

Ik vind dit heel vervelend omdat het onze keus is maar het is niet leuk als je omgeving je niet steunt.

Zijn hier meer mensen die daar mee te maken hebben of hebben gehad en heeft het jullie beïnvloed?
Het maakt toch niets uit wat anderen ervan vinden? Het is toch iets tussen je vriend en jou?
Alicereturns schreef:
05-08-2017 10:37
En waarom in godesheresnaam moet zij dit uitleggen aan jou? Heb je daar keiharde, niet te omzeilen argumenten voor? Ik ben zeer benieuwd.
(Echt dat vraag je toch niet..)

To: 1 tip: het is jouw leven. I.m.o heeft een ander geen recht om te beslissen hoe dat ingevuld wordt. End of story.

Waarom niet? Openbaar forum, vragen staat vrij. Net als antwoorden. Als de vraag TO niet aanstaat, antwoordt ze niet. Niet zo fijngevoelig allemaal hoor.
Ja het is jong om kinderen te krijgen, maar dan ben je er gelukkig ook weer van af als je nog relatief jong bent.
Alle reacties Link kopieren
Ik kreeg mijn eerste op mijn 22e.
Heb mezelf toen wel afgevraagd of ik het ook alleen kon mocht dat gebeuren. En dat heb ik uiteindelijk ook moeten doen.
When they go low, we go high. (M.Obama)
Alle reacties Link kopieren
Mama30037 schreef:
05-08-2017 10:29
Wow! Kort door de bocht! Ik werk in de zorg, dan is bijvoorbeeld 20 uren heel normaal, omdat je onregelmatig werkt.



Ik was 19 toen ik zwanger werd, jong? Geen idee, ben een jonge moeder, dat is prettig voor mijn jonge kinderen. Alles heeft voor en nadelen.Als je maar gelukkig bent in je relatie, dan is het zeker niet te jong!
Is gewoon een realistische opmerking.
Heb je een plan voor het geval je het alleen moet doen.
When they go low, we go high. (M.Obama)
SaveAngie schreef:
05-08-2017 11:01
Is gewoon een realistische opmerking.
Heb je een plan voor het geval je het alleen moet doen.

Precies.
Taralina schreef:
05-08-2017 10:54
Ja het is jong om kinderen te krijgen, maar dan ben je er gelukkig ook weer van af als je nog relatief jong bent.
Nou, alsof het zo'n straf is om kinderen te hebben zeg! :-?
SaveAngie schreef:
05-08-2017 11:01
Is gewoon een realistische opmerking.
Heb je een plan voor het geval je het alleen moet doen.

Eigenlijk zou financiële zelfredzaamheid (voor beiden!) net zo vanzelfsprekend moeten zijn als onderdak en een stabiele relatie als je aan kinderen gaat denken. Misschien vind ik dat nog wel belangrijker dan leeftijd.
anoniem_199331 wijzigde dit bericht op 05-08-2017 11:11
10.17% gewijzigd
Ik vind het zeker niet te jong hoor, zeker biologisch gezien. Maar wat anderen ook al schreven, wees niet afhankelijk. Je weet nooit hoe de toekomst loop.
Als ik naar mijzelf kijk was ik op mijn 24e echt veel te jong en moest ik er echt niet aan denken. Misschien dat daarom mensen zo reageren? Dat ze het op zichzelf betrekken?

Maar de ene 24 jarige is de andere niet. Ik zou je er dus ook niet zoveel van aantrekken. Ja, het is jong. Maar dat is niet erg. De enige die weet of het té jong is ben jij.
Alle reacties Link kopieren
nerdopviva schreef:
05-08-2017 11:10
Eigenlijk zou financiële zelfredzaamheid (voor beiden!) net zo vanzelfsprekend moeten zijn als onderdak en een stabiele relatie als je aan kinderen gaat denken. Misschien vind ik dat nog wel belangrijker dan leeftijd.
Dat vind ik ook.
When they go low, we go high. (M.Obama)
Alle reacties Link kopieren
Yenthe79 schreef:
05-08-2017 11:07
Nou, alsof het zo'n straf is om kinderen te hebben zeg! :-?
Soms .. :hihi:
When they go low, we go high. (M.Obama)
Ik heb mijn eerste op mijn 24e gekregen en dat beviel prima! Nu op mijn 28e heb ik 2 kinderen en ik zou niet anders willen. En trek je niets aan van je omgeving, gewoon doen waar jullie jezelf goed bij voelen. Heerlijk vind ik het 'jong' moeder zijn.
chandalier schreef:
05-08-2017 11:17
Ik heb mijn eerste op mijn 24e gekregen en dat beviel prima! Nu op mijn 28e heb ik 2 kinderen en ik zou niet anders willen. En trek je niets aan van je omgeving, gewoon doen waar jullie jezelf goed bij voelen. Heerlijk vind ik het 'jong' moeder zijn.

Leuke woordspeling! :rofl:
Alle reacties Link kopieren
24 jong? Ik vind het echt wel meevallen hoor.
Als jullie beiden een stabiele basis hebben en er achter staan, lekker er voor gaan.
Vind je moeder zich niet te jong om oma te worden?

P.s. ik was 22 toen mijn oudste geboren werd...en het is genieten. Ik heb nooit willen wachten tot ik ouder was. (Oudste is nu 10..)
Foodsandbeats schreef:
05-08-2017 10:34
Ik werk ook in de zorg maar de meeste kinderloze jonge meiden werken meer uren hier.
Het viel me gewoon erg op, die twintig uur. Je hele leven lijkt dan al zo ingericht te zijn op kinderen of een enorm intensief huishouden. In ieder geval niet zo gericht op je eigen carrière qua werk. Prima als je droom is moeder te worden, maar zeker niet standaard voor een 24 jarige. Als er nog een reden is voor de twintig uur, zijn de lauwe reacties uit de omgeving misschien ook beter te verklaren.
Of iemand heeft liever meer vrije tijd voor hobby's dan meer geld. Er kunnen veel redenen zijn natuurlijk.
Alle reacties Link kopieren
Zeker niet te jong. Situatie klinkt ook stabiel en dat lijkt me positief. Ik ben het wel eens met de mensen die vragen stellen bij jouw 20 uur werken en zijn 40 uur. Ik ben zelf erg blij dat wij evenveel werken, evenveel bijdragen en evenveel zorgen voor onze zoon. En dat ik dus uit volle overtuiging kies om het zo te doen en dus ook om bij mijn partner te zijn, dat ik niet financieel afhankelijk ben van mijn partner en dat we dus beiden de keuzevrijheid hebben. Ik ga er absoluut niet van uit dat wij uit elkaar gaan, maar ik wil ook absoluut voorkomen dat ik moet blijven, omdat ik financieel gebonden ben, terwijl dat schadelijk zou zijn.

Jouw/jullie keuzes kunnen anders zijn, maar wees wel realistisch. Sprookjes bestaan niet, liefde overwint niet alles en ook goede relaties kunnen door ellende een knauw krijgen of kapot gaan.
Als jullie eraan toe zijn en een kind een veilige, stabiele en liefdevolle basis kunnen bieden is het prima toch? Ik snap wel dat je wat bevestiging zoekt. Ik had mijn moeder en zus ook verteld dat we stopten met anticonceptie. Het is heel fijn om dan een positieve reactie te krijgen.
Ik ben 26 en zoon is bijna zes maanden. Ik werk wel genoeg om het eventueel alleen te kunnen redden. Al heb ik laatst berekend dat ik een absurd hoog bedeag aan toeslagen zou krijgen.
Ik vind 24 niet heel raar, ik was nog net 25 toen de jongste geboren werd en ik vind het fijn om een (relatief) jonge moeder te zijn.
Ik denk dat de vraag vooral is: zijn jullie er samen klaar voor? Het leven met een kind is anders dan nu, en sommige dingen doe je nu eenmaal makkelijker zonder kinderen. Maar als jullie vooral uitkijken naar samen kinderen krijgen ipv verre reizen maken, vaak op stap etc dan zou ik er gewoon voor gaan.
En kweek maar vast een dikke huid, je zal nog vaak genoeg meningen krijgen van mensen over jullie keuzes, ik ben het eens met bovenstaande dat jullie je eigen keuzes moeten willen en kunnen maken en niet zo zeer op zoek moeten gaan naar bevestiging van anderen als het om dit soort onderwerpen gaat.
Alle reacties Link kopieren
Die keuze maken jullie samen.....
nerdopviva schreef:
05-08-2017 11:10
Eigenlijk zou financiële zelfredzaamheid (voor beiden!) net zo vanzelfsprekend moeten zijn als onderdak en een stabiele relatie als je aan kinderen gaat denken. Misschien vind ik dat nog wel belangrijker dan leeftijd.
Yep, dat vind ik ook. En dan is het geen rare vraag waarom iemand maar twintig uur werkt. Als daar bepaalde redenen voor zijn qua belastbaarheid, snap ik je omgeving misschien beter ( maar dat betekent niet dat je hen jullie keuzes moet laten bepalen). En als er geen beperkingen zijn, is het je goed te beseffen dat je je hiermee wel in een afhankelijke en kwetsbare positie zet ten opzichte van je partner. Ik zou daar niet tegen kunnen, maar ieder zijn meug.
nerdopviva schreef:
05-08-2017 11:10
Eigenlijk zou financiële zelfredzaamheid (voor beiden!) net zo vanzelfsprekend moeten zijn als onderdak en een stabiele relatie als je aan kinderen gaat denken. Misschien vind ik dat nog wel belangrijker dan leeftijd.

Helemaal mee eens.
Alle reacties Link kopieren
Ik was 23 jaar toen mijn eerste kind geboren werd, na 3 jaar proberen zwanger te worden. Ook getrouwd, woning en werk zoals jij. Ik had een hele sterke kinderwens dus verkoos kinderen krijgen boven doorstuderen, feesten en carrière maken. En ik moet zeggen dat het allemaal goed gaat nu, het is heerlijk om moeder te zijn en ik ben dol op mijn kinderen. Maar achteraf vind ik het toch wel jammer dat ik zo'n haast had. Ik mis de vrijheid soms wel en had liever nog wat langer willen genieten van het alles kunnen doen en laten, niet altijd met de kinderen rekening hoeven houden etc, en merk ook dat het nu een stuk lastiger is om een studie op te pakken. Maar dat is achteraf. Voordeel is dat die vrijheid natuurlijk vanzelf steeds een beetje meer terugkomt en dat ik dan nog vrij jong ben.
Op m'n 25ste verjaardag de ac eruit gegooid en nu bijna 28 en mijn zoon is 3.5 maand. Dus nee ik vind het niet te jong. Bij ons duurde het lang. Ik ben blij dat we niet hebben gewacht, want er moest IVF aan te pas komen en de grootste voorspeller van succes is leeftijd.

Maar daar dacht ik van tevoren allemaal helemaal niet over na hoor. Er zitten voordelen en nadelen aan halverwege de 20 moeder worden, op je 30ste moeder worden, op je 35ste moeder worden, enz. Wat er goed uitkomt is ontzettend persoonlijk. Ik was ook wel een beetje onzeker en daardoor makkelijk van de leg als mensen me te jong vonden, maar dat is vanzelf overgegaan. Ik was eraan toe en anderen zijn dat niet en je zult elkaar nooit begrijpen. Wachten is gewoon geen optie meer op een gegeven moment, ik miste echt iets. Bij de een is dat moment op z'n 20ste en bij de ander pas tegen de 40. Ligt aan je karakter, je omstandigheden, je partner (of gebrek daaraan), financiën; kortom, is extreem persoonlijk. Tegenwoordig doet het me niets meer dat mensen niet snappen dat ik al een kind heb, en gek genoeg hoor ik er sindsdien ook niets meer over, dus misschien straalde ik dat toch meer uit, ofzo.

Mensen konden het ook niet goed rijmen met een universitair opgeleide, avontuurlijk ingestelde, reislustige jonge vrouw uit de hoofdstad. Maar ik vond het juist logisch: ik vond kinderen krijgen the biggest adventure of all. En gewoon niet een die ik wilde missen. Ik bouw gewoon door aan mijn carrière, en zoon gaat straks lekker mee op reis en we verheugen ons er nu al op dat we straks coole dingen met hem kunnen doen zoals ziplinen enzo. En tegelijkertijd zit ik heerlijk te burgertrutten in de vinexwijk en maak ik wandelingen in het weekend en bak ik graag iets lekkers. Best of both worlds :)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven