Zwanger worden met IVF of ICSI (deel 2)

Soof: super nieuws - van harte gefeliciteerd! Top - eindelijk weer een zwangere dame in ons midden !!

Ga er van genieten. Wanneer is de echo?



Lux: 3 Cryo's - ook positief nieuws! Wanneer ga jij testen?



Piano: jij loopt echt tegen een muur op de hele tijd - zo jammer. Het is voor een ander heel makkelijk te oordelen, maar de dingen lopen soms op een bepaalde manier: je hebt ten dele dingen zelf in de hand, zoals bijvoorbeeld het tegen komen van de juiste partner en dat wil niet zeggen dat jij daarom maar je droom moet opgeven. Ik proef uit jouw verhaal dat het jou juist erg leuk geleken had om wel die man tegen te komen waarmee je een gezin had kunnen stichten. Het is gewoon anders gelopen en daarom in mijn optiek des te stoerder dat jij de keus voor jezelf durft te maken. Het onbegrip maakt het alleen maar moeilijker. Ook ik herken het gevoel van onbegrip. Heb het met de dochter van mijn man die volgende maand zal bevallen. Ik begrijp heus dat zij een half broertje/zusje dat jonger is dan haar eigen kind misschien moeilijk vindt, maar ik word op mijn beurt moe van het gevoel dat ik continue uitleg verschuldigd ben aan haar. Dat zij niet in een age-gap relatie zit, wil niet zeggen dat zij en ik niet allebei moeder willen worden. Ze is pet slot van rekening niet de enige dame met een baarmoeder en rammelende eierstokken?! Dat geldt in jouw geval weer voor die vriendin van je die het nodig vindt om jou te laten weten dat er een man bij hoort. Tja - ze heeft het volste recht om het te zeggen, maar tactisch is het niet. En je hebt er ook geen hol aan. Je hebt je besluit genomen (en terecht) en ik hoop van harte dat het je lukt!

En zo jammer dat het ziekenhuis niet wat meer met je meedenkt. En nadenken over dingen die je achteraf zou hebben kunnen doen is zinloos: het is zoals het is: veranderen kun je het niet, alleen gewoon alles op alles zetten...





Flip: denk aan je!



Freexx: Spannend hoor!



Itsu: Lief - dank voor je post.



Hier alles heerlijk. Zit op een prachtige locatie en kijk uit over Hong Kong bay vanaf het zwembad. Er zijn een paar kids en een hoog zwangere met wie ik een glimlach heb uitgewisseld. Vandaag is een prima dag. Kan het echt verdragen en genieten van de vakantie.

Wat gaaaaaaff Soof! Ontzettend blij voor je!

Wat ontzettend lief van jullie allemaal

Zoveel positieve energie.

Ik ben blij maar ook terughoudend. Dat doet dit traject nu eenmaal met me. Nu in de verlengde wachtweken en dat is gewoon weer mega spannend.



Ik had maar drie eitjes dus ik hoop dat dat sommige dames geruststelt.



@pianokruk mocht je wat langer willen reizen ... Dan kan ik nij barrahus aanbevelen. Ze winnen elke keer prijzen mbt patiënt vriendelijkheid. En helpen graag wat 'oudere' dames. Misschien zijn de wachtlijsten daar korter. Heel veel succes in ieder geval en hoop dat je goede hulp gaat krijgen want dat verdien je zeker

@Baggal: vrijdag pas. Embryootje is nu ook pas 11 dagen oud ja 3 cryo's is mooi en ook fijn dat het blastocysten zijn, ik dacht eigenlijk dat ze altijd op dag 4 invroren.. Maar als ze op dag 5 nog goed zijn lijkt me dat positief



Wat betreft je man's dochter: ik snap wel dat zij het er moeilijk mee heeft, het is natuurlijk gewoon een beetje een gekke situatie (alhoewel vroeger oudste kinderen vaak allang kinderen kregen voordat hun moeder was uitgebaard natuurlijk, is dat tegenwoordig niet meer zo normaal). Ik denk alleen dat als haar kind en haar broertje/zusje er zijn, en samen kunnen opgroeien, spelen, en leuk contact hebben, jullie misschien op elkaars kindjes kunnen passen.. Dat ze het dan toch juist wel leuk kan gaan vinden dat ze zo'n leuk kameraadje in de buurt hebben. Ze staat nu natuurlijk bol van de zwangerschapshormonen en denk dat er in haar hoofd even helemaal geen ruimte is voor jouw verhaal. En dat komt ook omdat zij een dochter is van je vader: haar verhouding is anders tot hem - en dus tot jou, dan tot iemand als een broer/zus/vriend(in).



Zij had een beeld en dat beeld wordt nu behoorlijk anders. En zeker voor zwangere vrouwen, maar sowieso in de verhouding van kind en ouder, is dat best lastig. Jouw man's dochter kan nu eenmaal onredelijk zijn tegen haar vader, dat is hun verhouding, en nu ze zwanger is denkt ze al helemaal alleen maar aan zichzelf natuurlijk (hormones ). Jij zit daar een beetje tussen. Ik denk niet zozeer dat ze jou je kinderwens misgunt, ik denk dat ze zichzelf heel erg een beeld van haar vader als opa gunt, en niet weer als papa.



Zij had zich verheugd op alle aandacht voor haar kind en dat haar vader haar kind de allerleukste/mooiste/liefste/bijzonderste zou vinden, zoals opa's dat nu eenmaal vinden als er een kleinkind geboren wordt. Maar nu krijgt opa zelf een kind. En je eigen kind is toch nog leuker/mooier/liever/bijzonderder dan het kind van je dochter. En dat steekt denk ik, jaloezie dat jij met hem gaat hebben, wat zij met hem wilde delen, waar zij voor haar gevoel recht op heeft.



Dus voor haar gevoel pak jij haar iets af door een kind te krijgen. Dat is denk ik het probleem. En ik denk niet dat je dat echt goed kunt maken, of dat je dat moet proberen. Ik zou er niet verder op ingaan dan: het is zoals het is. De tijd zal uiteindelijk hopelijk erover strijken en haar laten zien dat jouw man prima opa kan zijn, naast vader, en hopelijk zal ze het dan zien als iets bijzonders dat haar zusje/broertje en haar eigen kind samen opgroeien. Maar je kunt dat helaas niet afdwingen en ik denk dat je er ook rekening mee moet houden dat het kan gebeuren dat ze helaas niet bijtrekt.



Ik weet iig wel dat ik mijn moeder echt niet meer zou hoeven te zien als ze nu zwanger werd, en al helemaal niet als ze het hield. Dat zou echt veel te pijnlijk zijn. En dat zou ze me dan voor m'n gevoel echt 'aandoen', terwijl ze weet hoe moeilijk het voor ons is om een kind te krijgen. Misschien onredelijk van me, maar ik zou het niet kunnen verdragen. Met het broertje/zusje zou ik opzich wel contact onderhouden, want dat kan er niks aan doen.



Maar goed, bij ons ligt het natuurlijk wel heel gevoelig met onze vruchtbaarheidsproblemen. En zij en haar vriend hebben beiden al volwassen kinderen (en nog een tiener - mijn (half)broertje), dus ik zou de wens ook niet echt begrijpen.



Ik zou gewoon maar hopen dat ze bijdraait, maar ook beseffen dat je haar helaas niet kunt dwingen om het te accepteren. Net zoals zij jullie niet kan dwingen om geen kind te krijgen. En ik zou er daarom vooral niet over in discussie gaan. It is what it is, en als ze het niet leuk vindt, tja, dan niet.



voor jou want lijkt me een vreselijk lastige situatie zo bovenop je hele vruchtbaarheidstraject. Ik hoop dat jullie kinderen straks hele dikke maatjes worden en dat ze dan ook juist alleen nog de voordelen en leuke kanten ziet

Yes yes!!! Soof gefeliciteerd!!!

Zit in de auto endat leest niet lekker... vanavond bijlezen..

Vandaag dag 32 en nog geen bloed

Lux: wat een ontzettende lieve reactie dank je wel! Denk dat je daar wel gelijk in hebt. Moet voor jou destijds ook gek geweest zijn toen jouw moeder haar zwangerschapsaankondiging deed.



Voor mij ligt het best gevoelig - het gebrek aan interesse terwijl ik dat naar haar toe juist wel probeer (wat best lastig is gelet op mijn eigen omstandigheden). Wanneer zij dat niet doet voelt het soms als een afwijzing. Te meer omdat het zwanger worden al zo lastig is gebleken in mijn geval...

Maar idd - het is voor haar ook een gekke situatie en niet zoals zij zich die waarschijnlijk had voorgesteld (al ben ik 33 dus helemaal gek is het niet vanuit mijn situatie geredeneerd).



Soof: Dringt het nieuws al enigzins door? Super meid!!

baggal ja en nee. Ik fluit mijzelf elke keer terug als ik te blij ben omdat er nog zoveel mis kan gaan. Zonde eigenlijk maar kan het niet helpen. De echo moet ik nog gaan plannen.

Heb jij weer nieuwe energie opgedaan? Je vakantie klinkt fantastisch. Je mag bijna weer beginnen



tasje oewh spannend! Mijn duimen draaien.



lux hoe gaat het bij jou. Hoop dat je wat afleiding hebt gevonden dit weekend en maandag een mooie test.

Wow wat schrijven jullie veel!!



Maar even snel voor Soof, gefeliciteerd!!

quote:Baggal schreef op 28 augustus 2016 @ 11:11:

Lux: wat een ontzettende lieve reactie dank je wel! Denk dat je daar wel gelijk in hebt. Moet voor jou destijds ook gek geweest zijn toen jouw moeder haar zwangerschapsaankondiging deed.



Voor mij ligt het best gevoelig - het gebrek aan interesse terwijl ik dat naar haar toe juist wel probeer (wat best lastig is gelet op mijn eigen omstandigheden). Wanneer zij dat niet doet voelt het soms als een afwijzing. Te meer omdat het zwanger worden al zo lastig is gebleken in mijn geval...

Maar idd - het is voor haar ook een gekke situatie en niet zoals zij zich die waarschijnlijk had voorgesteld (al ben ik 33 dus helemaal gek is het niet vanuit mijn situatie geredeneerd).



Soof: Dringt het nieuws al enigzins door? Super meid!!



Nee maar dat bedoel ik met die andere verhouding: voor haar ben jij de vrouw van papa, en tegen papa's hoef je nu eenmaal niet altijd redelijk te zijn, dus tegen de vrouw van papa ook niet. In die verhouding blijf je altijd een beetje kind, omdat dat nu eenmaal is hoe het opvoedingstechnisch groeit. Ergens is het ook niet haar taak, als dochter, om haar 'stiefmoeder' die aandacht te geven, de bijna-'stiefoma' van haar kind. Terwijl in werkelijkheid voor jou de relatie waarschijnlijk heel gelijkwaardig voelt: 2 volwassen vrouwen die niet enorm schelen in leeftijd, voelt zij waarschijnlijk een soort 'autoriteitskloof', puur door de vaderdochterrelatie die ze met jouw partner heeft. Zij mag de verteller zijn, haar vader (en zijn partner) de luisteraar. Zij mag de aandacht krijgen van papa, zij is de dochter. Dat is iets dat enorm afneemt zodra je uit de puberteit komt, maar ergens altijd blijft bestaan, dus ik denk dat het, vanwege de verhoudingen is, bijna onmogelijk voor haar is om zich steunend op te stellen tegen jou, zeker als ze zelf geen inzicht heeft in hoe het komt dat die verhoudingen zo liggen en waar haar reactie vandaan komt.



En dat is lastig voor jou, want daardoor krijg jij een rol van 'oudere, wijzere 'moederachtige figuur'', terwijl die rol natuurlijk een is die je zelf ook helemaal niet zo voelt. En met jouw verdriet en onzekerheid zit je daar ook nog eens helemaal niet op te wachten op dit moment.



Wat betreft mijn broertje: ik was toen hij geboren werd 12, en dat was idd gek, omdat mijn ouders pas een halfjaar uit elkaar waren. Inmiddels is hij 14 en me voorbij gegroeid en schiet zijn stem alle kanten op ben gek op hem en hij is net zo belangrijk voor me als mijn (volle) zusje. Maar toen mijn moeder (54) vertelde dat ze niet zo lang geleden nog een zwangerschapstest had gedaan proestte ik mijn drankje wel even uit. 'Jouw tijd is geweest,' dacht ik en het idee dat mijn moeder van 54 makkelijker zwanger zou worden dan ik op mijn 26ste vind ik echt onverdraaglijk (en onvergeeflijk ik zou dat écht niet trekken).



En dat is in jouw geval natuurlijk niet aan de orde, maar ik denk dat je man's dochter zich ook niet zo voelt tegenover jou, maar misschien wel tegenover haar vader. Dat zij ook denkt: 'jouw tijd is geweest, ouwe, je nieuwe baby kaapt straks míjn moment, míjn tijd'.



En dat gevoel is denk ik heel begrijpelijk, want het zal ook anders zijn en er zal ook minder tijd zijn voor haar baby vanuit jouw man, als jullie baby er eenmaal is. Maar er zal ook minder tijd zijn voor haar baby als er meerdere kleinkinderen, neefjes en nichtjes komen. En dat regelt zichzelf uiteindelijk ook altijd zonder veel problemen. Ik denk dat het misschien kan helpen als je man straks als hun baby er is even uitgebreid in zijn oparol klimt, om haar te laten zien dat opa worden echt niet minder bijzonder wordt omdat hij zelf nog een kind wil.



Maar ik zou van haar gewoon geen steun proberen te verwachten. Zij is het 'kind' in deze situatie, hoe gek dat ook is. Hopelijk legt ze die rol zelf een beetje aan de kant op een gegeven moment. En wellicht maakt haar moederrol als deze begint haar verhouding met haar eigen ouders ook gewoon gelijkwaardiger, waardoor ze meer ruimte voor een nuchtere benadering van de situatie heeft en het tussen jullie dus ook wat meer vriendschappelijk en wederzijds kan worden.

@tas: ooooo wat spannend!



@soof: ik mag vrijdag pas testen!

lux dat wist ik natuurlijk. Vrijdag kruipt steeds dichterbij. En wat ik zo lees gaat het je goed af. Mijn duimen maken overuren voor je.



Ik bedoelde freexx in mijn vorige berichtje.

@Soof hoera!!! Yesssssss!

SOOF!! Hoera!

Hey! Mag ik hier meeschrijven? Wij beginnen sept aan ICSI icm PGD (ivm genafwijking in de familie). Niet helemaal het standaard traject dus. Het komt wel dichtbij, spannend!

Soof !!! Ik doe nu een dansje voor je Gefeliciteerd hoor, wat fijn!

Ik begrijp goed dat je nog niet door je dakpannen heen jumpt, ik bedaht mij net dat ik bij een positieve test

waarschijnlijk supernerveus zou zijn en waarschijnlijk ook niet helemaal zou weten of ik nou moet springen van geluk of voorzichtig 'mag' glimlachen. Meissie, geniet waar je kan. Lekker wegdromen de komende tijd!

Ik vind jullie allemaal zo lief ! En dat zijn echt niet de hormonen (denk ik )



Welkom wollentrui het is bijna sept. Wat fijn en spannend dat je mag gaan beginnen. Er schrijven meer meiden mee die icsi/ivf in combi met pgd moeten doen.

Wat leuk dat ik binnen kom vallen tijdens goed nieuws!!! Gefeliciteeeerd Soof!!



Thanks soof! September is inderdaad heeeeeel snel. Doordat we in een PGD traject zitten, is dit ook het eerste moment dat ik echt mag proberen zwanger te worden. We hebben het er lang over gehad, maar mochten niks. Ik voel me nog enigszins een newbie, onwetend. Normaal lees ik me helemaal in bij nieuwe dingen, nu heb ik geprobeerd een beetje ontspannen te blijven en dus (in mijn geval) tot het begin wat afstand te houden. Maar nu begint het dus echt. We starten over 2 weken met de prikken.

Baggal, tweede poging... na een lap tekst te hebben getypt, startte (door eigen schuld) de laptop opnieuw op...grr

Je zit in een niet alledaagse situatie en Lux verwoordde het heel mooi en duidelijk.

Ik wil hier nog iets aan toevoegen, ik vind namelijk wel dat heel veel mensen zoveel in hun eigen wereld leven en daardoor de wereld van een ander uit het oog verliezen. En doordat wij allebei gevoelig zijn zuigt ons dat nog eens leeg ook. Ik herkende mij zeker in dat je schreef zo moe te zijn van het gevoel steeds maar uitleg te moeten geven. En de dochter van je man kan het misschien moeilijk vinden dat een half broertje/zusje jonger is dan haar eigen kind... ach, vroeger toen het nog 'gewoon' was dat men gezinnen had van 12 kinderen, liepen moeder en dochter ook vaak rond dezelfde tijd met een zwagere buik. En bij haar gaat klaarblijkelijk alles 'volgens plan', bij jou niet. Ik zou op mijn beurt denken: 'wat fijn toch dat bij ons alles zomaar goed gaat, en wat rot dat mijn vader en zijn vrouw zo moeten knokken voor dit geluk.' En ja ik weet dat niet iedereen hetzelfde is, maar daar heb je het weer: ik vind dat veel mensen alleen maar met zichzelf bezig zijn. Het kan best zijn dat het in deze situatie even 'wennen' is, aangezien de rollen niet verdeeld zijn zoals je normaal gesproken gewend bent. Maar feit blijft wel dat het om allemaal volwassen mensen gaat, en ik denk dat ik er meer moeite mee zou hebben als het andersom geweest zou zijn: mijn vader kan nog volop kinderen krijgen en ik als kind knok me een slag in de rondte.

Jullie hebben beiden een kinderwens en het zou toch prachtig zijn als jullie beiden hierin kunnen slagen. En ik denk dat het opa zijn en het papa zijn twee rollen zijn die jouw man goed zal kunnen vervullen. Volgensmij gaat zoiets op natuurlijke manier. Ik weet verder niet hoe de verhoudingen liggen en of ze wel lief voor je is, maar ik vind persoonlijk dat zij, zeker nu zij hoogzwanger is en weet hoe bijzonder het is dat zij dadelijk een kindje in haar armen mag sluiten, zich toch best wel mag inleven in jouw (jullie) situatie.

Nu is het zo dat de één wat meer aandacht nodig heeft als de ander. Toen mijn zus beviel van de oudste, en zij op visite kwam, greep iedereen natuurlijk gelijk dat kind om het plat te zoenen, ik inclusief, als trotse tante. Op een gegeven moment gaf ze een keer aan dat ze het niet leuk vond dat iedereen het kind als eerste gedag zei en dan pas haar. Ja sorry hoor... ik snap 'em even niet... wees blij dat je een kind hebt... Maargoed, dat mag ik misschien niet zeggen

En hierop aansluitend: we hebben niet altijd het volste recht om iets te zeggen. En we zullen ons daar allemaal wel eens schuldig aan maken, maar sommigen maken er een hobby van. Als ik tegen iemand zeg 'wat heb jij lelijke schoenen aan', zonder dat er om mijn mening wordt gevraagd, dan vind ik dat een nutteloze opmerking, kan ik daar de ander mee kwetsen en zoals jij al zei: je hebt er geen hol aan. Dus ook steeds iets herhalen en de ander die hier dan steeds uitleg over moet geven... zinloos.

En mensen hoeven niet op eieren te gaan lopen omdat wij in een moeilijke en verdrietig traject zitten, toch vind ik dat ze ook eerst na kunnen denken. En dan denk ik op mijn beurt: veel mensen beseffen niet hoeveel geluk ze hebben in het leven. Dat heb ik mijn vriendin ook al tig keer gezegd: Besef jij wel hoeveel geluk jij hebt? Een man die goed voor je is, twee gezonde kinderen, twee auto's voor de deur, koophuis, zeer goed inkomen (nu zijn voor mij alleen de eerste 2 waardevol, maar ik bedoel maar, ze leeft in een perfect totaal plaatje). Ik zei: jij hebt stress omdat jij je kinderen naar ballet en voetbal moet brengen, ik heb stress omdat het mij niet lukt om überhaupt kinderen te krijgen. En ik onderschat de stress van andere mensen niet hoor, maar hallo... kijk eerst eens naar wat je allemaal hebt. Toch?

Dus, lieve Baggal hier van mij ook een hug en ook al verandert dit niets aan de situatie, ik begrijp je heel goed. Jij wilt mama worden en dat is jouw goed recht! En daar hoef jij je nooit voor te verontschuldigen en daar hoef jij ook niet elke keer uitleg over te gaan geven. Het is allemaal al pijnlijk genoeg. Jij gunt haar het geluk, dus zij mag jou dat geluk ook gunnen.

Heb mij zelf inmiddels voorgenomen om gewoon geen uitleg meer te geven als ik dat niet wil. Voel mij af en toe net zo'n praatpaal die hetzelfde bandje loopt af te spelen. Jullie als 'vreemden' hierop het forum vragen mij hoe het gesprek in het ziekenhuis was, terwijl jullie allemaal zoveel aan jullie hoofd hebben... en in mijn directe omgeving is het mij niet één keer gevraagd.



Maarja, het blijft een moeilijk iets... communicatie en een empatisch vermogen.

Soof : gefeliciteerd!!



Even kort bericht van mij, heb niet de puf om op dit moment op iedereen te reageren (sorry) en was door het mooie weer twee dagen buiten en " offline "van de telefoon.



Maar helaas was bloedtest negatief, wat natuurlijk te verwachten was.



Heb even geen puf om me op te laden voor nieuwe poging... Maar zal wel moeten . ivm intake bij ander Zkh en vakantie zou ik er anders 2 a 3 maanden uitliggen. Ook al is vertrouwen is vertrouwen weg in huidige Zkh... Vind lastig.

Soof!!! Wat een geweldig nieuws, gefeliciteerd!!! O, zo onwerkelijk nu nog en spannend nog steeds, heeeeel herkenbaar. Kijk maar lekker af en toe naar die test die 'zwanger' zegt, die heb je toch maar mooi in de pocket! Super!



Tasje, voor jouw ook heel spannende dagen nu dan... Wanneer ga je testen?



Dazzle Wat ontzettend balen dat het toch een negatieve test werd... Begrijp heel goed dat je even niet weet waar je de nieuwe energie vandaan moet halen. Hopelijk geeft het nieuwe ziekenhuis jullie het vertrouwen weer terug en nieuwe energie om je op te laden voor de pogingen daar. Ja en in de tussentijd dan maar in de 'baadt het niet, dan schaadt het niet'-stand bij je huidige zkh... Sterkte meid!

Klote, Dazzle, kan me voorstellen dat je even geen puf hebt. En 2 a 3 maanden eruit liggen is natuurlijk ook niet waar je op zit te wachten. Soms is een pauze wel even goed als je aan het einde van je latijn bent. Ik heb laatst ook even een pauze genomen, liep op mijn tandvlees. Wilde ook even lichamelijk één en ander aanpakken, maar dat terzijde. Ik moet nu door, gezien mijn leeftijd.

Blijf je gevoel volgen! Veel sterkte

Ach Dazzle! Wat vreselijk balen voor jou meid snap dat je ff niet de puf hebt. Hoop dat het nieuwe ziekenhuis jullie een heel mooi kindje gaat opleveren

Je gaat nu in het oude zkh nog een cryo laten terugplaatsen?

Soof: natuurlijk is het goed om een slag om de arm te houden, maar je hebt een goede kans dat het goed blijft gaan hoor: dit is zo'n mijlpaal! Als het hartje straks klopt heb je, als ik mij niet vergis 95% kans dat het goed blijft gaan. Maar goed - dat zijn de percentages en dat zegt niets over jou. Maar toch: geniet ervan!



Dazzle: logisch dat je er even door heen zit: de ene na de andere teleurstelling. En je geduld wordt steeds maar op de proef gesteld. Dikke knuf voor jou dus!



Lux en pianokruk: wat hebben jullie het beiden prachtig verwoord. En natuurlijk zie ik waar het "knelpunt" zit voor haar. Aan de andere kant voel ik mij zo'n buitenstaander in het gezin en dat maakt het ook lastig. Mijn man en zijn ex worden grootouders - prachtig natuurlijk - maar ik hang er maar een beetje bij met de (tot op heden) onvervulde kinderwens die door haar niet, althans niet helemaal, begrepen wordt. En dan denk ik precies zoals Pianokruk dat hierboven weer gegeven heeft: "ja het is wellicht lastig voor je, maar verdorie, je bent zo'n geluksnummer geweest van 1e ronde raak en voorts een probleemloze zwangerschap" Maar ook met wat jij zegt Lux kan ik wel wat, want idd het is heel goed denkbaar dat zij bang is dat er minder oog is voor haar dochtertje omdat wij ook met kinderen bezig zijn. In mijn optiek zijn dat soort dingen niet echt connected: het feit dat zij het geluk heeft gehad dat het voor haar zo goed verlopen is heeft niets met mij te maken. We zullen zien wat september brengt. Hopelijk hoef ik zelf ook niet al te lang te wachten op een TP (ga denk ik tegelijkertijd op met Flipje). Zou heel fijn zijn als het dan lukt en alles goed blijft gaan - pfff!!



Wollentrui: Welkom!



Hong Kong is echt een wereld stad. Heb de hele dag @ zwembad doorgebracht. Het hotel heeft infinity pools die uitkijken op Victoria Harbour. Geweldig! Voelde mij wel even een geluksvogel dat ik hier mag zitten. Is nl. wel iets heel gaafs! Dankbaar voor.

Baggal ik heb net even Victoria Harbour opgezocht.. jij bent zeker een bofkont! Wauw, ik zag foto's waarbij het leek of ze uit een sci-fi film kwamen. Kloppen al die kleurtjes en lichtjes, in de avond?

Ik zag hier een hele gave foto (de eerste): http://famouswonders.com/victoria-harbor-in-hong-kong/



Geniet er van! Straks ga je de molen weer in en heb je alle energie nodig.