Eten
alle pijlers
Italiaanse eetgewoontes. Wie vertelt?
woensdag 30 december 2009 om 11:56
Italiaanse eetgewoontes. Wie vertelt?
Ik hou van Italiaans eten. Eet het ook weer niet overdadig veel en helaas heb ik de Zilveren Lepel nog niet voor een betaalbaar bedrag op de kop weten te tikken.
Maar toch hoor ik her en der dingen die ik (nog) niet wist.
Van de week hoorde ik dat de echte Italiaan geen stokbrood bij de pasta serveert. En al eens eerder dat het een "doodzonde" is om pasta als hoofdgerecht te serveren in Italë. Goh. Wist ik nooit. Ik kijk graag kookprogramma's en in de loop van de jaren wel gezien dat zoveel gebieden in Italië zo zijn "eigen" keuken heeft.
Zijn er hier forummers met leuke verhalen, anekdotes, familieverhalen, roots in Italië, waarheden en broodje aap verhalen, of andere leuke of lekkere dingen over de Italiaanse keuken? Ja, lekkere recepten ook welkom uiteraard.
Ik hou van Italiaans eten. Eet het ook weer niet overdadig veel en helaas heb ik de Zilveren Lepel nog niet voor een betaalbaar bedrag op de kop weten te tikken.
Maar toch hoor ik her en der dingen die ik (nog) niet wist.
Van de week hoorde ik dat de echte Italiaan geen stokbrood bij de pasta serveert. En al eens eerder dat het een "doodzonde" is om pasta als hoofdgerecht te serveren in Italë. Goh. Wist ik nooit. Ik kijk graag kookprogramma's en in de loop van de jaren wel gezien dat zoveel gebieden in Italië zo zijn "eigen" keuken heeft.
Zijn er hier forummers met leuke verhalen, anekdotes, familieverhalen, roots in Italië, waarheden en broodje aap verhalen, of andere leuke of lekkere dingen over de Italiaanse keuken? Ja, lekkere recepten ook welkom uiteraard.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 31 december 2009 om 12:22
Hee meiden,
Wat een leuk topic! Ik ben op dit forum meestal vooral een meelezer, maar vond dit door alle herkenning toch wel heel erg leuk .
Ik heb namelijk ook een Italiaanse vriend; hij woont in Italie en ik (nog?) in Nederland. Hield mijn hele leven al enorm van Italie, het land, de cultuur, de taal en ja.. het eten. Maar ben er ondertussen wel achtergekomen dat eten voor Italianen echt een hele serieuze zaak is. Gevleugelde uitspraak van mijn vriend: we eten niet om te leven, maar leven om te eten. Inderdaad heel herkenbaar wat jullie zeggen: uuuuren in de keuken staan, beperkte ingredienten, bepaalde pasta gaat met bepaalde saus (zo is spaghetti bolognese eigenlijk 'not done', bolognese saus eet je met tagliatelle, omdat dat een structuur heeft waaraan de saus blijft zitten. Als je spaghetti bolognese met alleen een vork eet (zoals het eigenlijk hoort), dan ligt na afloop alle bolognese nog op je bord en heb je de spaghetti al op. Met tagliatelle is dat veel minder). En ook het bereiden van een echte espresso luistert bijzonder nauw. Ik vind het prachtig om te horen en mee te maken, hoe ontzettend respectvol italianen met eten omgaan. Sommige dingen vind ik overdreven, en andersom vindt mijn vriend het ook leuk om dingen van mij over de Nederlandse (eet)cultuur te leren.
Maar goed, leuk om jullie ervaringen te horen!
Wat een leuk topic! Ik ben op dit forum meestal vooral een meelezer, maar vond dit door alle herkenning toch wel heel erg leuk .
Ik heb namelijk ook een Italiaanse vriend; hij woont in Italie en ik (nog?) in Nederland. Hield mijn hele leven al enorm van Italie, het land, de cultuur, de taal en ja.. het eten. Maar ben er ondertussen wel achtergekomen dat eten voor Italianen echt een hele serieuze zaak is. Gevleugelde uitspraak van mijn vriend: we eten niet om te leven, maar leven om te eten. Inderdaad heel herkenbaar wat jullie zeggen: uuuuren in de keuken staan, beperkte ingredienten, bepaalde pasta gaat met bepaalde saus (zo is spaghetti bolognese eigenlijk 'not done', bolognese saus eet je met tagliatelle, omdat dat een structuur heeft waaraan de saus blijft zitten. Als je spaghetti bolognese met alleen een vork eet (zoals het eigenlijk hoort), dan ligt na afloop alle bolognese nog op je bord en heb je de spaghetti al op. Met tagliatelle is dat veel minder). En ook het bereiden van een echte espresso luistert bijzonder nauw. Ik vind het prachtig om te horen en mee te maken, hoe ontzettend respectvol italianen met eten omgaan. Sommige dingen vind ik overdreven, en andersom vindt mijn vriend het ook leuk om dingen van mij over de Nederlandse (eet)cultuur te leren.
Maar goed, leuk om jullie ervaringen te horen!
donderdag 31 december 2009 om 13:05
Ik wil toch nog even iets kwijt over Rimini, want dat is niet alleen een naar toeristenoord. De kustlijn wel, maar de stad zelf is echt heel mooi en gezellig! Er lopen vooral Italianen rond, want de andere toeristen hangen alleen aan het strand. Rimini-stad is dus echt een aanrader! En over het eten in Italia kan ik alleen maar positief zijn. Vermijd de restaurants met toeristenmenu's, schuif aan in een osteria of locanda en je wordt verwend!
't Is al met al een heel gedoe
vrijdag 1 januari 2010 om 11:29
Dank jullie wel Queenie1, Summerbreeze21 en Liv! Ik vind het allemaal erg spannend!
ColeTurner: Zelfs mijn Nederlandse schoonfamilie maakt de saus zelf en niet uit een zakje. In een uur tijd kan je ook best een prima bolognese maken bijvoorbeeld, ik sta zelden 6 uur in de keuken om een saus te trekken, zoals mijn oma dat doet. Godzijdank ben ik nog maar zelden blootgesteld aan Honig pastasauzen
ColeTurner: Zelfs mijn Nederlandse schoonfamilie maakt de saus zelf en niet uit een zakje. In een uur tijd kan je ook best een prima bolognese maken bijvoorbeeld, ik sta zelden 6 uur in de keuken om een saus te trekken, zoals mijn oma dat doet. Godzijdank ben ik nog maar zelden blootgesteld aan Honig pastasauzen
vrijdag 1 januari 2010 om 11:35
quote:queenie1 schreef op 31 december 2009 @ 15:19:
Mijn man komt net thuis met De Zilveren Lepel Pasta. De pasta versie van DZL. DZL zelf heb ik al een aantal jaren, en met deze ben ik dolblij! Ziet er op het eerste gezicht allemaal heerlijk uit! Nu wil ik nog een pastamachine
Ik keek gister op MP en dacht wow de ZL voor maar 20 euro. Bleek dat het de pasta versie van DZL was .
Vandaag kon ik er een kopen voor 26 euro. Geregeld, hoor ik toen pas dat het een engelse versie is, ja dat wil ik niet. Wil wel een NL versie.
Mijn man komt net thuis met De Zilveren Lepel Pasta. De pasta versie van DZL. DZL zelf heb ik al een aantal jaren, en met deze ben ik dolblij! Ziet er op het eerste gezicht allemaal heerlijk uit! Nu wil ik nog een pastamachine
Ik keek gister op MP en dacht wow de ZL voor maar 20 euro. Bleek dat het de pasta versie van DZL was .
Vandaag kon ik er een kopen voor 26 euro. Geregeld, hoor ik toen pas dat het een engelse versie is, ja dat wil ik niet. Wil wel een NL versie.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 1 januari 2010 om 11:43
Leuk topic! Heb nog niet alles gelezen, maar wel een brandende vraag.
Ik heb een keer ergens gegeten en toen de pasta op tafel kwam riep de kok: "........................" Het was iets van : je moet nu aan tafel want de pasta wordt geserveerd (en moet direct worden opgegeten). Het zou iets zijn wat in Italie heel gebruikelijk is om te zeggen/roepen.
Iemand hier een idee wat de zin/woorden zijn in het Italiaans en in het Nederlands?
Ik heb een keer ergens gegeten en toen de pasta op tafel kwam riep de kok: "........................" Het was iets van : je moet nu aan tafel want de pasta wordt geserveerd (en moet direct worden opgegeten). Het zou iets zijn wat in Italie heel gebruikelijk is om te zeggen/roepen.
Iemand hier een idee wat de zin/woorden zijn in het Italiaans en in het Nederlands?
vrijdag 1 januari 2010 om 19:11
Oja, Honig...dat komt er bij ons niet in. Behalve als we hollandse macaroni maken, maar heeft niets met italiaans eten te maken.
Kan me nog goed herinneren dat ik op mijn 13e bij een vriendin ging eten en er werd macaroni gegeten. Leek me prima, tot ik dus hollandse macaroni voorgeschoteld kreeg, wat gegeten werd met ketchup!!! Wist niet wat me overkwam, had zoiets nog nooit gegeten (was trouwens best lekker)
Ik ben benieuwd of jullie ook merken als Barilla, Grand Italia etc gebruiken.
En Mila, is het een "Oud en Nieuw" kindje geworden of moeten we nog even geduld hebben? Succes
Kan me nog goed herinneren dat ik op mijn 13e bij een vriendin ging eten en er werd macaroni gegeten. Leek me prima, tot ik dus hollandse macaroni voorgeschoteld kreeg, wat gegeten werd met ketchup!!! Wist niet wat me overkwam, had zoiets nog nooit gegeten (was trouwens best lekker)
Ik ben benieuwd of jullie ook merken als Barilla, Grand Italia etc gebruiken.
En Mila, is het een "Oud en Nieuw" kindje geworden of moeten we nog even geduld hebben? Succes
vrijdag 1 januari 2010 om 22:41
quote:milaatje schreef op 30 december 2009 @ 23:15:
Mijn moeder was nooit zo'n persoon om over haar gevoelens te praten. Althans niet als het ging over haar eigen gevoelens. En toen ik de leeftijd had om haar dergelijke vragen te stellen was zij er niet meer. Maar van mijn vader weet ik dat zij niet meteen stonden te juichen. Maar uiteindelijk is hij volledig geaccepteerd en was/is voor mijn grootouders ook gewoon een eigen kind.
Mooi zeg, ik heb vriendinnen waarvan het denk ik nu nog een 'casino' zou opleveren als ze met iemand aankomen die niet uit de buurt komt, kan me voorstellen dat het in die tijd vaak nog sterker was.
Het scheelt denk ik dat mijn familie aan Italiaanse kant wat minder conservatief was in vergelijking met de andere Sicilianen. Mijn opa had bijvoorbeeld gestudeerd op het vasteland, iets dat best wel bijzonder was voor die tijd. Ik denk dat onderwijs/kennis dus ook een rol heeft gespeeld in het makkelijker accepteren van 'de buitenlander'.
Wat leuk dat je een Italiaanse partner hebt. Maar waar kom je oorspronkelijk dan vandaan? Niet uit Europa? En als je verder wilt trekken, gaat je vriend dan mee?
Ik ben geboren in Nederland, kom uit een expat familie maar ben als enige opgegroeid in Nederland en daar gebleven tot ik 17 was. Mijn vader is geboren en opgegroeid in het Caraibisch gebied, en heeft zijn ouders vanaf jong niet meer dichtbij gehad door hun expat leven en heeft het bij zijn kinderen anders willen doen. Maar het bloed kruipt waar het gaan kan, dus ik ben vroeg vertrokken en behalve een aantal kortere periodes niet meer geheel teruggeweest.
De ouders van mijn vriend hebben beiden langere tijd in het buitenland gewoond en vonden het heel positief dat hij een buitenlands meisje aan de haak had geslagen (of aan de haak geslagen was, eigenlijk) omdat hij zo wat meer van de wereld ziet, en hijzelf kan niet wachten om naar het buitenland te vertrekken maar heeft nu nog wat verplichtingen hier. Mogelijk komen we eerst in Nederland wonen voor een tijd, goed dat hij zo ook leert waar ik precies vandaan kom en hoe het daar is buiten de leuke vakantiedagen, en trekken we later verder.
Het mooie van mijn ouders vond ik altijd dat ze elkaars gebruiken respecteerden. Er was voor beide aandacht binnen het gezin. Maar ik zou wel meer willen weten over hoe dat allemaal precies is gegaan. Aan mijn moeder kan ik het niet meer vragen (Italianen mogen dan wel een theatraal volkje zijn, maar écht praten over gevoelens doen zij ook niet makkelijk ) en mijn vader is geen echte prater. Maar van mijn Zweedse grootouders weet ik dat mijn vader echt heeft moeten vechten voor zijn Italiaanse schone
Mooi om te horen! Jammer dat je niet meer goed kunt nagaan hoe dat ging, het klinkt wel als een prachtig verhaal.
Vooralsnog geen plannen om te verhuizen naar het buitenland. Ik heb in zoveel landen gewoon dat ik het heerlijk vind om even op één plek te zitten. En ik hou van Nederland, de gebruiken, de mensen. En van mijn Nederlandse man uiteraard. Maar ik zeg nooit nooit.
Heb je als meisje niet in Nederland gewoond? En als je nu terugkijkt, vind je dat de jeugd die je hebt gehad door het wonen in het buitenland je voornamelijk positieve of ook negatieve dingen heeft gebracht? Ik was zelf altijd jaloers op de rest van de familie die in het buitenland woonde/woont, maar ben afgestudeerd op identiteitsvorming bij expatkinderen en weet dat het niet voor iedereen zo geweldig is.
Summerbreeze: lief voor het vragen! Ik sta inderdaad op springen, van mij mag ze nu wel een keer komen. Hoewel, liever even wachten tot na O&N, anders krijgt ze straks alleen maar visite over de vloer die chagrijnig zijn van hun kater Binnen nu en 2 weken moet het toch wel gebeuren...Sorry voor de topic-vervuiling! En ook als ik je te veel vragen stel, Milaatje, vind het altijd leuk om de verhalen van anderen te lezen die veel in het buitenland hebben gewoond, en ben ook stiekem benieuwd hoe het voor mijn toekomstige kinderen zou uitpakken, half-Italiaans en half-'noordelijk' te zijn, mogelijk op te groeien in verschillende landen.
En uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap, ben je van plan je kindje ook Italiaans te leren, of is dat te lastig als je in Nederland woont? Tanti auguri in ieder geval!
Mijn moeder was nooit zo'n persoon om over haar gevoelens te praten. Althans niet als het ging over haar eigen gevoelens. En toen ik de leeftijd had om haar dergelijke vragen te stellen was zij er niet meer. Maar van mijn vader weet ik dat zij niet meteen stonden te juichen. Maar uiteindelijk is hij volledig geaccepteerd en was/is voor mijn grootouders ook gewoon een eigen kind.
Mooi zeg, ik heb vriendinnen waarvan het denk ik nu nog een 'casino' zou opleveren als ze met iemand aankomen die niet uit de buurt komt, kan me voorstellen dat het in die tijd vaak nog sterker was.
Het scheelt denk ik dat mijn familie aan Italiaanse kant wat minder conservatief was in vergelijking met de andere Sicilianen. Mijn opa had bijvoorbeeld gestudeerd op het vasteland, iets dat best wel bijzonder was voor die tijd. Ik denk dat onderwijs/kennis dus ook een rol heeft gespeeld in het makkelijker accepteren van 'de buitenlander'.
Wat leuk dat je een Italiaanse partner hebt. Maar waar kom je oorspronkelijk dan vandaan? Niet uit Europa? En als je verder wilt trekken, gaat je vriend dan mee?
Ik ben geboren in Nederland, kom uit een expat familie maar ben als enige opgegroeid in Nederland en daar gebleven tot ik 17 was. Mijn vader is geboren en opgegroeid in het Caraibisch gebied, en heeft zijn ouders vanaf jong niet meer dichtbij gehad door hun expat leven en heeft het bij zijn kinderen anders willen doen. Maar het bloed kruipt waar het gaan kan, dus ik ben vroeg vertrokken en behalve een aantal kortere periodes niet meer geheel teruggeweest.
De ouders van mijn vriend hebben beiden langere tijd in het buitenland gewoond en vonden het heel positief dat hij een buitenlands meisje aan de haak had geslagen (of aan de haak geslagen was, eigenlijk) omdat hij zo wat meer van de wereld ziet, en hijzelf kan niet wachten om naar het buitenland te vertrekken maar heeft nu nog wat verplichtingen hier. Mogelijk komen we eerst in Nederland wonen voor een tijd, goed dat hij zo ook leert waar ik precies vandaan kom en hoe het daar is buiten de leuke vakantiedagen, en trekken we later verder.
Het mooie van mijn ouders vond ik altijd dat ze elkaars gebruiken respecteerden. Er was voor beide aandacht binnen het gezin. Maar ik zou wel meer willen weten over hoe dat allemaal precies is gegaan. Aan mijn moeder kan ik het niet meer vragen (Italianen mogen dan wel een theatraal volkje zijn, maar écht praten over gevoelens doen zij ook niet makkelijk ) en mijn vader is geen echte prater. Maar van mijn Zweedse grootouders weet ik dat mijn vader echt heeft moeten vechten voor zijn Italiaanse schone
Mooi om te horen! Jammer dat je niet meer goed kunt nagaan hoe dat ging, het klinkt wel als een prachtig verhaal.
Vooralsnog geen plannen om te verhuizen naar het buitenland. Ik heb in zoveel landen gewoon dat ik het heerlijk vind om even op één plek te zitten. En ik hou van Nederland, de gebruiken, de mensen. En van mijn Nederlandse man uiteraard. Maar ik zeg nooit nooit.
Heb je als meisje niet in Nederland gewoond? En als je nu terugkijkt, vind je dat de jeugd die je hebt gehad door het wonen in het buitenland je voornamelijk positieve of ook negatieve dingen heeft gebracht? Ik was zelf altijd jaloers op de rest van de familie die in het buitenland woonde/woont, maar ben afgestudeerd op identiteitsvorming bij expatkinderen en weet dat het niet voor iedereen zo geweldig is.
Summerbreeze: lief voor het vragen! Ik sta inderdaad op springen, van mij mag ze nu wel een keer komen. Hoewel, liever even wachten tot na O&N, anders krijgt ze straks alleen maar visite over de vloer die chagrijnig zijn van hun kater Binnen nu en 2 weken moet het toch wel gebeuren...Sorry voor de topic-vervuiling! En ook als ik je te veel vragen stel, Milaatje, vind het altijd leuk om de verhalen van anderen te lezen die veel in het buitenland hebben gewoond, en ben ook stiekem benieuwd hoe het voor mijn toekomstige kinderen zou uitpakken, half-Italiaans en half-'noordelijk' te zijn, mogelijk op te groeien in verschillende landen.
En uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap, ben je van plan je kindje ook Italiaans te leren, of is dat te lastig als je in Nederland woont? Tanti auguri in ieder geval!
vrijdag 1 januari 2010 om 23:04
MV, ik heb de Nederlandse versie, staat hier nu een jaar in de kast en is nog nooit gebruikt. Na de nodige keukenrampen waag ik me tegenwoordig niet meer aan experimentjes met kookboeken. Dus als je wilt mag je hem van me overnemen voor diezelfde 26 euro, 20 voor het boek en 6 voor verzending. Als ik je er blij mee kan maken, laat het me dan maar even weten!
Liefs,
Bambina
Liefs,
Bambina
vrijdag 1 januari 2010 om 23:32
Oh Bambina, ja daar zou ik heel blij mee zijn. Super. Zou je me willen mailen op mylenevalerie@hotmail.com? Dan kunnen we alles afspreken. Thanks, ben daar heel happy mee.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
vrijdag 1 januari 2010 om 23:32
quote:maia schreef op 01 januari 2010 @ 22:41:
[...]
Sorry voor de topic-vervuiling! En ook als ik je te veel vragen stel, Milaatje, vind het altijd leuk om de verhalen van anderen te lezen die veel in het buitenland hebben gewoond, en ben ook stiekem benieuwd hoe het voor mijn toekomstige kinderen zou uitpakken, half-Italiaans en half-'noordelijk' te zijn, mogelijk op te groeien in verschillende landen.
En uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap, ben je van plan je kindje ook Italiaans te leren, of is dat te lastig als je in Nederland woont? Tanti auguri in ieder geval!
Nee, helemaal niet erg, de vragen Ik vind het heerlijk om met mensen te praten die wat met Italië hebben.
Jeetje, wat een stap om alleen op te groeien in Nederland! Hoe is dat gegaan, en bij wie verbleef je? Je hebt dus wel een stabiele jeugd gehad, in die zin dat je op één plek verbleef? Leuk dat je vriend ook zo reislustig is, en dat voor een Italiaan Maar het scheelt natuurlijk dat zijn ouders ook in het buitenland hebben gewoond.
Ik ben in Italië geboren heb daar een aantal jaar ook gewoond, vervolgens naar Duitsland geëmigreerd, daarna naar Azië (Thailand) om via een korte stop in Zuid-Amerika naar de USA te emigreren. Daar heb ik ook gestudeerd. Ik woon nu een aantal jaar in Nederland. Mijn oma aan vaders zijde heeft Nederlande roots, dus ik heb wel altijd iets met Nederland gehad.
Wat leuk dat je onderzoek hebt gedaan naar kinderen van expats. Wat heb je gestudeerd als ik vragen mag? Wat waren je conclusies?
Ik denk zelf dat het opgroeien in verschillende landen voor mij goed heeft uitgepakt. Voor twee zusjes van mij echter niet, zij hadden er veel meer moeite mee.
Ik wil mijn kind echter een stabiele leefomgeving bieden, dus niet veelvuldig verhuizen zoals ik in mijn jeugd heb gedaan. Ik denk dat het zware wissel trekt op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen die zo vaak verkassen.
Dank je wel voor je felicitaties! Ik zou mijn kind wel willen grootbrengen met de Italiaanse taal, maar omdat wij thuis niet standaard Italiaans spreken (zoals mij moeder wel met mij deed) wordt het denk ik lastiger. We willen haar (en eventuele toekomstige broertjes of zusjes) in ieder geval opvoeden met de Engelse taal.
Heb jij al een kinderwens? En zie je je samen oud worden met je vriend? Waar woon je eigenlijk in Italië?
Half Italiaanse kindjes worden vast prachtig Ik heb het donkere haar van mijn moeder en de blauwe ogen van mijn vader. Ik ben dus benieuwd hoe ons dochtertje er uit gaat zien, of ze mijn blauwe ogen krijgt, de groene van mijn vriend of toch gewoon bruin.
[...]
Sorry voor de topic-vervuiling! En ook als ik je te veel vragen stel, Milaatje, vind het altijd leuk om de verhalen van anderen te lezen die veel in het buitenland hebben gewoond, en ben ook stiekem benieuwd hoe het voor mijn toekomstige kinderen zou uitpakken, half-Italiaans en half-'noordelijk' te zijn, mogelijk op te groeien in verschillende landen.
En uiteraard gefeliciteerd met je zwangerschap, ben je van plan je kindje ook Italiaans te leren, of is dat te lastig als je in Nederland woont? Tanti auguri in ieder geval!
Nee, helemaal niet erg, de vragen Ik vind het heerlijk om met mensen te praten die wat met Italië hebben.
Jeetje, wat een stap om alleen op te groeien in Nederland! Hoe is dat gegaan, en bij wie verbleef je? Je hebt dus wel een stabiele jeugd gehad, in die zin dat je op één plek verbleef? Leuk dat je vriend ook zo reislustig is, en dat voor een Italiaan Maar het scheelt natuurlijk dat zijn ouders ook in het buitenland hebben gewoond.
Ik ben in Italië geboren heb daar een aantal jaar ook gewoond, vervolgens naar Duitsland geëmigreerd, daarna naar Azië (Thailand) om via een korte stop in Zuid-Amerika naar de USA te emigreren. Daar heb ik ook gestudeerd. Ik woon nu een aantal jaar in Nederland. Mijn oma aan vaders zijde heeft Nederlande roots, dus ik heb wel altijd iets met Nederland gehad.
Wat leuk dat je onderzoek hebt gedaan naar kinderen van expats. Wat heb je gestudeerd als ik vragen mag? Wat waren je conclusies?
Ik denk zelf dat het opgroeien in verschillende landen voor mij goed heeft uitgepakt. Voor twee zusjes van mij echter niet, zij hadden er veel meer moeite mee.
Ik wil mijn kind echter een stabiele leefomgeving bieden, dus niet veelvuldig verhuizen zoals ik in mijn jeugd heb gedaan. Ik denk dat het zware wissel trekt op de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen die zo vaak verkassen.
Dank je wel voor je felicitaties! Ik zou mijn kind wel willen grootbrengen met de Italiaanse taal, maar omdat wij thuis niet standaard Italiaans spreken (zoals mij moeder wel met mij deed) wordt het denk ik lastiger. We willen haar (en eventuele toekomstige broertjes of zusjes) in ieder geval opvoeden met de Engelse taal.
Heb jij al een kinderwens? En zie je je samen oud worden met je vriend? Waar woon je eigenlijk in Italië?
Half Italiaanse kindjes worden vast prachtig Ik heb het donkere haar van mijn moeder en de blauwe ogen van mijn vader. Ik ben dus benieuwd hoe ons dochtertje er uit gaat zien, of ze mijn blauwe ogen krijgt, de groene van mijn vriend of toch gewoon bruin.
zaterdag 2 januari 2010 om 05:44
Vakantie op Sardinie in februari, dus het hele eiland voor onszelf.
Heerlijk gegeten!
Vooral pasta bottarga en artisjok. Bottarga is geperste, gedroogde en gerookte (harder) kuit. (volgens mij zeg ik het nu goed...) Met rauwe artisjokbodemsnippers. Je weet niet wat je proeft! Sowieso is de Sardijnse keuken heel bijzonder.
We hebben het thuis ook wel gemaakt, want die bottarga kan je goed importeren als vacuumverpakt spul.
Heerlijk gegeten!
Vooral pasta bottarga en artisjok. Bottarga is geperste, gedroogde en gerookte (harder) kuit. (volgens mij zeg ik het nu goed...) Met rauwe artisjokbodemsnippers. Je weet niet wat je proeft! Sowieso is de Sardijnse keuken heel bijzonder.
We hebben het thuis ook wel gemaakt, want die bottarga kan je goed importeren als vacuumverpakt spul.
zaterdag 2 januari 2010 om 11:16
Ik woonde een tijdje in Italie, mijn huisgenoten begonnen pas om 21:00/22:00u met koken, haha, gewoon op een doordeweekse dag.
Verder lachen ze ons uit (mij dan) als we pasta maken, want we doen er groente doorheen (vinden ze be-la-che-lijk)
En pizza is idd geen maaltijd voor ze, dat eet je meer als hapje tussendoor. Met een wijntje erbij.
Daar zijn ze trouwens echte sterren in; apperetivo! Dat is gezellig eind vd middag (lees 19:00u, als Hollanders al lang gegeten hebben) borrelen. En daarna om een uur of 21:00u eten.
Over eetgewoontes en recepten maken ze zelf trouwens altijd ruzie, wat "hoort" verschilt nogal in noord en zuid Italië.
Verder lachen ze ons uit (mij dan) als we pasta maken, want we doen er groente doorheen (vinden ze be-la-che-lijk)
En pizza is idd geen maaltijd voor ze, dat eet je meer als hapje tussendoor. Met een wijntje erbij.
Daar zijn ze trouwens echte sterren in; apperetivo! Dat is gezellig eind vd middag (lees 19:00u, als Hollanders al lang gegeten hebben) borrelen. En daarna om een uur of 21:00u eten.
Over eetgewoontes en recepten maken ze zelf trouwens altijd ruzie, wat "hoort" verschilt nogal in noord en zuid Italië.
zaterdag 2 januari 2010 om 12:57
woensdag 6 januari 2010 om 13:52
woensdag 13 januari 2010 om 17:59
Jaaa, net 5 minuten geleden De Zilveren Lepel ontvangen. Ben zeer benieuwd. Vooral andere recepten dan pasta hebben mijn interesse.
Leuk ook om hier alle familieverhalen te horen. Ik heb nergens roots in een ander land met mooie verhalen. Maar kan hier erg van genieten.
Leuk ook om hier alle familieverhalen te horen. Ik heb nergens roots in een ander land met mooie verhalen. Maar kan hier erg van genieten.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 14 januari 2010 om 12:38
donderdag 14 januari 2010 om 17:18
Allereerst in een amuseglaasje een verse tomatensoep van romatomaten.
Vitello tonato
pasta met tomaat, chilipeper en pancetta
tongfilet met verse spinazie, bechamelsaus en parmezaan
tiramisu
We (vriendlief en ik) hadden alles zelf gemaakt en het was een groot succes! Vooral de vis was echt heerlijk!!!Bij ieder gerecht een bijpassende wijn en natuurlijk vers ciabatta en bij de vis ook een salade caprese op tafel.
Groetjes
Vitello tonato
pasta met tomaat, chilipeper en pancetta
tongfilet met verse spinazie, bechamelsaus en parmezaan
tiramisu
We (vriendlief en ik) hadden alles zelf gemaakt en het was een groot succes! Vooral de vis was echt heerlijk!!!Bij ieder gerecht een bijpassende wijn en natuurlijk vers ciabatta en bij de vis ook een salade caprese op tafel.
Groetjes
