Gezondheid
alle pijlers
Dementerende ouder
dinsdag 4 juni 2019 09:24
Dag allemaal,
Ik schrijf al vele jaren (zeker acht jaar) op het forum, maar maak nu een nieuwe Nick aan voor dit specifieke onderwerp, omdat dit verhaal me in combinatie met al het andere dat ik hier schrijf wel behoorlijk herkenbaar maakt en ik vind juist de anonimiteit hier erg prettig.
Mijn verhaal is het volgende:
Ik heb een dementerende moeder die er alleen voorstaat, geen partner. Wij, ik en sibs, zijn er wel voor haar. Ook heeft ze een redelijk grote familie. Helaas zijn de verhoudingen niet helemaal soepel en is ook niet iedereen het eens met de diagnose en behandeling. Dat laatste is zeer frustrerend. Ik heb hierdoor ook al eens conflicten gehad met ooms en tantes die vinden dat wij niet goed voor onze moeder zorgen.
Ik heb het daar moeilijk mee, niet in de laatste plaats omdat ik mijn moeder als steun en toeverlaat al kwijt ben. Wij hebben jonge kinderen en ik kan mijn moeder bijvoorbeeld niet meer laten oppassen of om advies vragen.
Ik wil hier graag van me afschrijven. Mocht er al een dergelijk topic zijn, dan sluit ik me graag aan. Alleen ik kon het niet vinden.
Ik hoor graag van jullie, dank!
Ik schrijf al vele jaren (zeker acht jaar) op het forum, maar maak nu een nieuwe Nick aan voor dit specifieke onderwerp, omdat dit verhaal me in combinatie met al het andere dat ik hier schrijf wel behoorlijk herkenbaar maakt en ik vind juist de anonimiteit hier erg prettig.
Mijn verhaal is het volgende:
Ik heb een dementerende moeder die er alleen voorstaat, geen partner. Wij, ik en sibs, zijn er wel voor haar. Ook heeft ze een redelijk grote familie. Helaas zijn de verhoudingen niet helemaal soepel en is ook niet iedereen het eens met de diagnose en behandeling. Dat laatste is zeer frustrerend. Ik heb hierdoor ook al eens conflicten gehad met ooms en tantes die vinden dat wij niet goed voor onze moeder zorgen.
Ik heb het daar moeilijk mee, niet in de laatste plaats omdat ik mijn moeder als steun en toeverlaat al kwijt ben. Wij hebben jonge kinderen en ik kan mijn moeder bijvoorbeeld niet meer laten oppassen of om advies vragen.
Ik wil hier graag van me afschrijven. Mocht er al een dergelijk topic zijn, dan sluit ik me graag aan. Alleen ik kon het niet vinden.
Ik hoor graag van jullie, dank!
anoniem_64a4a4726d758 wijzigde dit bericht op 04-06-2019 09:34
Reden: Kleine aanpassing
Reden: Kleine aanpassing
0.58% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 14:12
En toch zijn de meest naasten vaak degenen die het als laatst (willen) zien. Schoonmoeder van een vriendin was al eerder dementerend dan mijn moeder en die zei wel eens: Jouw moeder is al verder weg dan je denkt. Ik vond het wel meevallen. later werd de moeder van een vriend dement, en hij vond het allemaal wel meevallen, want hij had pas nog getest en ze wist nog heel veel. Ik heb er toen verder niets meer over gezegd, met de gedachte dat hij ook op zijn eigen tempo moest wennen. Wel gezegd dat "testen is pesten" als de dementerende merkt dat ze het niet meer weet kan dat voor veel verdriet zorgen, en in feite heb je niets aan dat testen, want het maakt je ouder niet beter, en je kunt er verder niets mee. Eigenlijk is het alleen maar jezelf gerust stellen: zie je wel, ze weet dat nog wel.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 5 juni 2019 18:45
nlies schreef: ↑05-06-2019 14:12En toch zijn de meest naasten vaak degenen die het als laatst (willen) zien. Schoonmoeder van een vriendin was al eerder dementerend dan mijn moeder en die zei wel eens: Jouw moeder is al verder weg dan je denkt. Ik vond het wel meevallen. later werd de moeder van een vriend dement, en hij vond het allemaal wel meevallen, want hij had pas nog getest en ze wist nog heel veel. Ik heb er toen verder niets meer over gezegd, met de gedachte dat hij ook op zijn eigen tempo moest wennen.
Dat ervaar ik niet zo, hier zijn het juist degenen die slechts vrijblijvend contact hebben, die niet opmerken dat mijn moeder nog steeds wel heel wijs is en slim, maar dat ze wel fouten maakt die niet passen bij haar leeftijd.
(Ik had je even geloept Nlies en je scheelt maar twee jaar met mijn moeder!!)
Dat testen pesten merk ik ook, daar wordt ze alleen maar onzeker van en daardoor maakt ze nog meer fouten. Als ze serieus wordt genomen of bijvoorbeeld bij mijn kinderen is ze veel meer ontspannen en gaat het veel beter met haar.Wel gezegd dat "testen is pesten" als de dementerende merkt dat ze het niet meer weet kan dat voor veel verdriet zorgen, en in feite heb je niets aan dat testen, want het maakt je ouder niet beter, en je kunt er verder niets mee. Eigenlijk is het alleen maar jezelf gerust stellen: zie je wel, ze weet dat nog wel.
woensdag 5 juni 2019 18:53
Whatsinaname1988 schreef: ↑05-06-2019 14:03De boosheid en achterdocht fase vond ik trouwens wel echt de moeilijkste fase. Zeker icm het weg lopen en het dwalen. Ik gun iedereen met een demente ouder een ouder die niet gaat dwalen. Als mijn moeder dat niet had gedaan dan had ze tot haar einde bij mij in huis gewoond. Mijn overgrootmoeder was ook dement maar zij was makkelijk, die ging het huis niet zomaar uit en zat gewoon aan tafel te puzzelen of op de bank boekjes te “ lezen”. Zij kon ook tot haar einde gewoon thuis blijven.
En TO idd het is een luxe positie als je kind opa’s en oma’s heeft die op kunnen passen. Wij hebben ook geen contact met mijn schoonfamilie dus de enige familie die mijn kinderen hebben dat zijn mijn broers. Gelukkig heb ik er wel veel haha. Maar soms is het echt wel eens lastig. Heb zelf 3 zoontjes (4,3,2 jaar) en ze zijn nog nooit ergens voor de gezelligheid gaan logeren of dat ik en man een avondje weg kunnen terwijl oma op past dat gebeurd hier gewoon niet. Mijn broers passen op als ik zelf echt met een noodgeval zit ( en dan moet er ook echt iemand halfdood in het ziekenhuis liggen) en dat was het. Aan de ene kant heel fijn dat ik zelf ALTIJD voor mijn kinderen zorg maar had ze zo graag een leuke oma gegund en mijn moeder zou het zo leuk gedaan hebben.
Enige wat mijn oudste nog over haar weet is dat hij altijd haar hand vasthield en dat er een enge man stond ( op haar afdeling iemand met FTP dementie en die mensen laten geen gezichtsuitdrukking oid meer zien en idd dat kan best eng zijn).
Meest heftige wat mijn moeder in haar verwardheid heeft verteld is dat ze als kind honderden keren is verkracht door een oom van haar, tot in detail vertelde ze erover. Arme vrouw...niemand wist er ooit iets van.
Ja, dat argwanende en boze is écht niet leuk! Ik vind het daardoor ook moeilijk om met mijn moeder af te spreken. Vooral ook omdat ze er vervolgens over roddelt met die ooms & tantes en zij mijn moeder dan geloven en mij weghouden bij belangrijke zaken, omdat ik een slechte dochter zou zijn.
Toen ik zwanger was gaf dat ook allerlei problemen. Mijn moeder wist het soms wel en soms niet, maar die zwangerschap verliep allesbehalve vlekkeloos en was ook erg stressvol. Mijn moeder nam het me kwalijk dat ik er niet was en toen kreeg ik vervolgens die
ooms & tantes ook nog op mijn dak. Echt dank Rutte voor die participatiemaatschappij, not!! Betekent gewoon extra shit neerleggen bij mensen die het toch al druk hebben, maar maakt niet uit toch???
whatsinaname, wat naar dat je moeder dat verkrachtingsverhaal opeens duizend ging vertellen. Dat lijkt me echt afschuwelijk. Ik merk bij mijn moeder dat dingen die de emoties raken veel sneller en harder binnenkomen en dat ze daar dan meer tijd voor nodig heeft om dat te verwerken.
woensdag 5 juni 2019 19:58
Ilaria hoe oud is je moeder? Het klinkt alsof ze nog relatief jong is.
Ik herken je gevoelens van onmacht want het is haar woord tegen het jouwe en je
Verdedigt je automatisch tegen die waangedachten die anderen voor waar aannemen. Het gevoel dat je als “slechte dochter” wordt gezien terwijl jij je best doet, voelt zo frustrerend!
Ik herken je gevoelens van onmacht want het is haar woord tegen het jouwe en je
Verdedigt je automatisch tegen die waangedachten die anderen voor waar aannemen. Het gevoel dat je als “slechte dochter” wordt gezien terwijl jij je best doet, voelt zo frustrerend!
woensdag 5 juni 2019 20:22
En TO laat je niet bang maken door naar de rechter moeten en blablabla. En het is ook echt niet zo dat zwaar demente mensen thuis moeten blijven wonen.
In het geval van mijn moeder heb ik om 8 uur sochtends in paniek een tehuis opgebeld. Om 9 uur werd ik teruggebeld door diegene die erover ging en mij meer kon vertellen. Om 12.00 werd ik gebeld dat ik mijn moeder kon komen brengen voor een acute noodplek voor geloof ik een week ofzo. In die week is er een rechter langsgekomen en die heeft alles geregeld en zo had mijn moeder haar plek.
Snap ook echt niet dat mensen lyrisch over een casemanager zijn. Ik had echt helemaal niets aan haar, letterlijk alles heb ik zelf uitgezocht en geregeld. Ook de thuiszorg vond ik vreselijk slecht.
Ze zouden sochtends eten voor haar moeten maken maar ze deden dat nooit omdat mijn moeder zei dat ze al gegeten had. Driedubbel dik 100 keer in haar dossier dat ze dement is en van alles zegt maar je toch gewoon die boterham en bak thee voor haar neus moet zetten, is nooit gebeurd...
In het geval van mijn moeder heb ik om 8 uur sochtends in paniek een tehuis opgebeld. Om 9 uur werd ik teruggebeld door diegene die erover ging en mij meer kon vertellen. Om 12.00 werd ik gebeld dat ik mijn moeder kon komen brengen voor een acute noodplek voor geloof ik een week ofzo. In die week is er een rechter langsgekomen en die heeft alles geregeld en zo had mijn moeder haar plek.
Snap ook echt niet dat mensen lyrisch over een casemanager zijn. Ik had echt helemaal niets aan haar, letterlijk alles heb ik zelf uitgezocht en geregeld. Ook de thuiszorg vond ik vreselijk slecht.
Ze zouden sochtends eten voor haar moeten maken maar ze deden dat nooit omdat mijn moeder zei dat ze al gegeten had. Driedubbel dik 100 keer in haar dossier dat ze dement is en van alles zegt maar je toch gewoon die boterham en bak thee voor haar neus moet zetten, is nooit gebeurd...
woensdag 5 juni 2019 20:40
Nee zwaar demente mensen kunnen nog steeds opgenomen worden maar als de patiënt zich blijft verzetten tegen opname, kun je uiteindelijk voor een gedwongen opname komen te staan. Een gedwongen opname is nodig als de veiligheid en gezondheid in het geding komen.
Op dit moment zijn de wachtlijsten weer behoorlijk lang en heb je je ouder met één telefoontje in de ochtend echt niet ‘s middags opgenomen.
Er zijn twee vormen van gedwongen opname. De eerste gaat volgens een rechterlijke machtiging (rm) en deze procedure kan tot 6 weken duren.
In een noodsituatie als rm-procedure te lang duurt en er direct gevaar bestaat voor de gezondheid en veiligheid van de patiënt en eventueel voor haar omgeving dan kun je een procedure tot inbewaringstelling (ibs) starten.
Als je voor dit soort problemen komt te staan, kun je heel veel hebben aan een goede casemanager.
Op dit moment zijn de wachtlijsten weer behoorlijk lang en heb je je ouder met één telefoontje in de ochtend echt niet ‘s middags opgenomen.
Er zijn twee vormen van gedwongen opname. De eerste gaat volgens een rechterlijke machtiging (rm) en deze procedure kan tot 6 weken duren.
In een noodsituatie als rm-procedure te lang duurt en er direct gevaar bestaat voor de gezondheid en veiligheid van de patiënt en eventueel voor haar omgeving dan kun je een procedure tot inbewaringstelling (ibs) starten.
Als je voor dit soort problemen komt te staan, kun je heel veel hebben aan een goede casemanager.
bloemnon wijzigde dit bericht op 05-06-2019 20:45
9.57% gewijzigd
woensdag 5 juni 2019 20:42
Dit was ook een gedwongen opname...Bloemnon schreef: ↑05-06-2019 20:40Nee zwaar demente mensen kunnen nog steeds opgenomen worden maar als de patiënt zich blijft verzetten tegen opname, kun je uiteindelijk voor een gedwongen opname komen te staan. Een gedwongen opname is nodig als de veiligheid en gezondheid in het geding komen.
Er zijn Twee vormen van gedwongen opname. De eerste gaat volgens een rechterlijke machtiging (rm) en deze procedure kan tot 6 weken duren.
In een noodsituatie als rm-procedure te lang duurt en er direct gevaar bestaat voor de gezondheid en veiligheid van de patiënt en eventueel voor haar omgeving Dan kun je een procedure tot inbewaringstelling (ibs) starten.
Als je voor dit soort problemen komt te staan, kun je heel veel hebben aan een goede casemanager.
woensdag 5 juni 2019 20:50
Maar als de patiënt niet vrijwillig meegaat, ligt dat echt een stuk gecompliceerder.
woensdag 5 juni 2019 21:06
Heel veel sterkte.... 
Ik heb het van dichtbij meegemaakt met mijn opa. Die bloeide helemaal op in het tehuis, een gesloten afdeling.
Hij ging dwalen/ met de fiets weg. Zo vaak ongerust geweest waar hij was/politie naar hem op zoek etc. Of dat hij weer ergens langs de weg gevonden was,omdat hij was gevallen....
Dus op een gegeven moment kon/mocht hij niks meer. Zat hij opgesloten in huis, hij woonde nog met zijn vrouw. Die kon ook niet voor hem zorgen.
Uiteindelijk ook met nood opgenomen, kon met een paar dagen ergens terecht.
In het tehuis kon hij lekker zijn rondjes lopen, hij bloeide helemaal op. Gezellig met de dames zitten etc.
Ik heb het van dichtbij meegemaakt met mijn opa. Die bloeide helemaal op in het tehuis, een gesloten afdeling.
Hij ging dwalen/ met de fiets weg. Zo vaak ongerust geweest waar hij was/politie naar hem op zoek etc. Of dat hij weer ergens langs de weg gevonden was,omdat hij was gevallen....
Dus op een gegeven moment kon/mocht hij niks meer. Zat hij opgesloten in huis, hij woonde nog met zijn vrouw. Die kon ook niet voor hem zorgen.
Uiteindelijk ook met nood opgenomen, kon met een paar dagen ergens terecht.
In het tehuis kon hij lekker zijn rondjes lopen, hij bloeide helemaal op. Gezellig met de dames zitten etc.
woensdag 5 juni 2019 21:29
Het is een hele zorg.
Probeer, als het lukt, je moeder een algemene volmacht (levenstestament) te laten maken bij de notaris.
Met een of twee van de kinderen als volmacht, kan veel gedoe schelen.
Ik hou de ooms en tantes via formele mails op de hoogte van het wel en wee van moeder. Dus ook daarin welke arts wat gezegd heeft.
Daarmee laat je zien dat jij de regie voert.
Mijn broer en ik houden elkaar via de app goed op de hoogte van wat er gaande is, en wat ze zegt over bepaalde dingen.
De thuiszorg komt twee keer daags over de vloer en dat scheelt ook weer, toch extra ogen.
Probeer, als het lukt, je moeder een algemene volmacht (levenstestament) te laten maken bij de notaris.
Met een of twee van de kinderen als volmacht, kan veel gedoe schelen.
Ik hou de ooms en tantes via formele mails op de hoogte van het wel en wee van moeder. Dus ook daarin welke arts wat gezegd heeft.
Daarmee laat je zien dat jij de regie voert.
Mijn broer en ik houden elkaar via de app goed op de hoogte van wat er gaande is, en wat ze zegt over bepaalde dingen.
De thuiszorg komt twee keer daags over de vloer en dat scheelt ook weer, toch extra ogen.
woensdag 5 juni 2019 23:27
FF allereerst: ik vind het wel echt ontzettend fijn dat jullie hier reageren! Ik lees zoveel herkenbaars, ook verdrietig, maar ook fijn om te weten dat ik niet de enige ben, dus dank! Doet me deugd![😊]()
Bloemnon, mijn moeder is halverwege de zestig, dus idd nog vrij jong voor een dementerende. Niet extreem maar wel jong ja. Bizarre is, ze is hogeropgeleid, heeft altijd haar hersens uitgedaagd en toch. Dus gewoon dikke pech. En ja, dat slechte dochter gevoel is enorm frustrerend!!
whatsinaname, ik maak me geen zorgen over een gedwongen opname hoor! We hebben iig al een plek voor mijn moeder, dus dat voelt iig goed.
Het is meer dat mijn moeder denkt dat wij haar weg willen stoppen, en dat die ooms en tantes dan weer beginnen te steigeren
omdat wij mijn moeder het liefst met een luier om in een verpleegtehuis zouden zien. (Want mijn moeder vertelt ze dan weer halve waarheden omdat ze niet alles meer mee krijgt, spijtig genoeg.)
Dat is absoluut niet het geval, maar probeer die babyboomers daar maar eens van te overtuigen. Die zijn alleen maar bang dat wij alles af willen pakken en niet bereid zijn om wat voor onze ouders te betekenen. Ze moesten eens weten.... maar goed, ik draaf door (dit is mijn grootste frustratiepunt overduidelijk)
Dat van die casemanager, de onze is ok. Ze wandelt graag met mijn moeder en heeft bijvoorbeeld ook die plek in dat tehuis op ons verzoek geregeld, maar ze houdt de meest koppige ooms en tantes bijv niet op afstand terwijl ze wel zegt dat ze alleen met ons (ik en sibs) wil werken. Dat laatste vind ik dan irritant omdat ze dan niet de daad bij het woord voegt door te zeggen: ‘luister eens, dat kunnen jullie wel zeggen maar Ilaria, X en Y zijn de kinderen. Die staan in directe relatie en hebben het dus voor het zeggen. Jullie dus niet’, maar dat doet ze jammer genoeg niet. Zou voor ons een hoop gezeik schelen.. want nu voelen we ons weleens als kleuters weggezet als we weer eens een preek krijgen van de ouwe lui.
lotje, dank je wel! Fijn dat het voor je opa zo goed werkte in op zijn afdeling!
ambra, helaas hebben ooms en tantes een eigen appgroep opgezet waar ze van alles in bespreken. Eerder heeft een van mijn sibs een mail rondgestuurd over de behandeling van mijn moeder. Diegene woont ook het dichtstbij en heeft het meest contact met mijn moeder en artsen ed. In die mail hadden wij ook aangegeven dat wij het eerste aanspreekpunt zijn, maar daar houden ze zich niet aan. Doodvermoeiend!
We zouden het liefst ook een levenstestament regelen voor mijn moeder, maar helaas moet mijn moeder daar zelf ook mee instemmen. Gezien haar magere ziekteinzicht in combinatie met haar argwaan is dat heel tricky. Al eerder toen we een machtiging voor een verzekering wilden regelen ging dat mis. Terwijl ze betaalde voor verzekeringen die ze niet meer nodig had![🙈]()
![🙈]()
dat was zwaar frustrerend. Uiteindelijk is het wel goed gekomen, maar ze heeft nog een jaar lang die premie doorbetaald door haar eigen argwaan. Grrrrrrr
Hoe oud zijn jullie (ongeveer) en jullie dementerende naasten?
Bloemnon, mijn moeder is halverwege de zestig, dus idd nog vrij jong voor een dementerende. Niet extreem maar wel jong ja. Bizarre is, ze is hogeropgeleid, heeft altijd haar hersens uitgedaagd en toch. Dus gewoon dikke pech. En ja, dat slechte dochter gevoel is enorm frustrerend!!
whatsinaname, ik maak me geen zorgen over een gedwongen opname hoor! We hebben iig al een plek voor mijn moeder, dus dat voelt iig goed.
Het is meer dat mijn moeder denkt dat wij haar weg willen stoppen, en dat die ooms en tantes dan weer beginnen te steigeren
omdat wij mijn moeder het liefst met een luier om in een verpleegtehuis zouden zien. (Want mijn moeder vertelt ze dan weer halve waarheden omdat ze niet alles meer mee krijgt, spijtig genoeg.)Dat is absoluut niet het geval, maar probeer die babyboomers daar maar eens van te overtuigen. Die zijn alleen maar bang dat wij alles af willen pakken en niet bereid zijn om wat voor onze ouders te betekenen. Ze moesten eens weten.... maar goed, ik draaf door (dit is mijn grootste frustratiepunt overduidelijk)
Dat van die casemanager, de onze is ok. Ze wandelt graag met mijn moeder en heeft bijvoorbeeld ook die plek in dat tehuis op ons verzoek geregeld, maar ze houdt de meest koppige ooms en tantes bijv niet op afstand terwijl ze wel zegt dat ze alleen met ons (ik en sibs) wil werken. Dat laatste vind ik dan irritant omdat ze dan niet de daad bij het woord voegt door te zeggen: ‘luister eens, dat kunnen jullie wel zeggen maar Ilaria, X en Y zijn de kinderen. Die staan in directe relatie en hebben het dus voor het zeggen. Jullie dus niet’, maar dat doet ze jammer genoeg niet. Zou voor ons een hoop gezeik schelen.. want nu voelen we ons weleens als kleuters weggezet als we weer eens een preek krijgen van de ouwe lui.
lotje, dank je wel! Fijn dat het voor je opa zo goed werkte in op zijn afdeling!
ambra, helaas hebben ooms en tantes een eigen appgroep opgezet waar ze van alles in bespreken. Eerder heeft een van mijn sibs een mail rondgestuurd over de behandeling van mijn moeder. Diegene woont ook het dichtstbij en heeft het meest contact met mijn moeder en artsen ed. In die mail hadden wij ook aangegeven dat wij het eerste aanspreekpunt zijn, maar daar houden ze zich niet aan. Doodvermoeiend!
We zouden het liefst ook een levenstestament regelen voor mijn moeder, maar helaas moet mijn moeder daar zelf ook mee instemmen. Gezien haar magere ziekteinzicht in combinatie met haar argwaan is dat heel tricky. Al eerder toen we een machtiging voor een verzekering wilden regelen ging dat mis. Terwijl ze betaalde voor verzekeringen die ze niet meer nodig had
dat was zwaar frustrerend. Uiteindelijk is het wel goed gekomen, maar ze heeft nog een jaar lang die premie doorbetaald door haar eigen argwaan. GrrrrrrrHoe oud zijn jullie (ongeveer) en jullie dementerende naasten?
woensdag 19 juni 2019 00:09
Zeg dat wel Bloemnon!
Vandaag nog tegen enorm onbegrip aangelopen. Alzheimer zou niet erg zijn, want het is geen Creutzfeldt-Jacob, dat is pas erg.
Nu las ik dat bij die laatste diagnose het heel snel kan gaan en je dus vaak al snel afscheid moet nemen van je laatste, maar Alzheimer is een nare dodelijke ziekte ‘in slowmotion’. Als dochter loop ik tegen veel dezelfde zaken aan alleen dan in een veel langzamer proces.
Ik moet nu nog huilen om hetgeen me vandaag werd gezegd. Mijn moeder kan misschien nog veel, ze gaat niet binnen nu en een half jaar dood, althans dat ligt niet in de verwachting, maar ik ben haar wel al een paar jaar kwijt, en ook steeds meer. Ik heb geen steun meer aan haar, ik kan haar niet om raad vragen enz enz. Dat maakt me ongelooflijk verdrietig.
dinsdag 16 juli 2019 23:14
Gisteren waren we mijn moeder voor het eerst kwijt. Gelukkig na een uur weer gevonden, op een voor haar vertrouwde plek, maar niet waar ze vandaan kwam noch waar ze zou moeten zijn op dat moment. Ik ben énorm geschrokken en heb ook 112 gebeld. De politie reageerde heel begripvol, maar man man man, ik zat echt in de rats!
Is dat jullie ook overkomen? En hebben jullie ook tips voor het vervolg? Ik maak me nu nl best zorgen om eerlijk te zijn. Want dat dit nog een keer zal gebeuren dat weet ik nu al zeker.
Is dat jullie ook overkomen? En hebben jullie ook tips voor het vervolg? Ik maak me nu nl best zorgen om eerlijk te zijn. Want dat dit nog een keer zal gebeuren dat weet ik nu al zeker.
woensdag 17 juli 2019 00:04
Ik moet hierbij denken aan de moeder van mijn oma. Die ging op een gegeven moment ook geestelijk en lichamelijk achteruit dus hadden haar kinderen haar ingeschreven voor een bejaardenhuis. Ze was nog wel handelsbekwaam. Op een gegeven moment ging ze wel heel snel achteruit en hebben de kinderen contact opgenomen met het bejaardenhuis waarom het zo lang duurde.
Wat bleek. Ze hadden al meerdere keren naar haar gebeld dat er een kamer vrij was en dan had ze geantwoord ' voor mij? Ben je mal, met mij gaat het prima hoor. Geef die kamer maar aan iemand die het harder nodig heeft. Ik bel wel als het echt nodig is'. Maakte nog een vrolijk praatje met degene die ze aan de lijn had en hing tevreden op. Achteraf een herinnering waar nog smakelijk om gelachen wordt.
Zomaar even een anekdote tussendoor. Heel veel sterkte voor diegene die echt in een vervelende situatie zitten
Wat bleek. Ze hadden al meerdere keren naar haar gebeld dat er een kamer vrij was en dan had ze geantwoord ' voor mij? Ben je mal, met mij gaat het prima hoor. Geef die kamer maar aan iemand die het harder nodig heeft. Ik bel wel als het echt nodig is'. Maakte nog een vrolijk praatje met degene die ze aan de lijn had en hing tevreden op. Achteraf een herinnering waar nog smakelijk om gelachen wordt.
Zomaar even een anekdote tussendoor. Heel veel sterkte voor diegene die echt in een vervelende situatie zitten
woensdag 17 juli 2019 00:23
Wat een schrik! Ik ken het vanuit mijn werk, niet vanuit prive.Ilaria_Viva schreef: ↑16-07-2019 23:14Gisteren waren we mijn moeder voor het eerst kwijt. Gelukkig na een uur weer gevonden, op een voor haar vertrouwde plek, maar niet waar ze vandaan kwam noch waar ze zou moeten zijn op dat moment. Ik ben énorm geschrokken en heb ook 112 gebeld. De politie reageerde heel begripvol, maar man man man, ik zat echt in de rats!
Is dat jullie ook overkomen? En hebben jullie ook tips voor het vervolg? Ik maak me nu nl best zorgen om eerlijk te zijn. Want dat dit nog een keer zal gebeuren dat weet ik nu al zeker.
Mijn moeder is een maand geleden in een woonzorgcentrum gaan wonen. Ze vind het er geweldig fijn, en het doet ons goed om te zien hoe fijn ze het daar vind. Ze heeft een mooi appartement en kan nu ook nog min of meer een band opbouwen met de verzorgers.
Het is een goede beslissing geweest. Het telefoontje kwam bij mij terecht, dat er plaats was. Niet bij moeder. Die dag moesten we toch allemaal ff slikken, en hebben op verstand ja gezegd. Je gevoel zegt nl wat anders..
woensdag 17 juli 2019 00:36
Ja, mijn moeder is uit het verzorgingshuis weg gewandeld. Had niemand in de gaten, ze liep nog heel goed en zag er goed uit, en als je 5 minuten met haar sprak had je niet in de gaten dat ze dement was. Vertelde vrolijk dat ze op bezoek was geweest en naar huis ging, Ze heeft het gepresteerd om een stadsbus en de bus naar haar oude woonplaats te nemen. Wij waren intussen al behoorlijk in paniek, Gelukkig stond het telefoonnummer van mijn zus op haar rollator,dus die kon gebeld worden door de politieIlaria_Viva schreef: ↑16-07-2019 23:14Gisteren waren we mijn moeder voor het eerst kwijt. Gelukkig na een uur weer gevonden, op een voor haar vertrouwde plek, maar niet waar ze vandaan kwam noch waar ze zou moeten zijn op dat moment. Ik ben énorm geschrokken en heb ook 112 gebeld. De politie reageerde heel begripvol, maar man man man, ik zat echt in de rats!
Is dat jullie ook overkomen? En hebben jullie ook tips voor het vervolg? Ik maak me nu nl best zorgen om eerlijk te zijn. Want dat dit nog een keer zal gebeuren dat weet ik nu al zeker.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 18 juli 2019 09:16
prada schreef: ↑17-07-2019 00:04Ik moet hierbij denken aan de moeder van mijn oma. Die ging op een gegeven moment ook geestelijk en lichamelijk achteruit dus hadden haar kinderen haar ingeschreven voor een bejaardenhuis. Ze was nog wel handelsbekwaam. Op een gegeven moment ging ze wel heel snel achteruit en hebben de kinderen contact opgenomen met het bejaardenhuis waarom het zo lang duurde.
Wat bleek. Ze hadden al meerdere keren naar haar gebeld dat er een kamer vrij was en dan had ze geantwoord ' voor mij? Ben je mal, met mij gaat het prima hoor. Geef die kamer maar aan iemand die het harder nodig heeft. Ik bel wel als het echt nodig is'. Maakte nog een vrolijk praatje met degene die ze aan de lijn had en hing tevreden op. Achteraf een herinnering waar nog smakelijk om gelachen wordt.
Zomaar even een anekdote tussendoor. Heel veel sterkte voor diegene die echt in een vervelende situatie zitten
Hahaha, dat zou mijn moeder ook kunnen doen. Ze heeft al eens vaker mensen weggestuurd die toch echt nodig waren. Dank voor je anekdote, mag best een beetje lichtheid hier. En Dank voor je sterktewensen
donderdag 18 juli 2019 09:25
Mijn moeder kan je ook nog prima om de tuin leiden en doen alsof er niets aan de hand is. Door haar medicatie kan ze dat nu zelfs beternlies schreef: ↑17-07-2019 00:36Ja, mijn moeder is uit het verzorgingshuis weg gewandeld. Had niemand in de gaten, ze liep nog heel goed en zag er goed uit, en als je 5 minuten met haar sprak had je niet in de gaten dat ze dement was. Vertelde vrolijk dat ze op bezoek was geweest en naar huis ging, Ze heeft het gepresteerd om een stadsbus en de bus naar haar oude woonplaats te nemen. Wij waren intussen al behoorlijk in paniek, Gelukkig stond het telefoonnummer van mijn zus op haar rollator,dus die kon gebeld worden door de politie
voor- en nadeel ineen. Mijn moeder had maandag niets bij zich. Haar telefoon vergeet ze ook altijd. Of ze vergeet m op te laden. Terwijl ze toch echt 20 jaar prima met een mobiel overweg kon. Nu schrijft ze soms prima berichten, maar dan weer berichtjes die slaan als een tang op een varken. Dat je denkt huh?!? Waar komt dit vandaan?? Of ze reageert nog maar eens op een bericht van een paar maanden terug dat allang niet meer relevant is. Ik zou wel willen weten waar en hoe zulke gedachtenkronkels ontstaan. En hoe mijn moeder de wereld nu ervaart.
donderdag 18 juli 2019 10:46
over dat: hoe ervaren ze de wereld: ik heb eens van iemand gehoord die in de dementiewagen van , ik weet niet meer welke organisatie is geweest. Daar kon je dus beleven hoe het was. Bij het binnengaan kreeg ze 2 volle tassen en een sleutelbos met veel sleutels in de handen gedrukt. En zoek het maar uit. Dus dan sta je daar: waar laat ik die tassen, welke sleutel?
dan kom je binnen, lichtknopjes die op een andere plek zitten dan je verwacht, vind je eindelijk de keuken, doe je de tas open; o melk, in de koelkast. koelkast open, die puilt uit van de melk. en verder deed je een deur open, was het de wc, deed je later die deur open was het de slaapkamer.
Dat en nog wat van die dingen,Maar die wagen zal best aan de prijs zijn om te huren, dus denk niet dat je er makkelijk inkomt
dan kom je binnen, lichtknopjes die op een andere plek zitten dan je verwacht, vind je eindelijk de keuken, doe je de tas open; o melk, in de koelkast. koelkast open, die puilt uit van de melk. en verder deed je een deur open, was het de wc, deed je later die deur open was het de slaapkamer.
Dat en nog wat van die dingen,Maar die wagen zal best aan de prijs zijn om te huren, dus denk niet dat je er makkelijk inkomt
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
vrijdag 19 juli 2019 20:14
Klinkt zo al akelig genoeg. Ik kan me er iig wel een voorstelling van maken.nlies schreef: ↑18-07-2019 10:46over dat: hoe ervaren ze de wereld: ik heb eens van iemand gehoord die in de dementiewagen van , ik weet niet meer welke organisatie is geweest. Daar kon je dus beleven hoe het was. Bij het binnengaan kreeg ze 2 volle tassen en een sleutelbos met veel sleutels in de handen gedrukt. En zoek het maar uit. Dus dan sta je daar: waar laat ik die tassen, welke sleutel?
dan kom je binnen, lichtknopjes die op een andere plek zitten dan je verwacht, vind je eindelijk de keuken, doe je de tas open; o melk, in de koelkast. koelkast open, die puilt uit van de melk. en verder deed je een deur open, was het de wc, deed je later die deur open was het de slaapkamer.
Dat en nog wat van die dingen,Maar die wagen zal best aan de prijs zijn om te huren, dus denk niet dat je er makkelijk inkomt
Maar wat een chaos moet de wereld dan wel niet voor je zijn.
zondag 21 juli 2019 23:04
Beide ouders hadden vasculair dementie. Mijn moeder nadat ze in 24 uur getroffen werd door een herseninfarct en twee hersenbloedingen gevolgd door een week coma. Mijn vader op hoge leeftijd door kleine tia's. Mijn moeder zorgde samen met ons totdat moment voor mijn vader.
Slechte ervaringen met casemanager, huisarts van mijn ouders en het ouderen team. Schermden met privacy, protocollen en zelfstandig zijn. Ondanks dat wij al maanden aangaven dat de zorg voor mijn vader mijn moeder te veel werd.
Toen mijn moeder op de intensive care belandde een week voor mijn vader gezorgd 24 uur per dag. Tot dat we zelf een crisisopname hadden geregeld op een gesloten afdeling, waar mijn moeder zes weken later aan kon sluiten (ook zelf geregeld). Vader overleed na een half jaar aan kanker. Bewind voering voor mijn moeder bij de rechtbank geregeld. Ik werd haar bewindvoerder. Ouderlijk huis verkocht.. mijn moeder begeleid tot het bittere eind.
Dus als je vragen hebt. Heb helaas veel ervaring..
Slechte ervaringen met casemanager, huisarts van mijn ouders en het ouderen team. Schermden met privacy, protocollen en zelfstandig zijn. Ondanks dat wij al maanden aangaven dat de zorg voor mijn vader mijn moeder te veel werd.
Toen mijn moeder op de intensive care belandde een week voor mijn vader gezorgd 24 uur per dag. Tot dat we zelf een crisisopname hadden geregeld op een gesloten afdeling, waar mijn moeder zes weken later aan kon sluiten (ook zelf geregeld). Vader overleed na een half jaar aan kanker. Bewind voering voor mijn moeder bij de rechtbank geregeld. Ik werd haar bewindvoerder. Ouderlijk huis verkocht.. mijn moeder begeleid tot het bittere eind.
Dus als je vragen hebt. Heb helaas veel ervaring..
zondag 21 juli 2019 23:06
Ik heb hier vorige maand gereageerd, kom nu even bijlezen (intussen op vakantie geweest) en reageren.
Whatsinaname, ik ben erop bedacht dat we het oneens kunnen gaan zijn over de te volgen weg, maar op dit moment heb ik er nog vertrouwen in dat we daar samen uit gaan komen.
Het is hier niet zo dat de naaste mensen het niet willen zien. Mijn moeder ziet het, mijn broer ziet het, broers, zussen etc van mijn beide ouders zien het. Er is dus geen twijfel over de diagnose. Daarnaast zullen broers en zussen (mijn ooms en tantes) zich echt niet gaan bemoeien met een behandeling, mijn familie is close, maar dit ligt gewoon bij het kerngezin (dus mijn moeder, mijn broer en mij).
Een volmacht (levenstestament) zoals Ambra aangeeft is hier geregeld, daar ben ik ook blij mee.
Ilaria, half de 60 is nog best jong inderdaad. Mijn vader is 73.
nlies, dat lijkt me heel confronterend, die wagen, tegelijk zou ik het best eens willen ervaren. Dan krijg ik een klein inkijkje in hoe het voor mijn vader is.
Ilaria, hoe gaat het nu met jouw moeder?
Mijn vader heeft afgelopen week een licht herseninfarct gehad. Staat voor zo ver ik weet los van zijn Alzheimer. Hij heeft 2 nachten in het ziekenhuis gelegen en daar hebben ze hun handen aan hem vol gehad. Hij was vreselijk boos, wilde naar huis en heeft meerdere keren 's nachts of vroeg in de ochtend mijn moeder gebeld. Ik was op vakantie, maar gisteren thuis gekomen en er vandaag heen geweest. Hij is nu weer thuis en lijkt weer zoals hij was. Best goed met hem gepraat, ook over wat hij zou willen als hij niet meer thuis kan wonen. Dat als hij nu een plek ziet waar hij dan zou willen wonen het goed is om hem op de wachtlijst te zetten daar. Mijn moeder had dat deze week ook al bedacht, dus stond er ook voor open. Mijn vader wil er liever niet aan denken, maar stond er wel voor open en het leek hem ook goed om hier verder naar te kijken. Ze hebben in ieder geval 2 locaties op het oog. Het was fijn om hier toch best open over te kunnen praten met hen.
Whatsinaname, ik ben erop bedacht dat we het oneens kunnen gaan zijn over de te volgen weg, maar op dit moment heb ik er nog vertrouwen in dat we daar samen uit gaan komen.
Het is hier niet zo dat de naaste mensen het niet willen zien. Mijn moeder ziet het, mijn broer ziet het, broers, zussen etc van mijn beide ouders zien het. Er is dus geen twijfel over de diagnose. Daarnaast zullen broers en zussen (mijn ooms en tantes) zich echt niet gaan bemoeien met een behandeling, mijn familie is close, maar dit ligt gewoon bij het kerngezin (dus mijn moeder, mijn broer en mij).
Een volmacht (levenstestament) zoals Ambra aangeeft is hier geregeld, daar ben ik ook blij mee.
Ilaria, half de 60 is nog best jong inderdaad. Mijn vader is 73.
nlies, dat lijkt me heel confronterend, die wagen, tegelijk zou ik het best eens willen ervaren. Dan krijg ik een klein inkijkje in hoe het voor mijn vader is.
Ilaria, hoe gaat het nu met jouw moeder?
Mijn vader heeft afgelopen week een licht herseninfarct gehad. Staat voor zo ver ik weet los van zijn Alzheimer. Hij heeft 2 nachten in het ziekenhuis gelegen en daar hebben ze hun handen aan hem vol gehad. Hij was vreselijk boos, wilde naar huis en heeft meerdere keren 's nachts of vroeg in de ochtend mijn moeder gebeld. Ik was op vakantie, maar gisteren thuis gekomen en er vandaag heen geweest. Hij is nu weer thuis en lijkt weer zoals hij was. Best goed met hem gepraat, ook over wat hij zou willen als hij niet meer thuis kan wonen. Dat als hij nu een plek ziet waar hij dan zou willen wonen het goed is om hem op de wachtlijst te zetten daar. Mijn moeder had dat deze week ook al bedacht, dus stond er ook voor open. Mijn vader wil er liever niet aan denken, maar stond er wel voor open en het leek hem ook goed om hier verder naar te kijken. Ze hebben in ieder geval 2 locaties op het oog. Het was fijn om hier toch best open over te kunnen praten met hen.
'Geniet van elke dag, want er komt geen dag terug'
woensdag 4 september 2019 01:00
Ik had alweer even niet gereageerd, maar ik was ook zwanger en ben net bevallen.
Mijn moeder dacht dat het kindje al eerder was gekomen. Ze had haar broers en zussen dat verteld, ook zelf een naam verzonnen
kleindochter zou naar haar vernoemd zijn en haar naam krijgen alleen in een beetje modernere vorm. Toen ik dat hoorde moest ik voor het eerst wel lachen om deze situatie. Ik maak regelmatig bizarre dingen mee met mijn moeder, maar erom lachen doe ik meestal niet. Dit vond ik zo schattig ook dat ze zei dat ze vernoemd was 
Dat hebben we nu toch maar voor haar geregeld![😉]()
dochterlief heeft een extra naam gekregen.
Verder is mijn moeder nu toch weer vaker in de war. Ze is opnieuw de weg kwijt geraakt, maar heeft m wel weer zelf teruggevonden en met haar mobiel kan ze steeds slechter omgaan.
Zo had ze van de week in de familie-whatsapp de naam gezet van iemand die ze wilde bellen. Ik wist dat, want ik zei dat ze die persoon moest bellen en vervolgens heeft ze de naam van die persoon drie keer opgeschreven en wist ze niet meer hoe ze bij haar telefoonboek moest komen. Dat vind ik dan echt sneu voor dr.
Ik zit met haar mobiel heel erg in mijn maag. Aan de ene kant is het een heel goed communicatiemiddel voor haar, aan de andere kant een enorme bron van verwarring. Ook begint de batterij van haar mobiel kuren te vertonen, maar is het wel verstandig een nieuw model te kopen met mogelijk gevolg dat ze er helemaal niet meer mee om kan gaan...?
Twijfel twijfel! Het is gewoon lastig!
Mijn moeder dacht dat het kindje al eerder was gekomen. Ze had haar broers en zussen dat verteld, ook zelf een naam verzonnen
kleindochter zou naar haar vernoemd zijn en haar naam krijgen alleen in een beetje modernere vorm. Toen ik dat hoorde moest ik voor het eerst wel lachen om deze situatie. Ik maak regelmatig bizarre dingen mee met mijn moeder, maar erom lachen doe ik meestal niet. Dit vond ik zo schattig ook dat ze zei dat ze vernoemd was Dat hebben we nu toch maar voor haar geregeld
dochterlief heeft een extra naam gekregen. Verder is mijn moeder nu toch weer vaker in de war. Ze is opnieuw de weg kwijt geraakt, maar heeft m wel weer zelf teruggevonden en met haar mobiel kan ze steeds slechter omgaan.
Zo had ze van de week in de familie-whatsapp de naam gezet van iemand die ze wilde bellen. Ik wist dat, want ik zei dat ze die persoon moest bellen en vervolgens heeft ze de naam van die persoon drie keer opgeschreven en wist ze niet meer hoe ze bij haar telefoonboek moest komen. Dat vind ik dan echt sneu voor dr.
Ik zit met haar mobiel heel erg in mijn maag. Aan de ene kant is het een heel goed communicatiemiddel voor haar, aan de andere kant een enorme bron van verwarring. Ook begint de batterij van haar mobiel kuren te vertonen, maar is het wel verstandig een nieuw model te kopen met mogelijk gevolg dat ze er helemaal niet meer mee om kan gaan...?
Twijfel twijfel! Het is gewoon lastig!
woensdag 4 september 2019 01:09
