Gezondheid
alle pijlers
Onvruchtbaarheid door groeiremmers (ethinyl estradiol)
donderdag 13 december 2012 om 09:29
Goedemorgen.
ik schrok me gisteren het apezuur toen ik op TV hoorde dat groeiremmers onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken. Ik ben van mijn 11e tot mijn 13e behandeld met (100 microgram) groeiremmers. Mijn lengte voorspelling lag op 195-200cm. Ik ben blijven steken op 1.75m.
Vanochtend heb ik naar het ziekenhuis gebeld waar ik ben behandeld. Zij verwezen me door naar deze website: Het onderzoek . Mijns inziens nogal genant, want ik betwijfel of ik veel van de werkelijke betekenis had begrepen als ik geen geneeskunde studeerde.
Zijn er hier meer vrouwen die behandeld zijn met groeiremmers? Zo ja, hebben jullie iets gemerkt van de vruchtbaarheidsproblemen? Ik merk dat ik er zelf echt heel erg van geschrokken ben. Ik heb 3 wensen in dit leven. Arts worden, een fijne partner hebben en moeder worden. Ik ben altijd een beetje bang geweest dat kinderen krijgen later misschien niet makkelijk zal gaan, maar nu heb ik ook nog een echte reden om dat te denken en ik merk dat ik het niet van me af kan schudden.
Het duurt nog een jaar of 6 a 7 (ben 23) voor dat ik er uberhaupt voor zou kunnen gaan, maar ik ben nu al zó bang dat het niet zal lukken.
Anyhoe, zijn er hier meer dames die deze behandeling gehad hebben? Met vragen zitten? Bang zijn (of juist niet)?
ik schrok me gisteren het apezuur toen ik op TV hoorde dat groeiremmers onvruchtbaarheid kunnen veroorzaken. Ik ben van mijn 11e tot mijn 13e behandeld met (100 microgram) groeiremmers. Mijn lengte voorspelling lag op 195-200cm. Ik ben blijven steken op 1.75m.
Vanochtend heb ik naar het ziekenhuis gebeld waar ik ben behandeld. Zij verwezen me door naar deze website: Het onderzoek . Mijns inziens nogal genant, want ik betwijfel of ik veel van de werkelijke betekenis had begrepen als ik geen geneeskunde studeerde.
Zijn er hier meer vrouwen die behandeld zijn met groeiremmers? Zo ja, hebben jullie iets gemerkt van de vruchtbaarheidsproblemen? Ik merk dat ik er zelf echt heel erg van geschrokken ben. Ik heb 3 wensen in dit leven. Arts worden, een fijne partner hebben en moeder worden. Ik ben altijd een beetje bang geweest dat kinderen krijgen later misschien niet makkelijk zal gaan, maar nu heb ik ook nog een echte reden om dat te denken en ik merk dat ik het niet van me af kan schudden.
Het duurt nog een jaar of 6 a 7 (ben 23) voor dat ik er uberhaupt voor zou kunnen gaan, maar ik ben nu al zó bang dat het niet zal lukken.
Anyhoe, zijn er hier meer dames die deze behandeling gehad hebben? Met vragen zitten? Bang zijn (of juist niet)?
zaterdag 29 december 2012 om 20:07
quote:knorretje28 schreef op 29 december 2012 @ 20:03:
Ik ben nooit behandeld door een arts in het ziekenhuis, maar de huisarts schreef het zelf voor en die zelfde huisarts (heb hem nog steeds) heeft dus geen dossier meer van 20 jaar geleden. Maar ga toch nog eens aandringen of het echt nergens staat.huh? wat vaag. Ja, ik zou aandringen. Hij hoort een dossier bij te houden, dat moet echt nog ergens staan, lijkt me. Ik vind het trouwens ook bijzonder dat de huisarts groeiremming voor schrijft.
Ik ben nooit behandeld door een arts in het ziekenhuis, maar de huisarts schreef het zelf voor en die zelfde huisarts (heb hem nog steeds) heeft dus geen dossier meer van 20 jaar geleden. Maar ga toch nog eens aandringen of het echt nergens staat.huh? wat vaag. Ja, ik zou aandringen. Hij hoort een dossier bij te houden, dat moet echt nog ergens staan, lijkt me. Ik vind het trouwens ook bijzonder dat de huisarts groeiremming voor schrijft.
zaterdag 29 december 2012 om 20:18
quote:knorretje28 schreef op 29 december 2012 @ 20:12:
Ja dat begrijp ik dus nu ook, lees dat iedereen dat in het ziekenhuis heeft voorgeschreven gekregen, maar wij (zus en ik) gewoon bij de huisarts. Maar ja is 20 jaar geleden wat kan ik daar nu nog mee?
Nou ja, met je huisarts in gesprek lijkt me. Hij heeft wel wat uit te leggen. Hij heeft je groeiremming voor geschreven, nu is er in het nieuws dat er toch bijwerkingen zijn, volgens mij moet hij je kunnen vertellen welke medicijnen je hebt gehad en of die problemen daar ook voor gelden.
Je bedoelt wat je er verder mee kunt als in klacht, ofzo?
Ja dat begrijp ik dus nu ook, lees dat iedereen dat in het ziekenhuis heeft voorgeschreven gekregen, maar wij (zus en ik) gewoon bij de huisarts. Maar ja is 20 jaar geleden wat kan ik daar nu nog mee?
Nou ja, met je huisarts in gesprek lijkt me. Hij heeft wel wat uit te leggen. Hij heeft je groeiremming voor geschreven, nu is er in het nieuws dat er toch bijwerkingen zijn, volgens mij moet hij je kunnen vertellen welke medicijnen je hebt gehad en of die problemen daar ook voor gelden.
Je bedoelt wat je er verder mee kunt als in klacht, ofzo?
zaterdag 29 december 2012 om 20:45
quote:knorretje28 schreef op 29 december 2012 @ 20:30:
Ik denk dat er geen klachten iets gaat komen, maar toch zou ik wel erg graag willen weten wat ik heb geslikt en in welke dosis. Ga maandag toch de huisarts eens even bellen.Ja, heb je ook wel recht op lijkt me zo, misschien moet hij gewoon wat beter zoeken?
Ik denk dat er geen klachten iets gaat komen, maar toch zou ik wel erg graag willen weten wat ik heb geslikt en in welke dosis. Ga maandag toch de huisarts eens even bellen.Ja, heb je ook wel recht op lijkt me zo, misschien moet hij gewoon wat beter zoeken?
vrijdag 18 januari 2013 om 14:41
Aangezien dit topic alweer een poosje stilligt en ik het steeds in de gaten hield in de hoop op meer informatie, toch zelf maar een inlog aangemaakt.
Net terug van de huisarts. Ook ik (29, 1.87m) heb anderhalf jaar groeiremmers geslikt, van mijn 15e tot mijn 17e en wel in de hoogste dosis: 300 mcg. Inderdaad, hoger dan wat door Erasmus en UMCG is onderzocht. Ik heb mijn gegevens opgevraagd bij de kinderarts in het ziekenhuis zodat ik nu zelf weet wat ik heb gehad, want dat wist ik niet precies. Zelf heb ik er als vijftienjarige nooit bij stilgestaan, ook werd er niets over de 'bijwerkingen' gezegd. Ik wilde op dat moment alles doen om mijn groei te stoppen. Bijna zestien en nog niet ongesteld, iedere maand weer een stukje langer... Maar op het gegeven moment ontstond het vermoeden dat zo'n hoge dosis hormonen wel eens niet goed zou kunnen zijn.
Het onderzoek was een bevestiging van mijn vermoedens, maar heeft desondanks veel overhoop gegooid. Ik heb een kinderwens en een relatie, maar geen cent te makken (we werken in de kunst). De tijd nemen om te gaan samenwonen, een vast inkomen te verwerven en zeker te zijn van elkaar zit er misschien wel niet in.
Mijn dokter gaat contact opnemen met de gyneacoloog om advies in te winnen. Dus het gaat er nu om wat de gevolgen hiervan zijn voor mijn kinderwens, met welke kwalen en ‘enge ziektes’ ik later misschien in aanraking ga komen (baarmoederhalskanker, borstkanker etc., ziektes betreffende ‘de vrouwelijke delen’) en wat de gevolgen zijn op het vlak van eerder in de menopauze komen, botontkalking etc. En tenslotte wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn voor het kind.
Veel vragen, (nog) geen antwoorden. Al is het krijgen van een kind sowieso al een loterij en zijn vruchtbaarheidspercentages verraderlijk. Mijn dokter raadde me aan om er gewoon mee te beginnen. Financiële overwegingen moest ik maar snel vergeten, zei hij. “Je wilt toch niet dat jullie straks, 85 jaar oud, ergens in een rusthuis zitten en nooit kinderen hebben gekregen omdat je dacht dat je er geen geld voor had?”
Keep you posted. Ben benieuwd wat de dokters van die andere prachtige lange vrouwen hier tot nu toe hebben gezegd?
Net terug van de huisarts. Ook ik (29, 1.87m) heb anderhalf jaar groeiremmers geslikt, van mijn 15e tot mijn 17e en wel in de hoogste dosis: 300 mcg. Inderdaad, hoger dan wat door Erasmus en UMCG is onderzocht. Ik heb mijn gegevens opgevraagd bij de kinderarts in het ziekenhuis zodat ik nu zelf weet wat ik heb gehad, want dat wist ik niet precies. Zelf heb ik er als vijftienjarige nooit bij stilgestaan, ook werd er niets over de 'bijwerkingen' gezegd. Ik wilde op dat moment alles doen om mijn groei te stoppen. Bijna zestien en nog niet ongesteld, iedere maand weer een stukje langer... Maar op het gegeven moment ontstond het vermoeden dat zo'n hoge dosis hormonen wel eens niet goed zou kunnen zijn.
Het onderzoek was een bevestiging van mijn vermoedens, maar heeft desondanks veel overhoop gegooid. Ik heb een kinderwens en een relatie, maar geen cent te makken (we werken in de kunst). De tijd nemen om te gaan samenwonen, een vast inkomen te verwerven en zeker te zijn van elkaar zit er misschien wel niet in.
Mijn dokter gaat contact opnemen met de gyneacoloog om advies in te winnen. Dus het gaat er nu om wat de gevolgen hiervan zijn voor mijn kinderwens, met welke kwalen en ‘enge ziektes’ ik later misschien in aanraking ga komen (baarmoederhalskanker, borstkanker etc., ziektes betreffende ‘de vrouwelijke delen’) en wat de gevolgen zijn op het vlak van eerder in de menopauze komen, botontkalking etc. En tenslotte wat de mogelijke gevolgen kunnen zijn voor het kind.
Veel vragen, (nog) geen antwoorden. Al is het krijgen van een kind sowieso al een loterij en zijn vruchtbaarheidspercentages verraderlijk. Mijn dokter raadde me aan om er gewoon mee te beginnen. Financiële overwegingen moest ik maar snel vergeten, zei hij. “Je wilt toch niet dat jullie straks, 85 jaar oud, ergens in een rusthuis zitten en nooit kinderen hebben gekregen omdat je dacht dat je er geen geld voor had?”
Keep you posted. Ben benieuwd wat de dokters van die andere prachtige lange vrouwen hier tot nu toe hebben gezegd?
vrijdag 25 januari 2013 om 14:34
Hi Dames,
zijn jullie misschien al wat meer te weten gekomen via huisarts/ziekenhuis? Ik heb ook 2 jaar lang Ethinylestradiol & Provera geslikt toen ik puber was. Heb vorige week afspraak met huisarts gehad, maar kwam niet echt heel veel verder.
Heb gelukkig een zoontje van 11 maanden en ging heel goed om zwanger te worden. Op dit moment nog geen behoefte aan gezinsuitbreiding, maar als er een manier zou zijn om te weten te komen of ik sneller minder vruchtbaar zou zijn dan andere dan zou ik dat wel graag willen weten. Dat zou dan toch iets zijn om rekening mee te houden. Volgens de huisarts is er geen bloedtest oid wat ik kan doen.
Mochten jullie nog meer info hebben gekregen dan hoor ik het graag.
Thanks!
zijn jullie misschien al wat meer te weten gekomen via huisarts/ziekenhuis? Ik heb ook 2 jaar lang Ethinylestradiol & Provera geslikt toen ik puber was. Heb vorige week afspraak met huisarts gehad, maar kwam niet echt heel veel verder.
Heb gelukkig een zoontje van 11 maanden en ging heel goed om zwanger te worden. Op dit moment nog geen behoefte aan gezinsuitbreiding, maar als er een manier zou zijn om te weten te komen of ik sneller minder vruchtbaar zou zijn dan andere dan zou ik dat wel graag willen weten. Dat zou dan toch iets zijn om rekening mee te houden. Volgens de huisarts is er geen bloedtest oid wat ik kan doen.
Mochten jullie nog meer info hebben gekregen dan hoor ik het graag.
Thanks!
donderdag 31 januari 2013 om 19:59
quote:zwanenmeer schreef op 28 december 2012 @ 22:34:
Waarom een beslissing nemen VOOR haar? Als ze 10 of 11 is kan ze echt wel meebeslissen. Bovendien is ze pas drie dat is echt nog veel en veel te jong om er iets over te zeggen. Ik ben vroeger ook afgeremd, heb twee dochters en vooral mijn jongste is erg uit de kluiten gewassen, ze is 4. Mijn oudste is 6 maar met wat er nu allemaal bekend is zal ik mijn dochters niet stimuleren om te laten behandelen en ze heel goed laten voorlichten.
Zoals ik al eerder schreef in dit topic kwam ik in aanmerking voor groeiremmers, maar ik heb ze niet gehad, dat hebben mijn ouders zo besloten.
Ik was tien toen die onderzoeken liepen, en ik kan me nog herinneren dat mijn moeder mij naar mijn mening vroeg. ('je wordt waarschijnlijk iets langer dan je broer, zou je dat willen?')
En ik weet ook nog dat ik me er echt niks bij kon voorstellen.
Net als dat ik me niks kon voorstellen bij de (sociale) gevolgen die mijn lengte zou gaan hebben, en de eventuele lichamelijke gevolgen als ik wel groeiremmers zou hebben geslikt.
Waarom een beslissing nemen VOOR haar? Als ze 10 of 11 is kan ze echt wel meebeslissen. Bovendien is ze pas drie dat is echt nog veel en veel te jong om er iets over te zeggen. Ik ben vroeger ook afgeremd, heb twee dochters en vooral mijn jongste is erg uit de kluiten gewassen, ze is 4. Mijn oudste is 6 maar met wat er nu allemaal bekend is zal ik mijn dochters niet stimuleren om te laten behandelen en ze heel goed laten voorlichten.
Zoals ik al eerder schreef in dit topic kwam ik in aanmerking voor groeiremmers, maar ik heb ze niet gehad, dat hebben mijn ouders zo besloten.
Ik was tien toen die onderzoeken liepen, en ik kan me nog herinneren dat mijn moeder mij naar mijn mening vroeg. ('je wordt waarschijnlijk iets langer dan je broer, zou je dat willen?')
En ik weet ook nog dat ik me er echt niks bij kon voorstellen.
Net als dat ik me niks kon voorstellen bij de (sociale) gevolgen die mijn lengte zou gaan hebben, en de eventuele lichamelijke gevolgen als ik wel groeiremmers zou hebben geslikt.
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
zaterdag 16 februari 2013 om 16:07
Ik ben 1.84 en heb van mijn 12e tot en met 14e groeiremmers geslikt. De verwachting was dat ik 1.95m + zou worden. Mijn ouders hebben toen veel overlegd met de kinderarts en wisten toen niets van eventuele negatieve gevolgen. Op mijn 28ste is PCOS vastgesteld. Vorig jaar ben ik tegen alle verwachtingen in zwanger geworden, maar kreeg ik een miskraam. Inmiddels ben ik 35 en slik ik hormonen om de ovulatie regelmatig te krijgen. Ik reageer over gemiddeld heftig op de hormonen en lukt het me (ons) niet om zwanger te worden. Ik sta nu voor de keus verder te gaan en te starten met IVF of te stoppen met proberen en wachten of het lot het me gunt om weer zwanger te worden. Een kindje krijgen is een wonder, een die je niet kunt plannen. Als het niet natuurlijk lukt, hoe zen en gezond je ook bent is het moeilijk te verwerken. Ik was zeer geraakt bij de uitkomst van het onderzoek, mijn ouders ook. Ergens had ik altijd gedacht dat het daaraan lag, dat het nu duidelijk is dat het niet aan mij ligt maar aan de groeihormonen geeft me wel een soort verklaring. De rust in mijn hoofd moet nog komen, de frustratie dat het niet lukt komt hoe hard ik ook probeer steeds terug. Wellicht stoppen met proberen.....maar hoe?
donderdag 13 juni 2013 om 11:47
Ik ben nu 43 en heb 2 kinderen van 11 en 9 jaar. Ik ben 1.87.
Toen ik ruim 16 jaar was menstrueerde ik pas voor het eerst, toch alsnog medicijnen geslikt.
Mijn oudste heb ik 3 jaar op moeten wachten. Behandeld voor endometriose (niet ernstig) en uiteindelijk diagnose onbegrepen onvruchtbaarheid. Na meerdere pogingen IUI toch IVF geprobeerd. Het was gelijk de eerste keer raak. Behalve 'goed' zwanger van de oudste had ik tegelijkertijd een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze waren er net op tijd bij. De echo een paar dagen eerder was nogal troebel geweest,maar toch de conclusie dat alles goed was. Met als gevolg dat een paar dagen later niemand, ook ik zelf niet, door had wat de oorzaak was van heftige buikpijn en overgeven etc. Gelukkig is het goed afgelopen (op het nippertje), ik was na de operatie nog steeds zwanger. Wel was ik nu 1 eileider kwijt.
Na de geboorte van de oudste nergens rekening mee gehouden en totaal nog niet gedacht aan verdere gezinsuitbreiding. Na zo'n 10 maanden werd ik niet meer ongesteld en bleek ik 'zomaar' zwanger te zijn. De geboorte van onze 2e had een staartje. Ik bleef vloeien na de bevalling en moest gecuriteerd. Maar inmiddels was ik al zoveel bloed verloren dat ik geen stollingsfactoren meer had. Opnieuw was het (achteraf) spannend, ik heb 6 a7 liter bloed toegediend gekregen, maar gelukkig lukte het toch het bloeden te stoppen. Mijn baarmoeder is niet verwijderd.
Ondanks deze drama's zou ik niet durven stellen dat ik spijt heb van de groeiremmers. Sterker nog, ik sta er niet afwijzend tegenover dat mijn kinderen ook behandeld zouden worden. Even voor de duidelijkheid, we zijn er op dit moment totaal niet mee bezig. Maar om een beeld te schetsen, mijn kind gaat letterlijk gebukt onder de lengte. De lengte en het voorkomen is echt van een 3 jaar ouder kind. Terwijl de sociaal emotionele ontwikkeling zeker niet vooruit loopt. Kleinere kinderen maar even oud of zelfs ouder, worden voor de ogen van mijn kind vaak aangehaald, vertroeteld en op schoot getrokken. Terwijl juist mijn kind dat soms zo extra nodig heeft. Maar wie tuttelt er nou met een lange lijs?
Zelf heeft mijn kind duidelijk uitgesproken: Ik zou graag klein willen zijn.
Ik heb dus nog wat om over na te denken.
Nogmaals, ik heb geen spijt van de behandelingen. Ik zou 1.95 zijn geworden. Ik heb ook met mijn 'slechts' 187 veel problemen gehad met bijvoorbeeld kleding. Trouwjurk was een drama bij een grote bruidsmodezaak. Zitten in bussen en vliegtuigen is waardeloos. Ja er wordt wel meer rekening gehouden met lange mensen, maar als ik er goed over na denk, vind ik dat ik weinig klaag en blijkbaar gekozen heb om het mindere comfort te accepteren. Niemand die het opvalt en ik besteed er zelf ook geen aandacht aan. Maar voor mijn kinderen....
Toen ik ruim 16 jaar was menstrueerde ik pas voor het eerst, toch alsnog medicijnen geslikt.
Mijn oudste heb ik 3 jaar op moeten wachten. Behandeld voor endometriose (niet ernstig) en uiteindelijk diagnose onbegrepen onvruchtbaarheid. Na meerdere pogingen IUI toch IVF geprobeerd. Het was gelijk de eerste keer raak. Behalve 'goed' zwanger van de oudste had ik tegelijkertijd een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ze waren er net op tijd bij. De echo een paar dagen eerder was nogal troebel geweest,maar toch de conclusie dat alles goed was. Met als gevolg dat een paar dagen later niemand, ook ik zelf niet, door had wat de oorzaak was van heftige buikpijn en overgeven etc. Gelukkig is het goed afgelopen (op het nippertje), ik was na de operatie nog steeds zwanger. Wel was ik nu 1 eileider kwijt.
Na de geboorte van de oudste nergens rekening mee gehouden en totaal nog niet gedacht aan verdere gezinsuitbreiding. Na zo'n 10 maanden werd ik niet meer ongesteld en bleek ik 'zomaar' zwanger te zijn. De geboorte van onze 2e had een staartje. Ik bleef vloeien na de bevalling en moest gecuriteerd. Maar inmiddels was ik al zoveel bloed verloren dat ik geen stollingsfactoren meer had. Opnieuw was het (achteraf) spannend, ik heb 6 a7 liter bloed toegediend gekregen, maar gelukkig lukte het toch het bloeden te stoppen. Mijn baarmoeder is niet verwijderd.
Ondanks deze drama's zou ik niet durven stellen dat ik spijt heb van de groeiremmers. Sterker nog, ik sta er niet afwijzend tegenover dat mijn kinderen ook behandeld zouden worden. Even voor de duidelijkheid, we zijn er op dit moment totaal niet mee bezig. Maar om een beeld te schetsen, mijn kind gaat letterlijk gebukt onder de lengte. De lengte en het voorkomen is echt van een 3 jaar ouder kind. Terwijl de sociaal emotionele ontwikkeling zeker niet vooruit loopt. Kleinere kinderen maar even oud of zelfs ouder, worden voor de ogen van mijn kind vaak aangehaald, vertroeteld en op schoot getrokken. Terwijl juist mijn kind dat soms zo extra nodig heeft. Maar wie tuttelt er nou met een lange lijs?
Zelf heeft mijn kind duidelijk uitgesproken: Ik zou graag klein willen zijn.
Ik heb dus nog wat om over na te denken.
Nogmaals, ik heb geen spijt van de behandelingen. Ik zou 1.95 zijn geworden. Ik heb ook met mijn 'slechts' 187 veel problemen gehad met bijvoorbeeld kleding. Trouwjurk was een drama bij een grote bruidsmodezaak. Zitten in bussen en vliegtuigen is waardeloos. Ja er wordt wel meer rekening gehouden met lange mensen, maar als ik er goed over na denk, vind ik dat ik weinig klaag en blijkbaar gekozen heb om het mindere comfort te accepteren. Niemand die het opvalt en ik besteed er zelf ook geen aandacht aan. Maar voor mijn kinderen....
maandag 30 september 2013 om 11:33
Hi Allen,
dit topic is alweer enige tijd geleden, maar ik was benieuwd of een van jullie al wat meer informatie heeft kunnen krijgen? Hebben sommige dames actie ondernomen nav de publicatie naar bijv. artsen om bepaalde trajecten te starten?
Weten jullie of er een manier is om te checken of je verminderd vruchtbaar bent door het gebruik van deze groeiremmers?
Thanks & groet
dit topic is alweer enige tijd geleden, maar ik was benieuwd of een van jullie al wat meer informatie heeft kunnen krijgen? Hebben sommige dames actie ondernomen nav de publicatie naar bijv. artsen om bepaalde trajecten te starten?
Weten jullie of er een manier is om te checken of je verminderd vruchtbaar bent door het gebruik van deze groeiremmers?
Thanks & groet
dinsdag 8 oktober 2013 om 12:03
quote:Thunderstorm schreef op 30 september 2013 @ 11:33:
Hi Allen,
dit topic is alweer enige tijd geleden, maar ik was benieuwd of een van jullie al wat meer informatie heeft kunnen krijgen? Hebben sommige dames actie ondernomen nav de publicatie naar bijv. artsen om bepaalde trajecten te starten?
Weten jullie of er een manier is om te checken of je verminderd vruchtbaar bent door het gebruik van deze groeiremmers?
Thanks & groetHoi! Ook ik ben ander half jaar aan de groeiremmers geweest. Naar aanleiding van het onderzoek heb ik contact gezocht met een gynaecoloog. Bij mij is eruit gekomen dat ik de helft minder aan eicellen heb, dan een "gezond" persoon van dezelfde leeftijd. Erg schrikken dus! Voor volgend jaar staat er weer een onderzoek gepland om te kijken hoe het er dan voor staat.(is het nog gelijk of minder).
Hi Allen,
dit topic is alweer enige tijd geleden, maar ik was benieuwd of een van jullie al wat meer informatie heeft kunnen krijgen? Hebben sommige dames actie ondernomen nav de publicatie naar bijv. artsen om bepaalde trajecten te starten?
Weten jullie of er een manier is om te checken of je verminderd vruchtbaar bent door het gebruik van deze groeiremmers?
Thanks & groetHoi! Ook ik ben ander half jaar aan de groeiremmers geweest. Naar aanleiding van het onderzoek heb ik contact gezocht met een gynaecoloog. Bij mij is eruit gekomen dat ik de helft minder aan eicellen heb, dan een "gezond" persoon van dezelfde leeftijd. Erg schrikken dus! Voor volgend jaar staat er weer een onderzoek gepland om te kijken hoe het er dan voor staat.(is het nog gelijk of minder).
woensdag 9 oktober 2013 om 10:42
Ik ben 22. Het komt erop neer dat ik niet te lang moet wachten met kinderen.. Nu is het voor mij nog geen optie, omdat ik eerst mijn studie wil afmaken! Iemand van 40 zou ongeveer evenveel eitjes moeten hebben. Maar die van een jonger iemand zijn wel van betere kwaliteit. Over het algemeen wel een regelmatige cyclus, maar wel lang meestal 35 dagen. Het houd mij ook bezig!
woensdag 9 oktober 2013 om 11:42
woensdag 9 oktober 2013 om 12:09
woensdag 9 oktober 2013 om 14:27
Ja i know 
. Ik hoop alleen dat 28 vroeg genoeg is voor 3 kids...
Ik twijfel heel erg of ik ook mn eitjes wil laten tellen. Maar daarvoor moet ik van de pil af. Dat vind ik eng.. Zeker in deze situatie zou een abortus me erg naar lijken. Alleen condooms vind ik niet veilig genoeg en MAP kan dan ook niet. Daarnaast ben ik bang dat ik me er dan veeeel te veel mee bezig ga houden.
Hoe heb jij dat overwogen?
. Ik hoop alleen dat 28 vroeg genoeg is voor 3 kids...Ik twijfel heel erg of ik ook mn eitjes wil laten tellen. Maar daarvoor moet ik van de pil af. Dat vind ik eng.. Zeker in deze situatie zou een abortus me erg naar lijken. Alleen condooms vind ik niet veilig genoeg en MAP kan dan ook niet. Daarnaast ben ik bang dat ik me er dan veeeel te veel mee bezig ga houden.
Hoe heb jij dat overwogen?
woensdag 9 oktober 2013 om 16:19
Mijn vriend is idd ook erg begripvol. over 4 jaar gaat de pil de deur uit. Dat is onze afspraak. Wat betreft mijn studie kan het gewoon echt niet eerder. En ik vind het zó kut. Ik denk dat ik t.z.t. wel een eggcount wil. Omdat ik er dan direct mee kan beginnen en de pil toch moet stoppen. Dan weet ik dan iig waar ik aantoe ben. Als ik nu al weet dat het allemaal niet ok is, heb ik nog 4 jaar lang niks doen voordat ik aan actie kan beginnen.
Overigens moet ik wel zeggen dat ik nog steeds blij ben met het resultaat van de behandeling. Ik ben al een onzekere muts. Als ik 195 was geweest was dat nog veel erger.
Overigens moet ik wel zeggen dat ik nog steeds blij ben met het resultaat van de behandeling. Ik ben al een onzekere muts. Als ik 195 was geweest was dat nog veel erger.
