Kinderen
alle pijlers
Autisme vader uitleggen aan kind (2jaar)
donderdag 10 oktober 2019 om 11:19
Ik ben inmiddels 5 jaar gelukkig getrouwd met mijn man. Samen hebben we een dochter van net 2. Tijdens mijn zwangerschap heeft mijn man de diagnose autisme gekregen. Het vermoeden was er natuurlijk al langer. Mijn man functioneert prima in de maatschappij. Hij heeft een fulltime baan waar hij het maar z’n zin heeft. Heeft wat hobby’s wat hij mee kan ontspannen en kan zich op sociaal gebied prima redden al kost dit hem moeite.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
We hebben beide bewust de keuze gemaakt om te gaan voor kinderen. Mijn man heeft doordeweeks een dag vrij ( hij werkt een dag in het weekend) en spendeerd deze dag samen met onze dochter.
Nu raakt mijn man heel af en toe overprikkeld. Dit gebeurt 3 a 4 keer per jaar. Dit wordt meestal veroorzaakt door een geforceerde sociale gebeurtenis, zoals een familie feest en sociaal evenement. We weten dat dit een zwakke plek is, maar helaas zijn ze niet altijd te vermijden. Als mijn man over prikkelt raakt voelt hij dit helaas niet altijd van te voren aan. Als hij overprikkeld is, is hij even boos op alles (geen fysiek geweld, alleen boze reacties op alles, al ontziet hij onze dochter hier in) en heeft hij rust nodig en kan het niet aan dat onze dochter op zn moment aandacht vraagt.
Doordat hij zijn dagen met onze dochter zelf in kan delen (hij zal bijvoorbeeld nooit naar een familiefeest gaan alleen met onze dochter) zal het overprikkeld raken nooit gebeuren op een dag waarop ze met z’n tweeën zijn. Maar hoe leg ik het haar uit wat er aan de hand is als het wel een keer gebeurt en zij het mee krijgt? Ik heb de vorige keer gezegd: pap is boos op zich zelf, maar is dit de juiste manier?
Onze dochter vertoont zelf geen tekenen van autisme en is uiterst sociaal. Ik heb gezocht op internet. Maar daar vind ik enkel info over uitleg geven aan kinderen die zelf autisme hebben. Mijn man ontvangt op dit moment geen actieve behandeling en er is op dit moment ook geen behoefte meer aan.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 14:43
dat is niet wat de psychiater mij vertelde over mijn oudste
je hebt wel degelijk gradaties, vandaar ook dat men spreekt van een spectrum
donderdag 10 oktober 2019 om 14:45
Veilig gehecht heet dit ook wel. Mijn kind zegt vaak dingen als "als je boos bent, mag je niet schreeuwen" en dan kan ik niet anders dan dat beamen. Ik ben niet zo eng hoor als ik boos ben, hooguit een beetje expressief met armgebaren en een hardere stem. Mijn kind weet heel goed dat er niet zoveel aan de hand is.
Maar bel jij Veilig Thuis maar hoor. Zucht.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:46
Ik denk dat er ook gradaties zijn. In elk geval in de mate waarin je er last van ervaart. Dat, die gradatie, wordt ook opgenomen in de diagnose. Bij mij wel tenminste. En de mate waarin ik last ervaar, varieert ook. Soms weinig, soms meer. Hoe beter ik ermee om leer gaan, hoe minder last ik ook ervaar.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 14:49
15.14% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:48
Hij heeft het de eerste 30 jaar gedaan zonder diagnose autisme. In zijn jeugd werd hij omschreven als driftkikker. Maar heeft sociale contact nooit vermeden. Heeft een opleiding gevolgd en een prima baan gekregen.S-Groot schreef: ↑10-10-2019 14:35Als sinds de OP vraag ik me af hoe dat zit want voor zover ik weet krijg je dus geen diagnose autisme als je niet op minstens twee vlakken in het leven vastloopt. Dus ''prima functioneren in de maatschappij'' is eigenlijk al een diskwalificatie om de diagnose autisme te krijgen. Dus ofwel er is iets vreemds aan de hand geweest met het diagnoseproces ofwel TO ziet niet hoe ernstig het is/was.
Ja hierbij loopt hij wel eens ergens tegen aan. Maar dit kan hij zelf oplossen. Hij is een expert in waar hij mee bezig is en dit wordt zeer gewaardeerd.
Problemen ontstaan in geforceerd situaties. We moeten nu toch ineens boodschappen doen omdat over 30 minuten bezoek komt ook al is het nu zaterdag middag en en en. Niet haal je morgen een keer een brood bij de supermarkt.
Ja dit soort situaties proberen we te vermijden, maar dat lukt niet altijd en het levert veel vaker geen enkel probleem op als wel.
00suus00 wijzigde dit bericht op 10-10-2019 14:51
Reden: Aanvullende
Reden: Aanvullende
17.52% gewijzigd
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 14:51
Maar op zijn werk heeft geen oncontroleerbare uitbarstingen?00suus00 schreef: ↑10-10-2019 14:48Hij heeft het de eerste 30 jaar gedaan zonder diagnose autisme. In zijn jeugd werd hij omschreven als driftkikker. Maar heeft sociale contact nooit vermeden. Heeft een opleiding gevolgd en een prima baan gekregen.
Ja hierbij loopt hij wel eens ergens tegen aan. Maar dit kan hij zelf oplossen. Hij is een expert in waar hij mee bezig is en dit wordt zeer gewaardeerd.
Het klinkt een beetje als een vent die zich prima kan inhouden, maar dat in de privésituatie niet wil of het niet belangrijk genoeg vindt.
Zoals een kerel die zijn vrouw alleen thuis slaat, maar nooit in het openbaar.
.
donderdag 10 oktober 2019 om 14:53
Juist niet. Er zijn niet verschillende vormen van autisme. Er wordt wel onderscheid gemaakt in de mate waarin iemand ondersteuning nodig heeft, wat in zekere zin kan worden uitgelegd als mate van ernst van het autisme.Nina1974 schreef: ↑10-10-2019 14:33Ik wil hier toch even op inpikken:
Er zijn geen gradaties in autisme: je hebt autisme of je hebt het niet. Zwaar, licht,.. bestaat niet. Wel zijn er verschillende soorten autisme, elk met hun eigen kenmerken en sub-kenmerken. Daar zit wel verschil in. Autisme kan ook gepaard gaan met minderbegaafdheid, net zoals mensen zonder autisme ook minderbegaafd kunnen zijn. Alleen worden mensen met autisme én minderbegaafdheid gekenmerkt als het hebben van ‘zwaar’ autisme. Er zijn ook niet méér van die zogezegde ‘zware’ autismegevallen: mensen met autisme en een normale begaafdheid passen zich gewoon beter aan de maatschappij aan.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 10 oktober 2019 om 14:55
Boos worden is niet kwalijk. Boos worden is menselijk. Net als blij zijn, of chagrijnig, of enthousiast. De een is wat expressiever als de andere, bij de een gebeurt het dagelijks, bij de ander nooit. En natuurlijk kan het schadelijk zijn voor een kind, maar dat hoeft echt niet.
Hierboven wordt gezegd "op zijn werk doet hij dat vast ook niet". Nou werk ik een een hele brave sector, waar mensen zelden persoonlijk worden, en toch heb ik al meerdere keren iemand echt boos gezien. Zelfs de leukste mensen kunnen boos worden. Ook mensen zonder diagnose.
To: de tip hierboven vond ik heel goed, van dat het niets met haar te maken heeft. Oprecht ouderschap is in mijn ogen het allerbelangrijkste, en veel beter dan bijvoorbeeld een ouder die al zijn emoties internaliseert.
Hierboven wordt gezegd "op zijn werk doet hij dat vast ook niet". Nou werk ik een een hele brave sector, waar mensen zelden persoonlijk worden, en toch heb ik al meerdere keren iemand echt boos gezien. Zelfs de leukste mensen kunnen boos worden. Ook mensen zonder diagnose.
To: de tip hierboven vond ik heel goed, van dat het niets met haar te maken heeft. Oprecht ouderschap is in mijn ogen het allerbelangrijkste, en veel beter dan bijvoorbeeld een ouder die al zijn emoties internaliseert.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:01
Het valt me op dat je zegt : proberen we te vermijden. Je moet niet van zijn probleem het jouwe maken. Hij moet zélf een manier vinden om ermee te dealen. En dat lukt alleen als hij zelf beseft dat zijn gedrag een probleem is, en dat dat bij hém ligt. Niet jij en je dochter moeten ermee leren omgaan, hij moet er zelf iets aan (willen) veranderen.00suus00 schreef: ↑10-10-2019 14:48Hij heeft het de eerste 30 jaar gedaan zonder diagnose autisme. In zijn jeugd werd hij omschreven als driftkikker. Maar heeft sociale contact nooit vermeden. Heeft een opleiding gevolgd en een prima baan gekregen.
Ja hierbij loopt hij wel eens ergens tegen aan. Maar dit kan hij zelf oplossen. Hij is een expert in waar hij mee bezig is en dit wordt zeer gewaardeerd.
Problemen ontstaan in geforceerd situaties. We moeten nu toch ineens boodschappen doen omdat over 30 minuten bezoek komt ook al is het nu zaterdag middag en en en. Niet haal je morgen een keer een brood bij de supermarkt.
Ja dit soort situaties proberen we te vermijden, maar dat lukt niet altijd en het levert veel vaker geen enkel probleem op als wel.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 15:04
9.19% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:04
boos worden omdat je je teen stoot vind ik primaIsolde123 schreef: ↑10-10-2019 14:55Boos worden is niet kwalijk. Boos worden is menselijk. Net als blij zijn, of chagrijnig, of enthousiast. De een is wat expressiever als de andere, bij de een gebeurt het dagelijks, bij de ander nooit. En natuurlijk kan het schadelijk zijn voor een kind, maar dat hoeft echt niet.
Hierboven wordt gezegd "op zijn werk doet hij dat vast ook niet". Nou werk ik een een hele brave sector, waar mensen zelden persoonlijk worden, en toch heb ik al meerdere keren iemand echt boos gezien. Zelfs de leukste mensen kunnen boos worden. Ook mensen zonder diagnose.
To: de tip hierboven vond ik heel goed, van dat het niets met haar te maken heeft. Oprecht ouderschap is in mijn ogen het allerbelangrijkste, en veel beter dan bijvoorbeeld een ouder die al zijn emoties internaliseert.
zo boos worden, dat je de kamer uit moet of een halfuur de deur uitgaat, heeft echt impact op een kind
weglopen bij een kind = afwijzing
donderdag 10 oktober 2019 om 15:09
In het autisme spectrum wordt onderscheid gemaakt tussen deze soorten: autisme - asperger - add - adhd - ndd pos. Ik woon in België en hier wordt geen onderscheid gemaakt in de mate waarin iemand ondersteuning krijgt: een kind met de diagnose autisme spectrum krijgt sowieso begeleiding, of het nu asperger of adhd heeft.
Enkel de mentale begaafdheid kan de soort/intensiteit van de begeleiding beïnvloeden.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:11
Werd. Dat is niet meer zo. Alles is tegenwoordig ass.Nina1974 schreef: ↑10-10-2019 15:09In het autisme spectrum wordt onderscheid gemaakt tussen deze soorten: autisme - asperger - add - adhd - ndd pos. Ik woon in België en hier wordt geen onderscheid gemaakt in de mate waarin iemand ondersteuning krijgt: een kind met de diagnose autisme spectrum krijgt sowieso begeleiding, of het nu asperger of adhd heeft.
Enkel de mentale begaafdheid kan de soort/intensiteit van de begeleiding beïnvloeden.
En de begeleiding verschilt per individual geval. In Nederland. Logisch ook, de een kan niet eens zelfstandig wonen en de ander heeft nauwelijks of slechts incidenteel hulp nodig.
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:19
Ik Nederland werken ze nog wel met cijfers en dat heeft vooral betrekking op hoeveel het je beïnvloed in je daagelijks leven. 0 is heel erg, minder als 65 en je hebt autisme. Mijn man is 63, het heeft dus weinig invloed op zijn dagelijks leven. Maar het is er wel.
En we proberen situaties te vermijden. Want wij doen dingen samen. Hij gaat met ons mee omdat ik dat fijn vind. We laten dingen omdat het te veel is voor hem.
En we proberen situaties te vermijden. Want wij doen dingen samen. Hij gaat met ons mee omdat ik dat fijn vind. We laten dingen omdat het te veel is voor hem.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 10 oktober 2019 om 15:22
Misschien moet je niet alles samen doen. Hij niet meegaan omdat jij dat fijn vindt, terwijl hij het zelf helemaal niet trekt. Dat is nl vragen om ellende. En jij moet geen dingen laten omdat hij niet wil of op dat moment rust nodig heeft.00suus00 schreef: ↑10-10-2019 15:19Ik Nederland werken ze nog wel met cijfers en dat heeft vooral betrekking op hoeveel het je beïnvloed in je daagelijks leven. 0 is heel erg, minder als 65 en je hebt autisme. Mijn man is 63, het heeft dus weinig invloed op zijn dagelijks leven. Maar het is er wel.
En we proberen situaties te vermijden. Want wij doen dingen samen. Hij gaat met ons mee omdat ik dat fijn vind. We laten dingen omdat het te veel is voor hem.
Alles samen doen werkt meestal niet goed voor ass-ers. Die moeten zelf hun grenzen kunnen bepalen. Anders draaien ze door.
Ik spreek nu uit eigen ervaring en namens mensen uit mijn ass-lotgenotengroep. Hoe meer sociale verplichtingen en sociale druk en verwachtingen, hoe minder goed men doorgaans functioneert.
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:30
Ow daar las ik zomaar even overheen... Kinderen en ass zijn sowieso een lastige combinatie, want kinderen hebben aandacht nodig, ook op momenten dat de ass-er dat niet kan geven. En ze maken herrie op momenten dat je dat niet trekt.
En dan op die leeftijd... Ik zou er ook van doordraaien.
Misschien heeft hij nooit beseft dat hij dat helemaal niet aan kan, intensief omgaan met een klein kind.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 15:37
24.82% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:36
Zelfs in de DSM IV is dat niet het geval. Toen waren het: Autistische stoornis, Asperger, Rett, desintegratiestoornis en PDD NOS.Nina1974 schreef: ↑10-10-2019 15:09In het autisme spectrum wordt onderscheid gemaakt tussen deze soorten: autisme - asperger - add - adhd - ndd pos. Ik woon in België en hier wordt geen onderscheid gemaakt in de mate waarin iemand ondersteuning krijgt: een kind met de diagnose autisme spectrum krijgt sowieso begeleiding, of het nu asperger of adhd heeft.
Enkel de mentale begaafdheid kan de soort/intensiteit van de begeleiding beïnvloeden.
ADHD en ADD hebben er niets mee te maken in dat opzicht. Behalve dan dat ze vaak samen gaan.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:37
00suus00 schreef: ↑10-10-2019 15:19Ik Nederland werken ze nog wel met cijfers en dat heeft vooral betrekking op hoeveel het je beïnvloed in je daagelijks leven. 0 is heel erg, minder als 65 en je hebt autisme. Mijn man is 63, het heeft dus weinig invloed op zijn dagelijks leven. Maar het is er wel.
En we proberen situaties te vermijden. Want wij doen dingen samen. Hij gaat met ons mee omdat ik dat fijn vind. We laten dingen omdat het te veel is voor hem.
Wanneer was dat?
donderdag 10 oktober 2019 om 15:38
impala schreef: ↑10-10-2019 15:30Ow daar las ik zomaar even overheen... Kinderen en ass zijn sowieso een lastige combinatie, want kinderen hebben aandacht nodig, ook op momenten dat de ass-er dat niet kan geven. En ze maken herrie op momenten dat je dat niet trekt.
En dan op die leeftijd... Ik zou er ook van doordraaien.
Misschien heeft hij nooit beseft dat hij dat helemaal niet aan kan, intensief omgaan met een klein kind.
Niet 63 jaar, maar 63 als ASS-cijfer kennelijk.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:41
Oh, ja dat klinkt logischer.
Nou ja, afgezien van de leeftijd blijft mijn verhaal staan.
To heeft het ook over gedwongen sociale activiteiten. Dat is geen goede combi met ass. Daar kun je idd enorm heftig op reageren, op een feestje moeten zijn waar je helemaal niet wíl zijn. Ik kan dan me dan zo rot voelen dat ik het liefst een potje wil huilen.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 15:46
51.94% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:50
Mijn last-score is heel laag als ik mijn eigen gang kan gaan en mijn eigen keuzes kan maken. Maar als ik tot sociale verplichtingen gedwongen wordt, kan dat wel een 9 worden.
Man heeft wellicht altijd prima gefunctioneerd. Tot hij in een gezin moest meedraaien en rekening moest gaan houden met vrouw en kind. Vandaar toen opeens problemen én dus de diagnose. Want die krijg je alleen als je vastloopt. Niet omdat je an sich een ass-persoonlijkheid hebt.
Misschien scoort hij inmiddels wel hoger dan 63, omdat hij nu al lange tijd overvraagd wordt.
Man heeft wellicht altijd prima gefunctioneerd. Tot hij in een gezin moest meedraaien en rekening moest gaan houden met vrouw en kind. Vandaar toen opeens problemen én dus de diagnose. Want die krijg je alleen als je vastloopt. Niet omdat je an sich een ass-persoonlijkheid hebt.
Misschien scoort hij inmiddels wel hoger dan 63, omdat hij nu al lange tijd overvraagd wordt.
.
donderdag 10 oktober 2019 om 15:57
Zoals je kunt lezen is dat niet het geval. Net zoals de man geen 63 is.
Ik denk dat het onnodig is om de situatie te dramatiseren. De man heeft autisme, weet er goed mee om te gaan, op een handvol keer per jaar. TO’s vraag is hoe ze dat duidelijk kan maken aan haar kind. Niet of de man ongeschikt is als opvoeder, of hij überhaupt wel autisme heeft en of de komst van zijn kind hem over het randje heeft geholpen.
donderdag 10 oktober 2019 om 16:00
Nou ik lees dat de diagnose kwam, en dus de problemen ontstonden, toen zij zwanger was. En er dus opeens méér van hem verwacht werd (ook door hemzelf) dan voor zichzelf zorgen , nl een vaderrol aannemen.Pandax schreef: ↑10-10-2019 15:57Zoals je kunt lezen is dat niet het geval. Net zoals de man geen 63 is.
Ik denk dat het onnodig is om de situatie te dramatiseren. De man heeft autisme, weet er goed mee om te gaan, op een handvol keer per jaar. TO’s vraag is hoe ze dat duidelijk kan maken aan haar kind. Niet of de man ongeschikt is als opvoeder, of hij überhaupt wel autisme heeft en of de komst van zijn kind hem over het randje heeft geholpen.
impala wijzigde dit bericht op 10-10-2019 16:26
4.10% gewijzigd
.
donderdag 10 oktober 2019 om 16:01
Dat onderscheid is afgeschaft bij invoering van de DSM-5. En toen is er een beschrijving van de mate van ernst aan toegevoegd.Nina1974 schreef: ↑10-10-2019 15:09In het autisme spectrum wordt onderscheid gemaakt tussen deze soorten: autisme - asperger - add - adhd - ndd pos. Ik woon in België en hier wordt geen onderscheid gemaakt in de mate waarin iemand ondersteuning krijgt: een kind met de diagnose autisme spectrum krijgt sowieso begeleiding, of het nu asperger of adhd heeft.
Enkel de mentale begaafdheid kan de soort/intensiteit van de begeleiding beïnvloeden.
Geen idee of België dus achterloopt en blijkbaar nog gebruikmaakt van de DSM-IV, maar dit is een Nederlands forum, dus handig als je dan niet iemand gaat 'verbeteren' op basis van verouderde criteria.
Edit: ik zie nu dat je add en adhd erbij hebt staan, die horen al helemaal niet bij autisme.
Je hebt er duidelijk weinig kaas van gegeten, mss verstandig om je dan te beperken tot meelezen.
solomio wijzigde dit bericht op 10-10-2019 16:08
10.55% gewijzigd
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
