
Bewust kindvrij, deel 24.
donderdag 24 januari 2019 om 14:03
We kletsen hier weer verder, deel 24 al weer (voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.


Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.



roxy21 wijzigde dit bericht op 24-01-2019 14:31
23.35% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher

zaterdag 26 januari 2019 om 23:27
Dat vind ik eerder een groot pluspuntiets_perzik schreef: ↑26-01-2019 23:23Hebben jullie dat ook: dat los van alle andere reden om geen kinderen te willen, het (dagelijks) leven met kinderen je gewoon helemaal niet leuk lijkt?
Eigenlijk begint het al bij de zwangerschap, dat lijkt me al verschrikkelijk. Misselijkheid, kwaaltjes, kolossaal zijn, toch meestal een aanzienlijke tijd niet kunnen sporten... Vervolgens uit elkaar scheuren tijdens de bevalling met als je pech hebt daarna alle gevolgen van dien (bijvoorbeeld incontinentie).

zaterdag 26 januari 2019 om 23:31
iets_perzik schreef: ↑26-01-2019 23:23Hebben jullie dat ook: dat los van alle andere reden om geen kinderen te willen, het (dagelijks) leven met kinderen je gewoon helemaal niet leuk lijkt?
Eigenlijk begint het al bij de zwangerschap, dat lijkt me al verschrikkelijk. Misselijkheid, kwaaltjes, kolossaal zijn, toch meestal een aanzienlijke tijd niet kunnen sporten... Vervolgens uit elkaar scheuren tijdens de bevalling met als je pech hebt daarna alle gevolgen van dien (bijvoorbeeld incontinentie).
Dan een baby die eigenlijk het complete gezinsritme bepaalt. Gebroken nachten, op tijd flesjes moeten geven (borstvoeding wil ik al helemaal niet aan denken), volgescheten luiers/ kleertjes/ beddengoed... Babies/ kinderen die een shitload aan was/ poetswerk genereren...
Als ze wat ouder worden, bij het schoolplein wachten en keuvelen met andere ouders. Sowieso het hele keuvelen met andere ouders waar dan ook. Dingen voor school doen, voorleesmoeder zijn, traktaties knutselen, kinderfeestjes organiseren, kinderen van anderen die bij jou thuis de tent afbreken komen spelen...
De kinderen van hot naar her chauffeuren, in de vroege ochtend bij een voetbalwedstrijd staan kijken en als je pech hebt is het jouw beurt om de was van het hele team mee naar huis te krijgen. Of nog erger: je moet bij een volleybalwedstrijd kijken.
Kindvriendelijke vakantieparken, Plopsaland, K3 in de auto, infantiele programma’s op tv... Nou ja, zo kan ik nog wel even door. Allemaal zo ontzettend niks voor mij!!!
Dit x 1000...
Een het beroemde "je krijgt er veel voor terug" geeft direct al aan dat je er verdomd veel voor moet opgeven of inleveren.

zaterdag 26 januari 2019 om 23:33
Oh ja, dat is waar: meeste mensen houden helemaal niet van sport. Na de bevalling kan het kind trouwens ook nog eindeloos als smoes ingezet worden om niet te sporten. Geen tijd, geen oppas, geen energie... Ik hoor ook nog wel eens: “Kleine kinderen hebben/ steeds achter je kind aanlopen, is al sporten op zich!” en: “Telt kleine kinderen hebben ook als sport?” als iemand vraagt wat voor sport diegene doet.

zaterdag 26 januari 2019 om 23:34
Ik vind het vooral lastig dat je zoveel geduld moet hebben met ze. Ff boodschappen doen kost 3x zoveel tijd want ze moeten hun eigen karretje. Moeten zelf dingen pakken want zo niet dan gaan ze bleren. Eten wat ze niet lusten en naar bed brengen blijkt ook lastig te zijn. En het kost gewoon enorm veel tijd om ze op te voeden. Tijd die ik liever aan mezelf en mn lief besteed
zaterdag 26 januari 2019 om 23:36
Haha, ja ik ook!
Mijn kat af en toe corrigeren of kots opruimen vind ik vaak best oké om te doen, maar als ik drie keer achter elkaar haar moet corrigeren, denk ik altijd: Gelukkig heb ik geen kinderen, anders had ik het nog 30 keer moeten zeggen.
En het is heerlijk thuis komen als je eerst gewoon even je eigen ding kunt doen en pas daarna met vriend hoef te praten of moet koken. Kan me niet voorstellen dat op het moment dat je thuis komt, je 'aan' moet staan, totdat je kind naar bed is. Lijkt me zó vermoeiend en a-relaxed.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher

zaterdag 26 januari 2019 om 23:40

zaterdag 26 januari 2019 om 23:44
iets_perzik schreef: ↑26-01-2019 23:33Oh ja, dat is waar: meeste mensen houden helemaal niet van sport. Na de bevalling kan het kind trouwens ook nog eindeloos als smoes ingezet worden om niet te sporten. Geen tijd, geen oppas, geen energie...
Hmm misschien dat ik dan toch maar aan de kinderen ga


zondag 27 januari 2019 om 07:06
Ik vraag me dan altijd af wát ze er precies heel veel voor terugkrijgen. Daar wordt men nooit concreet over.koekie1980 schreef: ↑26-01-2019 23:31Dit x 1000...
Een het beroemde "je krijgt er veel voor terug" geeft direct al aan dat je er verdomd veel voor moet opgeven of inleveren.
zondag 27 januari 2019 om 08:20
iets_perzik schreef: ↑26-01-2019 23:23Hebben jullie dat ook: dat los van alle andere reden om geen kinderen te willen, het (dagelijks) leven met kinderen je gewoon helemaal niet leuk lijkt?
Eigenlijk begint het al bij de zwangerschap, dat lijkt me al verschrikkelijk. Misselijkheid, kwaaltjes, kolossaal zijn, toch meestal een aanzienlijke tijd niet kunnen sporten... Vervolgens uit elkaar scheuren tijdens de bevalling met als je pech hebt daarna alle gevolgen van dien (bijvoorbeeld incontinentie).
Dan een baby die eigenlijk het complete gezinsritme bepaalt. Gebroken nachten, op tijd flesjes moeten geven (borstvoeding wil ik al helemaal niet aan denken), volgescheten luiers/ kleertjes/ beddengoed... Babies/ kinderen die een shitload aan was/ poetswerk genereren...
Als ze wat ouder worden, bij het schoolplein wachten en keuvelen met andere ouders. Sowieso het hele keuvelen met andere ouders waar dan ook. Dingen voor school doen, voorleesmoeder zijn, traktaties knutselen, kinderfeestjes organiseren, kinderen van anderen die bij jou thuis de tent afbreken komen spelen...
De kinderen van hot naar her chauffeuren, in de vroege ochtend bij een voetbalwedstrijd staan kijken en als je pech hebt is het jouw beurt om de was van het hele team mee naar huis te krijgen. Of nog erger: je moet bij een volleybalwedstrijd kijken.
Kindvriendelijke vakantieparken, Plopsaland, K3 in de auto, infantiele programma’s op tv... Nou ja, zo kan ik nog wel even door. Allemaal zo ontzettend niks voor mij!!!
Ja dit herken ik heel erg! Zwanger zijn en bevallen lijkt me helemaal niet leuk met alle kwaaltjes en mogelijke risico's die erbij komen kijken. Borstvoeding geven vind ik ook een heel raar idee. En inderdaad dat bijna je gehele vrije tijd opgaat aan extra huishouden, dingen regelen en van alles doen met school/sport. Niet dat ik nu een heel spannend leven heb, maar vind het toch weel heel fijn dat m'n vrije tijd nu in ieder geval van mezelf is

zondag 27 januari 2019 om 09:13
Ik vind ook al die dingen die kinderen zijn en doen, en waar je allemaal mee te maken krijgt niks aan. Hun belevingswereld is gewoon niet de mijne.
En dan komt inderdaad het janken, poepen, kotsen, niet slapen, ziek zijn, ruzie maken met broertje/zusje er nog bij.
Het lijkt mij dus echt verschrikkelijk lijkt dat er geen dag voorbij kan gaan zonder dat het kind huilt, lijkt me echt slopend.
Kijk eens bij een speeltuin of een dierentuin of iets anders waar mensen met kinderen komen (voor het plezier van de kinderen); het is altijd gejank. Echt frustrerend lijkt me.
Soms hebben mijn katten zo'n dag dat ze constant zitten te klieren en vechten samen, daar kan ik al niet tegen. Als ik ze 2x uit elkaar heb gehaald en ze gaan nog door dan ga ik op bed liggen met de slaapkamerdeur dicht en laat het hun lekker uitzoeken samen. Echt geen zin in.
Als ik kinderen had die elke dag ruzie maken en huilen over de meest onbenullige dingen zou ik echt zó balen van mijn leven.
Thuiskomen in een stil en rustig huis na het werk, de krant lezen, bijpraten met man, en dan rustig samen koken, daarna nog een avond waarin we lekker kunnen doen wat we willen, dat is echt wat ik heel fijn vind.
En dan komt inderdaad het janken, poepen, kotsen, niet slapen, ziek zijn, ruzie maken met broertje/zusje er nog bij.
Het lijkt mij dus echt verschrikkelijk lijkt dat er geen dag voorbij kan gaan zonder dat het kind huilt, lijkt me echt slopend.
Kijk eens bij een speeltuin of een dierentuin of iets anders waar mensen met kinderen komen (voor het plezier van de kinderen); het is altijd gejank. Echt frustrerend lijkt me.
Soms hebben mijn katten zo'n dag dat ze constant zitten te klieren en vechten samen, daar kan ik al niet tegen. Als ik ze 2x uit elkaar heb gehaald en ze gaan nog door dan ga ik op bed liggen met de slaapkamerdeur dicht en laat het hun lekker uitzoeken samen. Echt geen zin in.
Als ik kinderen had die elke dag ruzie maken en huilen over de meest onbenullige dingen zou ik echt zó balen van mijn leven.
Thuiskomen in een stil en rustig huis na het werk, de krant lezen, bijpraten met man, en dan rustig samen koken, daarna nog een avond waarin we lekker kunnen doen wat we willen, dat is echt wat ik heel fijn vind.

zondag 27 januari 2019 om 09:24
Dit inderdaad. Kan ik dagelijks van genieten. Bijna niks hoeft en moet. En hoe ouder ik wordt, hoe minder ik mij kan voorstellen dat mensen graag kinderen willen.
Ik stel me nu zo voor dat iemand met kinderen dit leest met een lichte vorm van jaloezie.
zondag 27 januari 2019 om 09:43
Ik zat gisteren in de bus achter een gezin met 3 kinderen, denk ergens tussen de 6 en 10 jaar oud. En een van die kinderen wilde keer op keer laten zien dat ze het alfabet kende en tot 100 kon tellen, en als ze klaar was keek ze heel verwachtingsvol naar haar ouders die daar dus ook nog enthousiast over moesten gaan doen. Ik zou dat echt slopend vinden, keer op keer enthousiasme moeten veinzen voor dat soort dingen. De ouders zagen er ook redelijk uitgeblust uit


zondag 27 januari 2019 om 10:00
Sterker nog; telkens als ik als kind een bepaalde fase achter me liet vond ik het al echt niet leuk meer. Lijkt me dus echt helemaal niets om als volwassene jaren aan de zijlijn te moeten staan bij weer al die fases.
zondag 27 januari 2019 om 10:37

zondag 27 januari 2019 om 11:07
Chrome11 schreef: ↑27-01-2019 09:43Ik zat gisteren in de bus achter een gezin met 3 kinderen, denk ergens tussen de 6 en 10 jaar oud. En een van die kinderen wilde keer op keer laten zien dat ze het alfabet kende en tot 100 kon tellen, en als ze klaar was keek ze heel verwachtingsvol naar haar ouders die daar dus ook nog enthousiast over moesten gaan doen. Ik zou dat echt slopend vinden, keer op keer enthousiasme moeten veinzen voor dat soort dingen. De ouders zagen er ook redelijk uitgeblust uit![]()
Pfff. Ik snap ook de hysterie niet: "o kleine Jantje kan al tot 100 tellen!" Tja, dat kan het grote deel van de bevolking. Lijkt me zorgwekkender als Jantje dat niet zou kunnen...

zondag 27 januari 2019 om 11:32
Op dit soort dagen is het heerlijk om geen kinderen te hebben. De rust van een regenachtige zondag. Uitslapen, krantje lezen en rond 11.00 uur kiezen tussen douchen of nog een koffie. Niks geen 6 uur op en de hele dag je kinderen zien te amuseren, zalig. Ik kies voor een kopje koffie en daarna rustig douchen

zondag 27 januari 2019 om 11:34
Los van het hele gebeuren als ze klein zijn lijkt het me ook een gigantische horror het huis te moeten delen met een puber. Laat staan meerdere pubers...
Ze haten je, schamen zich voor je en hebben nog totaal geen empathie ontwikkeld. Plus het feit dat ze te pas en te onpas vreemden mee naar huis nemen waardoor je nooit eens lekker in je pyjama op de bank kunt hangen
Ze haten je, schamen zich voor je en hebben nog totaal geen empathie ontwikkeld. Plus het feit dat ze te pas en te onpas vreemden mee naar huis nemen waardoor je nooit eens lekker in je pyjama op de bank kunt hangen

Pivot! PIVOT!!!
zondag 27 januari 2019 om 11:35
Ik heb in mijn kennissenkring een baby van 4 weken oud waar blijkbaar nu al aan te merken is dat die hoogbegaafd is

En dat wordt je dan ook bloedserieus verteld (waarop ik vooral moeite heb mijn lach in te houden)
Pivot! PIVOT!!!

zondag 27 januari 2019 om 11:36
Hahahaha heel herkenbaar. Dat vinden mijn ouders ook van hun kleinkind.
zondag 27 januari 2019 om 11:50
Ik heb vanaf vrijdag met 38+ koorts op bed gelegen. Vriend heeft me heerlijk met rust gelaten en is me af en toe een pot ranja of soep boven komen brengen en gisteren was hij de hele dag weg.
Kan me niet voorstellen hoe dat is dat moeders nooit ziek kunnen zijn.... en dat ze door blijven kwetteren terwijl ik nog te ziek was om mn ogen open te houden.
Kan me niet voorstellen hoe dat is dat moeders nooit ziek kunnen zijn.... en dat ze door blijven kwetteren terwijl ik nog te ziek was om mn ogen open te houden.
zondag 27 januari 2019 om 11:57
Precies dit!iets_perzik schreef: ↑26-01-2019 23:23Hebben jullie dat ook: dat los van alle andere reden om geen kinderen te willen, het (dagelijks) leven met kinderen je gewoon helemaal niet leuk lijkt?
Eigenlijk begint het al bij de zwangerschap, dat lijkt me al verschrikkelijk. Misselijkheid, kwaaltjes, kolossaal zijn, toch meestal een aanzienlijke tijd niet kunnen sporten... Vervolgens uit elkaar scheuren tijdens de bevalling met als je pech hebt daarna alle gevolgen van dien (bijvoorbeeld incontinentie).
Dan een baby die eigenlijk het complete gezinsritme bepaalt. Gebroken nachten, op tijd flesjes moeten geven (borstvoeding wil ik al helemaal niet aan denken), volgescheten luiers/ kleertjes/ beddengoed... Babies/ kinderen die een shitload aan was/ poetswerk genereren...
Als ze wat ouder worden, bij het schoolplein wachten en keuvelen met andere ouders. Sowieso het hele keuvelen met andere ouders waar dan ook. Dingen voor school doen, voorleesmoeder zijn, traktaties knutselen, kinderfeestjes organiseren, kinderen van anderen die bij jou thuis de tent afbreken komen spelen...
De kinderen van hot naar her chauffeuren, in de vroege ochtend bij een voetbalwedstrijd staan kijken en als je pech hebt is het jouw beurt om de was van het hele team mee naar huis te krijgen. Of nog erger: je moet bij een volleybalwedstrijd kijken.
Kindvriendelijke vakantieparken, Plopsaland, K3 in de auto, infantiele programma’s op tv... Nou ja, zo kan ik nog wel even door. Allemaal zo ontzettend niks voor mij!!!
Daarnaast heb ik gewoon mijn slaap nodig en mijn eigen alleen tijd. Ik wordt er geen leuker mens van als ik niet slaap of me zo nu en dan even lekker terug kan trekken. Het idee alleen al dat je 24/7 klaar moet staan voor een kind

Huisdieren zou ik dan wel weer met alle liefde verzorgen

anoniem_313789 wijzigde dit bericht op 27-01-2019 12:01
14.43% gewijzigd
zondag 27 januari 2019 om 11:59
Ik heb gewoon mijn rust nodig. En die krijg je niet met kinderen. Ik wil 's nachts er niet uit hoeven omdat er een ligt te jengelen of te drammen. Mijn honden en kat laten mij gewoon doorslapen.
Ik heb ook geen geduld. Totáál niet. Dus het is goed dat ik geen kinderen heb. Mijn honden vergen niet zoveel geduld van mij.
MIjn kat soms wel. Die kan wel dóor jengelen. Soms zet ik hem dan even buiten zodat ik weer rust aan mijn hoofd heb.
Ik heb ook geen geduld. Totáál niet. Dus het is goed dat ik geen kinderen heb. Mijn honden vergen niet zoveel geduld van mij.
MIjn kat soms wel. Die kan wel dóor jengelen. Soms zet ik hem dan even buiten zodat ik weer rust aan mijn hoofd heb.

zondag 27 januari 2019 om 12:01
Lijkt me idd de hel om niet met rust gelaten te worden als je ziek bent.koekie1980 schreef: ↑27-01-2019 11:50Ik heb vanaf vrijdag met 38+ koorts op bed gelegen. Vriend heeft me heerlijk met rust gelaten en is me af en toe een pot ranja of soep boven komen brengen en gisteren was hij de hele dag weg.
Kan me niet voorstellen hoe dat is dat moeders nooit ziek kunnen zijn.... en dat ze door blijven kwetteren terwijl ik nog te ziek was om mn ogen open te houden.
Sowieso heb ik veel behoefte aan rust. Ben net 6 dagen met m'n moeder op vakantie geweest en hoe leuk/gezellig ik dat ook vond, nu moet ik echt 'n paar dagen als 'n kluizenaar bijtanken.