Kinderen
alle pijlers
Buitenlandse vriend dochter, wat moet ik doen?
maandag 25 mei 2015 om 20:53
Hoi allen,
Sinds kort heeft mijn dochter een relatie met een jongen van haar school. De jongen zit in het laatste jaar van het vmbo, en hij komt uit Marokko. Mijn dochter is stapelgek op hem, maar mijn man en ik zijn erg huiverig. Hij heeft na twee weken al een nieuwe telefoon voor haar gekocht! Je hoort toch dat Marokkanen vaak crimineel en/of islamitisch zijn. Moet ik dit gewoon even aankijken, of moet ik er actief wat voor doen? Vroeger speelde ze heel leuk met haar Nederlandse buurjongen van dezelfde leeftijd, misschien dat ik ze samen met mijn man eens kan meenemen naar een pretpark als uitje?
Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen!
Sinds kort heeft mijn dochter een relatie met een jongen van haar school. De jongen zit in het laatste jaar van het vmbo, en hij komt uit Marokko. Mijn dochter is stapelgek op hem, maar mijn man en ik zijn erg huiverig. Hij heeft na twee weken al een nieuwe telefoon voor haar gekocht! Je hoort toch dat Marokkanen vaak crimineel en/of islamitisch zijn. Moet ik dit gewoon even aankijken, of moet ik er actief wat voor doen? Vroeger speelde ze heel leuk met haar Nederlandse buurjongen van dezelfde leeftijd, misschien dat ik ze samen met mijn man eens kan meenemen naar een pretpark als uitje?
Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen!
maandag 25 mei 2015 om 21:06
quote:Elsa1897 schreef op 25 mei 2015 @ 21:01:
Hoi, mijn dochter is zestien, en of Nabil hier geboren weet ik niet. Ik denk het wel. Hij praat Nederlands met een accent, maar soms, als ik hem hoor bellen praat hij altijd in het Arabisch. Ook heeft hij bepaalde opvattingen die niet echt heel leuk zijn, en dat hoor ik dan weer via mijn dochter, heel summier. Dat hij Geert Wilders niet zou leuk vindt, dat snap ik nog wel weer. Maar hij zegt bijvoorbeeld ook dat ISIS door Israël is bedacht en dat Mark Rutte een zionist is.Vraag op het modtopic of ze je topic naar de Actueelpijler verplaatsen
Hoi, mijn dochter is zestien, en of Nabil hier geboren weet ik niet. Ik denk het wel. Hij praat Nederlands met een accent, maar soms, als ik hem hoor bellen praat hij altijd in het Arabisch. Ook heeft hij bepaalde opvattingen die niet echt heel leuk zijn, en dat hoor ik dan weer via mijn dochter, heel summier. Dat hij Geert Wilders niet zou leuk vindt, dat snap ik nog wel weer. Maar hij zegt bijvoorbeeld ook dat ISIS door Israël is bedacht en dat Mark Rutte een zionist is.Vraag op het modtopic of ze je topic naar de Actueelpijler verplaatsen
Je bent zelf een theepot
maandag 25 mei 2015 om 21:07
Na twee weken een nieuwe telefoon kopen, bij mij zouden alarmbellen gaan rinkelen. Zo gaan loverboys te werk; afstand creëren tussen meisje en ouders, én het meisje dure cadeau's geven. Wat later heeft zo'n jochie geldproblemen en dan mag het meisje wat 'terug' doen voor hem.
Neem het leven niet te serieus, je overleeft het toch niet
maandag 25 mei 2015 om 21:07
Als het echt is: laat die jongen binnen, blijf gewoon contact houden. Hoe harder je roept hoe harder je dochter naar die vriend zal lopen. Prijs hem het graf in als hij dat verdient. En afleiden met een uitje dat lukt bij kleuters van 5, niet bij pubers van 16
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 25 mei 2015 om 21:08
quote:ferdinandje schreef op 25 mei 2015 @ 21:07:
Na twee weken een nieuwe telefoon kopen, bij mij zouden alarmbellen gaan rinkelen. Zo gaan loverboys te werk; afstand creëren tussen meisje en ouders, én het meisje dure cadeau's geven. Wat later heeft zo'n jochie geldproblemen en dan mag het meisje wat 'terug' doen voor hem.
Hier ben ik het overigens wel mee eens. Ik zou aangeven dat dochter die telefoon terug moet geven.
Heb je voordat ze een relatie kreeg wel al eens gesproken over loverboys met je dochter TO?
Na twee weken een nieuwe telefoon kopen, bij mij zouden alarmbellen gaan rinkelen. Zo gaan loverboys te werk; afstand creëren tussen meisje en ouders, én het meisje dure cadeau's geven. Wat later heeft zo'n jochie geldproblemen en dan mag het meisje wat 'terug' doen voor hem.
Hier ben ik het overigens wel mee eens. Ik zou aangeven dat dochter die telefoon terug moet geven.
Heb je voordat ze een relatie kreeg wel al eens gesproken over loverboys met je dochter TO?
maandag 25 mei 2015 om 21:10
maandag 25 mei 2015 om 21:20
Òh god zo begon het bij mij ook. Een vrijgevig buitenlands vriendje met een islamitische achtergrond (een turk). En kijk nou 10 jaar later, zit ik in m'n mooie vinexwoning en 2 kinderen met Nederlandse hockeynamen. Allemaal met die buitenlander, nou nou toestand hoor.
if we all light up, we can scare away the dark...
maandag 25 mei 2015 om 21:21
Oh maak je er aub niet druk om, ik kan je nu op voorhand meegeven dat je de relatie met je dochter verneukt als je haar dit soort dingen gaat verbieden. Mijn moeder had dit topic goed kunnen openen op mijn 14e (en 15, 16 en 17). Ik viel ook op dat mooie buitenlandse kleurtje (nu niet echt meer trouwens) .
Wat een ongelofelijk gezeik heeft dat altijd met zich mee gebracht, en dat gezeik kwam enkel en alleen omdat zij net zoals jou dachten. Gaven de jongen niet eens een kans, en voor hij hier überhaupt thuis mocht komen had die arme knul allang genoeg van gezeik met ''we moeten wel buiten ergens afspreken, mijn ouders mogen niet zien dat ik met jou ben''. Tada, ouders blij dat het uit was en ik was niet te troosten .
Nee maar echt, ik schrijf het nu wel grappig op maar dat was het echt niet. Het ging ook helemaal niet om die jongens of om vriendjes hebben, het ging er gewoon om dat zij mij totaal niet serieus namen, hun mening over die van mij heen walste, ik nog een klein kind was, alles wat je dwarszat werd vooral niet over gesproken en weggewuifd. Alsof ik niet voor mijzelf kon denken. Ik werd simpelweg gewoon niet gehoord, alsof ik tegen 2 muren stond te praten. Ja natuurlijk ik was nog een kind, en in alle andere opzichten werd ik ook op handen gedragen thuis. Maar vanaf dat moment kon ik met ieder onderwerp eigenlijk nooit niks meer kwijt over hoe ik mij voelde. Omdat ik altijd geheim moest houden met wie ik naar buiten ging(ik mocht ook niet met buitenlandse jongens 'gewoon' omgaan) kon ik ook geen andere dingen vertellen bv, omdat je je anders misschien wel eens kunt verspreken.
Ik heb geen zin om alles dieper uit te leggen, ik weet wel dat ik mij minstens 2 jaar lang niet thuis heb gevoeld in mijn eigen huis en me niet lekker in mijn vel heb gevoeld. De relatie met mijn ouders (en vooral mijn moeder) was echt behoorlijk bekoeld. Nogmaals, niet alleen door het onbenullige onderwerp ''ongewenste vriendjes''. Maar vanuit daar kwam wel al het gezeik, geheimen etc. Op een gegeven moment vertelde ik ze letterlijk níets meer of ik loog over de stomste dingen. (ik verzon geen dingen, maar dingen verdraaien zodat het in hun straatje paste oid).
Pas rond mijn 17e toen de relatie weer wat beter werd zei mijn vader ''Ik heb wel echt gemerkt dat je die 2 jaar lang niet gelukkig was'' No shit sherlock . Nu zit het redelijk goed, maar dat is echt iets wat ik niet vergeet. En ik vertel ze nogsteeds lang niet alles (dat hoeft trouwens ook niet meer), het is wel beter geworden maar ik voel me nogsteeds niet volledig op mijn gemak als ik iets persoonlijks met mijn moeder wil bespreken. Ik kan ook nooit 100% mezelf zijn bij hen, juist door al dat jaren gelieg. Daar gebruik ik dan ook meestal mijn vriendinnen voor, terwijl ik juist behoefte heb aan zo'n band met je moeder. Kun je me een huilie noemen, maar ik kan hier niet precies opschrijven hoe een puber dat beleeft.
Zo. Een snelle samenvatting van mijn ervaring. Ik raad je aan niet zo ongelofelijk kortzichtig te zijn, en vooral: je dochter moet fouten maken om het daarna goed te doen. Als je ze nu ''behoedt'' voor fouten, gaan ze die wel maken als ze ouder zijn. Met fouten bedoel ik trouwens niet buitelandse jongens, maar jongens die niet goed voor haar zijn. Misschien is deze jongen wel het allerliefste vriendje wat ze ooit gaat hebben, weet jij veel?
Maar ik denk niet dat jij wil dat je dochter jou niet meer als veilige steunpaal ziet en dit bij anderen gaat zoeken, wel?
En mocht het je gerust stellen, ik ben nu samen met een, ja ja, blanke! jongen. Smaken veranderen soms, soms ook niet. Wel hoop ik voor je dochter dat ze op de goodguys valt. Anders wordt het wel weer erg makkelijk voor jou om te zeggen dat alle buitenlanders slecht zijn.
Wat een ongelofelijk gezeik heeft dat altijd met zich mee gebracht, en dat gezeik kwam enkel en alleen omdat zij net zoals jou dachten. Gaven de jongen niet eens een kans, en voor hij hier überhaupt thuis mocht komen had die arme knul allang genoeg van gezeik met ''we moeten wel buiten ergens afspreken, mijn ouders mogen niet zien dat ik met jou ben''. Tada, ouders blij dat het uit was en ik was niet te troosten .
Nee maar echt, ik schrijf het nu wel grappig op maar dat was het echt niet. Het ging ook helemaal niet om die jongens of om vriendjes hebben, het ging er gewoon om dat zij mij totaal niet serieus namen, hun mening over die van mij heen walste, ik nog een klein kind was, alles wat je dwarszat werd vooral niet over gesproken en weggewuifd. Alsof ik niet voor mijzelf kon denken. Ik werd simpelweg gewoon niet gehoord, alsof ik tegen 2 muren stond te praten. Ja natuurlijk ik was nog een kind, en in alle andere opzichten werd ik ook op handen gedragen thuis. Maar vanaf dat moment kon ik met ieder onderwerp eigenlijk nooit niks meer kwijt over hoe ik mij voelde. Omdat ik altijd geheim moest houden met wie ik naar buiten ging(ik mocht ook niet met buitenlandse jongens 'gewoon' omgaan) kon ik ook geen andere dingen vertellen bv, omdat je je anders misschien wel eens kunt verspreken.
Ik heb geen zin om alles dieper uit te leggen, ik weet wel dat ik mij minstens 2 jaar lang niet thuis heb gevoeld in mijn eigen huis en me niet lekker in mijn vel heb gevoeld. De relatie met mijn ouders (en vooral mijn moeder) was echt behoorlijk bekoeld. Nogmaals, niet alleen door het onbenullige onderwerp ''ongewenste vriendjes''. Maar vanuit daar kwam wel al het gezeik, geheimen etc. Op een gegeven moment vertelde ik ze letterlijk níets meer of ik loog over de stomste dingen. (ik verzon geen dingen, maar dingen verdraaien zodat het in hun straatje paste oid).
Pas rond mijn 17e toen de relatie weer wat beter werd zei mijn vader ''Ik heb wel echt gemerkt dat je die 2 jaar lang niet gelukkig was'' No shit sherlock . Nu zit het redelijk goed, maar dat is echt iets wat ik niet vergeet. En ik vertel ze nogsteeds lang niet alles (dat hoeft trouwens ook niet meer), het is wel beter geworden maar ik voel me nogsteeds niet volledig op mijn gemak als ik iets persoonlijks met mijn moeder wil bespreken. Ik kan ook nooit 100% mezelf zijn bij hen, juist door al dat jaren gelieg. Daar gebruik ik dan ook meestal mijn vriendinnen voor, terwijl ik juist behoefte heb aan zo'n band met je moeder. Kun je me een huilie noemen, maar ik kan hier niet precies opschrijven hoe een puber dat beleeft.
Zo. Een snelle samenvatting van mijn ervaring. Ik raad je aan niet zo ongelofelijk kortzichtig te zijn, en vooral: je dochter moet fouten maken om het daarna goed te doen. Als je ze nu ''behoedt'' voor fouten, gaan ze die wel maken als ze ouder zijn. Met fouten bedoel ik trouwens niet buitelandse jongens, maar jongens die niet goed voor haar zijn. Misschien is deze jongen wel het allerliefste vriendje wat ze ooit gaat hebben, weet jij veel?
Maar ik denk niet dat jij wil dat je dochter jou niet meer als veilige steunpaal ziet en dit bij anderen gaat zoeken, wel?
En mocht het je gerust stellen, ik ben nu samen met een, ja ja, blanke! jongen. Smaken veranderen soms, soms ook niet. Wel hoop ik voor je dochter dat ze op de goodguys valt. Anders wordt het wel weer erg makkelijk voor jou om te zeggen dat alle buitenlanders slecht zijn.
